ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 9(3)(γ) ΤΟΥ Ν. 33/1964
ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ
(Αίτηση Αρ. 34/2025)
10 Νοεμβρίου, 2025
[ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Π., ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, ΔΑΥΙΔ, Δ/στές]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ TOY F.N. & A.G. DEVELOPERS LTD (ΗΕ 131023) (ΥΠΟ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ ΜΕ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ)
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΝΟΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ 208/2023, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 16/07/2025, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Μεταξύ:
ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ ΥΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΩΣ
ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
F.N. & A.G. DEVELOPERS LTD (ΗΕ 131023)
(ΥΠΟ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ ΜΕ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ)
Εφεσείοντα στο Εφετείο,
ΚΑΙ
BIEMAN LTD (HE 986)
Εφεσίβλητης στο Εφετείο.
Ν. Αγγελίδης και Χρ. Χατζηστερκώτης και Συνεργάτες ΔΕΠΕ, για τον Αιτητή.
Χρυσαφίνης & Πολυβίου ΔΕΠΕ, για την Καθ’ης η Αίτηση.
______________________________________________________________
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Π.: Η Απόφαση είναι ομόφωνη, θα απαγγελθεί από τη Δικαστή Δημητριάδου-Ανδρέου.
______________________________________________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.: Ο Επίσημος Παραλήπτης ως εκκαθαριστής της Εταιρείας F.N. & A.G. Developers Ltd, Αιτητής στην παρούσα και Εφεσείων στην αναφερόμενη στον τίτλο Απόφαση του Εφετείου 208/2023, στην οποία εκδόθηκε Απόφαση από το Εφετείο στις 16/7/2025, καταχώρισε την υπό κρίση Αίτηση στο Ανώτατο Δικαστήριο επιζητώντας άδεια για να υποβάλει αίτηση δυνάμει του Άρθρου 9(3)(γ) των περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμων 1964 έως (3) του 2023 (εφεξής «ο Νόμος»).
Η Πολιτική Έφεση αρ. 208/2023 καταχωρήθηκε από την Εταιρεία F.N. & A.G. Developers Ltd εναντίον της πρωτόδικης Απόφασης που εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας στο πλαίσιο της Αγωγής υπ’ αρ. 1844/2018. Ενώ εκκρεμούσε η εκδίκαση της εν λόγω Έφεσης, η Εταιρεία F.N. & A.G. Developers Ltd τέθηκε υπό εκκαθάριση με διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου ημερ. 8/4/2024. Ακολούθησε, στις 31/10/2024, η καταχώριση αίτησης από μέρους της Εφεσίβλητης Εταιρείας/Καθ’ ης η Αίτηση για ασφάλεια εξόδων εναντίον της Εταιρείας F.N. & A.G. Developers Ltd η οποία, κατόπιν υποβολής ένστασης εκ μέρους της F.N. & A.G. Developers Ltd δια του Επίσημου Παραλήπτη, εκδικάστηκε από το Εφετείο, το οποίο με την Απόφαση του ημερ. 28/4/2025 διέταξε την F.N. & A.G. Developers Ltd να παράσχει ασφάλεια για τα έξοδα της Εφεσίβλητης σε περίπτωση αποτυχίας της Έφεσης. Ειδικότερα με το εν λόγω Διάταγμα (τύπου unless order) διατάχθηκαν τα ακόλουθα:
«1. Διάταγμα με το οποίο οι εφεσείοντες - Καθ' ων η Αίτηση διατάσσονται να παράσχουν ασφάλεια για τα έξοδα των εφεσίβλητων - Αιτητών εντός 45 ημερών από σήμερα, για το ποσό των €12.200,00, πλέον Φ.Π.Α., δια της παράδοσης στην Πρωτοκολλητή του Εφετείου ανέκκλητης τραπεζιτικής εγγύησης για το εν λόγω ποσό, προς όφελος των εφεσίβλητων - Αιτητών.
2. Διάταγμα με το οποίο διατάσσεται η αναστολή κάθε διαδικασίας στην παρούσα έφεση έως ότου οι εφεσείοντες - Καθ' ων η Αίτηση συμμορφωθούν με το προειρημένο διάταγμα ασφάλειας εξόδων.
3. Διάταγμα με το οποίο διατάσσεται όπως, σε περίπτωση που οι εφεσείοντες - Καθ' ων η Αίτηση δεν συμμορφωθούν με το προειρημένο διάταγμα ασφάλειας εξόδων, η παρούσα έφεση θα θεωρείται απορριφθείσα, με έξοδα προς όφελος των εφεσίβλητων και εναντίον των εφεσειόντων.»
Στις 12/6/2025 η F.N. & A.G. Developers Ltd καταχώρισε αίτηση με την οποία επεδίωξε την παράταση της προθεσμίας που καθορίζετο από το Διάταγμα του Εφετείου ημερ. 28/4/2025 για ασφάλεια εξόδων και διαζευκτικά την τροποποίηση των όρων του Διατάγματος. Στην αίτηση αυτή κατεχωρήθη ένσταση, από την Εφεσίβλητη και, αφού εκδικάστηκε, το Εφετείο με την Απόφαση του ημερ. 16/7/2025 απέρριψε την αίτηση στη βάση του ότι δεν είχε εξασφαλιστεί κάποιο διάταγμα από το Εφετείο το οποίο να απέτρεπε το αποτέλεσμα της απόρριψης, εφόσον ο όρος που τέθηκε δεν θα εκπληρωνόταν και δεν εκπληρώθηκε.
Μετά την έκδοση της Απόφασης του Εφετείου ακολούθησε η καταχώριση από τον Αιτητή της παρούσας Αίτησης, με την οποία ζητά άδεια για την εκδίκαση Νομικών Θεμάτων που, όπως αναφέρεται, προκύπτουν από την Απόφαση του Εφετείου, ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δυνάμει του Άρθρου 9(3)(γ) του Νόμου.
Η Καθ’ης η Αίτηση καταχώρισε Ένσταση προβάλλοντας, μεταξύ άλλων, ότι δεν στοιχειοθετούνται οι προϋποθέσεις παροχής άδειας προς ενεργοποίηση της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δυνάμει του Άρθρου 9(3)(γ) του Νόμου.
Το Άρθρο 9(3)(γ) του Νόμου προνοεί ότι, από την 1η Ιουλίου 2023, το Ανώτατο Δικαστήριο:
«αποφασίζει σε τρίτο και τελευταίο βαθμό βάσει αιτήσεως, η οποία υποβάλλεται από τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας ή οιονδήποτε των διαδίκων κατόπιν αδείας παραχωρουμένης υπό του ιδίου και κατόπιν προηγηθείσας διαδικασίας πολιτικής ή ποινικής εφέσεως επί νομικών θεμάτων τα οποία προκύπτουν από την απόφαση του Εφετείου και συναρτώνται με τη διαφοροποίηση πάγιας νομολογίας ή με την ανάγκη ορθής ερμηνείας, είτε πρωτογενούς είτε δευτερογενούς ουσιαστικής νομοθετικής διατάξεως, ή με μείζον ζήτημα δημοσίου συμφέροντος ή γενικής δημόσιας σημασίας ή συνοχής του δικαίου επί συγκρουομένων ή αντιφατικών αποφάσεων του Εφετείου, κατά την υπ' αυτού ενασκουμένη πολιτική ή ποινική δικαιοδοσία:
Νοείται ότι, η συμφώνως των πιο πάνω, υποβαλλομένη αίτηση δέον να προσδιορίζει σαφώς τα προκύπτοντα από την οικεία απόφαση νομικά θέματα, ως και τους πλήρεις λόγους και τα αναγκαία στοιχεία τα υποστηρίζοντα το αίτημα, προκειμένου το Ανώτατο Δικαστήριο να αποφανθεί κατά πόσο θα παραχωρήσει την απαιτούμενη άδεια:
Νοείται περαιτέρω ότι, σε τέτοια περίπτωση η απόφαση του Εφετείου αντικαθίσταται από την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου.»
Όπως αναφέρθηκε στην υπόθεση Zutphen κ.ά., Αρ. Αίτησης 2/2023, ημερ. 30/1/2024:
«Προκύπτει από το λεκτικό του άρθρου ότι η δικαιοδοσία αφορά στην επίλυση νομικών θεμάτων. Τα νομικά αυτά θέματα πρέπει να προκύπτουν από την απόφαση του Εφετείου. Περαιτέρω, τα νομικά αυτά θέματα πρέπει να συναρτώνται:
- με τη διαφοροποίηση πάγιας νομολογίας, ή
- με την ανάγκη ορθής ερμηνείας, είτε πρωτογενούς είτε δευτερογενούς ουσιαστικής νομοθετικής διατάξεως, ή
- με μείζον ζήτημα δημοσίου συμφέροντος, ή
- ζήτημα γενικής δημόσιας σημασίας, ή
- ζήτημα συνοχής του δικαίου επί συγκρουομένων ή αντιφατικών αποφάσεων του Εφετείου.
Και η αίτηση για άδεια πρέπει να προσδιορίζει σαφώς τα νομικά αυτά θέματα και επίσης να προσδιορίζει τους πλήρεις λόγους και τα αναγκαία στοιχεία που υποστηρίζουν το αίτημα.»
Η πρώτη επιφύλαξη του Άρθρου 9(3)(γ) του Νόμου απαιτεί όπως η αίτηση προσδιορίζει σαφώς τα Νομικά Θέματα που προκύπτουν από την Απόφαση του Εφετείου, καθώς επίσης τους πλήρεις λόγους και τα αναγκαία στοιχεία που τα υποστηρίζουν. Τα πιο πάνω δε σε άμεση αντιπαραβολή και συνάρτηση με τους συγκεκριμένους και αυστηρά προσδιορισμένους λόγους που προβάλλονται στο εν λόγω Άρθρο.
Στην Έκθεση Νομικών Θεμάτων που επισυνάπτεται στην Αίτηση για άδεια καταγράφονται τέσσερα «Νομικά Θέματα», τα οποία συνοδεύονται από αιτιολογία. Κρίνεται σκόπιμη η μεταφορά των εν λόγω «Νομικών Θεμάτων», αυτούσια, χωρίς την αιτιολογία που τα συνοδεύει:
Κατά πόσο ένα Δικαστήριο, οιασδήποτε βαθμίδας, που έχει ενώπιον του μια εμπρόθεσμη αίτηση για παράταση χρόνου συμμόρφωσης με προθεσμία που θέτει ένα unless order (για π.χ. παροχή ασφάλειας εξόδων) που επιφέρει αυτόματα κυρώσεις (συμπεριλαμβανομένου της αυτόματης απόρριψης διαδικασίας π.χ. αγωγής, έφεσης) επιφέρει την αυτόματη απόρριψη μιας τέτοιας διαδικασίας όταν παρέλθει ο χρόνος που θέτει ένα unless order;»
«2° ΝΟΜΙΚΟ ΘΕΜΑ:
Κατά πόσο μία εμπρόθεσμη αίτηση, η οποία εξετάζεται από ένα Δικαστήριο μετά που έχει παρέλθει ο χρόνος που θέτει ένα unless order θεωρείται εκπρόθεσμη και άνευ αντικειμένου καθότι η διαδικασία (αγωγή ή έφεση) έχει ήδη αυτόματα απορριφθεί λόγω παρέλευσης χρόνου σύμφωνα με όρο που θέτει το unless order;»
Κατά πόσο απαιτείται και/ή απαιτείται η εξασφάλιση διατάγματος αποτροπής επέλευσης της κύρωσης που θέτει ένα unless order π.χ. αναστολής ή διάταγμα απαλλαγής από την κύρωση για να μπορέσει ένα Δικαστήριο να εξετάσει επί της ουσίας μία αίτηση για παράταση χρόνου π.χ. για παροχή ασφάλειας εξόδων στα πλαίσια διαδικασίας σε αγωγή ή έφεση.»
Κατά πόσο εν όψει του πρωταρχικού σκοπού και τις εξουσίες του Δικαστηρίου, μεταξύ άλλων, δυνάμει του Μέρους 3 των Νέων Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας συμπεριλαμβανομένου και των Κανονισμών 3(1)(2)(α) και 3(8) καθώς και καθιερωμένη νομολογία
(ί) Μπορεί Δικαστήριο να παρατείνει χρόνο/προθεσμία που σε unless order που έχει ως όρο την αυτόματη απόρριψη αγωγής ή έφεσης εάν δεν υπάρχει συμμόρφωση εντός καθορισμένης προθεσμίας δικονομικού διαβήματος π.χ. παροχή ασφάλειας εξόδων;»
(ii) Μπορεί ένα διάταγμα που εκδίδεται σε εκπρόθεσμη αίτηση να έχει επίδραση επί όρου απόρριψης διαδικασίας σε unless order;»
Το κρίσιμο ερώτημα είναι κατά πόσο στοιχειοθετούνται οι προϋποθέσεις παροχής άδειας στη βάση του Άρθρου(3)(γ) του Νόμου. Έχουμε προς τούτο με προσοχή εξετάσει τις θέσεις, αναφορές και εισηγήσεις των ευπαίδευτων συνηγόρων των δύο πλευρών, όπως αυτές προωθήθηκαν μέσω των Γραπτών τους Αγορεύσεων.
Εν πρώτοις και σε συμφωνία με τα όσα σχετικά προβλήθηκαν από μέρους της Καθ’ης η Αίτηση, δεδομένης της ύπαρξης διαφωνίας επί των γεγονότων και επί του πραγματικού πλαισίου και ειδικότερα ως προς το ουσιώδες ζήτημα που αφορά στο κατά πόσο η αίτηση παράτασης ημερ. 12/6/2025 που καταχώρισε ο Αιτητής και αποτέλεσε αντικείμενο της Απόφασης του Εφετείου, ημερ. 16/7/2025, είχε καταχωρηθεί εκπρόθεσμα ή εμπρόθεσμα εντός της 45ήμερης προθεσμίας που είχε τεθεί από το Εφετείο με το Διάταγμα Ασφάλειας Εξόδων ημερ. 28/4/2025, η υπό κρίση περίπτωση δεν συνιστά περίπτωση ύπαρξης αμιγώς νομικών θεμάτων. Όπως επισημάνθηκε στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση των 1. ZILHA OZAY OGUZ, ΑΛΛΩΣ ZILHA OZAY HALIL ΩΣ ΜΙΑ ΕΚ ΤΩΝ ΔΥΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΡΙΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΑ MEHMET AHMET BESSIM κ.ά. v. 1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ.ά., Αίτηση Αρ. 13/2024, με παραπομπή στη Γενικός Εισαγγελέας ν. Κυριάκου, Νομικό Ερώτημα αρ. 374, ημερ. 31/5/2018, ECLI:CY:AD:2018:C262, ένα νομικό ζήτημα θα πρέπει να είναι αμιγώς νομικό θέμα δηλαδή να αφορά στην εφαρμογή του Νόμου επί δεδομένων γεγονότων. Εάν τα γεγονότα επί των οποίων το Δικαστήριο θα πρέπει να εφαρμόσει το Νόμο, δεν είναι αμφισβητούμενα, το σημείο είναι νομικό. Πρόκειται, δηλαδή, για εφαρμογή του Νόμου επί αναντίλεκτων ή μη αμφισβητούμενων γεγονότων. Ως εκ τούτου στην περίπτωση, όπως στην υπό συζήτηση, όπου υπάρχει αμφισβητούμενο πλαίσιο γεγονότων, δεν θα μπορούσε να προκύπτει νομικό θέμα για σκοπούς ενεργοποίησης της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυνάμει του Άρθρου 9(3)(γ) του Νόμου.
Πέραν της πιο πάνω διαπίστωσης, απλή ανάγνωση των «Νομικών Θεμάτων» σε συνάρτηση και με την αιτιολογία που συνοδεύει ένα έκαστο εξ αυτών, καταδεικνύει πως ό,τι στην πραγματικότητα εγείρεται στην υπό συζήτηση περίπτωση προς εξέταση είναι το κατά πόσο το Εφετείο, στη βάση των δεδομένων που είχε ενώπιόν του, είχε εξουσία και διακριτική ευχέρεια να αποφασίσει όπως έπραξε με την Απόφαση του ημερ. 16/7/2025, απορρίπτοντας την αίτηση του Αιτητή ημερ. 12/6/2025, με την οποία επιχειρήθηκε η παράταση της προθεσμίας για ασφάλεια εξόδων και τροποποίηση του Διατάγματος ημερ. 28/4/2025. Συγχρόνως αποδίδεται στο Εφετείο λανθασμένη ερμηνεία των προνοιών του Μέρους 3.6 και του Μέρους 3.1(2)(α) των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2023 και κατ’ ισχυρισμό παραγνώριση από το Εφετείο αγγλικής νομολογίας, η οποία οδήγησε σε κατ’ ισχυρισμό λανθασμένη κατάληξη ότι ήταν απαραίτητη πριν την καταχώριση της αίτησης παράτασης ημερ. 12/6/2025 η εξασφάλιση κάποιου διατάγματος του Εφετείου (είτε διάταγμα αποτροπής της επέλευσης της κύρωσης της απόρριψης της έφεσης, είτε διάταγμα για απαλλαγή από την εν λόγω κύρωση) το οποίο θα απέτρεπε το αποτέλεσμα της απόρριψης.
Το ότι ο Αιτητής μέσω της υπό κρίση Αίτησης ουσιαστικά διατυπώνει τη διαφωνία του με την Απόφαση του Εφετείου διαφαίνεται και από τις αναφορές στην αιτιολογία της Αίτησης, το λεκτικό της οποίας επαναλαμβάνεται και στα τέσσερα «Νομικά Θέματα» ότι «το Δικαστήριο εσφαλμένα και/ή λανθασμένα δεν έλαβε υπόψη του» συγκεκριμένη αγγλική απόφαση. Ως έχουμε κατ’ επανάληψη τονίσει, η τριτοβάθμια δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου αφορά αποκλειστικά και μόνο νομικά σημεία, όπως αυτά προκύπτουν ξεκάθαρα μέσα από την απόφαση του Εφετείου και όχι κατ' ισχυρισμό λάθη του Εφετείου. Σκοπός της τριτοβάθμιας δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου δεν είναι ο έλεγχος της ορθότητας της απόφασης του Εφετείου, αλλά η παρέμβαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου εφόσον και στην περίπτωση και μόνο που συντρέχουν οι εκ του Νόμου προϋποθέσεις. Η παροχή άδειας στη βάση του Άρθρου 9(3)(γ) του Νόμου δεν συναρτάται με το εσφαλμένο ή μη της Απόφασης που εξεδόθη από το Εφετείο, ούτε και άπτεται του κατά πόσο το Ανώτατο Δικαστήριο εναρμονίζεται ή όχι με την κρίση του Εφετείου. Όπως επισημάνθηκε στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση του Κλεοβούλου, Αίτηση Αρ. 6/2023, ημερ. 3/6/2024, «Η δικαιοδοσία δεν αφορά σε έφεση κατά της απόφασης του Εφετείου, πόσο μάλλον επανακρόαση της έφεσης κατά της πρωτόδικης απόφασης». Ομοίως στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση του Hassan Farhat Αρ. 27/2024, ημερ. 19/11/2024 επαναλήφθηκε ότι: «Η τριτοβάθμια δικαιοδοσία του Ανώτατου Δικαστηρίου δεν αποσκοπεί στο να διορθώνει λάθη του Εφετείου, αλλά να εξετάζει νομικά θέματα που προκύπτουν ξεκάθαρα από την απόφαση του Εφετείου, ως καθορίζεται στο άρθρο 9(3)(γ) του Νόμου».
Σε ό,τι αφορά τους λόγους για τους οποίους πρέπει να χορηγηθεί άδεια ο Αιτητής διατείνεται πως τα πιο πάνω αναφερόμενα «Νομικά Θέματα» που, ως προσθέτει, προκύπτουν από την Απόφαση του Εφετείου ημερ. 16/7/2025 συναρτώνται «1. με την ανάγκη ορθής ερμηνείας, είτε πρωτογενούς είτε δευτερογενούς ουσιαστικής νομοθετικής διατάξεως, 2. με μείζον ζήτημα δημοσίου συμφέροντος» και «3. ζήτημα γενικής δημόσιας σημασίας».
Πέραν της απλής επίκλησης των πιο πάνω λόγων, ο Αιτητής ουδόλως επεξηγά την αναγκαιότητα της ορθής ερμηνείας κάποιων διατάξεων που αναφέρει από τους Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας. Ούτε έχει επεξηγήσει πως προκύπτει εν προκειμένω ζήτημα δημοσίου συμφέροντος και γενικής δημόσιας σημασίας. Οι αναφορές του επί αυτών είναι παντελώς αόριστες και αναιτιολόγητες. Μάλιστα, όπως ορθά σημειώθηκε και από πλευράς της Καθ’ης η Αίτηση, στο πλαίσιο αυτό αντί ο Αιτητής να ικανοποιήσει το ζητούμενο, που στην υπό συζήτηση Αίτηση είναι η αναγκαιότητα για χορήγηση της άδειας με βάση τα όσα διαλαμβάνονται στο Άρθρο 9(3)(γ) του Νόμου, ό,τι βασικά επιχειρεί να καταδείξει είναι το κατ’ ισχυρισμό εσφαλμένο της Απόφασης του Εφετείου καθώς και την κατ’ ισχυρισμό λανθασμένη ερμηνεία που δόθηκε από το Εφετείο. Ενδεικτικό αυτής της προσέγγισης είναι οι ακόλουθες παράγραφοι 6-8 από το κείμενο που τιτλοφορείται «Λόγοι για τους οποίους πρέπει να χορηγηθεί η άδεια»:
6. Η επικαλούμενη απόφαση στην οποία στηρίχθηκε το Εφετείο στη σελ. 8-9 της απόφασης του ήτοι Μιχαήλ ν Γεωργίου Π.ΕΦ. 10/2014 ημερ. 14/03/2023, ECLI:CY:AD:2023:A93 αποφασίσθηκε με το παλιό καθεστώς των Θεσμών.
7. Στις σελίδες 9 και 10 της απόφασης του Εφετείου ημερ. 16/07/2025 που εκδόθηκε στην Πολιτική Έφεση 208/2023 γίνεται λανθασμένη και επιλεκτική αναφορά στο σύγγραμμα του Blackstone Civil Practice 2023 και τους Θεσμούς μας καθώς και τους Αγγλικούς Θεσμούς με αναφορά σε αποσπάσματα, που είναι άσχετα με την υπόθεση των Αιτητών, καθότι ως μπορεί να διαπιστώσει κάποιος διαβάζοντας τα αποσπάσματα αυτά αφορούν περιπτώσεις όπου έχει ήδη επέλθει η μη - συμμόρφωση και όπου οι αιτήσεις καταχωρούνται μετά την εκπνοή του χρόνου που θέτει το διάταγμα (unless order). Η δική μας περίπτωση αφορά εμπρόθεσμη αίτηση.
8. Στη σελίδα 11 της απόφασης της απόφασης του Εφετείου ημερ. 16/07/2025 που εκδόθηκε στην Πολιτική Έφεση 208/2023 η «διαφοροποίηση» που γίνεται στην υπόθεση Summit Navigation Ltd ν. Generali Romania Asiqurare Reasiqura re SA [2014] EWHC 398 (Comm) (σελ. 11 της απόφασης) είναι άσχετη και εκτός θέματος.
Δεδομένων όλων όσων πιο πάνω έχουν καταγραφεί, είναι προφανές πως ό,τι επιχειρείται και ό,τι αξιώνεται από το Ανώτατο Δικαστήριο μέσω της υπό εξέταση Αίτησης, είναι νέα κρίση και μια δεύτερη ευκαιρία επί των γεγονότων της υπόθεσης, ζήτημα το οποίο σαφώς δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητα του, όπως αυτή καθορίζεται από το Άρθρο 9(3)(γ) του Νόμου.
Ως αποτέλεσμα, είναι η κατάληξη μας ότι δεν τεκμηριώθηκαν οι προϋποθέσεις παροχής άδειας για σκοπούς ενεργοποίησης της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στη βάση του Άρθρου 9(3)(γ) του Νόμου.
Η Αίτηση απορρίπτεται.
Επιδικάζονται έξοδα υπέρ της Καθ' ης η Αίτηση και εναντίον του Αιτητή τα οποία καθορίζονται στο ποσό των €2000, πλέον Φ.Π.Α., αν υπάρχει.
Κ. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Π.
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.
Α. ΔΑΥΙΔ, Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο