ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

 

(Πολιτική Αίτηση Αρ. 187/2025)

 

 

19 Σεπτεμβρίου, 2025

 

 

[Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.]

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964, ΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ

 

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 2018

 

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ JOAQUIN ROMERO ALARCON ΜΕ Δ.Τ. [ ] ΓΙΑ THN ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI

 

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΚΑΙ/Ή ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟΥ ΠΑΦΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 03/04/2025 ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ 6705/2023, ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΤΗΝ ΜΗ ΔΙΑΒΙΒΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΚΑΙ ΕΚΔΟΣΗ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΟΥ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ.

______________________________________________________________

 

     Αλ. Κληρίδης, για Φοίβος, Χρίστος Κληρίδης & Συνεργάτες ΔΕΠΕ, για τον Αιτητή.  ______________________________________________________________

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.:  Με την παρούσα Αίτηση ο Αιτητής ζητά άδεια για να καταχωρίσει Αίτηση με κλήση για έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari, για ακύρωση της Απόφασης του Μόνιμου Κακουργιοδικείου Πάφου, ημερ. 3/4/2025 (εφεξής Κατώτερο Δικαστήριο), η οποία εκδόθηκε στο πλαίσιο της Ποινικής Υπόθεσης 6705/2023, με την οποία αποφάσισε τη μη διαβίβαση της καταδικαστικής απόφασης και έκδοση πιστοποιητικού στο κράτος εκτέλεσης[1] για την εκτέλεση της καταδικαστικής απόφασης του καταδίκου, Αιτητή, στην Ισπανία.

 

Η Αίτηση συνοδεύεται από Έκθεση, όπως προβλέπεται στο σχετικό Διαδικαστικό Κανονισμό, καθώς και Ένορκη Δήλωση της Ειρήνης Χριστοφορίδου, δικηγόρου στο γραφείο των δικηγόρων του Αιτητή (εφεξής ένορκη δήλωση Χριστοφορίδου) η οποία δηλώνει εξουσιοδοτημένη να προβεί σε αυτή, καθώς και γνώση των δεδομένων της υπόθεσης.

 

Από την Ένορκη Δήλωση Χριστοφορίδου και τα Τεκμήρια που επισυνάπτονται σε αυτή προκύπτουν, περιληπτικά, τα εξής γεγονότα:

 

Ο Αιτητής αντιμετώπιζε σε βάρος του την Ποινική Υπόθεση 6705/2023 ενώπιον του Κατώτερου Δικαστηρίου, η οποία αφορούσε τις κατηγορίες της εισαγωγής, κατοχής και κατοχής με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β΄, ήτοι κάνναβη βάρους 13 κιλών και 957,1 γραμμαρίων. Στις 29/11/2024 και στο πλαίσιο της εν λόγω υπόθεσης το Κακουργιοδικείο του επέβαλε ποινή φυλάκισης 12 ετών.

 

Την 30/1/2025 ο δικηγόρος του Αιτητή, εκ μέρους και κατ’ εντολή του Αιτητή απέστειλε ηλεκτρονική επιστολή, προς το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως με την οποία αιτείτο τη μεταφορά του Αιτητή και την έκτιση του υπολοίπου της ποινής που του επιβλήθηκε από το Κατώτερο Δικαστήριο στο πλαίσιο της Ποινικής Υπόθεσης 6705/2023, στην Ισπανία. Στην εν λόγω επιστολή μεταξύ άλλων αναφέρετο ότι:

 

«Το υπό αναφορά πρόσωπο είναι ευρωπαίος πολίτης και κατάγεται από την Ισπανία, και μέσω εμάς παρακαλεί όπως μεταφερθεί στην πατρίδα του για να εκτίσει το υπόλοιπο της ποινής του. Ο ίδιος επιθυμεί να μεταφερθεί στην πατρίδα του για να είναι κοντά στην οικογένεια του. Το εν λόγω πρόσωπο έχει 9 παιδιά, τα οποία μέχρι και τη σύλληψη του, στηρίζονταν οικονομικά κυρίως στον ίδιο. Είναι μακριά από την οικογένεια του και δεν έχει την ευκαιρία να βλέπει τα παιδιά του. Εκτίει την ποινή φυλάκισης του στην Κύπρο, ολομόναχος και χωρίς να έχει επικοινωνία με κανένα πρόσωπο στις Φυλακές καθώς δεν γνωρίζει ούτε την ελληνική ούτε την αγγλική γλώσσα.

 

To εν λόγω άτομο δεν έχει σκοπό να παραμείνει στην Δημοκρατία καθώς δεν διατηρεί κανένα δεσμό με το κράτος. Δεν έχει σκοπό να επανενταχθεί στην κυπριακή κοινωνία και επιζητεί την μεταφορά του στην πατρίδα του, ως δικαιούται ως ευρωπαίος πολίτης».

 

Ακολούθως, στις 3/2/2025 λήφθηκε απάντηση στην ανωτέρω επιστολή στην οποία δηλώθηκε ότι το αίτημα εξετάζεται και ο Αιτητής, με την ολοκλήρωση των διαδικασιών που προβλέπονται στην Απόφαση-Πλαίσιο 2008/909/ΔΕΥ, θα ενημερωθεί μέσω του σχετικού Παραρτήματος ΙΙ.^[2]

Το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξεως ζήτησε και εξασφάλισε με σχετική επιστολή ημερ. 6/3/2025 από την αρμόδια αρχή της Ισπανίας πληροφόρηση σχετικά με το εθνικό δίκαιο σε σχέση με τα αδικήματα για τα οποία είχε καταδικαστεί ο Αιτητής.

 

Στις 21/3/2025 το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξεως με ηλεκτρονικό μήνυμα προς τον Πρωτοκολλητή Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, αφού αναφέρθηκε στο ότι είχε εξασφαλιστεί από την αρμόδια αρχή της Ισπανίας πληροφόρηση σχετικά με το εθνικό της δίκαιο για τα αδικήματα για τα οποία είχε καταδικαστεί ο Αιτητής, διατύπωσε παράκληση «όπως ζητηθεί από το Μόνιμο Κακουργιοδικείο Πάφου να αποφασίσει κατά πόσο λαμβάνοντας υπόψη το εθνικό δίκαιο της Ισπανίας (ως η ανωτέρω επιστολή) θα συναινέσει στην περαιτέρω προώθηση της διαδικασίας μεταφοράς και σε θετική περίπτωση να συμπληρώσει στο πιστοποιητικό στο μέρος (μ) «τελικές πληροφορίες» και ακολούθως αυτό να επιστραφεί στο Υπουργείο, προκειμένου να διαβιβαστεί στην Κεντρική Αρχή της Ισπανίας, μαζί με αντίγραφο της καταδικαστικής απόφασης (Αρ. Υπόθεσης 6705/23, ημερ. 29.11.2024), για τα περαιτέρω».

 

Στις 5/5/2025 η Οργάνωση Fundacion Abogacia ενημέρωσε τους δικηγόρους του Αιτητή ότι η αίτηση του είχε διαβιβαστεί στις κυπριακές αρχές από τις οποίες τη δεδομένη στιγμή τύγχανε εξέτασης και ότι οι εν λόγω αρχές είχαν περιθώριο 90 μέρες να απαντήσουν.

Στις 18/7/2025 οι δικηγόροι του Αιτητή με δική τους πρωτοβουλία απέστειλαν επιστολή προς το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξεως υπό μορφή ευγενικής υπενθύμισης για το αίτημα του Αιτητή ημερ. 30/1/2025.

 

Στις 21/7/2025 λειτουργός του Υπουργείου Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξεως μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος απάντησε ως ακολούθως:

 

«Έχω οδηγίες να αναφερθώ στο πιο πάνω θέμα και σε συνέχεια της προηγηθείσας αλληλογραφίας η οποία λήγει με το ηλεκτρονικό σας μήνυμα ημερ. 18/07/2025, σας παραπέμπω στην Απόφαση του Κακουργιοδικείου Πάφου με αρ. 6705/23, ημερ. 03/04/2025 (αντίγραφο της οποίας επισυνάπτεται για εύκολη αναφορά).

 

Σημειώνεται ότι στις 04/04/2025, ενημερώθηκε το Τμήμα Φυλακών για την πιο πάνω απόφαση και ζητήθηκε όπως γνωστοποιηθεί στον κατάδικο.»

 

 

Με το ως άνω ηλεκτρονικό μήνυμα απεστάλη στους δικηγόρους του Αιτητή η Απόφαση του Κατώτερου Δικαστηρίου ημερ. 3/4/2025, με την οποία είχε αποφασιστεί η μη διαβίβαση της καταδικαστικής απόφασης και έκδοση πιστοποιητικού στο κράτος εκτέλεσης για την εκτέλεση στην Ισπανία της καταδικαστικής απόφασης.

 

Ακολούθησε σχετική αλληλογραφία με την οποία οι δικηγόροι του Αιτητή ανέφεραν ότι ο Αιτητής δεν είχε τύχει ενημέρωσης για την απόφαση, ούτε και για την εξέλιξη του αιτήματος του. Οι κρατικές αρχές απάντησαν αναφέροντας ότι υπήρξε ενημέρωση του Αιτητή από την Πτέρυγα των Κεντρικών Φυλακών.

 

Η θέση του Αιτητή, όπως αυτή μεταφέρθηκε στους δικηγόρους του, ήταν ότι δεν είχε λάβει ενημέρωση, ούτε αντίγραφο της Απόφασης ημερ. 3/4/2025, ενώ ουδέποτε είχαν ζητηθεί οι απόψεις του και ότι η μοναδική ενημέρωση που είχε ήταν μέσω των δικηγόρων του κατά την επίσκεψη του εκ των δικηγόρων του,     Αλ. Κληρίδη, στις Κεντρικές Φυλακές.

 

Ως Λόγοι επί των οποίων βασίζεται το αίτημα για θεραπεία, στην υπό κρίση Αίτηση, εξειδικεύονται οι ακόλουθοι:

 

     I.        Παραβίαση δικαιοδοσίας και παράβαση εξουσίας

 

Το Κατώτερο Δικαστήριο με την απόφαση του αγνόησε πλήρως τα Άρθρα 8(3) και (4) του περί της Διαδικασίας Αναγνώρισης και Εκτέλεσης Αποφάσεων Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι οποίες επιβάλλουν Ποινές Στερητικές της Ελευθερίας Νόμου του 2014, (Ν.67(Ι)/2014) τα οποία προνοούν ξεκάθαρα το δικαίωμα στον κρατούμενο να εκφέρει γνώμη, γραπτώς ή προφορικώς, προς το Δικαστήριο που εξετάζει την αποστολή της καταδικαστικής απόφασης και του πιστοποιητικού που πρέπει να αποσταλεί καθώς και το Άρθρο 6 της Απόφασης-Πλαίσιο 2008/909/ΔΕΥ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2008, σχετικά με την εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης σε ποινικές αποφάσεις οι οποίες επιβάλλουν ποινές στερητικές της ελευθερίας ή μέτρα στερητικά της ελευθερίας, για το σκοπό της εκτέλεσής τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση με βάση το οποίο παρέχεται στον κατάδικο το δικαίωμα να εκφέρει την άποψη του για την εν λόγω διαδικασία πριν το Δικαστήριο αποφασίσει, με αποτέλεσμα το Κατώτερο Δικαστήριο να έχει αποφασίσει αντίθετα με τα εν λόγω Άρθρα του Νόμου και της Απόφασης-Πλαίσιο και άρα καθ’ υπέρβαση της δικαιοδοσίας του και κατά παράβαση εξουσίας.

 

   II.        Παραβίαση των Κανόνων Φυσικής Δικαιοσύνης

 

Με τον τρόπο που ενήργησε το Κατώτερο Δικαστήριο εκδίδοντας στις 3/4/2025 απόφαση με την οποία αποφάσισε να μην εκδώσει πιστοποιητικό στο κράτος εκτέλεσης αναφορικά με τη δυνατότητα μεταφοράς του Αιτητή στην Ισπανία για την εκτέλεση του υπολοίπου της ποινής του, χωρίς την ενημέρωση και παρουσία του Αιτητή κατά την υποβολή της Αίτησης και της έκδοσης της απόφασης, επηρέασε τα δικαιώματα του Αιτητή χωρίς να δοθεί ευκαιρία σε αυτόν να θέσει τη θέση του ενώπιον του Δικαστηρίου και παραβίασε τις αρχές της φυσικής δικαιοσύνης ως προς την ακρόαση και των δύο πλευρών.

 

Περιπλέον, το Δικαστήριο ενήργησε κατά παράβαση των Άρθρων 6 της Απόφασης-Πλαίσιο 2008/909/ΔΕΥ και αντίστοιχα Άρθρα 6, 7 και 8 του                     Ν. 67(Ι)/2014. Σύμφωνα με τα εν λόγω Άρθρα το κράτος έκδοσης[3], δηλαδή η Κυπριακή Δημοκρατία δεν ενήργησε ως όφειλε, δηλαδή δεν παρείχε στον κατάδικο/ Αιτητή τη δυνατότητα να εκφράσει τη γνώμη του, προφορικά ή γραπτώς.

 

Στην παρούσα περίπτωση ο Αιτητής, δια των δικηγόρων του, έλαβε ενημέρωση την 3/2/2025 ότι το αίτημα του πρόκειται να εξετασθεί, όμως ουδέποτε έλαβε ενημέρωση για την εξέλιξη της διαδικασίας, πολλώ δε μάλλον ουδέποτε κλήθηκε να τοποθετηθεί σχετικά με το ενδεχόμενο μεταφοράς του.

 

Επιπρόσθετα, ένεκα του γεγονότος έκδοσης της απόφασης χωρίς ενημέρωση και στην απουσία του Αιτητή και των δικηγόρων του, παραβιάστηκε το δικαίωμα του Αιτητή να ενημερωθεί σε κατανοητή γλώσσα για την εξέλιξη του αιτήματος του, αλλά και την απόφαση αναφορικά με το ενδεχόμενο μεταφοράς και εκτέλεσης της εναπομένουσας ποινής στην Ισπανία κατά παράβαση του Άρθρου 6 της Απόφασης-Πλαίσιο και του αντίστοιχου Άρθρου 8(6) του                   Ν. 67(Ι)/2014, αλλά και των Άρθρων της ειδικής νομοθεσίας δηλαδή του περί του Δικαιώματος σε Διερμηνεία και Μετάφραση κατά την Ποινική Διαδικασία Νόμου του 2014 (Ν. 18(Ι)/2014).

 

 III.        Πλάνη Δικαστηρίου

 

Το Κατώτερο Δικαστήριο εφάρμοσε τo Άρθρο 7(2) του ειδικού Νόμου[4] υπό πλάνη, θεωρώντας ότι η «διευκόλυνση στην κοινωνική επανένταξη του καταδίκου» έχει σχέση με τον χρόνο έκτισης της ποινής του κατάδικου είτε στην Κύπρο είτε στην Ισπανία.

 

Το Κατώτερο Δικαστήριο, συγκεκριμένα στη σελίδα 4 της απόφασης του, παρά του ότι προσπαθεί να δικαιολογήσει την απόφαση απόρριψης του στο ότι δεν θα εξυπηρετηθεί η «διευκόλυνση στην κοινωνική επανένταξη», αιτιολογεί την απόφαση του με την αναφορά ότι «σε περίπτωση εκτέλεσης της απόφασης στην Ισπανία,... δεν θεωρούμε ότι θα εξυπηρετείτο είτε ο ειδικός είτε ο γενικός σκοπός του αποτρεπτικού χαρακτήρα της ποινής που έχουμε επιβάλει και την οποία επαναλαμβάνουμε ότι κρίναμε ως κατάλληλη και αρμόζουσα λαμβάνοντας υπόψη και τις προσωπικές περιστάσεις του καταδικασθέντα». Πουθενά στην νομοθεσία της Κύπρου ή στην Απόφαση-Πλαίσιο δεν αποτελεί κριτήριο για την έγκριση μεταφοράς του κρατούμενου ο ειδικός ή γενικός αποτρεπτικός χαρακτήρας της ποινής που έχει επιβληθεί.

 

Κριτήριο στο συγκεκριμένο στάδιο που αποφάσισε το Κατώτερο Δικαστήριο είναι η καλύτερη κοινωνική επανένταξη του κρατούμενου, η οποία προσδιορίζεται με τον αμέσως πιο κάτω τρόπο όπως αυτός εντοπίζεται στην παράγραφο (9) σελίδα 3 της Απόφασης-Πλαίσιο:

 

«Προκειμένου να βεβαιωθεί ότι η εκτέλεση της ποινής από το κράτος εκτέλεσης θα εξυπηρετήσει το σκοπό της κοινωνικής επανένταξης, η αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης λαμβάνει υπόψη στοιχεία όπως, για παράδειγμα, ο δεσμός του ενδιαφερόμενου με το κράτος εκτέλεσης, εάν το θεωρεί ως έδρα των οικογενειακών, γλωσσικών, πολιτιστικών, κοινωνικών ή οικονομικών και άλλων δεσμών με το κράτος εκτέλεσης.»

 

Πουθενά δεν γίνεται αναφορά στο Νόμο ή την Απόφαση-Πλαίσιο ή τις επεξηγηματικές σημειώσεις της Απόφασης-Πλαίσιο ότι η «καλύτερη επανένταξη» έχει ως κριτήριο τα χρόνια έκτισης ποινής και τον τιμωρητικό και αποτρεπτικό χαρακτήρα μιας πολυετούς ποινής φυλάκισης.

 

 IV.        Ελλιπή στοιχεία και Παραπλάνηση του Δικαστηρίου

 

Πουθενά δεν φαίνεται ποια ακριβώς ήταν τα ερωτήματα που έκανε το Υπουργείο Δικαιοσύνης προς τις Ισπανικές Αρχές και αν υπήρχαν κάποια ερωτήματα από το ίδιο το Δικαστήριο.

Μάλλον το αντίθετο φαίνεται από τις απαντήσεις/αποφάσεις που φαίνεται να υπάρχουν στο φάκελο της υπόθεσης από τις Ισπανικές Αρχές, αφού δεν φαίνεται το Ισπανικό Δικαστήριο να αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για μεγάλη ποσότητα ναρκωτικών ουσιών, που λογικά ακόμα και στην Ισπανία στη βάση των κριτηρίων που περιγράφει στην ίδια την απόφαση, θα ενέπιπταν σαν σοβαρές υποθέσεις της Ισπανίας και άρα θα εφαρμόζονταν οι πιο αυστηρές ποινές που και πάλι αναφέρει το Ισπανικό Δικαστήριο.

 

Το Κατώτερο Δικαστήριο, αποφάσισε υπό την λανθασμένη αντίληψη ότι ο Αιτητής στην Κύπρο θα πρέπει να εκτίσει 12 χρόνια ποινής, ενώ στην Ισπανία θα πρέπει να εκτίσει 4 χρόνια και 6 μήνες ποινής, ενώ η πραγματικότητα είναι ότι ακόμα και στην Κύπρο ο πραγματικός χρόνος κράτησης εντός της Κεντρικής Φυλακής μπορεί να είναι 5 χρόνια. Με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ουσιαστική απόκλιση μεταξύ των δύο χωρών αναφορικά με τον πραγματικό χρόνο έκτισης ποινής εντός των φυλακών.

 

Περαιτέρω και πάλι υπό πλάνη και λανθασμένη καθοδήγηση, δεν φαίνεται το Κατώτερο Δικαστήριο να αντιλαμβάνεται ότι τα όσα αναφέρει η Ισπανική Αρχή στις απαντήσεις της είναι ως γενικός κανόνας ό,τι εφαρμόζεται γενικά στην Ισπανία σε τέτοιες υποθέσεις. Δεν υπάρχει απόφαση της Ισπανίας σε σχέση με την προσαρμογή της εν λόγω υπό εξέταση ποινής, δηλαδή απόφαση της Ισπανίας ως προς το ποια θα είναι τελικά η πραγματική ποινή που θα εκτίσει ο Αιτητής όταν μεταφερθεί στην Ισπανία. Συνεπώς, το Κατώτερο Δικαστήριο έπρεπε να εκδώσει το πιστοποιητικό και σε περίπτωση που η Ισπανία εξέδιδε σχετική απόφαση προσαρμογής της ποινής, η οποία να επέτρεπε «αδικαιολόγητα πρόωρη απόλυση» (Άρθρο 17 της Απόφασης-Πλαίσιο, Παράγραφος 4.3 της Έκθεσης 05/02/14 και Άρθρο 15 του Νόμου) τότε θα έπρεπε να εξεταστεί η ακύρωση του πιστοποιητικού μεταφοράς.

 

Ο ευπαίδευτος συνήγορος του Αιτητή προώθησε τους προαναφερθέντες Λόγους με γραπτή αγόρευση.

 

Έχω διεξέλθει με προσοχή την προσβαλλόμενη Απόφαση του Κατώτερου Δικαστηρίου, καθώς και ό,τι ο Αιτητής, μέσω του συνηγόρου του, έχει θέσει ενώπιον μου.

 

Οι αρχές που διέπουν την έκδοση Προνομιακών Διαταγμάτων είναι παγιωμένες και χιλιοειπωμένες ώστε να μην χρειάζεται να λεχθούν πολλά. Πρόκειται για δικαιοδοσία που ασκείται με ιδιαίτερη φειδώ, πάντοτε κατά προνόμιο, όταν διαπιστώνεται έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, έκδηλη νομική πλάνη, δόλος, προκατάληψη και μη τήρηση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης στην πρωτόδικη διαδικασία (βλ. Αίτηση του Κωνσταντινίδη (2003) 1 Α.Α.Δ. 1298 και Perrella (Αρ. 2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 692). Ακόμη και αν υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση δεν χορηγείται άδεια όταν προσφέρεται εναλλακτικό ένδικο μέσο ή θεραπεία που συνήθως είναι αυτό της έφεσης, οι δε εξαιρετικές περιστάσεις για να παρακαμφθεί ο πιο πάνω Κανόνας, θα πρέπει να καταδεικνύεται με επάρκεια ότι συντρέχουν (βλ. Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535 και Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.ά. (2012) 1 Α.Α.Δ. 878).

 

Έχει πλειστάκις αναφερθεί στη νομολογία ότι είναι στους ώμους του αιτητή το βάρος να καταδείξει συζητήσιμη υπόθεση. Ενδιαφέρει η νομιμότητα των ελεγχόμενων ενεργειών, αφού δεν μπορεί αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας να είναι η ορθότητα, ούτε ο τρόπος άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου. H έκδοση Προνομιακού Εντάλματος δεν στοχεύει στον έλεγχο της ορθότητας της πρωτόδικης απόφασης αλλά στη νομιμότητα της απόφασης. Ό,τι εξετάζει το Δικαστήριο στην παρούσα διαδικασία είναι το σύννομο των ελεγχόμενων ενεργειών του Κατώτερου Δικαστηρίου και όχι την ορθότητα της Απόφασης του (βλ. Αναφορικά με την Αίτηση των Kazakhstan Kagazy Plc κ.ά., Πολιτική Αίτηση Αρ. 24/2018, ημερ. 4/4/2018, ECLI:CY:AD:2018:D164).

 

Όπως τονίσθηκε στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (Αρ. 2) (1997) 1Β Α.Α.Δ. 925, 935:

 

 «Αντικείμενο της διαδικασίας δεν είναι ο έλεγχος της ορθότητας μιας απόφασης αλλά της νομιμότητας της. Δεν τίθεται ζήτημα αντικατάστασης της άποψης που διαμόρφωσε το κατώτερο Δικαστήριο, αναφορικά με ζήτημα που αποφάσισε στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του, με εκείνη του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Δεν εκδίδεται ένταλμα Certiorari ως μανδύας μεταμφιεσμένης έφεσης. Ούτε και μπορεί να χρησιμοποιείται η διαδικασία για την έκδοση τέτοιου διατάγματος προκειμένου να γίνει επανακρόαση του ζητήματος που εγέρθηκε. Και δεν είναι επιτρεπτό να εκδίδεται ένταλμα Certiorari προκειμένου να υπαγορευθεί σε Δικαστήριο ο τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να αποφασιστεί ζήτημα που εμπίπτει στη δικαιοδοσία του ή ακόμα ο τρόπος που θα ασκήσει τη διακριτική του εξουσία. (Βλέπε Re Mareware Shipping, Αίτηση 6/92/24.1.92 και Τζεννάρο Περέλλα, Πολιτική 'Εφεση 9169/18.7.95).» 

 

Εφόσον, δηλαδή, στοιχειοθετούνται οι προϋποθέσεις για την ανάληψη και άσκηση δικαιοδοσίας από το Επαρχιακό Δικαστήριο, το Ανώτατο Δικαστήριο δεν υπεισέρχεται στην αναθεώρηση του τρόπου άσκησης των δικαιοδοσιών του, εκτός αν αποκαλύπτεται νομικό σφάλμα καταφανές στο πρακτικό του Δικαστηρίου ή υπέρβαση δικαιοδοσίας.

 

Υπό το φως των όσων πιο πάνω έχουν αναφερθεί, κρίνω πως τα θέματα που εγείρονται στους Λόγους υπό στοιχεία Ι, ΙΙΙ και IV αφορούν στην ορθότητα της υπό κρίση Απόφασης. Το ζήτημα, ωστόσο, δεν τελειώνει εδώ.

 

Ανάμεσα στους Λόγους που ο Αιτητής προβάλλει, ως πιο πάνω έχει αναφερθεί, και για τους οποίους, σύμφωνα με τη θέση του, δικαιολογείται η έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari, είναι η παράβαση των αρχών φυσικής δικαιοσύνης.  Τέτοιος είναι και ο Λόγος ο οποίος προβάλλεται υπό στοιχείο II.

 

Στην Παναγίδη (1991) 1 Α.Α.Δ. 591, λέχθηκαν τα ακόλουθα από τον Κωνσταντινίδη, Δ. αναφορικά με την παράβαση των αρχών φυσικής δικαιοσύνης: 

«Είναι αρκετό να σημειώσω πως αποτελεί κλασσική περίπτωση τέτοιας παράβασης η μη παροχή στον επηρεαζόμενο της ευκαιρίας να ακουστεί, όταν από τη φύση της διαδικασίας του αναγνωρίζεται αυτό το δικαίωμα (Βλ. μεταξύ άλλων In Re Panaretou (1972) 1 CLR, 165, In Re Antonis Mouskos (1977) 1 CLR, 100, In Re Philippou (1986) 1 CLR, 568, In Re Georghiou (1986) 1 CLR, 413, In Re L.P. Loucaides Ltd (1986) 1 CLR, 154).»

 

Στη Zhigachov κ.ά. (Αρ. 3) (2013) 1(Β) Α.Α.Δ. 1318, επαναλαμβάνεται για άλλη μια φορά, η θεμελιακή υποχρέωση των Δικαστηρίων να ενεργούν σε συμφωνία με τις αρχές της φυσικής δικαιοσύνης ως προς την ακρόαση όλων των ενδιαφερομένων. Κάτι τέτοιο καθιστά το Δικαστήριο «…. και πιο πληροφορημένο ως προς το αν δικαιολογείται η έκδοση του διατάγματος». 

 

Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση του Nikolai Ivanovich Kazakov, Πολιτική Έφεση Αρ. 72/2022, ημερ. 17/7/2023, ECLI:CY:AD:2023:A252, σημείωσε πως:

 

«Το δικαίωμα του καθενός να λαμβάνει γνώση για οιαδήποτε δικαστική διαδικασία τον αφορά ή μπορεί να επηρεάσει τα δικαιώματα του και να παραστεί στη διαδικασία και να ακουστεί, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του συστήματος απονομής της δικαιοσύνης στην Κύπρο.

 

      […]

 

Η διεξαγωγή κάθε διαδικασίας στην παρουσία όλων των ενδιαφερομένων ή εφόσον έχουν όλοι δεόντως ειδοποιηθεί, είναι ο κανόνας.» 

 

 

Στην υπό συζήτηση περίπτωση ό,τι βασικά προβάλλεται στο πλαίσιο προώθησης του Λόγου υπό στοιχείο II  είναι ότι με τον τρόπο που το Κατώτερο Δικαστήριο ενήργησε την 3/4/2025 όταν εξέδωσε την υπό κρίση Απόφαση, με την οποία αποφάσισε να μην εκδώσει πιστοποιητικό στο κράτος εκτέλεσης αναφορικά με τη δυνατότητα μεταφοράς του Αιτητή στην Ισπανία για την εκτέλεση του υπολοίπου της ποινής του, χωρίς να του δώσει προηγουμένως το δικαίωμα να ακουστεί και να προβάλει τις θέσεις του, παραβίασε τις αρχές της φυσικής δικαιοσύνης. Μεταξύ άλλων διατάξεων έγινε προς τούτο παραπομπή και στις πρόνοιες των εδαφίων (3) και (4) του Άρθρου 8 του Ν. 67(Ι)/2014 τα οποία διαλαμβάνουν ότι:

 

«(3) Σε όλες τις περιπτώσεις που ο κατάδικος εξακολουθεί να βρίσκεται στη Δημοκρατία, του παρέχεται το δικαίωμα να εκφέρει γνώμη, γραπτώς ή προφορικώς:

Νοείται ότι η γνώμη του κατάδικου εκφράζεται από αυτόν προσωπικά εκτός εάν, κατά την κρίση του κράτους έκδοσης, ο κατάδικος δεν είναι σε θέση εξαιτίας της ηλικίας του ή της φυσικής ή πνευματικής του κατάστασης να εκφέρει γνώμη, οπότε το δικαίωμα ασκείται από το νόμιμο εκπρόσωπό του.

(4) Η γνώμη του κατάδικου λαμβάνεται υπόψη από την αρμόδια αρχή έκδοσης[5] κατά την εξέταση αιτήματος διαβίβασης της απόφασης μαζί με το πιστοποιητικό.»

 

 

Η πιο πάνω πρόνοια αντιστοιχεί με το Άρθρο 6(3) της Απόφασης-Πλαίσιο 2008/909/ΔΕΥ το οποίο προνοεί ως ακολούθως:

«3.   Σε όλες τις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο κατάδικος ευρίσκεται ακόμη στο κράτος έκδοσης, πρέπει να του παρέχεται η δυνατότητα να εκφράζει τη γνώμη του, προφορικά ή γραπτά. Εφόσον το κράτος έκδοσης το θεωρεί αναγκαίο λόγω της ηλικίας ή της φυσικής ή πνευματικής κατάστασης του προσώπου, αυτή η δυνατότητα θα παρέχεται στο νόμιμο εκπρόσωπό του.

Η γνώμη του καταδίκου λαμβάνεται υπόψη όταν πρόκειται να κριθεί αν θα διαβιβασθεί η απόφαση μαζί με το πιστοποιητικό. Όταν ο ενδιαφερόμενος έχει κάνει χρήση της δυνατότητας που του παρέχεται στην παρούσα παράγραφο, η γνώμη του καταδίκου διαβιβάζεται στο κράτος εκτέλεσης, ιδίως ενόψει του άρθρου 4 παράγραφος 4. Εάν ο κατάδικος εξέφρασε τη γνώμη του προφορικά, το κράτος έκδοσης μεριμνά ώστε η δήλωσή του να είναι διαθέσιμη στο κράτος εκτέλεσης σε έγγραφη μορφή.»

 

Στο στάδιο αυτό το Ανώτατο Δικαστήριο δεν υπεισέρχεται στην ουσία της αίτησης, αλλά εξετάζει αν από το υλικό που τίθεται ενώπιον του υπάρχει συζητήσιμο θέμα που να δικαιολογεί τη χορήγηση της αιτούμενης άδειας. Στο στάδιο αυτό ενδιαφέρει μόνο αν υπάρχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση.

Με δεδομένο ότι ο Αιτητής ουδέποτε κλήθηκε από το Κατώτερο Δικαστήριο να διατυπώσει τη γνώμη του κατά το στάδιο εξέτασης από το Δικαστήριο του αιτήματος του για διαβίβαση της απόφασης προς αναγνώριση του καθώς και προς εκτέλεση της επιβληθείσας ποινής, βρίσκω ότι αποκαλύπτεται εκ πρώτης όψεως υπόθεση για παράβαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης.

 

Συνεπώς, δίδεται άδεια για την καταχώριση Αίτησης δια Κλήσεως προς το σκοπό έκδοσης Εντάλματος Certiorari σε σχέση με την υπό έλεγχο Απόφαση του Κατώτερου Δικαστηρίου, ημερ. 3/4/2025 για τον πιο πάνω Λόγο.

 

Η Αίτηση δια Κλήσεως να καταχωρηθεί εντός τεσσάρων ημερών από σήμερα. Εφόσον καταχωριστεί ως ανωτέρω, ο Πρωτοκολλητής να την ορίσει για Οδηγίες στις 30/9/2025, η ώρα 8.45 π.μ. Να επιδοθεί δε στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξεως και στο Γενικό Εισαγγελέα τουλάχιστον τέσσερις ημέρες πριν από τη δικάσιμο.

 

Τα έξοδα της παρούσας Αίτησης θα είναι έξοδα στην πορεία της Αίτησης με Κλήση.

 

 

 

                                                     Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.