ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ  

(Υπόθεση αρ. 1131/2023(iJ))

16 Απριλίου 2025

 [ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.]

ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

 TREZEK OIL LIMITED

Αιτήτρια,

ν.

1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ

3. ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ

Καθ’ ων η αίτηση.

……………………………

Πολύκαρπος Φιλίππου, για Πολύκαρπος Φιλίππου & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για την αιτήτρια.

Θεοδώρα Πιπερή - Χριστοδούλου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση.

Μαρία Αντωνίου, μαζί με Σοφία Νικολάου, για Χρυσαφίνης και Πολυβίου Δ.Ε.Π.Ε., για τα ενδιαφερόμενα μέρη.

 

  Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.: Στις 18.7.2023, η αιτήτρια καταχώρησε την υπό εκδίκαση προσφυγή, με την οποία αξιώνει από το Δικαστήριο, θεραπεία, ως εξής:-

«Δήλωση και/ή απόφαση Δικαστηρίου ότι οι αποφάσεις και/ή πράξεις των Καθ’ ων η αίτηση με βάσει [sic] τις οποίες εκδόθηκε και/ή έκδοση Πολεοδομικής Άδειας και Άδειας Οικοδομής αριθμός Β248/2022 για την ανέγερση πρατηρίου πετρελαιοειδών επί του Τεμαχίου […] του Φύλλου Σχέδιου […], το οποίο βρίσκεται εντός των χωρητικών ορίων της Κοινότητας Χλώρακας Πάφου, είναι άκυρες και/ή παράνομες και στερούνται οποιουδήποτε νόμιμου αποτελέσματος».

 

  Στα γεγονότα της αίτησης ακυρώσεως, αναφέρεται πως η αιτήτρια είναι η διαχειρίστρια του πρατηρίου πετρελαιοειδών Staroil το οποίο λειτουργεί σε μέρος του τεμαχίου […] του Φ./Σχ. […] Τμήμα 2 στην τοποθεσία Πήλος του χωριού Χλώρακα Πάφου, πρατήριο το οποίο λειτουργεί από το 2013. Βρίσκεται επί του παραλιακού δρόμου ο οποίος συνδέει την Πάφο με την Πέγεια, εντός των χωρητικών ορίων της Κοινότητας Χλώρακας.

 

  Στην παράγραφο 5 των γεγονότων της προσφυγής, η αιτήτρια αναφέρει πως κατά ή περί τέλος Ιουνίου του 2023, πληροφορήθηκε ότι οι ιδιοκτήτες του τεμαχίου με αρ. […], Φ./Σχ.[…] και […], εξασφάλισαν πολεοδομική άδεια και άδεια οικοδομής για την κατασκευή νέου πρατηρίου πετρελαιοειδών σε απόσταση περίπου 500 μέτρων από το πρατήριό της.

 

  Όπως επίσης αναφέρεται στην παράγραφο 6 των γεγονότων:-

«Από την πιθανή λειτουργία του υπό κατασκευή πρατηρίου θα επηρεαστεί άμεσα ο κύκλος εργασιών του πρατηρίου Staroil το οποίο διαχειρίζεται η Αιτήτρια».  

 

  Η προσφυγή επιδόθηκε προς τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, το Υπουργείο Εσωτερικών και το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως. Μετά από οδηγίες του Δικαστηρίου, η επίδοση έλαβε χώρα και σε σχέση με τα ενδιαφερόμενα μέρη, ιδιοκτήτες του επίδικου τεμαχίου, ως επίσης και στην εταιρεία Hellenic Petroleum Cyprus Ltd, εκμισθώτρια του προαναφερόμενου τεμαχίου.

 

  Στην Ένσταση που καταχωρίσθηκε από την ευπαίδευτη συνήγορο της Δημοκρατίας, εγείρονται τέσσερις προδικαστικές ενστάσεις. Προβάλλεται η θέση πως με την προσφυγή, δεν προσδιορίζεται συγκεκριμένη εκτελεστή διοικητική πράξη, πως η προσφυγή έχει ασκηθεί εκπρόθεσμα, ότι η αιτήτρια στερείται εννόμου συμφέροντος να εγείρει και να προωθήσει την προσφυγή της και πως προσβάλλονται περισσότερες από μία διοικητικές πράξεις.

 

  Στα γεγονότα της Ένστασης των καθ’ ων η αίτηση, αναφέρεται πως η προσφυγή αφορά την Πολεοδομική Άδεια με αρ. ΠΑΦ/999/2011 που χορηγήθηκε προς τα ενδιαφερόμενα μέρη για την ανέγερση πρατηρίου πετρελαιοειδών, πλυντηρίου και περίφραξης εντός του τεμαχίου με αρ. […], Φ./Σχ.[…], Τμήμα 2 στη Χλώρακα, ημερομηνίας 24.5.2013. Όπως αναφέρεται, ισχύον Σχέδιο Ανάπτυξης, είναι το Τοπικό Σχέδιο Πάφου 2011, Εγκεκριμένο 2013. Το επίδικο τεμάχιο με αρ. […], περιλαμβάνεται στην Εμπορική Ζώνη Εβ10 και εμπίπτει σε Άξονα Δραστηριότητας Κατηγορίας IV, βρίσκεται εντός του Ορίου Υδατοπρομήθειας της Κοινότητας και εφάπτεται στον παραλιακό δρόμο Χλώρακας – Λέμποας – Κισσόνεργας, ο οποίος σύμφωνα με το Τοπικό Σχέδιο Πάφου, αποτελεί δρόμο πρωταρχικής σημασίας, η χάραξη του οποίου έχει δημοσιευθεί με την δημοσίευση του σχεδίου ανάπτυξης.

 

  Όπως αναφέρεται, κατά την μελέτη της αίτησης, προηγήθηκε η διεξαγωγή διαβουλεύσεων με άλλα αρμόδια Τμήματα και Υπηρεσίες, οι απόψεις των οποίων ήταν θετικές ή και υπό όρους, όροι που τέθηκαν ως μέρος της εκδοθείσας άδειας.

 

  Αφού λήφθηκε υπόψη πως το επίδικο τεμάχιο εφάπτεται δρόμου πρωταρχικής σημασίας αφενός και αφετέρου, εμπίπτει εξ ολοκλήρου σε άξονα δραστηριότητας, κρίθηκε πως δεν υπήρχε κανένας περιορισμός σε ό,τι αφορά τα υφιστάμενα στην περιοχή πρατήρια, βάσει της χωροθετικής πολιτικής για τα Πρατήρια Πετρελαιοειδών, παράγραφο 27.2 του Τοπικού Σχεδίου Πάφου 2011, Εγκεκριμένο 2013. Περιορισμοί τίθενται, σε σχέση με τεμάχια τα οποία εφάπτονται μεν δρόμου πρωταρχικής σημασίας, αλλά δεν εμπίπτουν εξ ολοκλήρου σε άξονες δραστηριότητας, όπου υπό προϋποθέσεις μπορεί να επιτραπεί η χορήγηση άδειας λειτουργίας πρατηρίου, εφόσον κριθεί πως η περιοχή δεν εξυπηρετείται επαρκώς από άλλα πρατήρια πετρελαιοειδών και πως δεν είναι δυνατή η τοποθέτηση πρατηρίων σε απόσταση μικρότερη των 1000 μέτρων μεταξύ τους.

 

  Όπως αναφέρεται στην Ένσταση, το θέμα της απόστασης από το υφιστάμενο πρατήριο πετρελαιοειδών της αιτήτριας, εξετάστηκε υπό το φως της Εγκυκλίου 1/2013 του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών, βάσει της οποίας η αναγκαιότητα για νέο πρατήριο αποδεικνύεται, όταν η απόσταση του νέου πρατηρίου από νόμιμα υφιστάμενο πρατήριο είναι τουλάχιστον 2000 μέτρα, παρόλο που τέτοια ανάγκη δεν υπήρχε.

 

  Στην παράγραφο 7 της Ένστασης των καθ’ ων η αίτηση, αναφέρεται πως κατά την μελέτη της υποβληθείσας πολεοδομικής αίτησης, λήφθηκε υπόψη το γεγονός ότι με την ολοκλήρωση της κατασκευής του δρόμου Χλώρακας – Λέμπας – Κισσόνεργας, ο οποίος υλοποιείται ως Πολεοδομικό Έργο, ανάμεσα στις δύο λωρίδες κυκλοφορίας, θα υπάρχει κεντρική διαχωριστική νησίδα.

 

  Όπως αναφέρεται, τα δύο πρατήρια, βρίσκονται σε αντίθετες πλευρές του πρωταρχικής σημασίας δρόμου και εξυπηρετούν την διακίνηση οχημάτων, το τεμάχιο της αιτήτριας, την αριστερή κατεύθυνση διακίνησης, το τεμάχιο των ενδιαφερομένων μερών, την δεξιά κατεύθυνση. Και λόγω της τοποθέτησης τους στην αντίθετη κατεύθυνση του δρόμου, η απόσταση που λήφθηκε υπόψη για την έκδοση της επίδικης άδειας, ήταν αυτή του πλησιέστερου υφιστάμενου πρατηρίου που βρίσκεται στην ίδια πλευρά του δρόμου (και το οποίο απέχει 2200 μέτρα) και όχι στην απέναντι πλευρά, όπως η περίπτωση της αιτήτριας (που απέχει 500 μέτρα).

 

  Στην Ένσταση αναφέρεται ακόμα πως, στις 6.12.2022 υπεβλήθη προς το Επαρχιακό Γραφείο Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως Πάφου, αίτηση για έγκριση τροποποιημένων σχεδίων, λόγω του ότι αυτό έχει καθοριστεί ως Αρχαίο Μνημείο Β, για το οποίο έχει εκδοθεί η Πολεοδομική Άδεια με αρ. ΠΑΦ/999/2011/Α, ημερομηνίας 29.11.2023.

 

  Τα ενδιαφερόμενα μέρη που εμφανίστηκαν στη διαδικασία, καταχώρησαν επίσης Ένσταση, στην οποία εγέρθηκαν, ομοίως, τα πιο πάνω προδικαστικά ζητήματα παραδεκτού.

 

  Θα πρέπει, επίσης, να αναφερθεί πως στις 21.3.2024, η αιτήτρια καταχώρησε ενδιάμεση αίτηση για έκδοση προσωρινού διατάγματος αναστολής εκτέλεσης των προσβαλλόμενων διοικητικών αποφάσεων, όπου με την απόφαση ημερομηνίας 30.7.2024, η αίτηση είχε απορριπτική κατάληξη, ενώ κρίθηκε ορθότερο όπως ακουστούν κατά προτεραιότητα, οι εγερθείσες προδικαστικές ενστάσεις και προς τούτο, δόθηκαν οδηγίες για συμπλήρωση των γραπτών αγορεύσεων.

 

  Εκ μέρους της ευπαιδεύτου συνηγόρου της Δημοκρατίας, εγέρθη ζήτημα εκπρόθεσμης καταχώρησης της προσφυγής. Όπως αναφέρεται, η προσφυγή καταχωρίστηκε στις 18.7.2023. Η μία πολεοδομική άδεια εκδόθηκε στις 24.5.2013, δέκα χρόνια πριν, και η δεύτερη άδεια, εκδόθηκε 29.11.2023, τέσσερις μήνες μετά την καταχώρηση της προσφυγής, η δε άδεια οικοδομής, εκδόθηκε την 1.12.2022, ήτοι έξι μήνες πριν την καταχώρηση της προσφυγής.

 

  Κατά δεύτερον, τέθηκε ζήτημα μη προσβολής συγκεκριμένης εκτελεστής διοικητικής πράξης και πως, κατά την εισήγηση, ο ασαφής προσδιορισμός της προσβαλλόμενης απόφασης, θα πρέπει να οδηγήσει σε απόρριψη την προσφυγή.

 

  Τρίτη προδικαστική ένσταση, αφορά στο ζήτημα της έλλειψης εννόμου συμφέροντος εκ μέρους της αιτήτριας να εγείρει και να προωθήσει την προσφυγή της. Με αναφορά σε σχετική νομολογία, αλλά και στις παραγράφους 6 και 7 των γεγονότων της αίτησης ακυρώσεως, η ευπαίδευτη συνήγορος της Δημοκρατίας, υποστηρίζει πως η αιτήτρια έχει το βάρος να αποδείξει ότι έχει υποστεί βλάβη από την έκδοση της προσβαλλόμενης πράξης και πως δεν αρκεί μία απλή προσδοκία οικονομικών ωφελημάτων, αλλά θεμελίωση βλάβης που να προκύπτει στο δικόγραφο της αίτησης ακυρώσεως. Τονίζοντας πως η αιτήτρια δεν είναι ιδιοκτήτρια όμορου τεμαχίου με το επίδικο, δεν εξειδικεύεται με ποιόν τρόπο θα υποστεί δυσμενή επηρεασμό ίδιου συμφέροντος. Αλλά ακόμα και εάν η αιτήτρια θα μπορούσε να θεμελιώσει έννομο συμφέρον, ως επηρεαζόμενος ανταγωνιστής, με αναφορά, ανάμεσα σε άλλες, στην Μηλιά Σώζου Λτδ ν. Δημοκρατίας, υπόθ. Αρ. 5815/2013, ημερομηνίας 7.4.2014, ECLI:CY:AD:2014:D245, υπέβαλε πως δεν πιθανολογήθηκε και πάλιν η ύπαρξη εννόμου συμφέροντος, ώστε να νομιμοποιείται στην προσβολή της επίδικης απόφασης. Επίσης, κατά τα κριθέντα στην MANI Παναγιώτου Λτδ ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 30.10.2019, υποστήριξε πως δεν έχει αποδειχθεί η ύπαρξη βλαπτικών συνεπειών ως προς τη δική της επιχείρηση και/ή ο επηρεασμός των δικών της στενότερων συμφερόντων.

 

  Ομοίως, η ευπαίδευτη συνήγορος που εμφανίστηκε για τα ενδιαφερόμενα μέρη, προώθησε τα ίδια προδικαστικά ζητήματα, ενώ έθεσε και ζήτημα αλυσιτέλειας της προσφυγής, αφ΄ ης στιγμής, ουδεμία ωφέλεια να επέλθει στην αιτήτρια, με την ακύρωση των προσβαλλόμενων αποφάσεων.

 

  Προς απάντηση, ο ευπαίδευτος συνήγορος της αιτήτριας, στη γραπτή του αγόρευση, υποστήριξε, πως οι πολεοδομικές και οικοδομικές άδειες δεν δημοσιεύονται και πως δεν υπήρχε νόμιμη δυνατότητα να πληροφορηθεί περαιτέρω στοιχεία σε σχέση με αυτές. Διατείνεται πως η αιτήτρια κέκτηται εννόμου συμφέροντος να προσβάλει τις επίδικες άδειες, τόσο ως περίοικος, όσο και ως ανταγωνιστής, αφού οι πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου απαγορεύουν την κατασκευή άλλου πρατηρίου σε απόσταση μικρότερη των 1000 μέτρων από υφιστάμενο, που στην προκείμενη περίπτωση, το πρατήριο των αιτητών βρίσκεται σε απόσταση 500 μέτρων. Ως προς το ζήτημα του εκπροθέσμου, υποστήριξε πως κατά τον Ιούνιο του 2023 πληροφορήθηκε η αιτήτρια την έκδοση των επίδικων αδειών, ενώ ως προς την κατ’ ισχυρισμόν των ενδιαφερομένων μερών, αλυσιτέλεια, υποβάλλεται η θέση πως εάν αυτές ακυρωθούν, η επιχείρηση της αιτήτριας δεν θα υποστεί μείωση του κύκλου εργασιών της.

  Συνοψίζοντας, οι εγερθείσες προδικαστικές ενστάσεις, όπως αυτές έχουν αναφερθεί πιο πάνω, αφορούν στη μη προσβολή συγκεκριμένης εκτελεστής διοικητικής απόφασης, στο εκπρόθεσμο της προσφυγής, στην έλλειψη εννόμου συμφέροντος εκ μέρους της αιτήτριας για έγερση και προώθηση της προσφυγής της, καθώς επίσης, προωθείται και ζήτημα αλυσιτέλειας.

 

  Αντλώντας καθοδήγηση από το σύγγραμμα της Γλ. Σιούτη «Το έννομο συμφέρον την Αίτηση Ακυρώσεως» 1998, σελ. 178 - 179, σύμφωνα με το οποίο, προέχει η εξέταση των αντικειμενικών ειδικών προϋποθέσεων του παραδεκτού και έπονται οι υποκειμενικές προϋποθέσεις, ενώ μεταξύ των υποκειμενικών ειδικών προϋποθέσεων, προέχει η εξέταση της συνδρομής του εννόμου συμφέροντος, όπου, μόνον εάν διαπιστωθεί ότι υφίσταται έννομο συμφέρον, έχει σημασία η εξέταση του εμπροθέσμου της προσφυγής, εξέτασης θα τύχει πρωτίστως το έννομο συμφέρον της αιτήτριας και εφόσον η κατάληξη είναι θετική, ακολούθως τα εγερθέντα ζητήματα σε σχέση με την προσβολή συγκεκριμένης διοικητικής απόφασης και τα αφορώντα στην προθεσμία γνώσης.

  Υπενθυμίζεται εκ νέου, πως η αιτήτρια στις παραγράφους 5, 6 και 7 των γεγονότων της αίτησης ακυρώσεως, αναφέρει πως το πρατήριο της βρίσκεται σε απόσταση 500 μέτρων από το επίδικο των ενδιαφερομένων μερών και πως από την πιθανή λειτουργία του, θα επηρεαστεί άμεσα ο κύκλος εργασιών της.  

 

  Οι ευπαίδευτες συνήγοροι της Δημοκρατίας, αλλά και του ενδιαφερόμενου μέρους, με έχουν παραπέμψει, ανάμεσα σε άλλες, και στην ΜΑΝΙ Παναγιώτου Λτδ (ανωτέρω), στα πλαίσια της οποίας, είχα την ευκαιρία να εξετάσω το ζήτημα εννόμου συμφέροντος εκ μέρους τρίτων - που επίσης διατηρούσαν πρατήριο πετρελαιοειδών, εκεί σε απόσταση 900 μέτρων από το αδειοδοτούμενο - προς προσβολή πολεοδομικής και οικοδομικής άδειας.

 

  Μεταφέρω το ακόλουθο εκτενές απόσπασμα:-

«Στην προκείμενη περίπτωση, οι αιτητές δεν είναι οι αποδέκτες των προσβαλλόμενων αποφάσεων, αλλά τρίτοι σε σχέση με αυτές, και αντλούν, κατά τον ισχυρισμό τους, το έννομο τους συμφέρον στην ιδιότητά τους, ως ανταγωνιστές.

Το βάρος απόδειξης της ύπαρξης εννόμου συμφέροντος, φέρει ο ίδιος ο αιτών την ακύρωση της πράξης, ο οποίος οφείλει να προσκομίζει προαποδεικτικώς τα στοιχεία που το αποδεικνύουν, στο δικόγραφο της αίτησης ακυρώσεως[1].

 

Οι αιτητές προσδιορίζουν στο δικόγραφο της αίτησης ακυρώσεως, τη γεωγραφική απόσταση του δικού τους πρατηρίου πετρελαιοειδών από την επίδικη ανάπτυξη, σε 900 μέτρα. […]

 

Εν πάση όμως περιπτώσει, οι αιτητές ως μη αποδέκτες της προσβαλλόμενης πράξης, ήτοι ως τρίτοι, ως προς την προσβαλλόμενη πράξη, δεν αρκεί να επικαλούνται την όποια βλάβη την οποία υφίστανται, αλλά θα πρέπει να αποδεικνύουν παράλληλα και τον ιδιαίτερο δεσμό ο οποίος τους συνδέει με τις βλαπτικές γι’ αυτούς έννομες συνέπειες της πράξης, ώστε να διαφοροποιούνται από το σύνολο των υπολοίπων διοικουμένων.

 

Ο ιδιαίτερος αυτός δεσμός τους, που εδράζεται σε κάποια ιδιότητά τους, είναι αυτός που θα τους εντάξει σε ένα συγκεκριμένο πλέον κύκλο συμφερόντων. Ο κύκλος αυτός συμφερόντων, θα πρέπει να έχει σαφώς και επαρκώς καθορισμένα όρια, κατά τρόπο αντικειμενικό, ώστε να μην επιτρέπει την μετατροπή της αίτησης ακυρώσεως σε λαϊκή αγωγή[2]. 

Πρόσθετα, το έννομο συμφέρον, ακόμα και για τρίτους μη αποδέκτες της προσβαλλόμενης πράξης, θα πρέπει να είναι ενεστώς, δηλαδή ήδη υπαρκτό και όχι μελλοντικό ή ενδεχόμενο και η επερχόμενη βλάβη να προκύπτει, να είναι συγκεκριμένη, αλλά και λογικώς αναπόφευκτη, κατά τρόπο που απειλείται με βεβαιότητα στο άμεσο μέλλον[3]. Παράλληλα, θα πρέπει να θεμελιώνεται σε βέβαια περιστατικά του παρόντος.

 

Όπως έχει προαναφερθεί, οι αιτητές αντλούν κατά το δικό τους ισχυρισμό, έννομο συμφέρον στην προσβολή των επίδικων αποφάσεων, λόγω της ιδιότητας τους ως ανταγωνιστές, ισχυριζόμενοι, πέραν της γεωγραφικής απόστασης που τίθεται εν αμφιβόλω, ότι η επίδικη ανάπτυξη θα έχει ως άμεσο αντίκτυπο τη μείωση του κύκλου εργασιών τους.

 

Αναδρομή στη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αποδεικνύει ότι γίνεται αποδεκτή καταρχήν, η ύπαρξη εννόμου συμφέροντος ανταγωνιστών, οι οποίοι προσδιορίζουν τη γεωγραφική απόσταση του δικού τους τεμαχίου από το επίδικο στο δικόγραφο της αίτησης ακυρώσεως, υπό τον όρο ότι θα αποδείξουν την ύπαρξη βλαπτικών συνεπειών ως προς τη δική τους επιχείρηση και/ή του επηρεασμού των δικών τους στενότερων συμφερόντων από την έκδοση της συγκεκριμένης πράξης (Κ. and M. (Transport) Ltd κ.α. ν. Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών (1995) 3 Α.Α.Δ. 225, Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (αρ. 1) (1996) 3 Α.Α.Δ. 73, Ν.Α. Theophanous (Matic) Laundries Ltd v. Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 793, Grangwood Trading Ltd. κ.ά. ν. Υπεραγοράς Χρ. Θεοδώρου Λτδ. κ.ά. (2006) 3 Α.Α.Δ. 329, υπόθ. αρ. 1260/2007 Μαρία Παφίτη Λτδ κ.ά. ν. Δήμου Πόλης Χρυσοχούς κ.ά., ημερομηνίας 26.3.2009, υπόθ. αρ. 5815/2013 Μηλιά Σώζου Λτδ ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 7.4.2014, υπόθ. αρ. 187/2013 Σπαρτιάτης κ.ά. ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 20.5.2015)

 

Ο προβληθείς ισχυρισμός εκ μέρους των αιτητών, ότι η επίδικη ανάπτυξη θα έχει ως άμεσο αντίκτυπο τη μείωση του κύκλου εργασιών τους, κρίνεται ότι παρέμεινε μετέωρος, ως γενικά και αόριστα προβαλλόμενος. Τούτο, κυρίως, ενόψει του ότι όπως έχω εντοπίσει από το Τεκμήριο 5, έχει ήδη εκδοθεί και άδεια λειτουργίας του πρατηρίου πετρελαιοειδών, ημερομηνίας 8.7.2014.

 

Αναμένετο επομένως, η προσκόμιση εκ μέρους των αιτητών, στοιχείων που να αποδεικνύουν, έστω και εκ πρώτης όψεως το δυσμενή επηρεασμό της δικής τους πελατείας, ή έστω τη μείωση του κύκλου των εργασιών τους, που προ της έκδοσης των προσβαλλόμενων αδειών, ήτο επικερδέστερος.

 

Εν πάση περιπτώσει, ο ισχυρισμός των αιτητών ότι ως ανταγωνιστές θα επηρεαστούν οικονομικώς από την έκδοση των προσβαλλόμενων αποφάσεων, αντίκεται και στην ευρύτερη πολιτική περί συνθηκών ανάπτυξης ενός υγιούς ανταγωνισμού, που καθιερώνεται και στη Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (άρθρα 101 – 109), βασιζόμενη στην αρχή της οικονομίας της ανοικτής αγοράς με ελεύθερο ανταγωνισμό (Μαρία Παφίτη Λτδ κ.ά. ν. Δήμου Πόλης Χρυσοχούς κ.ά. (ανωτέρω)).

 

Επομένως, σε μία πραγματικά ελεύθερη οικονομία, η οποία επιθυμεί την ύπαρξη υγιούς ανταγωνισμού, δεν θα πρέπει να αρκεί και μόνον η ιδιότητα του ανταγωνιστή, προκειμένου να μπορέσουν απλοί κάτοχοι επίσης άδειας λειτουργίας πρατηρίου, όπως είναι οι αιτητές, να στοιχειοθετήσουν έννομο συμφέρον προς προσβολή άλλης αντίστοιχης άδειας, αλλά θα πρέπει να αποδεικνύουν τη βλαπτική που επέρχεται σε αυτούς συνέπεια από την έκδοση της προσβαλλόμενης πράξης, κάτι που εν προκειμένω ελλείπει εντελώς.

 

Ενόψει του ότι οι αιτητές δεν έχουν τεκμηριώσει την ύπαρξη εννόμου συμφέροντος προς αμφισβήτηση της νομιμότητας των προσβαλλόμενων αδειών, δεν καθίσταται αναγκαία η εξέταση της έτερης προδικαστικής ένστασης περί του εκπροθέσμου έγερσης της προσφυγής».

 

  Υπό το φως των όσων αναφέρονται πιο πάνω, προκύπτει πως το βάρος απόδειξης της ύπαρξης εννόμου συμφέροντος, βαρύνει την ίδια την αιτήτρια, η οποία οφείλει να επικαλεστεί στοιχεία, σαφώς και επαρκώς καθορισμένα, στο δικόγραφο της αίτησης ακυρώσεως.

 

  Σύμφωνα, επίσης, με την νομολογία, το έννομο συμφέρον της αιτήτριας, θα πρέπει να είναι ενεστώς, δηλαδή υπαρκτό κι όχι μελλοντικό ή ενδεχόμενο κι η επερχόμενη βλάβη να προκύπτει και να είναι συγκεκριμένη, αλλά και λογικώς αναπόφευκτη, κατά τρόπο που απειλείται με βεβαιότητα στο άμεσο μέλλον, θεμελιωμένη σε στοιχεία του παρόντος.

 

  Στην προκείμενη περίπτωση, τονίζεται ιδιαίτερα το γεγονός πως το επίδικο πρατήριο πετρελαιοειδών, δεν έχει ακόμα ανεγερθεί. Επομένως, ο όποιος επηρεασμός αναφέρεται από την αιτήτρια, σε άμεση μείωση του κύκλου εργασιών της, είναι μετέωρος, αστήρικτος και ανύπαρκτος, σε αυτό το στάδιο. Δεν υπάρχει ενεστώς επηρεασμός, ούτε και ενεστώσα κι υπαρκτή βλάβη από την προσβαλλόμενη αδειοδότηση του πρατηρίου.

  Επιπροσθέτως, αναφέρεται πως δεν αμφισβητείται η απόσταση του πρατηρίου της αιτήτριας, από το προς αδειοδότηση τεμάχιο των ενδιαφερομένων μερών, ήτοι απόσταση 500 μέτρων. 

 

  Προσεγγίζεται, όμως, η γεωγραφική χωροθέτηση των δύο τεμαχίων, ως ιδιαίτερης σημασίας. Όπως επεξηγήθηκε στην Ένσταση και δεν αμφισβητήθηκε εκ μέρους της αιτήτριας, τα δύο τεμάχια δεν είναι όμορα. Χωροθετούνται δε, στις αντίθετες λωρίδες κυκλοφορίας δρόμου πρωταρχικής σημασίας, η κατασκευή του οποίου υλοποιείται ως Πολεοδομικό Έργο (δρόμος Χλώρακας – Λέμπας – Κισσόνεργας), όπου ανάμεσα στις δύο λωρίδες κυκλοφορίας, θα υπάρχει κεντρική διαχωριστική νησίδα. Με αυτόν τον τρόπο, το πρατήριο της αιτήτριας που βρίσκεται στην αριστερή λωρίδα του δρόμου, θα εξυπηρετεί τα οχήματα της αριστερής κατεύθυνσης, ενώ το προς αδειοδότηση τεμάχιο των ενδιαφερομένων μερών που βρίσκεται στην δεξιά λωρίδα του δρόμου, θα εξυπηρετεί τα οχήματα της δεξιάς κατεύθυνσης.

 

  Στην γραπτή του αγόρευση, ο ευπαίδευτος συνήγορος της αιτήτριας, επικαλέστηκε επηρεασμό, τόσο ως ανταγωνιστής, όσο και ως περίοικος. Ως περίοικος, όμως, δεν υποστήριξε την ύπαρξη οποιωνδήποτε βλαπτικών συνεπειών, λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος πως ο ίδιος δεν είναι ιδιοκτήτης όμορου τεμαχίου αφενός και αφετέρου, είναι και ο ίδιος ιδιοκτήτης την ίδιας ακριβώς ανάπτυξης, ως πρατηριούχος.

 

  Ως ανταγωνιστής, πέραν του προσδιορισμού της γεωγραφικής απόστασης του τεμαχίου, κρίνεται πως η αιτήτρια δεν έχει αποδείξει την ύπαρξη βλαπτικών συνεπειών ως προς την δική της επιχείρηση ή του επηρεασμού των στενότερων της συμφερόντων. Δεν προσφέρεται ενώπιον του Δικαστηρίου καμία εξειδίκευση της προβαλλόμενης θέσης περί μείωσης του κύκλου εργασιών της αιτήτριας, επηρεασμός που θα πρέπει να αναδεικνύεται ως πιθανολόγηση άμεση και αναμφισβήτητη, είτε ως μελλοντική, όμως, βέβαιη και άμεσα επερχόμενη, κάτι που δεν προκύπτει από το δικόγραφο της αίτησης ακυρώσεως.

 

  Δεν αρκεί η απλή επίκληση επηρεασμού του κύκλου εργασιών, ισχυρισμός που παρέμεινε μετέωρος, αόριστα προβαλλόμενος και επομένως, έωλος σε απόρριψη.

 

  Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω λεχθέντα, καταλήγω πως η αιτήτρια απέτυχε να στοιχειοθετήσει την ύπαρξη εννόμου συμφέροντος εντός της έννοιας του Άρθρου 146.2 του Συντάγματος και κατά συνέπεια δεν νομιμοποιείται στην έγερση της παρούσας προσφυγής, η οποία και απορρίπτεται ως απαράδεκτη.

 

  Βάσει των ανωτέρω, η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη. Εναντίον της αιτήτριας και υπέρ των καθ’ ων η αίτηση, επιδικάζονται €1.900. 

 

 

             Γαβριήλ, Δ.Δ.Δ.