ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική Αίτηση Αρ. 176/2025
2 Σεπτεμβρίου, 2025
[ΔΑΥΙΔ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 (N.33/1964)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ TOY BENJAMIN DIAWUNU MVULU (Δ.Ε.Α. ………….), ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ HABEAS CORPUS ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 5 ΚΑΙ 6 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 11, 30, 34 ΚΑΙ 35 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 6 ΤΟΥ ΧΑΡΤΗ ΤΩΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ, ΤΙΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2004/38/ΕΚ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 02.07.2009 ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2008/115/ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ 16ΗΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ ΜΕΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΔΙΑΜΕΝΟΝΤΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ ΤΡΙΤΩΝ ΧΩΡΩΝ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ: 1. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ 2. ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
………………………….
Α. Δημητρίου, για τον Αιτητή
Α. Φιλίππου, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τον Καθ’ ου η Αίτηση
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Δοθείσα Αυθημερόν)
ΔΑΥΙΔ, Δ: Με την υπό συζήτηση αίτηση, ο Αιτητής επιζητά την έκδοση προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus ad subjiciendum, με το οποίο να κηρύσσεται η συνέχιση της κράτησης του παράνομη, «λόγω παρόδου του νόμιμου χρόνου κράτησης» του.
Στο πιο πάνω αίτημα, που υποστηρίζεται με ένορκη δήλωση του Άγγελου Ιωάννου, δικηγόρου συνεργαζόμενου με τον δικηγορικό οίκο που εκπροσωπεί τον Αιτητή, αντέδρασε η Δημοκρατία, καταχωρώντας, στις 20.08.2025, Ειδοποίηση Πρόθεσης Ένστασης. Την τελευταία, συνοδεύει και υποστηρίζει ένορκη δήλωση ίδιας ημερομηνίας, Λειτουργού στο Τμήμα Μετανάστευσης του Υφυπουργείου Μετανάστευσης και Διεθνούς Προστασίας.
Για σκοπούς ευχερέστερης κατανόησης των ειδικότερων ζητημάτων που προκρίνονται από τον Αιτητή, κρίνεται αναγκαία η παράθεση, αδρομερώς έστω, των ουσιαστικών γεγονότων που περιβάλλουν την περίπτωση, ειδικότερα το πραγματικό και νομικό καθεστώς του τελευταίου, ως αυτά τέθηκαν υπόψη του Δικαστηρίου, χωρίς να αμφισβητούνται από οποιαδήποτε πλευρά.
Ο Αιτητής, πολίτης της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, γεννηθείς στις 08.08.1973, εισήλθε παράνομα στην Κυπριακή Δημοκρατία μέσω των κατεχόμενων περιοχών. Στις 02.01.2020, υπέβαλε Αίτηση Διεθνούς Προστασίας, αίτημα το οποίο απορρίφθηκε στις 19.10.2023 από την Υπηρεσία Ασύλου. Στις 21.12.2023, υπέβαλε προσφυγή στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας, η οποία επίσης απορρίφθηκε, στις 13.08.2024. Έκτοτε διέμενε παράνομα στη Δημοκρατία. Συνελήφθη στις 12.05.2025 για το αδίκημα της παράνομης παραμονής στη Δημοκρατία. Την ίδια ημέρα, εκδόθηκαν εναντίον του, διατάγματα κράτησης και απέλασης. Στις 26.05.2025, καταχώρησε στο Διοικητικό Δικαστήριο την Προσφυγή Αρ.526/25 κατά των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης του, προσφυγή που το Διοικητικό Δικαστήριο απέρριψε με απόφαση του, ημερ. 20.06.2025. Στις 15.07.2025, έγινε επαναξιολόγηση της κράτησης του Αιτητή, όπου διαπιστώθηκε ότι δεν υπάρχει περιθώριο για επιβολή εναλλακτικών αντί της κράτησης μέτρων και ότι η κράτηση του είναι αναγκαία, καθότι υπάρχει κίνδυνος διαφυγής. Σύμφωνα με ενημέρωση από την Υπηρεσία Αλλοδαπών και Μετανάστευσης στις 15.07.2025 και στις 05.08.2025, ο αλλοδαπός Αιτητής δεν συναινεί στον επαναπατρισμό του, δεν παρουσιάζει ταξιδιωτικό έγγραφο και δεν συνεργάζεται με τις Αρχές για έκδοση ταξιδιωτικού εγγράφου.
Δεν αμφισβητεί ο ευπαίδευτος συνήγορος του Αιτητή τη νομιμότητα του διατάγματος κράτησης και απέλασης του τελευταίου. Τούτη, ως παραδέχεται, ελέγχθηκε ήδη από το Καθ’ ύλην αρμόδιο Δικαστήριο. Το παράπονο της πλευράς του, ως υποδεικνύει, αφορά το σύννομο της διάρκειας της κράτησης του, εστιάζοντας αποκλειστικά στο γεγονός ότι κρατείται για περίοδο πέραν των δύο (2) μηνών, χωρίς να έχει διεξαχθεί η δέουσα επαναξιολόγηση της κράτησης του, ως τούτο διαλαμβάνεται στο άρθρο 18ΠΣΤ (4), του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105. Έχοντας παρέλθει η περίοδος των δύο (2) μηνών από την έκδοση του διατάγματος κράτησης και απέλασης του Αιτητή, υποστηρίζει, η συνέχιση της κράτησης χωρίς να γίνει η προβλεπόμενη εκ του νόμου αξιολόγηση-επανεξέταση, αποκαλύπτει κενό ως προς την αναγκαιότητα της συνέχισης της κράτησης, επενεργώντας κατά τρόπο που η τελευταία να μην θεωρείται πλέον δικαιολογημένη.
Στην υπό συζήτηση περίπτωση, δεν αμφισβητείται ότι η κράτηση του Αιτητή, εδράζεται στο άρθρο 18 ΠΣΤ του Κεφ. 105. Στο ίδιο άρθρο, ειδικότερα στο εδάφιο 5(α), προβλέπεται η εξουσία του Ανώτατου Δικαστηρίου για έλεγχο της διάρκειας μιας τέτοιας κράτησης, μέσω της έκδοση προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus. Έλεγχος που διενεργείται υπό το φως των διατάξεων του άρθρου 18 ΠΣΤ (1) του Κεφ. 105, σύμφωνα με το οποίο η κράτηση πρέπει να έχει τη μικρότερη δυνατή διάρκεια και διατηρείται μόνο, εφόσον η διαδικασία απομάκρυνσης εξελίσσεται και εκτελείται με τη δέουσα επιμέλεια. Ως άλλωστε προβλέπεται στο ίδιο εδάφιο του ως άνω άρθρου, ο Υπουργός Εσωτερικών δύναται να εκδώσει διάταγμα με το οποίο να θέτει υπό κράτηση υπήκοο τρίτης χώρας υποκείμενο σε διαδικασία επιστροφής (πάντα στην περίπτωση που δεν μπορούν να εφαρμοστούν αποτελεσματικά άλλα επαρκή αλλά λιγότερα αναγκαστικά μέτρα), μόνο για την προετοιμασία επιστροφής και ή τη διεκπεραίωση της διαδικασίας απομάκρυνσης, ιδίως όταν υπάρχει κίνδυνος διαφυγής ή όταν ο συγκεκριμένος υπήκοος αποφεύγει ή παρεμποδίζει την προετοιμασία της επιστροφής ή τη διαδικασία απομάκρυνσης. Ως δε στο άρθρο 18 ΠΣΤ (4) του ως άνω Νόμου προβλέπεται, ο Υπουργός Εσωτερικών επανεξετάζει κάθε διάταγμα κράτησης αυτεπάγγελτα ανά δίμηνο και σε οποιοδήποτε εύλογο χρονικό διάστημα, κατ’ αίτηση του επηρεαζόμενου υπηκόου τρίτης χώρας. Το άρθρο 18 ΠΣΤ (7) προβλέπει παράλληλα πως μια κράτηση ως ανωτέρω, εξακολουθεί καθ’ όλη τη χρονική περίοδο κατά την οποία πληρούνται οι όροι του εδαφίου (1), για να διασφαλιστεί η επιτυχής απομάκρυνση, περίοδος η οποία δεν υπερβαίνει τους έξι (6) μήνες. Το δε εδάφιο 8 του ως άνω άρθρου, επιτρέπει την παράταση του χρονικού διαστήματος των έξι (6) μηνών μόνο για περιορισμένο χρόνο, ο οποίος δεν υπερβαίνει τους δώδεκα (12) μήνες σε περιπτώσεις κατά τις οποίες «παρόλες τις εύλογες προσπάθειες, η επιχείρηση απομάκρυνσης είναι πιθανόν να διαρκέσει περισσότερο επειδή (α) ο συγκεκριμένος υπήκοος της τρίτης χώρας αρνείται να συνεργαστεί, ή (β) καθυστερεί η λήψη αναγκαίων εγγράφων από τρίτες χώρες»
Η κράτηση, ως περιορισμός του δικαιώματος της ελευθερίας, το οποίο διασφαλίζεται όχι μόνο από το Σύνταγμα (Άρθρο 11), αλλά και από την ΕΣΔΑ (Άρθρο 5), δεν μπορεί να καθίσταται αυτοσκοπός, με την επ’ αόριστο αναβολή της απέλασης (Khlaief (Αρ.1) (2003) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1402).
Ως υποδείχθηκε στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση του Κυριάκου Ζάνα (2013) 1(Β) Α.Α.Δ. 1156, 1162-3:
«Η ελευθερία του ατόµου είναι το ύψιστο αγαθό που πρέπει να διασφαλίζεται σε κάθε δηµοκρατική κοινωνία, διεπόµενη από το κράτος δικαίου. Σε περίπτωση παράνοµης κράτησης ή περιορισµού προσφέρεται η δυνατότητα στον πολίτη να αµφισβητήσει τη νοµιµότητα της τοιαύτης κράτησης, µέσω του προνοµιακού εντάλµατος Habeas Corpus Ad Subjiciendum.
Το ένταλµα Habeas Corpus είναι άµεσο δραστικό µέτρο για την απελευθέρωση ατόµου από παράνοµη ή αδικαιολόγητη κράτηση, είτε αυτή ενεργείται από δηµοσία αρχή, ή ιδιώτη. Είναι µια θεραπεία η οποία επικεντρώνεται στο πρόσωπο που τελεί υπό κράτηση.»
Κατ’ επανάληψη έχει διακηρυχθεί από τη νομολογία ότι η διάρκεια της κράτησης προς το σκοπό της απέλασης, δεν εξετάζεται in abstracto, αλλά στη βάση των συγκεκριμένων γεγονότων μιας υπόθεσης. Εν πάση περιπτώσει, αυτή δεν μπορεί να είναι απεριόριστη. Περιορίζεται στο χρόνο που είναι εύλογος, λαμβανομένων υπόψη όλων των περιστάσεων, για να γίνει κατορθωτή η απέλαση. (Fasel v. Δημοκρατίας Πολ. Εφ. 236/2015, ημερομηνίας 31.3.2016). Στην ΧΧΧ Al Lakoud, Πολ. Έφ. 95/20, ημερομηνίας 08.06.2021, ECLI:CY:AD:2021:A232, όπου η κράτηση είχε διαταχθεί για λόγους εθνικής ασφάλειας, υποδείχθηκε πως:
«Όπως ορθά επισημάνθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο, στην προκείμενη περίπτωση ο έλεγχος της διάρκειας της κράτησης δεν εξετάζετο μεμονωμένα, αλλά στο πλαίσιο των γεγονότων της υπόθεσης, επισημαίνοντας ότι εξετάζεται κατά πόσο οι ανάλογες και σχετικές διοικητικές διαδικασίες που διεξάγονται, εξετάζονται και συνδέονται με το λόγο κράτησης και ότι αυτές εκτελούνται χωρίς περιττές καθυστερήσεις.»
Ως έχει ήδη σημειωθεί, στην υπό συζήτηση περίπτωση δεν αμφισβητείται η νομιμότητα του σχετικού διατάγματος κράτησης και απέλασης του Αιτητή. Ούτε αμφισβητείται το γεγονός πως ο Αιτητής, όχι μόνο δεν συναινεί στον επαναπατρισμό του αλλά και δεν συνεργάζεται με τις Αρχές για έκδοση ταξιδιωτικού εγγράφου. Το παράπονο του τελευταίου, εστιάζεται στη διάρκεια της κράτησης του, προτάσσοντας ότι η αναγκαιότητα της κράτησης του δεν επανεξετάστηκε εντός της προβλεπόμενης από το σχετικό νόμο, δίμηνης προθεσμίας. Η επανεξέταση της κράτησης του Αιτητή, επισημαίνεται, ο οποίος συνελήφθη στις 12.05.2025 στη βάση του άρθρου 14 του Κεφ.105 για σκοπούς κράτησης και απέλασης, έλαβε χώρα στις 15.05.2005, δηλαδή 3 μέρες μετά την παρέλευση της υποχρεωτικής επανεξέτασης των δύο μηνών που επιβάλλει το άρθρο 18ΠΣΤ(4) του Κεφ. 105.
Η αναγκαιότητα για επαναξιολόγηση του διατάγματος κράτησης στις περιπτώσεις του είδους, έχει ασφαλώς τη δική της σημασία. Διασφαλίζεται, και μέσω αυτής, ότι η στέρηση της ελευθερίας του προσώπου, μέσω της έκδοσης του διατάγματος κράτησης προς το σκοπό της επιστροφής και απομάκρυνσής του, πραγματικά δικαιολογείται, χωρίς να παραβιάζει Συνταγματικές και άλλες διατάξεις που διασφαλίζουν την προσωπική ελευθερία ενός προσώπου. Πληθώρα αποφάσεων έχουν αναγνωρίσει την αναγκαιότητα και σημαντικότητα της επανεξέτασης-επαναξιολόγησης ενός διατάγματος κράτησης ως το υπο συζήτηση, όπως αυτή προβλέπεται στο άρθρο άρθρο 18 ΠΣΤ (4) του Κεφ.105. Στην υπόθεση Khouri (2014) 1Β Α.Α.Δ 1794, όπου απασχόλησε μεταξύ άλλων το ζήτημα της επανεξέτασης του διατάγματος κράτησης και απέλασης μετά την παρέλευση της δίμηνης προθεσμίας, ο Γ. Ερωτοκρίτου, Δικαστής τότε του Ανώτατου Δικαστηρίου, υπέδειξε ότι:
«Είναι φανερό ότι η Κυπριακή Δημοκρατία διαφοροποιήθηκε από την Οδηγία, η οποία προέβλεπε για επανεξέταση «ανά εύλογα χρονικά διαστήματα» και καθόρισε επανεξέταση «ανά δίμηνο», περίοδος η οποία κατά την άποψή μου είναι πιο γενναιόδωρη από την περίοδο που προβλέπει η Οδηγία, η οποία με την χρήση του όρου «εύλογα χρονικά διαστήματα» σαφώς συνδέει το χρόνο με τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης και αφήνει τον δικαστή να είναι ο τελικός κριτής.
Με αυτό ως δεδομένο, δεν μπορώ να δεχθώ ότι η δίμηνη περίοδος που προβλέπεται στο Άρθρο 18ΠΣΤ(4) είναι ανατρεπτική ώστε εάν η επανεξέταση δεν γίνει εντός του διμήνου αλλά σε μικρό χρονικό διάστημα μετά, η κράτηση αμέσως μεταβάλλεται σε παράνομη. Η συγκεκριμένη πρόνοια θα πρέπει να ερμηνευθεί έχοντας υπόψη:- (α) την πιο φιλελεύθερη πρόνοια της Οδηγίας για επανεξέταση μέσα σε «εύλογα χρονικά διαστήματα», (β) την πρόνοια του Άρθρου 18ΠΣΤ(7) ότι η κράτηση δεν πρέπει σε πρώτο στάδιο να υπερβαίνει τους 6 μήνες και (γ) ότι η κράτηση σύμφωνα με το εδάφιο (8) του ίδιου άρθρου μπορεί να παραταθεί με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών για περαιτέρω περίοδο 12 μηνών. Ως αποτέλεσμα ο Νόμος προβλέπει υπό όρους την κράτηση ενός αλλοδαπού μέχρι και 18 μήνες, όταν υπάρχει κίνδυνος διαφυγής ή όταν ο αλλοδαπός αποφεύγει ή παρεμποδίζει την προετοιμασία επιστροφής του.
Στην προκειμένη περίπτωση ο Αιτητής στις 11.7.2013 κηρύχθηκε απαγορευμένος μετανάστης επειδή ο γάμος του με ευρωπαία πολίτιδα κρίθηκε από την αρμόδια Συμβουλευτική Επιτροπή ως εικονικός. Ως εκ τούτου εκδόθηκαν εναντίον του διατάγματα κράτησης και απέλασης.
Για πολλούς μήνες ο Αιτητής δεν εντοπιζόταν για να συλληφθεί. Εντοπίστηκε όμως στις 20.3.2014 και τέθηκε υπό κράτηση με βάση το διάταγμα ημερ. 11.7.2013. Περίπου 5 χρόνια μετά την άφιξή του στην Κύπρο, ο Αιτητής παρουσιάζεται να υποβάλλει αίτηση για πολιτικό άσυλο. Αμέσως μετά τη σύλληψή του οι Καθ’ ων η αίτηση, παρά τις υπόνοιες για τη σκοπιμότητα της υποβολής της αίτησης για άσυλο, ανέστειλαν το διάταγμα απέλασης, αλλά όχι και το διάταγμα κράτησης.
Ως προς την επανεξέταση, οι Καθ’ ων η αίτηση επανεξέτασαν στις 30.4.2014, δηλαδή πριν την παρέλευση του διμήνου και διατάχθηκε η περαιτέρω κράτηση. Στη συνέχεια ο Αιτητής επιζητούσε απεγνωσμένα τη μη απέλασή του. Στις 6.5.2014 καταχωρεί την Πολιτική Αίτηση Αρ. 80/2014 για έκδοση εντάλματος Habeas Corpus, την οποία στη συνέχεια αποσύρει. Στις 29.5.2014 η Διευθύντρια του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μεταναστεύσεως, δεόντως εξουσιοδοτημένη (βλ. εξουσιοδότηση από Υπουργό Εσωτερικών ημερ. 12.2.2014), στη βάση Σημειώματος που της υποβλήθηκε επανεξετάζει την περίπτωση του Αιτητή υπό το φως της επιστολής του δικηγόρου του ημερ. 22.3.2014 και διατάσσει την περαιτέρω κράτησή του. Όμως ακόμη και αν η συγκεκριμένη επανεξέταση δεν ληφθεί υπόψη, όπως φαίνεται να εισηγείται ο δικηγόρος του Αιτητή, η επόμενη επανεξέταση θα έπρεπε να είχε γίνει στις 30.6.2014, αφού η προηγούμενη έγινε στις 30.4.2014. Η διοίκηση επανεξέτασε στις 2.7.2014, δηλαδή δύο μέρες μετά.
Συμφωνώ απόλυτα με τη δικηγόρο των Καθ’ ων η αίτηση ότι η παρέλευση δύο εργάσιμων ημερών από την ημερομηνία λήξης της περιόδου της πρώτης, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι παραβιάζει το Νόμο και ούτε μπορεί να είναι καταλυτική για την τύχη της παρούσας αίτησης. Η επανεξέταση που έγινε είναι κατά την άποψή μου μέσα στο πνεύμα τόσο της Οδηγίας όσο και του Νόμου και δεν μπορεί με κανένα τρόπο να έχει το αποτέλεσμα που εισηγείται ο δικηγόρος του Αιτητή. Θα έλεγα ότι ακριβώς αν συνέβαινε το αντίθετο, θα καταστρατηγούντο οι πρόνοιες του Νόμου, δηλαδή αν αφήνετο μια ασήμαντη καθυστέρηση δύο εργάσιμων ημερών να ανατρέπει την κράτηση ενός αλλοδαπού, ο οποίος κρατείται δυνάμει του Νόμου ως ανεπιθύμητος μετανάστης.»
Υιοθετώ πλήρως την ως άνω προσέγγιση και σκεπτικό.
Ως υποδείχθηκε άλλωστε από την αδελφή Δικαστή Ε. Εφραίμ, στην πολύ πρόσφατη υπόθεση, Αναφορικά με την Αίτηση του Hasan Ketlik, Πολιτική Αίτ. 153/2025, παραπέμποντας επίσης στην υπόθεση Khouri (ανωτέρω), όπως και στην Οδηγία 2008/115/ΕΚ, οι πρόνοιες της οποίας μεταφέρθηκαν στην Κυπριακή έννομη τάξη με την ανάλογη τροποποίηση του Κεφ.105, περίπτωση στην οποία η πρώτη επαναξιολόγηση έγινε εννέα μέρες μετά τη λήξη των δύο μηνών από την κράτηση του αιτητή και η δεύτερη, οκτώ ημέρες από τη λήξη των δύο μηνών σε σχέση με την προηγούμενη αξιολόγηση:
«Πρόκειται και εδώ για μικρό χρονικό διάστημα που παρήλθε μετά τη λήξη των δύο μηνών. Το σημαντικό, σύμφωνα και με το πνεύμα της Οδηγίας, είναι να γίνεται τακτή και συστηματική επαναξιολόγηση «σε εύλογα χρονικά διαστήματα», ακριβώς για να διασφαλίζεται η συνεχής εγρήγορση των αρμόδιων αρχών στην επαναθεώρηση της όποιας ανάγκης συνέχισης της κράτησης. Αυτό, αναμφίβολα, έχει επιτευχθεί και στην υπό κρίση περίπτωση με την επαναξιολόγηση σε σύντομο χρόνο από την κράτηση ή την προηγούμενη επαναξιολόγηση, κάτι το οποίο αποτελεί ένδειξη ότι οι αρχές δεν παρέμεναν αδρανείς αλλά αντιθέτως προχωρούσαν στη νέα αξιολόγηση της κατάστασης και στη διαπίστωση της ανάγκης περαιτέρω κράτησης του Αιτητή.»
Στην υπό συζήτηση περίπτωση, συνεκτιμώντας όλα όσα έχουν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου, την εξέλιξη των γεγονότων που την περιβάλλουν, σε συνδυασμό θεωρούμενα με το γεγονός ο σκοπός της απέλασης δεν έχει εγκαταλειφθεί, ούτε αμφισβητήθηκε η αναγκαιότητα της κράτησης του Αιτητή, ο συνολικός χρόνος της οποίας δεν υπερβαίνει τους έξι μήνες, δεν βλέπω πως η επανεξέταση-επαναξιολόγηση της κράτησης, μόλις τρείς ημέρες από τη λήξη της δίμηνης προθεσμίας, θα μπορούσε να καταστήσει αυτόματα τη διάρκεια της κράτησης του παράνομη, επιβάλλοντας την αιτούμενη παρέμβαση του Δικαστηρίου.
Η εξέλιξη των γεγονότων που περιβάλλουν την υπό συζήτηση περίπτωση, ο τρόπος δράσης και λειτουργίας των αρμόδιων αρχών και οργάνων της Δημοκρατίας, σε συνδυασμό θεωρούμενα με τη στάση και συμπεριφορά του ίδιου του Αιτητή και τον χρόνο ο οποίος στο μεταξύ έχει διαρρεύσει, εντάσσοντας τα στο δικαιοδοτικό πλαίσιο στο οποίο αφορά η παρούσα διαδικασία, αποτελεί κατάληξη του Δικαστηρίου ότι ο Αιτητής απέτυχε να αποσείσει το βάρος που έφερε προς απόδειξη ότι η κράτηση του, εκ της διάρκειας της, κατέστη παράνομη.
Ως εκ τούτου, η Αίτηση απορρίπτεται.
Ενόψει της δήλωσης του ευπαίδευτου δικηγόρου που εμφανίζεται για τον Γενικό Εισαγγελέα περί μη διεκδίκησης οποιονδήποτε εξόδων, δεν εκδίδεται οποιαδήποτε διαταγή για τα έξοδα της διαδικασίας.
Α. ΔΑΥΙΔ, Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο