ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

i-justice

Αρ. Αίτησης 263/2025

 

30 Οκτωβρίου 2025

 

[Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ALPHA PANARETI PUBLIC LTD (HE 34103) EK ΠΑΦΟΥ ΓΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΑΚΥΡΩΤΙΚΟΥ – CERTIORARI ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ – PROHIBITION KAI ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 16/10/2025 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΑΡ.759/2019 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ, ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΕΠΙΣΥΝΑΠΤΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΩΣ ΤΕΚΜΗΡΙΟ

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΥΠ΄ΑΡ.759/2019 ΠΟΥ ΕΚΚΡΕΜΕΙ ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ

 

____________________

 

Α. Κασιανής για Ανδρέας Θ. Μαθηκολώνης & Σία Δ.Ε.Π.Ε., Αλέξανδρος Χρ. Αλεξάνδρου και Νικολέττα Χαραλαμπίδου Δ.Ε.Π.Ε., για την Αιτήτρια.

____________________

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

(Δοθείσα Αυθημερόν)

 

    ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.:  Η Αιτήτρια ζητά άδεια για να καταχωρίσει αίτηση με κλήση για την έκδοση προνομιακού εντάλματος certiorari για ακύρωση της ενδιάμεσης απόφασης ημερ.16.10.2025, που εκδόθηκε στο πλαίσιο της Αγωγής Αρ.759/2019 Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, με την οποία, το κατώτερο Δικαστήριο έκρινε ότι ο δικηγόρος κ. Α. Αλεξάνδρου δεν νομιμοποιείτο να την εκπροσωπεί και εντάλματος prohibition που να απαγορεύει την περαιτέρω διαδικασία στην αγωγή.  Ζητά ακόμη διάταγμα αναστολής της περαιτέρω διαδικασίας στην Αγωγή Αρ.759/2019.

 

Η αγωγή είχε καταχωριστεί από την Alpha Bank Cyprus Ltd εναντίον δύο φυσικών προσώπων και της Αιτήτριας.  Η Αιτήτρια καταχώρισε σημείωμα εμφάνισης με δικηγόρο, τον οποίο αντικατέστησε στις 17.10.2022 με τον κ. Α. Αλεξάνδρου.  Σύντομα μετά καταχώρισε υπεράσπιση και ανταπαίτηση.  Στις 16.9.2025, η Τράπεζα ζήτησε να αποσύρει την αξίωση της εναντίον όλων των εναγόμενων, λόγω διευθέτησης στην οποία είχε καταλήξει με τα δύο φυσικά πρόσωπα.  Η Αιτήτρια ζήτησε τα έξοδα και περαιτέρω δήλωσε ότι θα προωθούσε την ανταπαίτηση της.  Το ζήτημα των εξόδων παρέμεινε προς εξέταση την 10.10.2025, ημερομηνία κατά την οποία ορίστηκε και για ακρόαση η ανταπαίτηση.

 

Στις 10.10.2025, οι δικηγόροι της Τράπεζας ήγειραν ζήτημα αναφορικά με την εκπροσώπηση της Αιτήτριας από τον δικηγόρο κ. Α. Αλεξάνδρου.  Ήταν η θέση της Τράπεζας ότι στη βάση ομόλογου κυμαινόμενης επιβάρυνσης το οποίο η Αιτήτρια είχε παραχωρήσει το 2010, στις 16.11.2023 διορίστηκε παραλήπτης της Αιτήτριας.  Ο κ. Α. Αλεξάνδρου, υποστήριξαν, δεν είχε εξασφαλίσει τη συγκατάθεση του παραλήπτη για να συνεχίσει να εκπροσωπεί την Αιτήτρια. 

 

Το κατώτερο Δικαστήριο στη βάση στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον του και αφού άκουσε τα μέρη επιφύλαξε την απόφαση του, την οποία και εξέδωσε στις 16.10.2025.  Διαπίστωσε ότι είχε στις 16.11.2023 διοριστεί παραλήπτης της Αιτήτριας και ήταν πλέον ο αντιπρόσωπος της και ότι δεν είχε αναφερθεί ότι διορισμός του ακυρώθηκε ή ότι οι εξουσίες του περιορίστηκαν. Ανέφερε ακόμη ότι τα ενώπιον του ζητήματα, τα έξοδα στην απαίτηση και η ανταπαίτηση, δεν ενέπιπταν στο κατάλοιπο εξουσίας των διευθυντών της Αιτήτριας, ώστε να μπορούσαν αυτοί να τα προωθήσουν και να διορίσουν προς τούτο δικηγόρο της επιλογής τους.  Κατέληξε ότι ο κ. Α. Αλεξάνδρου δεν μπορούσε, μετά το διορισμό του παραλήπτη, να εκπροσωπεί την Αιτήτρια χωρίς την προηγούμενη συγκατάθεση του, την οποία δεν είχε.  Όρισε την υπόθεση για προγραμματισμό στις 31.10.2025 και έδωσε οδηγίες να επιδοθούν τα δικόγραφα και η ενδιάμεση απόφαση ημερ.16.10.2025 στον παραλήπτη, ώστε να ενημερωθεί για την ημερομηνία.

 

Γίνεται αντιληπτό ότι εφόσον θα έχουν γίνει οι επιδόσεις των εγγράφων ως οι οδηγίες του κατώτερου Δικαστηρίου, τότε ανάλογα με τη στάση που θα έχει ο παραλήπτης, μπορεί στις 31.10.2025 να κριθούν και τα εναπομείναντα στην υπόθεση ζητήματα, δηλαδή των εξόδων στην απαίτηση και η ανταπαίτηση της Αιτήτριας.

 

Η Αιτήτρια εδράζει την αίτηση της για άδεια σε δύο πυλώνες.  Ο πρώτος αφορά σε παράβαση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης κατά τη 10.10.2025.  Διατείνεται ότι, κατά τη διαδικασία, παραβιάστηκαν τα εχέγγυα της δίκαιης δίκης και στερήθηκε του δικαιώματος της σε ακρόαση.  Ο δεύτερος αφορά σε έλλειψη αμεροληψίας και προκατάληψη του κατώτερου Δικαστηρίου έναντι της.  Κατά τη συζήτηση της Αίτησης, περιόρισε το ζήτημα σε φαινομενική αμεροληψία.

 

Κατά τη διαδικασία στις 10.10.2025 ο κ. Α. Αλεξάνδρου αντιπροσωπευόταν από τον δικηγόρο κ. Σάββα Ζαννούπα.  Η Αιτήτρια δεν στερήθηκε του δικαιώματος να συμμετάσχει στη διαδικασία την οποία το κατώτερο Δικαστήριο ακολούθησε για να αποφασίσει το εγειρόμενο ζήτημα, ωστόσο διατηρεί παράπονο, εφόσον, με τη διαδικασία που ακολουθήθηκε δεν είχε έγκαιρη πληροφόρηση της μαρτυρίας και των θέσεων της Τράπεζας και επίσης δεν είχε πραγματικό, όπως το χαρακτηρίζει, δικαίωμα για να προβάλει τους δικούς της ισχυρισμούς και δεν είχε επαρκή χρόνο για την προπαρασκευή τους, κατά παράβαση του Άρθρου 30 του Συντάγματος και του άρθρου 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.  Ειδικά αναφέρθηκε ότι το κατώτερο Δικαστήριο αποδέχτηκε έγγραφα που παρουσίασε η ίδια η δικηγόρος της Τράπεζας η οποία χειριζόταν την υπόθεση, χωρίς να ερωτηθεί ο δικηγόρος της Αιτήτριας και χωρίς να του παρασχεθούν αντίγραφα.

 

Στην Γρηγορίου ν. Τραπέζης Κύπρου Λτδ (1992) 1(Β) Α.Α.Δ. 1222, 1224, τονίστηκαν οι επιπτώσεις από την αποστέρηση των δικαιωμάτων που εγγυάται το Άρθρο 30 του Συντάγματος. Αναφέρθηκε ότι:

 

«Παρέκκλιση από τα θέσμια της δίκαιης δίκης, που εγγυάται το άρθρο 30.2 του Συντάγματος, αναιρεί τη δίκη και καθιστά το αποτέλεσμα άκυρο. (Βλ. Psaras & Another v. Republic  (1987) 2 C.L.R. 132, Έλληνας ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ.149  και Ευσταθίου ν. Αστυνομίας, (1990) 2 Α.Α.Δ. 294). Κατ' ανάλογο τρόπο και για παρόμοιους λόγους αποστέρηση των δικαιωμάτων που κατοχυρώνει το άρθρο 30.3 ενέχει τις ίδιες συνέπειες εφόσον η άσκηση τους επιδιώκεται μέσα στα πλαίσια της δικαστικής λειτουργίας και όχι έξω ή σε αντίθεση με αυτά. (Βλ. Rousos v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1437 - Βλ. επίσης Rousos and Another v. Republic (1985) 3 C.L.R. 119, Αίτηση Μαγκάκη, Αρ. 161/90, αποφασίστηκε στις 6.12.90, και Αίτηση Χριστοδούλου (1991) 1 Α.Α.Δ. 35).»

 

Το Δικαστήριο είχε την ευκαιρία να εξετάσει το περιεχόμενο των πρακτικών που τηρήθηκαν στις 10.10.2025, τα οποία επισυνάφθηκαν στην Αίτηση και έχει ικανοποιηθεί ότι εγείρεται συζητήσιμο ζήτημα ότι με τη διαδικασία που ακολουθήθηκε υπήρξε παρέκκλιση από την τήρηση των εχέγγυων της δίκαιης δίκης και των κανόνων  φυσικής δικαιοσύνης και ότι η Αιτήτρια στερήθηκε του δικαιώματος της σε ακρόαση.

 

    Πάγια νομολογία καθιερώνει ότι δεν είναι επιτρεπτή η επίκληση της προνομιακής δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου όταν υπάρχει διαθέσιμο άλλο ένδικο μέσο και ειδικά αυτό της έφεσης.  Όμως, αυτός ο κανόνας δεν είναι άκαμπτος και το Δικαστήριο διατηρεί διακριτική εξουσία, παρά το διαθέσιμο παράλληλου ένδικου μέσου, να επιληφθεί του θέματος στα πλαίσια της αναθεωρητικής του δικαιοδοσίας σύμφωνα με το Άρθρο 155.4 του Συντάγματος, εφόσον συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις (Αλέκα Παπακόκκινου (1993) 1 Α.Α.Δ. 31, 36-7 και Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, 48).  Εν προκειμένω, η διαπίστωση συζητήσιμου ζητήματος αναφορικά με παραβίαση των κανόνων  φυσικής δικαιοσύνης, δικαιολογεί την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου υπέρ της εξέτασης της ουσίας του ζητήματος στο πλαίσιο της προνομιακής του εξουσίας.

Σε σχέση με το ζήτημα της φαινομενικής αμεροληψίας, η Αιτήτρια παραπέμπει και πάλι στα πρακτικά που τηρήθηκαν στις 10.10.2025 και υποδεικνύει το μέρος όπου το κατώτερο Δικαστήριο απευθυνόμενο προς το διευθυντή της Αιτήτριας αναφέρθηκε σε σπατάλη χρόνου του Δικαστηρίου, σε σχέση με την επιλογή της Αιτήτριας να συνεχίσει να προωθεί την ανταπαίτηση της.  Παρέπεμψε στην Κυπριακές Αερογραμμές Δημόσια Λτδ (2010) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2025.

 

Δεδομένου ότι η Αιτήτρια έχει περιορίσει το ζήτημα σε φαινομενική αμεροληψία, εγκαταλείποντας τη θέση για πραγματική αμεροληψία και εναντίον της προκατάληψη, η περίπτωση δεν θα μπορούσε να ενταχθεί στο κεφάλαιο «Προκατάληψη και Συμφέρον», όπου το ενδεχόμενο προκατάληψης ή συμφέροντος ταξινομείται ως έκφανση υπέρβασης εξουσίας.[1]  Η φαινομενική αμεροληψία δεν είναι πραγματική αμεροληψία, αλλά εντύπωση η οποία, ωστόσο, πρέπει να αποφεύγεται να δημιουργείται.  Δεν χωρεί επέμβαση μέσω της προνομιακής εξουσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, οποτεδήποτε εγείρεται ζήτημα φαινομενικής αμεροληψίας.  Υπενθυμίζεται ότι με την τροποποίηση που επέφερε ο περί Απovoμής της Δικαιoσύvης (Πoικίλες Διατάξεις) (Τροποποιητικός) Νόμος τoυ 2022, Ν.145(Ι)/2022, από την 1.7.2023 έχει ανατεθεί στο Ανώτατο Δικαστήριο νέα δικαιοδοσία για εξαίρεση δικαστή, κατόπιν απόρριψης από τον ίδιο το δικαστή αιτήσεως εξαίρεσης του.[2] 

 

    Παρέχεται, συνεπώς, άδεια στην Αιτήτρια να καταχωρήσει αίτηση με κλήση για την έκδοση προνοµιακού εντάλµατος certiorari, για την ακύρωση της ενδιάμεσης απόφασης ημερ.16.10.2025, που εκδόθηκε στο πλαίσιο της Αγωγής Αρ.759/2019 Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου για το λόγο ότι κατά τη διαδικασία κατά την 10.10.2025 παραβιάστηκαν οι κανόνες φυσικής δικαιοσύνης.

 

    Η αίτηση να καταχωριστεί μέσα σε πέντε ημέρες και να επιδοθεί στην Καθ΄ ης η Αίτηση, τουλάχιστο τέσσερις ημέρες πριν τη δικάσιμο.  Εφόσον καταχωριστεί ως ανωτέρω, ο Πρωτοκολλητής να την ορίσει την 17.11.2025 και ώρα 09:00. 

 

    Περαιτέρω εκδίδεται διάταγμα αναστολής της περαιτέρω διαδικασίας στην Αγωγής Αρ.759/2019 μέχρι εκπνοής του χρόνου καταχώρισης της αίτησης με κλήση και εφόσον τέτοια καταχωριστεί μέχρι την αποπεράτωση της. 

 

    Άδεια για καταχώριση αίτησης με κλήση για την έκδοση προνομιακού εντάλματος prohibition, όπως ζητείται είναι αχρείαστη και δεν χορηγείται.

 

    Τα έξοδα της παρούσας Αίτησης θα είναι έξοδα στην πορεία της αίτησης με κλήση.

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                                   Χ. Μαλαχτός, Δ.