ΕΦΕΤΕΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Αίτηση Αρ.: 7/25)
17 Ιουλίου 2025
[Χ.Β. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Μ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Μ.Γ. ΠΙΚΗΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ
Αιτητής
v.
ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ
Καθ’ ου η Αίτηση
‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑
Αίτηση ημερ. 14.5.2025 για Παράταση
Προθεσμίας Καταχώρισης Έφεσης
Κ. Θεοχαρίδου (κα) για Θεοχαρίδου Κ. Καλυψώ & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για τον Αιτητή
Γ. Γεωργίου για Σάββα & Γεωργίου Δ.Ε.Π.Ε., για τον Καθ’ ου η Αίτηση
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Δ.: Η απόφαση είναι ομόφωνη και θα δοθεί από την Παπαδοπούλου, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Ο Γενικός Εισαγγελέας είχε καταχωρίσει κατά του Αιτητή ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου ποινική υπόθεση για εκτέλεση οικοδομικών εργασιών χωρίς την εξασφάλιση εκ των προτέρων πολεοδομικής άδειας. Με απόφαση ημερ. 31.1.2025 το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε τον Αιτητή ένοχο. Στις 28.2.2025 επέβαλε σε αυτόν ποινή προστίμου €550 και ταυτόχρονα εξέδωσε διάταγμα κατεδάφισης των όσων οικοδομών είχαν κριθεί ότι ανεγέρθησαν χωρίς την πιο πάνω άδεια.
Στην υπό εκδίκαση Αίτηση και την ένορκη δήλωση που την συνοδεύει, προβάλλεται ότι ο Αιτητής υποφέρει από «παθήσεις οσφυϊκού και άλλου μεσοσπονδύλιου δίσκου με ριζίτιδα», για τις οποίες ισχυρίζεται ότι τον καθιστούν ανίκανο και αδύναμο, δυσχεραίνοντας τη μετακίνηση του. Κατά την πρωτόδικη διαδικασία ο Αιτητής εκπροσωπείτο από διαφορετικό δικηγόρο ο οποίος δεν μερίμνησε να καταχωρίσει έγκαιρα Έφεση. Ο ομνύων συνήγορος αποδίδει το ότι εξέπνευσε η προθεσμία για καταχώριση της Έφεσης στον συνδυασμό των προβλημάτων υγείας του Αιτητή και της μη έγκαιρης δράσης του τότε δικηγόρου του.
Με την Ένσταση του Καθ’ ου η Αίτηση προβάλλεται η θέση ότι η Αίτηση καταχωρίστηκε με υπέρμετρη καθυστέρηση (75 ημερών), είναι ενοχλητική και καταδικασμένη σε αποτυχία. Καμία ουσιαστική εξήγηση δίδεται, εισηγείται ο ενόρκως δηλών στην Ένσταση, για το πώς η άδεια ασθενείας επηρέασε τον Αιτητή από το να προβεί στην καταχώριση έφεσης, ενώ ισχυρίζεται ότι μέχρι τις 3.3.2025 (ημερομηνία του πιστοποιητικού αδείας ασθενείας) είχε ήδη παρέλθει η προθεσμία. Επιπλέον, η άδεια ασθενείας έληξε στις 20.3.2025 αλλά η Αίτηση καταχωρίστηκε στις 14.5.2025 χωρίς να δίδεται οποιαδήποτε εξήγηση ως προς το τι μεσολάβησε.
Οι αρχές με βάση τις οποίες κρίνονται αιτήματα για παράταση του χρόνου καταχώρισης ειδοποίησης έφεσης καταγράφονται στο πιο κάτω απόσπασμα από την Κωνσταντίνου ν. Αστυνομίας, Ποιν. Αίτ. 8/24, ημερ. 29.10.2024:
«Αρχής γενομένης από την υπόθεση Αγαπίου κ.ά. v. Σαλάτα, Ποιν. Αίτ. 11/2022, ημερ. 20.12.23, είχαμε την ευκαιρία σε σειρά παρόμοιων αιτήσεων να αναφερθούμε στις εφαρμοζόμενες σχετικές αρχές, οι οποίες θεωρούμε ότι συνοψίζονται επαρκέστατα στην υπόθεση Rolandos Enterprises Public Ltd κ.ά. v. Frou Frou Investments Ltd, Ποιν. Αίτ. 5/20, ημερ. 3.2.21 ως εξής:
“Διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου να παρατείνει το χρόνο καταχώρισης έφεσης δυνάμει του άρθρου 134 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, ασκείται κατόπιν απόδειξης «βάσιμου λόγου» στη βάση των γεγονότων της κάθε υπόθεσης και συναρτάται με τα συμφέροντα της δικαιοσύνης. Θεωρούμε χρήσιμο να υπομνήσουμε τη βασική νομολογιακή αρχή ότι παράταση δίδεται όταν συντρέχει ουσιαστική αδυναμία του εφεσείοντα να ενεργήσει έγκαιρα και ορθά για την καταχώριση έφεσης (βλ. Komurgu & Άλλος ν Δημοκρατίας (1991) 2 ΑΑΔ 83), τα χρονικά δε πλαίσια που θέτει ο νομοθέτης για τη λήψη δικονομικών μέτρων είναι σημαντικά και σχετίζονται με το δημόσιο συμφέρον που συνυπάρχει στην τελεσιδικία και στο τελέσφορο της διαδικασίας”.
Οι σχετικές αρχές επαναλήφθηκαν πρόσφατα από το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση LGS HANDLING LTD, Ποιν. Αιτ. 22/2018, ημερ. 22 Φεβρουαρίου 2019, ECLI:CY:AD:2019:B125, στην οποία λέχθηκε ότι:
“...η προεξάρχουσα αρχή που λαμβάνεται υπόψη είναι η ανάγκη για τελεσιδικία χάριν του δημοσίου συμφέροντος. Η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου για τη χορήγηση παράτασης χρόνου ασκείται με φειδώ και λαμβάνει υπόψη τους λόγους αδυναμίας έγκαιρης καταχώρησης της έφεσης, τόσο κατά το χρόνο εντός του οποίου έπρεπε αυτή να είχε καταχωρηθεί, όσο και κατά τη διάρκεια της περιόδου από την εκπνοή της προθεσμίας, μέχρι την καταχώρηση της αίτησης για παράταση, (Delincyp Company Ltd v. Wogang κ.ά. Ποινική Αίτηση υπ' αρ. 10/2018, ημερ. 15.10.2018). Η αδυναμία καταχώρησης πρέπει να είναι ουσιαστική και πρέπει να εμπίπτει εντός του εξαιρετικού εκείνου μέτρου το οποίο θα μπορούσε να θεωρηθεί ως αντισταθμίζον την ανάγκη για τελεσιδικία, (Δημοκρατία ν. Γεωργίου Ποινική Αίτηση αρ. 9/2015, ημερ. 26.1.2016 και Λουκαΐδης ν. Αστυνομικής Διεύθυνσης Λευκωσίας, Ποινική Αίτηση αρ. 15/2017, ημερ. 13.3.2018, ECLI:CY:AD:2018:B107)”.
Αν οι συνθήκες της υπόθεσης το δικαιολογούν, το δικαστήριο μπορεί, χαλαρώνοντας τον κανόνα, να δεχθεί το αίτημα για παράταση (Ηλιάδη ν Δήμου Λάρνακας (1996) 2 ΑΑΔ 236).
Τονίζουμε περαιτέρω ότι, ως έχει επεξηγηθεί στην υπόθεση Χρυσικού v. Δήμου Λάρνακας, Ποιν. Αίτ. 14/17, ημερ. 15.1.18, η έννοια του «καλού λόγου» έχει τη σημασία της παροχής επαρκούς και πειστικής αιτιολογίας για αδυναμία ενέργειας και όχι απλής δυσκολίας».
Για δε την αδυναμία η οποία αφορά τη μη καταχώριση έφεσης θα πρέπει να καταδεικνύεται ότι επέδρασε ουσιωδώς καθόλη τη διάρκεια του κρίσιμου χρόνου ως παράγων ανασταλτικός στην άσκηση έφεσης (Naydenov v. Δημοκρατίας (2015) 2(Β) Α.Α.Δ. 607).
Τίποτε δεν τέθηκε ενώπιον μας από πλευράς Αιτητή που να συνιστά τέτοιο καλό λόγο. Η ποινή επιβλήθηκε στις 28.2.2025 και σύμφωνα με τις πρόνοιες του Άρθρου 133 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155 η έφεση θα έπρεπε να είχε καταχωριστεί εντός 10 ημερών από την πιο πάνω ημερομηνία (δεν είχε, όμως, λήξει μέχρι τις 3.3.2025 όπως εισηγείται ο ευπαίδευτος συνήγορος του Καθ’ ου η Αίτηση). Συμφωνούμε, όμως, με τον Καθ’ ου η Αίτηση ότι τα όσα αναγράφονται στο ιατρικό πιστοποιητικό, που επισυνάπτεται στην Αίτηση, ουδόλως επεξηγούν το πώς η ιατρική σύσταση για «ανάπαυση» εμπόδιζε τον Αιτητή από το να προβεί σε διαβήματα ώστε να δώσει οδηγίες για καταχώριση έφεσης. Έστω, όμως, και αν ήθελε γίνει δεκτή η θέση της ευπαίδευτης συνηγόρου για τον Αιτητή ότι υπήρχε αντικειμενικό πρόβλημα μετακίνησης του Αιτητή κατά την πιο πάνω περίοδο, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει δεκτή η θέση της ότι ο χρόνος που παρήλθε από τις 20.3.2025 που έληξε η άδεια ασθενείας του Αιτητή μέχρι και τις 14.5.2025 που καταχωρίστηκε η υπό κρίση Αίτηση είναι εύλογος και λογικός. Πρόκειται για άπρακτη περίοδο σχεδόν δύο μηνών για την οποία δεν έχει δοθεί καμμιά επαρκής και πειστική δικαιολογία περί του ότι υπήρχε αδυναμία δράσης, ήτοι καλός λόγος για την αργοπορία.
Δεν θεωρούμε συναφώς ότι τα όσα έχουν τεθεί με την Αίτηση αποτελούν βάσιμες δικαιολογίες για τη μη έγκαιρη καταχώριση της Έφεσης. Το αίτημα δεν κρίνεται δικαιολογημένο.
Η Αίτηση απορρίπτεται. Επιδικάζονται έξοδα €1.000 συν Φ.Π.Α. προς όφελος του Καθ’ ου και εις βάρος του Αιτητή.
Χ.Β. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Δ.
Μ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.
Μ.Γ. ΠΙΚΗΣ, Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο