ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
Δικαιοδοσία δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) του Ν. 33/1964
ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ
(Αρ. Αίτησης 43/2024)
7 Μαΐου 2025
[ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΕΦΡΑΙΜ, Δ/στές]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ TRICOR LTD ΥΠΟ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ, ΔΙΑ ΤΟΥ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΗ ΝΕΟΦΥΤΟΥ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΝΟΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ, ΑΡ. ΥΠΟΘΕΣΗΣ: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΥΠ’ ΑΡ. 227/2023, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 07/11/2024
ΜΕΤΑΞΥ:
TRICOR LTD ΥΠΟ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ, ΔΙΑ ΤΟΥ
ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΗ ΝΕΟΦΥΤΟΥ
Αιτήτριας,
ν.
1. EUROBANK CYPRUS LTD
2. ΜΑΡΙΑΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΙΟΥ, ΥΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΡΙΑΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
Καθ’ ων η Αίτηση.
........................
Αίτηση ημερ. 27.12.2024 για Ασφάλεια Εξόδων
Χρ. Νεοφύτου, για Νεοφύτου & Νεοφύτου Δ.Ε.Π.Ε., για την Αιτήτρια.
Φ. Ζωμενής, για Χάρης Κυριακίδης Δ.Ε.Π.Ε., για την Καθ’ ης η Αίτηση.
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από την Εφραίμ, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΦΡΑΙΜ, Δ.: Στις 4.8.2023 εξεδόθη απόφαση από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας με την οποία απερρίφθη η αγωγή 489/2011 της Tricor Ltd (Αιτήτριας), υπό εκκαθάριση μέσω του Εκκαθαριστή της Αθανάση Νεοφύτου, εναντίον της Eurobank Cyprus Ltd (Καθ’ ης η Αίτηση).
Η Αιτήτρια καταχώρισε την Πολ. Έφεση Αρ. 227/2023 κατά της προαναφερόμενης πρωτόδικης απόφασης. Στο πλαίσιο της Έφεσης, η Καθ’ ης καταχώρισε αίτηση για ασφάλεια εξόδων. Με την απόφαση του ημερ. 7.11.2024 το Εφετείο ενέκρινε την αίτηση και εξέδωσε διάταγμα για την παροχή εντός 45 ημερών από την Αιτήτρια ασφάλειας για το ποσό των €12.200 πλέον ΦΠΑ και διάταγμα αναστολής της διαδικασίας της Έφεσης μέχρι τη συμμόρφωση της Αιτήτριας και όπως, σε περίπτωση μη συμμόρφωσης εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας, η Έφεση θα θεωρείται ως απορριφθείσα με έξοδα προς όφελος της Καθ’ ης και εναντίον της Αιτήτριας.
Η Αιτήτρια δεν συμμορφώθηκε με το εν λόγω διάταγμα. Παρά ταύτα, πριν τη λήξη της προθεσμίας των 45 ημερών, καταχώρισε Αίτηση με την οποία ζητά άδεια για την εκδίκαση νομικού θέματος δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) των περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμων του 1964 έως 2024. Το νομικό θέμα που τίθεται έχει ως εξής:
«Όπως ερμηνεύσει τις πρόνοιες του Άρθρου 220 του περί εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113 και ότι στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει εξαίρεση αναφορικά με τη διαδικασία – Αίτηση Ασφάλειας Εξόδων εναντίον της Αιτήτριας – υπό εκκαθάριση εταιρείας ενώπιον του Εφετείου, από τη στιγμή που δεν εξασφαλίστηκε η σχετική άδεια από το Δικαστήριο Εκκαθάρισης (Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας με αρ. 310/13), εκ μέρους της Καθ΄ ης η αίτηση.»
Βασικά η Αιτήτρια επιζητεί ερμηνεία του άρθρου 220, στη βάση της οποίας η Καθ’ ης η Αίτηση θα έπρεπε να είχε λάβει την άδεια του Δικαστηρίου της Εκκαθάρισης για να καταχωρίσει την αίτηση για ασφάλεια των εξόδων της Έφεσης.
Σημειώνεται ότι με την Αίτηση ζητείται επίσης η συνεκδίκαση της με την Αίτηση που αφορά το ίδιο νομικό θέμα σε σχέση με την απόφαση του Εφετείου ημερ. 1.11.2024 στην Πολ. Έφεση Αρ. 89/2023.
Στο πλαίσιο της Αίτησης για άδεια, η Καθ’ ης καταχώρισε την υπό κρίση αίτηση για ασφάλεια εξόδων. Στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση, προβάλλεται ισχυρισμός πως, ενόψει της μη συμμόρφωσης της Αιτήτριας με το διάταγμα παροχής ασφάλειας για τα έξοδα της Έφεσης, η Έφεση 227/2023 θεωρείται απορριφθείσα. Το μοναδικό ποσό που η Καθ’ ης έχει εισπράξει έναντι των εξόδων στην ανωτέρω αγωγή είναι το ποσό των €9.575,04, κατόπιν συμψηφισμού τον οποίο διέταξε το Δικαστήριο. Εξηγείται ότι η Αιτήτρια, τελούσα υπό εκκαθάριση, μη συμμορφούμενη με το διάταγμα και έχοντας συσσωρεύσει και άλλες οφειλές, είναι αφερέγγυα και αδυνατεί να πληρώσει τα χρέη της. Η Αιτήτρια είναι ιδιοκτήτρια ενός ακινήτου το οποίο, όμως, είναι τέτοιας αξίας που δεν μπορεί να καλύψει τα επιδικασθέντα στην αγωγή έξοδα προς όφελος της Καθ’ ης. Προβάλλεται περαιτέρω ισχυρισμός ότι η Αίτηση για άδεια δεν έχει πιθανότητες επιτυχίας και ότι, αν δεν εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα, η Καθ’ ης δεν θα μπορεί να εισπράξει τα έξοδα αυτής τα οποία υπολογίζονται γύρω στις €24.312,17. Γι΄ αυτό η Καθ’ ης ζητά διάταγμα παροχής ασφάλειας εξόδων για το εν λόγω ποσό.
Η Αιτήτρια καταχώρισε ένσταση. Οι λόγοι στους οποίους στηρίζεται η ένσταση είναι οι ακόλουθοι:
(i) Η υπό κρίση αίτηση είναι θνησιγενής καθότι δεν εξασφαλίστηκε άδεια από το Δικαστήριο Εκκαθάρισης δυνάμει του άρθρου 220 του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113, για την καταχώριση αυτής.
(ii) Το Δικαστήριο Εκκαθάρισης παραχώρησε άδεια δυνάμει του προαναφερόμενου άρθρου για την καταχώριση της Αίτησης για άδεια και εκδίκαση νομικού θέματος.
(iii) Λόγω του ότι με την Αίτηση για άδεια ζητείται η ερμηνεία του άρθρου 220 του Κεφ. 113, το αντικείμενο της κυρίως Αίτησης δεν δύναται να αποτελεί και αντικείμενο της αίτησης για ασφάλεια εξόδων.
(iv) Λόγω του ότι στην Αίτηση για άδεια, ζητείται η συνεκδίκαση αυτής, τα έξοδα θα είναι περιορισμένα.
(v) Η αίτηση για ασφάλεια εξόδων αποστερεί το δικαίωμα της Αιτήτριας για πρόσβαση στο Δικαστήριο, κατά παράβαση του Άρθρου 30 του Συντάγματος και του άρθρου 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ενώ η Αίτηση για άδεια έχει πολύ καλές πιθανότητες επιτυχίας.
(vi) Τα έξοδα, όπως έχουν υπολογιστεί από την Καθ’ ης, είναι διογκωμένα.
(vii) Η ένορκη δήλωση είναι παραπλανητική και με την Αίτηση επιχειρείται η επανεκδίκαση της αίτησης για ασφάλεια εξόδων στην Πολ. Έφεση Αρ. 227/2023, και ως τέτοια η Αίτηση είναι καταχρηστική.
(viii) Δεν παρέχεται εξήγηση γιατί η ένορκη δήλωση γίνεται από δικηγόρο και όχι από εκπρόσωπο της Καθ’ ης.
(ix) Δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για την έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων.
Στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την ένσταση, ο Εκκαθαριστής της Αιτήτριας βασικά αναλύει τους ανωτέρω λόγους ένστασης (i), (ii), (iii), (vii) και (viii). Ισχυρίζεται ότι η Καθ’ ης παρέλειψε να επαληθεύσει την οφειλή της, με αποτέλεσμα να καταρρίπτεται ο ισχυρισμός της ότι η αξία της περιουσίας της Αιτήτριας δεν είναι ικανή να καλύψει τις υποχρεώσεις της.
Η εξουσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου για εκδίκαση νομικού θέματος δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) του περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμων του 1964 έως 2024 (οι Νόμοι) αποτελεί νέα δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η οποία επήλθε με τη μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος. Αυτή αφορά την άσκηση δικαιοδοσίας σε τρίτο βαθμό και περιορίζεται στην απόφαση επί νομικών θεμάτων που προκύπτουν από τις αποφάσεις του Εφετείου «και συναρτώνται µε τη διαφοροποίηση πάγιας νοµολογίας ή µε την ανάγκη ορθής ερµηνείας, είτε πρωτογενούς είτε δευτερογενούς ουσιαστικής νοµοθετικής διατάξεως, ή µε µείζον ζήτηµα δηµοσίου συµφέροντος ή γενικής δηµόσιας σηµασίας ή συνοχής του δικαίου επί συγκρουοµένων ή αντιφατικών αποφάσεων του Εφετείου, κατά την υπ’ αυτού ενασκουµένη πολιτική ή ποινική δικαιοδοσία».
Η άσκηση της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου διέπεται από τους Διαδικαστικούς Κανονισμούς του Ανώτατου Δικαστηρίου του 2023 (οι Διαδικαστικοί Κανονισμοί). Στον Κανονισμό 3(2) αναφέρεται ότι ο πρωταρχικός σκοπός των Κανονισμών είναι να διασφαλιστεί το δικαίωμα πρόσβασης στο Δικαστήριο το οποίο και θα λειτουργεί δίκαια και αποτελεσματικά. Με βάση τον Κανονισμό 3(3), το Δικαστήριο πρέπει να ερμηνεύει και εφαρμόζει τους Κανονισμούς με σκοπό τη διασφάλιση της πρόσβασης σε αυτό με τρόπο δίκαιο και αποτελεσματικό και προς αποφυγή αχρείαστων διαδικασιών σε σχέση με διαδικαστικά θέματα. Ο Κανονισμός 38 προνοεί ως ακολούθως:
«38. (1) Για οποιοδήποτε θέμα για το οποίο δεν γίνεται ρύθμιση στους Κανονισμούς, θα εφαρμόζονται οι κανονισμοί, πρακτικές και διαδικασίες που ίσχυαν κατά την ημερομηνία ενάρξεως της ισχύος των Κανονισμών, με τις αναγκαίες προσαρμογές, και το Δικαστήριο δύναται να δίδει τέτοιες οδηγίες, ανεξαρτήτως της φύσεως της ενώπιον του αίτησης και διαδικασίας, ως επιβάλλουν, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, οι περιστάσεις, με γνώμονα την απρόσκοπτη προώθηση της διαδικασίας και τον πρωταρχικό σκοπό των Κανονισμών.»
Το θέμα της ασφάλειας εξόδων ρυθμίζεται από τους Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας του 2023, Μέρος 26.
Η υπό κρίση αίτηση βασίζεται, μεταξύ άλλων, στον Κανονισμό 38 των Διαδικαστικών Κανονισμών και στο Μέρος 26 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023.
Στο πλαίσιο της υπό κρίση αίτησης, δεν έχει αμφισβητηθεί η εξουσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου να εκδώσει διαταγή για ασφάλεια εξόδων στο πλαίσιο Αίτησης για άδεια για εκδίκαση νομικού θέματος. Η αίτηση για ασφάλεια εξόδων εξετάζεται με γνώμονα τον πρωταρχικό σκοπό των Διαδικαστικών Κανονισμών και τον σκοπό ερμηνείας και εφαρμογής αυτών. Η διαδικασία σε Αιτήσεις δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) αποσκοπεί στην ορθή απονομή της δικαιοσύνης και στη διασφάλιση της ορθής ερμηνείας και συνοχής του δικαίου, επομένως, θα πρέπει να δίδεται βαρύτητα στην απρόσκοπτη και όσο το δυνατό πιο σύντομη προώθηση και ολοκλήρωση της διαδικασίας. Ενδιάμεσες διαδικασίες, όπως π.χ. αιτήσεις για ασφάλεια εξόδων, που καταχωρούνται στο πλαίσιο τέτοιων Αιτήσεων θα πρέπει να εγκρίνονται με φειδώ και σε εξαιρετικές περιπτώσεις όταν οι περιστάσεις της περίπτωσης και ο σκοπός των Διαδικαστικών Κανονισμών κρίνεται ότι εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον.
Η Καθ’ ης προωθεί τη διαδικασία δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) για να εκθεμελιώσει τη διαδικασία ασφάλειας εξόδων κατ’ Έφεση, η οποία επέφερε την απόρριψη της ίδιας της Έφεσης. Η Αιτήτρια καταχώρισε αίτηση για ασφάλεια εξόδων και στο πλαίσιο της παρούσας Αίτησης, χωρίς να προηγηθεί άδεια δυνάμει του άρθρου 220, την οποία η Καθ’ ης ισχυρίζεται ότι χρειάζεται και γι’ αυτό καταχώρισε την παρούσα Αίτηση επιζητώντας την ερμηνεία του άρθρου 220. Είναι εμφανές ότι πρόκειται για μια ιδιάζουσα περίπτωση όπου αν διαταχθεί ασφάλεια εξόδων, τότε δεν θα εξεταστεί καν η ουσία της Αίτησης δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) για άδεια.
Τούτων λεχθέντων, στην υπό κρίση περίπτωση, αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η Καθ’ ης αδυνατεί να πληρώσει τα έξοδα του αντιδίκου της, σε περίπτωση επιτυχίας της Αίτησης. Παρά ταύτα, στην υπό κρίση διαδικασία που εγείρεται δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) των Νόμων, υπερτερεί το δημόσιο συμφέρον στην εξέταση της Αίτησης και κατά πόσο δικαιολογείται η χορήγηση άδειας για να αποφασιστεί νομικό θέμα, το οποίο, σε περίπτωση χορήγησης άδειας αφορά τόσο την Καθ’ ης όσο και το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Με γνώμονα την πορεία της Έφεσης, η οποία θεωρείται ως εγκαταληφθείσα λόγω μη συμμόρφωσης με τη διαταγή για ασφάλεια εξόδων, και το γεγονός ότι σε περίπτωση επιτυχίας της υπό κρίση αίτησης, προφανώς η Αίτηση για άδεια θα καταλήξει στο ίδιο αποτέλεσμα, αυτό ουσιαστικά απολήγει στην αποστέρηση από την Καθ΄ ης εκδίκασης τόσο της Έφεσης της όσο και της Αίτησης για χορήγηση άδειας. Τυχόν χορήγηση άδειας ενδεχομένως να παρέχει στην Καθ’ ης διαφορετική πορεία στην Έφεση της και συνακόλουθα στη διεκδίκηση των νομικών της δικαιωμάτων, κάτι το οποίο δεν μπορεί να της αποστερηθεί με την έγκριση της υπό κρίση αίτησης.
Θεωρούμε ότι ο σκοπός των Διαδικαστικών Κανονισμών και το δημόσιο συμφέρον εξυπηρετούνται με την προώθηση και εξέταση της Αίτησης για άδεια. Αυτό συνεπάγεται ότι η υπό κρίση αίτηση δεν μπορεί να εγκριθεί και απορρίπτεται.
Ενόψει της φύσης της αίτησης και της κατάληξης μας, κρίνουμε ορθό και δίκαιο όπως μην εκδοθεί και δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα αναφορικά με την αίτηση.
Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
Ε. ΕΦΡΑΙΜ, Δ.
/κβπ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο