ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 198/2025)
11 Σεπτεμβρίου, 2025
[Ε. ΕΦΡΑΙΜ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤON ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΦΟΥΛΛΑΣ Λ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΗ ΚΑΙ MAHMUT KARACA ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΠΟΒΙΩΣΑΣΗΣ MUNEWER AHMET Ή MUNEWER ALI Ή MAJILA MEHMET MUNNEWER, ΤΕΩΣ ΕΞ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ (ΑΡ. ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ [ ]), ΔΥΝΑΜΕΙ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΗΜΕΡ. 13.10.2023 ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ MANDAMUS
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΚΗΔΕΜΟΝΑ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΑΚΩΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΩΝ Ή/ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΣΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΗΜΕΡ. 2/06/2025 ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΒΑΛΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΙΤΗΤΕΣ ΤΟ ΠΟΣΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΠΙΔΙΚΑΣΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΠΟΒΙΩΣΑΣΗΣ MUNEWER AHMET Ή MUNEWER ALI Ή MAJILA MEHMET MUNNEWER, ΤΕΩΣ ΕΞ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ (ΑΡ. ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ [ ]), ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗΣ ΑΡ. 3/2013 Ε.Δ. ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΑΚΙΝΗΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΠΟΥ ΑΝΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΠΟΒΙΩΣΑΣΑ
....................
Δρ Α. Ποιητής μαζί με Φ. Χατζηνικολή (κα), για Δρ. Ανδρέας Π. Ποιητής & Σία Δ.Ε.Π.Ε., για τους Αιτητές.
................
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ε. ΕΦΡΑΙΜ, Δ.: Με την υπό κρίση Αίτηση οι Αιτητές ζητούν άδεια για την καταχώριση δια κλήσεως αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Mandamus για την «καταβολή στους Αιτητές, ως διαχειριστές της περιουσίας της αποβιώσασας Τουρκοκύπριας Munewer Ahmet ή Munewer Ali ή Majila Mehmet Munnewer, τέως εξ Αμμοχώστου, (Αρ. Ταυτότητας [ ]), του ποσού των €36.405.- ως αποζημίωση για την απαλλοτρίωση του ακινήτου, όπως αυτό περιγράφεται στην απόφαση του Ε.Δ. Λάρνακας ημερ. 19.1.2022 με τόκο προς 9% ετησίως από 07/10/2011 μέχρι 15/05/2014 και με τόκο προς 3% ετησίως από 16/05/2014 μέχρι εξοφλήσεως».
Σύμφωνα με την Έκθεση Γεγονότων και την ένορκη δήλωση που υποστηρίζουν την Αίτηση, στις 19.1.2022 εξεδόθη απόφαση στην Παραπομπή υπ’ αρ. 3/2013 από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας υπέρ των τότε Διαχειριστών της περιουσίας της ως άνω αναφερόμενης αποβιωσάσης και εναντίον της Δημοκρατίας για το ποσό των €36.405 ως αποζημίωση για την απαλλοτρίωση του ακινήτου της αποβιωσάσης, με τόκο προς 9% ετησίως από 7.10.2011 μέχρι 15.5.2014 και με τόκο προς 3% ετησίως από 16.5.2014 μέχρι εξοφλήσεως πλέον δικηγορικά έξοδα. Οι Διαχειριστές έχουν έκτοτε αντικατασταθεί, όπως φαίνεται και στον τροποποιημένο τίτλο της εκδοθείσας απόφασης και είναι οι Αιτητές στην παρούσα.
Ενώ τα δικηγορικά έξοδα έχουν καταβληθεί στους δικηγόρους των Διαχειριστών, το ποσό της αποζημίωσης έχει ζητηθεί από τους Αιτητές, ως διαχειριστές της περιουσίας της αποβιωσάσης, με επιστολές τους, ημερ. 3.12.2024, 17.1.2025, 22.1.2025, 21.2.2025 και 26.2.2025, προς τη Διευθύντρια Υπηρεσίας Διαχείρισης Τουρκοκυπριακών Περιουσιών.
Η Διευθύντρια απάντησε στις εν λόγω επιστολές, με επιστολές ημερ. 13.2.2025 και 12.3.2025, στις οποίες αναφέρει ότι ο Κηδεμόνας Τουρκοκυπριακών Περιουσιών, ως Διαχειριστής αυτών, έχει εξουσία να άρει τη διαχείριση συγκεκριμένης Τουρκοκυπριακής περιουσίας ή μέρους αυτής, με δεόντως αιτιολογημένη απόφαση του και υπό τους κατάλληλους όρους.
Σύμφωνα πάντα με την Έκθεση και την ένορκη δήλωση, στο μεταξύ είχε εκδοθεί ένταλμα εκποίησης περιουσίας εναντίον του Κηδεμόνα Τουρκοκυπριακών Περιουσιών και του Γενικού Εισαγγελέα για την αποζημίωση και τους τόκους. Κατά την προσπάθεια εκτέλεσης του εντάλματος στο Επαρχιακό Κτηματολογικό Γραφείο Λάρνακας, ο δικαστικός επιδότης πληροφορήθηκε πως το ποσό των €54.310,28 πληρώθηκε στον Κηδεμόνα Διαχείρισης Τουρκοκυπριακών Περιουσιών.
Με ηλεκτρονικό μήνυμα ημερ. 2.6.2025 οι δικηγόροι των Αιτητών ζήτησαν από τον Γενικό Εισαγγελέα και τον Κηδεμόνα την πληρωμή της αποζημίωσης εντός 15 ημερών. Η Διευθύντρια της Υπηρεσίας Διαχείρισης Τουρκοκυπριακών Περιουσιών απάντησε με ηλεκτρονικό μήνυμα ημερ. 13.6.2025 ότι το θέμα μελετάται και θα επανέλθουν. Στις 20.6.2025 οι Αιτητές, μέσω των δικηγόρων τους, έστειλαν νέο ηλεκτρονικό μήνυμα ζητώντας να πληροφορηθούν πόσο χρόνο θα πρέπει να αναμένουν για την απάντηση. Στις 2.7.2025 η Διευθύντρια της Υπηρεσίας Διαχείρισης Τουρκοκυπριακών Περιουσιών απάντησε πως δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει πόσο χρόνο θα χρειαστούν τα υπόλοιπα αρμόδια τμήματα να ολοκληρώσουν τη μελέτη της υπόθεσης ούτως ώστε να εξεταστεί το αίτημα των Αιτητών. Οι δικηγόροι των Αιτητών επανήλθαν με ηλεκτρονικό μήνυμα ημερ. 10.7.2025, με το οποίο έδωσαν στην Υπηρεσία προθεσμία μέχρι τις 9.8.2025 για την πληρωμή στους Αιτητές των ποσών σύμφωνα με την απόφαση ημερ. 19.1.2022. Η Υπηρεσία δεν απάντησε ούτε και προέβη σε καταβολή των ποσών.
Σύμφωνα πάντα με τους Αιτητές, ο Κηδεμόνας δεν νομιμοποιείται να κατακρατεί ποσό το οποίο προέρχεται από απαλλοτρίωση Τουρκοκυπριακής περιουσίας και, επομένως, το κατακρατεί χωρίς δικαιολογία. Λόγω της απαλλοτρίωσης, το επίδικο ακίνητο έπαυσε να βρίσκεται υπό διαχείριση και, ως εκ τούτου, η αποζημίωση θα πρέπει να καταβληθεί στον πραγματικό δικαιούχο, ήτοι τους Αιτητές ως Διαχειριστές της περιουσίας της αποβιωσάσης ιδιοκτήτριας αυτού.
Όπως έχει λεχθεί στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση του Άνθιμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, για τη χορήγηση άδειας για καταχώριση δια κλήσεως αίτησης για Mandamus, ο αιτητής θα πρέπει να ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι έχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση.
Στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση του Ιερόθεου Χριστοδούλου, άλλως Ρόπα (2008) 1 Α.Α.Δ. 43, λέχθηκαν τα εξής:
«Συνήθως η θεραπεία με το προνομιακό ένταλμα Mandamus, χρησιμοποιείται για να διαταχθεί κατώτερο Δικαστήριο να ασκήσει συγκεκριμένη εξουσία, μέσα στα πλαίσια της αρμοδιότητάς του. Όμως η θεραπεία μπορεί να εξασφαλιστεί για να εξαναγκάσει και άλλες αρχές ή όργανα ή πρόσωπα τα οποία ασκούν δημόσια εξουσία, για να εκτελέσουν δημόσιο καθήκον το οποίο επιβάλλει ο Νόμος...[..]. Προϋπόθεση για την παραχώρηση της θεραπείας, είναι ο Αιτητής να έχει δικαίωμα να ζητήσει την εκτέλεση του συγκεκριμένου καθήκοντος. Επίσης, ο Αιτητής θα πρέπει προτού αποταθεί στο Δικαστήριο για άδεια, να έχει αιτηθεί από το δημόσιο όργανο την εκτέλεση του καθήκοντός του, αλλά αυτό να έχει αρνηθεί να συμμορφωθεί.»
Η βασική θέση των Αιτητών είναι ότι με την απαλλοτρίωση, το επίδικο ακίνητο έχει μεταβιβαστεί στη Δημοκρατία και επομένως έχει παύσει πλέον να ανήκει στην αποβιώσασα ιδιοκτήτρια του και συνακόλουθα δεν υπόκειται στη διαχείριση του Κηδεμόνα. Επομένως, ο Κηδεμόνας κακώς πληρώθηκε το ποσό της αποζημίωσης το οποίο επιδικάστηκε υπέρ των Διαχειριστών της περιουσίας της αποβιωσάσης και εναντίον της Δημοκρατίας και δεν νομιμοποιείται να το κατακρατεί.
Σύμφωνα με το άρθρο 3 των περί Τουρκοκυπριακών Περιουσιών (Διαχείριση και Άλλα Θέματα) (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμων του 1991 έως (Αρ. 2) του 2025, Ν.139/1991, ο εκάστοτε Υπουργός Εσωτερικών διορίζεται ως Κηδεμόνας των Τουρκοκυπριακών Περιουσιών και τις διαχειρίζεται σύμφωνα με τον εν λόγω Νόμο, διαρκούσης της έκρυθμης κατάστασης συνεπεία της Τουρκικής Εισβολής.
Στην υπό κρίση περίπτωση, ο Κηδεμόνας επικαλείται την επιφύλαξη του άρθρου 3 του Ν.139/1991, η οποία προνοεί ως ακολούθως:
«Νοείται ότι στα πλαίσια άσκησης της πιο πάνω εξουσίας του να διαχειρίζεται Τουρκοκυπριακές περιουσίες διαρκούσης της έκρυθμης κατάστασης, ο Υπουργός έχει επίσης εξουσία ως διαχειριστής, να άρει µε δεόντως αιτιολογημένη απόφασή του και υπό τους κατά την κρίση του κατάλληλους όρους τη διαχείριση συγκεκριμένης Τουρκοκυπριακής περιουσίας ή μέρους αυτής, αφού λάβει υπόψη σε σχέση µε τη διαχείριση τις συνθήκες και περιστάσεις της κάθε περίπτωσης και σταθμίσει όλους τους σχετικούς µε το θέμα αυτό παράγοντες …»
Οι Αιτητές παρέπεμψαν στην απόφαση του αδελφού Δικαστή Μαλαχτού, Προέδρου του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας όπως ήταν τότε, στην Αγωγή υπ’ αρ. 180/2008, Hassan Kemal, υπό την ιδιότητα του ως διαχειριστής της περιουσίας του αποβιώσαντος Hasan Hasan (Kasavolli) τέως από τα Λιμνιά Αμμοχώστου v. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας και του Κηδεμόνα Τουρκοκυπριακών Περιουσιών, ημερ. 8.9.2014. Η αγωγή αφορούσε απαλλοτρίωση Τουρκοκυπριακής γης, η οποία αρχικώς είχε επιταχθεί και ακολούθως απαλλοτριωθεί. Ο Κηδεμόνας απεδέχθη τόσο την επίταξη όσο και την απαλλοτρίωση και εισέπραξε για αυτές το συνολικό ποσό των €2.492.719,94.
Ο Δικαστής Μαλαχτός ανέφερε τα ακόλουθα:
«Το χωράφι που απαλλοτριώθηκε ήταν Τουρκοκυπριακή περιουσία στην έννοια του Νόμου. Με την ολοκλήρωση της απαλλοτρίωσης και την εγγραφή του στο όνομα της απαλλοτριούσας αρχής έπαψε να είναι Τουρκοκυπριακή περιουσία. Σε πλείστες περιπτώσεις απαλλοτριώσεων η πληρωμή της αποζημίωσης γίνεται ουσιαστικά ταυτόχρονα με τη μεταβίβαση και εγγραφή της απαλλοτριωθείσας περιουσίας στο όνομα της απαλλοτριούσας αρχής. Εάν έτσι έγινε, ο Κηδεμόνας καθηκόντως εισέπραξε το ποσό της αποζημίωσης και αμέσως, αφού η περιουσία έπαψε να είναι Τουρκοκυπριακή, δεν νομιμοποιείτο στην κατακράτησή του αλλά όφειλε να το αποδώσει προς το δικαιούχο, τον αποβιώσαντα αν ήταν στη ζωή ή το διαχειριστή της περιουσίας του αν είχε ήδη αποβιώσει. Εάν τον Δεκέμβριο του 2007, που σύμφωνα με τα παραδεκτά γεγονότα τα ποσά κατατέθηκαν στον Κηδεμόνα, το χωράφι είχε ήδη μεταβιβαστεί στο όνομα της απαλλοτριούσας αρχής η αποζημίωση θα έπρεπε να πληρωθεί στον αποβιώσαντα ή το διαχειριστή του. Η ουσία είναι ότι ο Κηδεμόνας δεν νομιμοποιείται να κατακρατεί το ποσό το οποίο οφείλει να αποδώσει στον Ενάγοντα.
Το χωράφι, δηλαδή η ακίνητη περιουσία που το 1974 εγκαταλείφθηκε από τον αποβιώσαντα έπαψε να είναι Τουρκοκυπριακή περιουσία. Επομένως, τα ποσά που εισπράχθηκαν από τον Κηδεμόνα σε σχέση με αυτό και οφείλονταν στον αποβιώσαντα ή το διαχειριστή του δεν οφείλονται πλέον σε σχέση με Τουρκοκυπριακή περιουσία, αφού το χωράφι δεν είναι πλέον τέτοια, και συνεπώς ο Κηδεμόνας δεν μπορεί να αρνείται να τα πληρώσει στον Ενάγοντα επικαλούμενος τις πρόνοιες του άρθρου 9 των Νόμων που δεν καλύπτει το επίδικο ποσό. Σημασία έχει κατά πόσο η περιουσία είναι Τουρκοκυπριακή κατά το χρόνο που εγείρεται η αξίωση και αναζητεί απάντηση το ερώτημα κατά πόσο ο Κηδεμόνας οφείλει να πληρώσει τον Τουρκοκύπριο ή τυγχάνει εφαρμογής το άρθρο 9 των Νόμων.
…………………..………………………………………………………..
Όταν ολόκληρη η συγκεκριμένη Τουρκοκυπριακή περιουσία απαλλοτριωθεί, τότε σε σχέση με αυτή δεν μπορεί να προκύψει οικονομική υποχρέωση και συνεπώς εκλείπει η όποια δικαιολογία για να μην αποδοθεί το περιουσιακό στοιχείο της αποζημίωσης για την απαλλοτρίωση της στον Τουρκοκύπριο πρώην ιδιοκτήτη της, κατ΄ εφαρμογή των συνταγματικών προνοιών.
……………………………………………………………………………
Η απαίτηση του να πληρωθεί από τον Κηδεμόνα το αξιούμενο ποσό δεν ικανοποιήθηκε όχι «... λόγω της εφαρμογής πρόνοιας του παρόντος Νόμου στη δική του περίπτωση ...». Το άρθρο 9 δεν τυγχάνει εφαρμογής στη δική του περίπτωση. Ο Νόμος δεν νομιμοποιούσε τον Κηδεμόνα στην κατακράτησή του που οφείλει να πληρώσει στον Ενάγοντα το ποσό που ανήκει στην περιουσία του.»
Η εν λόγω απόφαση είναι πρωτόδικη και επομένως μη δεσμευτική. Εν πάση περιπτώσει, δεν τυγχάνει εφαρμογής στα ιδιαίτερα γεγονότα της παρούσας Αίτησης. Η εν λόγω υπόθεση αφορούσε το άρθρο 9 του Ν.139/1991 το οποίο προβλέπει ότι «η πληρωμή οποιουδήποτε ποσού που οφείλεται σε ιδιοκτήτη τουρκοκυπριακής περιουσίας σε σχέση με την περιουσία αυτή αναστέλλεται κατά τη διάρκεια της έκρυθμης κατάστασης που επικρατεί στην Κυπριακή Δημοκρατία λόγω της τουρκικής εισβολής».
Στην προκειμένη περίπτωση, έχει εκδοθεί μια δικαστική απόφαση υπέρ των Διαχειριστών και εναντίον της Δημοκρατίας για ποσό αποζημίωσης για την απαλλοτρίωση του ακινήτου της αποβιωσάσης. Στο πλαίσιο προσπάθειας εκτέλεσης της απόφασης και είσπραξης του επιδικασθέντος ποσού πλέον τόκους, διεφάνη ότι το Επαρχιακό Κτηματολογικό Γραφείο Λάρνακας κατέβαλε το εν λόγω ποσό στον Κηδεμόνα Τουρκοκυπριακών Περιουσιών. Ο τελευταίος, επικαλούμενος τις πρόνοιες του άρθρου 3 του Ν.139/1991, ζητά διάφορα στοιχεία αναφορικά με το ακίνητο και τους κληρονόμους της αποβιωσάσης για να αποφασίσει κατά πόσο θα άρει τη διαχείριση και καταβάλει το ποσό στους Αιτητές.
Ο Κηδεμόνας δεν ήταν διάδικο μέρος στην Παραπομπή στο πλαίσιο της οποίας εξεδόθη η απόφαση και επομένως δεν υπάρχει απόφαση εναντίον του ιδίου, παρά μόνο εναντίον της Δημοκρατίας. Με βάση το άρθρο 6 του Ν.139/1991, ο Κηδεμόνας αποτελεί ξεχωριστό πρόσωπο από τη Δημοκρατία, εξ ου και προνοεί ότι αυτός δύναται να «εγείρει ή υπερασπίζεται οποιαδήποτε αγωγή ή παραπομπή ή λαμβάνει μέρος σε διαδικασία που αφορά Τουρκοκυπριακή περιουσία», καθώς επίσης να προβαίνει σε διάφορες άλλες εκεί καθοριζόμενες ενέργειες σε σχέση πάντοτε με Τουρκοκυπριακή περιουσία.
Με βάση την απόφαση, η Δημοκρατία έχει υποχρέωση συμμόρφωσης με αυτή, η οποία αντί να καταβάλει το ποσό στον εξ αποφάσεως οφειλέτη, το κατέβαλε στον Κηδεμόνα Τουρκοκυπριακών περιουσιών. Παρόλο που το ζήτημα ενδεχομένως να μπορούσε να επιλυθεί μέσω των μέτρων εκτέλεσης της απόφασης, εντούτοις διαφαίνεται ότι από τη στιγμή που διαπιστώθηκε ότι η Δημοκρατία κατέβαλε το εν λόγω ποσό στον Κηδεμόνα, οι Αιτητές αναγνωρίζουν αυτό το γεγονός και επιχειρούν πλέον να το εισπράξουν από αυτόν, χωρίς βεβαίως να ήταν διάδικο μέρος στην Παραπομπή και να έχει εκδοθεί οποιαδήποτε απόφαση στο πλαίσιο αυτής εναντίον του.
Όπως έχει ήδη λεχθεί, διάταγμα Mandamus δύναται να εκδοθεί και εναντίον μη δικαστικής αρχής, για να την υποχρεώσει να εκτελέσει δημόσιας εξουσίας καθήκον το οποίο επιβάλλει ο νόμος (Ρόπας (ανωτέρω), Republic v. M.D.M. Estate (1982) 3 C.L.R. 642 και In re Moschatos (1985) 1 C.L.R. 381).
Στην υπό κρίση περίπτωση, το προνομιακό ένταλμα Mandamus επιζητείται για να υποχρεώσει τον Κηδεμόνα, ο οποίος δεν ήταν διάδικο μέρος σε δικαστική διαδικασία, να προβεί σε συμμόρφωση με την απόφαση που εξεδόθη στο πλαίσιο αυτής. Οι Διαχειριστές, εν προκειμένω, δεν νομιμοποιούνται να αξιώνουν τα χρήματα από τον Κηδεμόνα ο οποίος δεν ήταν διάδικο μέρος στη δικαστική διαδικασία. Συνεπώς, δεν μπορεί να τίθεται θέμα παράλειψης εκτέλεσης καθήκοντος από τον Κηδεμόνα.
Υπό το φως των όσων αναφέρονται ανωτέρω, δεν ικανοποιούμαι ότι οι Αιτητές έχουν καταδείξει εκ πρώτης όψεως υπόθεση ούτως ώστε να δικαιολογείται η έγκριση της Αίτησης.
Η Αίτηση απορρίπτεται.
Ε. ΕΦΡΑΙΜ, Δ.
/κβπ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο