ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 186/25)
6 Οκτωβρίου, 2025
[Ε. ΕΦΡΑΙΜ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ AΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018 ΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ CLOUDFLARE INC. ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 03/07/2025 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 425/25 ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 32 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟΥ Ν. 14/60 ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 4 ΕΩΣ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟΥ ΚΕΦ. 6
Μ. Παναγίδης μαζί με Γ. Ματσεντίδου (κα), για Χαβιαράς & Φιλίππου ΔΕΠΕ, για τους Αιτητές.
Μ. Κυριακίδης μαζί με N. Λιασίδου (κα), για Μιχάλης Κυριακίδης Δ.Ε.Π.Ε. (Harris Kyriakides), για τον Καθ’ ου η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΦΡΑΙΜ, Δ.: Με την παρούσα Αίτηση οι Αιτητές ζητούν την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari με το οποίο να ακυρώνεται το διάταγμα ημερ. 3.7.2025 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, δυνάμει του οποίου οι Αιτητές διατάσσονταν να σταματήσουν την παροχή υπηρεσιών σε συγκεκριμένες ιστοσελίδες και να αποκαλύψουν συγκεκριμένες πληροφορίες.
Η Αίτηση καταχωρίστηκε μετά την έκδοση της απόφασης του παρόντος Δικαστηρίου ημερ. 1.8.2025 στο πλαίσιο της Πολ. Αίτησης Αρ. 172/25, με την οποία δόθηκε άδεια για την καταχώριση δια κλήσεως αίτησης εφόσον κρίθηκε ότι εγειρόταν συζητήσιμη υπόθεση σε σχέση με παραβίαση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης. Η χορήγηση της άδειας κρίθηκε δικαιολογημένη «στη βάση του ότι, ενώ το κατώτερο Δικαστήριο φαίνεται να διέταξε την επίδοση της μονομερούς αίτησης καθιστώντας την δια κλήσεως αίτηση, εντούτοις τελικώς φαίνεται να προχώρησε στην εξέταση αυτής ως να ήταν μονομερής και να εξέδωσε προσωρινά διατάγματα, χωρίς αυτά να είχαν καταστεί επιστρεπτέα».
Όπως έχει λεχθεί στις υποθέσεις Αναφορικά με την Αίτηση της Siyu, Πολ. Έφεση Αρ. 49/2021, ημερ. 12.10.2021 και Αναφορικά με την Αίτηση των Σιακόλα κ.ά., Πολ. Έφεση Αρ. 7/2020, ημερ. 7.6.2021, ECLI:CY:AD:2021:A239, τα προνομιακά εντάλματα παραχωρούνται κατ’ εξαίρεση και όταν διαπιστώνεται έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας ή πλάνη περί το Νόμο ή παραβίαση των αρχών φυσικής δικαιοσύνης.
Είναι νομολογιακή αρχή πως η αίτηση για την έκδοση εντάλματος Certiorari πρέπει να περιορίζεται στους λόγους για τους οποίους είχε δοθεί η άδεια (βλ. Πανίκου Ευθυμίου (1990) 1 Α.Α.Δ. 1, Σιμόν Γεωργιάδου (Αρ. 2) (1990) 1 Α.Α.Δ. 382, Σταυρής Θεοδούλου (Αρ. 2) (1990) 1 Α.Α.Δ. 756 και Ανδρέας Βγενόπουλος κ.ά. (2016) 1 Α.Α.Δ. 2691).
Στην απόφαση ημερ. 1.8.2025, τίθεται με πλήρη σαφήνεια ο λόγος για τον οποίο χορηγήθηκε η άδεια και επομένως η παρούσα Αίτηση περιορίζεται σε αυτόν τον λόγο μόνο, καθιστώντας αδύνατη την εξέταση οποιουδήποτε άλλου λόγου περιλαμβάνεται σε αυτή.
Ο λόγος για τον οποίο χορηγήθηκε η άδεια αφορά στο ότι φαινόταν πως, κατά την εξέταση της μονομερούς αίτησης ημερ. 16.6.2025, το κατώτερο Δικαστήριο δεν εξέδωσε διάταγμα μονομερώς αλλά διέταξε την επίδοση της αίτησης και την όρισε για επίδοση για τις 3.7.2025. Σύμφωνα με το συνταχθέν πρακτικό το οποίο παρουσιάστηκε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, φαινόταν ότι στις 3.7.2025 το κατώτερο Δικαστήριο επιλήφθηκε της «μονομερούς αίτησης» και με μόνη την καταγραφή εμφάνισης εκ μέρους του Καθ’ ου, χωρίς να φαίνεται ότι εξέτασε κατά πόσο η αίτηση επιδόθηκε στους Αιτητές σύμφωνα με το διάταγμα ημερ. 27.6.2025 και ότι, παρά τη δέουσα επίδοση, δεν υπήρξε εμφάνιση εκ μέρους τους.
Στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την ένσταση, παρατίθενται με λεπτομέρεια τα γεγονότα που οδήγησαν στην έκδοση των προσβαλλόμενων διαταγμάτων και επισυνάπτονται τα σχετικά έγγραφα. Με βάση το περιεχόμενο αυτών, προκύπτει πως πράγματι το κατώτερο Δικαστήριο διέταξε την επίδοση της μονομερούς αίτησης ημερ. 16.6.2025, καθιστώντας την έτσι δια κλήσεως. Με βάση το περιεχόμενο του πρακτικού του κατώτερου Δικαστηρίου ημερ. 3.7.2025, προκύπτει επίσης πως κατά την εν λόγω ημερομηνία που η αίτηση ήταν ορισμένη για επίδοση, το κατώτερο Δικαστήριο αρχικά διαπίστωσε και ανέφερε πως έγινε επίδοση στους Αιτητές και ενόψει του προχωρημένου της ώρας, δεν υπήρξε εμφάνιση εκ μέρους τους. Επομένως, προχώρησε στην εξέταση της αίτησης και εξέδωσε τα προσβαλλόμενα διατάγματα, διατάσσοντας την υπογραφή εγγύησης εκ μέρους του Καθ’ ου και μη καθιστώντας τα επιστρεπτέα. Αυτή η διαδικασία προβλέπεται στον Κανονισμό 23.9 των νέων Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023 αλλά αναγνωρίστηκε και σε παλαιότερες υποθέσεις όπως οι υποθέσεις Αναφορικά με την Αίτηση του Κώστα Σμυρνιού (2000) 1(Α) Α.Α.Δ. 43, Μαρκιτανής v. Μουτζούρη (2000) 1(Β) Α.Α.Δ. 923 και Αναφορικά με την Αίτηση της Τράπεζας Κύπρου Δημόσια εταιρεία Λτδ (2015) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2672. Στις υποθέσεις Σμυρνιού και Τράπεζας Κύπρου (ανωτέρω), λέχθηκε επίσης πως η εξέταση αίτησης μετατραπείσας σε δια κλήσεως, η οποία έχει επιδοθεί στην άλλη πλευρά και επομένως της δόθηκε η ευκαιρία να ακουστεί, οδηγεί στην έκδοση απ’ ευθείας οριστικού προσωρινού διατάγματος και όχι επιστρεπτέου.
Είναι γνωστή η νομική αρχή ότι είναι τα πρακτικά του Δικαστηρίου, και όχι η συνταγμένη απόφαση ή διάταγμα, τα οποία αποτελούν τον αυθεντικό αναντικατάστατο για τα κατατεθέντα και διαδραματισθέντα στη δίκη οδηγό για το τι λαμβάνει χώρα στη διαδικασία. Σχετικές είναι οι υποθέσεις Shacolas v. Universal Life (1984) 1 C.L.R. 47, Ματθαίου ν. Θεμιστοκλέους (1998) 1 Α.Α.Δ. 1372 και Ματθαίου ν. Νικολάου κ.ά. (αρ.1) (1999) 1 Α.Α.Δ. 354. Αυτή η θέση έχει επιβεβαιωθεί και στην υπόθεση Σωτηριάδης ν. Βασιλείου κ.ά. (αρ.1) (1992) 1 Α.Α.Δ. 801, στην οποία λέχθηκε ότι τα πρακτικά του Δικαστηρίου αποτελούν τη μόνη πηγή γνώσης για τα διαδραματισθέντα ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Επομένως, με την παρουσίαση του πρακτικού ημερ. 3.7.2025, προκύπτει ότι το κατώτερο Δικαστήριο εξέτασε την αίτηση δεόντως ως δια κλήσεως πλέον, εφόσον είχε διατάξει προηγουμένως την επίδοση της. Έτσι, εξέτασε το κατά πόσο αυτή είχε επιδοθεί συμφώνως του διατάγματος ημερ. 25.6.2025, διαπίστωσε πως δεν υπήρχε εμφάνιση εκ μέρους των Αιτητών και προχώρησε στην έκδοση των διαταγμάτων.
Αυτή η κατάσταση πραγμάτων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρξε παραβίαση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης στη βάση στην οποία δόθηκε άδεια για καταχώριση δια κλήσεως αίτησης. Αυτή η διαπίστωση καθορίζει και το αποτέλεσμα της Αίτησης, χωρίς να καθίσταται ανάγκη εξέτασης οποιωνδήποτε άλλων ζητημάτων εγείρονται στην ένσταση.
Ως εκ τούτου, η Αίτηση απορρίπτεται.
Τα έξοδα αυτής, πλέον ΦΠΑ αν υπάρχει, επιδικάζονται υπέρ του Καθ’ ου και εναντίον των Αιτητών, όπως υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Ε. ΕΦΡΑΙΜ, Δ.
/κβπ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο