ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
Υπόθεση Αρ. 155/2025 (Κ)
31 Μαρτίου, 2025
[ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΔΔΔ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
A. A. από το Πακιστάν
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, 2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθ' ων η Αίτηση
Χρ. Π. Χριστοδουλίδης, δικηγόρος για τον Αιτητή.
M. Φιλίππου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, δικηγόρο για τους Καθ' ων η αίτηση.
___________________
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΔΔΔ.:
Ο αιτητής, με την παρούσα υπόθεση, στρέφεται κατά των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης του με ημερομηνία 9/02/2025. Ειδικότερα, μέσω της προσφυγής του καταγράφει τις ακόλουθες δύο θεραπείες.
«Α. Δήλωση του σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη των Καθ' ων η αίτηση κηρύσσοντας τον Αιτητή ως απαγορευμένο μετανάστη ημερ. 09/02/2025 (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Α) και συνακόλουθα εκδίδοντας διατάγματα κράτησης και απέλασης εναντίον του είναι άκυρα, παράνομα, στερημένα οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος και/ή κατά παράβαση του περί Προσφύγων Νόμου και/ή τον Ν. και ή εκδόθηκαν χωρίς την δέουσα έρευνα και/ή καθ' υπέρβαση και/ή χωρίς καθόλου δικαιοδοσία και είναι αποτέλεσμα πλάνης περί γεγονότων και κακής εφαρμογής του Νόμου και παραβιάζεται η αρχή της ισότητας.
Β. Δήλωση του σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη των Καθ' ων η αίτηση (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Α) εκδίδοντας διάταγμα απέλασης εναντίον του Αιτητή το οποίο κοινοποιήθηκε στον Αιτητή την 09/02/2025 στα Αστυνομικά Κρατητήρια είναι παράνομη ή/και στερημένη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος και/ή ενάντια του άρθρου 11 της αρχής της μη επαναπροώθησης Ν(131(Ι)/2015) εφόσον είναι παντρεμένος είναι παντρεμένος με Ευρωπαία όπου κινδυνεύει η ζωή του εάν επαναπατριστεί λόγω του γάμου του με Ευρωπαία, Χριστιανή Ορθόδοξη»
Ως καταγράφεται στην Ένσταση των Καθ' ων η Αίτηση και προκύπτει από τα έγγραφα του διοικητικού φακέλου, τα σχετικά με την παρούσα υπόθεση γεγονότα έχουν ως ακολούθως:
Ο αιτητής, υπήκοος Πακιστάν με ημερομηνία γέννησης την 26/08/2000 υπέβαλε αίτημα στις 15/07/2021 για παροχή σ’ αυτόν διεθνούς προστασίας, το οποίο και απορρίφθηκε από την Υπηρεσία Ασύλου στις 10/06/2022. Την 04/08/2022 υπέβαλε προσφυγή στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας, η οποία και απορρίφθηκε από το Δικαστήριο την 21/12/2022.
Την 20/11/2023 απορρίφθηκε η μεταγενέστερη αίτηση ασύλου του Αιτητή, ενώ δεν προκύπτει από τον φάκελο να έγινε νέα προσφυγή στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας.
Την 09/02/2025 ο Αιτητής συνελήφθη στη Λευκωσία για παράνομη παραμονή στη Δημοκρατία επειδή ήταν παράνομα διαμένον από την 21/12/2022, ενώ την ίδια ημέρα εκδόθηκαν διατάγματα κράτησης και απέλασης εναντίον του Αιτητή δυνάμει του Άρθρου 14 του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου, κατά των οποίων καταχωρήθηκε η παρούσα υπόθεση ενώπιον του Δικαστηρίου. Στην επιστολή της Διευθύντριας Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης προς τον Αρχηγό Αστυνομίας ίδιας ημερομηνίας, προβάλλονται ως λόγοι της κράτησης του, η μη συμμόρφωση του με προηγούμενη απόφαση επιστροφής και η απροθυμία του για επαναπατρισμό στο Πακιστάν.
Την 13/02/2025 ο Αιτητής αιτήθηκε μέσω επιστολής από τον Δικηγόρο του προς το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης εναλλακτικά της κράτησης μέτρα, προβάλλοντας σωρεία ισχυρισμών αναφορικά με τις προσωπικές και οικογενειακές του περιστάσεις.
Ο δικηγόρος του Αιτητή, με αναφορές στα γεγονότα τα οποία περιεγράφηκαν ανωτέρω, προβάλει και άλλους ισχυρισμούς γεγονότων κύρια ως προς τις οικογενειακές περιστάσεις του πελάτη του. Ωστόσο, ισχυρισμοί οι οποίοι δεν υποστηρίζονται από το περιεχόμενο του σχετικού διοικητικού φακέλου, ουδόλως θα απασχολήσουν το Δικαστήριο. Ως έχει πολλάκις νομολογηθεί, η αγόρευση σε υποθέσεις διοικητικού δικαίου δεν είναι μέσο για θεμελίωση πραγματικών δεδομένων και περαιτέρω, δεν είναι επιτρεπτή η προσαγωγή μαρτυρίας χωρίς την άδεια του Δικαστηρίου, κάτι το οποίο δεν έχει επιτραπεί. Το Δικαστήριο σημειώνει ότι τα γεγονότα, τα οποία στοιχειοθετούν τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου να επιληφθεί της προσφυγής και τα επίδικα θέματα προσδιορίζονται στη δικογραφία (Βασιλείου ν. Δήμου Παραλιμνίου, Υπόθεση Αρ. 1061/94, 30/6/95 Βαρνάβας Νικολάου και Υιοί Λτδ., ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 380/94, 31/8/95 και Κυριακίδης και άλλος ν. Δημοκρατίας, Υποθέσεις Αρ. 212/95 και 259/951 31/1/97) και η γραπτή αγόρευση ουδόλως αποτελεί μέσο προσαγωγής μαρτυρίας ή διεύρυνσης των επίδικων θεμάτων. Συνεπώς, τα γεγονότα στα οποία αναφέρεται ο ευπαίδευτος δικηγόρος των Αιτητών μέσω των αγορεύσεων του και τα οποία δεν υποστηρίζονται από το περιεχόμενο των διοικητικών φακέλων, δεν μπορούν να ληφθούν υπόψιν από το Δικαστήριο.
Ο Αιτητής, ως καταγράφει στη προσφυγή του και προωθεί με την γραπτή αγόρευση του δικηγόρου του, προβάλει ότι απόφαση λήφθηκε χωρίς έρευνα και/ή χωρίς τη δέουσα έρευνα, ενώ η αιτιολογία της σχετικής απόφασης είναι ανεπαρκής.
Αυτό που κυρίως υποστηρίζει ο δικηγόρος του Αιτητή, είναι ότι ο Αιτητής είναι παντρεμένος με πολίτιδα της Ένωσης με καταγωγή από τη Ρουμανία, γεγονός το οποίο ουδέποτε έτυχε εξέτασης από την αρμόδια αρχή, δημιουργώντας πλάνη περί τα πράγματα και το νόμο κατά την έκδοση των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης από τους Καθ' ων η Αίτηση. Σχετικά προωθεί ισχυρισμό ότι, αποστερήθηκε το δικαίωμα ακρόασης του παρά τις επιστολές που είχαν αποσταλεί από τον Δικηγόρο του και λόγω του ότι, ως ισχυρίζεται κατά την διάρκεια της ανάκρισης του από την Υ&ΑΜ είχε υποδείξει πιστοποιητικό γάμου του με ευρωπαία πολίτη στον ανακριτή. Οι περαιτέρω αναφορές του Αιτητή, αφορούν ισχυρισμούς για παραβίαση της αρχής της χρηστής διοίκησης εκ μέρους των Καθ΄ ων η Αίτηση, όπως και η θέση του ότι αυτός ακόμα διατηρεί δικαίωμα διαμονής δυνάμει του άρθρου 32 Α(6) του Νόμου 7(1)/2007 ως μέλος οικογένειας ευρωπαίου πολίτη.
Τέλος, υποστηρίζει ότι οι Καθ' ων η Αίτηση όφειλαν να επιβάλλουν στον Αιτητή εναλλακτικά τις κράτησης μέτρα, στη βάση του άρθρου 18ΠΣΤ του Κεφ. 105, αίτημα το οποίο παράνομα δεν ικανοποιήθηκε.
Η δικηγόρος των Καθ’ ων η Αίτηση, αντιθέτως, προβάλει ότι, η απόφαση είναι καθόλα νόμιμη και ορθή και τεκμηριώνεται πλήρως από τον διοικητικό φάκελο. Με αναφορά πάντα στα γεγονότα που φαίνονται στην Ένσταση και περιλαμβάνονται στο διοικητικό φάκελο ο οποίος έχει κατατεθεί στο Δικαστήριο, υποδεικνύει ότι, οι ισχυρισμοί του δικηγόρου του Αιτητή ως ανωτέρω, πέραν από αβάσιμοι, ουδόλως επηρεάζουν τη νομιμότητα των επίδικων διαταγμάτων και ούτε αιτιολογούν την μη διευθέτηση της διαμονής του αιτητή στη Δημοκρατία μέχρι την έκδοση των διαταγμάτων.
Είναι η θέση των Καθ' ων η Αίτηση ότι το διάταγμα κράτησης εκδόθηκε από τη Διευθύντρια του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, ασκώντας τις εξουσίες της, βάσει του άρθρου 14 του Περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμο, Κεφ. 105, και το άρθρο 188(3)(γ) του Συντάγματος, στη βάση του άρθρου 6(1)(κ) του Κεφ. 105, λόγω του ότι ο Αιτητής κατέστη απαγορευμένος μετανάστης, καθότι έχει αποφασιστεί η απέλαση του. Όπως τονίζει η ευπαίδευτη δικηγόρος της Δημοκρατίας, επαναλαμβάνοντας τα περιστατικά της υπόθεσης, οι προσβαλλόμενες πράξεις καλύπτονται από το τεκμήριο της κανονικότητας το οποίο δεν έχει ανατραπεί, ενώ οι Καθ' ων η αίτηση «ερμήνευσαν και εφάρμοσαν ορθά την νομοθεσία και οι όποιοι γενικόλογοι ισχυρισμοί του Αιτητή θα πρέπει να απορριφθούν ως αόριστοι και ατεκμηρίωτοι» (Kousoulides and Others v. Republic (1967) 3 CLR 438, Lambrakis v. Republic (1973) 3 CLR 29, Kolokotronis ν. Republic (1980) 3 CLR 418, Σιδερά ν. Δημοκρατίας Υποθ. Αρ. 281/99 ημερ. 29.12.1999 και Παναγίδου ν. Δημοκρατίας Υποθ. Αρ. 126/99 ημερ. 21.4.2000, Latomia Estates Ltd και Άλλοι ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1999) 4 ΑΑΔ 391).
Τέλος, η δικηγόρος των Καθ' ων η αίτηση υποδεικνύει ότι οποιοιδήποτε ισχυρισμοί γεγονότων που εκτίθενται από τον Δικηγόρο του Αιτητή και οι οποίοι δεν συνάδουν με το περιεχόμενο του σχετικού διοικητικού φακέλου και/ή δεν περιέχονται στο διοικητικό φάκελο, θα πρέπει να αγνοηθούν ή και να μην ληφθούν υπόψη από το Δικαστήριο.
Εξετάζοντας τους λόγους ακύρωσης, καταρχήν θα συμφωνήσω με την ευπαίδευτη δικηγόρο των Καθ΄ων η Αίτηση ότι στην παρούσα υπόθεση τα επίδικα θέματα προσδιορίζονται από τη δικογραφία και ότι η προφορική ή γραπτή αγόρευση δεν αποτελεί δικόγραφο, ούτε αποδεικτικό μέσο (Βασιλείου ν. Δήμου Παραλιμνίου (1995) 4 Α.Α.Δ. 1275).
Η μόνη αναφορά η οποία εντοπίζεται στο σχετικό διοικητικό φάκελο ο οποίος έχει κατατεθεί στο Δικαστήριο αναφορικά με την τέλεση του εν λόγω γάμου με την ευρωπαία υπήκοο γίνονται εκ μέρους του Αιτητή μέσω επιστολών, ενώ δεν φαίνεται να εκκρεμεί ενώπιον της διοίκησης σχετική αίτηση. Συγκεκριμένα με την επιστολή του Δικηγόρου του Αιτητή ημερομηνίας 15/10/2024 ζητούσε να αφαιρεθεί από τον κατάλογο αναζητούμενων προσώπων (ΣΤΟΠ ΛΙΣΤ), «με σκοπό άδεια εγγραφής δυνάμει του Ν.7(Ι)/2007 με την ευρωπαία πολίτη σύζυγο του», όπως και με πρόσφατη επιστολή του Δικηγόρου του Αιτητή ημερομηνίας 28/01/2025, ζητούσε από τον αρμόδιο Υπουργό παραχώρηση άδειας παραμονής, για «ανθρωπιστικούς λόγους».
Αυτό το οποίο εξέτασε η διοίκηση κατά τη σύλληψη του Αιτητή στις 09/02/2025 ήταν το καθεστώς παραμονής του. Από την απόρριψη της αιτήσεως του για Διεθνή Προστασία από το αρμόδιο Δικαστήριο την 21/12/2022 και τη μη συμμόρφωση του στην οδηγία που δόθηκε ώστε να εγκαταλείψει τη Δημοκρατία, ο Αιτητής κατέστη παράνομος μετανάστης. Εν προκειμένω, κρίνω ότι, έγινε η δέουσα έρευνα και ο Αιτητής συνελήφθη ακριβώς επειδή ήταν παράνομα διαμένοντας στο έδαφος της Δημοκρατίας από την 21/12/2022. Αυτός ήταν ο λόγος έκδοσης του επίδικου διατάγματος απέλασης και η αιτιολογία προκύπτει ρητώς από το λεκτικό των επίδικων αποφάσεων. Ακόμα, τα όσα καταγράφονται στο διοικητικό φάκελο σε σχέση με τη προηγούμενη συμπεριφορά του Αιτητή στο έδαφος της Κ.Δ. οδηγούν στο εύλογο συμπέρασμα ότι στη παρούσα περίπτωση θα υπήρχε εύλογα κίνδυνος διαφυγής από το συγκεκριμένο πρόσωπο και παρεμπόδιση της διαδικασίας επαναπατρισμού του. Καταλήγω ότι στη παρούσα ορθώς έπραξε η διοίκηση και εξέδωσε το Διάταγμα Κράτησης και συνεπώς απορρίπτω και αυτή τη θέση του Αιτητή. Συνεπώς νόμιμα εκδόθηκαν διατάγματα κράτησης και απέλασης εναντίον του Αιτητή δυνάμει του Άρθρου 14 του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου.
Στη παρούσα περίπτωση, η Διευθύντρια άσκησε την ευρύτατη όπως έχει νομολογηθεί διακριτική ευχέρεια της διοίκησης στο να επιτρέπει ή να απαγορεύει την είσοδο ή/και την παραμονή των αλλοδαπών στην επικράτεια. Εντούτοις, έχει επίσης κατ' επανάληψη νομολογηθεί ότι παρά την ευρύτατη διακριτική ευχέρεια της διοίκησης να αποφασίζει θεμάτων εισόδου και παραμονής αλλοδαπών στην επικράτεια μιας χώρας, αυτή δεν είναι απόλυτη και απεριόριστη, αλλά η διοίκηση έχει υποχρέωση να εξετάζει την κάθε περίπτωση με καλή πίστη και σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, ενώ το τεκμήριο υπέρ της καλόπιστης άσκησης της διακριτικής ευχέρειας της διοίκησης παραμένει ακλόνητο μέχρι απόδειξης του αντιθέτου (Maria Nicky Reyes ν, Δημοκρατίας (1996) 4 ΑΑΔ 401, Amanda Marga Ltd. ν. Δημοκρατίας (1985) 1 ΑΑΔ 2583, Abtul Rashim Souleiman ν. Δημοκρατίας (1987) 3 ΑΑΔ 224, Usman lbne Mushtaq ν. Δημοκρατίας (1995) 4 ΑΑΔ 1479, Reza Mohammedi κ.α. ν. Δημοκρατίας (2001) 4 ΑΑΔ 559).
Αναφορικά με τον ισχυρισμό του Αιτητή, ο οποίος μέσω του δικηγόρου του υποστηρίζει ότι διατηρεί δικαίωμα διαμονής δυνάμει του άρθρου 32 Α(6) του Νόμου 7(1)/2007 ως μέλος οικογένειας ευρωπαίου πολίτη, αφού κατά τον ίδιο βρίσκεται σε ισχύ ο γάμος του με την υπήκοο Ρουμανίας ο οποίος παράγει έννομα αποτελέσματα και του δίδει δικαίωμα νόμιμης παραμονής στη Δημοκρατία, σε συνέχεια της διαπίστωσης μου ότι δεν προκύπτει από τα ενώπιον του Δικαστηρίου έγγραφα, αναφέρω τα ακόλουθα. Οι ισχυρισμοί τίθενται μονομερώς εκ μέρους του Αιτητή και του δικηγόρου του μέσω των προαναφερθέντων επιστολών αλλά και της αγόρευσης του, γεγονός δικονομικά ανεπίτρεπτο, ενώ η απαραίτητη αίτηση για εξασφάλιση άδειας διαμονής ως μέλος οικογένειας ευρωπαίου πολίτη, ουδέποτε φαίνεται να υπεβλήθη στους Καθ΄ων η αίτηση. Συνεπώς, δεδομένης και της θέσης της Νομικής Υπηρεσίας ως προαναφέρθηκε, ο Αιτητής δεν νομιμοποιείται να αξιώνει αναγνώριση δικαιώματος διαμονής στο κράτος μέλος υποδοχής σύμφωνα με τον περί του Δικαιώματος των Πολιτών της Ένωσης και των Μελών των Οικογενειών τους να Κυκλοφορούν και να Διαμένουν Ελεύθερα στη Δημοκρατία Νόμου του 2007 (Ν.7(Ι)/2007) και οι θέσεις τις οποίες προβάλει ο κ.Χριστοδουλίδης δεν μπορούν να εξεταστούν από το Δικαστήριο.
Συνοψίζοντας τα δεδομένα της παρούσας υπόθεσης τα οποία καταγράφονται αναλυτικά ανωτέρω, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι εν προκειμένω η διοίκηση νομιμοποιείτο στην έκδοση του διατάγματος απέλασης δεδομένης της παράνομης παραμονής του στο έδαφος της Δημοκρατίας από 21/12/2022, ενώ ακόμα, όπως προαναφέρθηκε, ορθώς έπραξε η διοίκηση και εξέδωσε το διάταγμα κράτησης και συνεπώς απορρίπτω και αυτή τη θέση του αιτητή.
Καταλήγοντας, ενόψει των όσων έχω προαναφέρει, κρίνω ότι ορθώς εκδόθηκαν τα σχετικά διατάγματα και ουδείς εκ των λόγων ακυρώσεως που προωθήθηκαν ευσταθεί.
Η παρούσα προσφυγή, στην ολότητα της, αποτυγχάνει και απορρίπτεται, με έξοδα ύψους 1500 Ευρώ υπέρ των Καθ’ ων η Αίτηση και εναντίον του Αιτητή.
Λ. Ν. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΔΔΔ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο