ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική Αίτηση Αρ. 20/2025
14 Απριλίου, 2025
[Α. ΔΑΥΙΔ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 2017
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΣΤΑΥΡΑΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 25.7.24 ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΠΙΦΥΛΑΧΘΗΚΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ 17.12.24 ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ ΕΚΔΟΘΕΝΤΑ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 3.12.2024 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ (PENDENTE LITE) ΑΡ. 906/22 ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΕΡΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΩΝ ΑΠΟΘΑΝΟΝΤΩΝ ΝΟΜΟΥ ΚΕΦ. 189 ΑΡΘΡΑ 20,53,55 ΚΑΙ 58 ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΕΩΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΩΝ ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ 1955 (1/1955).
..........................
Χ. Σταυράκης για Ρ. & Χ. Σταυράκης Δ.Ε.Π.Ε., για τον Αιτητή
Δ. Βάκης, για Πύργου, Βάκης, για τον Καθ’ ου η Αίτηση
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΔΑΥΙΔ, Δ.: Έχοντας εξασφαλίσει σχετική προς τούτο άδεια, ο Αιτητής προχώρησε στην καταχώρηση της υπό συζήτηση Αίτησης. Μέσω της, επιζητεί την έκδοση προνομιακού εντάλματος, τύπου Certiorari, στοχεύοντας στην ακύρωση του μονομερώς εκδοθέντος διατάγματος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας («το κατώτερο Δικαστήριο»), ημερ. 03.12.2024.
Τα γεγονότα που περιβάλλουν την υπό συζήτηση περίπτωση, έχουν ήδη καταγραφεί στην απόφαση του Δικαστηρίου με την οποία παραχωρήθηκε η άδεια στην υπό συζήτηση Αίτησης. Στο βαθμό που ενδιαφέρουν για τους σκοπούς της παρούσας, μεταφέρονται συνοπτικά και στην παρούσα. Στο πλαίσιο αίτησης για διορισμό προσωρινού διαχειριστή (Pendente Lide), δυνάμει του περί Διαχείρισης Κληρονομιών Αποθανόντων, Κεφ. 189, (Αίτηση Αρ. 906/22, Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας) το κατώτερο Δικαστήριο, στις 17.07.2024, εξέδωσε διάταγμα με το οποίο τρίτο πρόσωπο (δικηγόρος), διορίστηκε προσωρινός διαχειριστής (Pendente Lide) περιουσίας που κατείχαν έκαστος και από κοινού οι αποβιώσαντες γονείς του Αιτητή, ως επίσης, συγκεκριμένων αγώγιμων δικαιωμάτων και απαιτήσεων των τελευταίων. Απόφαση που εφεσιβλήθηκε από τον Αιτητή, στις 24.07.2024, ενώ την επόμενη μέρα, ήτοι στις 25.07.2024, ο τελευταίος καταχώρησε αίτηση για αναστολή της εκτέλεσης της, μέχρι την εκδίκαση της έφεσης. Καθ’ ον χρόνο το κατώτερο Δικαστήριο, μετά από ακρόαση της ως άνω αίτησης αναστολής, επιφύλαξε την απόφαση του για το ζήτημα και ενώ η απόφαση του επί της αιτήσεως παρέμεινε επιφυλαγμένη, στις 03.12.2024, κατόπιν μονομερούς (ex-parte) αίτησης του ως άνω διαχειριστή (αίτηση ημερ. 11.11.2024), το κατώτερο Δικαστήριο προχώρησε στην έκδοση, μονομερώς, του εγκαλούμενου διατάγματος, το ουσιαστικό μέρος του οποίου προβλέπει ότι:
«Μετά από αίτηση των PYRGOU VAKIS LLC δικηγόρων για τον Αιτητή παρουσιασθέντα για ακρόαση στην παρουσία της κας ΠΕΛΕΚΑΝΟΥ για τον Αιτητή, το ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥΤΟ αφού εξέτασε τα ενώπιον του στοιχεία και αφού κατατέθηκε εγγύηση από τον Αιτητή ύψους €50.000 για τυχόν ζημιές που ήθελαν προκληθούν από την έκδοση του πιο πάνω διατάγματος
ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΔΙΑΤΑΤΤΕΙ τον καθ' ου η Αίτηση Χάρη Σταυράκη με ΑΔΤ [ ] όπως γνωστοποιήσει εγγράφως και ενόρκως στον Αιτητή — Διαχειριστή Pendente Lite με παράδοση σε αυτόν ένορκης δήλωσης στο γραφείο του Αιτητή — Διαχειριστή Pendente Lite στην οδό Λάμπουσας 9, 1095 Λευκωσία, εντός 7 ημερών από την επίδοση του Διατάγματος σε αυτόν, όλες τις πληροφορίες και γνώσεις που έχει ως προς την περιουσία των αποβιωσάντων Ρένου Σταυράκη και Μαρούλλας Σταυράκη καθώς και όλα τα έγγραφα που έχει στην κατοχή του που σχετίζονται με οποιοδήποτε τρόπο με την περιουσία των αποβιωσάντων.
ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥΤΟ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΔΙΑΤΑΤΤΕΙ τον καθ' ου η Αίτηση Χάρη Σταυράκη με ΑΔΤ [ ] όπως παραχωρήσει στον Αιτητή — Διαχειριστή Pendente Lite ελεύθερη πρόσβαση και μεριμνήσει και διασφαλίσει όπως ο Αιτητής — Διαχειριστής Pendente Lite έχει ελεύθερη πρόσβαση σε οποιοδήποτε χώρο όπου βρίσκεται ή και κατά την κρίση ή υποψία του Αιτητή — Διαχειριστή Pendente Lite ενδεχόμενα να βρίσκεται οποιοδήποτε μέρος της κινητής περιουσίας των αποβιωσάντων Ρένου Σταυράκη και Μαρούλλας Σταυράκη επί του οποίου αυτός έχει με οποιοδήποτε τρόπο έλεγχο, περιλαμβανομένης, χωρίς περιορισμό, της οικίας που βρίσκεται στην οδό Διαγόρου 6, 1095 Λευκωσία και οποιοδήποτε χώρα εντός αυτής, συνοδευόμενος από τέτοια πρόσωπα που θα καθορίσει ο Αιτητής — Διαχειριστής Pendente Lite, κατά οποιαδήποτε μέρα και ώρα ο Αιτητής — Διαχειριστής Pendente Lite καθορίσει με τουλάχιστο δύο μέρες προηγούμενη ειδοποίηση προς αυτόν με έγγραφη ειδοποίηση μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις rh.law@cytanet.com.cy και harstav@cytanet.com.cy.
ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥΤΟ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΔΙΑΤΑΤΤΕΙ τον καθ' oυ η Αίτηση Χάρη Σταυράκη με ΑΔT [ ] όπως Παραδώσει στον Αιτητή — Διαχειριστή Pendente Lite, εντός 7 μερών από την αποστολή σχετικής ειδοποίησης από τον Αιτητή μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις rh.law@cytanet.com.cy και harstav@cytanet.com.cy και σε τέτοιο χώρο που Θα καθορίσει o Αιτητής, την κινητή περιουσία των αποβιωσάντων ή τέτοιο μέρας της που θα καθορίσει ο Αιτητής, περιλαμβανομένης, χωρίς οποιοδήποτε περιορισμό, της κινητής περιουσίας φωτογραφίες της οποίας επισυνάπτονται ως Παράρτημα Α στο παρόν διάταγμα και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του παρόντος διατάγματος και οι οποίες περιέχονται επίσης στα :
a) Τεκμήρια 5 και 6 στην ένορκη δήλωση της Στέλλας Παπαμιχαήλ ημερ.16.11.2022,
b) Τεκμήριο 3 στην ένορκη δήλωση του Χάρη Σταυράκη ημερ. 19.10.2023.
c) Τεκμήριο Γ στην ένορκη δήλωση του Γιώργου Κυριάκου ημερ. 24.1.2023, η οποία επισυνάπτεται ως Τεκμήριο 11 στην ένορκη δήλωση του Χάρη Σταυράκη ημερ. 25.1.2023.»
Με την ένορκη δήλωση του Αιτητή, η οποία συνοδεύει και υποστηρίζει την υπό συζήτηση αίτηση, υποδεικνύεται ότι ο προσωρινός διαχειριστής, εκκρεμούσας της έκδοσης της απόφασης του κατώτερου Δικαστηρίου στην αίτηση αναστολής εκτέλεσης της απόφασης ημερ. 17.07.2024, προχώρησε ήδη στην καταχώρηση σε βάρος του Αιτητή, αίτησης για παρακοή των διαταγμάτων που εκδόθηκαν στις 17.07.2024 και 03.12.2024. Προκρίνοντας δε ότι η Δικαστής του κατώτερου Δικαστηρίου, αντινομικά επιλήφθηκε της αίτησης του για αναστολή της απόφασης, ημερ. 17.07.2024, που η ίδια εξέδωσε, ως επίσης, πως με την έκδοση των διαταγμάτων ημερ. 03.12.2024, ουσιαστικά έχει προαποφασίσει το ζήτημα, υποστηρίζει ότι είναι δίκαιο και πρέπον όπως εκδοθεί το αιτούμενο προνομιακό ένταλμα.
Διαμετρικά αντίθετη είναι η θεώρηση των πραγμάτων από την πλευρά του καθ’ ου η αίτηση. Μέσω της ένστασης που καταχώρησε, προτάσσει αρχικά ότι, στην έκταση που η υπό συζήτηση αίτηση αφορά ή στηρίζεται σε λόγους για τους οποίους δεν είχε εξασφαλιστεί σχετική άδεια, αυτή πάσχει, και θα πρέπει να απορριφθεί. Περαιτέρω, υποδεικνύεται πως η αίτηση, ημερ. 11.11.2024, στη βάση της οποίας εκδόθηκαν τα προσβαλλόμενα διατάγματα, αφορούσε θέματα μεταξύ του κατώτερου Δικαστηρίου και του καθ’ ου η αίτηση, υπό την ιδιότητα του τελευταίου ως διαχειριστή/λειτουργού του Δικαστηρίου και, ως εκ τούτου, οι εκδοθείσες οδηγίες και διατάγματα δεν ήταν τέτοια για τα οποία απαιτείτο η ειδοποίηση στον Αιτητή, ούτε ετύγχανε εφαρμογής το άρθρο 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6. Εν πάση περιπτώσει, προβάλλεται, στην περίπτωση που ήθελε κριθεί ότι τυγχάνει εφαρμογής το άρθρο 9 του Κεφ. 6, ο Αιτητής θα μπορούσε να προσβάλει τα εγκαλούμενα διατάγματα με αίτηση δυνάμει της Δ.48 Θ(4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Ο Αιτητής, προστίθεται, δεν έχει προβάλει οποιοδήποτε γεγονός ή λόγο που να συνιστά «εξαιρετική περίσταση», η οποία θα δικαιολογούσε την παρέκκλιση από τον νομολογικό κανόνα, σύμφωνα με τον οποίο, όπου υπάρχει εναλλακτική θεραπεία δεν εκδίδεται προνομιακό ένταλμα τύπου Certiorari. Ο Αιτητής, σημειώνεται, δεν αποκάλυψε όλα τα σχετικά γεγονότα, ενώ συνεχίζει να μην συμμορφώνεται με τα εγκαλούμενα αλλά και προηγούμενα διατάγματα που έχουν εκδοθεί από το κατώτερο Δικαστήριο, υποστηρίζοντας πως ως αποτέλεσμα τούτου, δεν θα πρέπει να ακουστεί από το Δικαστήριο. Η συμπεριφορά του Αιτητή, υποδεικνύεται τέλος, δεν επιτρέπει την άσκηση της διακριτικής ευχέρεια του Δικαστηρίου υπέρ του τελευταίου και στην έκδοση του αιτούμενου προνομιακού εντάλματος Certiorari.
Με την ένορκη δήλωση του, που συνοδεύει την ένσταση, ο καθ’ ου η αίτηση αναφέρεται με λεπτομέρεια στις προσπάθειες του, ως διαχειριστή της περιουσίας των αποβιωσάντων Ρένου Σταυράκη και Μαρούλλας Σταυράκη, διαφύλαξης και διατήρησης της κινητής περιουσίας των τελευταίων. Ωστόσο, σημειώνει, οι προσπάθειες του να επικοινωνήσει ή και να έρθει σε επαφή με τον Αιτητή, απέβησαν άκαρπες. Λόγω της μη ανταπόκρισης του Αιτητή, έκρινε σκόπιμο να προωθήσει σχετική αίτηση, με αποτέλεσμα, στις 03.12.2024, το κατώτερο Δικαστήριο εγκρίνοντας την εν μέρει, να εκδώσει το εγκαλούμενο στην παρούσα διάταγμα. Παρά την προσωπική επίδοση του διατάγματος στον Αιτητή, αλλά και τις κατ’ επανάληψη προσπάθειες του ιδίου, ο Αιτητής αρνήθηκε να συνεργαστεί μαζί του, μη συμμορφούμενος με το σχετικό διάταγμα του Δικαστηρίου. Ενόψει τούτου, στις 23.01.2025, προωθήθηκε από την πλευρά του αίτηση παρακοής σε βάρος του Αιτητή.
Παρεμβάλλεται πως κατά την εξέλιξη της παρούσας διαδικασίας, οι ευπαίδευτοι συνήγοροι ενημέρωσαν το Δικαστήριο ότι το κατώτερο Δικαστήριο, με απόφαση του, ημερ. 18.02.2025, απέρριψε τελικά την αίτηση ημερ. 25.07.2024 εκ μέρους του Αιτητή, για αναστολή της απόφασης, ημερ. 17.07.2024.
Τα Προνομιακά Εντάλματα, ως κατάλοιπο της εξουσίας του Ανώτατου Δικαστηρίου για έλεγχο των κατώτερων Δικαστηρίων, χορηγούνται κατ' εξαίρεση. Πρόκειται για δικαιοδοσία που ασκείται με φειδώ. Άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος, παρέχεται όπου από το πρακτικό του κατώτερου Δικαστηρίου διαφαίνεται έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, έκδηλη νομική πλάνη, δόλος, προκατάληψη και μη τήρηση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης (βλ. σύγγραμμα Πέτρου Αρτέμη, «Προνομιακά Εντάλματα Αρχές και Υποθέσεις», σελ. 109 κ.επ., Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, Perrella (Αρ.2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 692, και Αίτηση του Κωνσταντινίδη (2003) 1 Α.Α.Δ. 1298).
Η εξουσία του Δικαστηρίου να εκδίδει Προνομιακά Εντάλματα, δεν έχει ως αντικείμενο την ορθότητα των αποφάσεων κατώτερων Δικαστηρίων, ή τον τρόπο άσκησης της διακριτικής ευχέρειας τους. (βλ. Αναφορικά με την Αίτηση του Νεόφυτου Ηλία, (1997) 1 Α.Α.Δ. 869). Μια προνομιακή διαδικασία ως η υπό συζήτηση, δεν συνιστά υποκατάστατο της δευτεροβάθμιας διαδικασίας ούτε μπορεί να αφεθεί να χρησιμοποιηθεί ως έφεση υπό μεταμφίεση για τον έλεγχο της ορθότητας των αποφάσεων των κατώτερων Δικαστηρίων. (βλ. μεταξύ άλλων: Marewave Shipping & Trading Company Ltd (1992) 1 A.A.Δ. 116, Γενικός Εισαγγελέας (Αρ.3) (1993) 1 Α.Α.Δ. 42, Global Consolidation Public Ltd (2006) 1 A.A.Δ. 464, Αναφορικά με την αίτηση των Junport International Limited κ.ά., Πολ. Έφ. 321/2017, ημερ. 2/4/2018, ECLI:CY:AD:2018:A145, και Αναφορικά με την Bank of Cyprus Public Company Ltd, Πολ. Έφ. 12/21, ημερ. 06.04.2021).
Πριν από την ενασχόληση με οποιοδήποτε άλλο ζήτημα που απασχολεί στην παρούσα, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η πλευρά του Αιτητή εξασφάλισε την άδεια του Δικαστηρίου για καταχώρηση και προώθηση της υπό συζήτηση αίτησης, για συγκεκριμένο λόγο, ως αυτός επιζητείτο στο (Β) του Μέρους 3 της σχετικής Έκθεσης. Ειδικότερα, ενόψει του γεγονότος ότι «Τα εκδοθέντα διατάγματα εκδόθηκαν χωρίς να τεθεί ημερομηνία κατά την οποία αυτά να είναι επιστρεπτέα», εξέλιξη που, εκ πρώτης όψεως, κρίθηκε ότι δυνατό να αποστερεί από τον Αιτητή το δικαίωμα να ακουστεί, κατά παράβαση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης. Με τούτο σαν δεδομένο, στην έκταση που μέσω της υπό συζήτηση Αίτησης προβάλλονται αξιώσεις, ισχυρισμοί και επιχειρηματολογία που δεν αφορούν τον συγκεκριμένο λόγο για τον οποίο εξασφαλίστηκε η άδεια, η Αίτηση εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να προωθηθεί, ενώ τα πιο πάνω δεν θα απασχολήσουν καν στο πλαίσιο της παρούσας απόφασης.
Των ως άνω λεχθέντων, στρέφοντας κατά προτεραιότητα την προσοχή στην εισήγηση ότι δεν θα πρέπει να επιτραπεί στον Αιτητή να ακουστεί, καθότι δεν συμμορφώθηκε και συνεχίζει να μην συμμορφώνεται με τα προσβαλλόμενα δια της παρούσης διατάγματα, θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι αρχές που διέπουν το ζήτημα, αποκαλύπτουν ότι δεν υπάρχει αυστηρός κανόνας αποκλεισμού ενός διαδίκου να ακουστεί από το Δικαστήριο, όταν βρίσκεται σε παρακοή Δικαστικού διατάγματος (Νέου κ.α. v. Παναγιώτου (2008) 2 Α.Α.Δ 675). Στην υπόθεση Γρηγορίου κ.α. v. Σταύρου κ.α. (1992) 1(Α) A.Α.Δ 237, το Δικαστήριο, παραπέμποντας στην παλαιότερη υπόθεση Ιωσηφάκη v. Αριστοδήμου 1990 1 Α.Α.Δ 284, υπέδειξε μεταξύ άλλων ότι διάδικος που βαρύνετε με συνεχιζόμενη παρακοή διατάγματος του Δικαστηρίου, δεν εκπίπτει αυτόματα του δικαιώματος να ακουστεί σε μεταγενέστερο διάβημα στη διαδικασία. Σημείωσε, συναφώς, ότι το δικαίωμα της δικαστικής προστασίας και το δικαίωμα ακροάσεως ενώπιον του Δικαστηρίου, κατοχυρώνονται από το Άρθρο 30 του Συντάγματος, υπογραμμίζοντας τη γενική αρχή ότι ο καθένας διάδικος έχει το δικαίωμα ακροάσεως. Το Δικαστήριο, έχει τη διακριτική ευχέρεια να αναστείλει ή να αφαιρέσει αυτό το δικαίωμα εάν ο διάδικος είναι αποδεδειγμένα ένοχος παρακοής και το συμφέρον της δικαιοσύνης επιβάλλει τούτο, όπως στην περίπτωση που η παρακοή αποτελεί εμπόδιο στην πορεία της δικαιοσύνης (βλ. επίσης Marie Therese Smith v. Paphos Stone C. Estate Ltd 1998 1 Α.Α.Δ. 499).
Στην υπό εξέταση περίπτωση, με δεδομένο ότι δεν έχει αποδειχθεί, με την βεβαιότητα και αυστηρότητα που απαιτείται σε αιτήσεις του είδους, η παρακοή του Αιτητή, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο τελευταίος παρουσιάζεται να επιδιώκει την ακύρωση του διατάγματος το οποίο κατηγορείτε ότι παράκουσε, κρίνεται ότι συντρέχουν παράμετροι που δικαιολογούν την απόκλιση από την εισήγηση για στέρηση του δικαιώματος του Αιτητή να ακουστεί από το Δικαστήριο.
Τα παράπονα εκ μέρους του καθ’ ου η Αίτηση, αναφορικά με τη μη πλήρη και ειλικρινή αποκάλυψη εκ μέρους του Αιτητή όλων των γεγονότων, επικεντρώνονται σε συμπεριφορές του Αιτητή πριν και μετά την έκδοση, όχι μόνο του εγκαλούμενου διατάγματος ημερ. 03.12.2024, αλλά και του διατάγματος ημερ. 17.07.2024, με το οποίο ο καθ’ ου η αίτηση διορίστηκε προσωρινός διαχειριστής, Pedente Lite περιουσίας που κατέχαν οι αποβιώσαντες γονείς του Αιτητή. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αντικείμενο διαδικασίας ως η υπό συζήτηση, δεν αποτελεί η εξέταση, επί της ουσίας, του δικαιολογημένου ή μη της έκδοσης οποιουδήποτε από τα πιο πάνω διατάγματα και της ορθότητας τους. Ούτε η αξιολόγηση της συμπεριφοράς του Αιτητή επί των ουσιαστικών ζητημάτων που απασχολούν κάθε ενδιαφερόμενο στην συγκεκριμένη υπόθεση και η συμμόρφωση του Αιτητή με τα ως άνω διατάγματα ή των προθέσεων του επί τούτων. Με τούτο σαν δεδομένο, η εισήγηση για απόρριψη της Αίτησης, ενόψει μη πλήρους και ειλικρινούς αποκάλυψης εκ μέρους του Αιτητή, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Στην υπό συζήτηση περίπτωση τέθηκαν υπόψη του Δικαστηρίου τα αναγκαία στοιχεία, γεγονότα και λεπτομέρειες για την άσκηση της διακριτικής του εξουσίας, σε συνάρτηση πάντα με το περιορισμένο αντικείμενο συζήτησης σε διαδικασίες του είδους.
Με δεδομένο ότι η μη τήρηση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης, στους οποίους εντάσσεται και αντανακλά το αξίωμα «audi alterem partem», αποτελεί ένα από τους περιορισμένους λόγους για τους οποίους μπορεί να ενεργοποιηθεί η εξαιρετική δικαιοδοσία του Ανώτατου Δικαστηρίου για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων, είναι προφανές ότι η εισήγηση περί μη αναγκαιότητας ειδοποίησης του Αιτητή, κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6, δεν θα μπορούσε να υιοθετηθεί. Άλλωστε, στην υπό συζήτηση περίπτωση, ο καθ’ ου η αίτηση προώθησε την ex-parte αίτηση του, ημερ. 11.11.2024, πετυχαίνοντας την έκδοση του εγκαλούμενο διατάγματος στις 03.12.2024, μονομερώς, στηριζόμενος και έχοντας ως νομικό υπόβαθρο του αιτήματος του, μεταξύ άλλων, το άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου, Ν.14/1960, ως επίσης τα άρθρα 4 έως 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6.
Το κατώτερο Δικαστήριο, επιλαμβανόμενο της μονομερώς προωθούμενης αίτησης, ημερ. 11.11.2024, αφού εξέτασε τα ενώπιον του στοιχεία και αφού κατατέθηκε εκ μέρους του Αιτητή χρηματική εγγύηση για τυχόν ζημιές που ήθελαν προκληθούν από την έκδοση του σχετικού διατάγματος, εξέδωσε το σχετικό διάταγμα, χωρίς όμως να το ορίσει επιστρεπτέο, ώστε να παρέχεται η ευκαιρία στο πρόσωπο στο οποίο απευθύνεται να εμφανιστεί ενώπιον του Δικαστηρίου και, εφόσον το επιθυμεί, να ενστεί. Πρόκειται για παράλειψη ουσιαστικής σημασίας. Η παράβαση των Κανόνων της Φυσικής Δικαιοσύνης, ως κατ’ επανάληψη έχει διακηρυχθεί από τη νομολογία, συγκαταλέγεται στους λόγους για τους οποίους δικαιολογείται η έκδοση προνομιακού εντάλματος (Κωνσταντινίδης (2003) 1(Β) Α.Α.Δ. 1298). Ως υποδείχθηκε στην Nicolai Ivanovich Kazakov, Πολ. Έφ. 72/2022, ημερ. 17.07.2023, ECLI:CY:AD:2023:A252, το δικαίωμα του καθενός να λαμβάνει γνώση για οποιαδήποτε δικαστική διαδικασία τον αφορά ή μπορεί να επηρεάσει τα δικαιώματα του και να παραστεί στη διαδικασία και να ακουστεί, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του συστήματος απονομής της δικαιοσύνης στην Κύπρο (βλ. επίσης Χριστοφίδης (Αρ. 1) (1993) 1 Α.Α.Δ. 613). Η παράλειψη ορισμού του διατάγματος επιστρεπτέου, ως σημειώθηκε στην Ιn re Philippou (1986) 1 C.L.R. 568, συνιστά νομικό σφάλμα πρόδηλο στο πρακτικό που επιβάλλει την παρέμβαση του Δικαστηρίου μέσω προνομιακού εντάλματος Certiorari. Όμοια ήταν και η κατάληξη στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση των Sfertos Consulting & Services Ltd Πολ. Αίτ. 30/2020, ημερ. 20.03.2020, ECLI:CY:AD:2020:D105, όπου, πέραν από την υπόδειξη πως η έκδοση διαταγμάτων μονομερώς, χωρίς αυτά να ορίζονται επιστρεπτέα συνιστά νομικό σφάλμα που διακρίνεται στην όψη τους, σημειώθηκε, με παραπομπή σε σχετική νομολογία, πως ακόμα και ο ορισμός ενός τέτοιου διατάγματος και η συνακόλουθη διατήρηση του σε ισχύ για χρόνο πέραν του αναγκαίου για την επίδοση του στον επηρεαζόμενο και την παροχή δυνατότητας σε αυτό να εμφανιστεί ενώπιον του Δικαστηρίου και να ενστεί, έχει το ίδιο αποτέλεσμα.
Είναι καλά θεμελιωμένο ότι δεν επιτρέπεται η επίκληση της εξαιρετικής δικαιοδοσίας του Ανώτατου Δικαστηρίου για την έκδοση προνομιακών διαταγμάτων, όπου υπάρχει διαθέσιμο άλλο ένδικο μέσο (Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.α. (2004) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1535). Ωστόσο, ο ως άνω κανόνας δεν είναι άκαμπτος. Το Δικαστήριο, παρά την ύπαρξη εναλλακτικής θεραπείας και το διαθέσιμο άλλου ένδικου μέσου, στις περιπτώσεις που συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις, οι οποίες συνηγορούν υπέρ της παρέμβασης του Δικαστηρίου κατ’ ενάσκηση της Προνομιακής του δικαιοδοσίας, έχει την δυνατότητα να επιτρέψει την προώθηση σχετικού αιτήματος (Μαρκίδης κ.α. 2004) 1 Α.Α.Δ 552 και Μεστάνας (2000) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1496). Στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση της ACP Trading I LLC, Πολ. Έφ. Αρ. 8/2024, ημερ. 2.7.2024, το Ανώτατο Δικαστήριο υπέδειξε μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα για το ζήτημα:
«Το τι συνιστά εξαιρετική περίσταση δεν είναι δυνατό να προσδιοριστεί εκ των προτέρων. Το ζήτημα κρίνεται πάντοτε με βάση τα ιδιαίτερα περιστατικά της κάθε υπόθεσης (P.S.P. Freestyle Ltd (1993) 1 A.A.Δ. 626, 632). Όπως υπογραμμίστηκε στην υπόθεση Lucan Invest Ltd κ.ά. (2011) 1 Α.Α.Δ. 1904, «Τι συνιστά εξαιρετικές περιστάσεις είναι δύσκολο να προσδιοριστεί με ακρίβεια και το ζήτημα κρίνεται με βάση τα ιδιαίτερα περιστατικά της κάθε υπόθεσης. Οι εξαιρετικές περιστάσεις διακριβώνονται με τη σύγκριση των δυνατοτήτων που προσφέρει η διαδικασία των προνομιακών ενταλμάτων από τη μια και η διαθέσιμη θεραπεία στη συγκεκριμένη περίπτωση».
Στην υπόθεση Κτηματικές Επιχειρήσεις Ανδρέα Ευριπίδη Διογένους Λτδ (2005) 1(Β) Α.Α.Δ. 1342, γίνεται αναφορά στη Hellenger Trading Ltd (2000) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1965, όπου διευκρινίστηκε ορθά ότι η αρχή των εξαιρετικών περιστάσεων ισχύει γενικά ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα.»
Ο επηρεασμός του δικαιώματος του Αιτητή κατά τον πιο πάνω τρόπο, να ακουστεί δηλαδή στο πλαίσιο της διαδικασίας έκδοσης του εγκαλούμενου διατάγματος, ημερ. 03.12.2024, ως έχει ήδη αναφερθεί, κατ’ επανάληψη έχει διακηρυχθεί από τη νομολογία μας ότι μπορεί να αποτελέσει καλό λόγο για παρέμβαση του Δικαστηρίου στο πλαίσιο της Προνομιακής του Δικαιοδοσίας. Τούτο, βέβαια, εφόσον συντρέχουν οι καλά καθιερωμένες προϋποθέσεις για την άσκηση της προνομιακής αυτής δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου.
Συνάρτηση προφανώς των ως άνω προϋποθέσεων και του φειδωλού τρόπου άσκησης της συγκεκριμένης δικαιοδοσίας, αποτέλεσε η εισήγηση της πλευράς του καθ’ ου η αίτηση ότι στην υπό συζήτηση περίπτωση, πέραν του γεγονότος ότι υπάρχουν εναλλακτικά ένδικα μέσα θεραπείας, παραπέμποντας στις δυνατότητες που προσφέρονται μέσω της Δ.48, κ.8(4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, που ως προβάλλει τυγχάνουν εφαρμογής, δεν συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν την έκδοση του αιτούμενου Εντάλματος.
Με κάθε σεβασμό προς την ως άνω εισήγηση της πλευράς του καθ’ ου η αίτηση, έχοντας υπόψη το σύνολο των περιστάσεων που περιβάλλουν την υπό συζήτηση περίπτωση, ως τέθηκαν υπόψη μου, δεν συμπλέω με αυτήν. Δεν διαλανθάνει της προσοχής ο χρόνος εντός του οποίου ο Αιτητής, σύμφωνα με το εκκαλούμενο διάταγμα, θα πρέπει ανάλογα να ενεργήσει (εντός δύο ημερών από σχετική ειδοποίηση του διαχειριστή-καθ’ ου η αίτηση ή κατά περίπτωση, εντός επτά ημερών από την επίδοση του διατάγματος στον Αιτητή ή από την αποστολή σχετικής ειδοποίησης σε αυτόν μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου). Ο χρόνος που εκ των πραγμάτων θα απαιτείτο για την δρομολόγηση εκ μέρους του Αιτητή άλλων διαδικασιών προς ακύρωση του εκκαλούμενου διατάγματος, σε συνδυασμό με το ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα που τέθηκε για σκοπούς συμμόρφωσης του ιδίου με αυτό, όπως και οι δραστικές επιπτώσεις που δυνατόν να επιφέρει για τον Αιτητή, το γεγονός ότι έχει ήδη δρομολογηθεί εναντίον του αίτηση παρακοής του εκκαλούμενου διατάγματος, αποτελούν πραγματικότητες που καταδεικνύουν ότι, υπό τις περιστάσεις, η προώθηση άλλου ένδικου μέσου προς ακύρωση του εκκαλούμενου διατάγματος δεν θα ήταν πραγματικά αποτελεσματική για την προάσπιση των συμφερόντων του Αιτητή. Ως υποδείχθηκε στην υπόθεση XXX XXX KAZAKOV, Πολ. Αίτ. 251/2021 ημερ. 03.03.2022, ECLI:CY:AD:2022:D90:
«Στη Θεοφάνους (2010) 1 (Α) ΑΑΔ, 234, ακυρώθηκε με προνομιακό ένταλμα Certiorari προσωρινό διάταγμα που εξεδόθη κατόπιν μονομερούς αίτησης. Και εκεί είχε προβληθεί η θέση ότι υπήρχε άλλο ένδικο μέσο για την ανατροπή του διατάγματος. Το Ανώτατο Δικαστήριο ανέφερε, ανάμεσα σ΄ άλλα, και τα ακόλουθα:
«Αυτό που βεβαίως προκύπτει ως το κρίσιμο ερώτημα στην αίτηση είναι κατά πόσο το ex parte δοθέν διάταγμα ορίσθηκε για αναθεώρηση για σκοπούς επίδοσης στην άλλη πλευρά εντός τέτοιου χρονικού διαστήματος που να υπερβαίνει το εύλογο υπό τις περιστάσεις ώστε να καθίσταται παράνομο. Και είναι ακριβώς στη βάση της έκδηλης παρανομίας που κρίνεται το θέμα. Δεν πιστεύω δε ότι η οποιαδήποτε αναφορά του ευπαίδευτου δικηγόρου για τον Καθ' ου η Αίτηση για οποιοδήποτε άλλο ένδικο μέτρο για την ανατροπή του διατάγματος θα επηρέαζε τη διαδικασία του Δικαστηρίου σήμερα να εκδικάσει αυτό το θέμα ειδικά το οποίο μόνο εδώ θα μπορέσει να κριθεί εξ άλλου.»
Για να καταλήξει ότι «… πρόκειται για κλασσική περίπτωση στην οποία θα πρέπει να εκδοθεί διάταγμα Certiorari, και εκδίδεται διάταγμα Certiorari με το οποίο ακυρώνεται το εκδοθέν διάταγμα του Οικογενειακού Δικαστηρίου».
Συνακόλουθα όλων των πιο πάνω και με δεδομένο ότι το εκκαλούμενο διάταγμα δεν ορίστηκε επιστρεπτέο, γεγονός που συνιστά νομικό σφάλμα που διακρίνεται στην όψη του, απολήγοντας σε παραβίαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης, η Αίτηση κρίνεται βάσιμη και επιτυγχάνει.
Εκδίδεται Προνομιακό Ένταλμα της φύσεως Certiorari, με το οποίο ακυρώνεται το Διάταγμα ημερομηνίας 03.12.2024.
Όσον αφορά τα έξοδα της διαδικασίας, περιλαμβανομένης και της αίτησης για παραχώρηση Άδειας για καταχώρηση της υπό συζήτηση Αίτησης, επιδικάζονται προς όφελος του Αιτητή και σε βάρος του καθ’ ου η αίτηση, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο. Με δεδομένο ότι η αίτηση δρομολογήθηκε στο πλαίσιο των καθηκόντων του διαχειριστή, να καταβληθούν από την περιουσία των ως άνω αποβιωσάντων προσώπων, κατά το στάδιο της διαχείρισης του συνόλου της περιουσίας τους.
Α. ΔΑΥΙΔ, Δ.
/ΧΧ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο