ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
Δικαιοδοσία δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) του Ν. 33/1964
ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ
(Αρ. Αίτησης 3/2024)
18 Οκτωβρίου, 2024
[ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Π., ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, ΕΦΡΑΙΜ, Δ.Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΚΛΕΑΝΘΟΥΣ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΝΟΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ, ΑΡ. ΥΠΟΘΕΣΗΣ 332/2021, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 31/01/2024
ΜΕΤΑΞΥ:
ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΚΛΕΑΝΘΟΥΣ
Αιτήτριας
ν.
ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΤΔ (ΣΕΔΙΠΕΣ)
Καθ’ ης η Αίτηση.
……………..
Ηλίας Χρίστου Δ.Ε.Π.Ε., για την Αιτήτρια.
Δ. Σύζινος & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε. , για την Καθ΄ ης η Αίτηση.
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Π.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από την Εφραίμ, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΦΡΑΙΜ, Δ.: Στο πλαίσιο σχετικής αίτησης, στις 17.9.2019 εκδόθηκε δικαστικό διάταγμα απαλλαγής οφειλών προς όφελος της Αιτήτριας, διαγράφοντας χρέος της προς την Καθ’ ης η Αίτηση. Ενόψει της καταχώρισης ένστασης από την Καθ΄ ης και κατόπιν εκδίκασης της αίτησης, το πρωτόδικο Δικαστήριο, με την απόφαση του ημερ. 8.10.2001, ακύρωσε το διάταγμα στη βάση του ότι δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις έκδοσης αυτού.
Η Αιτήτρια καταχώρισε την Έφεση υπ’ αρ. 332/2021 εναντίον της εν λόγω απόφασης. Το Εφετείο εξέδωσε απόφαση στις 31.1.2024, με την οποία έκρινε και τους έξι λόγους έφεσης αβάσιμους και απέρριψε την Έφεση.
Ακολούθησε η καταχώριση από την Αιτήτρια της παρούσας Αίτησης με την οποία ζητά άδεια για την εκδίκαση από το Ανώτατο Δικαστήριο «νομικών θεμάτων» τα οποία προκύπτουν από την απόφαση του Εφετείου, δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) των περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμων του 1964 έως 2024.
Η Καθ’ ης καταχώρισε ένσταση στη βάση του ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για τη χορήγηση της αιτούμενης άδειας.
Το άρθρο 9(3)(γ) του Ν.33/1964 προνοεί ότι άδεια δίδεται νοουμένου ότι η αίτηση αφορά σε νομικά θέματα που προκύπτουν από την απόφαση του Εφετείου «τα οποία συναρτώνται με τη διαφοροποίηση πάγιας νομολογίας ή με την ανάγκη ορθής ερμηνείας, είτε πρωτογενούς είτε δευτερογενούς ουσιαστικής νομοθετικής διατάξεως, ή με μείζον ζήτημα δημοσίου συμφέροντος ή γενικής δημόσιας σημασίας ή με ζήτημα συνοχής του δικαίου επί συγκρουόμενων ή αντιφατικών αποφάσεων του Εφετείου κατά την υπ’ αυτού ενασκούμενη πολιτική ή ποινική δικαιοδοσία».
Η πρώτη επιφύλαξη του εν λόγω άρθρου απαιτεί όπως η αίτηση προσδιορίζει σαφώς τα νομικά θέματα που προκύπτουν από την απόφαση του Εφετείου, καθώς επίσης τους πλήρεις λόγους και τα αναγκαία στοιχεία που τα υποστηρίζουν.
Το άρθρο 9(3)(γ) του Ν.33/64 δεν απαιτεί μόνο την ύπαρξη νομικού θέματος προς εκδίκαση σε τρίτο βαθμό αλλά όπως αυτό το νομικό θέμα αφορά τη διαφοροποίηση της νομολογίας ή την ανάγκη ορθής ερμηνείας νόμου ή κανονισμού ή είναι μείζονος δημοσίου συμφέροντος ή γενικής δημόσιας σημασίας ή αφορά ζήτημα συνοχής του δικαίου όπου υπάρχουν συγκρουόμενες ή αντιφατικές αποφάσεις. Επομένως, το εν λόγω άρθρο προβλέπει τη δυνατότητα παροχής άδειας για εκδίκαση σε τρίτο βαθμό νομικών ζητημάτων που σαφώς χρήζουν είτε νέας ερμηνείας κατ’ απόκλιση από την υπάρχουσα νομολογία, είτε ορθής ερμηνείας όπου η μέχρι στιγμής ερμηνεία δεν είναι σαφής, είτε σαφήνειας όπου υπάρχουν αντικρουόμενες αποφάσεις του Εφετείου, είτε αφορά θέμα δημοσίου συμφέροντος. Χρήσιμη καθοδήγηση επί της εφαρμογής του εν λόγω άρθρου προσφέρει η απόφαση στην υπόθεση Artio Designs Ltd v. Stephen Van Zupthen κ.ά., Αρ. Αίτησης 2/2023, ημερ. 30.1.2024.
Τόσο στην προαναφερόμενη απόφαση όσο και στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση των Νίκου Εγγλέζου κ.ά, Αρ. Αίτησης 12/2024, ημερ. 9.7.2024, επισημαίνεται ότι σε τέτοιας φύσης αιτήσεις θα πρέπει να διατυπώνεται με κάθε σαφήνεια αμιγώς νομικό θέμα, ούτως ώστε η απάντηση του να αφορά όχι μόνο στην υπό κρίση υπόθεση αλλά και να αποτελεί γενικότερη καθοδήγηση επί του θέματος.
Στην Έκθεση Νομικών Θεμάτων η οποία επισυνάπτεται στην υπό κρίση Αίτηση για άδεια περιλαμβάνονται τέσσερα «νομικά θέματα» τα οποία συνοδεύονται από αιτιολογία. Αυτά έχουν ως ακολούθως:
«1) 1ο ΝΟΜΙΚΟ ΘΕΜΑ:
Η απόρριψη της Έφεσης και/ή του πρώτου λόγους έφεσης της Αιτήτριας από το Εφετείο είναι νομικά εσφαλμένη, εφόσον το Εφετείο δεν ερμήνευσε ορθά και/ή ερμήνευσε λανθασμένα τα όσα προνοεί το άρθρο 20 του περί Αφερεγγυότητας Φυσικών Προσώπων (Προσωπικά Σχέδια Αποπληρωμής και Διάταγμα Απαλλαγής Οφειλών) Νόμου του 2015 (Ν.65(Ι)/2015) αναφορικά με την αποκλειστική προθεσμία του ενός (1) έτους, με αποτέλεσμα να αποφασίσει ότι ορθά το Πρωτόδικο Δικαστήριο αποδέχτηκε την ένσταση των Εφεσίβλητων, παρά το γεγονός ότι είχε καταχωρηθεί εμπρόθεσμα.
2) 2ο ΝΟΜΙΚΟ ΘΕΜΑ:
Η απόρριψη της έφεσης και/ή του τέταρτου λόγου έφεσης της Αιτήτριας είναι νομικά εσφαλμένη, εφόσον το Εφετείο παρέλειψε να εξετάσει ορθά το νομικό ζήτημα που έγειρε η Αιτήτρια ή/και να παραπέμψει αυτό απευθείας στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο, ήτοι το ζήτημα της αντισυνταγματικότητας του άρθρου 11(3)(β)(α) του Νόμου 65(Ι)/2015, το οποίο παραβιάζει, κατά την θέση της Αιτήτριας, τα άρθρα 7.1 και 9 του Συντάγματος και τα αντίστοιχα άρθρα της ΕΣΔΑ, παρά το γεγονός ότι η Αιτήτρια ήγειρε το εν λόγω ζήτημα κατ’ έφεση.
3) 3ο ΝΟΜΙΚΟ ΘΕΜΑ:
Το Εφετείο παρέλειψε να παραπέμψει στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο, ως όφειλε, το ζήτημα το οποίο έθιξε η Αιτήτρια στην Έφεση της αναφορικά με την αντισυνταγματικότητα του άρθρου 11(3)(β)(α) του Νόμου 65(Ι)/2015, ως ο τέταρτος λόγος έφεσης της, με αποτέλεσμα να αποφασίσει το Εφετείο από μόνο του και να απορρίψει την έφεση και/ή τον συγκεκριμένο λόγο έφεσης.
4) 4ο ΝΟΜΙΚΟ ΘΕΜΑ:
Η απόρριψη της Έφεσης και/ή του δευτέρου και τρίτου λόγου έφεσης της Αιτήτριας από το Εφετείο είναι νομικά εσφαλμένη, εφόσον το Εφετείο δεν εξέτασε ορθά το νομικό ζήτημα που ήγειρε η Αιτήτρια, ήτοι το ζήτημα του ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο ακύρωσε το εκδοθέν διάταγμα απαλλαγής οφειλών ημερ. 17/09/2019 και αποφάσισε ότι παραβιάζεται το άρθρο 30 του Συντάγματος και συνακόλουθα το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη των Εφεσίβλητων και το δικαίωμα τους στην συνταγματική πρόσβαση στην δικαιοσύνη, χωρίς να εγερθεί ή/και προωθηθεί ζήτημα συνταγματικότητας του νόμου ή/και δίκαιης δίκης ή/και πρόσβασης στην δικαιοσύνη από πλευράς τους, ενώ ταυτόχρονα παρέλειψε ή/και αμέλησε να πράξει το ίδιο για τα δικαιώματα της Αιτήτριας, αναφορικά με το άρθρο 30.2, 7 και 9 του Συντάγματος.»
Με βάση την έκθεση των «νομικών θεμάτων», προκύπτει ξεκάθαρα πως αυτά δεν διατυπώνουν, και δη με σαφήνεια, νομικά θέματα για τα οποία η Αιτήτρια επιθυμεί όπως το Ανώτατο Δικαστήριο δώσει άδεια και αποφασίσει σε τρίτο βαθμό. Αντιθέτως, μέσω αυτών εκφράζεται σαφώς η διαφωνία της Αιτήτριας με την απόφαση του Εφετείου και το κατ’ ισχυρισμό εσφαλμένο της κρίσης του Εφετείου ως προς τους εγειρόμενους λόγους έφεσης.
Έχει υποδειχθεί σε προηγούμενες αποφάσεις επί του άρθρου 9(3)(γ) του Ν.33/64, πως το εν λόγω άρθρο απαιτεί όπως στην έκθεση νομικών θεμάτων περιέχεται μόνο ένα νομικό ζήτημα το οποίο χρήζει επίλυσης τόσο για σκοπούς της υπό κρίση περίπτωσης όσο και για γενικότερη καθοδήγηση αναφορικά με το συγκεκριμένο ζήτημα, είτε αφορά ερμηνεία είτε αφορά σε διασαφήνιση αντικρουόμενης υφιστάμενης νομολογίας του Εφετείου είτε αφορά σε ζήτημα δημόσιου συμφέροντος ή σημασίας. Το Ανώτατο Δικαστήριο, στην άσκηση αυτής της νέας του δικαιοδοσίας, δεν εκδικάζει εκ νέου τους λόγους έφεσης λόγω της διαφωνίας του αιτητή με την απόφαση του Εφετείου. Σχετικά παραπέμπουμε στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση του Παναγιώτη Κλεοβούλου, Αίτηση Αρ. 6/2023, ημερ. 3.6.2024, στην οποία λέχθηκε πως «η δικαιοδοσία δεν αφορά σε έφεση κατά της απόφασης του Εφετείου, πόσω μάλλον επανακρόαση της έφεσης κατά της πρωτόδικης απόφασης».
Εξέταση των «νομικών θεμάτων» που περιλαμβάνονται στην υπό κρίση Αίτηση αποκαλύπτει ότι αυτό που προβάλλεται από πλευράς Αιτήτριας είναι η κατ’ ισχυρισμό λανθασμένη κρίση του Εφετείου αναφορικά με την ερμηνεία που έδωσε για την προθεσμία του ενός έτους για υποβολή ένστασης σε διάταγμα απαλλαγής οφειλών η οποία προβλέπεται στο άρθρο 20 των περί Aφερεγγυότητας Φυσικών Προσώπων (Προσωπικά Σχέδια Αποπληρωμής και Διάταγμα Απαλλαγής Οφειλών) Νόμων του 2015 έως 2020, Ν.65(Ι)/2015, αναφορικά με την άρνηση του να παραπέμψει ζήτημα αντισυνταγματικότητας του άρθρου 11(3)(β)(α) του εν λόγω Νόμου στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο και αναφορικά με την κατάληξη του να ακυρώσει το διάταγμα στη βάση του ότι παραβιάστηκε το Άρθρο 30 του Συντάγματος και το δικαίωμα της Αιτήτριας στην πρόσβαση στη δικαιοσύνη.
Κρίνουμε σκόπιμο να προσθέσουμε ότι η παράλειψη του Εφετείου να παραπέμψει ζήτημα συνταγματικότητας στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο δεν αποτελεί καν νομικό θέμα το οποίο εμπίπτει σε οποιαδήποτε των κατηγοριών του άρθρου 9(3))(γ) που δικαιολογεί τη χορήγηση άδειας και εκδίκαση του σε τρίτο βαθμό.
Ουσιαστικά με την παρούσα Αίτηση, ζητείται από το Ανώτατο Δικαστήριο η εκ νέου εξέταση των λόγων έφεσης λόγω της διαφωνίας τους με την απόφαση του Εφετείου επί τούτων. Κάτι τέτοιο δεν εμπίπτει εντός των προνοιών του άρθρου 9(3)(γ) του Νόμου.
Σύμφωνα με όλα όσα αναφέρονται ανωτέρω, δεν έχει καταδειχθεί οποιοσδήποτε λόγος που να δικαιολογεί την έγκριση της Αίτησης.
Η Αίτηση απορρίπτεται.
Τα έξοδα της Αίτησης εκ €1.500 επιδικάζονται υπέρ της Καθ’ ης η Αίτηση και εναντίον της Αιτήτριας.
Κ. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Π.
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.
Ε. ΕΦΡΑΙΜ, Δ.
/κβπ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο