ΕΦΕΤΕΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση Αρ.: 207/2022)
4 Σεπτεμβρίου 2025
[Χ.Β. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Μ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Ι. ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
Εφεσείων
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
Εφεσίβλητης
-----------------------------------------------------
Κ. Καλυφόμματος, για τον Εφεσείοντα
Β. Μπίσσας με Ν. Ζησίμου (κα), για Γενικόν Εισαγγελέα, για την Εφεσίβλητη
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Δ.: Η απόφαση είναι ομόφωνη και θα δοθεί από την Παπαδοπούλου, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Ο Εφεσείων βρέθηκε ένοχος πρωτόδικα στην κατηγορία της παράβασης του περί Λοιμοκαθάρσεως (Καθορισμός Μέτρων Παρεμπόδισης της Εξάπλωσης του Κορωνοϊού COVID-19) Διατάγματος (Αρ. 34), Κ.Δ.Π. 380/21, που εξεδόθη δυνάμει του Άρθρου 7 του περί Λοιμοκαθάρσεως Νόμου, Κεφ. 260. Συγκεκριμένα αντιμετώπιζε κατηγορία ότι στις 21.9.2021 βρισκόταν σε μπυραρία χωρίς να κατέχει αποδεικτικό στοιχείο «Safe Pass».
Από τα ενώπιον μας πρακτικά προκύπτουν τα εξής:
Το Κατηγορητήριο επιδόθηκε δεόντως στον Εφεσείοντα προσωπικά. Στις 11.3.2022 που η υπόθεση ήταν ορισμένη, ο Εφεσείων φωνάχθηκε εντός και εκτός της αίθουσας του πρωτόδικου Δικαστηρίου και ήταν απών. Κατόπιν αιτήματος της Κατηγορούσας Αρχής προς τούτο, και αφού έκρινε ότι δεν ενδέχετο να επιβληθεί ποινή φυλακίσεως στον Εφεσείοντα, το πρωτόδικο Δικαστήριο προχώρησε αυθημερόν σε διαδικασία απόδειξης της υπόθεσης. Η Κατηγορούσα Αρχή κάλεσε ένα μάρτυρα, ο οποίος κρίθηκε αξιόπιστος και ακολούθως το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε τον Εφεσείοντα ένοχο στην πιο πάνω Κατηγορία και του επέβαλε ποινή προστίμου €550.
Με την Έφεση προβάλλεται ότι η δίκη διεξήχθη κατά παράβαση των αρχών της δίκαιης δίκης, των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης, των Άρθρων 12 και 30 του Συντάγματος και των Άρθρων 6 και 17 της ΕΣΔΑ, ένεκα του ότι στον Εφεσείοντα απαγορεύτηκε η είσοδος στο κτίριο του Δικαστηρίου επειδή δεν είχε στην κατοχή του «Safe Pass» (Λόγος Έφεσης 1) και ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν ερεύνησε επαρκώς το ζήτημα της παρουσίας του στον χώρο (Λόγος Έφεσης 2).
Ενώπιον του Εφετείου, όμως, δεν υπάρχουν τέτοια γεγονότα. Παρά το ότι είχε ζητηθεί χρόνος ώστε να δηλωθούν παραδεκτά γεγονότα (στις 18.12.2023 και ξανά στις 7.5.2025), εντούτοις αυτό δεν έγινε μέχρι και τις 17.6.2025 που η Έφεση ήταν ορισμένη για ακρόαση. Συνεπώς η Έφεση εκδικάστηκε στη βάση των όσων υπάρχουν ενώπιον του Εφετείου ως γεγονότα.
Είναι καλά νομολογημένο ότι τα πρακτικά τα οποία τηρούνται στο δικαστήριο κατά τη διαδικασία της υπόθεσης, αποτελούν το μοναδικό έγκυρο υπόβαθρο για συζήτησή της κατ' έφεση και ότι δεν μπορεί, εκ των υστέρων, να αμφισβητηθούν, εκτός εάν ακολουθηθεί η διαδικασία για διόρθωσή τους ενώπιον του εκδικάσαντος δικαστηρίου - (βλ. Σοφοκλέους ν. Ταβελούδη κ.ά. (2002) 1 Α.Α.Δ. 92).
Τα όσα ο Εφεσείων ισχυρίζεται στην αιτιολογία του Λόγου Έφεσης 1 ως προς τον λόγο της μη παρουσίας του στο Δικαστήριο δεν βρίσκουν έρεισμα στα ενώπιον του Δικαστηρίου πρακτικά, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εξεταστούν.
Εκείνο το οποίο προκύπτει από τα πρακτικά είναι ότι ο Εφεσείων στις 11.3.2022 φωνάχθηκε τόσο εντός όσο και εκτός της αίθουσας του Δικαστηρίου και ήταν απών. Αφού η συνήγορος για την Κατηγορούσα Αρχή ζήτησε όπως η υπόθεση οριστεί για απόδειξη, το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέγραψε τα πιο κάτω:
«Έχοντας υπόψη τη φύση του αδικήματος της Κατηγορίας, την προβλεπόμενη ποινή, ότι σε περίπτωση καταδίκης δεν ενδέχεται να επιβληθεί στον Κατηγορούμενο ποινή φυλάκισης, αλλά μόνο η επιβολή χρηματικής ποινής, ότι το αδίκημα της Κατηγορίας δεν περιέχει στοιχεία ανεντιμότητας ή δόλου, ότι δεν συντρέχουν οποιοιδήποτε επιβαρυντικοί παράγοντες, ως και το ότι ο Κατηγορούμενος παραιτήθηκε οικειοθελώς του δικαιώματος να είναι παρών, κρίνω ότι δεν είναι απαραίτητη και αναγκαία η παρουσία του Κατηγορούμενου και κατ’ επέκταση ότι δικαιολογείται όπως η υπόθεση προχωρήσει στην απουσία του».
Δεν διαπιστώνουμε οτιδήποτε το μεμπτό στην απόφαση αυτή του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Πρόκειται για εξουσία που παρέχεται στο Δικαστήριο από το Άρθρο 89(1) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, η οποία και ασκήθηκε ορθά.
Αφού το πρωτόδικο Δικαστήριο ικανοποιήθηκε ότι η επίδοση στον Εφεσείοντα είχε γίνει νομότυπα, πράγμα που δεν αμφισβητείται, ο Εφεσείων φωνάχθηκε τόσο εντός όσο και εκτός της αίθουσας για να διαπιστωθεί κατά πόσο ήταν παρών. Δεν συμφωνούμε με τα όσα προβάλλονται στον δεύτερο Λόγο Έφεσης, ήτοι ότι το Δικαστήριο όφειλε να διερευνήσει περαιτέρω το κατά πόσο ο Εφεσείων είχε προσέλθει στον χώρο του Δικαστηρίου αλλά του είχε απαγορευτεί η είσοδος. Με την επίδοση του Κατηγορητηρίου η υποχρέωση εναποτέθηκε πλέον στον Εφεσείοντα εάν επιθυμούσε να αμφισβητήσει την Κατηγορία, είτε να παρουσιαστεί προσωπικά στο Δικαστήριο, είτε να διορίσει συνήγορο να τον εκπροσωπήσει. Ο Εφεσείων δεν έπραξε κανένα από τα δύο. Δεν έχει, εν προκειμένω, σημασία ο λόγος για τον οποίο ο ίδιος ο Εφεσείων επέλεξε να μην εμφανιστεί. Με την μη εμφάνιση του ενεργοποιήθηκε η εξουσία του πρωτόδικου Δικαστηρίου που παρέχεται από το Άρθρο 89 του Κεφ. 155 να επιληφθεί της υπόθεσης στην απουσία του Εφεσείοντος, πράγμα το οποίο έπραξε.
Κατ’ επέκταση η Έφεση κρίνεται ανεδαφική και απορρίπτεται.
Χ.Β. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Δ.
Μ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.
Ι. ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΟΥ, Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο