ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

i-justice

Αρ. Αίτησης 257/2025

 

15 Οκτωβρίου 2025

 

[Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΚΑΜΑ (Α.Δ.Τ. [   ]) ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΦΟ ΓΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ PROHIBITION ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 04/11/2025 ΤΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΤΟΥ

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 20.9.2025 ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΕ Η ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 26.6.2025 ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ/ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΥ ΜΕΡΟΥΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΚΑΜΑ ΓΙΑ ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΜΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΗΣ ΕΠΙΔΟΣΗΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 2.4.2025 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΠΑΙΤΗΣΗ (ΜΕΡΟΣ 8) ΑΡ.72/2025 (I-JUSTICE) ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ, ΠΙΣΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΕΠΙΣΥΝΑΠΤΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΩΣ ΤΕΚΜΗΡΙΟ

 

____________________

 

Α. Κασιανής για Ανδρέας Θ. Μαθηκολώνης & Σία ΔΕΠΕ, για τον Αιτητή.

____________________

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

(Δοθείσα Αυθημερόν)

 

ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.:  Ο Αιτητής ζητά άδεια για να καταχωρίσει αίτηση με κλήση για την έκδοση προνομιακού εντάλματος certiorari για ακύρωση της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, το κατώτερο Δικαστήριο, ημερ.30.9.2025, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση του ημερ.26.6.2025 για παραμερισμό του διατάγματος ημερ.2.4.2025 του ιδίου Δικαστηρίου, με το οποίο επιτράπηκε η σε αυτόν υποκατάστατη επίδοση διαφόρων ειδοποιήσεων που προβλέπονται στο Μέρος VIA των περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμων του 1965 έως (Αρ. 2) του 2024,[1] οι Νόμοι.

 

Το διάταγμα ημερ.2.4.2025 είχε εκδοθεί στο πλαίσιο της Γενικής Αίτησης Αρ.72/2025, κατόπιν μονομερούς αίτησης της Themis Portofolio Management Holdings Limited.  Η δικονομική βάση της αίτησης της Themis ήταν το Μέρος 8 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023 και η αίτηση υποστηρίχτηκε από «δήλωση μάρτυρα».  Με την αίτηση του ημερ.26.6.2025, ο Αιτητής υποστήριξε ότι εφαρμογή είχαν και οι πρόνοιες του Μέρους 6 (6.5, 6.13 και 6.14) των Κανονισμών και πως διάταγμα για υποκατάστατη επίδοση μπορούσε να είχε εκδοθεί μόνο εφόσον υποστηριζόταν με σχετική ένορκη δήλωση και όχι «δήλωση μάρτυρα».

 

Το κατώτερο Δικαστήριο εκδίκασε την αίτηση του σε διαδικασία στην παρουσία και της Themis και εξέδωσε αιτιολογημένη απόφαση.  Αποφάνθηκε ότι η αίτηση της Themis ορθά είχε καταχωριστεί δυνάμει του Μέρους 8 των Κανονισμών και πως στη βάση του Μέρους 8.3 και του Μέρους 23.1 τέτοια αίτηση θα έπρεπε να υποστηρίζεται από δήλωση μάρτυρα, όπως είχε γίνει, και όχι ένορκη δήλωση, όπως υποστήριζε ο Αιτητής.

 

Ο Αιτητής καταλογίζει στο κατώτερο Δικαστήριο «Έλλειψη και Υπέρβαση Δικαιοδοσίας αλλά και Νομικό Σφάλμα εμφανές από τα Πρακτικά» και «Έκδηλη Νομική Πλάνη εμφανής από το Πρακτικό».  Οι βολές του Αιτητή στρέφονται τόσο κατά της απόφασης έκδοσης του διατάγματος ημερ.2.4.2025, όσο και κατά της απόφασης ημερ.30.9.2025 με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση για τον παραμερισμό του.  Υπό έλεγχο, βέβαια, είναι η απόφαση ημερ.30.9.2025.

 

Ο έλεγχος με το ένταλμα certiorari γίνεται για να περιορίζονται τα κατώτερα Δικαστήρια μέσα στη δικαιοδοσία τους και να τηρούν το νόμο (Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, 45).  Αντικείμενο της διαδικασίας για την έκδοση εντάλματος certiorari δεν είναι ο έλεγχος της ορθότητας, αλλά της νομιμότητας της απόφασης.  Δεν τίθεται θέμα αντικατάστασης της άποψης που διαμόρφωσε το κατώτερο Δικαστήριο αναφορικά με το ζήτημα που αποφάσισε στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του με εκείνη του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Mareware Shipping & Trading Co Ltd (1992) 1 (A) A.A.Δ. 116, 121).

 

Στην Πατσαλίδης (2010) 1(Β) Α.Α.Δ. 1350, 1355-6, αναφέρθηκε ότι: 

 

«Όταν το δικαστήριο έχει δικαιοδοσία να αποφασίσει ένα θέμα, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι υπερέβη ή έκανε κατάχρηση της δικαιοδοσίας του, απλά και μόνο γιατί παρεμπιπτόντως ερμήνευσε λανθασμένα νομοθέτημα».

 

 

Στην Ανδρέου (1996) 1(Α) Α.Α.Δ. 472, 475, αναφέρθηκε ότι:

 

«Είναι ορθό ότι ένταλμα της φύσης Certiorari μπορεί να εκδοθεί σε περίπτωση όπου έχει εμφιλοχωρήσει νομική πλάνη που είναι εμφανής από τη δικογραφία, αυτό όμως δεν περιλαμβάνει τις νομικά εσφαλμένες αποφάσεις.  Αναφέρεται στις περιπτώσεις όπου υπάρχει φανερά εσφαλμένη ερμηνεία νόμου ή εσφαλμένη εφαρμογή του σε δεδομένη περίπτωση.  Δεν είναι αρκετό να υπήρξε σοβαρή πλάνη ή πλάνη σε σχέση ακόμα και με καθιερωμένη νομική αρχή.  Πρέπει να υπάρχει πλάνη που μπορεί αμέσως να διακριβωθεί από το δικαστήριο και όχι κατόπιν έρευνας όλων των στοιχείων ή της μαρτυρίας (βλέπε σχετικά Γενικός Eισαγγελέας (Aρ. 2) (1995) 1 A.A.Δ. 126 και Γρηγορίου Aνδρέας (Aρ. 2) (1995) 1 A.A.Δ. 396).»

 

    Διαπιστώνεται ότι δεν εγείρεται, εν προκειμένω, ζήτημα υπέρβασης εξουσίας, ούτε ζήτημα νομικής πλάνης του κατώτερου Δικαστηρίου, όπως διατείνεται ο Αιτητής.  Αυτό που κατ’ ουσία επικαλείται ο Αιτητής είναι ότι το κατώτερο Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένα τους σχετικούς Κανονισμούς των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023 και κατέληξε σε εσφαλμένο αποτέλεσμα.  Το κατώτερο Δικαστήριο είχε εξουσία να εξετάσει το ζήτημα.  Άλλωστε είναι ο ίδιος ο Αιτητής που με την αίτηση παραμερισμού που καταχώρισε ζήτησε την ετυμηγορία του.

 

    Ακόμη όμως και αν καταδεικνυόταν εκ πρώτης όψεως υπόθεση και συζητήσιμο ζήτημα υπέρβασης δικαιοδοσίας ή νομικής πλάνης, ο Αιτητής είχε στη διάθεση του το ένδικο διάβημα της έφεσης για να προσβάλει την απόφαση ημερ.30.9.2025.  Το κατανοεί και ο ίδιος, διατείνεται ωστόσο ότι η έφεση δεν θα επιδρούσε «ως αποτελεσματική, πραγματική και ουσιαστική θεραπεία».  Σύμφωνα με την νομολογία, αναφέρει, δεν χορηγείται εκκρεμούσης της εκδίκασης έφεσης, διάταγμα αναστολής εκτέλεσης απόφασης όταν η απόφαση είναι απορριπτική και δεν επιβάλλει θετική ενέργεια.  Του έχει τώρα, αναφέρει, επιδοθεί και ειδοποίηση κατά τον τύπο «ΙΑ»[2] και έχει οριστεί ως ημερομηνία για την πώληση με δημόσιο πλειστηριασμό της κατοικίας του η 4.11.2025.

 

    Το γεγονός ότι οι εφέσεις δεν εκδικάζονται το ίδιο σύντομα όπως μια αίτηση για certiorari, δεν επιτρέπει χαλάρωση του κανόνα, εφόσον η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου για την έκδοση προνοµιακών ενταλµάτων δεν είναι υποκατάστατη της δικαιοδοσίας της έφεσης, ούτε µπορεί να χρησιµοποιείται ως έφεση υπό µεταµφίεση (Πατσαλίδης, 1355 και Καμηλάρης (2013) 1Β Α.Α.Δ. 1001,1006).  Ο χρόνος εκδίκασης της έφεσης, ότι δηλαδή κατά τεκμήριο η διαδικασία των προνομιακών ενταλμάτων είναι γρηγορότερη, δεν συνιστά αφ’ εαυτού και χωρίς άλλο εξαιρετικές περιστάσεις (Καλλιτσιώνης (2010) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2089, 2094 και Itera Group Ltd (2011) 1(Β) Α.Α.Δ.1541, 1546).  Είχε άλλωστε επισημανθεί από πολύ πιο νωρίς στη Μεστάνας (2000) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1469, 1478, πως αυτό θα ίσχυε για κάθε περίπτωση και εξηγήθηκε πως εάν επρόκειτο ο χρόνος εκδίκασης να είχε σημασία, αυτός θα πρέπει να συσχετίζεται προς τις ιδιαίτερες ανάγκες της κάθε περίπτωσης, στο πλαίσιο των κριτηρίων που διέπουν το θέμα.

    Και βέβαια, η τυχόν ακύρωση της απόφασης ημερ.30.9.2025, σε περίπτωση που χορηγείτο η άδεια και εκδιδόταν στη συνέχεια ένταλμα certiorari, δεν θα επέφερε το επιθυμητό για τον Αιτητή αποτέλεσμα.  Με την ακύρωση της υπό έλεγχο απόφασης δεν θα επιτυγχάνετο ο παραμερισμός του διατάγματος ημερ.2.4.2025, πολύ περισσότερο η απαγόρευση της διεξαγωγής του πλειστηριασμού, που επίσης ζητείται με την Αίτηση ως ενδιάμεση θεραπεία.  Κατά την άσκηση της προνομιακής του εξουσίας, το Ανώτατο Δικαστήριο δεν μπορεί να αντικαταστήσει την υπό έλεγχο απόφαση, εξουσία που περιβάλλει το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο κατ’ έφεση.  Επομένως, η διαδικασία της έφεσης, εφόσον ζητείτο και η επίσπευση της εκδίκασης της, θα μπορούσε να ήταν πιο «αποτελεσματική, πραγματική και ουσιαστική θεραπεία».

 

Η Αίτηση απορρίπτεται.

 

 

 

                                                               Χ. Μαλαχτός, Δ.