ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 147/2015
4 Ιουλίου, 2025
[Γ.N. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Λ.ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Α. ΔΑΥΙΔ, Δ/ΣΤΕΣ]
1. ΛΟΥΚΑΣ ΠΙΤΤΑΚΟΥ
2. ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ
ΤΗΣ ΑΠΟΒΙΩΣΑΣΑΣ ΣΟΦΗΣ ΠΑΝΑΓΗ
Εφεσειόντων/Εναγομένων
ν.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΜΟΥΖΟΥΡΟΥ
Εφεσίβλητου/Ενάγοντα
-----------------------------
Γ. Λουκαΐδης για Δρ Ανδρέα Ποιητή & Σία ΔΕΠΕ, για Εφεσείοντες
Κ. Α. Σέργη για Κενδέα Α. Σέργη ΔΕΠΕ και Χ. Κυριακίδης για Χάρη Κυριακίδη ΔΕΠΕ, για Εφεσίβλητο
-------------------------
Η απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το Δικαστή Γ.Ν. Γιασεμή.
----------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Η συγκεκριμένη αυτή έφεση, καταχωρίστηκε εκ μέρους της περιουσίας της αποβιώσασας Σόφης Παναγή, τραγικό θύμα του τροχαίου δυστυχήματος το οποίο συνέβηκε στις 23.2.2008 στην πόλη της Λάρνακος, σε διασταύρωση δρόμων που ελέγχεται από φώτα τροχαίας. Στρέφεται δε, κατά της απόφασης του οικείου Επαρχιακού Δικαστηρίου, ημερομηνίας 27.2.2015, στην αγωγή αρ. 2661/2009 για αποζημιώσεις, καθώς και εναντίον μιας ενδιάμεσης απόφασης του, ημερομηνίας 28.5.2014. Με την τελευταία, είχε απορριφθεί αίτηση για τροποποίηση της υπεράσπισης. Κρίθηκε ότι, αν επιτρεπόταν θα προέκυπταν αντιφατικοί ισχυρισμοί στην υπεράσπιση και ανταπαίτηση των εναγομένων, οι οποίοι ήταν εξ αρχής γνωστοί στην πλευρά αυτή, αλλά και για το λόγο ότι, είχε καταχωριστεί πολύ αργά, στην πορεία της ακροαματικής διαδικασίας. Σημειώνεται πως η αγωγή είχε καταχωριστεί από τον νυν εφεσίβλητο, ενάγοντα σε αυτή, ενώ εναγόμενοι, ήταν οι διαχειριστές της περιουσίας της αποβιώσασας, δηλαδή ο σύζυγος και ο δικηγόρος της, εφεσείοντες στην παρούσα έφεση.
Αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι, η αποβιώσασα έχασε τη ζωή της σε τροχαίο δυστύχημα που συνέβηκε κατά την 01.30 μεταμεσονύχτια ώρα της 23.2.2008, στη διασταύρωση της λεωφόρου Σπύρου Κυπριανού με την οδό Πατρών η οποία εκτείνεται στη λεωφόρο Αλέξανδρου Παναγούλη. Επίσης, αποδεκτό είναι και το γεγονός ότι, ενεχόμενα σε αυτό ήταν το σπορ αυτοκίνητο KJL 795 και το σαλούν αυτοκίνητο ΚΑΧ 253. Σύμφωνα με τα ευρήματα του Δικαστηρίου, το δυστύχημα συνέβηκε όταν το αυτοκίνητο KJL 795 στο οποίο επέβαινε η αποβιώσασα, οδηγούμενο στη Σπύρου Κυπριανού, εισήλθε στη διασταύρωση των προαναφερθέντων δρόμων, ενώ το φως στη συγκεκριμένη πορεία ήταν κόκκινο, με αποτέλεσμα να συγκρουστεί με το αυτοκίνητο το οποίο οδηγούσε ο εφεσίβλητος από αριστερά, στην οδό Πατρών, και εισήλθε στη διασταύρωση ενώ το φως στη δική του πορεία ήταν πράσινο. Το Δικαστήριο διαπίστωσε, επίσης, πως, κατά τον ως άνω ουσιώδη χρόνο, το αυτοκίνητο KJL 795, οδηγείτο με μεγάλη ταχύτητα προσπερνώντας άλλο όχημα, το οποίο οδηγείτο προς την ίδια κατεύθυνση με αυτό και σταμάτησε στο κόκκινο φως.
Η σύγκρουση μεταξύ των δύο προαναφερθέντων οχημάτων, ήταν βίαιη. Ως αποτέλεσμα, το αυτοκίνητο KJL 795 κινήθηκε ακυβέρνητο, πότε με τους τροχούς και πότε με την καμπίνα, αφού είχε επανειλημμένα αναποδογυριστεί, για να ακινητοποιηθεί εντός της αντίθετης πορείας κυκλοφορίας, περί τα 70μ μακριά από το σημείο της σύγκρουσης. Το αυτοκίνητο ΚΑΧ 253, ακινητοποιήθηκε πλησίον του σημείου αυτής. Ο οδηγός του τελευταίου αυτοκινήτου και η συνεπιβάτιδα του, τραυματίστηκαν, η δεύτερη σοβαρά ώστε να έπρεπε να διακομιστεί για περίθαλψη στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. Όσον αφορά την αποβιώσασα, η οποία επέβαινε στο αυτοκίνητο KJL 795, λόγω της σοβαρότητας των τραυμάτων της και ειδικά του κατάγματος που υπέστη στο θωρακικό σπόνδυλο, μοιραία, επήλθε ακαριαία ο θάνατος της. Το σώμα της δε, βρέθηκε να ήταν στο οδόστρωμα, δίπλα από την πόρτα του συνοδηγού του οχήματος στο οποίο επέβαινε. Δεν υπήρχε άλλο πρόσωπο στην σκηνή, το οποίο να επέβαινε στο ίδιο εν λόγω αυτοκίνητο.
Η τελική κατάληξη του εκδικάσαντος Δικαστηρίου, ήταν πως η αποβιώσασα ήταν η οδηγός του αυτοκινήτου KJL 795 και πως ευθύνετο, αποκλειστικά, για το δυστύχημα. Ως εκ τούτου, επεδίκασε αποζημιώσεις, γενικές και ειδικές, σε βάρος των εφεσειόντων. Οι τελευταίες είχαν συμφωνηθεί από τα μέρη, αλλά και οι γενικές έγιναν, τελικώς, αποδεκτές αφού δεν υπάρχει λόγος έφεσης σε σχέση με αυτές.
Με πέντε από τους εννέα λόγους έφεσης, ήτοι τους 1, 3, 4, 5 και 7, αμφισβητείται από διάφορες απόψεις, οι οποίες αφορούν στην αξιολόγηση της μαρτυρίας, το ουσιαστικό εύρημα του εκδικάσαντος Δικαστηρίου ότι, οδηγός του αυτοκινήτου με αριθμό εγγραφής KJL 795 ήταν η αποβιώσασα. Η εξέταση των υπολοίπων λόγων έφεσης, ήτοι 2, 6, 8 και 9, αφορούν είτε ευθέως είτε εμμέσως στο θέμα της ευθύνης μεταξύ των οδηγών των δύο ενεχόμενων αυτοκινήτων. Η εξέταση τους, θα εξαρτηθεί από την έκβαση των λόγων που έχουν, προηγουμένως, αναφερθεί.
Εξετάζοντας, λοιπόν, το προαναφερθέν κύριο θέμα της έφεσης, σε συνάρτηση, κατ’ αρχάς, με τη δικογραφία, διαπιστώνεται ότι, από το περιεχόμενο της υπεράσπισης και ανταπαίτησης των εφεσειόντων, εναγομένων στην αγωγή, δεν αφήνεται αμφιβολία ότι οδηγός του αυτοκινήτου KJL 795, ήταν η αποβιώσασα. Παίρνοντας, όμως, τα πράγματα από την αρχή, ο εφεσίβλητος καταχώρισε την αγωγή του στις 7.9.2009. Στην παράγραφο 4 της έκθεσης απαίτησης προέβαλε, τον ισχυρισμό ότι, κατά τον ουσιώδη χρόνο, οδηγός του αυτοκινήτου KJL 795, ήταν η αποβιώσασα. Στην παράγραφο 5 τής αποδίδετο και ότι ευθύνετο εξ ολοκλήρου για το δυστύχημα. Στην υπεράσπιση, οι πιο πάνω ισχυρισμοί αντιμετωπίστηκαν με γενική άρνηση. Τίποτε άλλο δεν δικογραφείτο, όσον αφορά την κρίσιμη αυτή πτυχή. Μόνο, στην παράγραφο 3 της υπεράσπισης αποδίδετο στον εφεσίβλητο αποκλειστική και διαζευκτικά συντρέχουσα ευθύνη για το δυστύχημα, στη βάση του οποίου ισχυρισμού υποβλήθηκε και η ανταπαίτηση για αποζημιώσεις. Επομένως, δεν δικογραφούντο ουσιώδη γεγονότα, τέτοια, που να αμφισβητούσαν τον πιο πάνω ισχυρισμό ότι, οδηγός του αυτοκινήτου KJL 795, κατά τον κρίσιμο χρόνο, ήταν η αποβιώσασα.
Με τη δικογραφία να είχε οριοθετηθεί, όπως αναφέρεται πιο πάνω, άρχισε στις 13.3.2014 η ακρόαση της αγωγής. Ακούστηκαν εννέα μάρτυρες από την πλευρά του ενάγοντα, όταν στις 23.4.2014, δηλαδή έξι και πλέον χρόνια μετά το δυστύχημα, που συνέβηκε, υπενθυμίζεται, στις 23.2.2008, υποβλήθηκε αίτηση για τροποποίηση της υπεράσπισης. Ζητήθηκε να προστεθεί στο τέλος της παραγράφου 2, αυτής, ότι «η αποβιώσασα δεν οδηγούσε το ρηθέν όχημα, το οποίο οδηγείτο υπό αγνώστου προς τους διαχειριστές της, άλλου, τρίτου προσώπου». Η αίτηση απορρίφθηκε για τους λόγους που έχουν προαναφερθεί. Αν το Δικαστήριο ενέκρινε τον πιο πάνω ισχυρισμό, θα προστίθετο συνεχόμενα και όχι διαζευκτικά στον ήδη δικογραφημένο, διαμορφώνοντας τον σε ένα αντιφατικό ισχυρισμό. Δεν ήταν βέβαια δυνατό, οι εφεσείοντες να αρνούντο ότι η αποβιώσασα υπείχε οποιασδήποτε ευθύνης για το δυστύχημα, εκλαμβάνοντας έτσι ως δεδομένο ότι, αυτή ήταν η οδηγός του αυτοκινήτου KJL 795 και συγχρόνως, με την τροποποίηση να διατείνονταν ότι δεν ήταν αυτή η οδηγός, αλλά κάποιο άγνωστο τρίτο πρόσωπο. Σε κάθε περίπτωση, δεν προσφέρθηκε οποιαδήποτε μαρτυρία στο πλαίσιο της αίτησης για τροποποίηση της υπεράσπισης, η οποία να προβλημάτιζε το Δικαστήριο ως προς την υπό συζήτηση πτυχή και ούτε εξηγήθηκε από πού είχε συναχθεί ο πιο πάνω ισχυρισμός, δηλαδή ότι η αποβιώσασα δεν ήταν η οδηγός του εν λόγω αυτοκινήτου.
Για την ακρίβεια, έγινε προσπάθεια να πεισθεί το Δικαστήριο ότι η αποβιώσασα δεν ήταν η οδηγός, με δεδομένο ότι το σώμα της είχε βρεθεί στο σημείο που έχει προαναφερθεί, δίπλα από τη πόρτα του συνοδηγού, του αυτοκινήτου στο οποίο επέβαινε. Το γεγονός αυτό, δεν τέθηκε ποτέ υπό αμφισβήτηση. Δεν ήταν όμως τούτο αρκετό προς υποστήριξη της πιο πάνω θέσης, ειδικά, δεδομένου του τρόπου που κινήθηκε το εν λόγω αυτοκίνητο στο οδόστρωμα μετά τη σύγκρουση, ώστε να ήταν δυνατό να εξαχθεί οποιοδήποτε εύλογο συμπέρασμα σε σχέση με την υπό συζήτηση πτυχή. Ό,τι επιχειρήθηκε με την τροποποίηση της υπεράσπισης, σκοπούσε στο να παρακαμφθεί το γεγονός, που συναγόταν από την άρνηση αμέλειας, ότι η αποβιώσασα ήταν η οδηγός του αυτοκινήτου στο οποίο επέβαινε. Επρόκειτο για σκέψεις, οι οποίες έγιναν εκ των υστέρων και επομένως, ορθώς, απερρίφθη η εν λόγω αίτηση.
Από τη μαρτυρία που το Δικαστήριο συνυπολόγισε για να καταλήξει στα ευρήματα του, δεν διαπιστώνεται να κλονίστηκε κατά την αντεξέταση η μαρτυρία οποιουδήποτε των μαρτύρων που κατέθεσαν εκ μέρους του εφεσίβλητου και ειδικά αυτή της Μ.Ε.11 κ. Κάθριν Καζέλφσκι, η οποία είδε το δυστύχημα την ώρα που συνέβαινε. Η πιο πάνω μάρτυρας κατέθεσε στο Δικαστήριο με λεπτομέρεια τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτό συνέβηκε. Μέρος της μαρτυρίας της ήταν και η αναφορά της ότι είχε δει μια γυναίκα να οδηγεί το αυτοκίνητο KJL 795 και ακολούθως ένα σώμα, αυτό της αποβιώσασας, να κείτονταν νεκρό στο οδόστρωμα, δίπλα από την πόρτα του συνοδηγού. Προηγουμένως, είχε πει ότι το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε η αποβιώσασα την προσπέρασε με μεγάλη ταχύτητα και εισήλθε στη διασταύρωση όταν τα φώτα τροχαίας ήταν στο κόκκινο, με αποτέλεσμα να συγκρουστεί βίαια με το αυτοκίνητο ΚΑΧ 253 που οδηγείτο προς τη διασταύρωση από αριστερά. Η ίδια, σταμάτησε και ανέμενε μέχρι που άναψε το πράσινο, οπότε προχώρησε και σταμάτησε λίγο πιο κάτω, αναμένοντας να έρθει η αστυνομία. Τα πιο πάνω ευρήματα του Δικαστηρίου είναι αδιαμφισβήτητα και αποτέλεσαν το επιστέγασμα της απόφασης του. Επομένως, ορθώς διαπίστωσε ότι το δυστύχημα συνέβηκε συνεπεία της αποκλειστικής αμέλειας της αποβιώσασας η οποία εισήλθε με μεγάλη ταχύτητα οδηγώντας το αυτοκίνητο KJL 795 στην προαναφερθείσα διασταύρωση, όταν το φως στην πορεία της ήταν κόκκινο, με αποτέλεσμα να συγκρουστεί, βίαια, με το αυτοκίνητο το οποίο οδηγούσε ο εφεσίβλητος. Κατά συνέπεια ουδείς από τους λόγους έφεσης μπορεί να επιτύχει.
Για τους λόγους που αναφέρονται πιο πάνω η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Επιδικάζονται έξοδα υπέρ του εφεσίβλητου και εναντίον των εφεσειόντων, τα οποία καθορίζονται στο ποσό των €3.000.-, πλέον Φ.Π.Α.
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.
Α. ΔΑΥΙΔ, Δ.
/γκ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο