ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(i-justice)
(Πολιτική Έφεση Αρ. 6/2025)
30 Σεπτεμβρίου, 2025
[ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Π., ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, ΔΑΥΙΔ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964, ΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ GEMELLA TRADING LIMITED (HE 129095) ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 23/08/24, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ 56/2024, ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝΟΡΚΗΣ ΔΗΛΩΣΗΣ ΤΟΥ AB Α.Δ.Τ [ ] ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ALPHA PANARETI PUBLIC LIMITED (HE 34103), ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ ΑΡΘΡΑ 23, 25,30 ΚΑΙ 35 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
____________________
Χρ. Πουτζιουρής, για Χρίστος Πουτζιουρής & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε. και για Ανδρέας Θ. Μαθηκολώνης & Σία Δ.Ε.Π.Ε και Michael Vorkas & Partners LLC, για τους Εφεσείοντες.
____________________
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από τη Σταματίου, Π.
____________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Π.: Με την παρούσα Έφεση προσβάλλεται η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση της Εφεσείουσας για άδεια καταχώρησης δια κλήσεως αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari, με το οποίο να ακυρώνεται το διάταγμα, ημερ. 23.8.2024, του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου.
Η Εφεσείουσα, με βάση την Έκθεση και την ένορκη δήλωση που συνόδευαν την αίτηση της για άδεια, προέβαλε ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου ενήργησε παράνομα και καθ΄ υπέρβαση εξουσίας και πως το προσβαλλόμενο διάταγμα πάσχει από έκδηλη νομική πλάνη και εκδόθηκε κατά παράβαση της αρχής της αναγκαιότητας και της αναλογικότητας και των Άρθρων 23, 25, 30 και 35 του Συντάγματος και των Άρθρων 6 και 13 της ΕΣΔΑ.
Στην ένορκη δήλωση της Κ.Α., γραμματέα της Εφεσείουσας, που συνόδευε την αίτηση, αναφέρεται ότι το εν λόγω διάταγμα εκδόθηκε μετά από ακρόαση αίτησης, στο πλαίσιο της Αγωγής υπ΄ αρ. 56/2024 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, η οποία προωθήθηκε από τον Α.Β., υπό την ιδιότητα του ως Παραλήπτη/Διαχειριστή της Alpha Panareti Public Limited και της Sunset Boulevard Tourist and Estate Company Limited, στρεφόμενη εναντίον τεσσάρων εναγομένων, διευθυντών των δύο πιο πάνω υπό διαχείριση εταιρειών. Σημειώνεται ότι η ενόρκως δηλούσα είναι η εναγόμενη 3 στην εν λόγω αγωγή. Με την επίδικη απόφαση εκδόθηκαν ενδιάμεσα διατάγματα με τα οποία, μεταξύ άλλων, απαγορευόταν στους εναγόμενους, τους υπαλλήλους, αντιπροσώπους και προσώπων που ενεργούσαν για λογαριασμό τους, να εισέρχονται και να επεμβαίνουν στο κτηριακό συγκρότημα Δήμητρα, στο ξενοδοχείο Panereti’s Royal Coral Bay Resort και ή σε οποιοδήποτε άλλο περιουσιακό στοιχείο της υπό διαχείριση εταιρείας Alpha Panareti, καθώς επίσης στο κτηριακό συγκρότημα Rania Beach Hotel Apartments και ή σε οποιοδήποτε άλλο περιουσιακό στοιχείο της υπό διαχείριση εταιρείας Sunset Boulevard, μέχρι την εκδίκαση της αγωγής και ή νεότερης διαταγής του Δικαστηρίου.
Η Εφεσείουσα, σύμφωνα με την ένορκη δήλωση, είναι θυγατρική της υπό διαχείριση εταιρείας Alpha Panareti και, στη βάση παλαιότερων συμφωνιών, κατέχουν και εκμεταλλεύονται το ξενοδοχείο Panareti’s Royal Coral Bay Resort.
Βασική θέση της Εφεσείουσας, όπως καθορίστηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο, ήταν ότι:
«… το κατώτερο Δικαστήριο εξέδωσε το προσβαλλόμενο διάταγμα, κατόπιν δόλου από πλευράς του Διαχειριστή και παραβιάζοντας τις αρχές της φυσικής δικαιοσύνης και τα συνταγματικά δικαιώματα της Αιτήτριας, καθότι οι υπό διαχείριση εταιρείες δεν κατέχουν ούτε εκμεταλλεύονται το ξενοδοχείο, αλλά το κατέχουν και εκμεταλλεύονται άλλες εταιρείες, ξεχωριστά νομικά πρόσωπα από τις υπό διαχείριση εταιρείες, μέσω των μακροχρόνιων μισθώσεων οι οποίες ήταν κατατεθειμένες στο Κτηματολόγιο και εν πλήρη γνώσει του Διαχειριστή. Επομένως, αποδίδουν στον Διαχειριστή ότι επέλεξε να εγείρει αγωγή και εξασφαλίσει διάταγμα εναντίον φυσικών προσώπων που έχουν σχέση με την υπό διαχείριση εταιρεία αλλά όχι με την Αιτήτρια και ότι, ενώ το διάταγμα εκδόθηκε στις 23.8.2024, η λειτουργία του ξενοδοχείου συνεχιζόταν κανονικά μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου του 2025, όταν πλέον αποφάσισε, χωρίς μάλιστα να επιδώσει το διάταγμα στην Αιτήτρια, να εκδιώξει το προσωπικό και τους πελάτες από το ξενοδοχείο και να σταματήσει τη λειτουργία αυτού.»
Σημειώνεται πως, για σκοπούς της παρούσας διαδικασίας, η Αίτηση είχε περιοριστεί στον βαθμό που τα διατάγματα αφορούν στο ξενοδοχείο, καθότι, σύμφωνα πάντα με τους ισχυρισμούς της Εφεσείουσας, αυτό είναι το μόνο περιουσιακό στοιχείο το οποίο είναι ιδιοκτησίας της υπό διαχείριση εταιρείας Alpha Panareti και για το οποίο η Εφεσείουσα ισχυρίζεται ότι έχει δικαιώματα τα οποία έχουν παραβιαστεί.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού εξέτασε τις εισηγήσεις της Εφεσείουσας, ανέφερε τα ακόλουθα:
«Στην όψη του προσβαλλόμενου διατάγματος, το κατώτερο Δικαστήριο είχε δικαιοδοσία να το εκδώσει, πράγμα το οποίο και έπραξε κατόπιν εκδίκασης της αίτησης.
Δεν φαίνεται να στοιχειοθετείται συζητήσιμη υπόθεση αναφορικά με τον αποδιδόμενο στον Διαχειριστή δόλο. Η Αιτήτρια βασίστηκε στη γνώση του Διαχειριστή για την ύπαρξη των μακροχρόνιων μισθώσεων, στον χρόνο έκδοσης του διατάγματος και τελικώς στον χρόνο επίδοσης και εκτέλεσης αυτού. Παράλληλα όμως, μεσολάβησαν και άλλα γεγονότα τα οποία η ίδια η Αιτήτρια αποκαλύπτει, έστω και αν πάλι διαφωνεί με αυτά. Πρόκειται για τον τερματισμό των μισθώσεων, την ανταλλαγή αλληλογραφίας μεταξύ των μερών και τη διενέργεια συνάντησης μεταξύ τους για συζήτηση του όλου θέματος. Μετά ακολούθησε η πρώτη προσπάθεια για εκτέλεση του διατάγματος μέχρι και τις 6.3.2025 που το διάταγμα επιδόθηκε και προχώρησε εκ νέου προς εκτέλεση.
Από τη στιγμή που έχει επέλθει τερματισμός των μισθώσεων, οι οποίες ήταν η βάση άντλησης δικαιωμάτων από την Αιτήτρια επί του ξενοδοχείου, τότε δεν έχει καταδειχθεί συζητήσιμη υπόθεση ούτε και για το ότι η Αιτήτρια έπρεπε να αποτελέσει διάδικο μέρος στη διαδικασία έκδοσης του διατάγματος. Επομένως, για σκοπούς πάντοτε της υπό κρίση διαδικασίας, δεν μπορεί να γίνεται λόγος για ύπαρξη συζητήσιμης υπόθεσης για παραβίαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης και των συνταγματικών δικαιωμάτων της Αιτήτριας συνεπεία της έκδοσης αυτού.
Με τις πιο πάνω διαπιστώσεις του παρόντος Δικαστηρίου, δεν καταδεικνύεται συζητήσιμη υπόθεση και αναφορικά με τη θέση της Αιτήτριας ότι το προσβαλλόμενο διάταγμα παραβιάζει την αρχή της αναγκαιότητας και της αναλογικότητας καθότι επεκτείνεται και σε άλλα πρόσωπα πέραν των εναγόμενων διευθυντών.
Άλλωστε, αν η Αιτήτρια θεωρούσε ότι με τα εν λόγω διατάγματα επηρεάζονται τα δικαιώματα της, τότε θα μπορούσε να λάβει μέτρα εντός της διαδικασίας της αγωγής (βλ. Nicolaou Bros Tourist Enterprises Ltd (1999) 1(Α) ΑΑΔ 201).»
Τέλος, έκρινε ότι δεν υφίσταντο εξαιρετικές περιστάσεις για επιτυχή κατάληξη της αίτησης, ενώ προσφέρονταν άλλα ένδικα μέσα προς προστασία των δικαιωμάτων της Εφεσείουσας.
Με δέκα λόγους έφεσης αμφισβητείται η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης.
Κατά τη συζήτηση της έφεσης και αφού διαπιστώθηκε ότι στην αίτηση για άδεια δεν είχε επισυναφθεί πιστό αντίγραφο της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου της οποίας ζητείται η ακύρωση, παρά μόνο το συνταχθέν διάταγμα του Δικαστηρίου (drawn up order), τέθηκε στον ευπαίδευτο συνήγορο της Εφεσείουσας κατά πόσο αυτή η παράλειψη επηρέαζε την εγκυρότητα της όλης διαδικασίας.
Ο κ. Πουτζιουρής εισηγήθηκε ότι το ζήτημα δεν εγέρθηκε κατά την πρωτόδικη διαδικασία, ούτε αποτελεί αντικείμενο της έφεσης. Η δε απόφαση, υποστήριξε, θα μπορούσε να καταχωρηθεί ακόμα και στο στάδιο της έφεσης, ενώ είναι, εν πάση περιπτώσει, δημοσιευμένη.
Ο Καν. 3(1) και (2) του περί Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δικαιοδοσία Έκδοσης Ενταλμάτων Προνομιακής Φύσεως) Διαδικαστικού Κανονισμού του 2018 προνοεί ως ακολούθως:
«3.(1) Αίτηση για άδεια καταχώρησης Αίτησης προς έκδοση προνομιακών ενταλμάτων της φύσεως Certiorari, Mandamus, Prohibition και Quo Warranto εγείρεται ενώπιον του Δικαστηρίου μονομερώς και υποβάλλεται από τον αιτητή σύμφωνα με τον επισυνημμένο Τύπο Α. Στην Αίτηση καθορίζονται οι λόγοι στους οποίους θεμελιώνεται το αίτημα και προσδιορίζεται η ζητούμενη θεραπεία ή θεραπείες. Η αίτηση πρέπει να φέρει την υπογραφή του αιτητή ή του δικηγόρου του.
(2) Η αίτηση για άδεια πρέπει να συνοδεύεται από Έκθεση σύμφωνα με τον επισυνημμένο Τύπο Β, Ένορκη Δήλωσή και Τύπο Διορισμού Δικηγόρου. Στην Ένορκη Δήλωση πρέπει να επισυνάπτονται ως Τεκμήρια πιστά αντίγραφα των προσβαλλόμενων αποφάσεων, διαταγμάτων ή πράξεων.» (Ο τονισμός είναι δικός μας.)
Σύμφωνα με την απόφαση In re Aeroporos & Others (1988) 1 C.L.R. 302, πιστοποιημένα αντίγραφα των ενταλμάτων έρευνας ή σύλληψης, που ήταν το αντικείμενο στην υπόθεση εκείνη, αποτελούσαν απαραίτητη προϋπόθεση για την άσκηση των εξουσιών του Δικαστηρίου για την έκδοση προνομιακών διαταγμάτων. Όπως αναφέρεται στο σύγγραμμα Π. Αρτέμη, Προνομιακά Εντάλματα, σελ. 45 και επ., από τη αρχή της διαδικασίας θα πρέπει να επισυνάπτονται πιστοποιημένα αντίγραφα των εγγράφων της επίδικης απόφασης. Σχετική καθοδήγηση δίδεται στην υπόθεση R. v. Newington Licensing Justices (1948) 1 K.B. 861, που υιοθετήθηκε στην υπόθεση Aeroporos (βλ. επίσης Αναφορικά με την Αίτηση Σωκράτη Ν. Χαραλαμπίδης & Υιοί Λτδ (2016) 1 Α.Α.Δ. 2388 και Αναφορικά με την Αίτηση της Αλεξάνδρας Τομπουλίδου Πολ. Αίτ. 70/2023 ημερ. 7.6.2023, ECLI:CY:AD:2023:D199).
Το ζήτημα δεν είναι τυπικό. Είναι ουσιαστικό. Η απαίτηση για επισύναψη πιστού αντιγράφου της προσβαλλόμενης απόφασης αποβλέπει στη διασφάλιση, στο μέτρο του δυνατού, στην ακρίβεια των γεγονότων που τίθενται προς απόφανση.
Εν προκειμένω, οι νομικοί λόγοι που επικαλείται η Εφεσείουσα για την παραχώρηση άδειας, αφορούν την παράνομη και καθ΄ υπέρβαση εξουσίας έκδοση του επίδικου διατάγματος, ενώ οι υπό διαχείριση εταιρείες δεν είχαν στην κατοχή τους το επίδικο ξενοδοχείο, εφόσον, με βάση μακροχρόνιες μισθώσεις που βρίσκονταν κατατεθειμένες στο Κτηματολόγιο εδώ και χρόνια, το είχαν μισθώσει σε άλλα νομικά πρόσωπα, τα οποία, με τη σειρά τους, παραχώρησαν την κατοχή και εκμετάλλευση του ξενοδοχείου στην Εφεσείουσα και σε δύο άλλες εταιρείες και/ή ότι το διάταγμα του Δικαστηρίου στερείται της δέουσας αιτιολογίας και ότι το Δικαστήριο δεν τήρησε, κατά την έκδοση του διατάγματος, την αρχή της αναλογικότητας και αναγκαιότητας ως προνοούν τα Άρθρα 23, 25, 30 και 35 του Συντάγματος.
Το κείμενο της απόφασης του κατώτερου Δικαστηρίου, η οποία εκδόθηκε μετά από ακροαματική διαδικασία, είναι αναγκαίο να τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου στο πλαίσιο της προνομιακής του δικαιοδοσίας, κατά τρόπο που το τελευταίο να έχει πλήρη και σαφή εικόνα καθ΄ ον χρόνο καλείται να εξετάσει και να τοποθετηθεί επί των θέσεων της Εφεσείουσας. Βεβαίως, δεν εξετάζεται, στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας η ορθότητα της απόφασης του κατώτερου Δικαστηρίου, παρά μόνο η νομιμότητα αυτής. Ακόμα, όμως, και εντός αυτού του πλαισίου, στη βάση των λόγων που προβάλλονται για την εξασφάλιση άδειας, πιστό αντίγραφο της εκδοθείσας απόφασης, της οποίας ζητείται η ακύρωση, θα έπρεπε να είχε επισυναφθεί στην αίτηση. Η επισύναψη πιστού αντιγράφου του συνταχθέντος διατάγματος (drawn up order), προφανώς δεν είναι αρκετή για να διακριβωθούν τα γεγονότα που περιβάλλουν την υπόθεση. Σημειώνεται ότι καμία δικαιολογία δεν δίδεται για το ότι δεν επισυνάφθηκε η επίδικη απόφαση. Πρόκειται για υπόθεση όπου τα διατάγματα εκδόθηκαν από το κατώτερο Δικαστήριο, κατόπιν ακροαματικής διαδικασίας, και, έστω και εάν δεν εξετάζεται η ορθότητα της απόφασης, τα γεγονότα επί των οποίων εδράζεται η απόφαση, μόνο μέσα από αυτή μπορεί να αναδειχθούν. Διαφορετικά, μόνο εικασίες μπορεί να γίνουν ως προς τούτα.
Η παράλειψη καταχώρισης πιστού αντιγράφου της απόφασης του κατώτερου Δικαστηρίου, ως τούτο επιτακτικά προβλέπεται στον σχετικό Κανονισμό και νομολογία, είναι καταλυτική ως προς την εγκυρότητα της όλης διαδικασίας. Το ότι το πιο πάνω γεγονός διέλαθε της προσοχής του πρωτόδικου Δικαστηρίου, δεν αποτελεί λόγο να μην εξεταστεί στο παρόν στάδιο. Το εγειρόμενο ζήτημα, εφόσον αφορά την εγκυρότητα της διαδικασίας, αποτελεί θέμα δημόσιας τάξης και, ως τέτοιο, μπορεί να εξεταστεί σε οποιοδήποτε στάδιο, ακόμα και αυτεπάγγελτα.
Η ως άνω παράλειψη, αναπόδραστα, σφραγίζει την τύχη του υπό συζήτηση διαβήματος. Η έφεση καθίσταται έκθετη σε απόρριψη, χωρίς να απαιτείται να εξεταστούν οι λόγοι έφεσης που εγείρονται.
Η Έφεση απορρίπτεται.
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Π.
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.
ΔΑΥΙΔ, Δ.
/ΧΤΘ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο