ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
(Υπόθεση αρ. 839/2020)
31 Μαρτίου 2025
[ΚΕΛΕΠΕΣΙΗ, Δ.Δ.Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ AΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Π. Π.
Αιτητής,
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΔΙΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ Ή/ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ
Καθ’ ων η αίτηση
––––––––––––––––––––––––––––––––
Ν. Ξάνθου, για Γιώργος Φ. Πιττάτζης Δ.Ε.Π.Ε, δικηγόροι για τον αιτητή.
Π. Βασιλείου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, δικηγόρος για τους καθ’ ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΕΛΕΠΕΣΙΗ, Δ.Δ.Δ.: Αντικείμενο της παρούσας προσφυγής, συνιστά η νομιμότητα της απόφασης του Υπουργού Εργασίας, Προνοίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων με την οποία απορρίφθηκε η ιεραρχική προσφυγή που υπέβαλε ο αιτητής κατά της απόφασης της Αναπληρώτριας Διευθυντρίας Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων να εγκρίνει για ορισμένη μόνο χρονική περίοδο την αίτηση του για παροχή επιδόματος ανεργίας, η οποία κοινοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή ημερομηνίας 3.8.2020.
Ως προκύπτει από τα παραρτήματα της ένστασης και το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου ο αιτητής εργαζόταν σε ξενοδοχειακή μονάδα της εταιρείας P. Tofinis Estates Ltd, ως maître. Η εργοδότηση του αιτητή στην εν λόγω εταιρεία τερματίστηκε στις 23.11.2019 και στις 25.11.2019 ο αιτητής υπέβαλε αίτηση επιδόματος ανεργίας.
Ακολούθησε στις 6.12.2019 και στις 5.3.2020 η διενέργεια ελέγχου στις εγκαταστάσεις της ξενοδοχειακής μονάδας από τον Κλάδο Επιθεωρήσεων των Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων και η ετοιμασία σχετικής έκθεσης από την αρμόδια επιθεωρήτρια.
Η πιο πάνω έκθεση υποβλήθηκε στις 9.3.2020 ενώπιον της Αν. Διευθύντριας Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων, η οποία με επιστολή της ημερομηνίας 20.4.2020– και αφού κατέγραψε τα ευρήματα της επιθεωρήτριας - πληροφόρησε τον αιτητή ότι η αίτηση του εγκρίθηκε μερικώς και για συγκεκριμένη περίοδο καθώς και για το δικαίωμα του να υποβάλει ιεραρχική προσφυγή.
Σύμφωνα δε με τα όσα αναγράφονται στη ρηθείσα επιστολή κατά τον πρώτο έλεγχο, ήτοι στις 6.12.2019, ο αιτητής εντοπίστηκε μαζί με ένα από τους διευθυντές/μέτοχους της εταιρείας να συνομιλεί στο χώρο υποδοχής με δύο κυρίες, οι οποίες αρνήθηκαν να αποκαλύψουν τα ονόματά τους και να δώσουν κατάθεση. Αρχικά, ως καταγράφεται, η μία από τις κυρίες ανάφερε ότι βρίσκονταν εκεί για να συζητήσουν για δουλειά, αλλά στη συνέχεια, μετά από παρέμβαση του διευθυντή/μέτοχου της εταιρείας αυτή ανακάλεσε την αρχική της τοποθέτηση, δηλώνοντας με επιμονή ότι ήταν γνωστοί και είχαν περάσει για να τον δουν. Ως δε σημειώνεται στην εν λόγω επιστολή (αλλά επιβεβαιώνεται και από το ερυθρό 11 του διοικητικού φακέλου) σε κατάθεση που λήφθηκε από τον αιτητή, ο ίδιος υποστήριξε ότι ενώ περνούσε από το ξενοδοχείο, είδε σταθμευμένο το αυτοκίνητο του πρώην εργοδότη του και κατέβηκε για να τον χαιρετήσει. Περαιτέρω και ως καταγράφεται στην ίδια πάντα επιστολή, στα πλαίσια άλλου ελέγχου που έλαβε χώρα στις 5.3.2020, ο αιτητής εντοπίστηκε και πάλι στο χώρο υποδοχής του ξενοδοχείου να συνομιλεί με ένα άλλο διευθυντή/μέτοχο της εταιρείας καθώς επίσης και με ένα άλλο άτομο το οποίο πραγματοποιούσε συνέντευξη με σκοπό την πρόσληψη του στο ξενοδοχείο και το οποίο σύμφωνα με τα όσα δήλωσε στην κατάθεση του (ερυθρό 10 διοικητικού φακέλου) είχε εργαστεί κατά την προηγούμενη τουριστική περίοδο στο ξενοδοχείο στη θέση υπεύθυνου bar. Ως δε περαιτέρω αναγράφεται, ο αιτητής υποστήριξε ότι παρευρέθηκε εκεί για να δανειστεί χρήματα από τους πρώην εργοδότες του αφού εκκρεμούσε η εξέταση της αίτησης επιδόματος ανεργίας που υπέβαλε. Η επιστολή της Αν. Διευθύντριας κατέληγε ως ακολούθως:
«Ωστόσο, δεν θεωρούμε ότι αποτελεί σύμπτωση η εκεί παρουσία σας και τις δύο φορές που επισκέφθηκαν την ξενοδοχειακή μονάδα οι λειτουργοί των ΥΚΑ, ειδικότερα δε για τον λόγο ότι οι συναντήσεις σας με τους διευθυντές/μέτοχους πραγματοποιήθηκαν στον χώρο υποδοχής του ξενοδοχείου και στην παρουσία προσώπων που προσέρχονταν για συνεντεύξεις με σκοπό την εργοδότησή τους.
Κατά συνέπεια, η αίτησή σας εξετάστηκε και εγκρίθηκε για την περίοδο 25/11/2019 - 5/12/2019, προηγούμενη της ημερομηνίας που εντοπιστήκατε από τον Κλάδο Επιθεωρήσεων στην ξενοδοχειακή μονάδα κατά τον τρόπο που περιγράφεται πιο πάνω.[..]Ταυτόχρονα, λόγω των πρόσφατων μέτρων που λήφθηκαν εξαιτίας της πανδημίας, η αίτησή σας εγκρίνεται και από 16/3/2020, μέχρι 16/04/2020 ημερομηνία τελευταίας αυτόματης ανανέωσης υπογραφής.»
Κατά της πιο πάνω απόφασης ο αιτητής υπέβαλε στις 6.5.2020 ιεραρχική προσφυγή δυνάμει των προνοιών του άρθρου 83(1) του Ν.59(Ι)/2010 δια της οποίας αιτείτο την επανεξέταση της απόφασης της Αν. Διευθυντρίας των Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων αναφορικά με την απόρριψη της αίτησης του και τη μη καταβολή ανεργιακού επιδόματος για την περίοδο 6.12.2019 μέχρι 16.3.2020. Κατέγραφε δε- και μεταξύ άλλων- ο αιτητής ότι σε καμία περίπτωση δεν βρισκόταν στο ξενοδοχείο για να εκτελέσει οποιαδήποτε εργασία συναφή με την επιχείρηση, επαναλαμβάνοντας τα όσα ανέφερε στη κατάθεση του και ενώπιον των επιθεωρητών αναφορικά με τους λόγους παρουσίας του στο ξενοδοχείο, αρνούμενος ότι ως υπεύθυνος εστιατορίου διενεργούσε συνεντεύξεις καθώς και ότι το ξενοδοχείο ηταν κλειστό και δη «η κύρια είσοδος του ξενοδοχείου ήταν κλειστή και καλυμμένη απο πάνω μεχρι κάτω με μαύρες σακούλες».
Στα πλαίσια εξέτασης της ιεραρχικής προσφυγής του αιτητή ετοιμάστηκε και τέθηκε ενώπιον του αρμόδιου Υπουργού σχετικό σημείωμα ημερομηνίας 29.7.2020 με την εισήγηση όπως απορριφθεί η ιεραρχική προσφυγή.
Η Υπουργός Εργασίας Προνοίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή του αιτητή με απόφαση ημερομηνίας 31.7.2020 (ερυθρό 13 διοικητικού φακέλου) με το ακόλουθο περιεχόμενο:
«Μετά από εξέταση της υπόθεσης και αφού έχω λάβει υπόψη όλα τα στοιχεία που βρίσκονται στον φάκελο του Π. Π. κρίνω ότι η απόφαση της Αν. Διευθύντριας των Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων ημερομηνίας 24/04/2020, να τερματίσει την καταβολή επιδόματος ανεργίας του από 06/12/2019, με την αιτιολογία ότι εντοπίστηκε στο χώρο της προηγούμενης εργασίας του να εργάζεται, είναι ορθή και ως εκ τούτου απορρίπτω την Ιεραρχική Προσφυγή».
Η απορριπτική απόφαση της Υπουργού, η νομιμότητα της οποίας συνιστά και το αντικείμενο της υπό κρίση Προσφυγής, κοινοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή ημερομηνίας 3.8.2020, στην οποία και αφού επαναλαμβάνονταν τα όσα καταγράφηκαν στην επιστολή της Αν. Διευθύντριας ημερομηνίας 24.4.2020, καταγράφονταν και τα ακόλουθα, τα οποία εντοπίζονται αυτούσια στο προαναφερθέν σημείωμα του λειτουργού :
«Ωστόσο όπως σας εξηγήθηκε και στην επιστολή που σας στάληκε, αφού εξετάστηκε η αίτησή σας, δεν θεωρήθηκε από τις Υπηρεσίες Κοινωνικών Ασφαλίσεων ότι αποτελεί σύμπτωση η εκεί παρουσία σας και τις δύο φορές που επισκέφθηκαν την ξενοδοχειακή μονάδα οι λειτουργοί τους, ειδικότερα δε για τον λόγο ότι οι συναντήσεις σας με τους διευθυντές/μέτοχους πραγματοποιήθηκαν στον χώρο υποδοχής του ξενοδοχείου και στην παρουσία προσώπων που προσέρχονταν για συνεντεύξεις με σκοπό την εργοδότησή τους.
Είναι δε αξιοσημείωτο ότι παρόλο ότι εντοπιστήκατε την πρώτη φορά από τον Κλάδο Επιθεωρήσεων στον χώρο του ξενοδοχείου, κάτω από τις συνθήκες που περιγράφονται πιο πάνω, ουδόλως Θορυβηθήκατε από τη σοβαρότητα του εκεί εντοπισμού σας από τον Κλάδο Επιθεωρήσεων. Στην αντίθεση περίπτωση, εάν ίσχυαν οι ισχυρισμοί σας και δεν εργαζόσασταν ήδη στο ξενοδοχείο, αλλά είχατε ανάγκη να δανειστείτε χρήματα από πρώην εργοδότη σας, Θα διευθετούσατε κάποια συνάντηση εκτός επιχείρησης και δεν Θα ρισκάρατε να εντοπιστείτε ξανά στον χώρο εργασίας σας, έχοντας την ανάγκη να προβάλετε εκ νέου δικαιολογίες για την εκεί παρουσία σας..[..]
H Προσφυγή σας εξετάστηκε βάσει των προνοιών του άρθρου 83(1) του περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου του 2010, και αφού λήφθηκαν υπόψη τα επιχειρήματα που έχετε καταθέσει στην Προσφυγή, καθώς και οι σχετικές πρόνοιες της Νομοθεσίας, έχει αποφασιστεί η απόρριψη της, εφόσον διαπιστώθηκε ότι ορθά η Αν. Διευθύντρια Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων τερμάτισε την καταβολή του επιδόματος ανεργίας σας από 06/12/2019, αφού εντοπιστήκατε από τους επιθεωρητές σε δύο ξεχωριστές περιπτώσεις, στο χώρο της ξενοδοχειακής μονάδας στην οποία εργαζόσασταν προηγουμένως κατά τον τρόπο που περιγράφεται πιο πάνω.»
Σημειώνεται ότι στην πιο πάνω επιστολή αναφέρετο ότι παρά το ότι η καταβολή ανεργιακού επιδόματος του αιτητή τερματίστηκε από 6.12.2019, η αίτηση του εγκρίθηκε λόγω έναρξης των περιοριστικών μέτρων για την πανδημία και για περίοδο από 16.3.2020 μέχρι 16.04.2020 ενώ βάσει του συστήματος αυτόματης ανανέωσης υπογραφής, σύμφωνα με το οποίο η τελευταία υπογραφή του ανανεώθηκε στις 11.6.2020, θα καταβαλλόταν στον αιτητή ολόκληρο το επίδομα ανεργίας. Σχετικές προδικαστικές ενστάσεις δεν ηγέρθηκαν, αλλά ούτε και προβλήθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου ισχυρισμός εκ μέρους της συνηγόρου των καθ’ ων η αίτηση, που χειριζόταν κατ΄ εκείνο το χρόνο την υπόθεση ότι καταβλήθηκε όλο το ανεργιακό επίδομα που θα μπορούσε να λάβει ο αιτητής σύμφωνα με το άρθρο 31 (3) του Νόμου. Άλλωστε ο αιτητής με τη γραπτή του αγόρευση διευκρίνισε το ζήτημα, σημειώνοντας πως οι καθ΄ων η αίτηση ενέκριναν την παροχή επιδόματος ανεργίας μόνο για την περίοδο 25.11.2019- 5.12.2019, απορρίπτοντας συναφώς την αίτηση του για περίοδο 6.12.2019-15.3.2020 καθώς και ενέκριναν την αίτηση του από 16.3.2020 και εντεύθεν λόγω των μέτρων στήριξης που τέθηκαν σε ισχύ λόγω της πανδημίας. Ως διατείνεται δε δικαιούτο να του καταβληθεί ανεργιακό επίδομα και έπειτα ειδικό ανεργιακό επίδομα λόγω πανδημίας και επομένως αυτό που επιζητεί με την παρούσα Προσφυγή είναι η ακύρωση της απόφασης του Υπουργού για τη μη έγκριση της αίτησης του για περίοδο από 6.12.2019-16.3.2020. Αυτή δε η θέση του αιτητή ουδόλως αμφισβητήθηκε από την πλευρά των καθ’ ων η αίτηση. Άλλωστε στο ίδιο το σημείωμα του λειτουργού ημερομηνίας 29.7.2020- από το οποίο διαφαίνεται πρόθεση να διενεργηθούν καταβολές στον αιτητή μέχρι τον Αύγουστο, παραμένοντας ωστόσο άγνωστο εάν πράγματι καταβλήθηκαν και σε τι βεβαίως αυτές αντιστοιχούν- ρητώς καταγράφεται ότι ο αιτητής δεν θα έπαιρνε άλλο ανεργιακό επίδομα εάν δεν προέκυπτε η πανδημία του Covid-19. Επομένως και δοθέντος ότι είναι εκατέρωθεν παραδεκτό ότι τερματίστηκε η καταβολή ανεργιακού επιδόματος από 6.12.2019 ένεκα του εντοπισμού του αιτητή στο χώρο της ξενοδοχειακής μονάδας καθώς και εν τη ελλείψει οποιουδήποτε ισχυρισμού εκ μέρους των καθ΄ων η αίτηση ή στοιχείου από το διοικητικό φάκελο ότι καταβλήθηκε στον αιτητή το επίδομα ανεργίας για την περίοδο που του αποκόπηκε, προχωρώ να εξετάσω τους προβαλλόμενους ενώπιον μου ισχυρισμούς.
Προς ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης προβάλλεται από την πλευρά του αιτητή ότι η επίδικη απόφαση είναι προϊόν μη δέουσας έρευνας, πλάνης και ελλιπούς αιτιολογίας. Καταρχάς υποβάλλει ο αιτητής ότι το ξενοδοχείο, το οποίο λειτουργεί μόνο την καλοκαιρινή περίοδο, είχε αναστείλει τη λειτουργία του στις 23.11.2019, εξού και ο αιτητής, του οποίου η απασχόληση ως υπεύθυνου εστιατορίου τερματίστηκε, υπέβαλε αίτηση για ανεργιακό επίδομα στις 25.11.2019. Περαιτέρω, ο αιτητής επαναλαμβάνει τα όσα ανέφερε στην κατάθεση του αλλά και στην ιεραρχική του προσφυγή περί των λόγων που εντοπίστηκε στο χώρο του ξενοδοχείου κατά τις δυο επιθεωρήσεις ήτοι ότι την πρώτη φορά ήθελε να χαιρετήσει τον ιδιοκτήτη και τη δεύτερη ότι πήγε για να ζητήσει δανεικά χρήματα, σημειώνοντας, μεταξύ άλλων, ότι με την ιεραρχική του προσφυγή επισύναψε και αντίγραφο της επιταγής που του δόθηκε από την εταιρεία ως δανεικά, τονίζοντας παράλληλα ότι αυθαίρετα και χωρίς οποιαδήποτε έρευνα κρίθηκε ότι διενεργούσε συνεντεύξεις. Ως προς τούτο δε παραπέμπει στην κατάθεση που έλαβαν οι επιθεωρητές από τον κ. Τ., κατά τον έλεγχο ημερομηνίας 5.3.2020, ο οποίος δήλωσε ότι πήγε στο ξενοδοχείο για να μιλήσει με κάποιο από τους ιδιόκτητες και όχι με τον maître του εστιατορίου, ήτοι τον αιτητή. Με αυτά ως δεδομένο, εισηγείται ο αιτητής ότι το συμπέρασμα των καθ΄ων η αίτηση ότι ο αιτητής εργαζόταν σε ένα ερμητικά κλειστό ξενοδοχείο, επειδή απλώς και μόνο εντοπίστηκε εκεί είναι ακροσφαλές και παράλογο. Κατά τον αιτητή, οι καθ΄ων η αίτηση όφειλαν, ως εισηγείται με την απαντητική του γραπτή του αγόρευση, να διεξάγουν δέουσα έρευνα και «να τεκμηριώσουν την κατ' ισχυρισμό ενεργό συμμετοχή του αιτητή στην εμπορική δραστηριότητα του ξενοδοχείου», το οποίο ως γνώριζαν οι καθ΄ων η αίτηση ήταν κλειστό και δεν λειτουργούσε. Η δε απλή πιθανολόγηση στην οποία οι καθ΄ων η αίτηση προέβηκαν αποφασίζοντας ότι «δεν αποτελεί σύμπτωση» ο εντοπισμός του αιτητή στο ξενοδοχείο και ότι εάν ίσχυαν οι ισχυρισμοί του ο ίδιος «δεν θα ρίσκαρε να εντοπιστεί ξανά στο ξενοδοχείο» καθιστά την απόφαση των καθ΄ων η αίτηση να απορρίψουν την αίτηση του αιτητή για παροχή επιδόματος ανεργίας από 6.12.2019 μέχρι 15.3.2020 τρωτή. Κατέληγε δε η πλευρά του αιτητή ότι δεν επεξηγείται πως ο αιτητής δεν πληρεί τις προϋποθέσεις για λήψη του επιδόματος ανεργίας, ώστε η απόφαση να καθίσταται αναιτιολόγητη και ως προς τούτο.
Η πλευρά των καθ’ ων η αίτηση, απορρίπτοντας όλους τους πιο πάνω ισχυρισμούς, υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθόλα νόμιμη, δεόντως αιτιολογημένη καθώς και ότι λήφθηκε μετά από δέουσα έρευνα. Επισημαίνει δε, ότι οι λόγοι ακύρωσης που προβάλλονται δεν αιτιολογούνται σύμφωνα με τον Κανονισμό 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962 καθώς και ότι οι ισχυρισμοί του αιτητή προβάλλονται με γενικό και αόριστο τρόπο. Επί της ουσίας του ζητήματος και προς αντίκρουση των ισχυρισμών του αιτητή η πλευρά των καθ’ ων η αίτηση με αναφορά στην κατάληξη της επιθεωρήτριας υποβάλλει ότι «με βάση τον έλεγχο που έγινε και με δεδομένο ότι ο αιτητής ήταν υπεύθυνος του εστιατορίου στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο κατά την αντίστοιχη περίοδο του προηγούμενου έτους ο αιτητής τις ημέρες που εντοπίστηκε στο ξενοδοχείο συμμετείχε σε συνεντεύξεις για πρόσληψη προσωπικού», η Αν. Διευθύντρια αποφάσισε να εγκρίνει την καταβολή επιδόματος ανεργίας για περίοδο από 25.11.2019 έως 5.12.2019, ήτοι την προηγούμενη ημέρα κατά την οποία ο αιτητής εντοπίστηκε στο ξενοδοχείο, απόφαση την οποία η Υπουργός και αφού έλαβε υπόψη όλα τα στοιχεία, έκρινε ως ορθή. Πρόσθετα υποβάλλεται ότι η αιτιολόγηση της απόφασης είναι πλήρης και προκύπτει τόσο από το κείμενο της προσβαλλόμενης πράξης όσο και από το σύνολο του διοικητικού φακέλου. Καταληκτικά υποστηρίζει ότι η επίδικη απόφαση λήφθηκε δυνάμει των σχετικών προνοιών του Ν. 59 (Ι)/2010 καθώς και ότι ορθώς απορρίφθηκε η ιεραρχική προσφυγή του αιτητή για το λόγο ότι αυτός εντοπίστηκε στο χώρο της προηγούμενης εργασίας του να εργάζεται.
Έχω εξετάσει με προσοχή τις εκατέρωθεν θέσεις των συνηγόρων σε συνάρτηση με το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου της υπόθεσης.
Εν πρώτοις δε θα συμφωνήσω με τη θέση των καθ΄ων η αίτηση περί μη επαρκούς δικογράφησης δεδομένου ότι οι προβληθέντες λόγοι ακύρωσης περί ελλιπούς έρευνας, πλάνης και ανεπαρκούς αιτιολογίας σαφώς περιλαμβάνονται και εξειδικεύονται στα νομικά σημεία της Προσφυγής και ως εκ τούτου θα τύχουν δικαστικής εξέτασης. Oύτε όμως με βρίσκει σύμφωνη η θέση ότι οι ισχυρισμοί του αιτητή είναι γενικοί και αόριστοι. Τουναντίον κρίνω, ότι δικαίως παραπονείται ο αιτητής και ότι είναι βάσιμοι οι ισχυρισμοί που εγείρει περί ελλιπούς έρευνας και ελλιπούς αιτιολογίας ώστε και το ενδεχόμενο εμφιλοχώρησης πλάνης να μην μπορεί να αποκλειστεί.
Σημειώνεται ότι η καταβολή του επιδόματος ανεργίας προβλέπεται στο άρθρο 31 του Περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου (Ν.59(Ι)/2010) σύμφωνα με τις πρόνοιες του οποίου, επίδομα ανεργίας καταβάλλεται σε ασφαλισμένο πρόσωπο που ικανοποιεί τις σχετικές ασφαλιστικές προϋποθέσεις, είναι ηλικίας μεταξύ δεκαέξι και εξήντα πέντε ετών και δεν δικαιούται θεσµοθετηµένη σύνταξη, για κάθε ημέρα ανεργίας για την οποία ο αιτητής αποδεικνύει ότι είναι άνεργος, ικανός και διαθέσιμος για εργασία ή ότι είναι άνεργος και τυγχάνει επαγγελματικής εκπαίδευσης µε βάση σχέδιο εγκεκριµένο από τον Υπουργό.
Τα γεγονότα έχουν εν εκτάσει καταγραφεί ανωτέρω. Aπό τα ενώπιον μου έγγραφα καθίσταται σαφές ότι η επίδικη απόφαση για τερματισμό της καταβολής του επιδόματος ανεργίας του αιτητή από 6.12.2019 στηρίχθηκε στο ότι ο αιτητής, σε δυο επιθεωρήσεις που πραγματοποιήθηκαν στο ξενοδοχείο, ήτοι στις 6.12.2019 και 5.3.2020 εντοπίστηκε να συνομιλεί στο χώρο υποδοχής του ξενοδοχείου με τους διευθυντές/μέτοχους της εταιρείας καθώς και με άλλα άτομα που προσέρχονταν για συνέντευξη με σκοπό την εργοδότηση τους. Ειδικότερα και ως δε καταγράφεται στο σημείωμα του λειτουργού ημερομηνίας 29.7.2020, το οποίο ετοιμάστηκε στα πλαίσια της ιεραρχικής προσφυγής και τέθηκε ενώπιον της Υπουργού καθώς και στην ίδια την επιστολή που κοινοποιήθηκε στον αιτητή ημερομηνίας 3.8.2020 δια της οποίας πληροφορείτο για την απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής του, ο αιτητής κατά τον πρώτο έλεγχο εντοπίστηκε να συνομιλεί στο χώρο υποδοχής μαζί με κάποιο από τους διευθυντές/ μετόχους σε δυο κυρίες, η μια εκ των οποίων ανέφερε ότι «βρίσκονταν εκεί για να συζητήσουν για δουλειά». Σημειώνεται ότι και τα δυο αυτά άτομα, ως ρητώς καταγράφεται, αρνήθηκαν να δώσουν κατάθεση και να αποκαλύψουν τα ονόματα τους στους επιθεωρητές. Κατά το δε δεύτερο έλεγχο ο αιτητής εντοπίστηκε και πάλι στο χώρο υποδοχής να συνομιλεί με άλλο διευθυντή/μέτοχο της εταιρείας και ένα άτομο και συγκεκριμένα τον κ. Τ., ο οποίος πραγματοποιούσε, ως καταγράφεται, συνέντευξη με σκοπό τη πρόσληψη του και ο οποίος, ως αναφέρεται στο ρηθέν σημείωμα του λειτουργού, έδωσε κατάθεση αναφορικά με το λόγο που βρισκόταν εκεί, δηλώνοντας ότι ήταν υπεύθυνος bar.
Τούτα όμως τα στοιχεία και δη η απλή και μόνη αναφορά ότι ο αιτητής εντοπίστηκε «να συνομιλεί» εκάστη φορά με κάποιον από τους διευθυντές/μετόχους της εταιρείας και άτομα που προσέρχονταν για να «συζητήσουν για εργασία» δεν μπορούσαν, άνευ περαιτέρω διερεύνησης, να αποτελέσουν επαρκές έρεισμα που να επέτρεπε στην Υπουργό να καταλήξει με ασφάλεια στο συμπέρασμα ότι ο αιτητής «εντοπίστηκε στο χώρο της προηγούμενης εργασίας του να εργάζεται ».
Πέραν των όσων ο αιτητής ανέφερε τόσο με την κατάθεση του όσο και με την ιεραρχική του προσφυγή για τους λόγους που τον οδήγησαν να παρευρεθεί κατ’ εκείνες τις ημέρες στο ξενοδοχείο(ήτοι ότι κατά τη πρώτη φορά επρόκειτο για ένα τυχαίο περιστατικό και τη δεύτερη φορά για να ζητήσει δανεικά χρήματα ένεκα της οικονομικής δυσχέρειας στην οποία βρισκόταν, αποτελεί κύρια θέση του αιτητή ότι ο Υπουργός οδηγήθηκε στο ακροσφαλές συμπέρασμα ότι ο αιτητής εργαζόταν στο ξενοδοχείο χωρίς όμως να εξεταστεί ή έστω να απασχολήσει το γεγονός ότι το ξενοδοχείο ήταν κλειστό, κάτι που ο αιτητής υπέδειξε και με την ιεραρχική του προσφυγή.
Είναι δε ορθή η θέση του αιτητή. Στο διοικητικό φάκελο δεν εντοπίζεται οποιαδήποτε κρίση ή καταγραφή έστω και στο υπηρεσιακό σημείωμα του λειτουργού, από την οποία να προκύπτει ότι πράγματι εξετάστηκε ή έστω απασχόλησε την Υπουργό κατά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης αυτή η πτυχή και δη το κατά ποσόν ο αιτητής θα μπορούσε πράγματι να εργάζεται σε ένα ξενοδοχείο, το οποίο ως εισηγείται, ήταν κλειστό και σε κάθε περίπτωση δεν λειτουργούσε. Ούτε όμως από τη μοναδική κατάθεση που λήφθηκε από τους επιθεωρητές από άτομο που εντοπίστηκε στο χώρο υποδοχής επιβεβαιώνεται με ασφάλεια ή έστω καταδεικνύεται ότι ο αιτητής συμμετείχε πράγματι ή είχε οποιαδήποτε εμπλοκή σε συνεντεύξεις για πρόσληψη προσωπικού και επομένως ότι εργαζόταν στο ξενοδοχείο. Επί τούτου παρατηρώ ότι ουδόλως φαίνεται να απασχόλησε ή έστω να προβλημάτισε ότι ο ίδιος ο κ. Τ. στη ληφθείσα κατάθεση του δήλωνε ότι «σήμερα είμαι στο ξενοδοχείο γιατί ήρθα να μιλήσω με κάποιο από τους ιδιοκτήτες για δουλειά με την έναρξη της τουριστικής περιόδου» χωρίς, όμως ως εισηγείται η πλευρά του αιτητή, να εμπλέκει καθ΄ οιονδήποτε τρόπο τον αιτητή. Ούτε όμως φαίνεται, ως ο αιτητής εισηγείται, να διερευνήθηκε περαιτέρω ή έστω να εξετάστηκε και να απορρίφθηκε η βασιμότητα της θέσης του αιτητή στην ιεραρχική του προσφυγή ότι οι δυο κυρίες που εντοπίστηκαν κατά τον πρώτο έλεγχο, οι οποίες ήταν συγγενείς του ιδιοκτήτη, εργάζονταν κατά την προηγούμενη περίοδο στο τμήμα της κουζίνας και ουδεμία σχέση είχαν με την (προηγούμενη) εργασία του αιτητή στο ξενοδοχείο ως maître εστιατορίου, ώστε ο τελευταίος να δύναται να συμμετέχει σε συνεντεύξεις πρόσληψης τους.
Το ελάχιστον που καταδεικνύεται από τις πιο πάνω καταγραφές και με δεδομένες τις θέσεις του αιτητή ήτοι ότι η παρουσία του στο χώρο υποδοχής του ξενοδοχείου δεν θα μπορούσε αυτόματα και δίχως άλλο να σήμαινε ότι ο ίδιος εργαζόταν σε ένα ερμητικά κλειστό ξενοδοχείο, είναι ότι θα έπρεπε να είχε διενεργηθεί εκτενέστερη έρευνα ώστε η Υπουργός να μπορούσε να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα περί εργασίας ή μη του αιτητή (Μ.Κ.Φ Κρεαταγορά Παχνιώτης και Δημοκρατίας (Υπόθεση αρ.406/19, ημερομηνίας 25/2/21) Περικλή v Δημοκρατίας (Υπόθεση αρ.1708/11, ημερομηνίας 9/5/14), ECLI:CY:AD:2014:D299 Καμένος και Δημοκρατίας (Υπόθεση αρ.1534/15, ημερομηνίας 25/5/19). Αυτό δε, δεν ήταν μόνο αναμενόμενο αλλά και επιβεβλημένο δοθέντος ότι κατά πάγια νομολογία η εξέταση της ιεραρχικής προσφυγής, ως αυτή προνοείται στις διατάξεις του άρθρου 83 του Ν.59(Ι)/10, δεν λειτουργεί ως έφεση αλλά ως νέα διερεύνηση όλων των δεδομένων από το ιεραρχικά ανώτερο όργανο, ώστε να εξεταστούν όλα εξ υπαρχής, να διορθωθούν τα όποια λάθη ή παραλείψεις έγιναν ενδεχομένως από το διοικητικό όργανο και να καταλήξει στα δικά του ανεξάρτητα συμπεράσματα(Tsouloftas v. Republic (1983)3 C.L.R.426, Kyriakou v. Republic (1986) 3 C.L.R. 1207), Εταιρεία Αστικών Λεωφορείων Πάφου (ΑΔΕΠΑ) Λτδ. ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 837) Ιωαννίδου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2013) 3 Α.Α.Δ 75) Ανδρέας Ιωάννου και Δημοκρατίας (Υπόθεση αρ. 547/2011, ημερομηνίας 24/1/13).
Όπως είναι νομολογημένο, οι αρχές του διοικητικού δικαίου επιβάλλουν τη διεξαγωγή έρευνας με σκοπό τη διαπίστωση όλων των συναφών ουσιωδών γεγονότων. Η διερεύνηση των ουσιωδών θεμάτων τα οποία παρέχουν τη βάση για ασφαλή συμπεράσματα συνιστούν το κριτήριο για τον χαρακτηρισμό μιας έρευνας ως πλήρους. Η δε επάρκεια της ελέγχεται ως προς τη διερεύνηση κάθε γεγονότος που σχετίζεται με το υπό εξέταση ζήτημα (Reyes και Κυπριακής Δημοκρατίας (Αναθεωρητική Έφεση αρ. 181/12, ημερομηνίας 24/10/18) Motorways Ltd v. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 447, Ράφτης ν. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 345). (Λ. Σκυλλουριώτη v. Δήμου Λευκωσίας (Έφεση κατά απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου, αρ. 38/2016, ημερομηνίας 1/7/2022).
Εν προκειμένω, από το περιεχόμενο του φακέλου, προκύπτουν εύλογα ερωτήματα τα οποία το Δικαστήριο, δεν είναι σε θέση να απαντήσει, αλλά ούτε σύμφωνα με τη νομολογία δύναται να υπεισέλθει και να εκφράσει κρίση (SKETSIOS & LARCOS DEVELOPPERS LTD και Δημοκρατίας( Αναθεωρητική Έφεση αρ. 22/16, ημερομηνίας 6/6/23), ECLI:CY:AD:2023:C193 (Ηλιόπουλος ν. ΑΗΚ (2000)3 ΑΑΔ 438), Συμεωνίδου κ.ά. ν. Κυπριακή Δημοκρατία (1997) 3Α.Α.Δ. 145). Για παράδειγμα δεν διευκρινίζεται ποια ήταν εν τέλει η εργασία που καταλογίστηκε στον αιτητή ότι εκτελούσε τη δεδομένη χρονική στιγμή και πώς αυτή η συγκεκριμένη εργασία διασυνδέεται με την όποια συμμετοχή του σε συνεντεύξεις για πρόσληψη προσωπικού. Τούτο δε όταν είναι κοινώς παραδεκτό ότι κατά την προηγούμενη περίοδο λειτουργίας του ξενοδοχείου, ο αιτητής εργαζόταν ως υπεύθυνος εστιατορίου.
Ούτε και βεβαίως μπορούν να συνιστούν επαρκή και σαφή αιτιολογία- δεδομένης μάλιστα και της δυσμενούς φύσης της προσβαλλόμενης για τον αιτητή απόφασης- οι γενικές και υποθετικές αναφορές στο σημείωμα του λειτουργού, οι οποίες επαναλαμβάνονται και στην ενημερωτική επιστολή ημερομηνίας 3.8.2020 προς τον αιτητή ήτοι ότι δεν θεωρήθηκε ότι «αποτελεί σύμπτωση» η παρουσία του αιτητή κατά τους δυο ελέγχους ή ότι εάν πράγματι ίσχυαν οι ισχυρισμοί του αιτητή και είχε ανάγκη να δανειστεί χρήματα θα διευθετούσε συνάντηση εκτός επιχείρησης και «δεν θα ρίσκαρε να εντοπιστεί ξανά στον χώρο εργασίας».
Είναι δε ακριβώς για όλους τους πιο πάνω λόγους που και υπό τις περιστάσεις που συναπαρτίζουν την παρούσα υπόθεση, ούτε η γενικόλογη αναφορά της Υπουργού ότι έχει λάβει υπόψη όλα τα στοιχεία και τις μαρτυρίες που βρίσκονται στο φάκελο του αιτητή επαρκεί ώστε να προσδώσει την απαιτούμενη αιτιολογία, η οποία ουδόλως δύναται και υπό τις περιστάσεις, που έχουν ήδη εκτεθεί, να συμπληρωθεί, ως η πλευρά των καθ΄ων η αίτηση εισηγείται, από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου, αφού τα στοιχεία αυτού δεν είναι σαφώς και αρρήκτως συνδεδεμένα με τη ληφθείσα απόφαση ώστε να μπορεί να λεχθεί ότι στοιχειοθετούν ευθέως, αμέσως και αναπόφευκτα την επίδικη κατάληξη (SKETSIOS & LARCOS DEVELOPPERS LTD και Δημοκρατίας( Αναθεωρητική Έφεση αρ. 22/16, ημερομηνίας 6/6/23), ECLI:CY:AD:2023:C193 (Ηλιόπουλος ν. ΑΗΚ (2000)3 ΑΑΔ 438), Συμεωνίδου κ.ά. ν. Κυπριακή Δημοκρατία (1997) 3Α.Α.Δ. 145), GUO SHUYING v Δημοκρατίας(Έφεση κατά απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Αρ. 64/2017, ημερομηνίας 7/11/23) και Σανταφιανός v Δημοκρατίας (Αναθεωρητική Έφεση αρ, 108/15, ημερομηνίας 3/6/22).
Συνεπακόλουθα και στη βάση των ανωτέρω διαπιστώσεων δεν μπορεί να αποκλειστεί ούτε το ενδεχόμενο εμφιλοχώρησης πλάνης στο συλλογισμό των καθ΄ων η αίτηση (Κωνσταντίνου ν. Συμβουλίου Αμπελουργικών Προϊόντων (1992) 3 ΑΑΔ 228 και Δημοκρατίας ν. Μαυρομμάτη κ.α. (1991) 3 ΑΑΔ 543).
Κατά συνέπεια και στη βάση των ανωτέρω η επίδικη απόφαση ακυρώνεται.
H προσφυγή επιτυγχάνει. Επιδικάζονται έξοδα ύψους €1700 πλέον Φ.Π.Α υπέρ του αιτητή και εναντίον των καθ’ ων η αίτηση.
Κελεπέσιη, Δ.Δ.Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο