ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική Αίτηση Αρ. 199/2025
16 Οκτωβρίου, 2025
[ΔΑΥΙΔ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155(4) ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 (N.33/64) ΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ TH. TH. HEMPOWER LTD HE 425347 ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 15, 16 ΚΑΙ 23 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 25, 27, 28, 29, 32, 32Α, 33 ΚΑΙ 34 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟΥ, ΚΕΦ. 155 ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 96 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΧΡΗΣΗΣ (ΕΛΕΓΧΟΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ, ΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΙΜΩΝ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 2001 (70(Ι)/2001) ΤΑ ΑΡΘΡΑ 4Α ΚΑΙ 43 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΗΛΗΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟΣ (ΚΕΦ. 254) ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 8 ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΚΑΤΑΚΡΑΤΗΣΗΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 19.06.2025, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ, ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝΟΡΚΗΣ ΔΗΛΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΣΤ. 3868 ΖΩΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΓΙΑ ΚΑΤΑΚΡΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝ ΠΟΥ ΕΝΤΟΠΙΣΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΧΕΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΥΠΟΣΤΑΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΙΤΗΤΡΙΑΣ, ΣΤΗΝ ΛΕΩΦΟΡΟ ΜΑΚΑΡΙΟΥ 161 ΣΤΗ ΛΕΜΕΣΟ, ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟΥ ΚΕΦ. 155, ΑΡΘΡΑ 27 ΚΑΙ 32
…………………………..
Κ. Π. Χριστοδουλίδης, για την Αιτήτρια.
Π. Βαρνάβα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, και Λ. Σίγαρ (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τον Καθ’ ου η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΔΑΥΙΔ, Δ.: Με την υπό συζήτηση αίτηση, η Αιτήτρια επιζητεί την έκδοση προνομιακού εντάλματος, τύπου Certiorari, με το οποίο να ακυρώνεται διάταγμα κατακράτησης τεκμηρίων που εξέδωσε το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού (κατώτερο Δικαστήριο), στις 19.06.2025.
Τα γεγονότα που περιβάλλουν την υπό συζήτηση περίπτωση, έχουν ήδη καταγραφεί στην απόφαση του Δικαστηρίου με την οποία παραχωρήθηκε άδεια για την καταχώρηση της υπό συζήτηση αίτησης. Σύμφωνα με αυτά, στις 17.06.2025, ο Αλέξανδρος Ζαχαριάδης, υπάλληλος των Φαρμακευτικών Υπηρεσιών και τρία (3) μέλη της Αστυνομίας, στο πλαίσιο εξέτασης υπόθεσης σχετικής με τον περί Φαρμάκων Ανθρώπινης Χρήσης (Έλεγχος Ποιότητας, Προμήθειας και Τιμών Νόμο, Ν.70(Ι)/2001 και του περί Φαρμακευτικής και Δηλητηρίων Νόμου, Κεφ.254, ερεύνησαν το υποστατικό με την ονομασία «GPD OIL SHOP», που βρίσκεται στη Λεωφόρο Μακαρίου 161 στη Λεμεσό. Κατά την έρευνα, που διεξήχθη στην παρουσία του υπεύθυνου του καταστήματος, εντοπίστηκαν και κατασχέθηκαν καθ’ υπόδειξη του ως άνω υπαλλήλου των Φαρμακευτικών Υπηρεσιών, αριθμός προϊόντων τα οποία παραλήφθηκαν ως τεκμήρια. Ενόψει του γεγονότος ότι οι εξετάσεις της υπόθεσης συνεχίζονταν, ο Αστυνομικός Διευθυντής Λεμεσού αιτήθηκε από το Δικαστήριο την έκδοση διατάγματος κράτησης των ως άνω τεκμηρίων «μέχρι την αποπεράτωση οποιασδήποτε ποινικής διαδικασίας η οποία δυνατό να εγερθεί εν σχέση με αυτά».
Παρεμβάλλεται ότι στην εξέλιξη των πραγμάτων, ως τέθηκε υπόψη του Δικαστηρίου, έχει καταχωρηθεί ποινική υπόθεση σχετική με ισχυριζόμενη παράβαση της πιο πάνω νομοθεσίας, συναρτώμενη με τα κατακρατηθέντα τεκμήρια.
Ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, στον οποίο επιδόθηκε η δια κλήσεως αίτηση, καταχώρησε ένσταση. Καθόλα νόμιμα και νομότυπα εκδόθηκε το εκκαλούμενο διάταγμα κατακράτησης, υποστηρίζει. Με δεδομένο ότι το διάταγμα κατακράτησης, αποτελεί αυτοτελές και ανεξάρτητο ζήτημα από τον τρόπο κατάσχεσης των τεκμηρίων, υποδεικνύει, ο τρόπος εισόδου στο ως άνω κατάστημα και η κατάσχεση των σχετικών τεκμηρίων, δεν αποτελεί ουσιώδες ζήτημα. Οι εξουσίες διάθεσης κατασχεθέντων πραγμάτων, σημειώνει, είτε αυτά περιγράφονται σε ένταλμα, είτε όχι, καταγράφονται στο άρθρο 32 του Περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 155. Ως εκ τούτου, ουδεμία έλλειψη δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου υπήρξε στην έκδοση του εκκαλούμενου διατάγματος. Στην υπο συζήτηση περίπτωση, προβάλλει, υπήρχε η απαραίτητη εύλογη υποψία και η επαρκής διασύνδεση των αντικειμένων των οποίων επιζητείτο η κατακράτηση με τα υπό διερεύνηση αδικήματα ως περιγράφονται στα άρθρα 9 και 4Α (1) (α) του Ν.70(Ι)/2001 και του Κεφ. 254, αντίστοιχα. Εν πάση περιπτώσει, προκρίνεται, η Αιτήτρια είχε στη διάθεση της το εναλλακτικό ένδικο μέσο της Έφεσης κατά της έκδοσης του διατάγματος κατακράτησης, αντί του προνομιακού εντάλματος Certiorari.
Έχω διεξέλθει με προσοχή το σύνολο όσων έχουν τεθεί υπόψη μου μέσω της αίτησης, της ένστασης και των ενόρκων δηλώσεων που τη συνοδεύουν, ως επίσης τις τοποθετήσεις και εισηγήσεις των ευπαίδευτων δικηγόρων για τα ζητήματα που απασχολούν στην παρούσα.
Δεν κρίνω χρήσιμο να επαναλάβω, τις γνωστές και από μακρού χρόνου καλά εδραιωμένες αρχές που διέπουν την έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari. Έχουν κατ’ επανάληψη διακηρυχθεί και αποκρυσταλλωθεί μέσω της νομολογίας. Είναι αρκετή η υπόμνηση ότι η εξουσία του Δικαστηρίου να εκδίδει προνομιακά εντάλματα, δεν έχει ως αντικείμενο την ορθότητα των αποφάσεων κατώτερων Δικαστηρίων, ούτε τον τρόπο άσκησης της διακριτικής τους ευχέρειας. Αποτελεί δικαιοδοσία που ασκείται με ιδιαίτερη φειδώ, χωρίς να συνιστά υποκατάστατο της δευτεροβάθμιας διαδικασίας και μέσο για τον έλεγχο των αποφάσεων των κατώτερων Δικαστηρίων. Ούτε μπορεί να αφεθεί να χρησιμοποιηθεί ως έφεση υπό μεταμφίεση. Ό,τι ενδιαφέρει, είναι η νομιμότητα των ελεγχόμενων ενεργειών, ή σύννομη δηλαδή άσκηση της δικαιοδοσίας του κατώτερου Δικαστηρίου (βλ. σύγγραμμα Πέτρου Αρτέμη, «Προνομιακά Εντάλματα Αρχές και Υποθέσεις», σελ. 109 κ.επ., Αίτηση του Κωνσταντινίδη (2003)1 Α.Α.Δ. 1298, Perrella (Αρ.2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 692 και Ευδόκας (2016) 1(Γ) Α.Α.Δ. 3018).
Ζήτημα που κατά προτεραιότητα απασχολεί, αποτελεί το παραδεκτό της προώθησης της υπό συζήτησης αίτησης. Τούτο, υπό την έννοια ότι η ανάληψη δικαιοδοσίας εκ μέρους του Ανώτατου Δικαστηρίου μέσω της προνομιακής του δικαιοδοσίας, δεν είναι δυνατή, στην περίπτωση που παρέχεται η δυνατότητα εναλλακτικής θεραπείας. Ως η πάγια νομολογία υποδεικνύει, στην περίπτωση που προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή θεραπεία, μπορεί να παραχωρηθεί η δυνατότητα καταχώρησης αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος, μόνο αν συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις, ζήτημα που κρίνεται πάντοτε με βάση τα ιδιαίτερα περιστατικά της κάθε υπόθεσης (Lucan Invest Ltd κ.α. (2011) 1(Γ) Α.Α.Δ 1904, Tricor Ltd, Πολ. Έφ. 117/20, ημερομηνίας 07.04.2024, και Αναφορικά με την Αίτηση της ACP Trαding I LLC, Πολ. Έφ. 8/2024, ημερομηνίας 02.07.2024). Η μη ύπαρξη τέτοιων, «εξαιρετικών περιστάσεων», στην ουσία συνιστά, a fortiori, λόγω απόρριψης της αίτησης, παρά την παραχώρηση άδειας για την καταχώρηση της (Base Metal Trading ltd v. Fastact Developments Ltd κ.α. (2004) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1535).
Δεδομένη είναι στην υπό συζήτηση περίπτωση η δυνατότητα καταχώρησης Έφεσης κατά του εκκαλούμενου διατάγματος κατακράτησης. Στην υπόθεση Scinners Holdings Ltd (2009) 1(B) Α.Α.Δ. 1036, η Αιτήτρια καταχώρησε αίτηση για να της δοθεί η άδεια για προνομιακό ένταλμα Certiorari, προκειμένου να ακυρωθεί διάταγμα κατακράτησης που εκδόθηκε μονομερώς από το Δικαστήριο. Το Δικαστήριο, σημείωσε ότι η αιτήτρια εταιρεία είχε στη διάθεση της τη δυνατότητα καταχώρησης Έφεσης για να προσβάλει και να ακυρώσει το εκδοθέν διάταγμα κατακράτησης. Δυνατότητα που, ως υπόμνησε, αναγνωρίστηκε όχι μόνο μετά την εισαγωγή του άρθρου 32Α του Κεφ. 155, αλλά και προηγουμένως (Concrete Mix Ltd v. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 360). Τούτο, κρίθηκε ότι επιδρούσε καταλυτικά στο ζήτημα του παραδεκτού της προώθησης αίτησης του είδους, κατ’ επίκληση της προνομιακής δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου. Στο πλαίσιο άλλωστε της ίδιας απόφασης, με παραπομπή σε σχετική επί του ζητήματος νομολογία, σημειώθηκε πως το γεγονός της παρέλευση της προθεσμίας καταχώρησης Έφεσης, δεν συνιστούσε «εξαιρετικές περιστάσεις», δυνάμενο να δικαιολογήσει την παρέκκλιση από τον κανόνα, επιτρέποντας δηλαδή, παρά την ύπαρξη άλλου ένδικου μέσου για διεκδίκηση θεραπείας, την προώθηση αίτησης του είδους. Ως σημειώθηκε: «Η απώλεια της προθεσμίας δεν σημαίνει, κατά νόμο, οριστική και άνευ ετέρου απώλεια της δυνατότητας άσκησης έφεσης. Το άρθρο 134 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, ακριβώς προβλέπει τη δυνατότητα παράτασης της προθεσμίας κατόπιν απόδειξης βάσιμου λόγου.».
Ούτε στην υπο συζήτηση περίπτωση εντοπίζονται «ειδικές περιστάσεις». Συνακόλουθα, κατ’ εφαρμογή της πάγιας επί του ζητήματος νομολογίας, και στην υπο συζήτηση περίπτωση, δεν δικαιολογείται η ανάληψη δικαιοδοσίας για έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari.
Η ως άνω κατάληξη, από μόνη της, σφραγίζει την τύχη της υπό συζήτηση αίτησης.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Τα έξοδα της δια κλήσεως αίτησης, θα επιβαρυνθεί η πλευρά της Αιτήτριας, ως θα υπολογιστούν από τον αρμόδιο προς τούτο Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Α. Δαυίδ, Δ.
/ΧΧ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο