ΕΦΕΤΕΙΟ ΚΥΠΡΟΥ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση αρ. E44/2025 i-justice)
8 Οκτωβρίου 2025
[ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, Πρόεδρος]
Evripides Demetriou
Εφεσείων
ν.
Phileleftheros
Εφεσίβλητος
Εφεσείων: Εμφανίζεται προσωπικά.
Για εφεσίβλητους: κος Τριλλίδης για Πολάκης Σαρρής & Σία Δ.Ε.Π.Ε.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, Π.: Η παρούσα εκδικάζεται σε μονομελή σύνθεση δυνάμει των προνοιών του Άρθρου 25.1 του Περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Ν.14/60) και του Άρθρου 11.5 του περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλες διατάξεις) Νόμου του 1964 (33/1964).
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο εφεσείων που εμφανίζεται προσωπικά, παρουσίασε τον εαυτό του ενώπιον του Δικαστηρίου ως «Εγώ ο Ευριπίδης Δημητρίου, άντρας από σάρκα και αίμα». Καταχώρησε την υπό κρίση έφεση, ζητώντας την ακύρωση της πρωτόδικης ενδιάμεσης απόφασης, με την οποία απορρίφθηκε αίτημα του για έκδοση ερήμην απόφασης, αφού ισχυρίστηκε παρατυπία στην καταχώρηση του σημειώματος εμφάνισης από πλευράς των εφεσιβλήτων.
Πρωτοδίκως, η απαίτηση του εφεσείοντα αφορούσε αποζημιώσεις εναντίον της εταιρείας Phileleftheros Public Company Ltd, για κατ’ ισχυρισμό δημοσίευση στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος» ιδιοκτησίας της, προσωπικών του δεδομένων και της φωτογραφίας του, χωρίς την συναίνεση του. Προκύπτει από τον πρώτοδικο φάκελο αλλά και την υπό κρίση ενδιάμεση απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ότι ο εφεσείων καταχώρησε και επέδωσε στους εφεσίβλητους, έντυπο απαίτησης που αποτελείτο από χειρόγραφες σημειώσεις και το οποίο δεν συνοδευόταν από έκθεση απαίτησης.
Στην συνέχεια, ο εφεσείων καταχώρησε αίτηση για έκδοση ερήμην απόφασης για καθορισμένο χρηματικό ποσό, λόγω παράλειψης καταχώρησης σημειώματος εμφάνισης. Την ίδια ημέρα, η εφεσίβλητη καταχώρησε σημείωμα εμφάνισης μέσω του δικηγορικού οίκου που την εκπροσωπεί και στην παρούσα έφεση, το οποίο συνοδευόταν από το προβλεπόμενο στους Κανονισμούς, διοριστήριο δικηγόρου. Όταν ήταν ορισμένη για πρώτη φορά η υπό κρίση αίτηση για απόφαση, το πρωτόδικο Δικαστήριο πληροφόρησε τον εφεσείοντα ότι είχε καταχωριστεί εμπρόθεσμα σημείωμα εμφάνισης. Εντούτοις, ο εφεσείων επέμενε στην προώθηση της αίτησης, προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι δεν προέκυπτε το ονοματεπώνυμο του ατόμου που είχε υπογράψει το διοριστήριο δικηγόρου, αλλά και το ίδιο το σημείωμα εμφάνισης.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού άκουσε και τις δύο πλευρές, απέρριψε με αιτιολογημένη ενδιάμεση απόφαση του, την αίτηση του εφεσείοντα. Έκρινε, ότι το σημείωμα εμφάνισης καταχωρίστηκε εμπρόθεσμα και συνοδευόταν από το προβλεπόμενο στους Κανονισμούς έντυπο διορισμού δικηγόρου, σύμφωνα με το Μέρος 10 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023. Έκρινε επίσης ότι η υπό κρίση αίτηση ήταν πρόωρη, αφού καταχωρίστηκε προτού παρέλθει η σχετική προθεσμία καταχώρισης σημειώματος εμφάνισης.
Εναντίον της πιο πάνω απόφασης, ο εφεσείων καταχώρησε την παρούσα έφεση. Πρέπει από την αρχή να αναφέρω ότι είναι δύσκολο να προσδιοριστεί με ακρίβεια ποιοι είναι οι λόγοι έφεσης αφού η ειδοποίηση έφεσης δεν καταχωρίστηκε σε συμμόρφωση με τα προβλεπόμενα στους Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας του 2023. Γίνεται στο έντυπο ειδοποίησης έφεσης μια γενική αναφορά στην αγγλική γλώσσα που μεταφράζεται στα ελληνικά μέσω της ηλεκτρονικής εφαρμογής «Chat GBT», ότι οι δικηγόροι των εφεσιβλήτων δεν έχουν εξουσιοδότηση να τους εκπροσωπούν. Επαναλαμβάνεται επίσης η απαίτηση του εφεσείοντα για αποζημιώσεις, λόγω της κατ’ ισχυρισμό μη εξουσιοδοτημένης χρήσης της περιουσίας του (εικόνες). Ακολούθως, παρατίθεται στην ειδοποίηση έφεσης ανεπίτρεπτα, μαρτυρικό υλικό όπως οι δημοσιευθείσες φωτογραφίες και τίτλοι της εφημερίδας «Φιλελεύθερος» που αναφέρονται σε σύλληψη του εφεσείοντα. Επισυνάπτεται επίσης το χειρόγραφο έντυπο απαίτησης που καταχωρήθηκε στο πρωτόδικο Δικαστήριο καθώς και αντίγραφο της δακτυλογραφημένης πρωτόδικης απόφασης, με την χειρόγραφη όμως σημείωση του εφεσείοντα, ότι η απόφαση δεν είναι υπογραμμένη από τον πρωτόδικο Δικαστή.
Πρέπει τέλος να σημειωθεί ότι ο τίτλος της υπόθεσης όπως παρατίθεται στην ειδοποίηση έφεσης, διαφέρει από τον τίτλο της πρωτόδικης υπόθεσης. Ενώ στην πρωτόδικη απόφαση οι εφεσίβλητοι αναφέρονται ως «Phileleftheros Public Co Ltd», στον τίτλο της έφεσης αναφέρονται ως «Phileleftheros».
Κατά την ημερομηνία που η υπόθεση τέθηκε ενώπιον μου για προδικασία, ο συνήγορος των εφεσιβλήτων έθεσε ζήτημα εγκυρότητας της έφεσης. Επεσήμανε ότι το δικόγραφο που καταχωρήθηκε δεν συνάδει με το έντυπο που προβλέπεται από του Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας και ότι σε αυτό δεν υπάρχουν αιτιολογημένοι λόγοι έφεσης. Επίσης η ειδοποίηση εφεσείοντα είναι συνταγμένη στην Αγγλική γλώσσα και περιέχει απαράδεκτη μετάφραση στα ελληνικά, μέσω της εφαρμογής «Chat GBT». Επισημαίνεται επίσης ότι στην έφεση δεν αναγράφεται το πλήρες όνομα των εφεσιβλήτων, όπως εμφανίζεται στην πρωτόδικη απόφαση. Ανέφερε τέλος ο συνήγορος, ότι με την έφεση δεν επιζητείται ο παραμερισμός της πρωτόδικης ενδιάμεσης απόφασης (το σχετικό σημείο στο Τμήμα 6 είναι διαγραμμένο), αλλά η διαφοροποίηση της. Αιτείται δηλαδή ο εφεσείων την αντικατάσταση της πρωτόδικης απόφασης, με την έκδοση τελικής απόφασης στην αγωγή και επιδίκαση αποζημιώσεων.
Για τους πιο πάνω λόγους, ο συνήγορος ζήτησε όπως η έφεση απορριφθεί από αυτό το στάδιο ως απαράδεκτη, προπετής και προδήλως αβάσιμη, δυνάμει των προνοιών του Μέρους 41.9 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023.
Απαντώντας ενώπιον του Εφετείου στο αίτημα για απόρριψη της έφεσης, ο εφεσείων δεν τοποθετήθηκε επί της ουσίας, στους ισχυρισμούς για απαράδεκτη δικονομικά έφεση. Αντιθέτως, επέμενε στην θέση του ότι ο συνήγορος των εφεσιβλήτων δεν έχει νόμιμη εξουσιοδότηση να εμφανίζεται στο Εφετείο και στο πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού επανέλαβε ότι δεν υπάρχει νόμιμο διοριστήριο δικηγόρου ούτε στην έφεση, ούτε στην πρωτόδικη διαδικασία.
Το πρώτο ζήτημα που θα με απασχολήσει, είναι αυτή η τελευταία θέση του εφεσείοντα ότι ο συνήγορος των εφεσιβλήτων δεν νομιμοποιείται να εμφανίζεται στο Εφετείο, επειδή δεν προκύπτει ποιος υπέγραψε το έντυπο διορισμού δικηγόρου που συνοδεύει την ειδοποίηση εφεσιβλήτου.
Η πιο πάνω θέση δεν ευσταθεί. Σημειώνω ότι η ειδοποίηση εφεσιβλήτου καταχωρίστηκε νομότυπα και σύμφωνα με το Μέρος 41.3 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023, από τον ίδιο δικηγορικό οίκο που εκπροσώπησε στην πρωτόδικη διαδικασία τους εφεσιβλήτους. Σημειώνεται επίσης ότι καταχωρίστηκε ταυτόχρονα με την ειδοποίηση εφεσιβλήτου και το προβλεπόμενο στους Κανονισμούς έντυπο διορισμού δικηγόρου που φέρει την υπογραφή και την σφραγίδα των εφεσιβλήτων, με το οποίο διορίζεται ο ίδιος δικηγορικός οίκος, για να τους εκπροσωπήσει στην παρούσα διαδικασία ενώπιον του Εφετείου.
Ενόψει της πιο πάνω διαπίστωσης, θα εξετάσω στην συνέχεια την ουσία της εισήγησης των εφεσιβλήτων, για απόρριψη της έφεσης από το πρώιμο αυτό στάδιο ως προδήλως αβάσιμης.
Το αίτημα στηρίζεται στο Μέρος 41.9 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023, το οποίο έχει ως εξής:
«41.9. Διαγραφή ειδοποιήσεων έφεσης και παραμερισμός ή επιβολή όρων.
(1) Το Εφετείο δύναται κατόπιν αίτησης ή αυτεπάγγελτα:
(α) να διαγράψει ειδοποίηση έφεσης εν όλω ή εν μέρει·
(β) να επιβάλει ή να διαφοροποιήσει όρους υπό τους οποίους μπορεί να ασκηθεί έφεση.
(2) Το Εφετείο ασκεί τις εξουσίες του, δυνάμει της παραγράφου (1) μόνο όταν υπάρχει επιτακτικός λόγος να το πράξει και αφού ακούσει τον επηρεαζόμενο διάδικο.
(3) Υπάρχει επιτακτικός λόγος για απόρριψη της ειδοποίησης έφεσης όταν αυτή κρίνεται απαράδεκτη, προπετής, προδήλως αβάσιμη ή ως ασκηθείσα προς το σκοπό παρέλκυσης της απονομής της δικαιοσύνης.»
Αντίστοιχη πρόνοια, περιλαμβάνεται στον Κανονισμό 10(i) του περί Εφέσεων (Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων, Περιορισμός του Χρόνου των Προφορικών Αγορεύσεων και Συνοπτική Διαδικασία για την Απόρριψη Προδήλως Αβάσιμων Εφέσεων) Διαδικαστικού Κανονισμού του 1996 («ο Διαδικαστικός Κανονισμός του 1996»). Λόγω ακριβώς της ομοιότητας των δύο προνοιών, η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε σχέση με τον Κανονισμό 10 (i) του Διαδικαστικού Κανονισμού του 1996, είναι βοηθητική για τους σκοπούς εξέτασης της παρούσας διαδικασίας.
Στην υπόθεση , Πολ. Έφεση E66/2020, ημ. 12/1/2023, λέχθηκε με παραπομπή στο Άρθρο 163.2 του Συντάγματος ότι η δικονομική ρύθμιση συνοπτικής απόρριψης εμφανώς αβάσιμων εφέσεων, είναι συνταγματική επιταγή. Σχετική είναι και η απόφαση (1998) 3 Α.Α.Δ. 316 στην οποία λέχθηκαν τα εξής από τον Πική Δ:
«Η εξουσία για τη συνοπτική απόρριψη έφεσης πηγάζει από το Σύνταγμα, και έχει ως αντικείμενο την περιφρούρηση των διαδικασιών και τη διαφύλαξη των δικαιοδοσιών του Δικαστηρίου από περισπασμούς που επάγεται η εξέταση αβάσιμων δικαστικών μέτρων. Αυτή τούτη η φύση της εξουσίας, για την απόρριψη έφεσης έξω από το καθιερωμένο θεσμικό πλαίσιο, προσδίδει σ αυτή το χαρακτήρα εξαιρετικού μέτρου, το οποίο ασκείται με φειδώ αλλά χωρίς δισταγμό, εφόσον διαπιστωθεί το προδήλως αβάσιμο του διαβήματος (βλ. Πίτσιλλος ν. Γενικού Εισαγγελέα (1998) 3 A.A. Δ.266 Justice Party v. Republic ( 3 C.L.R. 1621)»
Στην υπόθεση (ανωτέρω), λέχθηκε ότι έφεση είναι προδήλως αβάσιμη, αν από το περιεχόμενο της και τους συναφώς εφαρμοζόμενους κανόνες δικαίου, διαπιστώνεται ότι δεν έχει πιθανότητα επιτυχίας. Επομένως, αναμφίβολα, κάθε έφεση κρίνεται στη βάση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της, όπως εμφαίνονται στους λόγους έφεσης που τη συναποτελούν.
Στην υπόθεση (1993) 1 Α.Α.Δ 485 , η έφεση υποβλήθηκε κάτω από τίτλο άλλο από εκείνο της αγωγής και συνοδευόταν επίσης από συνταγμένη απόφαση, με την ίδια ατέλεια. Λέχθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο ότι η ειδοποίηση έφεσης πρέπει να υποβάλλεται στην αγωγή στην οποία εκδόθηκε η απόφαση. Ο τίτλος της αγωγής είναι στοιχείο μείζονος σημασίας, εφόσον προσδιορίζει τα πρόσωπα μεταξύ των οποίων υφίσταται η αντιδικία. Ως εκ τούτου, η εν λόγω έφεση απορρίφθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο, γιατί κρίθηκε ότι συνιστούσε άκυρο δικονομικό μέτρο. Λέχθηκαν συγκεκριμένα τα εξής:
« Άκυρο δικονομικό μέτρο είναι εκείνο το οποίο πλήττει το θεμέλιο της διαδικασίας, δηλαδή δεν στοιχειοθετεί τις προϋποθέσεις για την άσκηση της δικαιοδοσίας του δικαστηρίου, στην προκείμενη περίπτωση της δευτεροβάθμιας δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Η ειδοποίηση έφεσης είναι άκυρη. Καλείται το Ανώτατο Δικαστήριο να (α) ασκήσει τις εξουσίες του έξω από το πλαίσιο της υφιστάμενης αντιδικίας και (β) από ακαθόριστο διάδικο. Αποδοχή των λόγων της έφεσης θα οδηγούσε στη δικαίωση ακαθόριστου εφεσείοντα και ανύπαρκτου διαδίκου που εξισώνεται με την άσκηση της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στο κενό.»
Οι ίδιες αρχές ως προς την ακυρότητα έφεσης η οποία καταχωρείται με λανθασμένο τίτλο, υιοθετήθηκαν στην απόφαση του Εφετείου Πολ. Έφεση 62/18 ημ. 5.4.2024.
Στην παρούσα υπόθεση, το έντυπο που καταχωρήθηκε ως ειδοποίηση έφεσης, όχι μόνον δεν συνάδει με τους Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας του 2023, αλλά επίσης το πιο σημαντικό, δεν προσδιορίζει με ακρίβεια τους λόγους έφεσης. Ως αποτέλεσμα, είναι δύσκολο να διαγνωστεί επακριβώς, ποιο είναι το παράπονο του εφεσείοντα ή το κατ’ ισχυρισμό λάθος του πρωτόδικου Δικαστηρίου στην ενδιάμεση του απόφαση του, με την οποία απέρριψε το πρωτόδικο αίτημα για έκδοση ερήμην απόφασης. Ως προς την αναγκαιότητα για επαρκή αιτιολόγηση των λόγων έφεσης, σχετική είναι η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου , στην Έφεση Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου αρ. 28/2021, ημερ. 23.06.2022, στην οποία λέχθηκαν τα εξής:
«Ο τρόπος σύνταξης των λόγων έφεσης μας αναγκάζει να υπενθυμίσουμε ότι η έκταση κάθε λόγου έφεσης διέρχεται και διαπιστώνεται μέσα από την αιτιολόγηση του. Γι' αυτό και πρέπει να υπάρχει πλήρης αιτιολόγηση και στην απουσία αιτιολόγησης ο λόγος έφεσης είναι άκυρος»
Πρέπει επιπλέον σημειωθεί ότι όπως συνάγεται από το έντυπο που ο εφεσείων καταχώρησε, ενώ δεν προβάλλεται οποιοδήποτε σφάλμα του πρωτόδικου Δικαστηρίου που να δικαιολογεί ακύρωση της πρωτοδίκης κρίσης, την ίδια στιγμή επιζητείται από το Εφετείο να εκδώσει τελική απόφαση στην αγωγή. Στην ουσία, ο εφεσείων ζητά από το Εφετείο την άσκηση πρωτογενούς εξουσίας με την επιδίκαση αποζημιώσεων, παρουσιάζοντας μάλιστα και μαρτυρικό υλικό, όπως δημοσιεύματα και φωτογραφίες, χωρίς να έχει κριθεί πρωτοδίκως το ζήτημα αυτό.
Σημειώνεται τέλος ότι η έφεση καταχωρίστηκε με διαφορετικό τίτλο από αυτόν της πρωτόδικης διαδικασίας. Στοιχείο που σύμφωνα με την υπόθεση (ανωτέρω) καθιστά το όλο δικονομικό διάβημα εξ αρχής άκυρο, αφού ο τίτλος της υπόθεσης είναι στοιχείο μείζονος σημασίας, εφόσον προσδιορίζει τα πρόσωπα, μεταξύ των οποίων υφίσταται η αντιδικία.
Ανεξαρτήτως των πιο πάνω, δεν προκύπτει οποιοδήποτε εμφανές σφάλμα στην πρωτόδικη κρίση, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα του εφεσείοντα για έκδοση ερήμην απόφασης υπέρ του. Σημειώνεται ότι ο εφεσείων υποστήριξε πρωτοδίκως ότι δεν καταχωρήθηκε νομότυπα σημείωμα εμφάνισης επειδή δεν ήταν εμφανές ποιος το υπέγραψε, αλλά και ποιος υπέγραψε το έγγραφο διορισμού δικηγόρου των εφεσιβλήτων στην αγωγή.
Ο ισχυρισμός όμως αυτός δεν ευσταθεί. Όπως πολύ σωστά επισημαίνει το πρωτόδικο Δικαστήριο, το σημείωμα εμφάνισης περιέχει το όνομα των εναγομένων, τον δικηγορικό οίκο που τους εκπροσωπεί, φέρει την υπογραφή του προσώπου που κατέχει τη θέση δικηγόρου στον πιο πάνω δικηγορικό οίκο και περιλαμβάνει την διεύθυνση επίδοσης των εναγομένων. Επιπλέον, συνοδεύεται από έγγραφο διορισμού δικηγόρου, σύμφωνα με το έντυπο αρ. 11 και καταχωρίστηκε εμπρόθεσμα, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο Μέρος 10 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023.
Είναι περαιτέρω ορθή η κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η υπό κρίση αίτηση για απόφαση που προωθήθηκε πρωτοδίκως από τον εφεσείοντα, ήταν πρόωρη αφού καταχωρίστηκε προτού παρέλθει η σχετική προθεσμία καταχώρισης εμφάνισης, που προβλέπουν οι Κανονισμοί Πολιτικής Δικονομίας.
Ανεξαρτήτως των πιο πάνω, ακόμη και στην περίπτωση που δεν καταχωρείτο έγκυρο έντυπο διορισμού δικηγόρου, το γεγονός αυτό σύμφωνα με την νομολογία, δεν οδηγεί χωρίς άλλο στην ακύρωση του σημειώματος εμφάνισης των εφεσιβλήτων. Παραπέμπω επί του προκειμένου, στην πρόσφατη απόφαση του Εφετείου στην υπόθεση Πολ. Έφεση Ε112/24 ημ. 28.3.2025, στην οποία λέχθηκε ότι η παράλειψη διαδίκου να καταχωρίσει έντυπο διορισμού δικηγόρου, αποτελεί θεραπεύσιμη παρατυπία, ιδίως όταν ο διάδικος επιβεβαιώσει ή δηλώσει την επιθυμία του να εκπροσωπηθεί από τον εν λόγω δικηγόρο. Λέχθηκε επίσης ότι η διάσωση δικονομικού διαβήματος που καταχωρίστηκε χωρίς διοριστήριο δικηγόρου, συνάδει με τον Πρωταρχικό Σκοπό των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023, ήτοι την διασφάλιση του δικαιώματος πρόσβασης στο Δικαστήριο, κατά τρόπο δίκαιο και αποτελεσματικό, και της ερμηνείας των Κανονισμών προς αποφυγή αχρείαστων διαδικασιών, σε σχέση με διαδικαστικά θέματα.
Στην παρούσα υπόθεση όχι μόνον δεν έχει αποδειχθεί καμία παρατυπία στην καταχώριση σημειώματος εμφάνισης στην αγωγή, αλλά οι εφεσίβλητοι με σαφήνεια δηλώνουν με την καταχώριση του προβλεπόμενου εντύπου διορισμού δικηγόρου, τόσον πρωτοδίκως όσον και στην έφεση, ότι επιθυμούν να εκπροσωπηθούν από τον συγκεκριμένο δικηγορικό οίκο για τους σκοπούς της υπό κρίση διαδικασίας.
Είναι εμφανές από όλα τα πιο πάνω ότι η υπό κρίση έφεση είναι προδήλως αβάσιμη, αφού από το περιεχόμενο της και τους εφαρμοζόμενους, συναφείς κανόνες δικαίου, διαπιστώνεται χωρίς αμφιβολία ότι δεν έχει καμία απολύτως πιθανότητα επιτυχίας, και ως εκ τούτου, υπάρχει επιτακτικός λόγος απόρριψης της από αυτό το αρχικό στάδιο.
Ενόψει όλων των πιο πάνω, η έφεση απορρίπτεται ως προδήλως αβάσιμη, δυνάμει των προνοιών του Μέρους 41.9 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023.
Επιδικάζονται €1.000,00 έξοδα υπέρ εφεσιβλήτων και εναντίον του εφεσείοντα.
Αλέξανδρος Α. Παναγιώτου, Π.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο