ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
Δικαιοδοσία δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) του Ν. 33/1964
ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ
(Αρ. Αίτησης 42/2024)
9 Σεπτεμβρίου 2025
[ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΕΦΡΑΙΜ, Δ/στές]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ TRICOR LTD ΥΠΟ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ, ΔΙΑ ΤΟΥ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΗ ΝΕΟΦΥΤΟΥ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΝΟΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ, ΑΡ. ΥΠΟΘΕΣΗΣ: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΥΠ’ ΑΡ. 89/2023, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 01/11/2024
ΜΕΤΑΞΥ:
TRICOR LTD ΥΠΟ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ, ΔΙΑ ΤΟΥ
ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΗ ΝΕΟΦΥΤΟΥ
Αιτήτριας,
ν.
EUROBANK CYPRUS LTD
Καθ’ ης η Αίτηση.
........................
Χρ. Νεοφύτου, για Νεοφύτου & Νεοφύτου Δ.Ε.Π.Ε., για την Αιτήτρια.
Φ. Ζωμενής, για Χάρης Κυριακίδης Δ.Ε.Π.Ε., για την Καθ’ ης η Αίτηση.
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από την Εφραίμ, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΦΡΑΙΜ, Δ.: Με την παρούσα Αίτηση η Αιτήτρια ζητά άδεια για την εκδίκαση από το Ανώτατο Δικαστήριο νομικού θέματος, δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) των περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμων του 1964 έως 2024 (o N.33/1964).
Το ιστορικό της διαδικασίας μέχρι και την υποβολή της παρούσας ξεκίνησε με την έκδοση απόφασης ημερ. 17.2.2023 στην αγωγή 3498/2012 από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας υπέρ της Καθ’ ης η Αίτηση και εναντίον της Αιτήτριας, για το ποσό των €216.000 πλέον τόκους. Εξεδόθη επίσης διάταγμα εκποίησης υποθήκης ακινήτου της Αιτήτριας.
Η Αιτήτρια καταχώρισε την Πολ. Έφεση Αρ. 89/2023 κατά της προαναφερόμενης πρωτόδικης απόφασης. Στο πλαίσιο της Έφεσης, η Καθ’ ης καταχώρισε αίτηση για ασφάλεια εξόδων. Με την απόφαση του ημερ. 1.11.2024 το Εφετείο απέρριψε την εισήγηση της Αιτήτριας (εκεί Εφεσίβλητης) ότι η Καθ΄ ης (εκεί Εφεσείουσα) χρειαζόταν άδεια για την καταχώριση της αίτησης στη βάση του άρθρου 220 του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113. Ανέφερε ότι επρόκειτο για ενδιάμεσο αίτημα για θεραπεία στη διαδικασία της Έφεσης που η Αιτήτρια η ίδια είχε ξεκινήσει εναντίον της Καθ’ ης. Ενέκρινε την αίτηση και εξέδωσε διάταγμα για την παροχή εντός 45 ημερών από την Αιτήτρια ασφάλειας για το ποσό των €6.400 πλέον ΦΠΑ και διάταγμα αναστολής της διαδικασίας της Έφεσης μέχρι τη συμμόρφωση της Αιτήτριας και όπως, σε περίπτωση μη συμμόρφωσης εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας, η Έφεση θα θεωρείται ως απορριφθείσα με έξοδα προς όφελος της Καθ’ ης και εναντίον της Αιτήτριας.
Η Αιτήτρια δεν συμμορφώθηκε με το εν λόγω διάταγμα. Παρά ταύτα, πριν τη λήξη της προθεσμίας των 45 ημερών, καταχώρισε την παρούσα Αίτηση με την οποία ζητά άδεια για την εκδίκαση νομικού θέματος δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) του Ν.33/1964. Το νομικό θέμα που τίθεται έχει ως εξής:
«Όπως ερμηνεύσει τις πρόνοιες του Άρθρου 220 του περί εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113 και ότι στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει εξαίρεση αναφορικά με τη διαδικασία – Αίτηση Ασφάλειας Εξόδων εναντίον της Αιτήτριας – υπό εκκαθάριση εταιρείας ενώπιον του Εφετείου, από τη στιγμή που δεν εξασφαλίστηκε η σχετική άδεια από το Δικαστήριο Εκκαθάρισης (Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας με αρ. 310/13), εκ μέρους της Καθ΄ ης η αίτηση.»
Σημειώνεται ότι με την Αίτηση ζητείται επίσης η συνεκδίκαση της με την Αίτηση που αφορά το ίδιο νομικό θέμα σε σχέση με την απόφαση του Εφετείου ημερ. 7.11.2024 στην Πολ. Έφεση Αρ. 227/2023.
Οι λόγοι στους οποίους στηρίζεται η ένσταση είναι οι ακόλουθοι:
(i) Η Αίτηση υπόκειται σε απόρριψη καθότι η Αιτήτρια η οποία τελεί υπό εκκαθάριση δεν έλαβε την αναγκαία άδεια για την έναρξη και προώθηση της διαδικασίας, σύμφωνα με τις πρόνοιες του Κεφ. 113.
(ii) Η Αίτηση υπόκειται σε απόρριψη καθότι έχει καταστεί άνευ αντικειμένου.
(iii) Δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την έγκριση της Αίτησης.
(iv) Η Αίτηση αποσκοπεί στην αναθεώρηση της ορθότητας της προσέγγισης του Εφετείου αναφορικά με την εμβέλεια του άρθρου 220 του Κεφ. 113 και όχι στην ορθή ερμηνεία αυτού.
Το άρθρο 9(3)(γ) του Ν.33/1964 προνοεί ότι άδεια δίδεται νοουμένου ότι η αίτηση αφορά σε νομικά θέματα που προκύπτουν από την απόφαση του Εφετείου «τα οποία συναρτώνται με τη διαφοροποίηση πάγιας νομολογίας ή με την ανάγκη ορθής ερμηνείας, είτε πρωτογενούς είτε δευτερογενούς ουσιαστικής νομοθετικής διατάξεως, ή με μείζον ζήτημα δημοσίου συμφέροντος ή γενικής δημόσιας σημασίας ή με ζήτημα συνοχής του δικαίου επί συγκρουόμενων ή αντιφατικών αποφάσεων του Εφετείου κατά την υπ’ αυτού ενασκούμενη πολιτική ή ποινική δικαιοδοσία». Χρήσιμη καθοδήγηση επί της εφαρμογής του εν λόγω άρθρου προσφέρει η απόφαση στην υπόθεση Artio Designs Ltd v. Stephen Van Zupthen κ.ά., Αρ. Αίτησης 2/2023, ημερ. 30.1.2024.
Η πρώτη επιφύλαξη του εν λόγω άρθρου απαιτεί όπως η αίτηση προσδιορίζει σαφώς τα νομικά θέματα που προκύπτουν από την απόφαση του Εφετείου, καθώς επίσης τους πλήρεις λόγους και τα αναγκαία στοιχεία που τα υποστηρίζουν.
Έχει υποδειχθεί σε προηγούμενες αποφάσεις σε σχέση με το άρθρο 9(3)(γ) του Ν.33/64, πως το εν λόγω άρθρο απαιτεί όπως στην έκθεση νομικών θεμάτων περιέχεται ξεχωριστά το κάθε νομικό ζήτημα το οποίο χρήζει επίλυσης τόσο για σκοπούς της υπό κρίση περίπτωσης όσο και για γενικότερη καθοδήγηση αναφορικά με το συγκεκριμένο ζήτημα, είτε αφορά ερμηνεία είτε αφορά σε διασαφήνιση αντικρουόμενης υφιστάμενης νομολογίας του Εφετείου είτε αφορά σε ζήτημα δημόσιου συμφέροντος ή σημασίας (βλ. Artio Designs Ltd (ανωτέρω) και Αναφορικά με την Αίτηση των Νίκου Εγγλέζου κ.ά, Αρ. Αίτησης 12/2024, ημερ. 9.7.2024).
Το Ανώτατο Δικαστήριο, στην άσκηση αυτής της δικαιοδοσίας του, δεν εκδικάζει εκ νέου τους λόγους έφεσης λόγω της διαφωνίας του αιτητή με την απόφαση του Εφετείου. Σχετικά παραπέμπουμε στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση του Κλεοβούλου, Αίτηση Αρ. 6/2023, ημερ. 3.6.2024, στην οποία λέχθηκε πως «η δικαιοδοσία δεν αφορά σε έφεση κατά της απόφασης του Εφετείου, πόσω μάλλον επανακρόαση της έφεσης κατά της πρωτόδικης απόφασης».
Το νομικό ζήτημα που καταγράφεται στην παρούσα Αίτηση αφορά στην ερμηνεία του άρθρου 220 του Κεφ. 113, γενικά και αόριστα, χωρίς να εξειδικεύεται το πλαίσιο της ζητούμενης ερμηνείας. Περαιτέρω, οι λόγοι για τους οποίους η Αιτήτρια θεωρεί ότι δικαιολογείται η χορήγηση της αιτούμενης άδειας αφορούν βασικά τη διαφωνία της με την προσέγγιση του Εφετείου και όχι για ένα από τους προβλεπόμενους στο άρθρο 9(3)(γ) λόγους.
Συγκεκριμένα η Αιτήτρια επικαλείται την ανάγκη ορθής ερμηνείας για τρεις λόγους. Ο πρώτος είναι ότι το Εφετείο «δεν παρέπεμψε σε οποιαδήποτε νομολογία και δεν εξήγησε πώς διαφοροποιείται η μέχρι σήμερα πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου». Η παράλειψη από το Εφετείο παραπομπής σε νομολογία δεν επιβάλλει αφ’ εαυτής την ανάγκη ερμηνείας νομοθετικού άρθρου.
Περαιτέρω, η Αιτήτρια δεν έχει καταδείξει με ποιον τρόπο η απόφαση του Εφετείου και η ερμηνεία που απέδωσε στο άρθρο 220 αποτελεί διαφοροποίηση της πάγιας νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Βασικά η Αιτήτρια επικαλείται σφάλμα στην απόφαση του Εφετείου, εξού και παραπέμπει στις υποθέσεις Νικολάου κ.ά. v. Ιακωβίδη ως Εκκαθαριστή της εταιρείας A & G Property Wise Developments Ltd (2013) 1(Α) Α.Α.Δ. 872 και Stefanos & Andreas Cold Stores Trad. Limited ν. ΚΕΑΝ Ltd (1998) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1806, οι οποίες αφορούσαν το άρθρο 220 του Κεφ. 113.
Ο δεύτερος λόγος αφορά στο ότι η καταδίκη της Αιτήτριας στα έξοδα της αίτησης για ασφάλεια εξόδων αντίκειται στον σκοπό του άρθρου 220 που είναι η αποφυγή πρόκλησης εξόδων εναντίον υπό εκκαθάρισης εταιρείας. Γίνεται επίσης παραπομπή στις προαναφερόμενες υποθέσεις. Αυτός ο λόγος αποτελεί έκφραση της διαφωνίας της Αιτήτριας με την απόφαση του Εφετείου ως προς το θέμα των εξόδων και ως τέτοιος δεν εμπίπτει εντός των καθορισμένων στο άρθρο 9(3)(γ) λόγων οι οποίοι δικαιολογούν τη χορήγηση άδειας για εκδίκαση νομικού ζητήματος.
Ο τελευταίος λόγος παρατίθεται αυτούσιος:
«Το Άρθρο 220 του περί εταιρειών Νόμου υπερτερεί του Κανονισμού 26.1(1) αναφορικά με την εξουσία για ασφάλεια εξόδων και του Κανονισμού 41.12(1) που προνοεί ότι «(1) Σε σχέση με έφεση το Εφετείο στην Απόφαση του ημερομηνίας 1/11/2024 και δεν μπορεί το Εφετείο να υποκαταστήσει ή να παραγνωρίσει τις εξουσίες του Δικαστηρίου Εκκαθάρισης που εκπηγάζουν από τις Νομοθετικές Πρόνοιες του Κεφ. 11, από το οποίο έπρεπε να εξασφαλιστεί σχετική άδεια και δεν υπάρχει επίσης εξαίρεση στο Άρθρο 220 του Κεφ. 113 που να αφορά τις πρόνοιες του Άρθρου 382 του Κεφ. 113 βάσει του οποίου εξέτασε την Αίτηση Ασφάλειας Εξόδων».
Και με αυτόν τον λόγο η Αιτήτρια εκφράζει τη διαφωνία της με την απόφαση του Εφετείου.
Τα όσα αναφέρονται ανωτέρω καθορίζουν και την πορεία της Αίτησης, χωρίς να είναι αναγκαία η εξέταση των υπόλοιπων λόγων ένστασης.
Η Αίτηση απορρίπτεται.
€2.500 έξοδα Αίτησης, πλέον ΦΠΑ αν υπάρχει, επιδικάζονται υπέρ της Καθ’ ης η Αίτηση και εναντίον της Αιτήτριας.
Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
Ε. ΕΦΡΑΙΜ, Δ.
/κβπ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο