ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ                                          

                                                 Υπόθεση Αρ. 1253/2019

                                             

    28 Ιανουαρίου, 2025

 

[Φ. ΚΑΜΕΝΟΣ, ΔΔΔ.]

 

ΑΝΑΦOΡΙΚΑ ΜΕ ΤA ΑΡΘΡA 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

             

               Αντώνη Σιβιτανίδη

Αιτητή

                          Και

 

 Κυπριακή Δημοκρατία, μέσω Υπουργού Εσωτερικών

                                                      Καθ' ων η Αίτηση

 

......... 

 

Σύνθια Τόκα για Αντώνης Τόκας & ΣΙΑ Δ.Ε.Π.Ε, Δικηγόροι για Αιτητή

Θεοδώρα Πιπερή-Χριστοδούλου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α’, για  Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για Καθ' ων η αίτηση.

                                               

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Φ. Καμένος, ΔΔΔ.:  Ο Αιτητής είναι ιδιοκτήτης του τεμαχίου με αρ. 25, Φ/Σχ 51/19Ε2 περιοχή Καττοέρη στον Δήμο Γεροσκήπου (εφεξής θα αναφέρεται ως το «τεμάχιο»). Από το τεμάχιο διέρχεται δρόμος, ο οποίος συνδέει το κέντρο της Γεροσκήπου με την τουριστική της περιοχή, σε έκταση η οποία καταλαμβάνει περί τα 265τμ του τεμαχίου.

 

Στις 31.05.2019 δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Δημοκρατίας Διάταγμα Επίταξης με αριθμό ΑΔΠ 270 (εφεξής το «Διάταγμα Επίταξης») για περίοδο δύο ετών αναφορικά με τα ανωτέρω αναφερόμενα 265 τμ. του τεμαχίου ως ιδιοκτησία «αναγκαία για τους πιο κάτω σκοπούς δημόσιας ωφέλειας, δηλαδή για την Διεύρυνση/Βελτίωση του Κάθετου Δρόμου που συνδέει το κέντρο της Γεροσκήπου με την τουριστική περιοχή Γεροσκήπου (Συνδετήριος Δρόμος Γεροσκήπου)».

 

Σημειώνεται ότι, την ιδία, ήτοι 31.05.2019 δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Δημοκρατίας και Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης με αριθμό ΑΔΠ 264, για τα ανωτέρω αναφερόμενα 265 τμ, εναντίον της οποίας ο Αιτητής υπέβαλε ένσταση στις 23.07.2019.

 

Με την παρούσα προσφυγή, ο Αιτητής προσβάλλει το Διάταγμα Επίταξης εγείροντας ως λόγους ακύρωσης έκδηλη παρανομία και κατάχρηση εξουσίας, ανεπαρκή έρευνα και αιτιολογία, πλάνη περί τα πράγματα και τον νόμο και παράβαση της αρχής της αναλογικότητας.

 

Από την πλευρά τους οι Καθ’ ων η αίτηση υπερασπίζονται το νόμιμο του εν λόγω διατάγματος εγείροντας παράλληλα προδικαστική ένσταση ότι ο Αιτητής κωλύεται να προωθήσει την παρούσα προσφυγή καθότι έχει χάσει το αντικείμενό της λόγω εκπνοής του προσβαλλόμενου Διατάγματος Επίταξης.

 

Λόγω της φύσης του ζητήματος, ξεκινώ από την προδικαστική ένσταση, την οποία εκ των ενώπιόν μου δεδομένων, θεωρώ έκθετη σε απόρριψη.

 

Είναι νομολογημένο (βλ. μεταξύ άλλων, Αφρόκηπος Λτδ v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 281, Στράκκα Λτδ. v. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 643, στις οποίες με παραπέμπει και η ευπαίδευτη συνήγορος του Αιτητή) ότι η προσφυγή εναντίον μιας διοικητικής πράξης συγκεκριμένης χρονικής διάρκειας, δεν καθίσταται ως άνευ αντικειμένου, αν έχει, κατά τη διάρκεια ισχύος της, καταλείψει συνέπειες ή έννομα αποτελέσματα, τα οποία δεν ήρθησαν μετά την εκπνοή της.

 

Στην παρούσα περίπτωση, ως και οι ίδιοι οι Καθ’ ων η αίτηση δέχονται (βλ. τελευταία παράγραφο της ένστασής και σελ. 23 παράγραφος 1.4.6 της αγόρευσής τους), το έργο ξεκίνησε από τον εργολάβο στις 24.07.2019, κατόπιν της έκδοσης της προσβαλλόμενης και ολοκληρώθηκε τον Αύγουστο 2021. Συνεπώς οι Καθ’  ων η αίτηση επενέβησαν εντός του επιταχθέντος τμήματος του Τεμαχίου κάνοντας εργασίες και άρα, σε περίπτωση επιτυχίας της προσφυγής, χρήζει επαναφοράς στην προηγούμενη του κατάσταση (status quo ante) και/ή αποζημίωσης προς τον σκοπό αυτό [Evrydiki Aspri and The Republic (Council of Ministers), 4 R.S.C.C. 57, Νίνα Μαρκουλλίδου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 1384, Γεωργίου ν. Επαρχ. Λειτ. Τμήμ. Πολεοδομίας & Οικήσεως Λ/σίας (1997) 4 ΑΑΔ 841]. Κάτι που ακριβώς τεκμηριώνει ότι η παρούσα δεν έχει απωλέσει το αντικείμενό της.

 

Περνώ τώρα στους λόγους ακύρωσης.

 

Με τον πρώτο λόγο ακύρωσης, ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη είναι προϊόν έκδηλης παρανομίας και κατάχρησης εξουσίας καθότι μοναδικός σκοπός του είναι η νομιμοποίηση της παράνομης κατασκευής ενός υφιστάμενου ήδη δρόμου εκ μέρους των Καθ’ ων η αίτηση και/ή του Δήμου Γεροσκήπου, άλλωστε ως λέγει, η επιταχθείσα έκταση (265 τμ περίπου) του τεμαχίου αποτέλεσε αντικείμενο της ακυρωθείσας απαλλοτρίωσης του Δήμου Γεροσκήπου.

 

Περαιτέρω θέτει ότι το Διάταγμα Επίταξης δεν έχει ως σκοπό η Διοίκηση να αναλάβει αλλά να διατηρήσει την κατοχή του παράνομου δρόμου ειδικά κατόπιν που ο Αιτητής δικαιώθηκε για την παράνομη επέμβαση με αποφάσεις δικαστηρίων και ειδικά με την απόφαση του Ε.Δ. Πάφου στην Αγ. Αρ. 57/2012 ημερ. 13.12.2018 (η οποία ανεστάλη μέχρι εκδίκασης της έφεσης του Δήμου Γεροσκήπου) και την απόφαση στην Προσφυγή Αρ. 1448/2014 ημερ. 23.03.2018 και ακύρωση του (προηγούμενου εκδοθέντος από τον Δήμο Γεροσκήπου) διατάγματος απαλλοτρίωσης για το ίδιο μέρος του τεμαχίου και άρα εξυπηρετεί άλλο λόγο από αυτόν για τον οποίο δημοσιεύθηκε δηλαδή τη νομιμοποίηση της παρανομίας του ήδη κατασκευασθέντος παράνομου δρόμου. Χρησιμοποίησε δε, λέγει, η Διοίκηση το επείγον μέτρο της επίταξης όχι γιατί ήταν επείγον να κατασκευαστεί ο επίδικος δρόμος αλλά ως μέτρο διατήρησης και όχι ανάληψης κατοχής του (επιταχθέντος μέρους του) τεμαχίου.  

 

Με τον δεύτερο λόγο ακύρωσης, με παραπομπή σε νομολογία, ο Αιτητής επιχειρηματολογεί ως προς την πληρότητας έρευνας και αιτιολογίας  της προσβαλλόμενης εφόσον, κατά την εισήγηση, η διοίκηση περιορίστηκε στη νομιμοποίηση μιας υφιστάμενης παράνομης κατάστασης με αποτέλεσμα η έρευνα και αιτιολογία να περιοριστεί σε αυτή και μόνο. Σε παρόμοια βάση ο Αιτητής θεμελιώνει τον ισχυρισμό του περί πλάνης, θεωρώντας ότι  εφόσον ο δρόμος ήταν ήδη κατασκευασμένος παράνομα, ως τέτοιος δεν έλαβε υπόψη ισότητα και ισονομία με αποτέλεσμα να υφίσταται μόνον εντός του τεμαχίου του Αιτητή, επηρεάζοντας τις προοπτικές αξιοποίησής του. Κάτι που κατά την εισήγηση, στον τέταρτο λόγο ακύρωσης, συνιστά και παράλειψη εφαρμογής της αρχής της αναλογικότητας.

 

Η πλευρά των Καθ΄ων η αίτηση, επίσης με παραπομπή σε νομολογία, απορρίπτει όλες τις πιο πάνω θέσεις και ισχυρισμούς του Αιτητή. Θεωρεί την προσβαλλόμενη ως δεόντως αιτιολογημένη και προϊόν ορθής διερεύνησης όλων των δεδομένων.

 

Παραπέμπει στα γεγονότα της ένστασης και στο διοικητικό φάκελο από όπου, θεωρεί ότι προκύπτει η αναγκαιότητα της προσβαλλόμενης  καθότι ο δρόμος αποτελεί κύριο δευτερεύον οδικό έργο με βάση το τοπικό σχέδιο που προωθείται ως Πολεοδομικό Έργο και ότι είχε μάλιστα προηγηθεί ήδη απαλλοτρίωση της επίδικης έκτασης των 265 τμ του τεμαχίου από τον Δήμο Γεροσκήπου, η οποία όμως ακυρώθηκε. Λόγω όμως της αναγκαιότητάς του και της προώθησής του ως Πολεοδομικού Έργου, παρά την ακύρωση, το  Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως σε συνεργασία με το Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας δημοσίευσαν τη γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης και το επίδικο Διάταγμα Επίταξης, με τις εργασίες που το αφορούν να έχουν ξεκινήσει άμεσα μετά την έκδοσή του στις 24.07.2019.

 

Θεωρεί ότι το προσβαλλόμενο δεν είναι προϊόν οποιασδήποτε πλάνης αλλά και ότι τα επιχειρήματα του Αιτητή αφορούν ενέργειες άλλων, δηλαδή του Δήμου Γεροσκήπου ή δικαστικές διαδικασίες με τον εν λόγω Δήμο και όχι με τους Καθ’ ων η αίτηση αλλά και ότι σε κάθε περίπτωση ακόμα κι αν υπήρχε παράνομη επέμβαση εντός του τεμαχίου λόγω της προΰπαρξης του δρόμου εντός αυτού, αυτό από μόνο του δε σημαίνει ότι δεν τηρήθηκε η νομοθεσία για την έκδοση του εδώ προσβαλλόμενου. Περαιτέρω υποβάλλει ότι δεν τεκμηριώνεται παράβαση της αρχής της αναλογικότητας ή οποιαδήποτε έκδηλη παρανομία ή κατάχρηση εξουσίας.

 

Μελέτησα με την απαραίτητη προσοχή τα επιχειρήματα των μερών έχοντας υπόψη το περιεχόμενο των διοικητικών φακέλων και τις δικαστικές αποφάσεις, οι οποίες προηγήθηκαν και αφορούν το τεμάχιο. Μεταξύ αυτών τις αποφάσεις στην Προσφυγή αρ. 1438/2011 Αντώνη Σιβιτανίδη ν. Δήμου Γεροσκήπου ημερ. 24.10.2014, ECLI:CY:AD:2014:D809, στην Προσφυγή αρ. 1448/2014 Αντώνη Σιβιτανίδη ν. Δήμου Γεροσκήπου ημερ. 23.03.2018 και στην Αγωγή Ε.Δ. Πάφου αρ. 57/2012 1. Αντώνη Σιβιτανίδη ν. 1. Επάρχου Πάφου, διά του Γενικού Εισαγγελέα 2. Δήμου Γεροσκήπου και 3. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Πάφου ημερ. 13.12.2018 (εφεξής η «Αγωγή 57/2012»), τις οποίες άλλωστε είχα την ευκαιρία να σχολιάσω και στην απόφαση μου στα πλαίσια της Προσφυγής Αρ. 343/2019 Αντώνη Σιβιτανίδη ν. Δήμος Γεροσκήπου ημερομηνίας 18.04.2024.

 

Καταλήγω ότι οι ισχυρισμοί του Αιτητή δε με βρίσκουν σύμφωνο.

 

Ξεκινώντας, ο Αιτητής θέτει το έκδηλα παράνομο και καταχρηστικό της προσβαλλόμενης απόφασης λόγω ότι με αυτήν επιδιώκεται η ισχυριζόμενη νομιμοποίηση του υφιστάμενου παράνομου δρόμου που διέρχεται από το τεμάχιό του. Θέτει ειδικά (παράγραφος 1 σελ. 6 της αγόρευσής του) ότι μοναδικός σκοπός του προσβαλλόμενου διατάγματος «είναι η νομιμοποίηση της παρανομίας των Καθ’ ων η αίτηση και/ή της Διοίκησης και/ή του Δήμου Γεροσκήπου ένεκα της παράνομης κατασκευής δρόμου δια μέσω του ακινήτου του, την κατοχή του οποίου είχαν ήδη οι Καθ’ ων η αίτηση και/ή η Διοίκηση και/ή ο Δήμος Γεροσκήπου».

 

Ο ισχυρισμός αυτός όμως δε θεωρώ ότι τεκμηριώνεται από όσα μου ετέθησαν. Τίποτα δε φανερώνει ότι οι Καθ’ ων η αίτηση είχαν κατασκευάσει, πόσο μάλλον παράνομα, τον υφιστάμενο δρόμο που διέρχεται από το τεμάχιο του Αιτητή. Μάλιστα, στην ίδια την απόφαση στην Αγωγή 57/2012, την έκδοση της οποίας ο Αιτητής θεωρεί εκ των λόγων που οδήγησαν τους Καθ’ ων η αίτηση να εκδώσουν το εδώ προσβαλλόμενο ώστε ο ίδιος να μην αναλάβει την κατοχή του τμήματος του τεμαχίου του (και εδράζει και εκεί  την καταχρηστικότητά του), δε διαπιστώνω ότι διατυπώθηκε οποιοδήποτε εύρημα ότι οι Καθ’ ων η αίτηση είχαν κατασκευάσει τον δρόμο που διέρχεται από το τεμάχιό του. Στην εν λόγω απόφαση αναφέρθηκε (έμφαση του Δικαστηρίου):

 

«Με την αγωγή τους οι ενάγοντες ζητούν διάταγμα, πρώτο, που να εμποδίζει τους εναγόμενους και/ή τους αντιπροσώπους και/ή υπαλλήλους τους από το να επεμβαίνουν καθοιονδήποτε τρόπο στο επίδικο ακίνητο και δεύτερο, που να τους διατάσσει να άρουν κάθε μορφής επέμβαση πάνω σ' αυτό και όπως το επαναφέρουν στην προτέρα κατάστασή του, με την κατάργηση και/ή μετακίνηση του ασφάλτινου δρόμου και των υπόγειων αγωγών και/ή άλλως πως, εντός τριών μηνών από την επίδοση σ' αυτούς των διαταγμάτων και/ή εντός του χρόνου που θα καθορήσει το Δικαστήριο. Περαιτέρω αξιώνουν εναντίον τους, υπό μορφή αποζημιώσεων για ζημιές και απώλειες, το ποσό των €12.353,00 (ανωτέρω), περαιτέρω αποζημιώσεις προς €546,22 ετησίως, από το 2012 μέχρι την άρση της επέμβασης, τιμωρητικές αποζημιώσεις, νόμιμους τόκους και έξοδα.

 

(…)

Κατ' ακολουθία των παραπάνω ευρημάτων μου θεωρώ ότι τα πραγματικά και ουσιώδη γεγονότα που περιβάλλουν την παρούσα υπόθεση είναι τα εξής:

 

Ο ενάγοντας 2 που είναι πατέρας του ενάγοντα 1, με το Φάκελο Π102, στις 11/1/1991 αγόρασε το επίδικο ακίνητο με αριθμό εγγραφής Δ.7x7, τεμάχιο 6x4, το οποίο βρίσκεται στη Γεροσκήπου. Με το Φάκελο Α199/86, αυτό  μεταφέρθηκε στην εγγραφή D xx και πήρε νέο αριθμό εγγραφής Δ.8x8 και τεμαχίου xx, τμήμα 4. Με το φάκελο Δ.2527, ο ενάγοντας 2, στις 30/12/2002, το μεταβίβασε δυνάμει δωρεάς στον ενάγοντα 1.

 

Ο τελευταίος, με την αίτησή του στο Κτηματολόγιο με αριθμό φακέλου ΑΧ2698/10 ζήτησε την οριοθέτηση του επίδικου ακινήτου. Με την ολοκλήρωση της αναγκαίας χωρομετρικής εργασίας εκδόθηκε το σχετικό πιστοποιητικό πλήρους οριοθέτησης (τεκμήριο 3). Όπως προκύπτει από το επισυνημμένο σ' αυτό επίσημο κτηματικό σχέδιο, το τμήμα του υφιστάμενου δρόμου που εφάπτεται του επίδικου ακινήτου, στα δυτικά του και συνεχίζει την πορεία του, τόσο προς τα βόρεια όσο προς τα νότιά του αποτελεί τμήμα του επίδικου ακινήτου. Αυτό, μαζί με άλλα ακίνητα στην περιοχή, περί το έτος 1974 απαλλοτριώθηκαν από το Υπουργείο Συγκοινωνιών, για την κατασκευή αεροδρομίου. Ωστόσο, επειδή δεν είχαν χρησιμοποιηθεί για το σκοπό αυτό, περί το 1990 επιστράφηκαν στους πρώην ιδιοκτήτες τους.

 

Πρόκειται για τμήμα του κάθετου δρόμου που συνδέει το κέντρο της Γεροσκήπου με την τουριστική περιοχή Γεροσκήπου, ο υφιστάμενος δρόμος - τμήμα του οποίου είναι και ο επίδικος δρόμος - ο οποίος είναι δημοσιευμένος στο τοπικό σχέδιο Πάφου, ως δρόμος δευτερεύουσας σημασίας, με βασικό στόχο τη διασφάλιση της άνετης και ασφαλούς οχηματικής και πεζής διακίνησης, από την οικιστική περιοχή Γεροσκήπου προς την υπό κατασκευή λεωφόρο προς το αεροδρόμιο Πάφο και κατ' επέκταση, προς την τουριστική περιοχή Πάφου. Ο υφιστάμενος δρόμος διαμορφώθηκε με το σχέδιο αναδασμού της περιοχής και το μεγαλύτερο του μήκος προέκυψε από την απαλλοτρίωση της επηρεαζόμενης ιδιωτικής έκτασης γης. Ωστόσο, τμήμα του, στο οποίο περιλαμβάνεται και ο επίδικος δρόμος, δεν έχει εγγραφεί ως δημόσιος δρόμος και ούτε αφαιρέθηκε από το επίδικο ακίνητο.

 

Ο αναφερόμενος μελλοντικός δρόμος, ως δρόμος δευτερεύουσας σημασίας, δεν έχει δημοσιευτεί σε λεπτομέρεια με το τοπικό σχέδιο Πάφου, επομένως, η χάραξή του, δεν είναι δεσμευτική. Η έκταση του επίδικου ακινήτου που θα απαιτηθεί για την κατασκευή του μελλοντικού δρόμου, θα πρέπει να εξασφαλιστεί είτε με παραχώρησή της - με αποδοχή όρων πολεοδομικής άδειας - είτε με απαλλοτρίωσή της.

 

Ο υφιστάμενος δρόμος - τμήμα του οποίου είναι και ο επίδικος δρόμος -είναι ασφαλτοστρωμένος και χρησιμοποιείται από το κοινό. Κατά τη χωρομετρική εργασία που έγινε το 1991 από τον Κλάδο Χωρομετρίας, με σκοπό την αλλαγή της κλίμακας είχε αποτυπωθεί όπως ήταν κατασκευασμένος, τότε, ως χωρομετρική λεπτομέρεια. Από το 1997, την ευθύνη συντήρησης και βελτίωσής του έχουν οι εναγόμενοι 2.

 

(…)

 

Το τι ισχύει στην πραγματικότητα συναφώς με το θέμα περικλείεται στην επιστολή (τεκμήριο 14) της Μ.Ε.4 στους δικηγόρους του ενάγοντα 1, με την οποία μεταξύ άλλων τους πληροφορεί τα εξής:

 

Ο κάθετος δρόμος που συνδέει το κέντρο της Γεροσκήπου με την τουριστική περιοχή Γεροσκήπου είναι δημοσιευμένος στο τοπικό σχέδιο Πάφου, ως δρόμος δευτερεύουσας σημασίας. Η πορεία του ακολουθεί στο μεγαλύτερο μήκος τον υφιστάμενο δρόμο που διαμορφώθηκε με το σχέδιο αναδασμού της περιοχής και το μεγαλύτερο του μήκος προέκυψε από απαλλοτρίωση της επηρεαζόμενης ιδιωτικής γης. Τμήμα, όμως, του υφιστάμενου δρόμου που επηρεάζει και το επίδικο ακίνητο δεν έχει αφαιρεθεί από αυτό και δεν έχει εγγραφεί ως δημόσιος δρόμος.

 

Ο αναφερόμενος μελλοντικός δρόμος, ως δρόμος δευτερεύουσας σημασίας, δεν έχει δημοσιευτεί σε λεπτομέρεια στο τοπικό σχέδιο Πάφου, (τελικό πλάτος του δρόμου, διατομή και λεπτομερής χάραξής του) ώστε η χάραξη αυτή να θεωρείται δεσμευτική.

 

Η κατασκευή  του αναφερόμενου δρόμου αποτελεί πολεοδομικό έργο. Η ετοιμασία του ρυθμιστικού σχεδίου ανατέθηκε από  τους εναγόμενους 2 σε ιδιώτη μελετητή μέσω της διαδικασίας των δημόσιων προσφορών. Στη συνέχεια το ρυθμιστικό σχέδιο εγκρίθηκε στην τεχνική επιτροπή του Κεντρικού Φορέα Επίλυσης Κυκλοφοριακών Προβλημάτων και προωθήθηκε για την ετοιμασία κατασκευαστικών σχεδίων και πάλι, με τη διαδικασία των δημόσιων προσφορών. Στους όρους εντολής προς τους ιδιώτες μελετητές ήταν η προσπάθεια για κατά το δυνατό ισομερή και δίκαιο επηρεασμό των εκατέρωθεν στον υφιστάμενο δρόμο τεμαχίων. 

 

Η έκταση του τεμαχίου (δηλαδή του επίδικου ακινήτου) που θα απαιτηθεί τελικά για την κατασκευή του δρόμου, θα πρέπει να εξασφαλιστεί είτε με παραχώρησή της, με αποδοχή όρων πολεοδομικής άδειας, είτε με απαλλοτρίωσή της.

 

Δε μου διαφεύγει ο ισχυρισμός της μάρτυρος - στο στάδιο της κυρίως εξέτασης - ότι το ρυθμιστικό σχέδιο έχει ετοιμαστεί, εγκριθεί από τις αρμόδιες επιτροπές και γι αυτό προχώρησε η ετοιμασία κατασκευαστικών σχεδίων και στο πλαίσιο της ίδιας διαδικασίας δημοσιεύτηκε γνωστοποίηση απαλλοτρίωσης το 2016 και διάταγμα απαλλοτρίωσης το 2017.

 

Καθώς ήδη έχει αναφερθεί το υπογραμμισμένο μέρος των παραπάνω ισχυρισμών της μάρτυρος, δε δικογραφείται. Επομένως, αυτοί, δε λαμβάνονται υπόψη.

 

(…)

 

Ούτε και το δεύτερο από τα αιτούμενα διατάγματα μπορεί να εκδοθεί. Εναντίον του εναγόμενου 1, επειδή, για λόγους που επίσης έχουν αναφερθεί δεν έχει αποδειχθεί ότι επενέβηκε οποτεδήποτε και με οποιοδήποτε τρόπο στο επίδικο ακίνητο. Εξ ου και το γεγονός ότι σε σχέση με αυτό, η αγωγή θα απορριφθεί συνολικά.

 

Απ' εκεί  και πέρα, ούτε εναντίον των εναγόμενων 2 μπορώ να εκδώσω διάταγμα επαναφοράς του επίδικου ακινήτου στην προτέρα του κατάσταση «..διά της κατάργησης και/ή μετακίνησης του ασφάλτινου δρόμου..». Αυτό, επειδή, πολύ απλά, δεν έχει αποδειχθεί ότι είναι οι εναγόμενοι 2 που επίστρωσαν με άσφαλτο το τμήμα του επίδικου ακινήτου επί του οποίου  επεμβαίνουν παράνομα από 1997, απλώς για σκοπούς βελτίωσης και συντήρησης του συγκεκριμένου τμήματός του, το οποίο χρησιμοποιείται ως δρόμος από το κοινό.».

 

Συνεπώς δε βρίσκω ότι από τα ως άνω ευρήματα διατυπώθηκε κρίση ότι οι Καθ’ ων η αίτηση είχαν κατασκευάσει τον επίδικο δρόμο αλλά το αντίθετο, στην Αγωγή 57/2012 απερρίφθη ο εν λόγω ισχυρισμός αναφορικά με τους Καθ’ ων η αίτηση, ενώ ως προς τον Δήμο Γεροσκήπου επίσης απέρριψε ότι κατασκεύασε τον δρόμο αλλά μόνο δέχθηκε την εκ μέρους του (παράνομη) επέμβαση για το 1997 και εντεύθεν για σκοπούς βελτίωσης και συντήρησης του συγκεκριμένου τμήματός του, το οποίο χρησιμοποιείται ως δρόμος από το κοινό. Ουσιαστικά το Δικαστήριο δέχθηκε ως γεγονός ότι η πορεία του ακολουθεί στο μεγαλύτερο μήκος τον υφιστάμενο δρόμο που διαμορφώθηκε με το σχέδιο αναδασμού και προϋπήρχε του έτους 1991 όταν και αποτυπώθηκε με λεπτομέρεια στα σχετικά σχέδια.

 

Συνεπώς ο επίδικος δρόμος περιλαμβανομένου του τμήματος των 265 τμ δεν προκύπτει να κατασκευάστηκε από τους Καθ’ ων η αίτηση (ή τον Δήμο Γεροσκήπου), προϋπήρχε δε τουλάχιστον επί 27ετία πριν την έκδοση του εδώ προσβαλλόμενου διατάγματος και χρησιμοποιείτο από το κοινό. Άρα με αυτά τα δεδομένα, δε μπορώ να δεχτώ ότι οι Καθ’ ων η αίτηση καταχράστηκαν το σκοπό του νόμου με το να επιθυμούν την διά της νόμιμης οδού διαδικασίας διεύρυνσης/βελτίωσης αντί της εν τοις πράγμασι και (τουλάχιστον πρωτόδικα διαπιστωθείσας) παράνομης συντήρησής του (λόγω παράνομης επέμβασης) από τον Δήμο Γεροσκήπου. Θα έλεγα ότι ο σκοπός της όλης νομοθεσίας (ειδικά περί Επίταξης) που είναι εδώ σχετική, είναι η αναγκαιότητα της επιταχθείσας περιουσίας για τη δημόσια ωφέλεια και δε βλέπω πως η διά της νόμιμης οδού βελτίωση ενός επί τόσα έτη υφιστάμενου δρόμου, με όλες φυσικά και τις παραμέτρους ασφαλείας και ομαλής λειτουργίας και χρήσης του από το κοινό που λαμβάνονται υπόψη σε τέτοια έργα (και ως σχολιάζω στον δεύτερο λόγο ακύρωσης, ελήφθησαν υπόψη και αυτά προ της έκδοσης της), δεν εμπίπτει στο σκοπό αυτό.

 

Ούτε όμως η ακύρωση του (προηγούμενου εκδοθέντος από τον Δήμο Γεροσκήπου) διατάγματος απαλλοτρίωσης για το ίδιο μέρος του τεμαχίου στα πλαίσια της απόφασης στην Πρ. Αρ. 1448/2014 (ανωτέρω), φανερώνει ότι η εδώ προσβαλλόμενη επίταξη εξυπηρετεί άλλο λόγο ή σκοπό από αυτόν για τον οποίο δημοσιεύθηκε, δηλαδή κατ’ ισχυρισμό για να νομιμοποιήσει την παρανομία. Επί τούτου καταρχάς θεωρώ ότι στις κατάλληλες περιπτώσεις, ως και εδώ που αφορά έναν υφιστάμενο δρόμο που χρησιμοποιεί τουλάχιστον από 27ετίας το κοινό και έχει περιληφθεί στον σχετικό σχεδιασμό της διοίκησης σε ανύποπτους χρόνους, πρέπει να λαμβάνονται μέτρα προς νόμιμη τακτοποίηση μιας υφιστάμενης κατάστασης, σύμφωνα με τις κατά τον νόμο πάντα διαδικασίες περιλαμβανομένων των ευνοϊκών συνεπειών για τους επηρεαζομένους (αποζημιώσεις κτλ).

 

Ούτε φυσικά θεωρώ εσφαλμένη, δεν παραπέμπομαι άλλωστε σε οποιαδήποτε πρόνοια της νομοθεσίας που να απαγορεύει, την επίταξη μιας ακίνητης ιδιοκτησίας, ειδικά με τα ως άνω περιστατικά που συνοδεύουν την παρούσα, ως μέτρο διατήρησης και όχι ανάληψης, για πρώτη φορά, κατοχής του (επιταχθέντος μέρους του) τεμαχίου. Σε κάθε περίπτωση ο ισχυρισμός περί «διατήρησης» και όχι «ανάληψης» (για πρώτη φορά), δεν τεκμηριώνεται για τους Καθ’ ων η αίτηση εφόσον ως ανέφερα ήδη δεν υπάρχει οτιδήποτε ενώπιόν μου, αντιθέτως η απόφαση του Ε.Δ Πάφου στην Αγωγή Ε.Δ. Πάφου αρ. 57/2012 απέρριψε την όποια επέμβαση (άρα και λήψη κατοχής) του εν λόγω τεμαχίου εκ μέρους των εδώ Καθ’ ων η αίτηση.

 

Καταλήγοντας, δε θεωρώ ότι, υπό τα περιστατικά της παρούσας, η έκδοση του προσβαλλόμενου διατάγματος παραβιάζει την αναφερόμενη από την ευπαίδευτη συνήγορο του Αιτητή νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου [Φλωρίδης ν Δημοκρατίας (2009) 4 ΑΑΔ 743] με την οποία τίθεται ότι το επείγον και η έκτακτη ανάγκη συνήθως συνοδεύουν την έκδοση της επίταξης. Ως ανέφερα άλλωστε κατά την εξέταση της προδικαστικής ένστασης, δεν αμφισβητήθηκε η άμεση έναρξη των εργασιών που αφορά το επίδικο διάταγμα και η ολοκλήρωσή τους ήδη από το 2021, η δε επείγουσα φύση επισημάνθηκε στην επιστολή που ζητούσε την άμεση έκδοση του επίδικου διατάγματος (παράγραφος 3 επιστολής Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως ημερ. 15.02.2019[1]) συνεπώς ακόμα κι αν θεωρηθεί ότι νομολογιακά έχει γίνει δεκτή η εξέταση της παραμέτρου του επείγοντος για κάθε περίπτωση επίταξης (άλλωστε η Φλωρίδης αναφέρει ότι το επείγον συνήθως, άρα όχι πάντα συνοδεύει την επίταξη), στην παρούσα προφανώς θεωρώ ότι τεκμηριώνεται.

 

Ως εκ των ανωτέρω, ο πρώτος λόγος ακύρωσης απορρίπτεται.

 

Με τον δεύτερο λόγο ακύρωσης, η ευπαίδευτη συνήγορος του Αιτητή βάλλει κατά την αιτιολογίας του διατάγματος και της έρευνας που προηγήθηκε της έκδοσής του. Σε παρόμοια βάση θεμελιώνει τον ισχυρισμό περί πλάνης, υποβάλλοντας ότι με δεδομένη την ύπαρξη/κατασκευή ήδη του δρόμου παράνομα, η διοίκηση δεν αντιμετώπισε τους ιδιοκτήτες ισότιμα με αποτέλεσμα να υφίσταται μόνον εντός του τεμαχίου του Αιτητή, επηρεάζοντας τις προοπτικές αξιοποίησής του. Κάτι που κατά την εισήγηση, στον τέταρτο λόγο ακύρωσης, συνιστά και παράλειψη εφαρμογής της αρχής της αναλογικότητας.

 

Δε συμφωνώ με τις εν λόγω υποβολές του Αιτητή.

 

Ο Αιτητής επιχειρηματολογεί πρώτα ως προς την πληρότητας έρευνας και αιτιολογίας  της προσβαλλόμενης εφόσον, κατά την εισήγηση, η διοίκηση περιορίστηκε στη νομιμοποίηση μιας υφιστάμενης παράνομης κατάστασης με αποτέλεσμα η έρευνα και αιτιολογία να περιοριστεί σε αυτή και μόνο. Συναφώς μάλιστα ισχυρίζεται ότι η αιτιολογία περιορίζεται σε μη αληθή πραγματικά περιστατικά ήτοι το πρόσχημα κατασκευής του δρόμου ενώ ο δρόμος ήταν ήδη παράνομα κατασκευασμένος.

 

Ως προκύπτει από τα έγγραφα του διοικητικού φακέλου και δη αυτά που προηγήθηκαν και/ή συνοδεύουν την έκδοση του προσβαλλόμενου διατάγματος (άρθρο 29 του Ν. 158(Ι)/1999), καταγράφεται αναλυτικώς η αιτιολογία έκδοσής του καθώς και όλα όσα λήφθησαν υπόψη. Επιπλέον ουδέν μη αληθές γεγονός καταγράφηκε στην αιτιολογία αυτή. Συγκεκριμένα στην επιστολή ημερομηνίας 28.02.2019 από το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως προς τον Διευθυντή Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας με θέμα «Δημοσίευση Διατάγματος Επίταξης για το τεμάχιο με αρ. 25 στο Φ/Σχ 51/19 Ε2 στο Δήμο Γεροσκήπου» αναφέρθηκε (η υπογράμμιση του Δικαστηρίου):

 

«Σε συνέχεια της ταυτάριθμης επιστολής μου με ημερομηνία 15/02/2019 και της τηλεφωνικής επικοινωνίας ( κ. κ. Α. Σωκράτους - Κ. Αντωνίου) σας αποστέλλω την έκθεση μου προς τον Αν. Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών με τον σχολιασμό των ενστάσεων που είχαν υποβληθεί για το πιο πάνω Πολεοδομικό Έργο στις οποίες περιλαμβάνεται και η ένσταση της Δικηγόρου Σύνθιας Τόκα εκ μέρους του κ. Αντώνη Σιβιτανίδης, ιδιοκτήτη του τεμαχίου με Αρ.25 στο Φ/ΣΧ. 51/19 Ε2.

2.        Στη συνέχεια η αρμόδια Υπουργική Επιτροπή απέρριψε όλες τις ενστάσεις και προωθήθηκε η δημοσίευση του Διατάγματος Απαλλοτρίωσης στο Τρίτο Παράρτημα(..)»

 

Ρητώς παραπέμπει η διοίκηση στην (αναφερόμενη ως συνημμένη στην ως άνω επιστολή ημερομηνίας 28.02.2019) έκθεση, προς αιτιολόγηση του εδώ προσβαλλομένου, έκθεση η οποία είχε εκδοθεί κατόπιν των ενστάσεων που είχαν υποβληθεί στα πλαίσια της προηγούμενης Γνωστοποίησης Απαλλοτρίωσης με αριθμό Α.Δ.Π. 610, που είχε δημοσιευθεί στο Παράρτημα Τρίτο, Μέρος II με αριθμό 4748 της Επίσημης Εφημερίδας της Δημοκρατίας με αριθμό 4976, στις 14 Οκτωβρίου 2016 που πάλι αφορούσε τον συγκεκριμένο δρόμο και περιελάμβανε τόσο μέρος του τεμαχίου του Αιτητή καθώς και άλλες επηρεαζόμενες ιδιοκτησίες. Σε αυτήν αναφέρεται τόσο στην αναγκαιότητα του έργου όσο και ειδικότερα ως προς τους λόγους ένστασης του Αιτητή. Πιο συγκεκριμένα:

 

Οι Καθ’ ων η αίτηση αναφέρθηκαν στην έκταση και τοπογραφία του έργου και ότι με βάση το Τοπικό Σχέδιο Πάφου (Χρήση Γης), αποτελεί Δρόμο Πρωταρχικής Σημασίας - Δευτερεύουσα Οδική Αρτηρία και συνδέει την τουριστική περιοχή Γεροσκήπου με το κέντρο του Δήμου, όπου κατασκευάστηκε το Πολεοδομικό Έργο Ανάπλασης της Πλατείας και αναμένεται να οδηγήσει τουρισμό από την παραλιακή περιοχή στο κέντρο της πόλης.

 

Σ’ ότι αφορά την υφιστάμενη κατάσταση αναφέρθηκε ότι ο υφιστάμενος δρόμος διέρχεται κυρίως μέσα από γεωργική ζώνη με επιτρεπόμενες εξειδικευμένες αναπτύξεις, ότι δεν υπάρχουν λωρίδες κυκλοφορίας επαρκούς πλάτους και σωστής γεωμετρίας, το οδόστρωμα δεν είναι σε καλή κατάσταση, ούτε υπάρχουν κατασκευασμένα πεζοδρόμια σχεδόν καθόλου κατά μήκος του δρόμου, δεν υπάρχουν διαβάσεις πεζών και κόλποι στάσης λεωφορείων, δεν υπάρχει σύστημα αποχέτευσης όμβριων, δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου οδικός φωτισμός, και ότι γενικά η σημερινή μορφή του δρόμου, τον καθιστά μη λειτουργικό αλλά και επικίνδυνο.

 

Περαιτέρω αναφέρθηκε ότι το Έργο προωθείται ως Πολεοδομικό και περιλαμβάνεται στον Προϋπολογισμό του Τμήματος αυτού και ότι για το Έργο αυτό μελετήθηκε Ρυθμιστικό Σχέδιο από Ιδιώτη Μελετητή, με την καθοδήγηση και έγκριση στη συνέχεια από το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως και τον Δήμο Γεροσκήπου που βασίστηκε στο ρόλο που αναμένεται να έχει ο δρόμος, ως Βασικός Δευτερεύον Δρόμος, με τη διασφάλιση της άνετης και ασφαλούς σχηματικής κυκλοφορίας και σχεδίασμά του με βάση τα εγκριμένα Γεωμετρικά Πρότυπα. Επίσης λήφθηκε υπόψη ότι, τμήμα του διέρχεται διαμέσου Γεωργικής Ζώνης και τμήμα του διαμέσου Οικιστικής Ζώνης με αραιή δόμηση και σχολείο στην βόρεια περιοχή του.

 

Αναφέρθηκε ότι το αναφερόμενο Ρυθμιστικό Σχέδιο, εγκρίθηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο Γεροσκήπου, συζητήθηκε και εγκρίθηκε στην Τεχνική Επιτροπή του Κεντρικού Φορέα Επίλυσης Κυκλοφοριακών Προβλημάτων, όπως επίσης και συζητήθηκε μαζί με Προκαταρκτική Εκτίμηση Επιπτώσεων στο Περιβάλλον, στην Επιτροπή Εκτίμησης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και εγκρίθηκε χωρίς να είναι απαραίτητη η ετοιμασία Πλήρους Περιβαλλοντικής Μελέτης, αλλά με την έκδοση Γνωμάτευσης. Οι όροι που τέθηκαν στην Γνωμάτευση, λήφθηκαν υπόψη στην μελέτη των κατασκευαστικών σχεδίων.

 

Αναφέρθηκαν τα τεχνικά χαρακτηριστικά του έργου παραπέμποντας σε αντίγραφο της οριζοντιογραφίας του δρόμου και ότι το Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας διεξήγαγε επιτόπου χωρομετρική εργασία και ετοίμασε σχέδια και πίνακες περιγραφής της επηρεαζόμενης ακίνητης ιδιοκτησίας, που είναι αναγκαίο να απαλλοτριωθεί/επιταχθεί, για την υλοποίηση του Έργου.

 

Επίσης αναφέρθηκε η εκτίμηση της δαπάνης και ότι για την κατασκευή του Έργου έχει ήδη ολοκληρωθεί, από τις 09 Δεκεμβρίου 2016 διαδικασία δημόσιου διαγωνισμού με αρ. PS/C/778 με το έργο να έχει κατακυρωθεί στην οικονομικότερη προσφορά ήτοι στα €3.840.000 πλέον Φ.Π.Α.

 

Περαιτέρω αναφέρθηκε η διαδικασία γνωστοποίησης προς τους επηρεαζόμενους ιδιοκτήτες περιλαμβανομένου του Αιτητή καθώς και τα σημεία ενστάσεων ως και οι απαντήσεις επ’ αυτών. Ως λόγοι ένστασης του Αιτητή αναφέρθηκαν ότι ο Αιτητής δεν έλαβε την διπλοσυστημένη επιστολή για να ενημερωθεί για την απαλλοτρίωση, ότι θα μειωθεί το εμβαδό του τεμαχίου του και θα υποστεί αλλοίωση σε βαθμό που θα περιορίζει και/ εκμηδενίζει τις πιθανότητες αξιοποίησης του, ότι η απαλλοτρίωση αποτελεί συνέχεια άλλης απαλλοτρίωσης, η οποία είχε προσβληθεί από τον Αιτητή με την Προσφυγή με αρ.1448/2014 στο Διοικητικό Δικαστήριο Κύπρου και η Αγωγή 57/2012 που αφορούσε την επέμβαση και τέλος ότι η αναφερόμενη απαλλοτρίωση δεν λαμβάνει υπόψη την υποχρέωση της Διοίκησης για ισομερή καταμερισμό του επηρεασμό των ενεχόμενων ακινήτων.

 

Οι Καθ’ ων επί τούτων αιτιολόγησαν ότι σ' ότι αφορά την επίδοση διπλοσυστημένης επιστολής, ότι η διαδικασία ενημέρωσης των επηρεαζόμενων ιδιοκτητών έγινε με βάση τον Περί Απαλλοτριώσεως Νόμο αλλά και ότι ανεξάρτητα της επίδοσης (ή μη) της διπλοσυστημένης, ο Αιτητής υπέβαλε ένσταση με βάση τη δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα, ως ήταν δικαίωμά του.

 

Περαιτέρω ανέφεραν ότι όπως φαίνεται και στο Σχέδιο Απαλλοτρίωσης ο επηρεασμός του τεμαχίου δεν είναι καταστροφικός για το τεμάχιο αφού δεν αλλοιώνει τις αναπτυξιακές του ικανότητες δεδομένου ότι το τεμάχιο δεν έχει δυνατότητες οικιστικής ανάπτυξης ευρισκόμενο σε Γεωργική Γη και σε περιοχή εξειδικευμένων αναπτύξεων. Για την ανάπτυξη εξειδικευμένων αναπτύξεων, απαιτείται πολύ μεγαλύτερη έκταση από το αρχικό εμβαδόν του τεμαχίου, που καθορίζεται από το Τοπικό Σχέδιο Πάφου, ανάλογα με την προτιθέμενη ανάπτυξη. Επίσης ανέφεραν ότι κατά τον σχεδιασμό του Ρυθμιστικού Σχεδίου, έγινε προσπάθεια για ισομερή επηρεασμό των εκατέρωθεν τεμαχίων, σε όλο το μήκος του Δρόμου, με διεύρυνση του υφιστάμενου Δρόμου.

 

Περαιτέρω δε, στους διοικητικούς φακέλους, διαπιστώνω την ύπαρξη αλληλογραφίας μεταξύ των Καθ’ ων η αίτηση και/ή του Δήμου Γεροσκήπου με τους ιδιώτες μελετητές των Κατασκευαστικών Σχεδίων (βλ. Κ.11 σε Φάκελο που κατατέθηκε ως Τεκμήριο 3, Κ93 και Κ80-81 σε Φάκελο που κατατέθηκε ως Τεκμήριο 2), στην οποία καταγράφονται οι οδηγίες προς τους μελετητές στον σχεδιασμό του δρόμου γίνει προσπάθεια για κατά το δυνατόν ισομερή και δίκαιο επηρεασμό των εκατέρωθεν τεμαχίων καθώς και η μετακίνηση του άξονά του δρόμου τοπικά για να μην επηρεάζεται περισσότερο το τεμάχιο (του Αιτητή) από το απέναντι τεμάχιο.

 

Θεωρώ ότι από όσα αναφέρθηκαν από τους Καθ’ ων η αίτηση κατά/προ της έκδοσης του προσβαλλόμενου και στο μέτρο της εξουσίας του παρόντος το οποίο δεν υπεισέρχεται σε τεχνική (και άρα ανέλεγκτη) κρίση [Iερά Aρχιεπισκοπή Kύπρου και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1990) 3 ΑΑΔ 1175 ,   Κυπριακή Δημοκρατία ν. Μαρούλλας Δημήτρη Παπαξενοπούλου και Άλλων (2016) 3 ΑΑΔ 462], προκύπτει ότι αιτιολογήθηκε επαρκώς η αναγκαιότητα του προσβαλλόμενου διατάγματος, τα στοιχεία που λήφθηκαν υπόψη καθώς και ότι συνυπολογίστηκαν και απαντήθηκαν ειδικά όσα είχε αναφέρει προς ένσταση ο Αιτητής, άλλωστε είχαν προηγηθεί άλλες γνωστοποιήσεις και διατάγματα απαλλοτρίωσης και επίταξης αναφορικά με το τεμάχιο του, στοιχεία που δεόντως λαμβάνονται υπόψη και στα πλαίσια της παρούσας [Γεωργίου Aλίκη ν. Yπουργού Eσωτερικών (1998) 3 ΑΑΔ 127]. Περαιτέρω αναφέρθηκαν οι διαδικασίες που είχαν μεσολαβήσει, τόσο δικαστικές αναφορικά με το τεμάχιο όσο και διοικητικές (τεχνικές μελέτες, προϋπολογισμός, σχέδια, δημόσιος διαγωνισμός κτλ) ως προς την τεκμηρίωση και περαιτέρω προώθηση του έργου. Επίσης, ως ανέφερα και στα πλαίσια του πρώτου λόγου ακύρωσης, αιτιολογήθηκε το επείγον της έκδοσης του προσβαλλόμενου μέτρου ειδικά με αναφορά στην έναρξη των εργασιών, οι οποίες παραδεκτά πράγματι εκκίνησαν και ολοκληρώθηκαν ήδη. Στη Γεωργίου Aλίκη (ανωτέρω), αναφέρθηκε (έμφαση και υπογράμμιση του Δικαστηρίου):

 

«Ο πρωτόδικος δικαστής παρατηρεί, επίσης ορθά, πως η έκδοση διατάγματος απαλλοτρίωσης και διατάγματος επίταξης αποτελεί αυτοτελή διοικητική λειτουργία, για την αναθεώρηση της οποίας ισχύουν οι γνωστές αρχές διοικητικού δικαίου. Ο έλεγχος τέτοιων διαταγμάτων ασκείται ανάλογα με τα γεγονότα στην κάθε περίπτωση. Στην υπό εξέταση υπόθεση αναποφεύκτως ελήφθη υπόψη η ύπαρξη του διατάγματος απαλλοτρίωσης για την εκπλήρωση της κατασκευής του έργου,  και το επείγον της έναρξης των εργασιών που θα μπορούσαν  να αρχίσουν μόνο με την έκδοση του διατάγματος επίταξης, ώστε να εισέλθουν στο επίδικο κτήμα οι εργολάβοι».

 

Συνεπώς θεωρώ ότι το προσβαλλόμενο διάταγμα συνοδεύετο από επαρκή αιτιολογία, ουδέν δε μη αληθές ελήφθη υπόψη από  τους Καθ’ ων η αίτηση κατά την έκδοσή του. Έγινε μάλιστα αναφορά και στις δικαστικές διαφορές που αφορούσαν την επέμβαση[2], θεωρώ δε ότι η παρούσα περίπτωση δεν παρουσιάζει ομοιότητα με τα δεδομένα της υπόθεσης Κόκκινος ν. Δημοκρατίας (2000) 4 ΑΑΔ 463, στην οποία είχε θεωρηθεί ότι εσφαλμένα αιτιολογήθηκε ως λόγος επίταξης η «διάνοιξη» ενός ήδη (παράνομα) διανοιγμένου δρόμου και περαιτέρω είχε κριθεί ότι οποιαδήποτε επέμβαση στην ιδιοκτησία πρέπει να γίνεται με τρόπο και διαδικασίες που να μην αφήνουν αμφιβολίες και ερωτηματικά ως προς την έκταση της επέμβασης κάτι που εκεί δεν έγινε καθότι το σχέδιο δεν αποτύπωνε την επί τόπου κατάσταση και κρίθηκε ότι πρέπει να γίνει νέα χωρομετρία, πλημμέλειες του σχεδίου που ως αναπόσπαστο μέρος της προσβαλλόμενης πράξης έπλητταν την νομιμότητα της πράξης.

 

Στην παρούσα ρητώς αναφέρθηκε ότι το έργο αφορά βελτίωση και διεύρυνση του κάθετου δρόμου που συνδέει το κέντρο της Γεροσκήπου με την τουριστική περιοχή», άρα υφιστάμενου δρόμου και όχι για διάνοιξη νέου δρόμου, ουδέν δε σφάλμα υπεδείχθη ή αναφέρθηκε κατά τον σχεδιασμό του, αντιθέτως έγινε παραπομπή σε σχέδια, οριζοντογραφία, μελέτες κτλ χωρίς οποιαδήποτε ερωτηματικό που να πλήττει τον σχεδιασμό του ουσιωδώς σε σχέση με την επί τόπου κατάσταση (θυμίζω ότι στην Κόκκινος αναφέρθηκε ότι είχε «εξακριβωθεί ότι είχαν επηρεασθεί πολύ μεγαλύτερες εκτάσεις από τα επηρεαζόμενα κτήματα από ότι φαίνεται στο σχέδιο. Ο εκτιμητής της Διοίκησης, στον οποίο είχε ανατεθεί ο υπολογισμός της πληρωτέας αποζημίωσης, εισηγήθηκε ότι θα πρέπει εξ αρχής να γίνει νέα χωρομετρία και να δημοσιευθεί νέα απαλλοτρίωση με βάση το νέο σχέδιο που θα ετοιμαστεί»).

 

Συνεπώς και ο δεύτερος λόγος ακύρωσης απορρίπτεται.

 

Με τον τρίτο λόγο ακύρωσης, ο Αιτητής επιχειρηματολογεί ότι υπό πλάνη η Διοίκηση έλαβε υπόψη την υφιστάμενη παράνομη κατασκευή του δρόμου ως βάση έκδοσης του προσβαλλόμενου διατάγματος. Κατ’ αυτόν τον τρόπο νομιμοποίησε μια υφιστάμενη παράνομη κατάσταση, η οποία ήταν εις βάρος του έναντι άλλων ιδιοκτητών και απέληξε τελικώς δυσανάλογη (τέταρτος λόγος ακύρωσης).

 

Δε θεωρώ ότι από όσα μεσολάβησαν και ανέφερα ειδικότερα στον δεύτερο λόγο ακύρωσης, οι Καθ’ ων η αίτηση λειτούργησαν υπό πλάνη ως προς τα πράγματα ή τον νόμο ή ότι η απόφασή τους ήταν δυσανάλογη έναντι του Αιτητή. Από όσα τουλάχιστον βρίσκονται ενώπιόν μου, διαπιστώνω ότι έγινε σχεδιασμός τόσο του συγκεκριμένου δρόμου όσο και της επίταξης, καταγράφηκαν όλες οι παράμετροι που λήφθηκαν υπόψη περιλαμβανομένων των λόγων ένστασης που είχε διατυπώσει ο Αιτητής ως προς τον επηρεασμό του καθώς και απαντήθηκαν με συγκεκριμένες αναφορές τόσο ως προς τον επηρεασμό όσο και ως προς τις δυνατότητες ανάπτυξης ειδικά του τεμαχίου.

 

Οι αναφορές του Αιτητή σε επηρεασμό και/ή εκμηδενισμό των υφιστάμενων χρήσεων του τεμαχίου (αποθήκη/ελικοδρόμιο) καθώς και δυσανάλογου επηρεασμού του (σελ. 12 πρώτη παράγραφος και σελ. 13 αγόρευσής του αντίστοιχα), παρέμειναν σε επίπεδο ισχυρισμού και δεν τεκμηριώνονται με οποιονδήποτε τρόπο ώστε να δύνανται να θεμελιώσουν ακυρωτικό εύρημα έναντι των σαφών καταγραφών στην διοικητική ενέργεια που προπαρασκεύασε την έκδοση του προσβαλλόμενου διατάγματος εκ μέρους της Διοίκησης, καταγραφές στις οποίες αναφέρθηκα ήδη και παρουσιάζουν διαφορετική εικόνα ως προς τον επηρεασμό αυτό.

 

Δεδομένων όλων όσων ανέφερα πάνω, δε θεωρώ ότι οι προβαλλόμενοι λόγοι ακύρωσης στοιχειοθετούνται.

 

Η προσφυγή απορρίπτεται και το προσβαλλόμενο διάταγμα επίταξης επικυρώνεται με 2.100 ευρώ έξοδα υπέρ των Καθ’ ων η αίτηση και εναντίον του Αιτητή.

 

Φ. Καμένος, ΔΔΔ