ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Πολιτική Αίτηση Αρ. 226/2024)

                                                                                                            (i-justice)

 

   27 Δεκεμβρίου, 2024

 

 

[Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.]

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 2022

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ 2018 ΚΑΙ 2023

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΙΜΙΤΕΔ ΓΙΑ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 04/11/2024 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ/ΕΦΕΣΗΣ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 377/2024, ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΘΗΚΕΥΣΕΩΣ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1965 (Ν. 9/1965), ΑΡΘΡΑ 44Α – 44ΙΑΑ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 44ΙΕ

   Κ. Πανάγος για ΠΑΝΑΓΟΣ & ΠΑΝΑΓΟΣ ΔΕΠΕ, για την Αιτήτρια.

 

_____________________________________________________________________

Α Π Ο Φ Α Σ Η

                                 (Δοθείσα Αυθημερόν)

 

 

Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.: Με Αίτηση που καταχωρίστηκε στις 20/12/2024 ζητείται επέκταση της προθεσμίας του χρόνου για την καταχώριση Αίτησης για άδεια για την καταχώριση Αίτησης με Κλήση για την έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari για την ακύρωση της Απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, ημερ. 4/11/2024, η οποία εκδόθηκε στο πλαίσιο της Αίτησης/Έφεσης υπ’ αρ. 377/2024.

 

Τα γεγονότα που υποστηρίζουν την Αίτηση εκτίθενται σε επισυνημμένη Ένορκη Δήλωση της Χριστιάνας Ορφανού, δικηγορικής υπαλλήλου στο γραφείο των δικηγόρων της Αιτήτριας.

 

Από την Ένορκη Δήλωση της Αιτήτριας προκύπτουν τα εξής:

 

Στις 10/10/2024 καταχωρίστηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας εκ μέρους της Μόνικας Καζαμία (εφεξής η Καθ’ ης η Αίτηση) η Αίτηση/Έφεση η οποία έλαβε τον αριθμό 377/2024 για παραμερισμό της ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ» και την ακύρωση του πλειστηριασμού του ενυπόθηκου ακινήτου που η Καθ’ ης η Αίτηση υποθήκευσε προς εξασφάλιση των πιστωτικών διευκολύνσεων που της παραχωρήθηκαν από την Αιτήτρια.

 

Στις 22/10/2024 καταχωρίστηκε εκ μέρους της Αιτήτριας Ένσταση στην Αίτηση/Έφεση 377/2024 και ακολούθως έλαβε χώρα η ακρόασή της.

 

Το Δικαστήριο εξέδωσε στις 4/11/2024 Απόφαση ως τα επιζητούμενα Διατάγματα.

 

Μετά από λήψη οδηγιών από την Αιτήτρια, ο δικηγόρος που χειρίζεται την υπόθεση κ. Πανάγος συνέταξε όλα τα απαραίτητα έγγραφα και στις 19/12/2024 προχώρησε εκ μέρους της στην καταχώριση της Αίτησης για καταχώριση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari.

 

Η Ενόρκως Δηλούσα έλαβε όλα τα δέοντα μέτρα ούτως ώστε να καταχωρίσει την Αίτηση για καταχώριση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari ορθά στο ηλεκτρονικό σύστημα i-justice. Έτσι, στις 11.25 π.μ. καταχώρισε στο σύστημα την Αίτηση για καταχώριση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari, μαζί με την Ένορκη Δήλωση και τα Τεκμήρια που την υποστηρίζουν, ως επίσης και το Έντυπο Διορισμού Δικηγόρου. Μεταξύ των Τεκμηρίων που συνόδευαν την Ένορκη Δήλωση που υποστήριζε την Αίτηση για καταχώριση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari ήταν και η Απόφαση.

 

Στις 13.29 μ.μ. επικοινώνησε μαζί με την Ενόρκως Δηλούσα τηλεφωνικώς η Πρωτοκολλητής του Ανωτάτου Δικαστηρίου κα Σιακαλλή, η οποία την ενημέρωσε ότι το Τεκμήριο Κ που καταχωρίστηκε με την Ένορκη Δήλωση που συνόδευε την Αίτηση για καταχώριση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari, δεν ήταν πιστό αντίγραφο.

 

Μετά την προαναφερόμενη τηλεφωνική επικοινωνία που η Ενόρκως Δηλούσα είχε με την Πρωτοκολλητή, διαπίστωσε ότι η Απόφαση που καταχωρίστηκε ως Τεκμήριο στην Ένορκη Δήλωση που συνόδευε την Αίτηση για καταχώριση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari, ήταν η πολυσέλιδη Απόφαση του Δικαστηρίου που τους κοινοποιήθηκε στον ηλεκτρονικό φάκελο του i-justice κατά την απαγγελία της στις 4/11/2024.

 

Εκ παραδρομής δεν πρόσεξαν πως η εν λόγω Απόφαση δεν έφερε την υπογραφή του Δικαστή και ότι θα έπρεπε να γίνει πιστό αντίγραφο πριν προχωρήσουν σε οποιαδήποτε διαβήματα. Η Ενόρκως Δηλούσα θεώρησε ότι αφ’ ης στιγμής η Απόφαση αναρτήθηκε στο σύστημα του i-justice δεν χρειαζόταν να γίνει κάτι άλλο.

Μετά από αλλεπάλληλες προσπάθειες της Ενόρκως Δηλούσας να επικοινωνήσει εκ νέου τηλεφωνικώς με την Πρωτοκολλητή, στις 13.55 επικοινώνησαν τηλεφωνικώς με σκοπό να βρεθεί μια λύση με το Τεκμήριο Κ και να καταχωριστεί η Αίτηση εμπρόθεσμα, αφού η 19/12/2024 ήταν η τελευταία μέρα της προθεσμίας για καταχώρισή της. Η Ενόρκως Δηλούσα επεσήμανε στην Πρωτοκολλητή ότι δικηγόρος από το γραφείο τους ήταν καθοδόν προς το Δικαστήριο για να σφραγίσει ως πιστό αντίγραφο την Απόφαση και να καταχωριστεί εκ νέου η Αίτηση νομότυπα και εμπρόθεσμα.

 

Η Πρωτοκολλητής ενημέρωσε την Ενόρκως Δηλούσα ότι επρόκειτο να απορρίψει την καταχώριση διότι αυτή έπρεπε να γίνει μέχρι η ώρα                  13.00 για να θεωρείται εμπρόθεσμη. Στις 14.23 διαπίστωσαν από το ηλεκτρονικό σύστημα i-justice ότι η Αίτηση απορρίφθηκε.

 

Με βάση την ενημέρωση της Πρωτοκολλητού διαφαίνεται ότι η Αίτηση καταχωρίστηκε στις 19/12/2024 στις 11.25, δηλαδή εμπρόθεσμα, ενώ η απόρριψη έγινε μετά τις 13.00, με αποτέλεσμα να μην είναι η Αιτήτρια σε θέση να διορθώσει το σφάλμα. Η ηλεκτρονική καταχώριση έγινε έγκαιρα αλλά εξετάστηκε μετά το πέρας της προθεσμίας με αποτέλεσμα να μην υφίσταται χρόνος για την πλευρά της Αιτήτριας να αντιδράσει.

Η Αιτήτρια προβάλλει ότι λήφθηκαν έγκαιρα διαβήματα από τη στιγμή της ενημέρωσης ως προς την απόρριψη της καταχώρισης και το λόγο αυτής. Όπως αναφέρεται, άμεσα, την ίδια μέρα προχώρησαν στην καταχώριση ενδιάμεσης αίτησης για επέκταση του χρόνου.

 

Υπό το φως των πιο πάνω δεδομένων διατυπώνεται η θέση από πλευράς Αιτήτριας ότι υφίστανται εξαιρετικές περιστάσεις για σκοπούς έκδοσης του Διατάγματος, ειδικότερα εφόσον η Αίτηση για την έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari απορρίφθηκε, όπως προβάλλεται, για «τυπικούς λόγους και μετά το πέρας της προθεσμίας που προνοείται, με αποτέλεσμα η Αιτήτρια να καταστεί ανήμπορη να ενεργήσει».

 

Ο Κανονισμός 5 των περί του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δικαιοδοσία Έκδοσης Ενταλμάτων Προνομιακής Φύσεως) Κανονισμών του 2018 έως 2024, στον οποίο στηρίζεται, μεταξύ άλλων, η υπό κρίση Αίτηση, προνοεί τα εξής:

 

«(1) Αίτηση για άδεια καταχωρείται το συντομότερο από την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, διατάγματος ή πράξης. Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 45 ημέρες από την ημέρα που ο αιτητής λαμβάνει γνώση της έκδοσης της προσβαλλόμενης απόφασης, διατάγματος ή πράξης.

 

(2) Το Δικαστήριο δύναται να προεκτείνει την προθεσμία που αναφέρεται στην παράγραφο (1) του παρόντος Κανονισμού εάν καταδειχθούν εξαιρετικές περιστάσεις που παρεμπόδισαν τον αιτητή να καταχωρίσει την αίτηση του εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας.»

 

Στην απόφαση της Ολομέλειας, Αναφορικά με την Αίτηση του Manuel Puhler, Πολιτική Έφεση Αρ. 404/2019, ημερ. 10/12/2020, ECLI:CY:AD:2020:A421, λέχθηκαν τα ακόλουθα σχετικά:

 

«Με δεδομένη τη φύση της διαδικασίας του Certiorari, οι «εξαιρετικές περιστάσεις», που αναφέρονται στον Κ.5, όπως προκύπτει από τη χρήση της λέξης «εξαιρετικές», πρέπει να είναι υφιστάμενες περιστάσεις, οι οποίες παρεμποδίζουν τον αιτητή από του να αποταθεί έγκαιρα στο Δικαστήριο προς διεκδίκηση θεραπείας. Ο λόγος που επιζητείται παράταση, δυνάμει του Κ.5, θα πρέπει, αντικειμενικά κρινόμενος, να αποτελεί έναν ιδιαίτερο, πέραν του συνηθισμένου, λόγο που δεν επέτρεψε στον αιτητή να αποταθεί στο Δικαστήριο για προνομιακή θεραπεία, εντός του χρόνου που προβλέπεται από τον Κανονισμό και το συμφέρον της δικαιοσύνης να απαιτεί την επέκταση του χρόνου.

  

Ο χρόνος που ο αιτητής έλαβε γνώση ή θα μπορούσε να λάβει γνώση της διαδικασίας που επιθυμεί να ακυρώσει με τη χρήση του προνομιακού εντάλματος, είναι σημαντικό στοιχείο. Όπου, όπως εν προκειμένω, ο αιτητής έλαβε έγκαιρα γνώση της διαδικασίας εναντίον του, η παράλειψή του να ενεργήσει άμεσα προς επιδίωξη θεραπείας, εναποθέτει στον αιτητή επιπρόσθετο βάρος να πείσει ότι ο λόγος που προβάλλει είναι τέτοιος που αποτελεί ένα σοβαρό πρόσκομμα στην επιδίωξη προνομιακής θεραπείας, έτσι ώστε το συμφέρον της δικαιοσύνης να εξυπηρετείται με την επέκταση του χρόνου.»

 

 

Όπως ήδη αναφέρθηκε ανωτέρω, με βάση το Διαδικαστικό Κανονισμό 5(1), αίτηση για άδεια καταχωρείται το συντομότερο από την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης και, σε κάθε περίπτωση, ο χρόνος εισαγωγής της, δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 45 ημέρες, από την ημέρα που ο Αιτητής λαμβάνει γνώση της έκδοσης της προσβαλλόμενης απόφασης, διαταγής ή πράξης. Είναι κατ’ εξαίρεση και μόνο επιτρεπτή η επέκταση χρόνου και κατ' ακολουθία του Κανονισμού 5(2), σύμφωνα με τον οποίο το Δικαστήριο έχει τη διακριτική ευχέρεια να επεκτείνει την προθεσμία στις περιπτώσεις κατά τις οποίες καταδεικνύονται «εξαιρετικές περιστάσεις», τέτοιες που να παρεμπόδιζαν τον Αιτητή να προχωρήσει στην καταχώριση Αίτησης αυτής της μορφής εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας. Επισημαίνεται, εν προκειμένω, ότι οι «εξαιρετικές περιστάσεις» πρέπει όχι μόνο να υφίστανται, αλλά πρέπει και να υποστηρίζουν την «παρεμπόδιση» του Αιτητή από του να καταχωρίσει την αίτηση του εντός της προθεσμίας (βλ. Αναφορικά με την Αίτηση του Χ. Χ., Πολιτική Έφεση Αρ. 52/2023, ημερ. 15/12/2023, ECLI:CY:AD:2023:D188).

 

Πάνω στην ίδια βάση φαίνεται να κινήθηκε και η μεταγενέστερη απόφαση της Ολομέλειας, Αναφορικά με την Αίτηση των Ανδρέας Δημητριάδης & Σία Δ.Ε.Π.Ε. κ.ά., Πολιτική Έφεση Αρ. 138/2022, ημερ. 22/11/2023. Σύμφωνα με την απόφαση αυτή, κατά την εξέταση τέτοιας αίτησης, αυτά που λαμβάνονται υπόψη είναι ο χρόνος λήψης γνώσης της απόφασης ή διατάγματος από τον αιτητή, ο οποίος και συνεκτιμάται με τις ενέργειες του αιτητή από τον εν λόγω χρόνο μέχρι και την καταχώριση της αίτησης επέκτασης. Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα από την απόφαση:  

 

«Περαιτέρω, σύμφωνα με τη νομολογία η οποία έχει διαμορφωθεί από τη θέσπιση του περί Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δικαιοδοσία Έκδοσης Ενταλμάτων Προνομιακής Φύσεως) Διαδικαστικού Κανονισμού του 2018, κατά την εξέταση αίτησης για επέκταση, το Δικαστήριο οφείλει να λάβει υπόψη την ημερομηνία λήψης γνώσης της απόφασης ή διατάγματος και να συνεκτιμήσει παράλληλα τις ενέργειες του αιτητή από την εν λόγω ημερομηνία μέχρι και την καταχώριση της αίτησης επέκτασης. Σε περίπτωση που διαφανεί ότι ο αιτητής δεν ενήργησε με την απαραίτητη σπουδή, αφότου έλαβε γνώση της προσβαλλόμενης απόφασης ή διατάγματος, τότε δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι το συμφέρον της δικαιοσύνης εξυπηρετείται με την επέκταση του χρόνου.»

 

Στην υπό συζήτηση περίπτωση είναι σαφές ότι η Αιτήτρια έλαβε γνώση της προσβαλλόμενης Απόφασης που εκδόθηκε στην Αίτηση/Έφεση υπ’ αρ. 377/2024 την ημέρα που αυτή εκδόθηκε, ήτοι στις 4/11/2024. Η καταχώριση, ωστόσο, της Αίτησης για άδεια για την καταχώριση Αίτησης με Κλήση για την έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari για την ακύρωση της εν λόγω Απόφασης, έλαβε χώρα μόλις στις 19/12/2024 που ήταν η τελευταία ημέρα της προθεσμίας για την καταχώρισή της.

 

Εν πρώτοις πρέπει να επισημανθεί ότι η αναφορά στον Κανονισμό στο χρονικό διάστημα των 45 ημερών δεν σημαίνει ότι ο αιτητής έχει δικαιωματικά χρόνο 45 ημερών από την ημερομηνία που λαμβάνει γνώση της απόφασης (βλ. Αναφορικά με την Αίτηση της Δικηγορικής Εταιρείας Γιάννης Παπαζαχαρίας ΔΕΠΕ, Πολιτική Έφεση Αρ. 7/2023, ημερ. 10/4/2024). Η αίτηση για άδεια θα πρέπει να καταχωρείται το συντομότερο δυνατόν «από την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, διατάγματος ή πράξης».

 

Στην ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την υπό κρίση Αίτηση για επέκταση της προθεσμίας ουδεμία εξήγηση δόθηκε γιατί η Αιτήτρια δεν καταχώρισε την Αίτηση για άδεια το συντομότερο δυνατό μετά την έκδοση της προσβαλλόμενης Απόφασης, αλλά το έπραξε μόλις την τελευταία ημέρα της προθεσμίας για καταχώρισή της.

 

Είναι σαφές ότι αυτός στον οποίο δόθηκε η δυνατότητα να καταχωρίσει την αίτηση εντός 45 ημερών από την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, διατάγματος ή πράξης και δεν το έπραξε, έχει το βάρος αποκάλυψης εξαιρετικών περιστάσεων (βλ. Αναφορικά με την Αίτηση της Δικηγορικής Εταιρείας Γιάννης Παπαζαχαρίας ΔΕΠΕ (ανωτέρω)). Όπως έχει νομολογηθεί, όπου, όπως εν προκειμένω, η Αιτήτρια έλαβε έγκαιρα γνώση της διαδικασίας εναντίον της, η παράλειψή της να ενεργήσει άμεσα προς επιδίωξη θεραπείας, εναποθέτει σε αυτή επιπρόσθετο βάρος να πείσει ότι ο λόγος που προβάλλει είναι τέτοιος που αποτελεί ένα σοβαρό πρόσκομμα στην επιδίωξη προνομιακής θεραπείας, έτσι ώστε το συμφέρον της δικαιοσύνης να εξυπηρετείται με την επέκταση του χρόνου                         (βλ. Αναφορικά με την Αίτηση του Manuel Puhler (ανωτέρω)).

 

Η παράλειψη της Αιτήτριας να επισυνάψει πιστό αντίγραφο της προσβαλλόμενης Απόφασης εντός του χρόνου που προβλέπεται από τον Κανονισμό δεν αποτελεί έναν ιδιαίτερο, πέραν του συνηθισμένου, λόγο που να δικαιολογεί, εν προκειμένω, την επέκταση της προθεσμίας. Η επισύναψη πιστού αντιγράφου της προσβαλλόμενης απόφασης αποτελεί προϋπόθεση με βάση τις πρόνοιες του Κανονισμού 3(2) του Διαδικαστικού Κανονισμού του περί Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δικαιοδοσία Έκδοσης Ενταλμάτων Προνομιακής Φύσης) Διαδικαστικού Κανονισμού του 2018[1] και όχι, βεβαίως, «τυπικό σφάλμα» όπως η Αιτήτρια το χαρακτηρίζει, για την καταχώριση της Αίτησης για άδεια καταχώρισης Αίτησης προς έκδοση Προνομιακών Ενταλμάτων και, ως τέτοια, δεν μπορεί να θεωρηθεί περίσταση που παρεμπόδισε την Αιτήτρια στο να αποταθεί έγκαιρα στο Δικαστήριο προς διεκδίκηση θεραπείας. Ούτε τέθηκε από πλευράς Αιτήτριας ζήτημα αδυναμίας ή δυσκολίας στο να εξασφαλιστεί εγκαίρως, κατά το στάδιο καταχώρισης της Αίτησης για άδεια, το πιστό αντίγραφο της Απόφασης. Είναι φανερό, από τα όσα αναφέρονται στην Ένορκη Δήλωση της Χριστιάνας Ορφανού εκ μέρους της Αιτήτριας, ότι ο λόγος που δεν επισυνάφθηκε στην Αίτηση για άδεια το πιστό αντίγραφο της Απόφασης ήταν η λανθασμένη εντύπωση ότι κάτι τέτοιο δεν ήταν αναγκαίο[2].

 

Προτού το Δικαστήριο καταλήξει, κρίνει σκόπιμο να σχολιάσει την αναφορά των συνηγόρων της Αιτήτριας στο περίγραμμα Αγόρευσης τους ότι η παράλειψη της Αιτήτριας να επισυνάψει πιστό αντίγραφο της Απόφασης συνιστούσε «τυπικό ελάττωμα» το οποίο δύνατο να διορθωθεί με την προσκόμιση του μετά την καταχώριση της Αίτησης. Σε σωρεία αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου έχει τονισθεί ότι η παράλειψη επισύναψης ως τεκμηρίου στη ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση για άδεια πιστού αντιγράφου της προσβαλλόμενης απόφασης καθιστά την Αίτηση απαράδεχτη και απορριπτέα. Η προβλεπόμενη στον Κανονισμό 3(2) προϋπόθεση δεν συνιστά ζήτημα τυπικό. Όπως έχει αναφερθεί στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση των Νικολάου και Κωνσταντίνου Πολιτική Αίτηση Αρ. 6/2021, ημερ. 18/1/2021, ECLI:CY:AD:2021:D10, «η προϋπόθεση αυτή - και τούτο ίσχυε νομολογιακώς με την ίδια ένταση και πολύ πριν από τη θέσπιση του περί ου λόγος κανονιστικού πλαισίου - είναι εξόχως σημαίνουσα και καθοριστική. Το απαύγασμα της επί τούτω νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, σύγκειται.... στο ότι παράλειψη συμμόρφωσης με το υπό συζήτησιν απαιτούμενο μεταβάλλουν την αίτηση... ως απαράδεκτη και απορριπτέα, χωρίς αναγκαιότητα εξέτασης της ουσίας. Το θέμα δεν είναι αυστηρώς τυπικό, αλλά συνθέτει ζήτημα λογικής και νομικής τάξης και ως τέτοιο, ταξινομείται ακριβώς ως ουσιαστικό, αφού αφορά και στην ίδια τη βασιμότητα του αιτήματος... (βλ. Blue Ribbon Shipping Limited και Άλλων ν. Αιμιλιανού και Άλλου, Πολιτική Έφεση Αρ. 108/2018, ημερ. 16/5/2019, ECLI:CY:AD:2019:A187, Αναφορικά με την Αίτηση του Λοή, Πολιτική Αίτηση Αρ. 124/2020, ημερ. 28/9/2020, ECLI:CY:AD:2020:D320, Αναφορικά με την Αίτηση του Πιτσιλλίδη, Πολιτική Αίτηση Αρ. 216/2020, ημερ. 2/12/2020, ECLI:CY:AD:2020:D409, Αναφορικά με την Αίτηση του Δρ. Η.Π., Πολιτική Έφεση Αρ. 256/2021, ημερ. 28/2/2023, ECLI:CY:AD:2023:A69, Αναφορικά με την Αίτηση της A.E.P. Croguelino Patisserie Ltd, Πολιτική Αίτηση Αρ. 194/2022, ημερ. 7/12/2022, Αναφορικά με την Αίτηση της Κλεόπα, Πολιτική Αίτηση Αρ. 77/22, ημερ. 27/5/2022, ECLI:CY:AD:2022:D208). Όπως λέχθηκε στην Ευαγγέλου (1999)     1 Α.Α.Δ., 865 - πριν τη θέσπιση του πιο πάνω κανονιστικού πλαισίου - «Είναι απαραίτητο το αντικείμενο της αίτησης να προσδιορίζεται επακριβώς. Ο ενδεδειγμένος τρόπος είναι η προσκομιδή κεκυρωμένου αντιγράφου τέτοιου διατάγματος ή απόφασης των οποίων επιζητείται η αναθεώρηση. Διαφορετικά το δικαστήριο, σε μια τόσο αυστηρή και φειδωλή διαδικασία, θα ενεργούσε, ανεπίτρεπτα, στη βάση υποθέσεων ή πιθανολογιών».

 

Είναι προφανές, ενόψει όλων όσων πιο πάνω έχουν αναφερθεί, ότι η Αιτήτρια δεν έχει σε καμία περίπτωση καταδείξει την ύπαρξη περιστάσεων που θα επέτρεπαν στο Δικαστήριο να επεκτείνει την προβλεπόμενη στον Κανονισμό 5(1) προθεσμία.

 

Η Αίτηση απορρίπτεται.

 

 

 

 

 

           Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.