ΕΦΕΤΕΙΟ ΚΥΠΡΟΥ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση αρ. Ε64/2025 i-justice)
8 Οκτωβρίου 2025
[ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, Πρόεδρος]
Evripides Demetriou
Εφεσείων
ν.
METLIFE EUROPE D.A.C.
Εφεσίβλητη
Αίτηση ημ. 11/7/2025 υπό εφεσίβλητης – αιτήτριας για διαγραφή της ειδοποίησης έφεσης
Για εφεσίβλητη – αιτήτρια: κος Χρίστος Δημητριάδης για Κώστας Π. Δημητριάδης Δ.Ε.Π.Ε.
Εφεσείων – καθ΄ ου η αίτηση: Εμφανίζεται προσωπικά
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, Π.: Η παρούσα εκδικάζεται σε μονομελή σύνθεση δυνάμει των προνοιών του Άρθρου 25.1 του Περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Ν.14/60) και του Άρθρου 11.5 του περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλες διατάξεις) Νόμου του 1964 (33/1964).
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο εφεσείων που εμφανίζεται προσωπικά, παρουσίασε τον εαυτό του ενώπιον του Εφετείου ως «εγώ ο Ευριπίδης Δημητρίου, άντρας από σάρκα και αίμα». Καταχώρισε την υπό κρίση έφεση, ζητώντας την ακύρωση της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία εγκρίθηκε αίτημα της εφεσίβλητης για συνοπτική απόρριψη της αγωγής του, που καταχώρισε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού εναντίον της εφεσίβλητης.
Στην συνέχεια, η εφεσίβλητη καταχώρισε την παρούσα αίτηση, με την οποία ζητά την διαγραφή της έφεσης δυνάμει του Μέρους 41.9 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023.
Το δικονομικό ιστορικό της υπόθεσης όπως προκύπτει από τον φάκελο του πρωτόδικου Δικαστηρίου έχει ως ακολούθως:
Στις 12/2/2025, ο εφεσείων καταχώρισε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, Έντυπο Απαίτησης με αρ. 142/2025 εναντίον της εφεσίβλητης, η οποία είναι ασφαλιστική εταιρεία συσταθείσα στην Ελλάδα και εγγεγραμμένη στην Κύπρο, όπου έχει ιδρύσει υποκατάστημα, ως αλλοδαπή εταιρεία, δεόντως αδειοδοτημένη να διεξάγει ασφαλιστικές εργασίες στην Κύπρο. Με το εν λόγω Έντυπο Απαίτησης, ο εφεσείων ζητούσε απόφαση για το ποσό των €14,478.68, χωρίς όμως να παραθέτει οποιαδήποτε βάση της απαίτησης του και χωρίς να επισυνάπτεται Έκθεση Απαίτησης. Ο εφεσείων επισύναψε μόνο κάποια έγγραφα, στο πίσω μέρος του Εντύπου Απαίτησης.
Συγκεκριμένα, επεσύναψε ηλεκτρονική αλληλογραφία μεταξύ του και λειτουργού της εφεσίβλητης, με την οποία ζητούσε να μάθει κατά πόσο πρόσωπα με τα ονόματα Νίκος Πατεριανάκης (οδοντίατρος), Μαρία Ιωαννίδου (Ανώτερη Πρωτοκολλητής) και Άννα Στυλιανού (Πρωτοκολλητής), είναι ασφαλισμένα στην εφεσίβλητη. Ο λειτουργός του απαντά ότι, όπως του εξηγήθηκε και προφορικά, δεν μπορεί να δώσει πληροφορίες για οποιονδήποτε πελάτη και ότι, εν πάση περιπτώσει, η εφεσίβλητη παρέχει μόνο ασφάλειες ζωής και υγείας και δεν προσφέρει ασφάλιση επαγγελματικής ευθύνης.
Επισυνάφθηκε επίσης ένα έντυπο Κλητηρίου Εντάλματος 2.1, με αρ. αγωγής 195/2022, το όνομα του εφεσείοντος στη θέση του ενάγοντος, και το όνομα Νίκος Πατεριανάκης στη θέση του εναγόμενου. Σε αυτό, συμπεριλαμβάνονταν διάφορες χειρόγραφες σημειώσεις και σχέδια και ένα χειρόγραφο τιμολόγιο από τον εφεσείοντα στον Νίκο Πατεριανάκη, με διάφορα ποσά που συμποσούνται σε €14.475,00, δηλαδή ποσό ίσο με την απαίτηση του εφεσείοντα στην πρωτόδικη διαδικασία.
Η εφεσίβλητη, μετά το σημείωμα εμφάνισης στην αγωγή, καταχώρισε στις 17/3/2025 αίτηση, ζητώντας από το πρωτόδικο Δικαστήριο την έκδοση συνοπτικής απόφασης, με την οποία να απορρίπτεται η απαίτηση του εφεσείοντα με έξοδα υπέρ της.
Σύμφωνα με την πρωτόδικη απόφαση στην πρώτη εμφάνιση της αίτησης στις 29/4/2025, ο εφεσείων ρωτήθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο εάν επιθυμούσε να καταχωρίσει ένσταση. Ο εφεσείων αντί απάντησης στο ερώτημα, αμφισβήτησε την εξουσιοδότηση του δικηγόρου που εμφανιζόταν για την εφεσίβλητη και προέβη σε διάφορες δηλώσεις. Το πρωτόδικο Δικαστήριο παραθέτει ενδεικτικά στην απόφαση του, τις πιο κάτω δηλώσεις του εφεσείοντα:
«Εγώ άντρας από σάρκα και αίμα είμαι εδώ και δεν έχει έναν άντρα ή μια γυναίκα εδώ να αμφισβητήσει τον ισχυρισμό μου. Απαιτώ απόφαση ερήμην αν δεν μου εκδοθεί η απόφαση και δοθεί για την αίτηση να γραφτεί ότι ο άντρας θα κάνει έφεση»
«Θα πέσουν κεφάλια, θα πέσουν κεφάλια, θα πέσουν κεφάλια».
Παρά τις προσπάθειες του πρωτόδικου Δικαστηρίου να του επεξηγήσει τη διαδικασία και την ουσία του αιτήματος της εφεσίβλητης, ο εφεσείων δεν έδειξε διάθεση να αντιληφθεί ή να συνεργαστεί και επαναλάμβανε αντίστοιχες δηλώσεις με τα πιο πάνω. Εντούτοις, επειδή δεν εκπροσωπείτο από δικηγόρο, του δόθηκε η ευκαιρία να καταχωρίσει τυχόν ένσταση και αγόρευση και καθορίστηκε από το Δικαστήριο, σχετικό χρονοδιάγραμμα.
Ο εφεσείων καταχώρισε έγγραφο- ένσταση, τιτλοφορούμενο «Objection – no delegation of authority». Η εν λόγω ένσταση δεν συνοδευόταν από οποιαδήποτε δήλωση μάρτυρα, παρά μόνο από κάποια έγγραφα τα οποία ο εφεσείων ονομάζει “Exhibit Α”. Σε αυτά, παρατίθεται στην αγγλική γλώσσα, με μετάφραση στα ελληνικά από την ηλεκτρονική εφαρμογή Chat Gpt, ότι δεν υπάρχει «εκχώρηση εξουσιοδότησης» από την εφεσίβλητη προς το δικηγορικό γραφείο Κώστας Π. Δημητριάδης Δ.Ε.Π.Ε., το οποίο ενεργεί εκ μέρους της. Τα συνημμένα έγγραφα αφορούν επίσης αλληλογραφία του εφεσείοντα με λειτουργό της εφεσίβλητης, στην οποία αμφισβητεί την εξουσιοδότηση διορισμού των εν λόγω δικηγόρων της εφεσίβλητης.
Στις 6/6/2025, το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέδωσε την υπό κρίση συνοπτική απόφαση, με την οποία απέρριψε την απαίτηση του εφεσείοντα δυνάμει του Μέρους 24.2 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023. Έκρινε ότι δεν προκύπτει κανένα νομικό ή πραγματικό έρεισμα ή βάση για την συγκεκριμένη αγωγή και ότι δεν διαφαίνεται να υπάρχει οποιαδήποτε πραγματική προοπτική επιτυχίας της, ούτε και συντρέχει οποιοσδήποτε επιτακτικός λόγος που να επιτάσσει την περαιτέρω απασχόληση του Δικαστηρίου με την υπόθεση.
Εναντίον της πιο πάνω απόφασης, ο εφεσείων καταχώρισε την παρούσα έφεση. Παραθέτει ως μοναδικό λόγο έφεσης, τον ισχυρισμό που προέβαλε και πρωτοδίκως ότι δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι η εφεσίβλητη έχει εξουσιοδοτήσει το δικηγορικό γραφείο Κώστας Π. Δημητριάδης Δ.Ε.Π.Ε να ενεργεί εκ μέρους της.
Ακολούθησε η καταχώριση της παρούσας αίτησης εκ μέρους της εφεσίβλητης, με την οποία αιτείται την διαγραφή της υπό κρίση ειδοποίησης έφεσης, δυνάμει του Μέρους 41.9 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023.
Στην δήλωση που συνοδεύει την αίτηση, γίνεται αναφορά στο πιο πάνω ιστορικό της υπόθεσης. Στην συνέχεια σημειώνεται ότι ως μοναδικό λόγο έφεσης που προβάλει ο εφεσείων, είναι το ζήτημα αντιπροσώπευσης της εφεσίβλητης από το δικηγορικό γραφείο Κώστας Π. Δημητριάδης Δ.Ε.Π.Ε. Η θέση όμως αυτή, δεν προσβάλει τα συμπεράσματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου για την έκδοση συνοπτικής απόφασης υπέρ της εφεσίβλητης, με την οποία απορρίφθηκε η απαίτηση του εφεσείοντα. Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει κατά τον συνήγορο έφεση που να αμφισβητεί τα κύρια συμπεράσματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου. που οδήγησαν στην απόρριψη της απαίτησης.
Πέραν των πιο πάνω, ο συνήγορος της εφεσίβλητης ισχυρίστηκε ότι η έφεση θα πρέπει να απορριφθεί για τον επιπρόσθετο λόγο ότι η ειδοποίηση έφεσης δεν έχει συνταχθεί με τον καθορισμένο τύπο που προβλέπουν οι Κανονισμοί Πολιτικής Δικονομίας του 2023.
Ενόψει των πιο πάνω θέσεων της εφεσίβλητης, ζητήθηκε από τον εφεσείοντα να προβάλει τις απόψεις του. Ο εφεσείων δεν ζήτησε χρόνο για να καταχωρίσει ένσταση. Ανέφερε μόνο τα πιο κάτω ενώπιον του Εφετείου:
«Εγώ, άνδρας από σάρκα και αίμα, γνωστός ως Ευριπίδης Δημητρίου, είμαι εδώ. Θέτω την υπόθεση μου στο εφετείο με αρ. 64/25. Το εφετείο είναι δημόσιο. Εγώ είμαι δημόσιος. Είμαι εδώ για σοβαρό νομικό σφάλμα. Η άλλη μεριά δεν έχει απόδειξη εξουσιοδότησης από τη MetLife για τον Κώστα Π. Δημητριάδη να ενεργεί εκ μέρους της. Απαιτώ αποκατάσταση μέσω δίκαιης και εύλογης αποζημίωσης. Θέτω παράρτημα Α, B και Γ.»
Έχοντας όλα τα πιο πάνω στοιχεία υπόψιν μου, εξέτασα το αίτημα της εφεσίβλητης για διαγραφή της ειδοποίησης έφεσης, δυνάμει των προνοιών του Μέρους 41.9 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023 που έχει ως εξής:
«41.9. Διαγραφή ειδοποιήσεων έφεσης και παραμερισμός ή επιβολή όρων.
(1) Το Εφετείο δύναται κατόπιν αίτησης ή αυτεπάγγελτα:
(α) να διαγράψει ειδοποίηση έφεσης εν όλω ή εν μέρει·
(β) να επιβάλει ή να διαφοροποιήσει όρους υπό τους οποίους μπορεί να ασκηθεί έφεση.
(2) Το Εφετείο ασκεί τις εξουσίες του, δυνάμει της παραγράφου (1) μόνο όταν υπάρχει επιτακτικός λόγος να το πράξει και αφού ακούσει τον επηρεαζόμενο διάδικο.
(3) Υπάρχει επιτακτικός λόγος για απόρριψη της ειδοποίησης έφεσης όταν αυτή κρίνεται απαράδεκτη, προπετής, προδήλως αβάσιμη ή ως ασκηθείσα προς το σκοπό παρέλκυσης της απονομής της δικαιοσύνης.»
Αντίστοιχη πρόνοια, περιλαμβάνεται στον Κανονισμό 10(i) του περί Εφέσεων (Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων, Περιορισμός του Χρόνου των Προφορικών Αγορεύσεων και Συνοπτική Διαδικασία για την Απόρριψη Προδήλως Αβάσιμων Εφέσεων) Διαδικαστικού Κανονισμού του 1996 («ο Διαδικαστικός Κανονισμός του 1996»). Λόγω ακριβώς της ομοιότητας των δύο προνοιών, η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε σχέση με τον Κανονισμό 10 (i) του Διαδικαστικού Κανονισμού του 1996, είναι βοηθητική για τους σκοπούς εξέτασης της παρούσας διαδικασίας.
Στην υπόθεση , Πολ. Έφεση E66/2020, ημ. 12/1/2023, λέχθηκε με παραπομπή στο Άρθρο 163.2 του Συντάγματος ότι η δικονομική ρύθμιση συνοπτικής απόρριψης εμφανώς αβάσιμων εφέσεων, είναι συνταγματική επιταγή. Σχετική είναι και η απόφαση (1998) 3 Α.Α.Δ. 316 στην οποία λέχθηκαν τα εξής από τον Πική Δ:
«Η εξουσία για τη συνοπτική απόρριψη έφεσης πηγάζει από το Σύνταγμα, και έχει ως αντικείμενο την περιφρούρηση των διαδικασιών και τη διαφύλαξη των δικαιοδοσιών του Δικαστηρίου από περισπασμούς που επάγεται η εξέταση αβάσιμων δικαστικών μέτρων. Αυτή τούτη η φύση της εξουσίας, για την απόρριψη έφεσης έξω από το καθιερωμένο θεσμικό πλαίσιο, προσδίδει σ αυτή το χαρακτήρα εξαιρετικού μέτρου, το οποίο ασκείται με φειδώ αλλά χωρίς δισταγμό, εφόσον διαπιστωθεί το προδήλως αβάσιμο του διαβήματος (βλ. Πίτσιλλος ν. Γενικού Εισαγγελέα (1998) 3 A.A. Δ.266 Justice Party v. Republic ( 3 C.L.R. 1621)»
Στην υπόθεση (ανωτέρω), λέχθηκε ότι έφεση είναι προδήλως αβάσιμη, αν από το περιεχόμενο της και τους συναφώς εφαρμοζόμενους κανόνες δικαίου, διαπιστώνεται ότι δεν έχει πιθανότητα επιτυχίας. Επομένως, αναμφίβολα, κάθε έφεση κρίνεται στη βάση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της, όπως εμφαίνονται στους λόγους έφεσης που τη συναποτελούν.
Στην παρούσα υπόθεση, το έντυπο που καταχωρήθηκε ως ειδοποίηση έφεσης, όχι μόνον δεν συνάδει με τους Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας του 2023, αλλά επίσης το πιο σημαντικό, δεν προσδιορίζει τους λόγους έφεσης για τους οποίους θα πρέπει επί της ουσίας να ανατραπεί η πρωτόδικη απόφαση. Ως αποτέλεσμα, δεν μπορεί να διαγνωστεί, ποιο ακριβώς είναι το παράπονο του εφεσείοντα ή το κατ’ ισχυρισμό λάθος του πρωτόδικου Δικαστηρίου στην κατάληξη του, με την οποία αποφάσισε την διαγραφή της απαίτησης του εφεσείοντα. Ο εφεσείων απλά επιμένει στον ισχυρισμό για απουσία εξουσιοδότησης των συνηγόρων της εφεσίβλητης, χρησιμοποιώντας την αγγλική γλώσσα με μετάφραση στα ελληνικά μέσω της ηλεκτρονικής εφαρμογής Chat Gtp. Παραλείπει όμως να εφεσιβάλει το συμπέρασμα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η απαίτηση του εφεσείοντα δεν είχε καμία προοπτική επιτυχίας και για αυτό θα έπρεπε να διαγραφεί.
Ως προς την αναγκαιότητα για επαρκή αιτιολόγηση των λόγων έφεσης, σχετική είναι η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου , στην Έφεση Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου αρ. 28/2021, ημερ. 23.06.2022, στην οποία λέχθηκαν τα εξής:
«Ο τρόπος σύνταξης των λόγων έφεσης μας αναγκάζει να υπενθυμίσουμε ότι η έκταση κάθε λόγου έφεσης διέρχεται και διαπιστώνεται μέσα από την αιτιολόγηση του. Γι' αυτό και πρέπει να υπάρχει πλήρης αιτιολόγηση και στην απουσία αιτιολόγησης ο λόγος έφεσης είναι άκυρος»
Πρέπει επιπλέον να σημειωθεί ότι όπως συνάγεται από το έντυπο που ο εφεσείων καταχώρησε, ενώ δεν προβάλλεται οποιοδήποτε σφάλμα του πρωτόδικου Δικαστηρίου που να δικαιολογεί ακύρωση της πρωτόδικης κρίσης, την ίδια στιγμή επιζητείται από το Εφετείο να εκδώσει τελική απόφαση στην αγωγή. Το αίτημα για έκδοση τελικής απόφασης, παρατίθεται στο Τμήμα 6 της ειδοποίησης έφεσης κάτω από τον τίτλο «Τι ζητάτε από το Εφετείο» και πάλι στην αγγλική με μετάφραση στα ελληνικά μέσω της ηλεκτρονικής εφαρμογής Chat Gtp. Στην ουσία, ο εφεσείων ζητά από το Εφετείο την άσκηση πρωτογενούς εξουσίας με την επιδίκαση αποζημιώσεων, χωρίς να έχει κριθεί πρωτοδίκως το ζήτημα αυτό.
Ανεξαρτήτως των πιο πάνω, από μελέτη της πρωτόδικης απόφασης, δεν προκύπτει οποιοδήποτε εμφανές σφάλμα στην πρωτόδικη κρίση, με την οποία απορρίφθηκε η θέση του εφεσείοντα για απουσία εξουσιοδότησης των συνηγόρων των εφεσιβλήτων. Όπως πολύ σωστά επισημαίνει το πρωτόδικο Δικαστήριο, στον ηλεκτρονικό φάκελο υπάρχει καταχωρισμένο Σημείωμα Εμφάνισης συνοδευόμενο από σχετικό διοριστήριο έγγραφο, σύμφωνα με το Μέρος 10.1 (11) των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023. Αυτό φέρει υπογραφή (την οποία το Δικαστήριο δεν οφείλει να εξετάσει ή να διερευνήσει περαιτέρω) και σφραγίδα της εφεσίβλητης. Όπως πολύ ορθή είναι η θέση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι το θέμα της εξουσιοδότησης ή μη του δικηγόρου, είναι θέμα που αφορά τον διάδικο για τον οποίο εμφανίζεται και όχι τον αντίδικο του. Εν πάση περιπτώσει, οποιοδήποτε αίτημα για παραμερισμό σημειώματος εμφάνισης θα έπρεπε να υποβληθεί ξεχωριστά, με το κατάλληλο δικονομικό διάβημα και δη από πρόσωπο που έχει κάποιο συμφέρον να το αμφισβητεί.
Ανεξαρτήτως των πιο πάνω, ακόμη και στην περίπτωση που δεν καταχωρείτο έγκυρο έντυπο διορισμού δικηγόρου, το γεγονός αυτό σύμφωνα με την νομολογία, δεν οδηγεί χωρίς άλλο στην ακύρωση του σημειώματος εμφάνισης των εφεσιβλήτων. Παραπέμπω στην πρόσφατη απόφαση του Εφετείου στην υπόθεση Πολ. Έφεση Ε112/24 ημ. 28.3.2025, στην οποία λέχθηκε ότι η παράλειψη διαδίκου να καταχωρίσει έντυπο διορισμού δικηγόρου, αποτελεί θεραπεύσιμη παρατυπία, ιδίως όταν ο διάδικος επιβεβαιώσει ή δηλώσει την επιθυμία του να εκπροσωπηθεί από τον εν λόγω δικηγόρο. Λέχθηκε επίσης ότι η διάσωση δικονομικού διαβήματος που καταχωρίστηκε χωρίς διοριστήριο δικηγόρου, συνάδει με τον Πρωταρχικό Σκοπό των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023, ήτοι την διασφάλιση του δικαιώματος πρόσβασης στο Δικαστήριο, κατά τρόπο δίκαιο και αποτελεσματικό, και της ερμηνείας των Κανονισμών προς αποφυγή αχρείαστων διαδικασιών, σε σχέση με διαδικαστικά θέματα.
Στην παρούσα υπόθεση όχι μόνον δεν έχει αποδειχθεί καμία παρατυπία στην καταχώριση σημειώματος εμφάνισης στην αγωγή, αλλά η εφεσίβλητη με σαφήνεια δηλώνει με την καταχώριση του προβλεπόμενου εντύπου διορισμού δικηγόρου, τόσον πρωτοδίκως όσον και κατ’ έφεση, ότι επιθυμεί να εκπροσωπηθεί από τον συγκεκριμένο δικηγορικό οίκο για τους σκοπούς της υπό κρίση διαδικασίας.
Είναι εμφανές από όλα τα πιο πάνω ότι η υπό κρίση έφεση είναι προδήλως αβάσιμη, αφού από το περιεχόμενο της και τους εφαρμοζόμενους, συναφείς κανόνες δικαίου, διαπιστώνεται χωρίς αμφιβολία ότι δεν έχει καμία απολύτως πιθανότητα επιτυχίας και ως εκ τούτου, υπάρχει επιτακτικός λόγος απόρριψης της από αυτό το αρχικό στάδιο.
Ενόψει όλων των πιο πάνω, η έφεση απορρίπτεται ως προδήλως αβάσιμη, δυνάμει των προνοιών του Μέρους 41.9 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023.
Επιδικάζονται €1.000,00 έξοδα υπέρ εφεσιβλήτων και εναντίον του εφεσείοντα.
Αλέξανδρος Α. Παναγιώτου, Π.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο