ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

 

(Πολιτική Αίτηση Αρ. 255/2025)

                                                                                                            (i-justice)

 

6 Νοεμβρίου, 2025

 

 

[Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.]

 

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3, 3A ΚΑΙ 9, 11, 14 ΚΑΙ 15 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ 33 ΤΟΥ 1964

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 2018 ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ (ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΤΙΚΟ) (ΑΡ.2) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2022

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ RAMAZ BATSIKADZE (ARC [ ]) ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΩΡΓΙΑ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΡΧΙΚΑ ΚΡΑΤΕΙΤΟ ΣΤΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ ΠΟΛΗΣ ΧΡΥΣΟΧΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΑΦΟ, ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΜΕΝΟΓΕΙΑ, ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ HABEAS CORPUS

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΝΟΜΟ ΚΕΦ.105, ΑΡΘΡΑ 6, 14, 18ΠΣΤ, ΑΡΘΡΟ 5(1) ΚΑΙ 6(1) ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΑΡΘΡΟ 11 (2) (ΣΤ) ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, 30, 34, 35 ΚΑΙ 188.3, ΤΗΝ ΟΔΗΓΙΑ 115/2008/ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΗΜΕΡ. 16.12.2008, ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟ 14/60

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ ΗΜΕΡ. 11.6.2025

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ RAMAZ BATSIKADZE (ARC [ ]) ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΜΕΝΟΓΕΙΑ, ΔΥΝΑΜΕΙ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΕΛΑΣΗΣ ΤΟΥ ΗΜΕΡ. 11.6.2025, ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΑΣΗ ΤΟΥ

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ:

1.  ΤΟΥ ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

2.  ΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ

3.  ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ

4.  ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

 

ΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

 

______________________________________________________________

 

Αλ. Αλεξάνδρου, για τον Αιτητή.

 

Ν. Νικολάου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ’ ων η Αίτηση.

Α Π Ο Φ Α Σ Η

(Δοθείσα Αυθημερόν)

 

 

Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.: Ο Αιτητής αιτείται την έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Habeas Corpus ad Subjiciendum με το οποίο να ελεγχθεί «η νομιμότητα και/ή εγκυρότητα της συνέχισης της κράτησης του, δυνάμει των Διαταγμάτων Κράτησης και Απέλασης του, ημερ. 11.6.2025, τα οποία εκδόθηκαν με σκοπό την απέλαση του και με το οποίο να διατάσσεται η άμεση αποφυλάκιση του αιτητή, και να κηρύσσεται η κράτηση του παράνομη και αντισυνταγματική».

 

Η Αίτηση υποστηρίζεται από Ένορκη Δήλωση της συζύγου του Αιτητή στη βάση του ότι ο Αιτητής κρατείται στο Κέντρο Φιλοξενίας Μενόγειας και, ως αναφέρεται, ήταν αδύνατο να προβεί ο ίδιος σε ένορκη δήλωση. Επιπλέον, σημειώνεται ότι η ενόρκως δηλούσα γνωρίζει πλήρως τα γεγονότα της υπόθεσης.

 

Η Δημοκρατία καταχώρισε Ειδοποίηση Πρόθεσης Ένστασης που υποστηρίζεται από Ένορκη Δήλωση Λειτουργού Μετανάστευσης στο Υφυπουργείο Μετανάστευσης και Διεθνούς Προστασίας (εφεξής το Υφυπουργείο).

 

Το αδιαμφισβήτητο ιστορικό, όπως αυτό προκύπτει τόσο μέσα από την Ένορκη Δήλωση που υποστηρίζει την Αίτηση, όσο και μέσα από την Ένορκη Δήλωση που υποστηρίζει την Ένσταση, σε συνάρτηση και με τα σχετικά έγγραφα που κατατέθηκαν ως τεκμήρια ενώπιον του Δικαστηρίου είναι, σε γενικές γραμμές, το ακόλουθο:

 

·        Ο Αιτητής είναι υπήκοος Γεωργίας με ημερομηνία γέννησης [ ].

·        Στις 24/1/2005 ο Αιτητής υπέβαλε αίτηση ασύλου, η οποία απερρίφθη πρωτοβάθμια στις 5/11/2007.

·        Στις 28/11/2007 ο Αιτητής υπέβαλε προσφυγή στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων η οποία απερρίφθη στις 21/12/2009.

·        Στις 14/2/2012 τα στοιχεία του Αιτητή τοποθετήθηκαν στη λίστα αναζητούμενων προσώπων.

·        Στις 2/3/2022 ο Αιτητής αναχώρησε από τη Δημοκρατία για τη χώρα του.

·        Στις 23/3/2022 ο Αιτητής αφίχθη από τον αερολιμένα Λάρνακας ως επισκέπτης. Κατά το διαβατηριακό έλεγχο ανέφερε την πρόθεση του να υποβάλει αίτηση άδειας παραμονής ως σύζυγος ευρωπαίου πολίτη, παρουσιάζοντας μήνυμα στο ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο με το οποίο στις 27/4/2022 διευθέτησε ραντεβού στο Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης για να υποβάλει την αίτηση του.

·        Στις 4/5/2022 τα στοιχεία του Αιτητή τοποθετήθηκαν εκ νέου στη λίστα αναζητούμενων προσώπων, με σημείωση «αιτητής ασύλου που αναχώρησε για τη χώρα του».

·        Στις 10/6/2025 ο Αιτητής συνελήφθη από την Αστυνομία στην Πάφο για παράνομη παραμονή στη Δημοκρατία.

·        Στις 11/6/2025 εκδόθηκε Διάταγμα Κράτησης και Απέλασης κατά του Αιτητή δυνάμει του Άρθρου 14 του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου.

·        Σύμφωνα με ενημέρωση μέσω επιστολής ημερ. 21/7/2025 της Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Μετανάστευσης, κατά τη διάρκεια της κράτησης του λήφθηκε πληροφορία από το ΤΑΕ Πάφου ότι ο Αιτητής είναι ουσιώδης μάρτυρας κατηγορίας στην Ποινική Υπόθεση με αρ. 2921/2024 ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, η οποία είναι ορισμένη στις 17/11/2025. Σύμφωνα με το Δημόσιο Κατήγορο της εν λόγω υπόθεσης, η μαρτυρία του Αιτητή στο Δικαστήριο είναι απαραίτητη και καταλυτικής σημασίας. Επίσης, στην επιστολή της Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Μετανάστευσης αναφέρεται το αίτημα του Αιτητή για ανθρωπιστικούς λόγους τόσο για τον ίδιο, όσο και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας του, τα οποία, ως αναφέρεται, επίσης διαμένουν παράνομα στη Δημοκρατία, ήτοι η σύζυγος και τα δύο παιδιά του. Σε τηλεφωνική επικοινωνία Λειτουργού του Τμήματος Μετανάστευσης και της Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Μετανάστευσης έγινε εισήγηση για συνέχιση της κράτησης μέχρι να εξεταστεί από τον αρμόδιο Κλάδο Ειδικών Αδειών το αίτημα του για ανθρωπιστικούς λόγους.

·        Στις 7/8/2025 και στις 17/10/2025 έγινε επαναξιολόγηση της κράτησης του Αιτητή.

 

Ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι η παρατεταμένη διάρκεια κράτησης του για σκοπούς απέλασης του και η αδράνεια που παρατηρείται εκ μέρους των αρμοδίων αρχών, έχει πλέον καταστήσει την κράτηση του παράνομη γιατί αυτή έχει υπερβεί κατά πολύ τον εύλογο και αναγκαίο χρόνο που απαιτείται και βρίσκεται πλέον σε σύγκρουση και/ή παραβιάζει το Άρθρο 5(1)(στ) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το Άρθρο 11.2 (στ) του Συντάγματος, τις Διατάξεις του Κεφ. 105 και την Οδηγία 2008/115/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

 

Οι Καθ’ ων η Αίτηση από την άλλη προβάλλουν ότι ο Αιτητής δεν έχει αποσείσει το βάρος να καταδείξει ότι η κράτηση του έχει καταστεί ως εκ της διάρκειας της παράνομη. Προβάλλεται, επίσης, ότι δεν προκύπτει υπό τις περιστάσεις εγκατάλειψη του σκοπού ή παράλειψη προώθησης του με δέουσα επιμέλεια και αχρείαστη παράταση χρόνου, ούτε έχουν προκύψει σχετικές περιστάσεις ή νέα στοιχεία τα οποία να επηρεάσουν τη νομιμότητα της διάρκειας της κράτησης του. Επισημαίνεται, τέλος, ότι οι λόγοι για τους οποίους δεν έχει προωθηθεί μέχρι σήμερα η απέλαση του Αιτητή εντοπίζεται στο ότι στις 17/11/2025 θα καταθέσει ως μάρτυρας κατηγορίας στην Ποινική Υπόθεση με αρ. 2921/2024 ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, καθώς και για σκοπούς εξέτασης του αιτήματος του Αιτητή για παραχώρηση άδειας παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους τόσο για τον ίδιο όσο και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας του οι οποίοι επίσης διαμένουν παράνομα στη Δημοκρατία.

 

Όπως είναι καλά γνωστό, το Προνομιακό Ένταλμα της φύσεως Habeas Corpus ad Subjiciendum διασφαλίζει την ελευθερία του ατόμου. Όπως αναφέρθηκε στην υπόθεση Δημητράκης Χατζησάββα (1993) 1 Α.Α.Δ. 102, «Το Habeas Corpus ad subjiciendum είναι προνομιακή διαδικασία για τη διασφάλιση της ελευθερίας του πολίτη. Παρέχει αποτελεσματικό μέσο άμεσης απελευθέρωσης από παράνομη ή αδικαιολόγητη πράξη, είτε στη φυλακή, είτε σε ιδιωτικό χώρο, από αρχή ή ιδιώτη». Απαραίτητη προϋπόθεση για έκδοση του εντάλματος συνιστά η απόδειξη εκ μέρους του αιτούντος του παράνομου της κράτησης ή φυλάκισης (Καλφοπούλου (1998)                     1 Α.Α.Δ. 55). Με τη διαδικασία του εντάλματος Habeas Corpus ό,τι επιδιώκεται είναι η διασφάλιση του δικαιώματος της ελευθερίας δια της άμεσης απελευθέρωσης του αιτητή ο οποίος, κατ’ ισχυρισμό τελεί υπό παράνομη κράτηση. Οποτεδήποτε στο πλαίσιο της εν λόγω διαδικασίας διαπιστώνεται κάτι τέτοιο, το σχετικό διάταγμα εκδίδεται δικαιωματικά και όχι ως θέμα άσκησης διακριτικής εξουσίας, οπότε ο αιτητής αφήνεται ευθύς ελεύθερος (Green v. Home Secretary [1941] 3 All E.R. 388,                        σελ. 400).

 

Το Δικαστήριο έχει διεξέλθει με προσοχή όσα οι συνήγοροι έχουν                    θέσει ενώπιον του, συμπεριλαμβανομένων των επιχειρημάτων που αναπτύχθηκαν μέσω γραπτής αγόρευσης.

 

Ο Αιτητής έχει κριθεί ως απαγορευμένος μετανάστης κατά τα διαλαμβανόμενα στο Άρθρο 6(1)(κ) του Κεφ. 105[1], λόγω του ότι «παρέμεινε παράνομα από τις 22/06/2022, όταν παρήλθε η προθεσμία αναχώρησης του από τη Δημοκρατία» και εναντίον του εξεδόθηκαν Διατάγματα Απέλασης και Κράτησης, δυνάμει του Άρθρου 14 του                 Κεφ. 105[2] ημερ. 11/6/2025. 

 

Η κράτηση, ως περιορισμός του δικαιώματος της ελευθερίας το οποίο διασφαλίζεται όχι μόνο από το Σύνταγμα (Άρθρο 11), αλλά και από την ΕΣΔΑ (Άρθρο 5), δεν μπορεί να καθίσταται αυτοσκοπός με την επ' αόριστο αναβολή της απέλασης. Όπως χαρακτηριστικά τέθηκε στην υπόθεση Khlaief ν. Δημοκρατίας (2003) 1 Α.Α.Δ. 1402:

 «Η κράτηση είναι περιορισμός του συνταγματικού δικαιώματος της ελευθερίας. Η απόκλιση επιτρέπεται από το Άρθρο 11.2(στ) "προς το σκοπό απελάσεως". Δεν μπορεί να καθίσταται αυτοσκοπός με την επ' αόριστο αναβολή της απέλασης, ούτε να απολήγει ουσιαστικά σε αδικαιολόγητη κράτηση. Γενομένη με την προοπτική της απέλασης, εξυπακούεται ότι η απέλαση θα γίνει εντός του ευλόγου χρόνου που απαιτείται προς διευθέτηση της. Άλλως, ο λόγος της συνέχισης της καταρρέει. Τούτο επιτάσσει δε όχι μόνο το όλο πνεύμα του Άρθρου 11 προς το σκοπό προστασίας των δικαιωμάτων του αλλοδαπού αλλά και η ίδια η επιδίωξη της απέλασης που είναι η άνευ χρονοτριβής αποκατάσταση της νομιμότητας με το ακραίο και αποτελεσματικό μέτρο της απομάκρυνσης του διαπιστωθέντος μη δικαιούμενου να ευρίσκεται στη Δημοκρατία αλλοδαπού.»

 

Υπάρχει πλούσια νομολογία αναφορικά με τις αρχές που διέπουν τη νομιμότητα της διάρκειας της κράτησης σε περιπτώσεις απέλασης. Ό,τι βασικά προκύπτει είναι ότι η κράτηση για σκοπούς απέλασης πρέπει να έχει τη μικρότερη δυνατή διάρκεια και να δικαιολογείται η διατήρηση της ή η παράταση της, ενόσω οι αρμόδιες αρχές λαμβάνουν ενέργειες για την απέλαση και επιδεικνύουν τη δέουσα επιμέλεια, ενόσω, βεβαίως, υφίσταται εύλογη προοπτική απομάκρυνσης. Εν ολίγοις, η κράτηση προσώπου εναντίον του οποίου εκκρεμεί διαδικασία απελάσεως δεν πρέπει να παρατείνεται για δυσανάλογο χρονικό διάστημα, ήτοι δεν πρέπει να υπερβαίνει το χρονικό διάστημα που απαιτείται για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού.

 

Όπως έχει αναφερθεί στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση Khoshorauli, Πολιτική Αίτηση Αρ. 1/2019, ημερ. 21/1/2019:

«Σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και του ΕΔΑΔ το κατά πόσο η διάρκεια των διαδικασιών απέλασης μπορεί να επηρεάσει τη νομιμότητα της κράτησης, εξαρτάται αποκλειστικά από τα γεγονότα της υπόθεσης με δεδομένο πάντοτε ότι η κράτηση δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά διενεργείται με σκοπό την απέλαση.» 

 

Αποτελεί αρχή της νομολογίας ότι η διάρκεια της κράτησης δεν εξετάζεται in abstracto, αλλά στη βάση των συγκεκριμένων γεγονότων της υπόθεσης (βλ. Essa Murad Khlaief (2003) 1 Α.Α.Δ. 1402 και Habibi Pour Ali Fasel, Πολιτική Έφεση Αρ. 236/2015, ημερ. 31/3/2016).

  

Σε σχέση με το βάρος απόδειξης σε τέτοιου είδους αιτήσεις αναφέρονται τα ακόλουθα στην υπόθεση Καλφοπούλου (1998) 1(Α) Α.Α.Δ. 55, σελ. 69 - 70: 

«Το βάρος απόδειξης ότι εκ πρώτης όψης μια κράτηση είναι παράνομη, το έχει ο αιτητής. Σαν θέμα τακτικής ο αιτητής πρέπει να αποδείξει μια εκ πρώτης όψης υπόθεση που δημιουργεί ερωτηματικά ως προς τη νομιμότητα της κράτησής του. Όταν η υπόθεση του βασίζεται πάνω σε γεγονότα έχει το αποδεικτικό βάρος (evidential burden) να παρουσιάσει ικανοποιητική μαρτυρία που μπορεί να οδηγήσει στην πιθανότητα ενός ευνοϊκού για τον ίδιο συμπεράσματος. Σε μια τέτοια περίπτωση το νομικό βάρος (legal burden) μεταφέρεται στους ώμους του καθ'ου η αίτηση που καλείται να δικαιολογήσει την κράτηση.»

 

Έχοντας εξετάσει τις πιο πάνω εισηγήσεις, θα πρέπει να υπομνηστεί πως η δικαστική κρίση για το εύλογο ή μη του χρόνου κράτησης είναι ζήτημα πραγματικό και συνυφασμένο με τους λόγους που τυχόν δημιουργούν καθυστέρηση και εξαρτάται από τα ιδιαίτερα περιστατικά της υπόθεσης, όπως οι ανωτέρω αποφάσεις εξηγούν. 

Από τα ενώπιον μου στοιχεία είναι σαφές ότι οι Καθ’ ων η Αίτηση ενέταξαν την υπό κρίση κράτηση του Αιτητή στις πρόνοιες του Άρθρου 18ΠΣΤ του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105.

 

Το Άρθρο 18ΠΣΤ(5)(α) του Κεφ. 105 διαλαμβάνει ότι η διάρκεια της κράτησης στη βάση του Άρθρου 18ΠΣΤ ελέγχεται με αίτηση Habeas Corpus, ενώ ο έλεγχος της νομιμότητας του διατάγματος κράτησης διενεργείται μέσω προσφυγής με βάση τα διαλαμβανόμενα στο Άρθρο 18ΠΣΤ(3)(α) του Νόμου.

 

Στην υπόθεση Guo Shuying v. Δημοκρατίας (2012) 1 Α.Α.Δ. 2725 τονίστηκε πως, «η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου σταθερά αποδέχεται ότι μόνο με αίτηση Habeas Corpus μπορεί να ελεγχθεί η νομιμότητα της κράτησης αλλοδαπού από πλευράς της διάρκειας της συμφώνως των προνοιών του Άρθρου 18ΠΣΤ του νόμου».

 

Το Άρθρο 18ΠΣΤ του Νόμου, εισήχθη με τον τροποποιητικό                                 Ν. 153(Ι)/2011, για σκοπούς εναρμόνισης µε την πράξη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας µε τίτλο «Οδηγία 2008/115/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συµβουλίου, της 16ης Δεκεµβρίου 2008, σχετικά µε τους κοινούς κανόνες και διαδικασίες στα κράτη µέλη για την επιστροφή των παρανόµως διαµενόντων υπηκόων τρίτων χωρών» και οι πρόνοιες του είναι επιτακτικές (βλ. Shuying v. Δημοκρατίας (2012) 1 Α.Α.Δ. 2725). 

 

Όπως επισημάνθηκε στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση του Zoran Todorovic (2013) 1 Α.Α.Δ. 2578, «ο πρωταρχικός σκοπός της Οδηγίας ήταν να προβλέψει για τη διαδικασία δικαστικού ελέγχου για κάθε περίοδο κράτησης είτε αρχική, είτε επί παράταση».  

 

Το εδάφιο (1) του Άρθρου 18ΠΣΤ του Νόμου εξουσιοδοτεί τον Υπουργό Εσωτερικών να εκδώσει διάταγμα με το οποίο να θέτει υπό κράτηση υπήκοο τρίτης χώρας υποκείμενο σε διαδικασίες επιστροφής. Αυτό μπορεί να γίνει «μόνο για την προετοιμασία της επιστροφής και/ή τη διεκπεραίωση της διαδικασίας απομάκρυνσης». Προβλέπεται ότι «τέτοια κράτηση έχει τη μικρότερη δυνατή διάρκεια και διατηρείται μόνο καθόσο χρόνο η διαδικασία απομάκρυνσης εξελίσσεται και εκτελείται με τη δέουσα επιμέλεια».

 

Η κράτηση προσώπου για σκοπούς απέλασης πρέπει, με βάση το Άρθρο 18ΠΣΤ του Νόμου «να έχει τη μικρότερη δυνατή διάρκεια και να διατηρείται μόνο καθόσον χρόνο η διαδικασία απομάκρυνσης εξελίσσεται και εκτελείται με τη δέουσα επιμέλεια». Περαιτέρω, κάθε διάταγμα κράτησης επανεξετάζεται από τον Υπουργό Εσωτερικών (α) αυτεπάγγελτα ανά δίμηνο και (β) σε οποιοδήποτε εύλογο χρονικό διάστημα, κατ’ αίτηση του επηρεαζόμενου υπηκόου τρίτης χώρας. Με το εδάφιο (4)(α) εναποτίθεται στον Υπουργό υποχρέωση επανεξέτασης κάθε διατάγματος κράτησης ανά δίμηνο. Η κράτηση εξακολουθεί καθόλη τη χρονική περίοδο κατά την οποία πληρούνται οι όροι του Άρθρου 18ΠΣΤ (1) και είναι αναγκαία για να διασφαλισθεί η επιτυχής απομάκρυνση και δεν υπερβαίνει τους έξι μήνες[3]. Η κράτηση μπορεί, σύμφωνα με το εδάφιο (8), να παραταθεί από τον Υπουργό Εσωτερικών μόνο για πρόσθετο περιορισμένο χρόνο που δεν υπερβαίνει τους 12 μήνες σε περιπτώσεις όπου (α) ο υπήκοος τρίτης χώρας αρνείται να συνεργαστεί ή (β) καθυστερεί η λήψη αναγκαίων εγγράφων από τρίτες χώρες[4] (βλ. Αναφορικά με την Αίτηση του Zoran Todorovic (ανωτέρω)).

 

Έχοντας κατά νου τα γεγονότα, όπως έχουν εκτεθεί σε έκταση ανωτέρω, είναι η κρίση του Δικαστηρίου ότι η υπό εκδίκαση Αίτηση δεν έχει περιθώρια επιτυχίας. 

 

Συγκεκριμένα, όπως προκύπτει από το Τεκμήριο 7, μεσολάβησαν συνεχείς επαναξιολογήσεις της κράτησης του Αιτητή κατά τις ημερομηνίες 7/8/2025 και 17/10/2025 στις οποίες, με βάση το μεταναστευτικό βιογραφικό του και τον κίνδυνο διαφυγής, κρίθηκε αναγκαία η συνέχιση της κράτησης του. Όπως αναφέρεται σε επιστολή της Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως ημερ. 21/7/2025 προς τη Διευθύντρια Τμήματος Μετανάστευσης, ο Αιτητής, από την αρχή της κράτησης του, δεν υπήρξε συνεργάσιμος για σκοπούς απέλασης και αρνείτο να παρουσιάσει το διαβατήριο του. Το ότι η Διοίκηση δεν προχώρησε ακόμη σε άμεση απομάκρυνση του αλλά ανέστειλε την εκτέλεση της απέλασης του οφείλεται, όπως προέκυψε από τα όσα έχουν εκτεθεί ανωτέρω, στο γεγονός ότι, καθ’ ην στιγμή αυτός τελούσε υπό κράτηση, λήφθηκε πληροφορία από το ΤΑΕ Πάφου ότι ο Αιτητής αποτελεί ουσιώδη μάρτυρα σε ποινική υπόθεση η οποία είναι ορισμένη στις 17/11/2025, καθώς και στην ανάγκη εξέτασης των αιτημάτων που ο ίδιος υπέβαλε. Τούτου δοθέντος δεν μπορεί να γίνεται λόγος περί εγκατάλειψης του σκοπού κράτησης, ήτοι της υλοποίησης της απέλασης, ως ήταν η σχετική εισήγηση του ευπαίδευτου συνηγόρου του Αιτητή.

 

Όσον αφορά τη θέση του κ. Αλεξάνδρου ότι τα δύο έντυπα επανεξέτασης διατάγματος κράτησης δεν φαίνεται να υπογράφονται από τον αρμόδιο Υπουργό, ως η πρόνοια του Άρθρου 18ΠΣΤ του Νόμου, όπως προκύπτει από το Τεκμήριο 7, οι επανεξετάσεις της κράτησης του Αιτητή που έγιναν από Λειτουργό του Τμήματος, εγκρίθηκαν από το Διευθυντή του Τμήματος. Με δεδομένο ότι ο Υπουργός δύναται, δυνάμει του Άρθρου 3(2) του περί Εκχωρήσεως της Ενασκήσεως των Εξουσιών των Απορρεουσών εκ τινός Νόμου του 1962 (Ν. 23/1962), να εξουσιοδοτήσει άλλο πρόσωπο το οποίο κατέχει αρμόδια θέση στην υπηρεσία του να ενασκεί τις εξουσίες εκ μέρους του, θεωρώ ότι εφαρμόζεται, εν προκειμένω, το τεκμήριο της κανονικότητας.

 

Κατ’ ακολουθίαν όλων των όσων πιο πάνω έχουν αναφερθεί, το Δικαστήριο συμφωνεί με την πλευρά των Καθ’ ων η Αίτηση ότι δεν εντοπίζεται αδικαιολόγητη καθυστέρηση ή υπαιτιότητα εκ μέρους τους, τέτοια που να δικαιολογεί την έκδοση του αιτούμενου Προνομιακού Εντάλματος.

 

Εν πάση περιπτώσει, το χρονικό διάστημα που παρήλθε, υπό τις περιστάσεις, δεν είναι τέτοιας διάρκειας που να υποδηλοί είτε εγκατάλειψη του σκοπού για τον οποίο κρατείται ο Αιτητής, είτε παράλειψη προώθησης του με τη δέουσα επιμέλεια, ούτε και εντοπίζεται παραβίαση των όποιων δικαιωμάτων του Αιτητή. 

 

Έχοντας, λοιπόν, υπόψη όλα όσα έχουν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου, την εξέλιξη των γεγονότων που περιβάλλουν την υπό κρίση περίπτωση, τον τρόπο δράσης των αρμοδίων αρχών της Δημοκρατίας σε συνάρτηση με τη συμπεριφορά του ιδίου του Αιτητή, καθώς και το χρόνο που έχει μέχρι σήμερα διαρρεύσει – τέσσερις και πλέον μήνες – δεν διαπιστώνεται η διάρκεια κράτησης του να έχει, υπό τις περιστάσεις, εκφύγει του εύλογου χρονικού διαστήματος.

 

Εν τέλει, ο Αιτητής δεν απέσεισε το βάρος που έφερε προς απόδειξη ότι η διάρκεια της κράτησης δεν ήταν εύλογη και ότι, ως εκ της διάρκειάς της, κατέστη παράνομη.  Η κράτηση του Αιτητή για σκοπούς απομάκρυνσης του από την Κυπριακή Δημοκρατία συνεχίζει, ως αρχικά ήταν, να είναι νόμιμη.

 

Επομένως, υπό τις ειδικότερες περιστάσεις που περιβάλλουν την περίπτωση, οι αιτιάσεις και τα παράπονα του Αιτητή κρίνονται ανεδαφικά. 

 

Στη βάση των πιο πάνω, η Αίτηση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.

 

 

 

 

 

 

 

 

                                      Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ,

            Δ.