ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
(Υπόθεση αρ. 1355/2021)
15 Απριλίου 2025
[ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ AΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Μ. Κ.
Αιιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ
Καθ’ ων η αίτηση.
……………………………
Σωτηρούλα Νικολάου, για Στυλιανό Αυγουστή, για τον αιτητή.
Ιωάννα Κοτζιάπασιη, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.: Με την υπό εκδίκαση προσφυγή, η οποία καταχωρίσθηκε αρχικά από τον ίδιο τον αιτητή, αυτοπροσώπως, στις 15.11.2021, αξιώνεται θεραπεία, ως ακολούθως:-
«Ακύρωση της απόφασης απόρριψης της ένστασης του αιτητού»
Στην παράγραφο (στ) της Αίτησης Ακυρώσεως, αναφέρονται από τον αιτητή τα γεγονότα της προσφυγής. Όπως εκεί αναφέρεται, προσβαλλόμενη με την υπό εκδίκαση προσφυγή, είναι η απορριπτική απόφαση επί της ένστασης που υπέβαλε προς το Υπουργείο Εργασίας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, απόφαση ημερομηνίας 24.8.2021, την οποία, όπως αναφέρει, παρέλαβε στις 3.9.2021, όπως κι απερρίφθη η αίτηση που υπέβαλε για ένταξη στο Σχέδιο Προστασίας της Κύριας Κατοικίας – Σχέδιο Εστία.
Στις 9.3.2022, την υπόθεση ανέλαβε ο δικηγόρος του αιτητή, καταθέτοντας σημείωμα εμφάνισης, μαζί με διοριστήριο δικηγόρου.
Στις 26.1.2023, καταχωρίσθηκε η Ένσταση εκ μέρους των καθ’ ων η αίτηση. Όπως σε αυτήν αναφέρεται, η αίτηση που υπέβαλε ο αιτητής για ένταξή του στο Σχέδιο Εστία, υπεβλήθη στο Υπουργείο Εργασίας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, στις 23.10.2020.
Η υποβληθείσα αίτηση απερρίφθη, όπως αυτό γνωστοποιήθηκε στον αιτητή δια της επιστολής ημερομηνίας 2.11.2020, μέρος της οποίας παρατίθεται, κατωτέρω, αυτούσιο:-
«Αναφορικά με την αίτησή σας για ένταξη στο Σχέδιο Εστία θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι με βάση τα στοιχεία και παραστατικά που έχετε υποβάλει η αίτησή σας απορρίπτεται για τους πιο κάτω λόγους:
1. Έχει κριθεί από το Τραπεζικό Ίδρυμα στο οποίο έχετε το Δάνειο σας ότι δεν πληρείται το κριτήριο των Πιστωτικών Διευκολύνσεων όπως ορίζεται στην παράγραφο 2.1.1. του Σχεδίου Εστία. Για περισσότερες διευκρινίσεις αναφορικά με το λόγο απόρριψης, αποταθείτε στο Τραπεζικό σας Ίδρυμα.
2. Έχει διαπιστωθεί ότι η ημερομηνία της εκτίμησης της αγοραίας αξίας της Κύριας Κατοικίας δεν είναι εντός δεκαοκτώ (18) μηνών πριν από την ημερομηνία της αίτησης συμμετοχής στο Σχέδιο, σύμφωνα με την παράγραφο 2.3.4 του Σχεδίου.
3. Έχει διαπιστωθεί ότι δεν προσκομίσατε όλα τα απαραίτητα παραστατικά τα οποία απαιτούνται για την αξιολόγηση της αίτησής σας, παρά το ότι σας έχουν ζητηθεί από το Τραπεζικό Ίδρυμα στο οποίο την υποβάλατε. Συγκεκριμένα δεν έχουν προσκομισθεί αναλυτική κατάσταση κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος ή υδατοπρομήθειας ανά διμηνία, από το 2013 για την οικία διαμονής σας και των μελών της οικογένειάς σας και στοιχεία και αποδεικτικά για τα οικογενειακά σας εισοδήματα για τα έτη 2017 και 2018».
Κατά της απορριπτικής αυτής απόφασης, ο αιτητής υπέβαλε ένσταση ημερομηνίας 7.12.2020. Όπως αναφέρει ο ίδιος ο αιτητής:-
«Πρώτος λόγος […] Ύστερα από διευκρίνιση που ζητήσαμε από την Τράπεζα μας πληροφορήσαν ότι στο δάνειο μας δεν υπήρξε καθυστέρηση 90 ημερών μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου 2017, όπως είναι το κριτήριο της παραγράφου 2.1.1
Πράγματι πληρώναμε ανελλιπώς όλες τις δόσεις του δανείου μέχρι τις 31 Μαΐου 2019 […] Δυστυχώς μετά την ημερομηνία αυτή.[sic] δεν ήταν δυνατό να αποπληρώνω εκτός από τα έξοδα διαβίωσης και τις δόσεις του δανείου.
Δεύτερος λόγος Έχει διαπιστωθεί πως η ημερομηνία της εκτίμησης της αγοραίας αξίας της κύριας κατοικίας, δεν είναι εντός 18 μηνών πριν από την ημερομηνία της αίτησης συμμετοχής στο Σχέδιο, σύμφωνα με την παράγραφο 2.3.4 του Σχεδίου. Την ευθύνη για την εν λόγω εκτίμηση την είχε αποκλειστικά η Ελληνική τράπεζα και παρακαλώ όπως μου δοθεί χρόνος για να ζητήσω από αυτούς να προχωρήσουν στην πραγματοποίηση της.
Τρίτος λόγος. Έχει διαπιστωθεί ότι δεν έχω προσκομίσει όλα τα απαραίτητα παραστατικά, τα οποία απαιτούνται για την αξιολόγηση της αίτησης. Συγκεκριμένα δεν είχα προσκομίσει αναλυτική κατάσταση κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος ή υδατοπρομήθειας ανά διμηνία, από το 2013 για την οικία διαμονής μου και των μελών της οικογένειάς μου, καθώς και αποδεικτικά στοιχεία για τα οικογενειακά μας εισοδήματα για τα έτη 2017 και 2018. Επισυνάπτω όλα τα σχετικά πιστοποιητικά/δικαιολογητικά.»
Η υποβληθείσα ένσταση εξετάστηκε από την Τριμελή Επιτροπή Εξέτασης Ενστάσεων, στις 15.6.2021, η οποία υπέβαλε προς την Υπουργό Εργασίας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, απορριπτική εισήγηση. Όπως αναφέρεται στο Έντυπο Αξιολόγησης της Ένστασης, ο αιτητής αναγνωρίζει πως το δάνειο ήταν εξυπηρετούμενο κατά την 30.9.2017, δάνειο το οποίο έτυχε αναδιάρθρωσης πριν την 1.10.2017. Σημειώνεται πως η προθεσμία για την προσκόμιση των παραστατικών είχε λήξει στις 30.7.2020, συνεπώς δεν μπορούσε να του δοθεί περαιτέρω χρόνος για προσκόμιση νέας εκτίμησης και πως τα παραστατικά τα οποία αναφέρει ο αιτητής πως επισυνάπτει επί της ενστάσεώς του, δεν εντοπίζονται. Η εισήγηση ήταν απορριπτική. Με αυτήν συμφώνησε και η Υπουργός Εργασίας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, στις 16.8.2020.
Η απορριπτική απόφαση, η νομιμότητα της οποίας προσβάλλεται δια της υπό εκδίκαση προσφυγής, γνωστοποιήθηκε στον αιτητή, με επιστολή ημερομηνίας 24.8.2021, το περιεχόμενο της οποίας παραθέτω αυτούσιο:-
«Έχω οδηγίες να αναφερθώ στην ένστασή σας, με ημερομηνίας 2/12/2020, αναφορικά με το πιο πάνω θέμα και να σας πληροφορήσω ότι, αφού λήφθηκαν υπόψη όλα τα στοιχεία που υποβλήθηκαν με την ένστασή σας, αποφασίστηκε η απόρριψή της για τους πιο κάτω λόγους:
· Δεν προσκομίσατε τα απαραίτητα παραστατικά που απαιτούνταν για να καταστεί δυνατή η εξέταση της αίτησής σας.
· Έχει κριθεί από το Τραπεζικό Ίδρυμα ότι δεν πληρείται το κριτήριο των Πιστωτικών Διευκολύνσεων, σύμφωνα με την παράγραφο 2.1.1.(α) του Σχεδίου.»
Προς ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης, η ευπαίδευτη συνήγορος του αιτητή διατείνεται πως οι καθ’ ων η αίτηση, υπό πλάνη, δεν προσδιόρισαν ποια παραστατικά απαιτούνταν να προσκομιστούν από τον αιτητή, τα οποία, εν πάση περιπτώσει, είχε παρουσιάσει με την υποβολή της ένστασής του. Κατά τις εισηγήσεις, πληρούσε όλα τα κριτήρια προκειμένου να ενταχθεί η περίπτωσή του στο Σχέδιο Εστία. Όπως αναφέρει, ήταν άνεργος από το 2014, ήταν αδύνατο να αποπληρώνει πλήρως τις δόσεις του δανείου του και συνεπώς η πιστωτική του διευκόλυνση ήταν μη εξυπηρετούμενη. Υποβάλλεται δε η θέση πως οι καθ’ ων η αίτηση ενήργησαν κατά παράβαση της αρχής της καλής πίστης και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του πολίτη προς την διοίκηση.
Υποστηρικτική της νομιμότητας υπήρξε η θέση της ευπαιδεύτου συνηγόρου της Δημοκρατίας, η οποία επεξήγησε το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο του Σχεδίου παροχής Εστία, το οποίο διέπεται από τις διατάξεις, τόσο του περί Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος και Γενικότερα περί Κοινωνικών Παροχών Νόμου, Ν. 109(Ι)/2014 και του περί Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος και Γενικότερα περί Κοινωνικών Παροχών Νόμου (Υποβολή Αίτησης Άλλης Κοινωνικής Παροχής – Σχέδιο ΕΣΤΙΑ) Διατάγματος του 2019, Κ.Δ.Π. 226/2019, όσο και από σχετική Απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου με αρ. 87.759, ημερομηνίας 26.6.2019. Κατά τις εισηγήσεις, οι νομικοί ισχυρισμοί που προβάλλονται από τον αιτητή, δεν μπορούν να τύχουν εξέτασης από το Δικαστήριο, λόγω μη συμμόρφωσης με τις διατάξεις του Κανονισμού 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, αφού ουδείς, εξ αυτών, δικογραφείται στα νομικά σημεία της προσφυγής. Ανεξαρτήτως τούτου, υποβάλλεται η θέση πως οι ισχυρισμοί που προβάλλονται είναι γενικοί και αόριστοι, χωρίς την απαιτούμενη εξειδίκευση. Επί της ουσίας, υποστηρίζεται πλήρως η νομιμότητα της προσβαλλόμενης διοικητικής αποφάσεως.
Κατά το στάδιο των προφορικών διευκρινίσεων, η ευπαίδευτη συνήγορος των καθ΄ ων η αίτηση, προσκόμισε τον διοικητικό φάκελο, ο οποίος σημειώθηκε ως Τεκμήριο 1, εγείροντας και ζήτημα απαραδέκτου της προσφυγής, λόγω της εκπρόθεσμης καταχώρησής της.
Αρχίζοντας από το εγερθέν ζήτημα παραδεκτού της προσφυγής, η προσβαλλόμενη απόφαση φέρει ημερομηνία 24.8.2021. Στο Παράρτημα 10 της Ένστασης, περιλαμβάνεται η εν λόγω επιστολή, επί της οποίας σημειώνεται η σφραγίδα «ΣΤΑΛΗΚΕ», με ημερομηνία 26.8.2021. Η προσφυγή έχει καταχωρισθεί στις 15.11.2021, δηλαδή, την 81η μέρα, από της ταχυδρόμησής της.
Στην πολύ πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου στην Ε.Δ.Δ. 63/2020 Ιακώβου ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 24.1.2025, με αναφορά σε σχετική νομολογία υπενθυμίστηκαν οι αρχές της νομολογίας σε σχέση με το επιτακτικό και ανατρεπτικό της προθεσμίας των 75 ημερών που τάσσονται εκ του Άρθρου 146.3. του Συντάγματος, ζητήματος δημοσίας τάξεως που μπορεί να εξεταστεί ακόμα κι αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο.
Με αναφορά στην επίσης προσφάτως κριθείσα απόφαση του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου στην Ε.Δ.Δ. 57/2018, Δημοκρατία v. Μ.Ε Λεωφορεία Αμμοχώστου Λτδ, ημερομηνίας 9.2.2024, τονίστηκε πως δεν επιβάλλεται η αποστολή της επιστολής με συστημένο ταχυδρομείο και πως ο συνηθισμένος χρόνος παραλαβής της, είναι σε 2 με 3 μέρες. Επισημάνθηκε πως υφίσταται τεκμήριο ότι, αν αποδειχθεί ότι μία επιστολή έχει ταχυδρομηθεί στην ορθή διεύθυνση και δεν έχει επιστραφεί από το ταχυδρομείο, τούτο, συνιστά εκ πρώτης όψεως απόδειξη παράδοσής της, στο πρόσωπο στο οποίο απευθύνεται. Με αναφορά, επίσης, στις Πατάτας ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 248 και HadjiGavriel v. Republic (1986) 3(A) C.L.R 52, λέχθηκε πως εναπόκειται σε ένα αιτητή να αποδείξει ότι παρέλαβε εκπρόθεσμα ή και καθόλου την διοικητική απόφαση.
Εν προκειμένω, όπως προαναφέρθηκε, η προσφυγή καταχωρίστηκε την 81η μέρα από την ημερομηνία της ταχυδρόμησής της. Εάν πιστωθούν στον αιτητή 2 με 3 μέρες που χρειάζεται το ταχυδρομείο για την αποστολή της, τότε η τελευταία μέρα που θα έπρεπε η προσφυγή να καταχωριστεί, ήταν η 12.11.2021, ημέρα Παρασκευή. Η προσφυγή, όμως, καταχωρίστηκε την Δευτέρα. Εναπόκειτο στον αιτητή να αποδείξει πότε παρέλαβε την επιστολή, ενώ τίποτε δεν παρουσιάστηκε ή προσκομίστηκε εκ μέρους του, προς αυτή την κατεύθυνση (Πατάτας (ανωτέρω)). Κατά το στάδιο των προφορικών διευκρινίσεων, η συνήγορος του αιτητή ανέφερε πως ήταν μήνας Αύγουστος, όπου υπάρχουν θερινές διακοπές και οι κρατικές υπηρεσίες κινούνται πιο αργά. Δεν προσκομίστηκε όμως τίποτε που να αποδεικνύει τους ισχυρισμούς της, αφού χωρίς την προσαγωγή μαρτυρίας, δεν ανατρέπεται το τεκμήριο λήψης της επιστολής στην κανονική πορεία του ταχυδρομείου.
Για τους πιο πάνω αναφερόμενους λόγους, καταλήγω πως η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί, ως εκπροθέσμως ασκηθείσα.
Παρόλη την πιο πάνω κατάληξη που οδηγεί την προσφυγή σε απόρριψη, για σκοπούς πληρότητας, θα προχωρήσω να εξετάσω και την ουσία της.
Αναφέρθηκαν πιο πάνω οι θέσεις του αιτητή, όπως αυτές προβλήθηκαν εκ μέρους της ευπαιδεύτου συνηγόρου του, μέσα στην γραπτή του αγόρευση. Σε συμφωνία με τις εισηγήσεις της ευπαιδεύτου συνηγόρου της Δημοκρατίας, διαπιστώνω πως εγείρονται με γενικότητα και αοριστία και χωρίς να τίθενται στα νομικά σημεία του δικογράφου της αίτησης ακυρώσεως. Τούτο, χωρίς να παραγνωρίζεται πως η προσφυγή καταχωρίσθηκε, αρχικώς, από τον ίδιο τον αιτητή προσωπικά.
Ακολούθως όμως, ήτοι 4 μήνες αργότερα, στις 9.3.2022, την προσφυγή ανέλαβε ο δικηγόρος του. Σε αυτό το στάδιο, δεν είχε ακόμα καταχωριστεί ούτε η Ένσταση και αποτελούσε το κατάλληλο στάδιο προκειμένου να υποβληθεί αίτημα για τροποποίηση των νομικών σημείων της προσφυγής, έτσι ώστε να τεθούν με πλήρη δικογράφηση οι θέσεις του, όπως αυτές θα αναπτύσσονταν στην συνέχεια, μέσα στην γραπτή του αγόρευση.
Αυτό ήταν το αναμενόμενο διάβημα στο οποίο όφειλε ο δικηγόρος του να προβεί, προς συμμόρφωση με τις διατάξεις του Κανονισμού 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962.
Στην πολύ προσφάτως εκδοθείσα απόφαση του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου στην Ε.Δ.Δ. 116/2020 Hancer ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 10.4.2025, τονίστηκε εκ νέου η ανάγκη και επιτακτικότατα δικογράφησης των νομικών σημείων επί των οποίων στηρίζεται η προσφυγή, από την οποία παραθέτω το ακόλουθο απόσπασμα:-
«Ο Κανονισμός 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, επιβάλλει όπως:
«… έκαστος των διαδίκων, με τις έγγραφες προτάσεις του, εκθέτει τα νομικά σημεία επί των οποίων στηρίζεται, αιτιολογών ταύτα πλήρως.»
Η εν λόγω πρόνοια αποτέλεσε αντικείμενο εξέτασης σε πολλές αποφάσεις του τότε Ανωτάτου Δικαστηρίου, με τη νομολογία να συγκλίνει στο ότι με αυστηρότητα πρέπει να τηρείται η πρόνοια αυτή. Επισημάνθηκε στην Χριστοδουλίδης ν. Πανεπιστημίου Κύπρου, Α.Ε. 95/2012, ημερ. 6.7.2018, ECLI:CY:AD:2018:C344, πως:
«Η γενικότητα με την οποία παρατηρείται η δικογράφηση των νομικών ισχυρισμών έχει λάβει ανησυχητικές διαστάσεις και στην ουσία παρακωλύει την ορθή και σύννομη απονομή της δικαιοσύνης, διότι οι προσφεύγοντες καλυπτόμενοι πίσω από τη γενικότητα των ισχυρισμών τους, θεωρούν ότι δύνανται να εγείρουν οποιοδήποτε θέμα κατά τον τρόπο που επιθυμούν, αποπροσανατολίζοντας έτσι την υπόθεση από την ορθή της διάσταση, αλλά και με το Δικαστήριο να ασχολείται άνευ λόγου με σωρεία θεμάτων. Η έννοια του Κανονισμού 7 είναι η οριοθέτηση με λεπτομέρεια, (αυτή είναι η έννοια 15 της λέξης «πλήρως»), ούτως ώστε τα επίδικα θέματα να περιορίζονται στα απολύτως αναγκαία, με τους διαδίκους να γνωρίζουν με ακρίβεια το λόγο που προωθείται η νομική εισήγηση, αλλά και το Δικαστήριο να ασχολείται μόνο με συγκεκριμένα ζητήματα και όχι με γενικότητες και αοριστολογίες.»
Η ανάγκη δικογράφησης των νομικών θεμάτων καθίσταται ακόμη επιτακτικότερη όταν εγείρονται συνταγματικές παραβάσεις και επέμβαση σε θεμελιώδη δικαιώματα.
Στην Δημοκρατία ν. Shalaeva (2010) 3 ΑΑΔ 598, επισημάνθηκε ότι, οποιαδήποτε αοριστία ή ασάφεια επηρεάζει, αναπόφευκτα, την ορθότητα της νομικής βάσης, με αποτέλεσμα να είναι ανεπίδεκτη δικαστικής εκτίμησης.
Εξηγήθηκε, δε, στην Χριστοδουλίδης (ανωτέρω) πως:
«Επί συνταγματικών δε θεμάτων, η αναγκαιότητα έγερσης τους με ευκρίνεια και λεπτομέρεια είναι θεμελιώδους σημασίας διαφορετικά το Δικαστήριο δεν νομιμοποιείται 16 να τα εξετάσει αυτεπαγγέλτως, έστω και εάν έχουν εγερθεί με την αγόρευση, (Δημοκρατία ν. Κουκκουρή (1993) 3 Α.Α.Δ. 598, Δημοκρατία ν. Σπύρου (2007) 3 α.α.δ. 533 και Χατζηχάννας ν. Δημοκρατίας (Αρ. 2) (2009) 3 Α.Α.Δ. 655). Γενικώς, δεν είναι αποδεκτή παρέκκλιση από τη ρητή επιταγή του Κανονισμού 7, (Γιασουμής ν. Δημοκρατίας (2005) 3 Α.Α.Δ. 27, Δημοκρατία ν. Ευγενίου (2005) 3 Α.Α.Δ. 257 και Κολοκάσης ν. Δημοκρατίας (2010) 3 Α.Α.Δ. 23). Στη Δημοκρατία ν. Ιωσηφίδη (2013) 3 Α.Α.Δ 59, το Εφετείο αρνήθηκε να εξετάσει ζήτημα που αφορούσε νομικό σημείο που δεν είχε καν εκτεθεί στην προσφυγή ούτε και εξειδικευόταν στο δικόγραφο κατ΄ αντίθεση προς τις ρητές πρόνοιες του Κανονισμού 7. Δικαιολογείται να λεχθεί ότι ο Κανονισμός 7 είναι η αντίστοιχη στο Διοικητικό Δίκαιο πρόνοια της δικογράφησης στην αστική δίκη με σαφή τρόπο των ισχυρισμών του διαδίκου, καθορίζοντας έτσι τη σιδηροδρομική γραμμή επί της οποίας θα συζητηθεί η υπόθεση».
Στην προκειμένη περίπτωση, καταγράφεται, στους λόγους ακύρωσης, μια γενική αναφορά σε παραβίαση του Πρωτοκόλλου 12 της ΕΣΔΑ, του Ενωσιακού Δικαίου και της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έγινε μεν, πρωτοδίκως, 17 ανάλυση του νομικού αυτού ζητήματος, στην αγόρευση της συνηγόρου της Εφεσείουσας, πλην όμως η γενικότητα στη διατύπωση, κατά παράβαση των αρχών που διέπουν τη δικογράφηση, σύμφωνα με τον Κανονισμό 7, δεν επέτρεπε στο Δικαστήριο την περαιτέρω και εις βάθος ενασχόληση με τούτο».
Ανάγκη τροποποίησης της αίτησης ακυρώσεως, που εν προκειμένω ήταν απόλυτα απαιτούμενη, αφ’ ης στιγμής οι δικηγόροι του αιτητή ανέλαβαν μετά που ο ίδιος καταχώρησε προσωπικώς την προσφυγή του. Στην αίτηση ακυρώσεως δεν γίνεται καμία αναφορά σε κανένα λόγο ακύρωσης, ζήτημα αποδεκτό, μεν, για έναν αιτητή που καταχωρεί αυπροσώπως την προσφυγή του, αλλά καταλυτικό για την τύχη της προσφυγής, αφ’ ης στιγμής την υπόθεση προχωρεί πλέον ο δικηγόρος του.
Η μη συμμόρφωση με τις πιο πάνω αναφερόμενες αρχές, θα πρέπει να οδηγήσει την υπό εκδίκαση προσφυγή, επίσης σε απόρριψη.
Παρά τα πιο πάνω αναφερόμενα, ακόμα και εάν προχωρήσω στην εξέταση της προσφυγής, υπό το φως των όσων έχουν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου, κρίνεται πως ορθά απορρίφθηκε η ένσταση που υπέβαλε ο αιτητής κατά της απορριπτικής απόφασης για ένταξη στο Σχέδιο Προστασίας της Κύριας Κατοικίας. Τούτο, αφ’ ης στιγμής, η αίτηση δεν πληρούσε συγκεκριμένα κριτήρια που αναφέρονται στο εν λόγω Σχέδιο.
Πρώτον, κατά την παράγραφο 2.1.1. των κριτηρίων και προϋποθέσεων για ένταξη στο Σχέδιο, οι πιστωτικές διευκολύνσεις, ήτοι το δάνειό του, θα έπρεπε να είναι μη εξυπηρετούμενο, κατά την 30.9.2017. Στην προκείμενη περίπτωση και κατά ρητή αποδοχή του ίδιου του αιτητή, όπως αυτό αναφέρεται και στην Ένστασή του, το δάνειο του ήταν εξυπηρετούμενο κατά την 30.9.2017. Μόνο από αυτό, η αίτηση θα έπρεπε να τύχει απόρριψης.
Κατά δεύτερον, δεν προσκομίστηκε έκθεση εκτίμησης της αγοραίας αξίας της κατοικίας, εντός 18 μηνών πριν από την ημερομηνία της αίτησης συμμετοχής στο Σχέδιο. Ούτε με την ένσταση, προσκομίστηκε οτιδήποτε, σύμφωνα με την παράγραφο 2.3.4 του Σχεδίου.
Κατά τρίτον, δεν προσκομίστηκαν, ούτε και με την ένσταση, τα απαραίτητα παραστατικά τα οποία του είχαν ζητηθεί και μάλιστα συγκεκριμένα, ήτοι αναλυτική κατάσταση κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος ή υδατοπρομήθειας ανά διμηνία, από το έτος 2013, για την οικία διαμονής του και των μελών της οικογένειάς του, ούτε και αποδεικτικά για τα οικογενειακά εισοδήματα για τα έτη 2017 και 2018.
Βάσει όλων των πιο πάνω, τα οποία είχαν επισημανθεί στον αιτητή, ήδη, από την αρχική απόρριψη της αιτήσεώς του, απόρριψη ημερομηνίας 2.11.2020 και λόγω του ότι με την ένσταση που υπέβαλε στις 7.12.2020, δεν προσκομίστηκε οτιδήποτε το νεότερο που να διαφοροποιεί τα πιο πάνω δεδομένα, καταλήγω πως ορθά και νόμιμα, τόσο η αίτηση, όσο και η ένσταση που υπέβαλε ο αιτητής, απορρίφθηκαν, αφού δεν πληρούνταν οι απαιτήσεις του Σχεδίου.
Με γνώμονα όλα τα ανωτέρω, η προσφυγή απορρίπτεται με €1.900 έξοδα εναντίον του αιτητή. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, δυνάμει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.
Γαβριήλ, Δ.Δ.Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο