ΕΦΕΤΕΙΟ ΚΥΠΡΟΥ – ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 28/2024)
14 Μαΐου, 2025
[ΣΤΑΥΡΟΥ, ΚΟΝΗΣ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΟΥ-ΜΕΣΣΙΟΥ, ΔΙΚΑΣΤΕΣ]
1. ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΣΚΑΠΟΥΛΗ
2. SCARABEO RESTAURANT LTD
(«και ως ετροποποιήθη Μέρος 18(1) πριν την επίδοση σε οιονδήποτε διάδικο: 1. Χριστάκης Σκαπούλης Πτωχεύσας δια του επίσημου παραλήπτη ως παραλήπτη της περιουσίας του, 2. Scarabeo Restaurants Ltd υπό εκκαθάριση δια του επίσημου παραλήπτη ως εκκαθαριστού της περιουσίας της)
Εφεσείοντες
και
1. ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ
2. ΕΡΜΙΟΝΗ ΙΩΣΗΦΙΔΟΥ
(«και ως ετροποποιήθη Μέρος 18(1) πριν την επίδοση σε οιονδήποτε διάδικο: 1. Γιαννάκης Θεοκλήτου αποβιώσας δια του Διαχειριστού της περιουσίας του (όταν διορισθεί)
2. Ερμιόνη Ιωσηφίδου»)
Εφεσίβλητοι
------------------------------
Αίτηση ημερ. 23.1.2025 της αιτήτριας/εφεσίβλητης 2 για διαγραφή της υπό τον ως άνω αριθμό Ειδοποίησης Εφεσείοντα
-----------------------------
Π. Καύκαρος για Μιχάλης Βορκάς & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για την αιτήτρια – εφεσίβλητη 2
Μ. Κληρίδης, για τους καθ’ ων η αίτηση – «εφεσείοντες»
----------------------------
ΣΤΑΥΡΟΥ, Δ.: Η απόφαση είναι ομόφωνη.
Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΣΤΑΥΡΟΥ, Δ.: Στις 4.10.2016, στο πλαίσιο της Αίτησης Ε95/15, το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων Λευκωσίας, στην απουσία των καθ’ ων η αίτηση (Χριστάκη Σκαπούλη και Scarabeo Restaurants Ltd), αφού οι τελευταίοι παρέλειψαν να εμφανιστούν στη διαδικασία και να καταχωρήσουν απάντηση, εξέδωσε εναντίον τους διάταγμα έξωσης και παράδοσης ελεύθερης κατοχής ενός υποστατικού στη Λευκωσία. Παράλληλα, τους καταδίκασε στην πληρωμή καθυστερημένων ενοικίων, ενδιάμεσων οφειλών και δικηγορικών εξόδων.
Στις 23.6.2017, σχεδόν 9 μήνες αργότερα δηλαδή, οι προαναφερθέντες καθ’ ων η αίτηση καταχώρησαν την αίτηση Κ12/2017 με την οποία ζητούσαν τον παραμερισμό της απόφασης ημερ. 4.10.2016. Η αίτηση αυτή εκδικάστηκε με τη συμμετοχή και των δύο πλευρών και το πρωτόδικο Δικαστήριο με την απόφαση του ημερ. 25.5.2021, την απέρριψε (εφεξής η εκκαλούμενη απόφαση).
Οι καθ’ ων η αίτηση, δυσαρεστημένοι με αμφότερες τις αποφάσεις θέλησαν να τις εφεσιβάλουν. Θεωρώντας ότι ήταν εκτός προθεσμίας για να καταχωρήσουν έφεση, αποτάθηκαν μονομερώς στο Ανώτατο Δικαστήριο με την Πολιτική Αίτηση 130/2021 για να τους δοθεί άδεια παράτασης χρόνου καταχώρησης έφεσης. Το Ανώτατο Δικαστήριο, ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις, έδωσε οδηγίες όπως η αίτηση επιδοθεί και στην άλλη πλευρά, η οποία εμφανίστηκε στη διαδικασία και διεξήχθη ακρόαση. Tο απαύγασμα της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου ήταν ότι (α) η αίτηση σε σχέση με την εκκαλούμενη απόφαση ημερ. 25.5.2021 ήταν άνευ αντικειμένου, καθ’ ότι κατά την ημερομηνία καταχώρησης της (24.6.2021), δεν είχε ακόμα παρέλθει η προθεσμία των 42 ημερών για την καταχώρηση έφεσης και (β) εν πάση περιπτώσει το αίτημα για παράταση του χρόνου για καταχώρηση έφεσης θα έπρεπε να υποβληθεί πρώτα στο πρωτόδικο Δικαστήριο. Με το σκεπτικό αυτό το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση.
Οι καθ’ ων η αίτηση στη συνέχεια, αποτάθηκαν στο πρωτόδικο Δικαστήριο, καταχωρώντας στις 10.11.2023 μονομερή αίτηση για την έκδοση διατάγματος παράτασης χρόνου καταχώρησης έφεσης εναντίον αμφότερων των αποφάσεων, ημερ. 4.10.2016 (Ε95/2015) και 25.5.2021 (Κ13/2017). Το πρωτόδικο Δικαστήριο επιλήφθηκε της αίτησης μονομερώς και με την απόφαση του ημερ. 1.12.2023 παράτεινε τον χρόνο καταχώρησης έφεσης εναντίον αμφότερων των αποφάσεων του, χωρίς να προσδιορίζεται στο διάταγμα το χρονικό πλαίσιο αυτής της παράτασης.
Οι καθ’ ων η αίτηση, παρά την αναφορά ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου ότι πρόθεση τους ήταν να καταχωρήσουν μια έφεση εναντίον και των δύο αποφάσεων (άγνωστο τι ακριβώς εννοούσαν) τελικά καταχώρησαν δύο εφέσεις. Την παρούσα, εναντίον της εκκαλούμενης απόφασης ημερ. 25.5.2021 και την Πολ. Έφεση 29/24 εναντίον της απόφασης ημερ. 4.10.2016.
Αμφότερες οι εφέσεις καταχωρήθηκαν στις 5.1.2024, χωρίς να επιδοθούν εντός της τότε ταχθείσας προθεσμίας των 21 ημερών στους εφεσίβλητους. Σημειώνεται, ότι, έκτοτε η προθεσμία για επίδοση Ειδοποίησης Εφεσείοντα, με τον περί Πολιτικής Δικονομίας (τροποποιητικό) (Αρ.1) Διαδικαστικό Κανονισμό του 2024 (ημερ. 26.7.2024), αυξήθηκε σε 28 ημέρες.
Τρεις μήνες μετά την καταχώρηση και συγκεκριμένα περί τις 5.4.2024 το πρωτοκολλητείο του Εφετείου, αρμοδίως και καθηκόντως και καθόλου «παράνομα» ή «παράτυπα» ως εισηγείται ο συνήγορος των καθ’ ων η αίτηση, απέστειλε ειδοποίηση προς τον εν λόγω συνήγορο με παράλληλη κοινοποίηση στους παρουσιαζόμενους ως εφεσίβλητους, ενημερώνοντας για τους αριθμούς που έλαβαν οι δύο καταχωρηθείσες εφέσεις. Ο ευπαίδευτος συνήγορος ισχυρίζεται ότι του αποστερήθηκαν δικαιώματα με την εν λόγω ειδοποίηση, όπως, το κατ’ ισχυρισμό άνευ αναγκαιότητας λήψης άδειας, δικαίωμα τροποποίησης. Με το ζήτημα αυτό θα ασχοληθούμε στη συνέχεια. Επί του παρόντος, περιοριζόμαστε να υποδείξουμε ότι για να επικαλείται κανείς δικαιώματα που αναφύονται από τους Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας, θα πρέπει πρώτα να τους τηρεί ο ίδιος. Η προθεσμία επίδοσης της Ειδοποίησης Εφεσείοντα κατά τον ουσιώδη χρόνο ήταν 21 ημέρες υπενθυμίζουμε, αλλά μέχρι την αποστολή της ειδοποίησης του πρωτοκολλητείου, τρεις μήνες μετά, αλλά και για πολύ περισσότερο ως διαφάνηκε στη συνέχεια, δεν έγινε επίδοση της Ειδοποίησης Εφεσείοντα.
Ακολούθως και αφού οι συνήγοροι της εφεσίβλητης 2/αιτήτριας (ο εφεσίβλητος 1 απεβίωσε τον Σεπτέμβριο του 2022) προέβησαν σε έρευνα των φακέλων, αντλώντας πληροφόρηση για τα τεκταινόμενα, στο πλαίσιο της Έφεσης 29/24, προχώρησαν στις 19.6.2024 με την καταχώρηση αίτησης για διαγραφή της Έφεσης εκείνης. Η αίτηση αυτή, είναι το αντικείμενο ξεχωριστής απόφασης που εκδώσαμε σήμερα.
Μετά την επίδοση της αίτησης ημερ. 19.6.2024, ο συνήγορος των καθ’ ων η αίτηση (μέχρι τότε εφεσειόντων) - χωρίς την άδεια του Εφετείου - καταχώρησε στις 23.7.2024, τροποποιημένη Ειδοποίηση Εφεσείοντα. Στην τροποποιημένη Ειδοποίηση Εφεσείοντα αντικαθίσταται ο μέχρι πρότινος εφεσείοντας 1, Χριστάκης Σκαπούλης, από τον επίσημο παραλήπτη ως διαχειριστής της περιουσίας του (εκδόθηκε διάταγμα πτώχευσης του Χριστάκη Σκαπούλη στις 14.3.2019). Ομοίως αντικαθίσταται η μέχρι πρότινος εφεσείουσα 2, Scarabeo Restaurants Ltd, επίσης από τον επίσημο παραλήπτη ως εκκαθαριστή της περιουσίας της (εκδόθηκε διάταγμα εκκαθάρισης εναντίον της Scarabeo Restaurants Ltd στις 24.4.2018). Στην τροποποιημένη Ειδοποίηση Εφεσείοντα - πάντοτε χωρίς την άδεια του Εφετείου - αναφέρεται επιπρόσθετα ότι ο αποβιώσας Γιαννάκης Θεοκλήτου [εφεσίβλητος 1], αντικαθίσταται «δια του Διαχειριστού της περιουσίας του (όταν διορισθεί)» !
Σε ό,τι αφορά την παρούσα Αίτηση, καταχωρήθηκε στις 23.1.2025 και με αυτή, η εφεσίβλητη 2/αιτήτρια ζητά τη διαγραφή της Έφεσης. Η Αίτηση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση της ίδιας της αιτήτριας στην οποία παραθέτει τις διάφορες θέσεις, ισχυρισμούς και επιχειρήματα της.
Ο συνήγορος των προαναφερόμενων καθ’ ων η αίτηση και παρουσιαζόμενων ως νέων εφεσειόντων, καταχώρησε Ένσταση στην Αίτηση στις 10.3.2025, παραθέτοντας οκτώ ειδικούς λόγους ένστασης. Η Ένσταση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση του Χριστάκη Σκαπούλη.
Κατά την ακρόαση κατατέθηκαν και υιοθετήθηκαν γραπτές αγορεύσεις, τις οποίες διεξήλθαμε με κάθε προσοχή.
Η Αίτηση έχει ως κύριο υπόβαθρο το Μέρος 41, Κανονισμοί 8 και 9 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας 2023.
Με τον Κανονισμό 9 είχαμε την ευκαιρία να ασχοληθούμε πρόσφατα στην απόφαση μας Σεκέρσαββας κ.α. v. Τουρκικής Δημοκρατίας Πολ. Έφεση 415/2019, ημερ. 31.10.2024, επισημαίνοντας τα εξής:
«Σύμφωνα με το εδάφιο (3) του Κανονισμού «Υπάρχει επιτακτικός λόγος για απόρριψη της ειδοποίησης έφεσης όταν αυτή κρίνεται απαράδεκτη, προπετής, προδήλως αβάσιμη ή ως ασκηθείσα προς το σκοπό παρέλκυσης της απονομής της δικαιοσύνης».
Στο Annual Practice (2015) (Volume 1), page 1903 - Part 52, Rule 9(3) of the Civil Procedure Rules (CPR) υπό τον τίτλο «striking out an appeal notice» αναφέρεται, μεταξύ άλλων, «…CPR r.52.9 reflects the jurisdiction which a court must have in order to safeguard its own proceedings from abuse and to deal with an appeal in a summary manner if it thinks that appropriate.» και τούτο, ως επιπρόσθετη ασφαλιστική δικλείδα, αφού στην Αγγλία απαιτείται η εκ των προτέρων λήψη άδειας (leave to appeal) από το Δικαστήριο πριν την καταχώρηση έφεσης, κάτι που δεν ισχύει στην Κύπρο, εκτός για εφέσεις που αφορούν αποκλειστικά τα έξοδα.
Προσομοιάζουσα πρόνοια, υπήρχε στον Κανονισμό 10(i) του περί Εφέσεων (Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων, Περιορισμός του Χρόνου των Προφορικών Αγορεύσεων και Συνοπτική Διαδικασία για την Απόρριψη Προδήλως Αβάσιμων Εφέσεων) Διαδικαστικό Κανονισμό του 1996. Συνεπώς, η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου που σχετιζόταν με τον εν λόγω κανονισμό είναι απόλυτα σχετική.
Στη Χρυσοστόμου v. Μαυρομουστάκη (1998) 3 Α.Α.Δ. 316 αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«Η εξουσία για τη συνοπτική απόρριψη έφεσης πηγάζει από το Σύνταγμα, και έχει ως αντικείμενο την περιφρούρηση των διαδικασιών και τη διαφύλαξη των δικαιοδοσιών του Δικαστηρίου από περισπασμούς που επάγεται η εξέταση αβάσιμων δικαστικών μέτρων. Αυτή τούτη η φύση της εξουσίας, για την απόρριψη έφεσης έξω από το καθιερωμένο θεσμικό πλαίσιο, προσδίδει σ' αυτή το χαρακτήρα εξαιρετικού μέτρου, το οποίο ασκείται με φειδώ αλλά χωρίς δισταγμό, εφόσον διαπιστωθεί το προδήλως αβάσιμο του διαβήματος (βλ. Πίτσιλλος ν. Γενικού Εισαγγελέα (1998) 3 A.A.Δ. 266. Justice Party v. Republic (1985) 3 C.L.R. 1621).»
Πρόσφατα στην TRICOR LTD ΥΠΟ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ (ΔΙΑ ΤΟΥ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΗ ΝΕΟΦΥΤΟΥ) v. EUROBANK CYPRUS LTD (ΠΡΩΗΝ EUROBANK EFG CYPRUS LTD), ΠΟΛΙΤΙΚΗ EΦΕΣΗ Ε66/2020, ημερ.12.1.2023, επαναλήφθηκε ότι:
«...έφεση δυνατόν να απορριφθεί ως προδήλως αβάσιμη. Πρόκειται για συνταγματική επιταγή, (βλ. Χρυσοστόμου ν. Μαυρομουστάκη (1998) 3 Α.Α.Δ. 316). Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το Άρθρο 163.2 του Συντάγματος, το Ανώτατο Δικαστήριο δύναται να εκδίδει διαδικαστικό κανονισμό, μεταξύ άλλων, προς το σκοπό, «(β) την συνοπτικήν εκδίκασιν οιασδήποτε εφέσεως, ήτις θεωρείται υπό του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ενώπιον του οποίου αυτή είναι εκκρεμής, ως προδήλως αβάσιμος.» Το θέμα έτυχε δικονομικής ρύθμισης με τον Κανονισμό 4/1996 και δη από τον Κ.10(i) αυτού, όπως έχει προαναφερθεί. Έφεση, είναι προδήλως αβάσιμη, αν από το περιεχόμενο της και τους εφαρμοζόμενους, συναφώς, κανόνες δικαίου, διαπιστώνεται ότι δεν έχει πιθανότητα επιτυχίας. Επομένως, αναμφίβολα, κάθε έφεση κρίνεται στη βάση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της, όπως εμφαίνονται στους λόγους έφεσης που τη συναποτελούν»
Σχετική είναι επίσης η υπόθεση Ζαχαρία v. Κυπριακή Δημοκρατία μέσω Υπουργείου Εξωτερικών κ.α. (2011) 3 Α.Α.Δ. 293.»
Όπως υποδείξαμε προηγουμένως, ο συνήγορος των καθ’ ων η αίτηση και μέχρι τότε εφεσειόντων, καταχώρησε τροποποιημένη Ειδοποίηση Εφεσείοντα στις 23.7.2024. Η Ειδοποίηση αυτή καταχωρήθηκε, χωρίς την άδεια του Εφετείου, κατά παράβαση του Κανονισμού 8(1) ο οποίος ρητά προβλέπει ότι, «Ειδοποίηση έφεσης δεν μπορεί να τροποποιηθεί χωρίς την άδεια του Εφετείου». Η αντίληψη του συνηγόρου των καθ’ ων η αίτηση ότι μπορούσε να γίνει μια τέτοια τροποποίηση, χωρίς την άδεια του Εφετείου, είναι πεπλανημένη, εδραζόμενη ενδεχομένως στο Μέρος 18, Κανονισμός 1(1) και Μέρος 20, Κανονισμός 4(1) των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023 που αφορούν όμως και περιορίζονται σε δικόγραφα πρωτόδικων διαδικασιών.
Στην αγγλική υπόθεση Gover v. Propertycare Ltd [2006] EWCA Civ.286, το Εφετείο, αναφερόμενο στην αντίστοιχη διάταξη των Civil Procedure Rules (Part 52. Rule 8) υπογράμμισε τη σημασία τήρησης των Δικονομικών Κανονισμών όταν επιχειρείται τροποποίηση των λόγων έφεσης του Εφετηρίου και πως η όποια προσπάθεια εμφιλοχώρησης νέων λόγων έφεσης, χωρίς να ληφθεί προηγουμένως άδεια, είναι ανεπίτρεπτη (impermissible).
Στην προκειμένη περίπτωση, όχι μόνον τροποποιήθηκε και καταχωρήθηκε Ειδοποίηση Εφεσείοντα χωρίς την άδεια του Εφετείου, αλλά η Ειδοποίηση αυτή είναι η μόνη που επιδόθηκε προς την εφεσίβλητη 2/αιτήτρια. Η αρχική Ειδοποίηση Έφεσης που καταχωρήθηκε στις 5.1.2024 ουδέποτε επιδόθηκε στην εφεσίβλητη 2/αιτήτρια.
Πέραν της πιο πάνω δικονομικής εκτροπής, θα πρέπει να επισημανθούν και τα ακόλουθα:
Κατά τον χρόνο (α) καταχώρησης της αίτησης ημερ. 10.11.2023 για παράταση του χρόνου καταχώρησης έφεσης (β) έκδοσης του αντίστοιχου διατάγματος του πρωτόδικου Δικαστηρίου ημερ. 1.12.2023, και το πιο σημαντικό (γ) καταχώρησης της Ειδοποίησης Έφεσης στις 5.1.2024, οι καθ’ ων η αίτηση Σκαπούλης και Scarabeo βρισκόντουσαν σε πτώχευση και εκκαθάριση αντίστοιχα.
Σε σχέση με φυσικά πρόσωπα, σύμφωνα με το άρθρο 9(3) του περί Πτωχεύσεως Νόμου Κεφ.5 «Μετά την έκδοση του διατάγματος κήρυξης του χρεώστη σε πτώχευση, ο πτωχεύσας δύναται να προβάλει υπεράσπιση ή οποιαδήποτε αγωγή ή άλλη νόµιµη διαδικασία, µετά από σχετική εξουσιοδότηση του Επίσηµου Παραλήπτη ή του διαχειριστή.»
Παρομοίως, συμφώνως του άρθρου 9(4) «Μετά την έκδοση του διατάγματος πτώχευσης, ο πτωχεύσας, δύναται να εγείρει οποιαδήποτε αγωγή ή άλλη νόµιµη διαδικασία, κατόπιν εξουσιοδότησης του Επίσηµου Παραλήπτη ή του διαχειριστή και άδειας του ∆ικαστηρίου υπό τους όρους τους οποίους δυνατό να επιβάλει το ∆ικαστήριο, συµπεριλαµβανοµένου και όρου για ασφάλεια εξόδων».
Σε σχέση με νομικά πρόσωπα, σύμφωνα με το άρθρο 220 του περί Εταιρειών Νόμου Κεφ. 113 «Όταν έχει εκδοθεί διάταγμα εκκαθάρισης ή έχει διοριστεί προσωρινός εκκαθαριστής, καμμιά αγωγή ή διαδικασία συνεχίζεται ή αρχίζει εναντίον της εταιρείας εκτός μετά από άδεια του Δικαστηρίου και με τέτοιους όρους που το Δικαστήριο δυνατό να επιβάλει».
Περαιτέρω σύμφωνα με άρθρο 233(1) «κατά την εκκαθάριση εταιρείας από το Δικαστήριο, ο εκκαθαριστής έχει εξουσία, μετά από έγκριση είτε του Δικαστηρίου ή της επιτροπής επιθεώρησης (α) να εγείρει ή υπερασπίσει οποιαδήποτε αγωγή ή άλλη νομική διαδικασία στο όνομα και εκ μέρους της εταιρείας».
(η υπογράμμιση είναι δική μας).
Στο πλαίσιο τούτο είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι ο συνήγορος των καθ’ ων η αίτηση με επιστολή του ημερ. 2.4.2019, λίγες μέρες δηλαδή μετά την έκδοση του διατάγματος πτώχευσης εναντίον του Σκαπούλη, ζήτησε για την Κ13/17, διοριστήριο από τον επίσημο παραλήπτη σε περίπτωση που θα χρειαζόταν να καταχωρήσει έφεση (ήταν ορισμένη για ακρόαση στις 12.4.2019), και ο τελευταίος, με επιστολή του ημερ. 8.4.2019, ρητά, ανέφερε στον συνήγορο ότι θα έδινε διοριστήριο μόνον για την τρέχουσα διαδικασία και θα έπρεπε να ξανά απευθυνθεί κοντά τους ο συνήγορος για ξεχωριστή εξουσιοδότηση, αν προέκυπταν άλλες διαδικασίες.
Οι καθ’ ων η αίτηση σε πλήρη παραγνώριση της προαναφερθείσας σύστασης και καταστρατηγώντας τις ρητές πρόνοιες του Νόμου, που σκοπό έχουν να διαφυλάξουν την περιουσία και να προστατεύσουν τα συμφέροντα των πιστωτών, προχώρησαν στην καταχώρηση αμφότερων των πιο πάνω εφέσεων στις 5.1.2024, χωρίς την εκ των προτέρων προβλεπόμενη εξουσιοδότηση και διαδικαστική συνδρομή του επίσημη παραλήπτη.
Ακόμα και στις 28.7.2024 που οι καθ’ ων η αίτηση αυθαίρετα προέβαιναν σε τροποποίηση της Ειδοποίησης Εφεσείοντα, ο επίσημος παραλήπτης δεν είχε ακόμα δώσει την εξουσιοδότηση του.
Συνοψίζοντας λοιπόν, προκύπτει ότι οι καθ’ ων η αίτηση ενώ τελούσαν σε πτώχευση και εκκαθάριση αντίστοιχα, προχώρησαν στην καταχώρηση Έφεσης, χωρίς την εξουσιοδότηση και διαδικαστική συνδρομή του κατά Νόμο αρμόδιου, επίσημου παραλήπτη και περαιτέρω, στην πορεία, προέβησαν μόνοι τους σε αυθαίρετη και χωρίς άδεια του Εφετείου, τροποποίηση της Ειδοποίησης Εφεσείοντα, προσθέτοντας διττά τον επίσημο παραλήπτη στον τίτλο του Εφετηρίου, χωρίς κατά τον χρόνο εκείνο να είχαν την εξουσιοδότηση του επίσημου παραλήπτη.
Η ροή αυτή των γεγονότων καθιστά την Έφεση, αν όχι επί της ουσίας, σίγουρα επί της διαδικασίας, «προπετή και απαράδεκτη» υπό την έννοια του Μέρους 41, Κανονισμός 9, εδάφιο 3 (πιο πάνω). Ως προαναφέρθηκε, ο κανονισμός αυτός, στο πλαίσιο του καθήκοντος του Εφετείου για περιφρούρηση της ενώπιον του διαδικασίας, επιτρέπει, ακόμα και αυτεπάγγελτα, την απόρριψη έφεσης όπου, μεταξύ άλλων, διαπιστώνεται κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας. Με αυτό τον τρόπο κωδικοποιείται θεσμικά, η ήδη υπάρχουσα σύμφυτη εξουσία του Δικαστηρίου, όπως αναγνωρίζεται διαχρονικά στη Νομολογία, να ανακόπτει διαβήματα και διαδικασίες, όπου διαπιστώνεται κατάχρηση (βλ. Βασιλείου v. Μακρίδη (2000) 2 Α.Α.Δ. 133, M & M Loizou Ltd v. Jumbo Investments Ltd (2000) 2 Α.Α.Δ. 717, Χαραλαμπίδης v. Κωμοδρόμου (2002) 2 Α.Α.Δ. 522 και ARTESA TRADING CO LTD κ.α. v. CREDIT BANK OF MOSCOW, Πολ. Έφεση 147/2012, ημερ.3.4.2018).
Εν όψει των πιο πάνω η Αίτηση πετυχαίνει και η Έφεση συνακόλουθα απορρίπτεται. Επιδικάζονται €2.400 έξοδα πλέον ΦΠΑ υπέρ της αιτήτριας/εφεσίβλητης 2.
ΣΤ. Ν. ΣΤΑΥΡΟΥ, Δ.
Α. ΚΟΝΗΣ, Δ.
ΣΤ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΟΥ-ΜΕΣΣΙΟΥ, Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο