ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ.14/2025)
29 Σεπτεμβρίου 2025
[ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Π., ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ - ΑΝΔΡΕΟΥ, ΔΑΥΙΔ, Δ/στές]
ΕΦΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 02.06.2025 ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΔΙΚΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ.94/2025
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΩΝ ΤΟΥ 1964 ΕΩΣ (ΑΡ.3) ΤΟΥ 2022
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ 2018 ΚΑΙ 2023
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΛΕΑΝΘΙΑΣ ΜΑΜΑ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI ΚΑΙ PROHIBITION
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 30.04.2025 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ Η ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 24.04.2025 ΓΙΑ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 11.04.2025 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ 1050/13 ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΕΦΕΣΗΣ ΤΗΝ 24.04.2025
Χ. Σταυράκης, για Ρ.&Χ. ΔΕΠΕ., για την Εφεσείουσα.
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Π.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και
θα δοθεί από τον Δαυίδ, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΔΑΥΙΔ, Δ.: Την 30.04.2025, δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (κατώτερο Δικαστήριο), απέρριψε αίτηση της Εφεσείουσας, ημερομηνίας 24.04.2025, για αναστολή εκτέλεσης της ενδιάμεσης απόφασης ημερομηνίας 11.04.2025. Μέσω της τελευταίας, είχε απορριφθεί η διαδικασία τριτοδιαδίκου που δρομολόγησε η Εφεσείουσα, εναγόμενη στην αγωγή Αρ.1050/2013.
Το κατώτερο Δικαστήριο, στο πλαίσιο της ως άνω απόφασης του, ημερομηνίας 30.04.2025, αφού εξέτασε κατά προτεραιότητα αίτημα εξαίρεσης της Δικαστού που επιλαμβανόταν της ως άνω αγωγής, το οποίο και απέρριψε, αναφορικά με το ζήτημα της αιτούμενης αναστολής της εκτέλεσης της απόφασης ημερομηνίας 11.04.2025, έκρινε, κατ’ επίκληση των περί της Εκδίκασης Καθυστερημένων Υποθέσεων (Ειδικοί) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2022 (35/2022), ότι η καταχώρηση της εν λόγω αίτησης έπασχε, αφού καταχωρίστηκε χωρίς την προηγούμενη άδεια του Δικαστηρίου. Ανεξάρτητα από το πιο πάνω, προχώρησε στην εξέταση της αίτησης επί της ουσίας, για να καταλήξει πως εν πάση περιπτώσει, δεν δικαιολογείτο η χορήγηση της αιτούμενης θεραπείας.
Ακολούθησε αίτηση της Εφεσείουσας (Πολιτική Αίτηση Αρ.14/2025), για χορήγηση άδειας προς καταχώρηση δια κλήσεως αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari προς ακύρωση της ως άνω ενδιάμεσης απόφασης ημερομηνίας 30.04.2025, στην έκταση που αυτή αφορούσε το αίτημα για αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης ημερομηνίας 11.04.2025, ως επίσης, για την έκδοση διατάγματος Prohibition, που να απαγορεύει στη Δικαστή που χειρίζεται την αγωγή Αρ.1050/2013, να προχωρήσει να εκδικάσει και να αποφασίζει επί αυτής ή να προβεί σε περαιτέρω χειρισμό της.
Αδελφός δικαστής ο οποίος επιλήφθηκε της ως άνω αίτησης για εξασφάλιση άδειας καταχώρησης δια κλήσεως αίτησης για έκδοση εντάλματος Certiorari και Prohibition (πρωτόδικο Δικαστήριο), στις 02.06.2025, απέρριψε το αίτημα. Σημειώνοντας ότι το κατώτερο Δικαστήριο νομιμοποιείτο στην έκδοση της ως άνω ενδιάμεσης απόφασης, υπέδειξε πως ό,τι επιδιώκετο μέσω της αιτούμενης άδειας, αφορούσε την ορθότητα της απόφασης ημερομηνίας 30.04.2025, ζήτημα που εκφεύγει του Δικαστικού ελέγχου μέσω της προνομιακής δικαιοδοσίας του Ανώτατου Δικαστηρίου. Παράλληλα, απέρριψε την θέση της Εφεσείουσας ότι η ίδια, κατά παράβαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης, δεν ακούστηκε πριν από την απόρριψη της αίτησης της για αναστολή εκτέλεσης της ενδιάμεσης απόφασης ημερομηνίας 11.04.2025. Σημείωσε, επί τούτου, ότι δόθηκε στην τελευταία η δυνατότητα να προβάλει τις θέσεις της, πράγμα το οποίο και έπραξε. Παρέπεμψε σε σχετικό ηλεκτρονικό μήνυμα που η Εφεσείουσα απηύθυνε προς το κατώτερο Δικαστήριο, μέσω του δικηγόρου της, τοποθετούμενη επί του ζητήματος που πρωτίστως προβαλλόταν από τους αντιδίκους της, της αδυναμίας δηλαδή προώθησης της ενδιάμεσης αίτησης ημερομηνίας 11.04.2025, ενόψει της μη εξασφάλισης, εκ των προτέρων, άδειας από το κατώτερο Δικαστήριο προς τούτο, ως προβλέπεται στους περί της Εκδίκασης Καθυστερημένων Υποθέσεων (Ειδικοί) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2022 (35/2022). Παράλληλα, επικρότησε τον χειρισμό του κατώτερου Δικαστηρίου όσον αφορά τον προγραμματισμό της ακρόασης της παλαιάς υπόθεσης που εκκρεμούσε ενώπιον του, υποδεικνύοντας, με παραπομπή σε σχετική νομολογία, ότι ο κατακερματισμός ακροαματικής διαδικασίας σε μακρινές αναβολές, δεν βοηθά στην εξάλειψη των καθυστερήσεων στην απονομή της δικαιοσύνης.
Με την υπό συζήτηση Έφεση, προσβάλλεται η ως άνω απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, με την Εφεσείουσα να προβάλλει ικανό αριθμό λόγων Έφεσης (9 συνολικά). Λανθασμένα, υποστηρίζει, το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η επιδίωξη της αίτησης για χορήγηση άδειας για έκδοση Certiorari αφορά την ορθότητα της εκκαλούμενης απόφασης. Ως ειδικότερα επεξηγεί, με την απόρριψη εκ προοιμίου του αιτήματος, στη βάση του ότι δεν είχε προηγηθεί της καταχώρησης της ενδιάμεσης αίτησης ημερομηνίας 11.04.2025, η εξασφάλιση της άδειας του κατώτερου Δικαστηρίου προς τούτο, υπήρχε εμφανές νομικό σφάλμα στο πρακτικό. Σφάλμα που στηρίχτηκε στην «πεπλανημένη» θέση του κατώτερου Δικαστηρίου περί εφαρμογής των περί της Εκδίκασης Καθυστερημένων Υποθέσεων (Ειδικοί) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2022 (35/2022), με την πλευρά της Εφεσείουσας να υποστηρίζει ότι οι Κανονισμοί Πολιτικής Δικονομίας του 2023, υπερσκελίζουν τους ως άνω Κανονισμούς που αφορούν εκδίκαση καθυστερημένων υποθέσεων (1ος λόγος Έφεσης). Προβάλλει επίσης ότι λανθασμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε πως δεν υπήρξε παράβαση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η Εφεσείουσα ακούστηκε πριν από την απόρριψη της αίτησης και ότι έθεσε τις θέσεις της ενώπιον του κατώτερου Δικαστηρίου πριν το τελευταίο αποφασίσει επί της αίτησης αναστολής της εκτέλεσης, ημερομηνίας 24.04.2025, (2ος, 5ος και 6ος λόγοι Έφεσης). Με δεδομένο ότι τα νομικά σφάλματα ήταν έκδηλα επί του πρακτικού, υποστηρίζει, όπως και η παράβαση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης, καταδείχθηκε εκ πρώτης όψεως υπόθεση και, ως εκ τούτου, το πρωτόδικο Δικαστήριο λανθασμένα απέρριψε την αίτηση για παραχώρηση της αιτούμενης άδειας (3ος και 4ος λόγοι Έφεσης). Το πρωτόδικο Δικαστήριο, προβάλλει επίσης, λανθασμένα θεώρησε ότι η όποια καθυστέρηση στην εκδίκαση της υπόθεσης αποτελούσε κάτι το «τρομακτικό», χωρίς να λάβει υπόψη τις πραγματικές συνθήκες και λόγους που οδήγησαν στην καθυστέρηση, επικαλούμενο προς τούτο «απόψεις Δικαστού σε υπόθεση του 1965» για να δικαιολογήσει τις πρωτόγνωρες ενέργειες του κατώτερου Δικαστηρίου να προγραμματίσει δώδεκα δικασίμους της υπόθεσης εντός ενάμιση μηνών (7ος και 8ος λόγοι Έφεσης). Καταληκτικά, προβάλλεται πως το πρωτόδικο Δικαστήριο λανθασμένα και πεπλανημένα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η θεραπεία που ζητείτο για παραχώρηση άδειας προς έκδοση προνομιακού εντάλματος Prohibition δεν προωθήθηκε και ότι, εν πάση περίπτωση, ήταν καταδικασμένη σε απόρριψη (9ος λόγος Έφεσης).
Με την γραπτή του αγόρευση ο δικηγόρος της Εφεσείουσας, επανέλαβε την αιτιολογία που προκρίνει προς υποστήριξη των προβαλλόμενων λόγων Έφεσης.
Απασχολεί κατά προτεραιότητα η θέση της πλευράς της Εφεσείουσας περί παραβίασης των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης στην υπό συζήτηση περίπτωση. Ως προβάλλει, η πλευρά της δεν είχε την ευκαιρία να ακουστεί ενώπιον του κατώτερου Δικαστηρίου καθ’ ον χρόνο το τελευταίο επιλαμβανόταν της αίτησης ημερομηνίας 24.04.2025.
Για σκοπούς πληρέστερης κατανόησης των ζητημάτων που εγείρονται και απασχολούν επί του ειδικότερου αυτού ζητήματος, κρίνεται χρήσιμη η παράθεση, συνοπτικά έστω, της εξέλιξης των ουσιαστικών γεγονότων και διαβημάτων που περιβάλλουν την υπό συζήτηση περίπτωση, ως αυτά αποτυπώνονται και στην πρωτόδικη απόφαση. Σύμφωνα με αυτά, στις 30.04.2025, είχε προγραμματιστεί η ακρόαση της από μακρού χρόνου εκκρεμούσας αγωγής Αρ.1050/2013. Μετά τον ως άνω προγραμματισμό, καταχωρήθηκε από την πλευρά της Εφεσείουσας, στις 24.04.2025, αίτηση για αναστολή εκτέλεσης της ενδιάμεσης απόφασης ημερομηνίας 11.04.2025, μέσω της οποίας απορρίφθηκε η διαδικασία τριτοδιάδικου. Η Αίτηση ημερομηνίας 24.04.2025, ορίστηκε αρχικά από το Πρωτοκολλητείο, στις 07.05.2025. Ωστόσο, το κατώτερο Δικαστήριο, έχοντας υπόψη τα ζητήματα τα οποία ηγέρθησαν από την πλευρά των αντιδίκων της Εφεσείουσας, μέσω ηλεκτρονικών μηνυμάτων, όσον αφορά το νομότυπο της καταχώρησης και προώθησης της ως άνω αίτησης, ημερομηνίας 24.04.2025, συναρτώμενα με την αδιαμφισβήτητη μη εξασφάλιση, προηγουμένως, άδειας του κατώτερου Δικαστηρίου προς καταχώρησή της, όπως και την διαμετρικά αντίθετη τοποθέτηση του ευπαίδευτου δικηγόρου της Εφεσείουσας επί του ζητήματος, επίσης μέσω ηλεκτρονικών μηνυμάτων, τα οποία οι πλευρές κοινοποιούσαν μεταξύ τους, προχώρησε να επιληφθεί του ζητήματος την ημέρα που η υπόθεση ήταν ήδη ορισμένη για ακρόαση, ήτοι στις 30.04.2025. Με δεδομένη την κατάληξη του επί του ζητήματος και κατ’ επέκταση για την τύχη της αίτησης ημερομηνίας 24.04.2025, ως επίσης την απόσυρση αίτησης τροποποίησης εκ μέρους της Ενάγουσας στην ως άνω αγωγή, η ακροαματική διαδικασία, ως ήταν προγραμματισμένη ξεκίνησε, με το κατώτερο Δικαστήριο να προβαίνει στον ανάλογο προγραμματισμό για συνέχιση της ακρόασης.
Στην Στυλιανού (2015) 1(Β) Α.Α.Δ 1382, με παραπομπή σε παλαιότερες επί του ζητήματος αποφάσεις, έγινε ειδικότερη αναφορά στις περιπτώσεις που δικαιολογείται η επέμβαση του Εφετείου, σε εφέσεις για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων. Παρέχεται αυτή η δυνατότητα, στις περιπτώσεις:
«(α) Όπου διαπιστώνεται ότι η διακριτική ευχέρεια ασκήθηκε έξω από το πλαίσιο που παρέχεται από το Νόμο, όπως όταν διαπιστώνεται ότι υπεισήλθαν στην άσκηση της εξωγενείς παράγοντες.
(β) Όπου η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας οδηγεί σε πασιφανή αδικία, όπως είναι η περίπτωση στην οποία δε θα μπορούσε να προέλθει κανένα δικαστήριο (Αρέστη ν. Ηλία (1991) 1 Α.Α.Δ. 984, 988, 989, Σιακόλας ν. Federal Bank of Lebanon (1992) 1 A.A.Δ. 710).
(γ) Όπου υπάρχει πλάνη ως προς τα γεγονότα, σφάλμα νόμου, εφαρμογή λανθασμένων αρχών δικαίου, λήψη υπόψη άσχετων στοιχείων, μη λήψη υπόψη σχετικών στοιχείων (Νεάρχου ν. Χαραλάμπους (1991) 1 Α.Α.Δ. 954, Donald Campbell & Co. Ltd ν. Pollak [1927] A.C. 732, Evans v. Bartlam [1937] A.C. 473, Young v. Thomas [1892] 2 Ch. 234 και Egerton v. Jones [1939] 3 All E.R. 892). »
Με κάθε σεβασμό προς την εισήγηση του ευπαίδευτου δικηγόρου της Εφεσείουσας, η εξέλιξη των γεγονότων, ως ανωτέρω, δεν αποκαλύπτει οποιαδήποτε παραβίαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης σε βάρος της Εφεσείουσας. Το ζήτημα της νομότυπης προώθησης της αίτησης ημερομηνίας 24.04.2025, είχε ήδη τεθεί υπόψη του Δικαστηρίου και της Εφεσείουσας, εγγράφως, με την τελευταία μάλιστα να τοποθετείται, επίσης εγγράφως επί τούτου, προβάλλοντας και εξηγώντας τις θέσεις της. Στην πράξη, όλες οι πλευρές κατέγραψαν και προώθησαν τις θέσεις τους επί του ζητήματος μέσω ηλεκτρονικών μηνυμάτων που απέστειλαν προς το Δικαστήριο και κοινοποίησαν μεταξύ τους. Ταυτόχρονα, είναι σημαντικό να σημειωθεί πως κατά την ημέρα που το Δικαστήριο κάλεσε τα μέρη να τοποθετηθούν επί του εγειρόμενου ζητήματος, το οποίο από μόνο του θα μπορούσε να αποβεί καθοριστικό για την τύχη της ενδιάμεσης αίτησης ημερομηνίας 24.04.2025, δόθηκε η ευκαιρία σε όλες τις πλευρές να παρουσιάσουν τις θέσεις τους. Ως καταγράφει δε στην απόφαση του το κατώτερο Δικαστήριο, χωρίς τούτο να αμφισβητείται από την πλευρά της Εφεσείουσας, κατά την ημέρα που επιλήφθηκε και αποφάσιζε επί του ζητήματος, ήτοι στις 30.04.2025:
«Άκουσα κάθε τι σχετικό από τις δύο πλευρές. Διεξήλθα των e-mails ημερομηνίας 24.04.2025 που αντάλλαξαν οι δικηγόροι των διαδίκων και κοινοποίησαν στο Δικαστήριο. Ζύγισα τις θέσεις των μερών ως τις άκουσα σήμερα και είμαι σε θέση να κρίνω ως ακολούθως:»
Έχοντας υπόψη την εξέλιξη των γεγονότων στην υπό συζήτηση περίπτωση και τη δυνατότητα που η κάθε πλευρά είχε να προβάλει τις θέσεις της επί του ζητήματος που οι αντίδικοι της Εφεσείουσας έθεταν, υποστηρίζοντας ότι από μόνο του επιδρά καταλυτικά για την τύχη της αίτησης ημερομηνίας 24.04.2025, η εισήγηση περί παραβίασης των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης δεν μπορεί να υιοθετηθεί. Οι θέσεις της Εφεσείουσας επί του ειδικότερου ζητήματος που προβλήθηκε από την πλευρά των αντιδίκων της στην αγωγή Αρ.1050/2013, σε σχέση με την νομότυπη καταχώρηση και προώθηση της αίτησης ημερομηνίας 24.04.2025, τέθηκαν με σαφήνεια υπόψη του κατώτερου Δικαστηρίου. Δόθηκε η ευκαιρία σε όλους τις πλευρές να προβάλουν ανάλογα τις θέσεις τους και να επιχειρηματολογήσουν, την οποία και αξιοποίησαν.
Υπο το φως τον πιο πάνω οι διαπλεκόμενοι 2ος, 5ος και 6ος λόγοι Έφεσης, αποτυγχάνουν και απορρίπτονται.
Κατ’ επανάληψη έχει διακηρυχθεί ότι μια προνομιακή διαδικασία, ως η υπό συζήτηση, δεν συνιστά υποκατάστατο της δευτεροβάθμιας διαδικασίας και μέσο για τον έλεγχο της ορθότητας των αποφάσεων των κατώτερων Δικαστηρίων. Ούτε μπορεί να αφεθεί να χρησιμοποιηθεί ως έφεση υπό μεταμφίεση. Ό,τι ενδιαφέρει, είναι η νομιμότητα των ελεγχόμενων ενεργειών. Ακόμα και στην περίπτωση που το Δικαστήριο έχει λανθασμένα αντιληφθεί και ερμηνεύσει ένα νομοθέτημα, αυτό διορθώνεται κατ’ έφεση και όχι μέσω Προνομιακών Ενταλμάτων (βλ. μεταξύ άλλων: Αναφορικά με την Αίτηση των Junport International Limited κ.ά., Π.E. Αρ. 321/2017, ημερ. 2/4/2018), Γενικός Εισαγγελέας (Αρ.3) (1993) 1 Α.Α.Δ. 42, Global Consolidation Public Ltd (2006) 1 A.A.Δ. 464, Daventree Trustees Ltd (2005) 1(A) Α.Α.Δ. 712 και Αναφορικά με την Bank of Cyprus Public Company Ltd, Π.Ε. 12/21, ημερ. 06.04.2021).
Ως έχει ήδη σημειωθεί, η Εφεσείουσα υποστηρίζει πως το πρωτόδικο Δικαστήριο, λανθασμένα δεν εντόπισε εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση προχωρώντας στην παραχώρηση της αιτούμενης άδειας, αφού καταδείχθηκε εμφανές νομικό σφάλμα στο πρακτικό. Την ως άνω θέση της, στηρίζει στο γεγονός ότι το αίτημα απορρίφθηκε εκ προοιμίου, στη βάση του ότι δεν είχε ζητηθεί, πριν την καταχώρηση της σχετικής αίτησης, άδεια προς τούτο, κατ’ εφαρμογή σχετικής πρόνοιας των Κανονισμών περί της Εκδίκασης Καθυστερημένων Υποθέσεων (Ειδικοί) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2022 (35/2022). Θέση «πεπλανημένη», ως υποστηρίζει, αφού οι Κανονισμοί Πολιτικής Δικονομίας του 2023 υπερσκελίζουν τους ως άνω Κανονισμούς που αφορούν την εκδίκαση καθυστερημένων υποθέσεων.
Δεν χρειάζεται να λεχθούν πολλά. Πέραν του γεγονότος ότι το πιο πάνω ζήτημα αποτελεί κλασική περίπτωση ερμηνείας και εφαρμογής του σχετικού νομοθετικού πλαισίου από το κατώτερο Δικαστήριο, κατά τρόπο που ως επισήμανε το πρωτόδικο Δικαστήριο ευθυγραμμιζόμενο με την πάγια νομολογία, να εκφεύγει του ελέγχου μέσω της προνομιακής δικαιοδοσίας του Ανώτατου Δικαστηρίου, κρίνεται σκόπιμη, η παραπομπή στις σχετικές πρόνοιες των ως άνω Κανονισμών, όπου η θέση περί «υπερσκελισμού» των περί της Εκδίκασης Καθυστερημένων Υποθέσεων (Ειδικοί) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2022 (35/2022), από τους Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας του 2023, κατά τον τρόπο που ο ευπαίδευτος δικηγόρος της Εφεσείουσας εισηγείται, ούτως ή άλλως, δεν φαίνεται να βρίσκει έρεισμα.
Ως ρητά προβλέπεται στους Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας του 2023, Μέρος 60.1 (3):
«Οι παρόντες κανονισμοί δεν εφαρμόζονται σε σχέση με ειδικές διαδικασίες ή ειδικές δικαιοδοσίες για τις οποίες ισχύουν συγκεκριμένοι διαδικαστικοί κανονισμοί, οι οποίοι προβλέπονται από συγκεκριμένο νόμο ή κανονισμό.»
Παράλληλα, ο Κανονισμός 2 των περί της Εκδίκασης Καθυστερημένων Υποθέσεων (Ειδικοί) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2022 (35/2022) προβλέπει ότι οι συγκεκριμένοι Κανονισμοί :
« … αφορούν σε όλες τις εκκρεμούσες υποθέσεις που καταχωρίστηκαν μέχρι την 31η Δεκεμβρίου, 2021 και στις οποίες δεν έχει κατά την ημερομηνία δημοσίευσης των Κανονισμών αρχίσει επί της ουσίας η ακροαματική διαδικασία.»
Για να ακολουθήσει στη συνέχεια ο Κανονισμός 4 των περί της Εκδίκασης Καθυστερημένων Υποθέσεων (Ειδικοί) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2022 (35/2022), σύμφωνα με τον οποίο για υποθέσεις των πιο πάνω ετών, στις οποίες αδιαμφισβήτητα εντάσσεται και η παλαιά αγωγή Αρ.1050/2013, δεν επιτρέπεται η καταχώριση οποιασδήποτε ενδιάμεσης αίτησης, χωρίς την προηγούμενη άδεια του Δικαστηρίου.
Ενόψει των πιο πάνω ο 1ος λόγος Έφεσης, αποτυγχάνει και απορρίπτεται επίσης. Εξέλιξη που καθιστά την ενασχόληση με τους υπόλοιπους - εναπομείναντες λόγους Έφεσης, εκ των πραγμάτων, αχρείαστη και αλυσιτελή.
Υπό το φως όλων των πιο πάνω, καθίσταται σαφές ότι δεν συντρέχει οποιαδήποτε από τις περιπτώσεις που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν την αιτούμενη παρέμβαση του Εφετείου, προς ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης.
Η Έφεση, στο σύνολο της αποτυγχάνει και απορρίπτεται.
Κ. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Π.
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.
Α. ΔΑΥΙΔ, Δ.
/ΧΧ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο