ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΊΤΗΣΗ ΑΡ. 152/2025

 

 

22 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, 2025

 

 

(Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.)

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO ΑΡΘΡ0 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 KAI  9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 (Ν.33/1964)

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ

ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 2018

ΚΑΙ

 

GHAFRANULLAH, ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΚΙΣΤΑΝ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ ΛΕΜΕΣΟΥ, ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ HABEAS CORPUS

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ 18ΠΣΤ ΤΟΥ Ν.3 ΤΟΥ 153(Ι) ΤΟΥ 2011, ΕΣΔΑ, Ν.7(Ι)/2007, ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΔΙΑΜΕΝΟΝΤΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ ΤΡΙΤΩΝ ΧΩΡΩΝ

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ

1.         ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

2.        ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ

 

ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΜΗΝΩΝ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΠΙΔΟΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΕΛΑΣΗΣ, ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΚΑΘ’ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΡΡΕΥΣΑΝ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΟΥΔΕΝ ΈΠΡΑΞΑΝ ΓΙΑ ΑΠΕΛΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΠΑΚΙΣΤΑΝ ΚΑΙ Ο ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΕΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ ΑΝΑ ΔΙΜΗΝΟ ΟΠΩΣ ΠΡΟΝΟΕΙ ΤΟ ΕΔΑΦΙΟ 4 ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 18ΠΣΤ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΚΡΑΤΟΥΝ ΤΟΝ GHAFRANULLAH, ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΚΙΣΤΑΝ ΥΠΟ ΚΡΑΤΗΣΗ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ ΛΕΜΕΣΟΥ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 18ΠΣΤ ΤΟΥ Ν.3 ΤΟΥ 153(Ι) ΤΟΥ 2011 ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ.

                                                ______________________________

 

Αίτηση ημερομηνίας 14.7.2025

 

Θ. Γεωργίου (κα) για  Δρ  Χρ.  Χριστοδουλίδη, για τον Αιτητή

Γ. Χ’Προδρόμου για Γενικό Εισαγγελέα, για τον Καθ’ου η Αίτηση

____________________________

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Ο αιτητής, είναι υπήκοος του Πακιστάν. Με την αίτηση αυτή για έκδοση εντάλµατος habeas corpus, επιδιώκει την απελευθέρωσή του από παράνοµη, όπως την θεωρεί, κράτηση. Είχε τεθεί στη θέση αυτή, δηλαδή υπό κράτηση, µε βάση διάταγµα ηµεροµηνίας 16.5.2025, το οποίο εξέδωσε η ∆ιευθύντρια του Τμήματος Μετανάστευσης του Υφυπουργείου Μετανάστευσης και Διεθνούς Προστασίας, δυνάµει του άρθρου 14 του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόµου, Κεφ. 105 («ο Νόμος»), συγχρόνως µε την έκδοση διατάγµατος απέλασής του. Για την ακρίβεια, ο αιτητής θεωρεί πως ο Υφυπουργός Μετανάστευσης παρέλειψε να επανεξετάσει το προαναφερθέν διάταγµα κράτησης «αυτεπάγγελτα ανά δίμηνο και σε οποιοδήποτε εύλογο χρονικό διάστηµα» και κατ’ απαίτησή του, όπως προβλέπεται στο άρθρο 18ΠΣΤ(4)(α) και (β) του προαναφερθέντος Νόµου. 

 

Τα γεγονότα που είναι σχετικά µε την αίτηση αυτή έχουν ως εξής: Ο αιτητής αφίχθηκε στη Δημοκρατία, παράνομα, σε άγνωστο χρόνο, μέσω των κατεχομένων. Στις 24.1.2018, υπέβαλε αίτηση για να τού παραχωρηθεί καθεστώς διεθνούς προστασίας. Η αίτησή του απορρίφθηκε. Τότε, αυτός, καταχώρησε διοικητική προσφυγή στην αρμόδια Αρχή η οποία στις 7.8.2019 την απέρριψε. Ακολούθησε, στις 21.10.2019, αίτησή του για επανάνοιγμα του φακέλου του, η οποία και απορρίφθηκε ως απαράδεκτη από την αρμόδια Αρχή, στις 12.7.2021. Στις 8.9.2021, καταχώρησε την προσφυγή αρ. 5816/2021 στο ∆ιοικητικό ∆ικαστήριο ∆ιεθνούς Προστασίας, το οποίο µε απόφασή του, ηµεροµηνίας 5.5.2023, την απέρριψε. ΄Εκτοτε, ο αιτητής ουδέποτε αποτάθηκε ξανά για παραχώρηση σε αυτόν καθεστώτος διεθνούς προστασίας.  

 

Ο αιτητής, στις 17.11.2021 και στις 25.2.2022 υπέβαλε αιτήσεις για έκδοση προσωρινής άδειας παραμονής στη Δημοκρατία οι οποίες και απορρίφθηκαν. Το 2022, αυτός προχώρησε στην τέλεση πολιτικού γάμου στο Δημαρχείο Αραδίππου με Ευρωπαία πολίτη από τη Βουλγαρία. Στις 28.4.2023 εκδόθηκε από τη Δημοκρατία, βεβαίωση εγγραφής πολίτη της ΕΕ στη σύζυγο του αιτητή. Στις 19.10.2023 απορρίφθηκε η αίτησή του για έκδοση δελτίου διαμονής ως μέλος οικογένειας πολίτη της ΕΕ, καθώς στις 27.10.2022 του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 6 μηνών με αναστολή και χρηματικό πρόστιμο από Δικαστήριο της Βουλγαρίας για κατοχή πλαστού δελτίου διαμονής. Αυτό επεσυνέβη κατά τη διάρκεια ταξιδιού που είχε με τη σύζυγό του στην πατρίδα της. Παράλληλα, η αρμόδια Αρχή, απορρίπτοντας την αίτησή του, έλαβε υπόψη ότι ο αιτητής κατείχε δύο πιστοποιητικά γάμου από το Δημαρχείο Αραδίππου με τον ίδιο σειριακό αριθμό αλλά διαφορετική ημερομηνία τέλεσης γάμου, ήτοι 22.2.2022 και 17.8.2022. Εναντίον της απορριπτικής απόφασης της αρμόδιας Αρχής, ο αιτητής καταχώρησε την προσφυγή με αρ. 1810/2023 στο Διοικητικό Δικαστήριο η οποία απορρίφθηκε με απόφαση ημερομηνίας 27.3.2025. Ακολούθως, καταχώρησε έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης με αρ. 6/2025, η οποία επίσης απορρίφθηκε από το Εφετείο στις 17.7.2025. Κατά συνέπεια, αυτός παρέµενε στη Δηµοκρατία παράνοµα.

 

Στις 8.3.2025, ο αιτητής εντοπίστηκε από την αστυνοµία και συνελήφθη για παράνομη παραμονή στη Δημοκρατία και την επομένη, 9.3.2025, εκδόθηκαν εναντίον του διάταγμα κράτησης και διάταγμα απέλασης, δυνάμει του άρθρου 14 του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου, Κεφ. 105. Ο αιτητής καταχώρισε, αυθημερόν, την προσφυγή αρ. 258/2025 στο Διοικητικό Δικαστήριο, το οποίο με απόφασή του ημερομηνίας 22.5.2025 έκρινε υπέρ του. Εν τω μεταξύ, στις 15.4.2025 το διάταγμα ημερομηνίας 9.3.2025 ακυρώθηκε και ο αιτητής αφέθηκε ελεύθερος την ίδια ημέρα, με εναλλακτικά μέτρα. Το ίδιο μοτίβο επαναλήφθηκε και για δεύτερη φορά στις 9.5.2025. Ο αιτητής συνελήφθη στις 9.5.2025 για παράνομη παραμονή στη Δημοκρατία καθώς παραβίασε τους όρους των εναλλακτικών της κράτησης μέτρων που του επιβλήθηκαν στις 15.4.2025, και εκδόθηκαν και τούτη τη φορά εντάλματα κράτησης και απέλασής του, στη βάση και πάλι του άρθρου 14 του Νόμου Κεφ. 105. Ακολούθως, στις 16.5.2025 τα πιο πάνω διατάγματα ακυρώθηκαν και εκδόθηκαν αυθημερόν νέα διατάγματα κράτησης και απέλασής του, στη βάση και πάλι του άρθρου 14 του Νόμου Κεφ. 105. Στις 21.5.2025 καταχώρησε την προσφυγή με αρ. 543/2025 στο Διοικητικό Δικαστήριο ζητώντας την ακύρωση των διαταγμάτων ημερομηνίας 16.5.2025.

 

Υπό το φως της εξέλιξης αυτής, το Τμήμα Μετανάστευσης ανέστειλε στις 22.7.2025 την εκτέλεση του διατάγµατος απέλασης µέχρι την αποπεράτωση της εξέτασης της προσφυγής με αρ. 543/25 που καταχώρησε στο Διοικητικό Δικαστήριο. Παρέµεινε, όµως, σε ισχύ το διάταγµα κράτησης και, έτσι, συνέχισε η κράτηση του αιτητή. Οι πιο πάνω αποφάσεις, λήφθηκαν από το Τμήμα Μετανάστευσης κατά την επανεξέταση του διατάγματος κράτησης του αιτητή στις 22.7.2025.

 

Εν τω μεταξύ, στις 14.7.2025, ο αιτητής καταχώρισε την παρούσα αίτηση για έκδοση εντάλµατος habeas corpus. Αυτή βασίζεται σε ό,τι αναφέρεται σχετικά στην υποστηρικτική ένορκη δήλωση αυτής.  Συγκεκριμένα ότι ο Υφυπουργός Μετανάστευσης παρέλειψε, ως είχε υποχρέωση, να επανεξετάσει αυτεπάγγελτα το διάταγµα κράτησής του, ηµεροµηνίας 16.5.2025, με την παρέλευση δύο μηνών καθώς και μετά από γραπτό αίτηµα του δικηγόρου του προς τούτο, ηµεροµηνίας 2.6.2025.

 

Κατά την αγόρευσή του, ο συνήγορος του αιτητή υποστήριξε ότι, συνεπεία της παράλειψης του Υφυπουργού Μετανάστευσης να διενεργήσει επανεξέταση της κράτησης του πελάτη του, προς συµµόρφωση µε τις σχετικές πρόνοιες του άρθρου 18ΠΣΤ(4)(α) και (β) του προαναφερθέντος Νόµου, η κράτησή του αυτή κατέστη παράνοµη. Η εν λόγω παράλειψη του Υφυπουργού, κατά την περαιτέρω εισήγησή του, ενεργοποίησε το δικαίωµα του αιτητή για υποβολή της παρούσας αίτησης habeas corpus, δυνάµει του εδαφίου (5)(α) του προαναφερθέντος άρθρου.

 

Ο συνήγορος για τη ∆ηµοκρατία, διαφωνώντας, εισηγήθηκε ότι η συνέχιση της κράτησης του αιτητή είναι καθ’ όλα νόμιμη και δεν αντιστρατεύεται τις πρόνοιες του άρθρου 18ΠΣΤ του Κεφ. 105, αφού ο λόγος κράτησης του αιτητή, ο οποίος έγκειται στον κίνδυνο διαφυγής του ως προκύπτει από τη μη συμμόρφωση του με προηγούμενη απόφαση επιστροφής καθώς και τη μη συμμόρφωση του με τους όρους των εναλλακτικών αντί της κράτησης μέτρων που του είχαν επιβληθεί στο παρελθόν και από το μεταναστευτικό προφίλ, εξακολουθεί να υφίσταται.

 

΄Οπως αναφέρεται στο εδάφιο (1) του άρθρου 18ΠΣΤ, διάταγµα κράτησης υπηκόου τρίτης χώρας υποκείµενου σε απέλαση θα πρέπει να εκδίδεται «..., µόνο για την προετοιµασία της επιστροφής και/ή τη διεκπεραίωση της διαδικασίας αποµάκρυνσης, ...». Στη συνέχεια, στο ίδιο εδάφιο, τίθενται οι προϋποθέσεις, οι οποίες, ή οποιαδήποτε από αυτές, θα πρέπει να συντρέχουν, προκειµένου να είναι επιτρεπτή η έκδοση ενός τέτοιου διατάγµατος. Η αυστηρότητα δε ως προς τη χρήση ενός τέτοιου διατάγµατος κράτησης τονίζεται, έτι περαιτέρω, µε τη ρητή επιταγή ότι: «Τέτοια κράτηση έχει τη µικρότερη δυνατή διάρκεια και διατηρείται µόνο καθόσον χρόνο η διαδικασία αποµάκρυνσης εξελίσσεται και εκτελείται µε δέουσα επιµέλεια.». ∆ιάταγµα κράτησης το οποίο εκδίδεται ως ανωτέρω, σύµφωνα µε το εδάφιο (3)(α) του προαναφερθέντος άρθρου, ελέγχεται µε προσφυγή δυνάµει του Άρθρου 146 του Συντάγµατος. Πρόσθετα, µε το εδάφιο (4) του πιο πάνω άρθρου, ο νοµοθέτης έχει εναποθέσει ρητώς στον Υφυπουργό την υποχρέωση αυτός να «... επανεξετάζει κάθε διάταγµα κράτησης, το οποίο εκδίδει δυνάµει του παρόντος άρθρου - (α) αυτεπάγγελτα ανά δίµηνο, και (β) σε οποιοδήποτε εύλογο χρονικό διάστηµα, κατ’ αίτηση του επηρεαζόµενου υπηκόου τρίτης χώρας.».

 

Οι ιδιαίτερα δραστικές αυτές πρόνοιες, καθώς και άλλες στο ίδιο άρθρο, µε την ίδια επίδραση, αποσκοπούν στην αποµάκρυνση του προς απέλαση υπηκόου τρίτης χώρας το ταχύτερο δυνατό, διασφαλίζοντας, συγχρόνως, διαρκούσης της διαδικασίας αυτής, το σεβασµό των επηρεαζοµένων ανθρωπίνων δικαιωµάτων του. Ενισχύεται δε ο σκοπός αυτός, για καλύτερη διασφάλιση των ανωτέρω, και µε ό,τι το εδάφιο (5)(α) του εν λόγω άρθρου προβλέπει. Συγκεκριµένα, αναφέρει ότι:-  «Η διάρκεια κράτησης βάσει του παρόντος άρθρου υπόκειται σε αίτηση για την έκδοση εντάλµατος habeas corpus δυνάµει του Άρθρου 155.4 του Συντάγµατος, σύµφωνα µε τις διατάξεις του εν λόγω Άρθρου.»

 

Όπως είναι καλά γνωστό, το Προνοµιακό Ένταλµα της φύσεως Habeas Corpus ad Subjiciendum διασφαλίζει την ελευθερία του ατόµου. Όπως αναφέρθηκε στην υπόθεση Δηµητράκης Χατζησάββα (1993) 1 Α.Α.∆. 102, «Το Habeas Corpus ad subjiciendum είναι προνοµιακή διαδικασία για τη διασφάλιση της ελευθερίας του πολίτη. Παρέχει αποτελεσµατικό µέσο άµεσης απελευθέρωσης από παράνοµη ή αδικαιολόγητη πράξη, είτε στη φυλακή, είτε σε ιδιωτικό χώρο, από αρχή ή ιδιώτη». Απαραίτητη προϋπόθεση για έκδοση του εντάλµατος συνιστά η απόδειξη εκ µέρους του αιτούντος του παράνοµου της κράτησης ή φυλάκισης, (βλ. Καλφοπούλου (1998) 1 Α.Α.∆. 55). Με τη διαδικασία του εντάλµατος Habeas Corpus ό,τι επιδιώκεται είναι η διασφάλιση του δικαιώµατος της ελευθερίας δια της άµεσης απελευθέρωσης του αιτητή ο οποίος, κατ’ ισχυρισµό τελεί υπό παράνοµη κράτηση. Οποτεδήποτε στο πλαίσιο της εν λόγω διαδικασίας διαπιστώνεται κάτι τέτοιο, το σχετικό διάταγµα εκδίδεται δικαιωµατικά και όχι ως θέµα άσκησης διακριτικής εξουσίας, οπότε ο αιτητής αφήνεται ευθύς ελεύθερος, (βλ. Green v. Home Secretary [1941] 3 All E.R.388, σελίδα 400).

 

Η νοµολογία του Ανωτάτου ∆ικαστηρίου, πρωτόδικη και εφετειακή, έχει τονίσει, επανειληµµένα και µε τον πλέον εµφαντικό τρόπο, την επιτακτική υποχρέωση του Υφυπουργού για τήρηση των προνοιών του εδαφίου (4), ανωτέρω, για επανεξέταση διατάγµατος κράτησης, προς το σκοπό διασφάλισης, προς όφελος προσώπου υπό απέλαση, των δικαιωµάτων που αναφέρονται πιο πάνω, (βλ. Teimuraz Bochorishvili, Πολιτική Αίτηση Αρ. 38/2012, 2.5.2012, Vilma Galivan Marcelino, Πολιτική Αίτηση Αρ. 169/2012, 14.12.2012, Vu Thi Duong, Πολιτική Αίτηση Αρ. 100/2013, 27.6.2013, Nashat Moner Lofty Matry, Πολιτική Αίτηση Αρ. 139/2013, 30.7.2013, Singh Khushwant, Πολιτική Αίτηση Αρ. 190/2013, 18.11.2013, Muhammad Ashfaq, Πολιτική Αίτηση Αρ. 212/2013, 16.1.2014, Rita Kumah, Πολιτική Αίτηση Αρ. 19/2014, 19.3.2014 και Guo Shuying v. Κυπριακής Δηµοκρατίας, Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 351/2012, 10.12.2012, (Ολοµέλεια)).

 

Βέβαια, στις περιπτώσεις στις οποίες αφορούσαν οι πιο πάνω υποθέσεις, είχε διαπιστωθεί ότι είτε δεν είχε διενεργηθεί η ανά δίµηνο αυτεπάγγελτη εξέταση του διατάγµατος κράτησης του υπό απέλαση προσώπου, είτε ο χρόνος των έξι µηνών, που είναι η µεγαλύτερη περίοδος για την οποία µπορεί να διαρκέσει η κράτηση, σύµφωνα µε το εδάφιο (7) του άρθρου 18ΠΣΤ[1], είχε παρέλθει. Ως εκ τούτου, εκδόθηκε, σε κάθε περίπτωση, ένταλµα habeas corpus για την απελευθέρωση του κρατουµένου.

 

Η παρούσα, όµως, υπόθεση είναι διαφορετική και δεν προσοµοιάζει µε οποιαδήποτε από τις πιο πάνω υποθέσεις. Εδώ, ο αιτητής υπέβαλε το αίτηµά του για επανεξέταση του διατάγµατος κράτησης, µόλις, δύο εβδομάδες µετά που αυτός ετέθη υπό κράτηση στις 16.5.2025, ώστε να µην µπορεί να θεωρηθεί, κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις και υπό το φως των σχετικών προνοιών του άρθρου 18ΠΣΤ, που αναφέρονται πιο πάνω, ότι είναι εύλογος ο πιο πάνω χρόνος των δύο εβδομάδων που µεσολάβησε µέχρι την υποβολή του συγκεκριµένου αιτήµατος. Ο χρόνος δε για σκοπούς των προνοιών του εδαφίου (4), ανωτέρω, είναι λογικό ότι θα πρέπει να υπολογίζεται από την ηµεροµηνία κατά την οποία το υπό απέλαση πρόσωπο τίθεται υπό κράτηση µε βάση το σχετικό διάταγµα, το οποίο εκδίδεται, ακριβώς, προς εξυπηρέτηση των σκοπών του διατάγµατος απέλασης και τίποτε άλλο. 

 

  Περαιτέρω, το Τμήμα Μετανάστευσης προχώρησε σε επανεξέταση του διατάγματος κράτησης του αιτητή στις 22.7.2025, δηλαδή με λίγες μέρες καθυστέρηση, μετά από την παρέλευση δύο μηνών αφότου αυτό εξεδώθη στις 16.5.2025, ενώ η παρούσα αίτηση για έκδοση εντάλματος habeas corpus καταχωρίστηκε στις 14.7.2025, δύο μέρες πριν την εκπνοή της δίμηνης προθεσμίας που ορίζει ο Νόμος, Κεφ. 105. Το σχετικό Έντυπο, από το περιεχόμενο του οποίου προκύπτει εισήγηση για συνέχιση της κράτησης του αιτητή, υπογράφεται από Ανώτερο Λειτουργό Μετανάστευσης.

 

Όσον αφορά το θέμα που εγείρεται εκ μέρους του αιτητή αναφορικά με τη συνέχιση της κράτησης του, υπάρχει ενυπόγραφη χειρόγραφη σημείωση του εν λόγω λειτουργού που αναφέρει: «Συμφωνώ με την εισήγηση για συνέχιση της κράτησης».  Κατά το στάδιο των αγορεύσεων δε, κατατέθηκε έγγραφο με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου ημερομηνίας 26.3.2025, η οποία δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 28.3.2025 και εκχωρεί εξουσίες που παρέχονται από συγκεκριμένα άρθρα του Κεφ. 105, συμπεριλαμβανομένου του άρθρου 18ΠΣΤ, στη Διευθύντρια και Ανώτερους Λειτουργούς του Τμήματος Μετανάστευσης τους οποίους και κατονομάζει. Δεν ετέθη θέμα ότι ο προαναφερθείς λειτουργός δεν συμπεριλαμβάνεται σε αυτούς. 

 

Συγχρόνως, στο σχετικό Έντυπο επανεξέτασης στοιχειοθετούνται οι λόγοι γιατί η παράταση της κράτησης ήταν αναγκαία σύμφωνα πάντοτε με τα κριτήρια που θέτει το εδάφιο (1) του άρθρου 18ΠΣΤ. Στην προκειμένη περίπτωση, ο αιτητής δεν κατείχε διαβατήριο και στο σχετικό Έντυπο εξηγούνται τα διαβήματα που έγιναν για έκδοση σε αυτόν ταξιδιωτικού εγγράφου. Επίσης, γίνεται αναφορά στη μη συμμόρφωση του αιτητή με τους όρους των εναλλακτικών αντί της κράτησης μέτρων που του επιβλήθηκαν στο παρελθόν, η οποία παράλειψη οδήγησε στην εκ νέου σύλληψή του για το αυτόφωρο αδίκημα της παράνομης παραμονής στη Δημοκρατία. Συνεπώς, η κράτηση του αιτητή έχει επανεξεταστεί συμφώνως του νόμου και, εν πάση περιπτώσει, δεν υπερβαίνει τους έξι µήνες.

 

Έχοντας, λοιπόν, υπόψη όλα όσα έχουν τεθεί ενώπιον του ∆ικαστηρίου, την εξέλιξη των γεγονότων που περιβάλλουν την υπό κρίση περίπτωση, τον τρόπο δράσης των αρµοδίων αρχών της ∆ηµοκρατίας, σε συνάρτηση µε τη συµπεριφορά του ιδίου του αιτητή, καθώς και το χρόνο που έχει µέχρι σήµερα διαρρεύσει, δεν διαπιστώνεται η διάρκεια κράτησης του να έχει, υπό τις περιστάσεις, εκφύγει του εύλογου χρονικού διαστήµατος.  Εν τέλει, ο αιτητής δεν απέσεισε το βάρος που έφερε προς απόδειξη ότι η διάρκεια της κράτησης δεν ήταν εύλογη και ότι, ως εκ της διάρκειάς της, κατέστη παράνοµη.

 

Υπό το φως των πιο πάνω διαπιστωθέντων, η αίτηση αποτυγχάνει και απορρίπτεται. ∆εν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.    

 

                                                            Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.

/γκ