ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
27 Μαρτίου 2025
[ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.Δ.Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ AΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Υπόθεση αρ. 1810/2023
1. G. από το Πακιστάν
2. M. M. P. από την Βουλγαρία
Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθ' ων η αίτηση.
____________________________________________________
Χρ. Π. Χριστοδουλίδης, Δικηγόρος για τους Αιτητές.
Γ. Χατζηπροδρόμου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.Δ.Δ.: Με την παρούσα Προσφυγή, οι Αιτητές ζητούν «Δήλωση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η απόφαση της κυρίας Χ. Πxxxxxxxxxx ημερ. 19/10/2023 των Καθ' ων η Αίτηση είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος και έχει ληφθεί χωρίς τη δέουσα έρευνα και καθ' υπέρβαση και/ή χωρίς καθόλου δικαιοδοσία και είναι αποτέλεσμα πλάνης περί γεγονότων και κακής εφαρμογής του νόμου και παραβιάζεται η αρχή τη ισότητας.»
Συγκεκριμένα, οι Αιτητές προσβάλλουν την επιστολή των Καθ' ων η αίτηση προς τον αιτητή ημερομηνίας 19/10/2023, με την οποία απέρριψαν την αίτηση του για άδεια παραμονής στη Δημοκρατία ως μέλος οικογένειας πολίτη της Ένωσης και ενημερώνεται ο ίδιος ότι θα πρέπει να εγκαταλείψει το έδαφος της Δημοκρατίας εντός 30 ημερών. Όπως αναγράφεται στην εν λόγω επιστολή ως λόγος της απορριπτικής απόφασης, ήταν ότι, οι Αρχές της Δημοκρατίας ενημερώθηκε από την Αστυνομία της Βουλγαρίας ότι ο αιτητής ήταν κάτοχος Πλαστής Άδειας Διαμονής η οποία παρουσιαζόταν να είχε εκδοθεί από τις αρχές της Κ.Δ., ενώ επιπρόσθετα οι ίδιες οι Αρχές της Δημοκρατίας εντόπισαν ότι οι Αιτητές κατείχε δύο πιστοποιητικά γάμου από το Δημαρχείο Αραδίππου με τον ίδιο αριθμό πιστοποιητικού (35640) αλλά με διαφορετικές ημερομηνίες τέλεσης του γάμου (22/02/2022 και 17/08/2022), με αποτέλεσμα ως προνοείται στο Άρθρο 37 του Νόμου 7(Ι)/2007 να μην δύναται η έκδοση Δελτίου Διαμονής.
Τα γεγονότα της υπόθεσης, ως καταγράφονται στην Ένσταση και υποστηρίζονται από το περιεχόμενο των επτά (7) διοικητικών φακέλων, οι οποίοι έχουν κατατεθεί στο στάδιο των Διευκρινήσεων ενώπιον του Δικαστηρίου, είναι τα ακόλουθα.
Ο αιτητής είναι υπήκοος Πακιστάν με ημερ. γέννησης 01/01/1981, ενώ η αιτήτρια είναι υπήκοος Βουλγαρίας με ημερ. γέννησης 13/08/1988.
Στις 05/01/2018 ο αιτητής αφίχθηκε παράνομα μέσω των κατεχομένων περιοχών στο έδαφος της Δημοκρατία, όπου και στις 24/01/2018 αιτήθηκε διεθνή προστασία, ενώ στη συνέχεια η αίτηση του απορρίφθηκε. Στις 18/09/2018 ο αιτητής καταχώρησε διοικητική προσφυγή στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων η οποία στις 07/08/2019 απέρριψε την εν λόγω διοικητική προσφυγή. Συνεπεία τούτου, στις 04/06/2020, η αρμόδια λειτουργός του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης απέστειλε επιστολή προς τον αιτητή, και τον ενημέρωσε ότι οφείλει να αναχωρήσει από τη Δημοκρατία. Στις 07/09/2021 ο αιτητής υπέβαλε σχετική προσφυγή στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας (Υπόθεση αρ. 5816/2021), προσβάλλοντας την απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων.
Στις 17/11/2021 ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για άδεια παραμονής ως σύντροφος ευρωπαίας πολίτιδας, ενώ με επιστολή του ο δικηγόρος Χρ. Π. Χριστοδουλίδης επιβεβαίωνε ενόρκως ότι οι Αιτητές συμβίωναν. Στις 13/01/2022 το Τμήμα απέστειλε επιστολή στον αιτητή με την οποία απέρριψε την εν λόγω αίτηση του για άδεια διαμονής. Στις 19/01/2022 ο αιτητής υπέβαλε Ιεραρχική Προσφυγή στον Υπουργό Εσωτερικών, προσβάλλοντας την απόφαση του Τμήματος ημερ. 13/01/2022.
Ακολούθως, στις 25/02/2022 ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για άδεια παραμονής με σκοπό την μισθωτή απασχόληση. Στις 14/09/2022, μετά από δέουσα έρευνα, το Τμήμα απέρριψε την αίτηση ημερ. 25/02/2022 καθότι το Τμήμα εμμένει στην προηγηθείσα απόφαση του ημερ. 13/01/2022.
Στις 25/02/2022 η αιτήτρια προσήλθε στο Τμήμα για να εκδοθεί βεβαίωση εγγραφής ως ευρωπαία πολίτης (ΜΕΙΔ1), ενώ στις 17/08/2022 ο αιτητής και η αιτήτρια τέλεσαν πολιτικό γάμο στο Δημαρχείο Αραδίππου.
Στις 22/09/2022 ο δικηγόρος του αιτητή απέστειλε επιστολή προς την Αναπληρώτρια Διευθύντρια ΤΑΠΜ με αίτημα την έκδοση θεώρησης εισόδου για τον αιτητή και την αιτήτρια οι οποίοι θα επέστρεφαν από ταξίδι στο Πακιστάν.
Ακολούθησε ενημέρωση της Αστυνομίας προς την Διευθύντρια ΤΑΠΜ στις 24/10/2022, με θέμα «Αίτημα Αρχών της Βουλγαρίας για Εξακρίβωση Αυθεντικότητας Πιστοποιητικού Γάμου και Άδειας Διαμονής Μέλους Οικογένειας Πολίτη της Ένωσης που δεν είναι υπήκοος Κράτους Μέλους της Ένωσης» ότι υπάρχει αμφισβήτηση από τις αρχές της Βουλγαρίας ως προς την αυθεντικότητα της άδειας παραμονής του αιτητή στο έδαφος της Κ.Δ. με ισχύ μέχρι 15/07/2027 καθώς και του πιστοποιητικού γάμου των Αιτητών ημερ. 22/02/2022. Συγκεκριμένα το ζήτημα προέκυψε κατά την άφιξη των Αιτητών στο αεροδρόμιο της Σόφιας από το Ισλαμαμπάντ, οπότε και οι αρχές της Βουλγαρίας επικοινώνησαν με τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Στις 13/02/2023 ο αιτητής μέσω των δικηγόρων του καταχώρησε την προσφυγή αρ. 246/2023 καθότι κατά την άφιξη των Αιτητών από τη Σόφια, δεν επιτράπηκε στον ίδιο η είσοδος στη Δημοκρατία και διέταξε την κράτηση και απέλαση του.
Στις 26/04/2023 το Τμήμα εξέδωσε βεβαίωση εγγραφής στην αιτήτρια και την ίδια ημέρα ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για άδεια παραμονής ως μέλος οικογένειας πολίτη της Ένωσης. Στις 19/10/2023 το Τμήμα απέρριψε την αίτηση. Συγκεκριμένα, με επιστολή τους προς τον αιτητή ημερομηνίας 19/10/2023 οι Καθ' ων η αίτηση, τον ενημέρωναν για την απόρριψη της αίτησης του για άδεια παραμονής στη Δημοκρατία ως μέλος οικογένειας πολίτη της Ένωσης και συνακόλουθα ότι θα πρέπει να εγκαταλείψει το έδαφος της Δημοκρατίας εντός 30 ημερών. Όπως αναγράφεται στην εν λόγω επιστολή ως αιτιολογία της απορριπτικής απόφασης, οι Αρχές της Δημοκρατίας ενημερώθηκαν από την Αστυνομία της Βουλγαρίας ότι ο αιτητής κατά την άφιξη του στη Βουλγαρία ήταν κάτοχος πλαστής Άδειας Διαμονής η οποία παρουσιαζόταν να είχε εκδοθεί από τις νόμιμες αρχές της Κ.Δ., ενώ επιπρόσθετα διαπιστώθηκε ότι ο αιτητής κατείχε δύο πιστοποιητικά γάμου από το Δημαρχείο Αραδίππου με τον ίδιο αριθμό πιστοποιητικού (35640) αλλά με διαφορετικές ημερομηνίες τέλεσης του γάμου (22/02/2022 και 17/08/2022), με αποτέλεσμα οι Καθ΄ων η Αίτηση εφαρμόζοντας το Άρθρο 37 του Νόμου 7(Ι)/2007 να απορρίψουν το αίτημα του αιτητή για έκδοση Δελτίου Διαμονής. Όπως επίσης καταγράφεται ρητώς στην επιστολή απόρριψης, η Κ.Δ. έχει κάθε δικαίωμα να λάβει υπόψιν τη συγκεκριμένη πληροφορία, ενώ δεν θα προχωρήσει να προσάψει κατηγορίες για το συγκεκριμένο ποινικό αδίκημα.
Στις 13/12/2023 ο δικηγόρος του αιτητή απέστειλε επιστολή προς το αρμόδιο Τμήμα με αίτημα για επανεξέταση της απόρριψης της αίτησης ημερ. 26/04/2023, η οποία μέχρι και το στάδιο επιφύλαξης της απόφασης δεν φαίνεται να έτυχε απάντησης.
Πριν προχωρήσει στην εξέταση των λόγων ακύρωσης οι οποίοι προβάλλονται από τον δικηγόρο των Αιτητών, το Δικαστήριο σημειώνει ότι τα γεγονότα, τα οποία στοιχειοθετούν τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου να επιληφθεί της προσφυγής και τα επίδικα θέματα προσδιορίζονται αποκλειστικά στη δικογραφία, ενώ η γραπτή αγόρευση ουδόλως αποτελεί μέσο προσαγωγής μαρτυρίας ή διεύρυνσης των επίδικων θεμάτων (Βασιλείου ν. Δήμου Παραλιμνίου, Υπόθεση Αρ. 1061/94, 30/6/95 Βαρνάβας Νικολάου και Υιοί Λτδ., ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 380/94, 31/8/95 και Κυριακίδης και άλλος ν. Δημοκρατίας, Υποθέσεις Αρ. 212/95 και 259/951 31/1/97). Συνεπώς, τα γεγονότα στα οποία αναφέρεται ο ευπαίδευτος δικηγόρος των Αιτητών μέσω των αγορεύσεων του και τα οποία δεν υποστηρίζονται από το περιεχόμενο των διοικητικών φακέλων, αλλά ούτε αφορούν την επίδικη πράξη, δεν μπορούν να ληφθούν υπόψιν από το Δικαστήριο.
Επί της ουσίας της υπόθεσης, ο δικηγόρος των Αιτητών προβάλει ότι οι Καθ' ων η αίτηση τελούν υπό πλάνη περί τον Νόμο ισχυριζόμενος παραβίαση των άρθρων 37, 7Α και 7Β του Νόμου 7(Ι)/2007 και αμφισβητεί τη διεξαγωγή της δέουσας έρευνας στην οποία υποχρεούται το αποφασίζον διοικητικό όργανο, ενώ υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη πράξη είναι αναιτιολόγητη. Ακόμα, προβάλει ότι διαπιστώνεται παραβίαση της αρχής Ne Bis Ιn Idem, ισχυριζόμενος δηλαδή ότι, ο αιτητής διώκεται για παράβαση για την οποία έχει ήδη διωχθεί και καταδικασθεί.
Αντιθέτως, η θέση η οποία προβάλλεται από τον δικηγόρο Καθ' ων η αίτηση είναι πως οι ισχυρισμοί αυτοί θα πρέπει να απορριφθούν από το Δικαστήριο στο σύνολο τους, αφού δεν εξετάστηκε η εικονικότητα του γάμου των Αιτητών, αλλά η έκδοση άδειας διαμονής για τον αιτητή, ενώ τα όσα αναφέρονται από τους Αιτητές δεν τεκμηριώνονται από τους ίδιους, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ληφθούν υπόψιν από το Δικαστήριο, αφού η άρνηση και/ή απόρριψη εκ μέρους της διοίκησης της αίτησης για άδεια παραμονής του αιτητή ήταν εντός των ορίων της διακριτικής της ευχέρειας. Ο κ.Χατζηπροδρόμου τονίζει ότι η ύπαρξη δύο πιστοποιητικών γάμου με ίδιο σειριακό αριθμό αλλά διαφορετική ημερομηνία συνιστά εύλογο λόγο απόρριψης τη αίτησης, ενώ σε κάθε περίπτωση η άρνηση χορήγησης άδειας παραμονής στον αιτητή, βρίσκεται εντός των ορίων της διακριτικής ευχέρειας της διοίκησης. Η αιτιολογία της πράξης, όπως αυτή προκύπτει από το περιεχόμενο της επιστολής των Καθ' ων η αίτηση και συμπληρώνεται και αναπληρώνεται από το περιεχόμενο των σχετικών διοικητικών φακέλων, είναι πλήρης και σαφής και καθιστά εύκολο τον δικαστικό έλεγχο. Περαιτέρω, προβάλει, η διοίκηση προχώρησε στην δέουσα έρευνα, ως αυτή διαφαίνεται από το περιεχόμενο των σχετικών διοικητικών φακέλων.
Εν πρώτοις, το Δικαστήριο θα εξετάσει τον ισχυρισμό περί παραβίασης της αρχής Ne Bis Ιn Idem, αφού ο κ.Χριστοδουλίδης υποστηρίζει ότι ο πελάτης του τιμωρείται από τη Κ.Δ. για το ίδιο αδίκημα, της κατοχής πλαστού εγγράφου, για το οποίο, όπως καταγράφει ο ίδιος στη παράγραφο 10 των γεγονότων της προσφυγής του, ήδη επιβλήθηκε στον αιτητή από τις Αρχές της Βουλγαρίας ποινή φυλάκισης 6 μηνών με αναστολή και χρηματικό πρόστιμο 200 ευρώ περίπου και συνεπώς δεν μπορεί να τυγχάνει τιμωρίας, μέσω της προσβαλλόμενης πράξης, επιπρόσθετα και από τους Καθ' ων η αίτηση.
Ανατρέχοντας στο περιεχόμενο της Αίτησης Ακυρώσεως, σε αντιστοιχία με το περιεχόμενο της Γραπτής Αγόρευσης των Αιτητών, διαπιστώνω ότι ο συγκεκριμένος λόγος ακύρωσης ουδόλως δικογραφείται στη προσφυγή. Εν προκειμένω διαπιστώνω ότι, παραβιάζεται ο Κανονισμός 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, ο οποίος θέτει ρητή υποχρέωση σε κάθε διάδικο, δια των εγγράφων προτάσεών του, «να εκθέτει τα νομικά σημεία επί των οποίων στηρίζεται, αιτιολογών συγχρόνως ταύτα πλήρως». Σχετικές αποφάσεις είναι, η απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Κ.Δ. ν. Svetlana Shalaeva (2010) 3 A.A.Δ. 598, καθώς και οι παλαιότερες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Κώστας Παναγή ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 1250/2012, ημερομηνίας 19/12/2013 και Λεωφορεία Λευκωσίας Λτδ ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 56. Ως εκ τούτου, ο συγκεκριμένος λόγος δεν μπορεί να εξεταστεί από το Δικαστήριο.
Σε κάθε περίπτωση, το Δικαστήριο σημειώνει ότι, η προσβαλλόμενη πράξη της διοίκησης αφορά τον αιτητή και την απόρριψη της αίτησης του για χορήγηση άδειας παραμονής, για τους λόγους που αναφέρονται στο κείμενο της επιστολής ημερ. 19/10/2023. Ουδόλως προκύπτει να αντιμετώπισε ο αιτητής ποινική δίωξη από τις αρχές της Δημοκρατίας λόγω της κατοχής πλαστής άδειας διαμονής στη Κ.Δ. η οποία διαπιστώθηκε στο αεροδρόμιο της Σόφιας. Όπως ακριβώς σημειώνεται σχετικά επί το κειμένου της επιστολής ημερ. 19/10/2023, από την αρμόδια λειτουργό, οι Καθ’ων η αίτηση έχουν κάθε δικαίωμα να λάβουν υπόψιν τη συγκεκριμένη πληροφορία, ενώ δεν θα προχωρήσουν να προσάψουν κατηγορίες για το συγκεκριμένο ποινικό αδίκημα. Συνεπώς, ο λόγος αυτός τον οποίο προβάλει ο δικηγόρος των Αιτητών, κρίνεται ως αβάσιμος και δεν θα μπορούσε να επιτύχει.
Εξετάζοντας και τους υπόλοιπους λόγους τους οποίους προωθούν οι Αιτητές, διαπιστώνω τα ακόλουθα. Τα περιστατικά που αφορούν την απόφαση, επιβεβαιώνουν την θέση του δικηγόρου των Καθ' ων η Αίτηση ότι, η επίδικη απόφαση έχει ληφθεί ορθά και νόμιμα, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας, μετά από δέουσα έρευνα και σωστή ενάσκηση των εξουσιών που δίνει ο Νόμος στους Καθ' ων η αίτηση. Διαπιστώνω ακόμα ότι, λήφθηκαν προηγουμένως υπόψιν όλα τα σχετικά δεδομένα και περιστατικά της υπόθεσης, είναι δε επίσης επαρκώς αιτιολογημένη η απόφαση, ενώ δεν υπήρχε οποιαδήποτε λανθασμένη εκτίμηση ή παρερμηνεία των στοιχείων, που υπήρχαν ενώπιον του αρμόδιου οργάνου της διοίκησης. Επισημαίνω ακόμα ότι, ως τονίζουν οι Καθ' ων η Αίτηση, επίδικο ζήτημα δεν αποτελεί η πιθανή εικονικότητα του γάμου των Αιτητών, στην οποία αναλώνεται η πλευρά των Αιτητών, αλλά η απόρριψη της αίτησης για άδεια διαμονής του αιτητή για τους λόγους που ακριβώς αναφέρονται στο κείμενο της επιστολής ημερ. 19/10/2023. Επομένως, τα όσα προβάλλονται στη γραπτή αγόρευση των Αιτητών περί «εικονικού γάμου», δεν μπορούν να ληφθούν υπόψιν από το Δικαστήριο, αφού δεν είναι η ουσία του επίδικου θέματος.
Επί του κειμένου της επιστολής φαίνεται η σχετική αιτιολογία της απόφασης της διοίκησης η οποία, ως ρητώς καταγράφεται, εκδόθηκε δυνάμει των προνοιών του Άρθρο 37 του Νόμου 7(Ι)/2007, το οποίο αναφέρει ότι: «η αρμόδια αρχή δύναται να αρνείται, να τερματίζει ή να ανακαλεί οποιοδήποτε δικαίωμα που αναγνωρίζεται από τον παρόντα Νόμο, σε περίπτωση κατάχρησης δικαιωμάτων ή απάτης, περιλαμβανομένου του εικονικού γάμου». Εν προκειμένω, οι Αιτητές παρουσίασαν στις αρχές άλλου κράτους μέλους, πλαστή Άδεια Παραμονής του αιτητή στο έδαφος της Κ.Δ. με ισχύ μέχρι 15/07/2027, καθώς και δυο πιστοποιητικά γάμου με τον ίδιο σειριακό αριθμό αλλά διαφορετική ημερομηνία. Μάλιστα, όπως παραδέχονται και στην αγόρευση τους οι Αιτητές, ο αιτητής καταδικάστηκε από τις αρχές της Βουλγαρίας για το αδίκημα της πλαστογραφίας με ποινή φυλάκισης 6 μηνών με αναστολή και χρηματικό πρόστιμο 200 ευρώ περίπου. Σχετική αλληλογραφία αναφορικά με τα εν λόγω έγγραφα εντοπίζεται και εντός των διοικητικών φακέλων.
Η αιτιολογία της πράξης, όπως αυτή προκύπτει από το περιεχόμενο της επιστολής των Καθ' ων η αίτηση αλλά και συμπληρώνεται από το περιεχόμενο των σχετικών διοικητικών φακέλων, είναι πλήρης και σαφής και καθιστά εύκολο τον δικαστικό έλεγχο. Διαπιστώνω ακόμα ότι, οι Καθ' ων η αίτηση, πριν τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης, προχώρησαν στη διεξαγωγή της δέουσας έρευνας, ως αυτή διαφαίνεται από το περιεχόμενο των σχετικών διοικητικών φακέλων, από τον οποίο υποστηρίζεται πλήρως η θέση της διοίκησης. Ως προς την έρευνα που οφείλει να διεξάγει το αποφασίζον όργανο, σχετικά είναι και τα λεχθέντα στην απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου στη Χαράλαμπος Κύπρου Χωματένος ν. Δημοκρατίας, (2013) 3 Α.Α.Δ. 120, ημερ. 14/03/2013, ότι «Η έκταση και η μορφή της έρευνας είναι συνυφασμένη με τα περιστατικά κάθε υπόθεσης. Το κριτήριο για την επάρκεια και πληρότητα της έρευνας έγκειται στη συλλογή και διερεύνηση του συνόλου των ουσιωδών στοιχείων, τα οποία παρέχουν βάση για ασφαλή συμπεράσματα.»
Καταλήγοντας, αναφέρω ότι, οι Καθ' ων η Αίτηση υπό τις περιστάσεις ενήργησαν νόμιμα, ενώ, αντίθετα, οι Αιτητές δεν απέσεισαν το βάρος απόδειξης που τους βαραίνει για την ορθότητα των ισχυρισμών τους.
Ολοκληρώνοντας δε την παρούσα απόφαση, οφείλω να υπενθυμίσω ότι, το δικαίωμα μιας χώρας να ρυθμίζει την είσοδο και παραμονή αλλοδαπών στο έδαφός της, αποτελεί, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, έκφραση της κυριαρχίας της (Μογο and Another ν, Republic (1988) 3 CLR 1203). Όπως ακόμα λέχθηκε στην Maria Slavova ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 1272/2000, ημερ. 18.4.2002, «Η διακριτική εξουσία του κράτους να αποφασίζει επί θεμάτων που αφορούν την είσοδο και παραμονή αλλοδαπού στο έδαφος της χώρας δεν είναι απεριόριστη. Η διοίκηση έχει καθήκον να εξετάζει την κάθε περίπτωση με καλή πίστη και εφόσον η διακριτική ευχέρεια της διοίκησης ασκείται καλόπιστα το δικαστήριο δεν έχει περιθώρια αμφισβήτησης της απόφασης. Βλ. Reyes ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 860/92, ημερ. 9.2.96, Amanda Marga Ltd ν. Republic (1985) 3 CLR 2583, Souleiman ν. Republic (1987) 3 CLR 224 και Mushtag ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 251/94, ημερ. 21.7.95.».
Η Κυπριακή Δημοκρατία, στα πλαίσια του «προεξάρχοντος κυριαρχικού της δικαιώματος να ελέγχει ποιοι διακινούνται και διαμένουν στο έδαφος της» (Svetoslav Stoyanov ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 718/2012, ημερ. 26.2.2014, ECLI:CY:AD:2014:D151, ECLl:CY:AD:2014:D151), έχει ευρεία διακριτική εξουσία να δέχεται αλλοδαπούς στην επικράτειά της, με μόνο περιορισμό την τήρηση της αρχής της καλής πίστης, η δε εξουσία της αυτή, ως απόρροια της αρχής της εθνικής και εδαφικής της κυριαρχίας, της παρέχει και τη δυνατότητα να αποκλείει αλλοδαπούς από το έδαφός της (Ιvαn Todorov Todorov ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 109/2000, ημερ. 14.12.2000). Eνόψει των όσων έχω προαναφέρει, κρίνω ότι, οι ενέργειες των Καθ' ων η Αίτηση αποδεικνύουν ότι έπραξαν σύμφωνα με τις αρχές της χρηστής διοίκησης και εντός των πλαισίων της διακριτικής τους ευχέρεια, ουδείς εκ των λόγων ακυρώσεως που προωθήθηκαν ευσταθεί και συνεπώς καταλήγω ότι ορθά εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση.
Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται. Επιδικάζονται €1500 έξοδα εναντίον των Αιτητών και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.
Λ. Ν. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΔΔΔ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο