ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(i-justice)
(Πολιτική Έφεση Αρ. 8/2025)
30 Σεπτεμβρίου, 2025
[ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Π., ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, ΔΑΥΙΔ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964, ΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΠΥΡΟΥ ΠΕΔΙΟΥ ΜΕ Α.Δ.Τ. [ ], ΤΗΣ ΕΥΑΣ ΧΑΤΖΗΣΤΥΛΛΗ ΜΕ Α.Δ.Τ.[ ] ΚΑΙ ΤΖΕΙΚ KAMA ΜΕ Α.Δ.Τ. [ ] ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 23/08/24, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ 56/2024, ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝΟΡΚΗΣ ΔΗΛΩΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Α.Δ.Τ [ ] ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ALPHA PANARETI PUBLIC LIMITED (HE 34103), ΓΙΑ ΕΞΩΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΕΚΔΙΩΞΗ ΤΟΥΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ ΑΡΘΡΑ 15, 16, 23, 25 ΚΑΙ 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
____________________
Χρ. Πουτζιουρής, για Χρίστος Πουτζιουρής & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε. και για Ανδρέας Θ. Μαθηκολώνης & Σία Δ.Ε.Π.Ε και Michael Vorkas & Partners LLC, για τους Εφεσείοντες.
____________________
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από τη Σταματίου, Π.
____________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Με την παρούσα Έφεση προσβάλλεται η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση των Εφεσειόντων για άδεια καταχώρισης δια κλήσεως αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari, με το οποίο να ακυρώνεται το διάταγμα ημερ. 23.8.2024 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου.
Οι Εφεσείοντες, στην αίτηση τους για άδεια, προέβαλαν ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου ενήργησε παράνομα και καθ΄ υπέρβαση εξουσίας και πως το προσβαλλόμενο διάταγμα πάσχει από έκδηλη νομική πλάνη, και εκδόθηκε καθ΄ υπέρβαση δικαιοδοσίας και κατά παράβαση της αρχής της αναγκαιότητας και της αναλογικότητας και των Άρθρων 15, 16, 23, 25, 30, 34 και 35 του Συντάγματος και των Άρθρων 8 και 13 της ΕΣΔΑ.
Στην ένορκη δήλωση του Σ.Π., ενός εκ των Εφεσειόντων, που συνόδευε την αίτηση, αναφέρεται ότι οι Εφεσείοντες εργάζονται στο ξενοδοχείο Panareti’s Royal Coral Bay Resorts, για λογαριασμό της εταιρείας Gemella Trading Ltd, η οποία κατέχει το εν λόγω ξενοδοχείο, βάση συμφωνίας με δύο άλλες εταιρείες. Το επίδικο διάταγμα εκδόθηκε μετά από ακρόαση αίτησης για έκδοση προσωρινών διαταγμάτων, στο πλαίσιο της Αγωγής υπ΄ αρ. 56/2024, του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, η οποία προωθήθηκε από τον Α.Β., υπό την ιδιότητα του ως Παραλήπτη/Διαχειριστή της Alpha Panareti Public Ltd και Sunset Boulevard Tourist and Estate Co. Ltd και στρεφόταν εναντίον τεσσάρων εναγομένων, διευθυντών των δύο πιο πάνω υπό διαχείριση εταιρειών. Με την επίδικη απόφαση εκδόθηκαν ενδιάμεσα διατάγματα, με τα οποία, μεταξύ άλλων, απαγορευόταν στους εναγομένους, τους υπαλλήλους, αντιπροσώπους και πρόσωπα που ενεργούσαν για λογαριασμό τους, να εισέρχονται και να επεμβαίνουν στο ξενοδοχείο Panareti’s Royal Coral Bay Resort και ή σε οποιοδήποτε άλλο περιουσιακό στοιχείο της υπό διαχείριση εταιρείας Alpha Panareti, μέχρι την εκδίκαση της αγωγής και ή νεότερης διαταγής του Δικαστηρίου.
Το εν λόγω διάταγμα επιδόθηκε στους Εφεσείοντες στις 6.3.2025 και τους ζητήθηκε από την Αστυνομία να εγκαταλείψουν το ξενοδοχείο. Όπως αναφέρεται στην ένορκη δήλωση, ο ίδιος και οι άλλοι εργοδοτούμενοι διέμεναν στο ξενοδοχείο όταν εργάζονται βάρδιες. Την επόμενη ημέρα, πήγε στο χώρο του ξενοδοχείου ο Διαχειριστής με 30 αστυνομικούς, αναγκάζοντας τους να φύγουν από το ξενοδοχείο, ενώ η εταιρεία που τους εργοδοτούσε δεν ήταν διάδικο μέρος στην αγωγή και δεν υπήρχε διάταγμα εναντίον της. Περαιτέρω, η εργοδότρια εταιρεία είχε καταχωρίσει αγωγή και ζήτησε προσωρινό διάταγμα εναντίον του Διαχειριστή, ενάγοντα στην πιο πάνω αγωγή, να μην επεμβαίνει στο ξενοδοχείο.
Αποτελεί θέση των Εφεσειόντων ότι δεν υπήρχε πρόβλεψη στο επίδικο διάταγμα για το δικαίωμα εργοδότησης τους και εκδόθηκε κατά παράβαση της αρχής της αναλογικότητας και του δικαιώματος τους να λάβουν γνώση και να προστατεύσουν τα δικαιώματα εργοδότησης και διαμονής τους στο ξενοδοχείο.
Οι Εφεσείοντες, σύμφωνα με την ένορκη δήλωση, εργοδοτούνται από την εταιρεία Gemella Trading Ltd, η οποία είναι θυγατρική της Alpha Panareti και, στη βάση παλαιότερων συμφωνιών, κατέχουν και εκμεταλλεύονται το ξενοδοχείο Panareti’s Royal Coral Bay Resort.
Βασική θέση των Εφεσειόντων, όπως καθορίστηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο, ήταν ότι:
«…το κατώτερο Δικαστήριο εξέδωσε το προσβαλλόμενο διάταγμα κατά παράβαση των αρχών της αναγκαιότητας και της αναλογικότητας, καθώς επίσης των συνταγματικών δικαιωμάτων τους, καθότι οι υπό διαχείριση εταιρείες δεν κατέχουν ούτε εκμεταλλεύονται το ξενοδοχείο, αλλά το κατέχουν και εκμεταλλεύονται άλλες εταιρείες, ξεχωριστά νομικά πρόσωπα από τις υπό διαχείριση εταιρείες, μέσω των μακροχρόνιων μισθώσεων οι οποίες ήταν κατατεθειμένες στο Κτηματολόγιο και εν πλήρη γνώσει του Διαχειριστή. Επομένως, αποδίδουν στον Διαχειριστή ότι εξασφάλισε ένα διάταγμα με το οποίο επιχειρεί να εκδιώξει παράνομα το προσωπικό από το ξενοδοχείο, να σταματήσει τη λειτουργία του ξενοδοχείου και να αποστερήσει από το προσωπικό την εργασία, τη διαμονή τους εκεί και το εισόδημα τους.»
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού εξέτασε τις εισηγήσεις των Εφεσειόντων, ανέφερε:
«Στην όψη του προσβαλλόμενου διατάγματος, το κατώτερο Δικαστήριο είχε δικαιοδοσία να το εκδώσει, πράγμα το οποίο και έπραξε κατόπιν εκδίκασης της αίτησης.
Οι Αιτητές φαίνεται να αντλούν δικαιώματα στο ξενοδοχείο λόγω της εργοδότησης τους στην εταιρεία Gemella. Οι μισθώσεις ήταν η βάση άντλησης των δικαιωμάτων της Gemella επί του ξενοδοχείου. Όμως, διαφαίνεται να έχει επέλθει τερματισμός των μισθώσεων, επομένως το ξενοδοχείο παραμένει στην ιδιοκτησία της υπό διαχείριση εταιρείας Alpha Panareti και ο Διαχειριστής προσπαθεί να λάβει κατοχή του ως περιουσιακό στοιχείο της εν λόγω εταιρείας. Η θέση των Αιτητών ότι το προσβαλλόμενο διάταγμα παραβιάζει την αρχή της αναγκαιότητας και της αναλογικότητας καθότι απαγορεύει γενικά την είσοδο των Αιτητών και την εργασία τους εκεί, δεν φαίνεται να προκύπτει από το περιεχόμενο του διατάγματος. Και τούτο, καθότι το διάταγμα δεν απαγορεύει γενικά και αόριστα σε οποιονδήποτε να εισέρχεται ή επεμβαίνει στο ξενοδοχείο, αλλά στα πρόσωπα τα οποία συναρτώνται με τους εκεί εναγόμενους, αναφορικά με το ξενοδοχείο ως περιουσιακό στοιχείο της υπό διαχείριση εταιρείας, Alpha Panareti. Εξ ου και το διάταγμα επεκτείνεται, πέραν του ξενοδοχείου, και σε οποιοδήποτε άλλο περιουσιακό στοιχείο της εν λόγω εταιρείας.
Δεν μπορεί επίσης να παραγνωριστεί ότι η Gemella είναι μεν ξεχωριστή νομική οντότητα από την υπό διαχείριση εταιρεία Alpha Panareti, αλλά η πρώτη ανήκει εξ ολοκλήρου στη δεύτερη και θα μπορούσε να λεχθεί ότι αποτελεί περιουσιακό στοιχείο αυτής.
Επομένως, για σκοπούς πάντοτε της υπό κρίση διαδικασίας, δεν μπορεί να γίνεται λόγος για ύπαρξη συζητήσιμης υπόθεσης για παραβίαση των συνταγματικών δικαιωμάτων των Αιτητών συνεπεία της έκδοσης του προσβαλλόμενου διατάγματος.
Άλλωστε, η Gemalla, εργοδότρια των Αιτητών, έχει ήδη λάβει δικαστικά μέτρα εναντίον του Διαχειριστή αναφορικά με το ξενοδοχείο, τα οποία προφανώς και αν πετύχουν, θα έχουν θετικό αντίκτυπο στην προστασία των όποιων δικαιωμάτων των εργαζομένων της.»
Τέλος, έκρινε ότι δεν υφίσταντο εξαιρετικές περιστάσεις στη βάση του πιο κάτω σκεπτικού:
«Οι τυχόν συνέπειες από το κλείσιμο του ξενοδοχείου και την απώλεια εργασίας των Αιτητών δεν είναι τέτοιες που να οδηγούν στην έγκριση της Αίτησης, ειδικότερα εφόσον οι Αιτητές φέρονται να έχουν νομική σχέση μόνο με την εργοδότρια τους, Gemella, και όχι με την υπό διαχείριση εταιρεία την οποία αφορά το διάταγμα ως ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου (βλ. Αναφορικά με την Αίτηση των Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1535)).»
Ο ευπαίδευτος συνήγορος των Εφεσειόντων υιοθέτησε την αγόρευση του στην Πολ. Έφεση Αρ. 6/2025, η οποία, όπως ο ίδιος ανέφερε, αφορά τα ίδια θέματα, εκτός από το γεγονός ότι, στην παρούσα περίπτωση, το επίδικο διάταγμα επιδόθηκε στους Εφεσείοντες στην παρουσία της Αστυνομίας, και, μόλις τους επιδόθηκε, τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν το ξενοδοχείο, με αποτέλεσμα να απωλέσουν την εργασία τους και τη διαμονή τους στο ξενοδοχείο.
Στην παρούσα υπόθεση, όπως και στην 6/2025, εγείρεται το ζήτημα της επισύναψης στην αίτηση μόνο του συνταχθέντος διατάγματος (drawn up order) και όχι της απόφασης του κατώτερου Δικαστηρίου που οδήγησε στην έκδοση του διατάγματος. Επειδή οι δύο υποθέσεις εδράζονται ουσιαστικά στο ίδιο πραγματικό υπόβαθρο και εγείρονται πανομοιότυπα ζητήματα, θα επαναλάβουμε τα όσα αναφέραμε στην 6/2025. Η διαφοροποίηση των γεγονότων που επικαλέστηκε ο κ. Πουντζιουρής αφορά την εκτέλεση του διατάγματος, γεγονός που δεν μπορεί να έχει οποιαδήποτε επίπτωση στην παρούσα υπόθεση, με την οποία η έκδοση του εντάλματος Cerτiorari αποσκοπεί στην ακύρωση του επίδικου διατάγματος.
Ο Καν. 3(1) και (2) του περί Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δικαιοδοσία Έκδοσης Ενταλμάτων Προνομιακής Φύσεως) Διαδικαστικού Κανονισμού του 2018 προνοεί ως ακολούθως:
«3.(1) Αίτηση για άδεια καταχώρησης Αίτησης προς έκδοση προνομιακών ενταλμάτων της φύσεως Certiorari, Mandamus, Prohibition και Quo Warranto εγείρεται ενώπιον του Δικαστηρίου μονομερώς και υποβάλλεται από τον αιτητή σύμφωνα με τον επισυνημμένο Τύπο Α. Στην Αίτηση καθορίζονται οι λόγοι στους οποίους θεμελιώνεται το αίτημα και προσδιορίζεται η ζητούμενη θεραπεία ή θεραπείες. Η αίτηση πρέπει να φέρει την υπογραφή του αιτητή ή του δικηγόρου του.
(2) Η αίτηση για άδεια πρέπει να συνοδεύεται από Έκθεση σύμφωνα με τον επισυνημμένο Τύπο Β, Ένορκη Δήλωσή και Τύπο Διορισμού Δικηγόρου. Στην Ένορκη Δήλωση πρέπει να επισυνάπτονται ως Τεκμήρια πιστά αντίγραφα των προσβαλλόμενων αποφάσεων, διαταγμάτων ή πράξεων.»
(Ο τονισμός είναι του Δικαστηρίου)
Σύμφωνα με την απόφαση In re Aeroporos & Others (1988) 1 C.L.R. 302, πιστοποιημένα αντίγραφα των ενταλμάτων έρευνας ή σύλληψης, που ήταν το αντικείμενο στην υπόθεση εκείνη, αποτελούσαν απαραίτητη προϋπόθεση για την άσκηση των εξουσιών του Δικαστηρίου για την έκδοση προνομιακών διαταγμάτων. Όπως αναφέρεται στο σύγγραμμα Π. Αρτέμη, Προνομιακά Εντάλματα, σελ. 45 και επ., από τη αρχή της διαδικασίας θα πρέπει να επισυνάπτονται πιστοποιημένα αντίγραφα των εγγράφων της επίδικης απόφασης. Σχετική καθοδήγηση δίδεται στην υπόθεση R. v. Newington Licensing Justices (1948) 1 K.B. 861, που υιοθετήθηκε στην υπόθεση Aeroporos (βλ. επίσης Αναφορικά με την Αίτηση Σωκράτη Ν. Χαραλαμπίδης & Υιοί Λτδ (2016) 1 Α.Α.Δ. 2388 και Αναφορικά με την Αίτηση της Αλεξάνδρας Τομπουλίδου Πολ. Αίτ. 70/2023 ημερ. 7.6.2023, ECLI:CY:AD:2023:D199).
Το ζήτημα δεν είναι τυπικό. Είναι ουσιαστικό. Η απαίτηση για επισύναψη πιστού αντιγράφου της προσβαλλόμενης απόφασης αποβλέπει στη διασφάλιση, στο μέτρο του δυνατού, στην ακρίβεια των γεγονότων που τίθενται προς απόφανση.
Εν προκειμένω, οι νομικοί λόγοι που επικαλούνται οι Εφεσείοντες για την παραχώρηση άδειας, αφορούν την παράνομη και καθ΄ υπέρβαση εξουσίας έκδοση του επίδικου διατάγματος, ενώ οι υπό διαχείριση εταιρείες δεν είχαν στην κατοχή τους το επίδικο ξενοδοχείο, εφόσον, με βάση μακροχρόνιες μισθώσεις που βρίσκονταν κατατεθειμένες στο Κτηματολόγιο εδώ και χρόνια, το είχαν μισθώσει σε άλλα νομικά πρόσωπα, τα οποία, με τη σειρά τους, παραχώρησαν την κατοχή και εκμετάλλευση του ξενοδοχείου στην εργοδότρια εταιρεία των Εφεσειόντων και σε δύο άλλες εταιρείες και/ή το διάταγμα του Δικαστηρίου στερείται αιτιολογίας και ότι το Δικαστήριο δεν τήρησε την αρχή της αναλογικότητας και αναγκαιότητας ως απαιτείται από τα Άρθρα 15, 16, 23, 25 και 30 του Συντάγματος, αποδεχόμενο ως «rubber stamp» τη θέση του Διαχειριστή. Περαιτέρω, με το επίδικο διάταγμα ποινικοποιείται η εργοδότηση, διαμονή και είσοδος των Εφεσειόντων στο ξενοδοχείο, κατά παράβαση των συνταγματικών τους δικαιωμάτων, και ότι το Δικαστήριο εξέδωσε το διάταγμα κατά παντός συνδεόμενου με τα τέσσερα φυσικά πρόσωπα, χωρίς αυτά να ακουστούν και να προβάλουν τις θέσεις τους και χωρίς να έχουν σχέση με τις δύο υπό διαχείριση εταιρείες.
Το κείμενο της απόφασης του κατώτερου Δικαστηρίου, η οποία εκδόθηκε μετά από ακροαματική διαδικασία, είναι αναγκαίο να τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου στο πλαίσιο της προνομιακής του δικαιοδοσίας, κατά τρόπο που το τελευταίο να έχει πλήρη και σαφή εικόνα καθ΄ ον χρόνο καλείται να εξετάσει και να τοποθετηθεί επί των θέσεων της Εφεσείουσας. Βεβαίως, δεν εξετάζεται, στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας η ορθότητα της απόφασης του κατώτερου Δικαστηρίου, παρά μόνο η νομιμότητα αυτής. Ακόμα, όμως, και εντός αυτού του πλαισίου, στη βάση των λόγων που προβάλλονται για την εξασφάλιση άδειας, πιστό αντίγραφο της εκδοθείσας απόφασης, της οποίας ζητείται η ακύρωση, θα έπρεπε να είχε επισυναφθεί στην αίτηση. Η επισύναψη πιστού αντιγράφου του συνταχθέντος διατάγματος (drawn up order), προφανώς δεν είναι αρκετή για να διακριβωθούν τα γεγονότα που περιβάλλουν την υπόθεση. Σημειώνεται ότι καμία δικαιολογία δεν δίδεται για το ότι δεν επισυνάφθηκε η επίδικη απόφαση. Πρόκειται για υπόθεση όπου τα διατάγματα εκδόθηκαν από το κατώτερο Δικαστήριο, κατόπιν ακροαματικής διαδικασίας, και, έστω και εάν δεν εξετάζεται η ορθότητα της απόφασης, τα γεγονότα επί των οποίων εδράζεται η απόφαση, μόνο μέσα από αυτή μπορεί να αναδειχθούν. Διαφορετικά, μόνο εικασίες μπορεί να γίνουν ως προς τούτα.
Η παράλειψη καταχώρισης πιστού αντιγράφου της απόφασης του κατώτερου Δικαστηρίου, ως τούτο επιτακτικά προβλέπεται στον σχετικό Κανονισμό και νομολογία, είναι καταλυτική ως προς την εγκυρότητα της όλης διαδικασίας. Το ότι το πιο πάνω γεγονός διέλαθε της προσοχής του πρωτόδικου Δικαστηρίου, δεν αποτελεί λόγο να μην εξεταστεί στο παρόν στάδιο. Το εγειρόμενο ζήτημα, εφόσον αφορά την εγκυρότητα της διαδικασίας, αποτελεί θέμα δημόσιας τάξης και, ως τέτοιο, μπορεί να εξεταστεί σε οποιοδήποτε στάδιο, ακόμα και κατ΄ έφεση και αυτεπάγγελτα.
Η ως άνω παράλειψη, αναπόδραστα, σφραγίζει την τύχη του υπό συζήτηση διαβήματος. Η έφεση καθίσταται έκθετη σε απόρριψη, χωρίς να απαιτείται να εξεταστούν οι λόγοι έφεσης που εγείρονται.
Η Έφεση απορρίπτεται.
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Π.
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.
ΔΑΥΙΔ, Δ.
/ΧΤΘ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο