ΕΦΕΤΕΙΟ ΚΥΠΡΟΥ ‑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ.: Ε99/2021)
15 Ιουλίου 2025
[Δ. ΚΙΤΣΙΟΣ, Μ. ΑΜΠΙΖΑΣ, Μ. ΤΟΥΜΑΖΗ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΝΤΕΡΕΚ ΝΤΑΓΚΛΑΣ,
Εφεσείοντας/Αιτητής,
v.
1. ROPACO SHOES TRADING LTD,
2. COMMERCIAL GENERAL INSURANCE LTD,
3. ΡΩΤΗ ΚΥΛΙΛΗ,
Εφεσίβλητοι/Καθ’ ων η αίτηση.
___________________________
Αίτηση ημερομηνία 21.03.2025
___________________________
Ν. Ντάγκλας προσωπικά, για τον Εφεσείοντα - Αιτητή.
Α. Μερακλής για Α. Μερακλής Δ.Ε.Π.Ε., για τους Εφεσίβλητους - Καθ’ ων η αίτηση.
ΚΙΤΣΙΟΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από την Τουμαζή, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΤΟΥΜΑΖΗ, Δ.: Ο Αιτητής, με την υπό κρίση Αίτηση που καταχώρησε στο Εφετείο, εντός του φακέλου της Πολιτικής Έφεσης Αρ. Ε99/2021, η ακρόαση της οποίας έχει ολοκληρωθεί με την έκδοση απόφασης ημερομηνίας 17.11.2023, ζητά απόφαση ή διάταγμα του Δικαστηρίου «το οποίο να διατάσσει τον παραμερισμό του διατάγματος του Επαρχιακού Δικαστηρίου ημερομηνίας 2.5.2014 στην αγωγή αρ. 887/08».
Στη νομική βάση της αίτησης, καταγράφονται τα ακόλουθα: «Η αίτηση βασίζεται στο κανόνα τον οποίον έθεσε ο δικαστής Lord Edward Coke in the Marshalsea, ότι αποφάσεις οι οποίες είναι εκ πρώτης όψεως άκυρες παραμερίζονται από οποιονδήποτε δικαστήριο. Περαιτέρω η αίτηση βασίζεται στα άρθρα 1-10 του περί Επιβαρυντικών Διαταγμάτων Νόμου (Ν. 31(1)/1992, στον περί Δικαστηρίων Νόμο Ν.14/60 και ειδικότερα στους Νέους κανονισμούς πολιτικής δικονομίας στα άρθρα 2, 29 και 32 αυτού, άρθρα 32 και 42 κανονισμοί 23 και κανονισμός 39, κανονισμός 41, κανονισμός 47 και κανονισμός 58 και στο Άρθρο 30 (3) του Συντάγματος και στις συμφυείς εξουσίες του Δικαστηρίου».
Θα προβούμε, κατ’ αρχάς, σε παράθεση του ιστορικού των γεγονότων της υπόθεσης, για καλύτερη κατανόηση της Αίτησης.
Ο Εφεσείοντας – Αιτητής (στο εξής Αιτητής), ο οποίος είναι ιδιοκτήτης δύο αποθηκών, με αγωγή που καταχώρησε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, ζητούσε από τους Εφεσίβλητους - Καθ’ ων η αίτηση – ενοικιαστές του (στο εξής Καθ’ ων η αίτηση), ειδικές αποζημιώσεις για το ποσό των €239.204,00, ως έξοδα για αποκατάσταση των ζημιών που προκλήθηκαν από πυρκαγιά, το ποσό των €5.980,00, ως απολεσθέντα ενοίκια και το ποσό των €1.196,00 μηνιαίως, ως απώλεια τρεχόντων ενοικίων μέχρι την καταβολή αποζημιώσεων για την επισκευή των αποθηκών του, νόμιμο τόκο, έξοδα, έξοδα επίδοσης και ΦΠΑ.
Στις 2.5.2014, απόντος του Αιτητή, αλλά στην παρουσία του δικηγόρου του, του δικηγόρου των Καθ’ ων η αίτηση 1 και 3 και του Καθ’ ου η αίτηση 3 προσωπικά παρόντος και ως Διευθυντού της Καθ’ ης η αίτηση 1, ζητήθηκε, η άδεια του Δικαστηρίου, από τον δικηγόρο του Αιτητή, να αποσυρθεί η αγωγή ανεπιφύλακτα εναντίον των Καθ’ ων η αίτηση 1 και 3 και προσφέρθηκε το ποσό των €4.000,00 πλέον ΦΠΑ, με νόμιμο τόκο από 2.5.2014, έναντι των εξόδων των Καθ’ ων η αίτηση 1 και 3, με αναστολή εκτέλεσης μέχρι 31.12.2014. Από την αναστολή εξαιρέθηκε το δικαίωμα καταχώρησης memo στην περιουσία του Αιτητή. Ο δικηγόρος των Καθ’ ων η αίτηση 1 και 3, συμφώνησε. Το Δικαστήριο απέρριψε την αγωγή εναντίον των Καθ’ ων η αίτηση 1 και 3, ως αποσυρθείσα ανεπιφύλακτα και εξέδωσε σχετική διαταγή για έξοδα εναντίον του Αιτητή και την αναστολή εκτέλεσης μέχρι 31.12.2014, από την οποία εξαιρέθηκε το δικαίωμα καταχώρησης memo στην περιουσία του Αιτητή.
Στις 18.1.2016, οι δικηγόροι των Καθ’ ων η αίτηση 1 και 3, καταχώρησαν αίτηση για οικονομική εξέταση του Αιτητή, αναφορικά με το ποσό των εξόδων, το οποίο είχε επιδικαστεί εναντίον του και δεν το είχε ακόμα καταβάλει. Μετά από ακροαματική διαδικασία, το Δικαστήριο εξέδωσε, στις 24.10.2016, διάταγμα εναντίον του Αιτητή με το οποίο διατάχθηκε να καταβάλλει το ποσό των €50,00 μηνιαίως από 1.11.2016, μέχρι εξοφλήσεως του εξ' αποφάσεως χρέους, πλέον τα έξοδα της διαδικασίας της αίτησης έρευνας. Ο Αιτητής κατέβαλε το ποσό των €50,00 στις 11.11.2016 και δεύτερο ποσό €50,00 στις 11.1.2017.
Ο Αιτητής καταχώρησε, στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, στις 22.2.2018, αυτοπροσώπως, μονομερή αίτηση με την οποία ζητούσε, μεταξύ άλλων θεραπειών, ακύρωση ή παραμερισμό της απόφασης του Δικαστηρίου, ημερομηνίας 2.5.2014. Το Δικαστήριο, στις 12.3.2019, εξέδωσε απόφαση με την οποία απέρριψε την εν λόγω αίτηση, με έξοδα σε βάρος του Αιτητή. Στις 10.2.2021, ο Αιτητής καταχώρησε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, νέα αίτηση, με την οποία ζητούσε τον παραμερισμό «των αποφάσεων ημερομηνίας 2.5.2014 και 24.10.2016», οι οποίες εκδόθηκαν στα πλαίσια της αγωγής αρ. 887/18. Πρωτόδικο Δικαστήριο, με άλλη σύνθεση, εξέδωσε απόφαση, στις 28.5.2021, με την οποία απέρριψε την αίτηση του Αιτητή, με έξοδα σε βάρος του.
Ο Αιτητής δεν έμεινε ικανοποιημένος με την απόφαση ημερομηνίας 28.5.2021, και καταχώρησε την Πολιτική Έφεση Αρ. Ε99/2021, προβάλλοντας τους ακόλουθους λόγους έφεσης: «ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη ότι ο ίδιος δεν έδωσε άδεια στο δικηγόρο του να αποσύρει την αγωγή (πρώτος λόγος), ότι δεν έλαβε υπόψη ότι το διάταγμα ημερ. 2.5.2014 «επέτρεπε στο δικηγόρο των Εναγομένων να πλουτίζει αδίκως στα έξοδα €4.000» (δεύτερος λόγος), ότι δεν έλαβε υπόψη ότι ο εφεσίβλητος 3 καταχώρησε την 1.8.2014 memo στην περιουσία του (τρίτος λόγος), ότι δεν έλαβε υπόψη ότι δεν είχε εξουσία να εκδικάσει την αίτηση έρευνας των εφεσιβλήτων 1 και 3 ημερ. 18.1.2016 σχετικά με την οικονομική του κατάσταση (τέταρτος λόγος), ότι δεν έλαβε υπόψη ότι οι εφεσίβλητοι 1 και 3 στις 23.10.2015 καταχώρησαν ένταλμα εκποίησης της κινητής του περιουσίας το οποίο επεστράφη ανεκτέλεστο (πέμπτος λόγος) και ότι το Δικαστήριο για δικούς του λόγους θέλησε να απορρίψει την αίτηση (έκτος λόγος)». Το Εφετείο, με την απόφαση του ημερομηνίας 17.11.2023, στην Πολιτική Έφεση Αρ. Ε99/2021, ECLI:CY:AD:2021:D490, επικύρωσε την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ημερομηνίας 28.5.2021, με την οποία απερρίφθη η αίτηση του Αιτητή για παραμερισμό της απόφασης – διατάγματος του Δικαστηρίου, ημερομηνίας 2.5.2014. Συγκεκριμένα, το Εφετείο επικύρωσε την κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η αίτηση ήτο καταδικασμένη σε αποτυχία λόγω του ότι δεν στηρίζετο σε οποιαδήποτε νομική βάση που να αφορά παραμερισμό, ότι η δήλωση του δικηγόρου του Αιτητή για απόσυρση της υπόθεσης ανεπιφύλακτα τον δέσμευε, ότι ο Αιτητής δεν προέβη σε οποιοδήποτε δικονομικό διάβημα για ακύρωση ή παραμερισμό όταν εκδόθηκε η εκ συμφώνου απόφαση ημερομηνίας 2.5.2014 και ότι, κατά συνέπεια, αυτή κατέστη τελεσίδικη.
Μετά την απόρριψη της έφεσης στην Πολιτική Έφεση Αρ. Ε99/2021, ο Αιτητής ζήτησε με αίτηση του στο Ανώτατο Δικαστήριο, μεταξύ άλλων, «απόφαση η οποία να διατάσσει τον παραμερισμό της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου ημερομηνίας 02.05.2014 στην αγωγή αρ. 887/08». Το Ανώτατο Δικαστήριο, στην Ντάγκλας ν. Ropaco Shoes Trading Ltd κ.ά, Αίτηση αρ. 7/2023, ημερομηνίας 28.6.2024, αφού πρώτα σημείωσε ότι προφανώς ο Αιτητής ζητούσε να του παραχωρηθεί άδεια, προκειμένου να επιδιώξει την έκδοση απόφασης από το Ανώτατο Δικαστήριο, σε τρίτο βαθμό, απέρριψε την αίτηση, κρίνοντας ότι ο Αιτητής δεν επικαλέστηκε οποιοδήποτε από τους λόγους που προβλέπονται στο Άρθρο 9 (3) (γ) του περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμου του 1964 (Ν.33/1964), όπως έχει τροποποιηθεί, στη βάση του οποίου θα ήταν δυνατόν να παραχωρηθεί άδεια από το Ανώτατο Δικαστήριο.
Ο Αιτητής, στην ένορκο του δήλωση που συνοδεύει την υπό κρίση Αίτηση, αναφέρεται στο πιο πάνω ιστορικό της υπόθεσης, όπως, επίσης, και σε άλλες δικαστικές διαδικασίες που τον αφορούν. Παραπονείται πως ο δικηγόρος του απέσυρε την αγωγή αρ. 887/08, στις 2.5.2014, χωρίς την άδεια του και αναφέρεται σε λάθη που, κατά τη θέση του, έγιναν εκ μέρους του Δικαστηρίου, στο εν λόγω διάταγμα.
Οι Καθ’ ων η αίτηση 1 και 2 καταχώρησαν ένσταση, προβάλλοντας, μεταξύ άλλων, ότι η Αίτηση συνιστά κατάχρηση της διαδικασίας και ότι η Αίτηση πρέπει να απορριφθεί καθότι καταχωρήθηκε κατά παράβαση των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2023. Σύμφωνα με την εισήγηση, αίτηση, με βάση το Μέρος 23 (1) και (4), με το Έντυπο αρ. 34, καταχωρείται στο πλαίσιο εκκρεμούσας διαδικασίας και η υπό κρίση Αίτηση δεν καταχωρήθηκε στα πλαίσια εκκρεμούσας διαδικασίας.
Ο Αιτητής και ο δικηγόρος των Καθ’ ων η αίτηση 1 και 2 ετοίμασαν γραπτές αγορεύσεις, όπου ανέπτυξαν τις θέσεις τους.
Με την υπό κρίση Αίτηση, ο Αιτητής επιχειρεί και πάλι να επισημάνει λάθη στην απόφαση – διάταγμα πρωτόδικου Δικαστηρίου, ημερομηνίας 2.5.2014, αλλά και να κακίσει τον χειρισμό της υπόθεσής του από τον τότε δικηγόρο του, στοχεύοντας στον παραμερισμό της απόφασης. Τα παράπονα του αυτά εξετάστηκαν από πρωτόδικο Δικαστήριο και απερρίφθησαν. Εξετάσαμε και κατ’ έφεση τις αιτιάσεις αυτές του Αιτητή στην Πολιτική Έφεση αρ. Ε99/21, ημερομηνίας. 17.11.22023 και, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, επικυρώσαμε την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου με την οποία απερρίφθη η αίτηση του Αιτητή για παραμερισμό.
Κρίνουμε πως ο Αιτητής, με την υπό κρίση Αίτηση, επανέρχεται στα ίδια ακριβώς θέματα, βασιζόμενος στους ίδιους νομικούς λόγους και στα ίδια γεγονότα, αγνοώντας την απόφαση στην Πολιτική Έφεση αρ. Ε99/21, ημερομηνίας 17.112023, όπου ηγέρθηκαν τα ίδια θέματα, και επί των οποίων ήδη διατυπώσαμε την κρίση μας. Κρίνουμε, συναφώς, πως η παρούσα Αίτηση συνιστά κατάχρηση της διαδικασίας. Παραπέμπουμε στα όσα σχετικά αναφέρθηκαν στην Ντάγκλας ν. Ντάγκλας, Έφεση αρ. 6/08, σχ. με 8/08, ημερομηνίας 20.4.2022:
«Τα Δικαστήρια, ως πολλάκις έχει λεχθεί και νομολογηθεί, έχουν καθήκον να διαφυλάττουν το κύρος τους και να σταματούν τέτοιου είδους διαδικασίες οι οποίες επαναφέρουν συνεχώς τα ίδια θέματα και με εύσχημο και πολλάκις απροκάλυπτο τρόπο παραβιάζουν την τελεσιδικία των αποφάσεων και των δικαστικών διαδικασιών. Ταυτόχρονα, οφείλουν να προστατεύσουν τόσο την αποτελεσματικότητα της δικαστικής διαδικασίας, αλλά και την αντίδικη πλευρά από ταλαιπωρία η οποία προκαλείται από συμπεριφορά αντιδίκου, η οποία συνιστά κατάχρηση της διαδικασίας. (Loukos Trading Co. Ltd κ.ά. ν. Ρέινμποου Πλήτσιηγκ και Ντάιγκ Co Ltd, (2000)1B A.A.Δ. 2014).»
Ενόψει της πιο πάνω κατάληξης μας που αφορά τη θεμελιώδη αρχή της τελεσιδικίας, θεωρούμε αχρείαστο να εξετάσουμε τους υπόλοιπους λόγους ένστασης που προέβαλε ο δικηγόρος των Καθ’ ων η αίτηση.
Καταλήγοντας, διαπιστώνεται ότι η υπό εξέταση Αίτηση είναι καταχρηστική και απορρίπτεται. Επιδικάζονται έξοδα €1.100 πλέον Φ.Π.Α. αν υπάρχει, υπέρ των Εφεσιβλήτων - Καθ’ ων η αίτηση και εναντίον του Εφεσείοντα – Αιτητή.
Δ. ΚΙΤΣΙΟΣ, Δ.
Μ. ΑΜΠΙΖΑΣ, Δ.
Μ. ΤΟΥΜΑΖΗ, Δ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο