ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ                                          

                                                 Υπόθεση Αρ. 1518/2019

                                             

      4 Απριλίου, 2025

 

[Φ. ΚΑΜΕΝΟΣ, ΔΔΔ.]

 

Αναφορικά με τα Άρθρα 146 του Συντάγματος

             

Euroorbit Limited

Αιτήτρια

και

Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω:

1. Επαρχιακού Γραφείου Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως Λευκωσίας

2. Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως

 

Καθ’ ων η Αίτηση

......... 

 

Βραχίμης Χατζηχάννας, Δικηγόρος για Αιτήτρια.

Γεώργιος Χατζηπροδρόμου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας για  Καθ' ων η αίτηση.

Διευθυντής της Αιτήτριας Εταιρείας παρών

                                               

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Φ. Καμένος, ΔΔΔ.: Περί τον Σεπτέμβριο 2012 η Αιτήτρια αγόρασε τεμάχιο στα διοικητικά όρια Καλού Χωριό Ορεινής και στις 08.10.2012 υπέβαλε την πολεοδομική αίτηση με αριθμό ΛΕΥ 02057/2012 για πρατήριο πετρελαιοειδών στο τεμάχιο, την οποία οι Καθ’ ων η αίτηση απέρριψαν με την επιστολή γνωστοποίησης άρνησης χορήγησης πολεοδομικής άδειας ημερ. 08.08.2013. Της ανέφεραν τα ακόλουθα:

 

«Η προτεινόμενη ανάπτυξη επηρεάζει δυσμενώς τους φυσικούς πόρους της περιοχής, τη δημόσια υγεία και γενικά το περιβάλλον και το τοπίο, κατά παράβαση των προνοιών των υποπαραγράφων 3.1(στ) & (ζ) του Κεφαλαίου 3 της Δήλωσης Πολιτικής καθώς επίσης και των προνοιών της παραγράφου 9.7.4(δ) του Κεφαλαίου 9.7 της ίδιας Πολιτικής.

Σημειώνεται ότι οι αρνητικές απόψεις του Τμήματος Αναπτύξεων Υδάτων και του Τμήματος Περιβάλλοντος για την προτεινόμενη ανάπτυξη αποτέλεσαν ουσιώδη παράγοντα στην απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής [παράγραφος 3.1(θ) του Κεφαλαίου 3 της Δήλωσης Πολιτικής].

 

(501) Το προς ανάπτυξη τεμάχιο βρίσκεται εκτός ορίου υδατοπρομήθειας της κοινότητας και δεν διαθέτει επαρκή, κατάλληλη και συνεχή δημόσια υδαπροπρομήθεια, κατά παράβαση των προνοιών της παραγράφου 3.1 (δ) του Κεφαλαίου 3 της Δήλωσης Πολιτικής.

Σημειώνεται ότι στην υποβληθείσα πολεοδομική αίτηση [έντυπο ΕΑ1 παραγρ. 10(ε)] δηλώνεται δημόσια υδατοπρομήθεια.

 

(502) Η προτεινόμενη ανάπτυξη δεν απέχει τουλάχιστόν 15,0μ. από το όριο του υπεραστικού δρόμου Λευκωσίας-Παλαιχωρίου στον οποίο εφάπτεται, δυτικά το υπό ανάπτυξη τεμάχιο, κατά παράβαση των προνοιών των παραγράφων 3.10.3 του Δήλωσης Πολιτικής».

 

Στις 30.09.2013 η Αιτήτρια υπέβαλε νέα πολεοδομική αίτηση με αριθμό ΛΕΥ 01294/2013 (εφεξής η «επίδικη αίτηση»), η οποία συνοδευόταν με επιστολή ημερομηνίας 30.09.2013 και με αντίγραφα εγγράφου Προκαταρτικής Έκθεσης Επιπτώσεων στο Περιβάλλον (εφεξής ΠΕΕΠ). Η Αιτήτρια έλαβε επιστολή με ημερομηνία 02.10.2013 από τους Καθ’ ων η αίτηση, με την οποία γινόταν γνωστοποίηση της λήψης της αίτησης της και στην οποία αναφέρονταν τα ακόλουθα:

 

«Η αίτηση σας που περιγράφεται πιο πάνω, έχει ληφθεί στις 30/09/2013.

Σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου, η Πολεοδομική Αρχή έχει στην διάθεση της τρεις μήνες για να αποφασίσει πάνω στην αίτηση, δηλαδή μέχρι την 30/12/2013. Αν μέχρι την ημερομηνία αυτή δε σας έχει γνωστοποιηθεί η απόφαση της Αρχής, ή δεν σας έχει δοθεί γραπτώς ειδοποίηση ότι η αίτηση σας έχει παραπεμφθεί στον Υπουργό για μελέτη και λήψη αποφάσεως, μπορείτε, αν το επιθυμείτε, να καταχωρήσετε, σύμφωνα με το άρθρο 32 του Νόμου, Ιεραρχική Προσφυγή στο Υπουργείο Εσωτερικών εναντίον της παραλείψεως της Αρχής να αποφασίσει, εγκαίρως πάνω στην αίτηση σας, εκτός αν προηγουμένως συμφωνήσετε για παράταση της περιόδου λήψεως αποφάσεως από την Πολεοδομική Αρχή.

 

Για να καταστεί δυνατή η εξέταση της Ιεραρχικής Προσφυγής θα πρέπει να καταβάλετε στο γραφείο της Πολεοδομικής Αρχής τα δικαιώματα που έχουν καθοριστεί για τις Ιεραρχικές Προσφυγές, με βάση τους περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας (Δικαιώματα) Κανονισμούς του 2013 (Κ.Δ.Π. 29/2013) και να επισυνάψετε αντίγραφο της απόδειξης στην Ιεραρχική Προσφυγή που Θα υποβληθεί στο Υπουργείο Εσωτερικών.

 

Παρακαλώ σημειώστε ότι, η αίτηση αυτή είναι εντελώς ξεχωριστή από οποιαδήποτε πρόσθετη αίτηση που πιθανό να χρειάζεται να υποβάλετε είτε με βάση τον περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμο ή άλλο Νόμο».

 

Ως αναφέρεται στα γεγονότα της προσφυγής, στις 09.04.2014 το Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων (εφεξής το «ΤΑΥ») έστειλε επιστολή (Παράρτημα 25 σε προσφυγή) με την οποία πληροφορούσε τους Καθ’ ων η αίτηση και άλλους, για τις ζώνες προστασίας ταμιευτήρων ύδρευσης επισυνάπτοντας τους χάρτες, μεταξύ αυτών και για την Κοντινή Ζώνη Προστασίας φράγματος Κλήρου-Μαλούντας Ακάκι (Παράρτημα 30 σε προσφυγή) που έφερε ημερομηνία 13.03.2014 και προτρέποντας να ληφθούν υπόψη από τους Καθ’ ων η αίτηση στις επόμενες αναθεωρήσεις των πολεοδομικών ζωνών.

 

Στις 23.06.2014 η Αιτήτρια έστειλε επιστολή στην Πολεοδομική Αρχή στην οποία διατύπωνε ότι οι λόγοι άρνησης στην προηγούμενη αίτηση της ΛΕΥ 02057/2012 ήταν εσφαλμένοι και ότι το προτεινόμενο πρατήριο ικανοποιεί όλες τις νομοθετικές απαιτήσεις, παρέχει 100% στεγανοποίηση κάτω από τις οποιεσδήποτε συνθήκες, δεν επηρεάζει κατά οποιανδήποτε τρόπο τους φυσικούς πόρους και τα νερά και οι ανάγκες όσον αφορά την υδροδότηση του οι οποίες είναι σχετικά πολύ μικρές μπορούν να καλυφθούν είτε από το δίκτυο υδατοπρομήθειας του Καλού Χωρίου είτε από γεώτρηση.

 

Στις 14.07.2014 η Αιτήτρια έλαβε γνώση της επιστολής της Πολεοδομικής Αρχής με ημερομηνία 30.06.2014 με την οποία η Πολεοδομική Αρχή απέρριψε την πολεοδομική αίτηση ΛΕΥ 01294/2013 της Αιτήτριας και στις 17.07.2014 δόθηκαν στην Αιτήτρια από το Τμήμα Πολεοδομίας οι απόψεις του ΤΑΥ (επιστολή ημερ.30.07.2013) και οι απόψεις του Τμήματος Περιβάλλοντος (επιστολή ημερ. 03.06.2014). Στην απόφαση ημερομ. 30.06.2014 αναφερόταν:

 

«(500) Η προτεινόμενη ανάπτυξη επηρεάζει δυσμενώς τους φυσικούς πόρους της περιοχής, τη δημόσια υγεία και γενικά το περιβάλλον και το τοπίο κατά παράβαση των προνοιών των υποπαραγράφων 3.1 (στ) & (ζ) του Κεφ. 3 της Δήλωσης πολιτικής καθώς και των προνοιών της παραγρ. 9.7.4(δ) του Κεφ. 9 της ίδιας Πολιτικής. Σημειώνεται ότι οι αρνητικές απόψεις του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων, όσο και οι απόψεις του Τμήματος Περιβάλλοντος, αποτέλεσαν ουσιώδη παράγοντα στην απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής (παράγρ. 3.1.(θ) του Κεφ. 3 της Δήλωσης Πολιτικής) .

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

(α) Το προς ανάπτυξη τεμάχιο, βρίσκεται εκτός ορίου υδατοπρομήθεας της κοινότητας και δεν διαθέτει επαρκή, κατάλληλη και συνεχή δημόσια υδατοπρομήθεια, κατά παράβαση των προνοιών της παραγράφου 3.1 (δ) του Κεφ. 3 της Δήλωσης Πολιτικής. Η επιστολή του αιτητή με ημερομ. 30/09/2013 στην οποία δηλώνει ότι θα μπορούσε να ανεγείρει γεώτρηση για διευθέτηση του θέματος, είτε θα του παρέχεται υδατοπρομήθεια από το Κοινοτικό Συμβούλιο του Καλού Χωριού, δεν κρίνεται επαρκής.

(β) Εξαιτίας του πιο πάνω σοβαρού λόγου άρνησης δεν έχει γίνει λεπτομερής μελέτη της αίτησης».

 

Στην επιστολή του ΤΑΥ ημερ. 30.07.2013 (στην οποία επισυναπτόταν επιστολή της Υπηρεσίας Υδρολογίας & Υδρογεωλογίας) αναφερόταν:

 

«Αναφέρομαι στο πιο πάνω θέμα και στην επιστολή σας με ημερομηνία 7/3/2013 και , επιθυμώ να αναφέρω τα εξής: 

Το τεμάχιο στο οποίο προτείνεται η ανέγερση του πρατηρίου πετρελαιοειδών βρίσκεται εκτός ορίων υδατοπρομήθειας της κοινότητας αλλά εντός της Κοντινής Ζώνης Προστασίας του φράγματος Κλήρου-Ακάκι-Μαλούντας το οποίο χρησιμοποιείται για ύδρευση αριθμού κοινοτήτων της περιοχής.

Ως εκ τούτου, το Τμήμα μου δεν συγκατατίθεται στη χορήγηση της εν λόγω άδειας.

Σχετική είναι ή επιστολή που εστάληκε στο Γραφείο μου από την Υπηρεσία Υδρολογίας & Υδρογεωλογίας από την οποία είχαν ζητηθεί σχετικές απόψεις, την οποία και επισυνάπτω και στην οποία αναλύονται οι λόγοι απόρριψης της εν λόγω αίτησης».

 

Στην επιστολή της Υπηρεσίας Υδρολογίας & Υδρογεωλογίας ημερ. 12.07.2013 αναφερόταν:

 

«Αναφέρομαι στο πιο πάνω θέμα, το οποίο προωθήσατε στην Υπηρεσία μου για απόψεις, και σας πληροφορώ ότι το τεμάχιο, για το οποίο η εταιρεία Euroorbit Limited αιτείται χορήγηση πολεοδομικής άδειας για ανέγερση πρατηρίου πετρελαιοειδών βρίσκεται εντός της Κοντινής Ζώνης Προστασίας του φράγματος ύδρευσης Κλήρου-Μαλούντα-Ακάκι όπου απαγορεύεται η λειτουργία νέων πρατηρίων υγρών καυσίμων.

 

Ενημερωτικά αναφέρω ότι σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 23 του περί Προστασίας και Διαχείρισης των Υδάτων νόμου 13(Ι)/2004 η αρμόδια αρχή υποχρεούται να μεριμνά ώστε να διασφαλίζεται η αναγκαία προστασία των υδατικών συστημάτων που χρησιμοποιούνται ή προορίζονται να χρησιμοποιηθούν μελλοντικά για τη λήψη ύδατος για ανθρώπινη κατανάλωση.

 

Το ΤΑΥ, ως το αρμόδιο τμήμα για το θέμα, προχώρησε με το σχεδιασμό και την υλοποίηση προγράμματος το οποίο διασφαλίζει την απαιτούμενη δια νόμου προστασία των φραγμάτων ύδρευσης, Το εν λόγω πρόγραμμα συμπεριλαμβάνει τον καθορισμό κριτηρίων καθορισμού των ζωνών προστασίας των φραγμάτων ύδρευσης και των καθορισμό ζωνών προστασίας

 

Τα κριτήρια καθορισμού των ζωνών προστασίας φραγμάτων ύδρευσης και οι ζώνες προστασίας έχουν καθοριστεί από τον Δρ. Y.G. ο οποίος προτάθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως ειδικός εμπειρογνώμονας επί του θέματος και ήρθε στην Κύπρο το 2006 με χρηματοδότηση της ΕΕ, μέσω του μηχανισμού Technical Assistant Information Exchange Instrument (TAIEX) για μελέτη του θέματος και την ετοιμασία έκθεσης με τίτλο «Technical Criteria and Methods for Establishing Reservoir Protection Cyprus». Οι εργασίες του Δρ, G. για την εν λόγω μελέτη συμπεριλάμβαναν επιτόπιες επισκέψεις κατά τις οποίες διαγνώστηκαν οι ξεχωριστές συνθήκες του κάθε υπό μελέτη φράγματος, Σημειώνεται άτι ο Δρ. G. συνεχίζει τη συνεργασία του με το ΤΑΥ ως τεχνικός σύμβουλος του Τμήματος σε θέματα που αφορούν τις ζώνες προστασίας τών φραγμάτων ύδρευσης.

 

Τα όρια των Κοντινών Ζωνών Προστασίας των φραγμάτων ύδρευσης, συμπεριλαμβανομένης και της Κοντινής Ζώνης Προστασίας του φράγματος ύδρευσης Κλήρου-Μαλούντα-Ακάκι, έχουν καθοριστεί με βάση την προαναφερθείσα έκθεση.

 

Σημειώνεται ότι επιτόπια επίσκεψη Λειτουργών του ΤΑΥ (Επαρχιακό Γραφείο Λευκωσίας, Υπηρεσία Υγρομετρίας, Υπηρεσία Υδρολογίας & Υδρογεωλογίας) επιβεβαίωσε το γεγονός ότι το υπό μελέτη τεμάχιο (Αρ αίτησης για Πολεοδομική Άδεια: ΛΕΥ/02057/2Ό12) βρίσκεται εντός των ορίων της Κοντινής Ζώνης Προστασίας του φράγματος ύδρευσης Κλήρου-Μαλούντα-Ακάκι».

 

Στη δε επιστολή του Τμήματος Περιβάλλοντος ημερ. 03.06.2014 αναφερόταν:

 

«Έχω οδηγίες να αναφερθώ στο πιο πάνω θέμα και την επιστολή σας με αρ. φακ. ΛΕΥ/1294/2013 ημερομηνίας 22/11/2013 και να σας πληροφορήσω ότι:

1.        Το υπό εξέταση τεμάχιο βρίσκεται σε απόσταση 65 μέτρων από το σύνορο της περιοχής της Κοιλάδας του Ποταμού Μαρούλλενα CΥ2000010 η οποία ανήκει στο δίκτυο Natura 2000.

2. Η περιοχή του δικτύου «Natura 2000» αποτελεί χώρο διαχείμανσης πτηνών τα οποία ανήκουν στο Παράρτημα I της Οδηγίας για τα Πουλιά καθώς και ενδιαίτημα για το κυπριακό νερόφιδο (natrix natrix) το οποίο ανήκει στο Παράρτημα Ι του περί προστασίας και Διαχείρισης της Φύσης και της Άγριας Ζωής Νόμο. Τα πια πάνω είδη έχουν ιδιαίτερη ευαισθησία στη ρύπανση, και την οχληρία και η επιβίωση τους εξαρτάται άμεσα από την καθαρότητα του. νερού του ποταμού το οποίο τους παρέχει τροφή και καταφύγιο.

3.        Επιπλέον χωροθετείται σε απόσταση περίπου 20 μέτρων ανατολικά από παρακείμενη οικία η οποία περιλαμβάνει διάτρηση για άρδευση των ιδιωτικών καλλιεργειών του ιδιοκτήτη της οικίας.

4.        Το Τμήμα Περιβάλλοντος προβληματίζεται για τα εξής:

• Το γεγονός ότι τόσο η κατασκευή όσο και η λειτουργία του έργου μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την ισορροπία του οικοσυστήματος τόσο του ποτάμιου όσο και του χερσαίου, σε περίπτωση σημαντικής ρύπανσης των νερών του ποταμού από τυχόν διαρροή πετρελαιοειδών.

• Το γεγονός ότι η ανέγερση του πρατηρίου χωροθετείται σε απόσταση περίπου 20 μέτρων από την παρακείμενη οικία, πιθανόν να επηρεάσει τις ανέσεις των κατοίκων λόγω και της αυξημένης διακίνησης οχημάτων για την εξυπηρέτηση τους από το πρατήριο.

• Σε περίπτωση έκδοσης της άδειας θα πρέπει να ενσωματωθούν και οι εξής ουσιώδεις όροι οι οποίοι αναφέρονται στο Παράρτημα με την αρίθμηση: A (5,6,7,8,9,10 και 15), Β (2) και Γ.

• Να μην δοθεί άδεια ούτε μελλοντικά για πλυντήριο αυτοκινήτων.»

 

Εναντίον της πιο πάνω απόφασης ημερομηνίας 30.06.2014,  η Αιτήτρια καταχώρησε την Προσφυγή Αρ. 1196/2014 και στις 14.02.2019 το Διοικητικό Δικαστήριο την ακύρωσε. Στην εν λόγω απόφαση θα αναφερθώ πιο κάτω κατά την εξέταση συγκεκριμένων λόγων ακύρωσης.

 

Στις 28.02.2019 ο διευθυντής της Αιτήτριας είχε συνάντηση με λειτουργούς των Καθ’ ων η αίτηση και τους έδωσε επιστολή ημερ. 28.02.2019 θέτοντας υπόψη τους τις απόψεις του ως προς την  απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου στην Πρ. Αρ. 1196/2014,  ότι το Κοινοτικό Συμβούλιο Καλού Χωρίου Ορεινής είναι πρόθυμο να υδροδοτήσει το τεμάχιο της Αιτήτριας από την κοινοτική υδατοπρομήθεια επισυνάπτοντας πρόσφατη Βεβαίωση του Κοινοτικού Συμβουλίου Καλού Χωρίου Ορεινής ημερ. 20.02.2019. Επίσης, ως προς την υδατοπρομήθεια, αναφερόταν ότι υπήρχε επιπρόσθετα και η επιλογή της ιδιωτικής υδατοπρομήθειας από ανόρυξη γεώτρησης αλλά η ανόρυξη και ο έλεγχος της γεώτρησης να τεθούν ως όρος στην πολεοδομική άδεια και ο οποίος όρος να υλοποιηθεί πριν την έκδοση της άδειας οικοδομής ώστε να είναι πρακτικά εφαρμόσιμος και να δοθεί και η ευκαιρία στην Αιτήτρια να ανορύξει γεώτρηση και να ικανοποιήσει τις σχετικές νομοθετικές απαιτήσεις, παραπέμποντας σε όρους πολεοδομικών αδειών παρακείμενης επιχείρησης και άλλου πρατηρίου στο Παλαιομέτοχο που εξετάστηκαν την ίδια περίπου χρονική περίοδο.

 

Στις 09.04.2019, η Αιτήτρια έστειλε επιστολή στην Πολεοδομική Αρχή στην οποία αναφέρει, μεταξύ άλλων στις απόψεις της ως προς το νομοθετικό και πραγματικό πλαίσιο στο οποίο πρέπει να στηριχθεί η Πολεοδομική Αρχή κατά την λήψη της απόφασης της και ως προς την υδροδότηση του τεμαχίου, ότι δε θα πρέπει  να ληφθούν υπόψη οι αρνητικές απόψεις του ΤΑΥ ημερ. 30.07.2013, αλλά οι απόψεις του Τμήματος Περιβάλλοντος, οι οποίες κατά την εισήγηση, ήταν θετικές για την εν λόγω ανάπτυξη υπό τον όρο να εφαρμοστεί μεγάλος αριθμός αυστηρών όρων.

 

Περαιτέρω, σχολιάζονται οι αρνητικές απόψεις του ΤΑΥ για το προτεινόμενο πρατήριο το οποίο όμως από την άλλη μεριά, λέγει η Αιτήτρια, ανέχεται αριθμό συμβατικών πρατηρίων με απηρχαιωμένο εξοπλισμό (πρατήρια τα οποία καθορίζονται), τα οποία εμπίπτουν στις (κατά τον ισχυρισμό της Αιτήτριας) προτεινόμενες ζώνες προστασίας φραγμάτων, και τα οποία λειτουργούν εδώ και δεκαετίες χωρίς να έχουν ληφθεί τα οποιαδήποτε μέτρα και τα οποία όμως δεν έχουν δημιουργήσει το παραμικρό πρόβλημα. Περαιτέρω όσον αφορά την δημόσια υδατοπρομήθεια, θέτει ότι το προτεινόμενο πρατήριο ικανοποιεί την σχετική απαίτηση για επαρκή, κατάλληλη και συνεχή δημόσια υδατοπρομήθεια αφού ευρίσκεται εντός του δικτύου υδατοπρομήθειας του Καλού Χωρίου το οποίο εκτείνεται πέραν της οικιστικής περιοχής και υδροδοτεί τη διπλανή επιχείρηση και 10 οικίες στην περιοχή. Παράλληλα, σε επισύναψη της εν λόγω επιστολή γίνεται σχολιασμός σε ισχυριζόμενες (από την Αιτήτρια) ανακρίβειες των απόψεων του Τμήματος Περιβάλλοντος ή/και ότι οι προβληματισμοί του Τμήματος Περιβάλλοντος είναι υπερβολικοί για το προτεινόμενο πρατήριο σε σύγκριση με τα υφιστάμενα πρατήρια τα οποία λειτουργούν εδώ και δεκαετίες σε μικρότερες αποστάσεις κοντά σε περιοχές Natura 2000.

 

Στις 29.08.2019 η Αιτήτρια έλαβε γνώση της γνωστοποίησης άρνησης χορήγησης πολεοδομικής άδειας ημερομηνίας 14.08.2019. Στην εν λόγω απόφαση, καταγράφονται τα ακόλουθα:

 

«(502) Η χωροθέτηση του προτεινόμενου πρατηρίου πετρελαιοειδών στο συγκεκριμένο τεμάχιο δημιουργεί σοβαρούς κινδύνους ρύπανσης επιφανειακών και υπόγειων πηγών πόσιμου νερού, ΑΕΥ/01294/2013 κατά παράβαση της πρόνοιας 9.7.4 (η) της πολιτικής για τη χωροθέτηση πρατηρίων πετρελαιοειδών (Κεφ. 9.7) της Δήλωσης Πολιτικής για την Ύπαιθρο.

(503)   Με τη χωροθέτηση του προτεινόμενου πρατηρίου πετρελαιοειδών δεν διασφαλίζεται η προστασία των επιφανειακών και υπόγειων υδατικών πόρων, ούτε λαμβάνονται ικανοποιητικά μέτρα για την αντιμετώπιση των προκλήσεων που θα ασκούνται σ' αυτούς, εμποδίζοντας με τον τρόπο αυτό την επίτευξη του βασικού στόχου της Γενικής Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δήλωσης Πολιτικής για την Ύπαιθρο (Κεφ. 2, παρ. 2.2(ιδ)), αλλά, αντίθετα, η χωροθέτηση του προτεινόμενου πρατηρίου πετρελαιοειδών στο συγκεκριμένο τεμάχιο, αυξάνει σημαντικά τους κινδύνους ρύπανσης μιας βασικής πηγής πόσιμου νερού καν συνεπακόλουθα αυξάνει τους κινδύνους για τη δημόσια υγεία, το οποίο αποτελεί επιπρόσθετο ουσιώδη παράγοντα άρνησης. Σχετικές απόψεις του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων ημερομηνίας 24/07/2019, το οποίο έχει ελέγξει τα νέα σχέδια που υποβλήθηκαν (ημερομηνίας 30/09/2013), με πρόσθετα μέτρα στεγανοποίησης των προτεινόμενων υπογείων δεξαμενών αποθήκευσης καυσίμων.

 

(504)   Η προτεινόμενη ανάπτυξη δεν διαθέτει, όπως απαιτείται για αυτή, επαρκή, κατάλληλη και συνεχή δημόσια ή ιδιωτική υδατοπρομήθεια, κατά παράβαση της σχετικής βασικής αρχής που διέπει την ανάπτυξη, των Γενικών Προνοιών της Δήλωσης Πολιτικής, για την Ύπαιθρο (Κεφ. 3, παρ. 3.1(δ)).

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

(α) Ο παρακείμενος ταμιευτήρας φράγμα Κλήρου-Μαλούντα-Ακάκι αποτελεί βασική πηγή ύδρευσης μεγάλου πληθυσμού και έχει καθοριστεί και δηλωθεί επίσημα από την Κυπριακή Δημοκρατία ως "πηγή ποσίμου νερού". Κατά συνέπεια, εφαρμογής των ενδεδειγμένων διαχειριστικών μέτρων στην προκειμένη περίπτωση, αποτελεί ουσιώδη υποχρέωση τόσο σε σχέση με τη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας όσο και σε ότι αφορά στην τήρηση των συμβατικών υποχρεώσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας έναντι του κοινοτικού κεκτημένου.

 

(β) Τα πιο πάνω λήφθηκαν υπόψη από την Πολεοδομική Αρχή ως ουσιώδης παράγοντας κατά τη λήψη της απόφασης της, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 26(1) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου».                        

 

Στην επιστολή του Τμήματος Ανάπτυξης Υδάτων (εφεξής «ΤΑΥ») ημερ. 24.07.2019 αναφέρεται:

 

«Αναφέρομαι στην επιστολή σας ημερομηνίας 28/6/2019 με το πιο πάνω θέμα και παραθέτω τις απόψεις του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων σχετικά με την αίτηση ΑΕΥ/01294/2013.

 

Το τεμάχιο για το οποίο η εταιρεία Euroorbit Limited αιτείται χορήγηση πολεοδομικής άδειας για ανέγερση πρατηρίου πετρελαιοειδών βρίσκεται εντός περιοχής υψηλού κινδύνου ρύπανσης του πόσιμου νερού η οποία το 2011, με βάση επιστημονικά κριτήρια (γεωλογία, κλίση εδάφους κτλ), καθορίστηκε από τον Δρ. Y.G. ως Close Protection Zone (Κοντινή Ζώνη Προστασίας) του φράγματος ύδρευσης Κλήρου-Μαλούντα-Ακάκι όπου απαγορεύεται η λειτουργία νέων πρατηρίων υγρών καυσίμων. Σημειώνεται ότι ο Δρ. Y.G. προτάθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως ειδικός εμπειρογνώμονας για θέματα προστασίας φραγμάτων ύδρευσης και το 2006 με 100% χρηματοδότηση της Ε.Ε, ήρθε στην Κύπρο για εκπόνηση μελέτης για την προστασία των φραγμάτων ύδρευσης της Κύπρου.

Ενημερωτικά αναφέρω ότι σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 23 του περί Προστασίας και Διαχείρισης των Υδάτων νόμου 13(Ι)/2004 η Αρμόδια Αρχή (Υπουργός Γ.Α.Α.Π) υποχρεούται να μεριμνά ώστε να διασφαλίζεται η αναγκαία προστασία των υδατικών συστημάτων που χρησιμοποιούνται ή προορίζονται να χρησιμοποιηθούν μελλοντικά για τη λήψη ύδατος για ανθρώπινη κατανάλωση.

 

Το ΤΑΥ, ως το αρμόδιο τμήμα για το θέμα, προχώρησε με τον σχεδιασμό και την υλοποίηση προγράμματος το οποίο διασφαλίζει την απαιτούμενη δια νόμου προστασία των φραγμάτων ύδρευσης. Το εν λόγω πρόγραμμα συμπεριλαμβάνει τον καθορισμό κριτηρίων καθορισμού των περιοχών προστασίας των φραγμάτων ύδρευσης, καθορισμό των περιοχών προστασίας καθώς και τον καθορισμό διαχειριστικών μέτρων εντός των περιοχών προστασίας.

 

Τα κριτήρια καθορισμού, οι περιοχές προστασίας και τα διαχειριστικά μέτρα έχουν καθοριστεί από τον Δρ. Y.G. ο οποίος όπως αναφέρθηκε πιο πάνω προτάθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την εκπόνηση της σχετικής μελέτης. Ο Δρ. G., σε επιτόπιες επισκέψεις σε κάθε ένα φράγμα ύδρευσης, διέγνωσε τις ξεχωριστές συνθήκες του κάθε φράγματος και τα ξεχωριστά υδρομορφολογικά χαρακτηριστικά του και ετοίμασε την έκθεση με τίτλο «Technical Criteria and Methods tor Establishing Reservoir Protection Zones in_Cyprus» (Τεχνικά Κριτήρια και Μεθοδολογία Καθορισμού Ζωνών Προστασίας Φραγμάτων Ύδρευσης).

 

Τα όρια των Close Protection Zones (CPZ) των φραγμάτων ύδρευσης, συμπεριλαμβανομένης και της CPZ του φράγματος ύδρευσης Κλήρου-Μαλούντα-Ακάκι, καθορίστηκαν με βάση την προαναφερθείσα έκθεση.

 

Σημειώνεται ότι επιτόπια επίσκεψη Λειτουργών του ΤΑΥ (Επαρχιακό Γραφείο Λευκωσίας, Υπηρεσία Υδρομετρίας, Υπηρεσία Υδρολογίας & Υδρογεωλογίας) επιβεβαίωσε το γεγονός ότι το υπό μελέτη τεμάχιο (Αρ. αίτησης για Πολεοδομική Άδεια: ΛΕΥ/01294/2013) βρίσκεται εντός των ορίων της CPZ του φράγματος ύδρευσης Κλήρου-Μαλούντα-Ακάκι.

Καταλήγοντας σας πληροφορώ ότι το Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων δεν μπορεί να συναινέσει στην ανέγερση πρατηρίου πετρελαιοειδών εντός της περιοχής προστασίας «Close Protection Zone» του φράγματος ύδρευσης Κλήρου-Μαλούντα-Ακάκι για τους ακόλουθους λόγους:

 

1)        Με βάση τα διαχειριστικά μέτρα που εφαρμόζονται εντός των Close Protection Zones η εγκατάσταση νέων ή η επέκταση υφιστάμενων σοβαρά ρυπογόνων αναπτύξεων εντός τους δεν επιτρέπεται. Ως σοβαρά ρυπονόνες αναπτύξεις ορίζονται, μεταξύ άλλων, τα Πρατήρια Υγρών Καυσίμων.

--Όπως αναφέρεται πιο πάνω ο σκοπός της δημιουργίας των περιοχών προστασίας των φραγμάτων ύδρευσης και της εφαρμογής των Διαχειριστικών Μέτρων εντός τους είναι η προστασία του νερού που προορίζεται για ανθρώπινη κατανάλωση από τυχόν ρύπανση και αποτελεί νομική υποχρέωση του Κράτους.

 

Στην πράξη, οι περιοχές προστασίας των φραγμάτων ύδρευσης λειτουργούν ως ασπίδα προστασίας ενάντια πιθανής ρύπανσης του νερού καθορίζοντας απόσταση ασφάλειας από ανθρώπινες δραστηριότητες και αναπτύξεις οι οποίες αποτελούν τις κύριες πιέσεις ρύπανσης για τον ταμιευτήρα,

 

2)        Τα όμβρια ύδατα θα ξεπλένουν όλους του πιθανούς ρύπους στην περιοχή του πρατηρίου και σε μικρό χρονικό διάστημα θα τους μεταφέρουν υπόγειως ή επιφανειακά στον ποταμό και ακολούθως σε λίγα λεπτά στο φράγμα γιατί το υπό αναφορά τεμάχιο βρίσκεται σε απόσταση μόνο 90 m από πρανές της Μαρούλλενας, του κύριου ποταμού εισροής του φράγματος, με μέση κλίση του εδάφους, από το όριο του τεμαχίου προς τον ποταμό, μεγαλύτερη του 20%. Είναι προφανές ότι η χωροθέτηση του εν λόγω πρατηρίου στο συγκεκριμένο τεμάχιο θα αυξήσει σημαντικά τους κινδύνου ρύπανσης μίας πηγής πόσιμου νερού και συνεπακόλουθα θα αυξήσει τους κινδύνους για τη δημόσια υγεία.

 

Όπως επεσήμανε ο Δρ. G. στη σχετική του έκθεση «Technical Note No 7», οποιαδήποτε μέτρα “προστασίας" ληφθούν, απλώς περιορίζουν αλλά δεν αποκλείουν τους κινδύνους ρύπανσης του νερού του φράγματος.

 

Τα μέτρα προστασίας των υδάτων που προτείνονται στην υπό εξέταση ανάπτυξη περιορίζουν αλλά, σαφώς, δεν μπορούν να αποκλείσουν την πιθανότητα ρύπανσης του υπόγειου και επιφανειακού νερού και του εδάφους.

 

Δεδομένου ότι τα φράγμα Κλήρου-Μαλούντα-Ακάκι αποτελεί πηγή ύδρευσης ακόμα και ο ελάχιστος κίνδυνος ρύπανσης δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός αφού πιθανή ρύπανση του πόσιμου νερού μπορεί να έχει σημαντικές συνέπειες στην υγεία των πολιτών.

 

3)        Λόγω της κατασκευής και του τρόπου λειτουργίας των φραγμάτων (συλλογή και αποθήκευση κυρίως ποτάμιων ροών) οι επιπτώσεις ρύπανσης των ταμιευτήρων τους είναι συσσωρευτικές και σε περίπτωση ρύπανσης ο καθαρισμός του νερού και των ταμιευτήρων είναι πρακτικά αδύνατος. Δεδομένου δε και του διαχρονικού προβλήματος λειψυδρίας στην Κύπρο η αύξηση των πιέσεων ρύπανσης εντός των περιοχών προστασίας και ειδικότερα εντός των Close Protection Zones (Κοντινών Ζωνών Προστασίας) των φραγμάτων ύδρευσης πρέπει να αποτρέπεται. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την πλήρη και αυστηρή εφαρμογή των καθορισμένων Διαχειριστικών Μέτρων.

 

4)        Με δεδομένο το γεγονός ότι τα φράγματα ύδρευσης έχουν δηλωθεί στην Ε.Ε. ως πηγές πόσιμου νερού σε περίπτωση που αυτά δεν προστατευθούν κατάλληλα η Ε.Ε. ενδέχεται να ξεκινήσει νομικές διαδικασίες εναντίον της Κυπριακής κυβέρνησης με ότι αυτό συνεπάγεται.

 

5)        Η προτεινόμενη ανάπτυξη βρίσκεται εκτός δικτύου ύδρευσης και η γενική αναφορά πρόθεσης για ανόρυξη γεώτρησης για παροχή πόσιμου νερού δεν είναι ικανοποιητική δεδομένου ότι:

 

α) Κάθε γεώτρηση ύδρευσης, ως πηγή πόσιμου νερού, επιβάλλεται δια νόμου να προστατεύεται. Οι περιοχές προστασίας γεωτρήσεων ύδρευσης αποτελούνται από 3 Ζώνες (Ζώνη I, Ζώνη II, Ζώνη III).

Σημειώνεται ότι όλες οι δραστηριότητες εντός της Ζώνης I (ακτίνας 10-50 m) απαγορεύονται ενώ εντός της Ζώνης II (ακτίνας συνήθως 300 m) απαγορεύεται, μεταξύ άλλων, και ή «δημιουργία πρατηρίων καυσίμων».

β) Για ανόρυξη γεώτρησης απαιτείται «Άδειας έργου υδροληψίας» και για λήψη/άντληση νερού από οποιαδήποτε γεώτρηση απαιτείται «Άδεια Υδροληψίας». Η υπό μελέτη περιοχή δεν διαθέτει αυτές τις άδειες

 

Διευκρινίζεται ότι οι περιοχές «Reservoir Protection Zones» (Ζώνες Προστασίας φραγμάτων ύδρευσης) αφορούν περιοχές που λειτουργούν ως ασπίδα προστασίας ενάντια πιθανής ρύπανσης πηγής πόσιμου νερού και βεβαίως δεν αντικαθιστούν τις Πολεοδομικές Ζώνες Προστασίας οι οποίες εξυπηρετούν επιπρόσθετα και άλλους σκοπούς όπως π.χ. θέματα οπτικής ρύπανσης, ασφάλειας, προστασίας του περιβάλλοντος κλπ».

 

Με την παρούσα προσφυγή, η Αιτήτρια προσβάλλει τη γνωστοποίηση άρνησης χορήγησης πολεοδομικής άδειας ημερομηνίας 14.08.2019 εγείροντας λόγους ακύρωσης, τους οποίους εκθέτει στις ενδελεχείς αγορεύσεις του ευπαίδευτου συνηγόρου της.  Ο ευπαίδευτος συνήγορος των Καθ’ ων η αίτηση από την πλευρά του, απορρίπτει όλες τις θέσεις της Αιτήτριας εμμένοντας στη νομιμότητα της προσβαλλόμενης πράξης αλλά και της όλης διαδικασίας.

 

Έχοντας υπόψη τα επιχειρήματα μερών και το περιεχόμενο των διοικητικών φακέλων, οι οποίοι κατατέθηκαν, καταλήγω στα ακόλουθα:

 

Ξεκινώ, εισαγωγικά, με την εξέταση μιας κεντρικής παραμέτρου για την επιχειρηματολογία των μερών επί των λόγων ακύρωσης και δη του Νομικού Σημείου Α (αλλά και που τίθεται και στα πλαίσια πλείστων λοιπών Νομικών Σημείων), ήτοι της θέσης της Αιτήτριας ότι το νομικό και πραγματικό πλαίσιο για την εξέταση της επίδικης αίτησής της έπρεπε να ήταν αυτό που ίσχυε στους τρεις μήνες από την υποβολή της άρα μέχρι τις 30.12.2013. Θεωρεί η Αιτήτρια ότι η επικαλούμενη καθυστέρηση οφειλόταν εξ ολοκλήρου στην κωλυσιεργία της διοίκησης και επικαλείται συναφώς τα άρθρα 9 και 10 Ν.158(Ι)/99 ενώ στο Νομικό Σημείο Ζ τον Κανονισμό 5(2) των Περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας (Αιτήσεις και Ιεραρχικές Προσφυγές) Κανονισμών του 1990 βάσει του οποίου [και του άρθρου 9 του Ν. 158(Ι)/1999], ο εύλογος χρόνος εξέπνεε στις 30.12.2013.

 

Εξέτασα τις θέσεις αυτές της Αιτήτριας και δε με βρίσκουν σύμφωνο.

 

Είναι σαφές, και επ’ αυτού συμφωνώ με τη σχετική υποβολή της πλευράς των Καθ’ ων η αίτηση ότι η επίδικη αίτηση δεν αποτελεί μια συνήθη πολεοδομική αίτηση αλλά περιλαμβάνει την παροχή των απόψεων διαφόρων υπηρεσιών. Σχετικώς αναφέρω:

 

Από τον διοικητικό φάκελο προκύπτει ότι με επιστολή-Κ.38 σε φάκελο-τεκμήριο 11 στη διαδικασία ζητήθηκαν εκ νέου οι απόψεις του Τμήματος Περιβάλλοντος αυτή τη φορά επισυνάπτοντας το εκτενές έγγραφο ΠΕΕΠ που υπέβαλε η Αιτήτρια και το γεγονός αυτό κοινοποιήθηκε στην Αιτήτρια με επιστολή (Κ. 41 σε τεκμήριο 11).  Περαιτέρω, με την επιστολή της ημερ. 18.07.2014 (Κ.85 σε Τεκμήριο 11), μετά την έκδοση της προσβαλλόμενης με την Πρ. Αρ. 1196/2014 άρνησης, η Αιτήτρια αναφέρεται σε συνάντηση σχετικά με την αίτησή της που οργανώθηκε από το Τμήμα Περιβάλλοντος στις 23.01.2014 με τη συμμετοχή του ΤΑΥ. Στο σημείωμα-Κ. 55 στο Τεκμήριο 11, αναφέρεται ότι μεταξύ Ιανουαρίου 2014-Μαρτίου 2014, λειτουργός του Τμήματος Περιβάλλοντος ενημέρωσε ότι η υπόθεση μελετάται και ότι λειτουργοί του εν λόγω Τμήματος θα επισκεφτούν επιτόπου το τεμάχιο και ότι θα έλθουν σε επικοινωνία με το ΤΑΥ και το Τμήμα Natura. Περαιτέρω, στο ίδιο σημείωμα αναφέρεται ότι στις 03.04.2014, κατόπιν της επίσκεψης στο τεμάχιο της Αιτήτριας των λειτουργών του Τμήματος Περιβάλλοντος, εκφράστηκαν τηλεφωνικώς ανησυχίες εκ μέρους της ιδιοκτήτριας του διπλανού τεμαχίου της Αιτήτριας λόγω ύπαρξης διάτρησης στο τεμάχιό της, η οποία ακολούθως έστειλε και επιστολή ημερ. 07.04.2014 (Κ.57 σε τεκμήριο 11) για να εκφράσει γραπτώς την ένσταση της στην επίδικη αίτηση. Στις 03.06.2014 δόθηκαν οι απόψεις του Τμήματος Περιβάλλοντος (Κ. 67 σε Τεκμήριο 11). Στο μεταξύ είχε μεσολαβήσει στις 14.02.2014, η τροποποίηση της Δήλωσης Πολιτικής για την Ύπαιθρο με την πρόνοια 9.7.4(η) του ΚΕΦ. 9.7 «Χωροθέτηση Πρατηρίων Πετρελαιοειδών» και στις 09.04.2014 η επιστολή για προώθηση των ζωνών προστασίας ταμιευτήρων ύδρευσης ώστε να ληφθούν υπόψη και στην τροποποίηση των πολεοδομικών ζωνών.

 

Από τα ανωτέρω, δε θεωρώ ότι προκύπτει παράλειψη, απραξία ή μη προώθηση της επίδικης αίτησης εκ μέρους της διοίκησης ώστε το νομικό καθεστώς, βάσει του οποίου έπρεπε να εξετασθεί ήταν αυτό που ίσχυε στις 30.12.2013 λόγω ότι τότε εξέπνεε ο εύλογος χρόνος από την κατάθεσή μέχρι την εξέταση της, ως ο ισχυρισμός της Αιτήτριας. Ως εκ τούτου ορθώς θεωρώ, σύμφωνα με την πρώτη περίοδο του άρθρου 9 του Ν.158(Ι)/1999[1], το οποίο εισάγει γενικό κανόνα [σχετική η Νικολάου Λένα και άλλοι ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2008) 4 ΑΑΔ 585 και η επικυρωτική της Αναθ. Έφ. Αρ. 141, 143/2008 Super Home Center D.I.Y. LTD ν. Λένας Νικολάου κ.α., 25.09.2012] και δη αναφορικά με πολεοδομικές αιτήσεις (Υπόθεση Αρ. 118/2008 Εύα Τσιήσσιου ν. Πολεοδομική Αρχή Αμμοχώστου Λάρνακας ημερ. 13.12.2010), οι Καθ’ ων η αίτηση βασίστηκαν στο νομικό/πραγματικό καθεστώς που ίσχυε, το οποίο πλέον περιλάμβανε την  πρόνοια της παραγράφου 9.7.4(η) της ισχύουσας τότε δήλωσης πολιτικής, ως δηλαδή είχε τροποποιηθεί στις 14.02.2014 που προέβλεπε (μεταξύ άλλων):

 

«9.7.4 Χωροθέτηση πρατηρίων πετρελαιοειδών σε όλες τις πιο πάνω περιπτώσεις μπορεί να επιτρέπεται εφόσον ισχύουν τα ακόλουθα:

(…)

(η) Δεν δημιουργούνται κίνδυνοι ρύπανσης επιφανειακών ή και υπόγειων πηγών πόσιμου νερού».

 

Στο σημείο αυτό συμπληρώνω ότι, η πάροδος των τριών μηνών του Κανονισμού 5(2) των περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας (Αιτήσεις και Ιεραρχικές Προσφυγές) Κανονισμών του 1990, Κ.Δ.Π. 55/90, την οποία επικαλείται η Αιτήτρια, έχει καθοριστεί από τη νομολογία ότι δε μπορεί να θεωρηθεί αυτομάτως ότι συνιστά εκπνοή του ευλόγου χρόνου. Στην Υπόθεση Αρ. 1749/2009 Χρίστος Ρουσιάς κ.α. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, ημερ. 11.06.2012, ο εντ. Δικ. ΑΔ Φρ. Νικολαίδης, με παραπομπή σε σχετική νομολογία ανέφερε (έμφαση υπογράμμιση του Δικαστηρίου):

 

«Έχει αποφασιστεί (Δημοτική Επιτροπή Αγίου Δομετίου ν. Χριστοφόρου (1994) 3 Α.Α.Δ. 434) ότι ο εύλογος χρόνος εξαρτάται από τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης.  Η έκταση της οικοδομής, η έκταση της αναγκαίας έρευνας από τη διοίκηση, είναι μερικά από τα στοιχεία τα οποία λαμβάνονται υπ΄ όψιν.  Το κριτήριο του εύλογου χρόνου είναι αντικειμενικό με τελικό κριτή το δικαστήριο.

Στην υπόθεση A. Chacholis Developers Ltd κ.α. ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 119/2008, ημερ. 25.6.2009, περίοδος τεσσάρων μηνών κρίθηκε ως εύλογος χρόνος για την εξέταση αίτησης.  Παρ΄ όλον ότι η συγκεκριμένη υπόθεση αναφερόταν σε κατά παρέκκλιση έκδοση άδειας, τονίστηκε ότι ο κανονισμός 5(2) της Κ.Δ.Π. 55/90, δεν περιορίζει το εύλογο του χρόνου αυστηρά στους τρεις μήνες, αλλά προνοεί ότι η προθεσμία μπορεί να είναι και μεγαλύτερη ανάλογα με τα δεδομένα ή με το πόσο πολύπλοκη ήταν η αίτηση».

 

Σχετική ασφαλώς είναι η ως άνω αναφερόμενη απόφαση του Εντ. Δ. ΑΔ. Στ. Ναθαναήλ στην Υποθ. Αρ. 119/2008 A. Chacholis Developers Ltd κ.α. ν. Δημοκρατίας ημερ. 25.6.2009 και η Υπόθεση Αρ. 1087/2009 Ιωάννης Παπαγιάννης κ.α. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, ημερ. 11.09.2012, στην οποία μάλιστα είχαν μεσολαβήσει περί τους πέντε μήνες από την κατάθεση της αίτησης μέχρι την έκδοση του εκεί επίδικου τοπικού σχεδίου. Στην παρούσα ο χρόνος που μεσολάβησε από την κατάθεση της επίδικης αίτησης μέχρι την δημοσίευση της  πιο πάνω παραγράφου 9.7.4(η) της ισχύουσας τότε δήλωσης πολιτικής ήταν τεσσερισήμισι μήνες.

 

Δε συμφωνώ ούτε με τη θέση της Αιτήτριας ότι οι Καθ΄ων η αίτηση δεν έπρεπε να είχαν λάβει υπόψη τις απόψεις του ΤΑΥ ημερ. 24.07.2019, οι οποίες λήφθηκαν πέντε χρόνια μεταγενέστερα των γεγονότων αλλά θα έπρεπε να βασίσουν την απόφαση τους σε στοιχεία και γεγονότα που υπήρχαν στο διοικητικό φάκελο.

 

Αυτό διότι, μετά την ακυρωτική απόφαση στην Πρ. Αρ.1196/2014, η οποία δόθηκε στις 11.02.2019, οι Καθ’ ων η αίτηση όφειλαν να επανεξετάσουν κατόπιν της πλημμέλειας που είχε εντοπίσει το Διοικητικό Δικαστήριο.

 

Εκεί, το Διοικητικό Δικαστήριο είχε εντοπίσει πλημμέλεια στη δικαιολογία των Καθ’ ων η αίτηση ότι «δεν κρίθηκε αναγκαία η εκ νέου διαβούλευση με το Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων για άρση των λόγων άρνησης, εφ' όσον καμία τροποποίηση δεν έχει επέλθει στο Χάρτη των Ζωνών Προστασίας του Φράγματος, εντός του οποίου κρίθηκε ότι ενέπιπτε το τεμάχιο», καταλήγοντας με το εύρημά του ότι είναι ορθή την εισήγηση της αιτήτριας, ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο καταχώρισης, επεξεργασίας αλλά και λήψης της εκεί επίδικης απόφασης ημερ. 30.06.2014, το τεμάχιο δεν ενέπιπτε, ακόμη, σε ζώνη προστασίας φράγματος, αφού αυτή δεν είχε ακόμη «δημοσιευθεί, δια σχετικής κανονιστικής διοικητικής πράξης».

 

Ως δε αναφέρθηκε στα γεγονότα της Πρ. Αρ.1196/2014, οι Καθ’ ων η αίτηση είχαν προβεί στα εκεί επίδικα συμπεράσματα τους κατόπιν της τότε παροχής απόψεων του ΤΑΥ και στη βάση των όσων οι ίδιοι ανέφεραν ως μαρτυρία στα πλαίσια της δίκης, με τη δε απόφαση στην Πρ. Αρ. 1196/2014 κρίθηκε ως εσφαλμένη η λήψη υπόψη από τους Καθ’ ων η αίτηση ότι το επίδικο τεμάχιο ενέπιπτε σε ζώνη προστασίας φράγματος υπό την πτυχή της ένταξής της σε συγκεκριμένη πολεοδομική ζώνη εφόσον τέτοια, σύμφωνα και με τη δική τους μαρτυρία, δεν είχε τότε ακόμη δημοσιευθεί στη δήλωση Πολιτικής για την Ύπαιθρο, με βάση το άρθρο 18Α του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου αφού το ΤΑΥ είχε ζητήσει αυτό να γίνει στις 09.04.2014, άρα μεταγενέστερα. Κατά αυτόν τρόπο το Διοικητικό Δικαστήριο στην Πρ. Αρ.1196/2014 εντόπισε παράβαση των άρθρων 8 και 46 του Ν.158(Ι)/1999 αλλά δεν ανέφερε ούτε ότι οι Κοντινές Ζώνες Προστασίας δεν υπήρχαν επί χάρτου ή ότι το τεμάχιο δεν εντασσόταν σε αυτές ούτε ότι δεν έπρεπε να λαμβάνονται ως ουσιώδης παράγοντας στην εξέταση της επίδικης αίτησης.

 

Ορθώς λοιπόν, δεδομένου του σφάλματος που είχε εντοπίσει το Δικαστήριο και περιλάμβανε την παροχή της τότε άποψης του ΤΑΥ και τα όσα οι Καθ΄ ων η αίτηση είχαν αναφέρει κατόπιν τούτης αλλά και της όλης εμπλοκής του τμήματος αυτού, που τελικά οδήγησε, για τους συγκεκριμένους λόγους, σε ακυρωτικό εύρημα της προσβαλλόμενης στην Πρ. Αρ.1196/2014, ζήτησαν εκ νέου την παροχή της άποψής του, ώστε το ζήτημα να εξεταστεί πλέον υπό το πρίσμα των ευρημάτων της ακυρωτικής απόφασης.

 

Εδώ συμπληρώνω δύο ακόμα σημαντικά θεωρώ δεδομένα:

Πρώτον, οι Καθ’ ων η αίτηση κατά την επανεξέταση θεώρησαν ορθό [παράγραφος 2(γ)iii του Κ. 363 (το οποίο είναι το ίδιο με το K.400) του Τεκμηρίου 11) να ζητήσουν εκ νέου την άποψη του ΤΑΥ ώστε να εξετάσει και τα νέα σχέδια που κατέθεσε η Αιτήτρια με την επίδικη αίτησή της, τα οποία η ίδια η Αιτήτρια, στα πλαίσια της Πρ. Αρ.  1196/2014 είχε υποβάλει ότι αν το ΤΑΥ τα είχε εξετάσει θα είχε αλλάξει τις αρνητικές του απόψεις ως προς την αιτούμενη ανάπτυξη.  Αυτή η αντιμετώπιση εκ μέρους των Καθ’ ων η αίτηση, δεδομένου ότι οι απόψεις των ΤΑΥ στα πλαίσια της προσβαλλόμενης στην Πρ. Αρ.  1196/2014 είχαν δοθεί στις 12.07.2013 χωρίς να ληφθούν υπόψη τα εν λόγω νέα σχέδια, ήταν θεωρώ ορθή πρακτική, εκ μέρους των Καθ’  ων η αίτηση εφόσον έθεσαν υπόψη του ΤΑΥ τα έγγραφα που η ίδια η Αιτήτρια είχε υποβάλει και ζητούσε να τύχουν εκτίμησης από το ΤΑΥ. Με λίγα λόγια ικανοποίησε την απαίτησή της Αιτήτριας.

 

Δεύτερον, οι εν λόγω απόψεις του ΤΑΥ ημερ. 24.07.2019, πέραν των όσων αναφέρθηκαν προς το σκοπό εκτέλεσης του καθήκοντος επανεξέτασης κατόπιν της ακυρωτικής απόφασης και (ως το αίτημα της Αιτήτριας) εξέτασης των σχεδίων της Αιτήτριας και γεώτρησης, ουσιαστικά ανέτρεχαν στο πραγματικό και νομικό υπόβαθρο που υπήρχε κατά τον χρόνο μέχρι τη λήψη της απόφασης ημερ. 30.06.2014 που το Διοικητικό Δικαστήριο στην Πρ. Αρ.1196/2014 είχε αναγνωρίσει ως τον ουσιώδη, στην ενώπιόν του υπόθεση, χρόνο (θυμίζω στην απόφασή του, αναφερόμενο στην απόφαση ημερ. 30.06.2014 είχε καταγράψει επί λέξη «φαίνεται να αποδεικνύουν ως ορθή την εισήγηση της αιτήτριας, ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο καταχώρισης, επεξεργασίας και λήψης της επίδικης απόφασης της καθ' ης η αίτηση»). Αναφέρθηκε το ΤΑΥ σε ό,τι είχε γίνει από το 2006 με την ανάθεση στον εμπειρογνώμονα της εργασίας, την εκπόνηση κριτηρίων, τα όρια (επί χάρτου πάντα) των ΚΠΖ που είχαν ήδη εκπονηθεί, την επιτόπια επίσκεψη στο τεμάχιο της Αιτήτριας που ως ανέφερα πιο πάνω και αυτή είχε προηγηθεί της 30.06.2014 και επιβεβαίωνε ότι το τεμάχιο ενέπιπτε στην ΚΠΖ, τις εκθέσεις του εμπειρογνώμονα και τις θέσεις του ιδίου για το πρατήριο εντός ΚΠΖ κτλ.

 

Περαιτέρω, δεν ευσταθεί ούτε η εισήγηση ότι οι Καθ’ ων η αίτηση αυθαίρετα παρέκαμψαν χωρίς καμία αιτιολογία, τις απόψεις του Τμήματος Περιβάλλοντος, το οποίο είναι το καθ' ύλην αρμόδιο τμήμα όσον αφορά την εκτίμηση επιπτώσεων ή Κινδύνων στα νερά και στο περιβάλλον από ορισμένα έργα όπως τα πρατήρια πετρελαιοειδών σύμφωνα με τον Νόμο Ν.140(Ι)/2005.

 

Θεωρώ ότι, από τα ενώπιόν μου έγγραφα φαίνεται ότι οι Καθ’ ων η αίτηση έλαβαν υπόψη και σχολίασαν τις απόψεις του Τμήματος Περιβάλλοντος ημερ. 03.06.2014, τις οποίες κατέγραψαν στο έντυπο μελέτης [στο Κ.356 (ή Κ.405) το χειρόγραφο και στο Κ. 363 (ή Κ. 401) το καθαρογραμμένο του Τεκμηρίου 11] στην παράγραφο (γ) της παραγράφου 16 «Απόφαση Πολεδομικής Αρχής». Τις εν λόγω απόψεις έχω καταγράψει στα γεγονότα πιο πάνω. Δεν τις αναγιγνώσκω στο ελάχιστο ως «θετικές», ως η ερμηνεία της Αιτήτριας αλλά το αντίθετο, εφόσον αναφέρουν ότι το τεμάχιο βρίσκεται σε απόσταση 65 μέτρων από το σύνορο της περιοχής της Κοιλάδας του Ποταμού Μαρούλλενα CΥ2000010, η οποία ανήκει στο δίκτυο Natura 2000, χώρο διαχείμασης πτηνών του Παραρτήματος I της Οδηγίας για τα Πουλιά, ευαίσθητων στη ρύπανση και την οχληρία που η επιβίωση τους εξαρτάται άμεσα από την καθαρότητα του νερού του ποταμού και ότι χωροθετείται σε απόσταση περίπου 20 μέτρων ανατολικά από παρακείμενη οικία η οποία περιλαμβάνει διάτρηση για άρδευση καλλιεργειών και τελικά ότι το Τμήμα Περιβάλλοντος προβληματίζεται για το γεγονός ότι τόσο η κατασκευή όσο και η λειτουργία του έργου μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την ισορροπία του οικοσυστήματος τόσο του ποτάμιου όσο και του χερσαίου, σε περίπτωση σημαντικής ρύπανσης των νερών του ποταμού από τυχόν διαρροή πετρελαιοειδών και το γεγονός ότι η ανέγερση του πρατηρίου χωροθετείται σε απόσταση περίπου 20 μέτρων από την παρακείμενη οικία, πιθανόν να επηρεάσει τις ανέσεις των κατοίκων.

 

Παρ’ όλα αυτά το Τμήμα Περιβάλλοντος καταλήγει ότι, αν αποφασιστεί η έκδοση της αιτούμενης άδειας, να ενσωματωθούν σε αυτή οι αυστηροί όροι, τους οποίους υποδεικνύει αλλά και να μη δοθεί άδεια ούτε μελλοντικά για πλυντήριο αυτοκινήτων. Σαφώς η εν λόγω κατάληξη/εισήγηση όρων σε περίπτωση έγκρισης της αίτησης και ενόψει των προηγηθεισών καταγραφών, δεν καθιστά θετικές τις κατά τ’ άλλα επιφυλακτικές/αρνητικές απόψεις του Τμήματος επί της επίδικης αίτησης.

 

Για τους πιο πάνω λόγους αλλά και όσους θα αναφέρω και πιο κάτω δε θεωρώ ότι είναι εσφαλμένη η καταγραφή των Καθ’ ων η αίτηση ότι η χωροθέτηση του προτεινόμενου πρατηρίου εμποδίζει την επίτευξη του βασικού στόχου της Γενικής Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δήλωσης Πολιτικής για την Ύπαιθρό [Κεφ. 2, παρ. 2.2 (ιδ)] σχετικά με την προστασία των επιφανειακών και υπόγειων υδατικών πόρων, αλλά εναρμονίζεται με τις αιτιολογημένες εισηγήσεις των αρμοδίων επί του θέματος φορέων της διοίκησης.

 

Δεδομένων όσων έχω ήδη αναφέρει ανωτέρω, με την απόφαση των Καθ’ ων η αίτηση όπως ζητήσουν εκ νέου τις απόψεις από το ΤΑΥ  [παράγραφος 2(γ)iii του Κ. 363 (ή K.400) του Τεκμηρίου 11), δε θεωρώ ότι ευσταθεί η θέση της Αιτήτριας ότι η καταγραφή στον λόγο απόρριψης (503) ότι το ΤΑΥ έχει ελέγξει τα νέα σχέδια που υποβλήθηκαν ημερομηνίας 30.09.2013, είναι αυθαίρετος και ατεκμηρίωτος, αφού, κατά τον ισχυρισμό της, δεν υπάρχουν οποιαδήποτε στοιχεία ή υλικό στους φακέλους είτε πριν από την διοικητική πράξη στις 30.06.2014, η οποία είχε ακυρωθεί στα πλαίσια της Πρ. Αρ. 1196/2014 είτε μετά που να την τεκμηριώνει. Εκτός από την αναφορά στο Κ. 363 (ή Κ.400), στο Τεκμήριο 11, υπάρχει επιστολή Κ. 328 στο Τεκμήριο 11, με την οποία οι Καθ’ ων η αίτηση απέστειλαν τα νέα αυτά σχέδια στο ΤΑΥ στις 28.06.2019 με τη σημείωση:

 

«Παρακαλώ όπως έχω τις απόψεις σας για την προτεινόμενη στεγανή δεξαμενή ντεποζίτων πετρελαιοειδών καθώς και κατά πόσον θα μπορούσε να εκδοθεί άδεια για γεώτρηση στο τεμάχιο για την υδροδότηση της ανάπτυξης. Η επιστολή σας με αρ. φακ. ΛΕΥ/02057/2012 ημερ. 30.07.2013 είναι σχετική».

 

Ακολούθως, στην ίδια την επιστολή του ΤΑΥ ημερ. 24.07.2019 αναφέρονται μεταξύ άλλων:

 

«Τα μέτρα προστασίας των υδάτων που προτείνονται στην υπό εξέταση ανάπτυξη περιορίζουν αλλά, σαφώς, δεν μπορούν να αποκλείσουν την πιθανότητα ρύπανσης του υπόγειου και επιφανειακού νερού και του εδάφους.

 

(…)

 

5)        Η προτεινόμενη ανάπτυξη βρίσκεται εκτός δικτύου ύδρευσης και η γενική αναφορά πρόθεσης για ανόρυξη γεώτρησης για παροχή πόσιμου νερού δεν είναι ικανοποιητική δεδομένου ότι:

 

Συνεπώς, από τις ανωτέρω αναφορές από τις οποίες προκύπτει η εξέταση από το ΤΑΥ των «μέτρων προστασίας των υδάτων που προτείνονται» και της ανόρυξης «γεώτρησης για παροχή πόσιμου νερού» σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι Καθ΄ων η αίτηση με την επιστολή τους ημερ. 28.06.2019 είχαν ζητήσει συγκεκριμένα τις απόψεις του ΤΑΥ με αναφορά στα νέα σχέδια της Αιτήτριας και την ιδιωτική γεώτρηση, θεωρώ ότι είναι σαφές ότι τα σχέδια αυτά ελέγχθηκαν καθώς και το ζήτημα της ιδιωτικής γεώτρησης εξετάστηκε, χωρίς να απαιτείται κάποια ειδική ή «πανηγυρική» αναφορά από το ΤΑΥ ότι καταθέτει τις απόψεις του «κατόπιν ελέγχου των νέων σχεδίων» ή ανάλογη. Από το όλο κείμενο της επιστολής του ΤΑΥ και ειδικά με τις πιο πάνω αναφορές του, προκύπτει ότι τα σχέδια εξετάστηκαν.

 

Περαιτέρω η Αιτήτρια υποβάλλει ότι εσφαλμένος είναι και ο λόγος απόρριψης (504) καθότι λανθασμένα οι Καθ ων η αίτηση θεώρησαν ότι η προτεινόμενη ανάπτυξη δε διαθέτει επαρκή, κατάλληλη και συνεχή δημόσια υδατοπρομήθεια, χωρίς την οποιανδήποτε διαβούλευση με την Κοινοτική Αρχή του Καλού Χωρίου Ορεινής αφού κατά την εισήγηση το τεμάχιο της Αιτήτριας υδροδοτείται από την κοινοτική υδατοπρομήθεια του Καλού Χωρίου. Ο εν λόγω ισχυρισμός, δεν αναπτύσσεται στα πλαίσια του παρόντος λόγου ακύρωσης αλλά προωθείται μόνο με επιγραμματική παραπομπή στην ανάλυση στο Νομικό Σημείο ΣΤ.

 

Ως καταγράφω στην ανάλυση μου επί του εν λόγω Νομικού Σημείου ΣΤ, και ο εν λόγω ισχυρισμός της Αιτήτριας είναι απορριπτέος και παραπέμπω στην εκεί ανάλυσή μου.

 

Επανερχόμενος στους ισχυρισμούς του παρόντος Νομικού Σημείου Α, θέτει επιπλέον η Αιτήτρια ότι ο ισχυρισμός στη Σημείωση (α) ότι ο ταμιευτήρας φράγμα Κλήρου - Μαλούντας - Ακακίου αποτελεί πηγή πόσιμου νερού είναι ατεκμηρίωτος και πλανημένος με βάση τα στοιχεία και το υλικό που υπήρχε στο φάκελο πριν την έκδοση της ακυρωθείσας διοικητικής πράξης στις 30.06.2014. Περαιτέρω ότι οι Καθ΄ων η αίτηση δεν αιτιολογούν ότι το προτεινόμενο πρατήριο θα μπορούσε δυνητικά να προκαλέσει κίνδυνο της δημόσιας υγείας, ειδικά αφού εντός (άλλης) ζώνης προστασίας υπάρχουν υφιστάμενα 5 συνηθισμένα/συμβατικά πρατήρια και όχι εξελιγμένα και με σύγχρονο ως το προτεινόμενο αλλά και των όσων κατέγραφε στην Έκθεσή του ο εμπειρογνώμονας Δρ. G. (εφεξής ο «εμπειρογνώμονας»).

 

Δε συμφωνώ ούτε με τις εν λόγω υποβολές της Αιτήτριας.

 

Τόσο από όσα αναφέρονται από τους Καθ’ ων η αίτηση στα Κ.401-399 του Τεκμηρίου 11 όσο όμως και από το ΤΑΥ στην επιστολή του ημερ. 24.07.2019, τεκμηριώνεται επαρκώς για ποιο λόγο δεν είναι δυνατή η έγκριση της επίδικης αίτησης αλλά και το γεγονός της προΰπαρξης, κατ΄ εφαρμογή των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων της Δημοκρατίας, ζωνών προστασίας πόσιμου νερού, όπου ενέπιπτε το επίδικο τεμάχιο. Ως προς άλλα πρατήρια, στα οποία αναφέρθηκε η Αιτήτρια, τα οποία βρίσκονται εντός ζωνών προστασίας εκτός του ότι δε θεωρώ ότι αποτελεί «γεγονός» στο οποίο όφειλε το ΤΑΥ να είχε αναφερθεί ειδικά προς αιτιολόγηση της απόψής του, εν πάση περιπτώσει στο θέμα αυτό αλλά και στον ειδικότερο σχολιασμό των απόψεων του ΤΑΥ, επανέρχομαι σε μεγαλύτερη λεπτομέρεια κατωτέρω στο Νομικό Σημείο Β, το οποίο στοχεύει να πλήξει τη νομιμότητά τους.

 

Ο ευπαίδευτος συνήγορος της Αιτήτριας καταλήγει στο Νομικό Σημείο Α, βάλλοντας κατά της Σημείωσης (β) της προσβαλλόμενης, θέτοντας  ότι, οι ουσιώδεις παράγοντες στην παρούσα περίπτωση, τους οποίους λανθασμένα και αναιτιολόγητα παρέλειψαν οι Καθ’ ων η αίτηση να λάβουν υπόψη είναι:

 

Η ακυρωτική απόφαση στην Πρ. Αρ.1196/2014 σύμφωνα με την οποία, κατά την Αιτήτρια δεν υπάρχει ζώνη προστασίας στο τεμάχιο της Αιτήτριας όπου απαγορεύεται η δημιουργία πρατηρίου πετρελαιοειδών, η, κατά την Αιτήτρια, έγκριση υπό όρους του προτεινόμενού πρατηρίου από το καθ' ύλην αρμόδιο τμήμα όσον αφορά την εκτίμηση των επιπτώσεων στα νερά και γενικά στο περιβάλλον, το Τμήμα Περιβάλλοντος, ο προαναφερθείς ειδικός σχεδιασμός και εξοπλισμός του προτεινόμενου πρατήριου, η εμπειρική γνώση που απέκτησαν οι Καθ' ων η Αίτηση / ΤΑΥ από την πολυετή λειτουργία των 5 πιο πάνω συνηθισμένων/ συμβατικών πρατηρίων με απηρχαιωμένο εξοπλισμό όσον αφορά την επίπτωση ή/και ρύπανση στα νερά ή/και στην δημόσια υγεία, και το ότι το προτεινόμενο πρατήριο δεν είναι νέο πρατήριο αφού διέπεται από το ίδιο παλαιό νομικό καθεστώς αδειοδότησης όπως τα 5 υφιστάμενα συνηθισμένα / συμβατικά πρατήρια τα οποία ευρίσκονται εντός της, κατά την Αιτήτρια, προτεινόμενης ζώνης προστασίας του Κούρη δηλ. το ίδιο νομικό καθεστώς που ήταν σε ισχύ πριν εφαρμοστούν ζώνες προστασίας φραγμάτων και πριν εφαρμοστεί το Κεφ. 9.7 «Χωροθέτηση Πρατηρίων Πετρελαιοειδών» της Δήλωσης Πολιτικής για την Ύπαιθρο ημερ. 14.02.2014. Κλείνοντας υποβάλλει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση, στην βάση του κρίσιμου νομικού καθεστώτος και των στοιχείων και του υλικού των φακέλων κατά τον χρόνο έκδοσης της ακυρωθείσας απόφασης, συνιστά εμμονή της διοίκησης στην προηγούμενη θέση της και έτσι αποτελεί παραβίαση του δεδικασμένου της ακυρωτικής απόφασης κατά παράβαση του άρθρου 59 του Ν. 158(Ι)/1999.

 

Δε συμφωνώ ούτε με τις πιο πάνω αναφορές της Αιτήτριας.

 

Καταρχάς, από τα ενώπιον μου έγγραφα και δη τις εκθέσεις του εμπειρογνώμονα, διαπιστώνω ότι είχαν καθοριστεί ζώνες προστασίας του ύδατος, γεωγραφικές δηλαδή περιοχές, στις οποίες προφανώς ενέπιπτε το τεμάχιο της Αιτήτριας. Αυτές, κατά τον χρόνο υποβολής της επίδικης αίτησης αλλά και της έκδοσης απόφασης στην Πρ. Αρ.1196/2014, ως αναφέρθηκε στην ακυρωτική απόφαση στην Πρ. Αρ.1196/2014 δεν είχαν δημοσιευθεί στη Δήλωσης Πολιτικής για την ύπαιθρο στην αναθεώρηση των πολεοδομικών ζωνών. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν υπήρχαν ως πραγματικό γεγονός που όφειλε η διοίκηση να λάβει υπόψη. Ως εξηγεί, άλλωστε στην επιστολή του το ΤΑΥ ημερ. 24.07.2019:

 

«οι περιοχές «Reservoir Protection Zones» (Ζώνες Προστασίας φραγμάτων ύδρευσης) αφορούν περιοχές που λειτουργούν ως ασπίδα προστασίας ενάντια πιθανής ρύπανσης πηγής πόσιμου νερού και βεβαίως δεν αντικαθιστούν τις Πολεοδομικές Ζώνες Προστασίας οι οποίες εξυπηρετούν επιπρόσθετα και άλλους σκοπούς όπως π.χ. θέματα οπτικής ρύπανσης, ασφάλειας, προστασίας του περιβάλλοντος κλπ».

 

Άλλωστε και η πλευρά της Αιτήτριας δέχεται ότι οι χάρτες των Κοντινών Ζωνών Προστασίας (ΚΖΠ) υπήρχαν τουλάχιστον από 13.03.2014 (Παράρτημα 30 σε προσφυγή) και μάλιστα ότι αποτελούν μέρος του πραγματικού καθεστώτος (ουσιώδης χρόνος). Σχετική η αναφορά στην τρίτη παράγραφο της σελίδας 14 της αγόρευσής της. Ασφαλώς, η χάραξη και η ύπαρξη της εν λόγω ζώνης, όχι ως πολεοδομικής αλλά ως μιας γεωγραφικά καθορισμένης ζώνης προστασίας του πόσιμου νερού, αποτελούσαν, θεωρώ, παράγοντα ουσιωδέστατο, σε συμφωνία με το άρθρο 26 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 (Ν.90/1972), που όφειλαν να λάβουν και ορθώς έλαβαν υπόψη τους οι Καθ’ ων η αίτηση, καθορίζοντας, σε συμμόρφωση (και όχι κατά παράβαση δεδικασμένου) με την ακυρωτική απόφαση την ορθή πλέον διάσταση και αιτιολόγηση της απόφασής τους, έχω δε ήδη κρίνει πιο πάνω ότι ορθώς, ελήφθη υπόψη και το Κεφ. 9.7 «Χωροθέτηση Πρατηρίων Πετρελαιοειδών» της Δήλωσης Πολιτικής για την Ύπαιθρο ημερ. 14.02.2014 συνεπώς, εκ των πραγμάτων τα αναφερόμενα προϋφιστάμενα πρατήρια, τα οποία ως η Αιτήτρια αναφέρει υπήρχαν εκεί για δεκαετίες (άρα δεν είναι υπό αδειοδότηση) δεν εμπίπτουν στο ίδιο νομικό ή πραγματικό καθεστώς με αυτό που ισχύει για την επίδικη αίτηση. 

 

Δεδομένων των ανωτέρω, οι ισχυρισμοί που περιέχονται στο Νομικό Σημείο Α, απορρίπτονται.

 

Με το Νομικό Σημείο Β, το οποίο έχει συνάφεια και με το Νομικό Σημείο Α, η Αιτήτρια υποβάλλει ότι το περιεχόμενο των απόψεων του ΤΑΥ ημερ. 24.07.2019 λήφθηκε υπόψη καταχρηστικά, μετά από 5 χρόνια από τους Καθ’ ων η Αίτηση κατά την επανεξέταση, είναι λανθασμένο ή/και ατεκμηρίωτο ή/και χωρίς τη δέουσα έρευνα ή/και λήφθηκε υπό καθεστώς πλάνης περί των πραγματικών γεγονότων και του Νόμου ή/και στερείται νομικής βάσεως, καθότι καταρχάς, δεν υπήρχε κατά τον χρόνο λήψης της ακυρωθείσας απόφασης η οποιαδήποτε ζώνη προστασίας φράγματος ή/και ποταμού ή/και επιφανειακής ή/και υπόγειας πηγής πόσιμου νερού, ούτε υπήρχε κατά τον εν λόγω χρόνο το οποιονδήποτε διάταγμα ή Νομοθεσία που να απαγορεύει την ανέγερση πρατηρίου πετρελαιοειδών στο συγκεκριμένο τεμάχιο της Αιτήτριας, καθότι οι απόψεις ημερ. 30.06.2013 του ΤΑΥ (που υπήρχαν στον διοικητικό φάκελο πριν τον χρόνο λήψης της ακυρωθείσας απόφασης) είναι λανθασμένες ή/και ανυπόστατες λόγω πλάνης περί το νόμο και των πραγματικών γεγονότων σύμφωνα με την ακυρωτική απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου ημερ. 11.02.2019. Επί τούτου λέγει (και εδώ) ότι αποτελεί παράβαση δεδικασμένου κατά την επανεξέταση, να επαναλαμβάνεται και πάλι το σφάλμα της πρώτης απόφασης των καθ’ ων η αίτηση.

 

Ως προς τις εν λόγω θέσεις της Αιτήτριας, απόλυτα σχετικά είναι όσα ανέφερα πιο πάνω στο Νομικό Σημείο Α, τα οποία τις καλύπτουν και επαναλαμβάνονται προς απόρριψη τους αλλά και όσα αναφέρω πιο κάτω.

 

Η Αιτήτρια θέτει ότι, βάσει του άρθρου 23(4) του περί Προστασίας και Διαχείρισης των Υδάτων Νόμου 13(1)/2004 ή/και βάσει του άρθρου 18Α του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972, οποιαδήποτε νομοθετική ρύθμιση τίθεται σε ισχύ με δημοσίευση στην Εφημερίδα της Δημοκρατίας κάτι που δεν είχε γίνει κατά τον ουσιώδη χρόνο και ότι επίσης δεν τηρήθηκε το άρθρο 8(1) του Ν. 158(Ι)/1999.

 

Ως προς το ζήτημα αυτό, διαφωνώ με τη θέση της Αιτήτριας ότι προκειμένου να μπορούσαν οι Καθ’ ων η αίτηση να είχαν λάβει υπόψη της περιοχές οι οποίες έχριζαν προστασίας λόγω των παρακείμενων πόσιμων υδάτων, έπρεπε να αυτές να είχαν δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Δημοκρατίας. Είναι γεγονός πραγματικό η προΰπαρξη καθορισμένων υδατικών συστημάτων, τα οποία εν προκειμένω καθορίστηκαν και ως ζώνες προστασίας. Το άρθρο 23 του περί Προστασίας και Διαχείρισης των Υδάτων Νόμου 13(1)/2004, προέβλεπε, πριν τον Ν. 47(1)/2018 [ο οποίος τροποποίησε μόνο την παράγραφο (4) αλλά όχι σε ζήτημα ουσιώδες για την παρούσα] αναφέρει:

 

«23.(1) Η αρμόδια αρχή μεριμνά για τον καταρτισμό καταλόγου στον οποίο να καθορίζονται όλα τα υδατικά συστήματα στη Δημοκρατία τα οποία -

 

(α) Χρησιμοποιούνται για τη λήψη ύδατος για σκοπούς ανθρώπινης κατανάλωσης και παρέχουν κατά μέσο όρο άνω των 10m3 ύδατος ημερησίως ή εξυπηρετούν περισσότερα από πενήντα πρόσωπα· και

 

(β) προορίζονται να χρησιμοποιηθούν μελλοντικά για τη λήψη ύδατος για σκοπούς ανθρώπινης κατανάλωσης·

 

(2) ΄Ολα τα υδατικά συστήματα που αναφέρονται στο εδάφιο (1) και τα οποία παρέχουν κατά μέσο όρο άνω των 100m3 ημερησίως, παρακολουθούνται σύμφωνα με το άρθρο 24 και τις απαιτήσεις του Παραρτήματος V.

 

(3) Για κάθε υδατικό σύστημα που καθορίζεται στον κατάλογο που αναφέρεται στο εδάφιο (1), εκτός από τη συμμόρφωση με τους στόχους των άρθρων 9 μέχρι 17 για τα επιφανειακά υδατικά συστήματα, περιλαμβανομένων των ποιοτικών προτύπων που καθορίζονται με οποιοδήποτε άλλο Νόμο, η αρμόδια αρχή διασφαλίζει όπως υπό το εφαρμοζόμενο καθεστώς επεξεργασίας ύδατος και σύμφωνα με τη σχετική περιβαλλοντική νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, το νερό που προκύπτει πληροί τις απαιτήσεις του περί της Ποιότητας του Νερού Ανθρώπινης Κατανάλωσης (Παρακολούθηση και ΄Ελεγχος) Νόμου του 2001.

 

(4) Η αρμόδια αρχή μεριμνά ώστε να διασφαλίζεται η αναγκαία προστασία των υδατικών συστημάτων που καθορίζονται σύμφωνα με το εδάφιο (1) με σκοπό να αποφευχθεί η υποβάθμιση της ποιότητάς τους και έτσι να μειωθεί το επίπεδο επεξεργασίας καθαρισμού που απαιτείται για την παραγωγή πόσιμου ύδατος. Για την προστασία αυτή η αρμόδια αρχή μπορεί να εκδίδει διατάγματα που δημοσιεύονται στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας με τα οποία να καθορίζει ζώνες προστασίας για τα εν λόγω υδατικά συστήματα».

 

Από τα ανωτέρω είναι σαφές ότι αποτελεί υποχρέωση η προστασία των πόσιμων υδάτων που καθορίζονται εντός καταλόγων που εκπονεί η Δημοκρατία. Συνεπώς ο καθορισμός συγκεκριμένων υδατικών συστημάτων και η υποχρέωση προστασίας τους είναι δεδομένη ανεξάρτητα της περίληψής τους και σε ζώνες προστασίας. Από την άλλη μεριά, θεωρώ θα ήταν παράλογο και εκτός της λογικής και πνεύματος του ως άνω άρθρου του περί Προστασίας και Διαχείρισης των Υδάτων Νόμου, η περίληψη συγκεκριμένου υδατικού συστήματος σε ζώνη προστασίας, κάτι προφανώς που εξειδικεύει τον τρόπο προστασίας του πέραν της καταγραφής του στον κατάλογο του εδαφίου (1), να μην μπορεί να ληφθεί υπόψη λόγω της μη δημοσίευσής του στην Εφημερίδα της Δημοκρατίας. Παραμένει το πραγματικό γεγονός ότι το υδατικό σύστημα είναι εκεί και έχει προκαθοριστεί ότι χρήζει προστασίας μέσω και της ένταξής του σε επί χάρτου ζώνη. Στην παρούσα περίπτωση τα όρια των ΚΖΠ είχαν ήδη καθοριστεί, και αυτό πριν την 30.06.2014 που το Διοικ. Δικαστήριο στην Πρ. Αρ. 1196/2014 είχε κρίνει ως ημερομηνία εντός του ουσιώδους χρόνου.

 

Στο σημείο αυτό σημειώνω μάλιστα ότι, το Διοικ. Δικαστήριο στην Πρ. Αρ. 1196/2014 δεν εντόπισε παράβαση του άρθρου 23(4) του περί Προστασίας και Διαχείρισης των Υδάτων Νόμου 13(1)/2004 λόγω της μη δημοσίευσης στην Εφημερίδα της Δημοκρατίας, αλλά έκρινε ότι δεν φαίνεται να είχαν δημοσιευθεί ως πολεοδομικές ζώνες στη δήλωση πολιτικής με αναφορά εκεί στο άρθρο 18(Α) (προηγουμένως 34Α) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου, κατόπιν βέβαια και της σχετικής επιχειρηματολογίας και μαρτυρίας που κατατέθηκε ενώπιόν του, άρα δε θεωρώ ότι με την προσβαλλόμενη απόφαση μπορεί να γίνεται λόγος για οποιαδήποτε παράβαση δεδικασμένου.

 

Βάλλει συναφώς η Αιτήτρια εναντίον των αναφορών του ΤΑΥ στις απόψεις του εμπειρογνώμονα, οι οποίες, κατά την εισήγηση, ήταν γενικές και αόριστες λόγω ότι αφορούσαν συμβατικά πρατήρια και όχι ειδικά σχεδιασμένα πρατήρια όπως το επίδικο της Αιτήτριας, η δε απόλυτη θέση των Καθ’ ων η αίτηση ότι δεν μπορεί το πρατήριο να είναι 100% στεγανοποιημένο στερείται επίσης επιστημονικής τεκμηρίωσης.

 

Ισχυρίζεται περαιτέρω ότι εσφαλμένα οι Καθ’ ων η αίτηση αναφέρουν ότι ο εν λόγω εμπειρογνώμονας επισκέφτηκε το φράγμα Κλήρου-Μαλούντας-Ακακίου και ότι το έλαβε υπόψη κατά την ετοιμασία της έκθεσης του 2006 ή ότι αυτό είναι εγγεγραμμένος ταμιευτήρας πόσιμου νερού αλλά αυτό ίσχυε για άλλα φράγματα (μεταξύ αυτών το φράγμα Κούρη). Συναφώς θέτει ότι το ΤΑΥ δεν τεκμηρίωσε ότι θα υπάρξει υποβάθμιση των νερών της περιοχής ή δυσμενής επηρεασμός της δημόσιας υγείας. Επιπλέον, κατά τον ουσιώδη χρόνο, δεν είχαν καθοριστεί ζώνες προστασίας φραγμάτων σύμφωνα με το άρθρο 23 του Ν. 13(Ι)/2004 ενώ σύμφωνα με τον Ν. 140(Ι)/2005 που ήταν σε ισχύ κατά τον ουσιώδη χρόνο, τα νερά, ως μέρος του «περιβάλλοντος» είχαν ληφθεί υπόψη στις απόψεις αρμόδιου Τμήματος Περιβάλλοντος η δε, μετά 5 έτη, επίσκεψη των λειτουργών του ΤΑΥ στο τεμάχιο της Αιτήτριας, είναι προσπάθεια εκ των υστέρων αιτιολόγησης εφόσον ουδέποτε προηγουμένως στις επιστολές του ΤΑΥ ημερ. 30.07.2013 και 09.04.2014 ή στη συνάντηση στα Γραφεία του Τμήματος Περιβάλλοντος στις 23.01.2014, είχαν εκφράσει τέτοιες αρνητικές απόψεις. Θέτει περαιτέρω εκ νέου τον ισχυρισμό της ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο δεν υπήρχε νομοθετικά κατοχυρωμένη ζώνη προστασίας του φράγματος Κλήρου-Μαλούντα-Ακάκι αντιμαχόμενη τις θέσεις του ΤΑΥ, ως εκφράστηκαν στην επιστολή ημερ. 24.07.2019.

 

Οι πιο πάνω θέσεις της Αιτήτριας δε με βρίσκουν σύμφωνο. Καταρχάς, ως προς όσα αναφέρονται περί μη ύπαρξης «νομοθετικά κατοχυρωμένης ζώνης προστασίας του φράγματος», τα έχω ήδη αποφασίσει και απορρίψει πιο πάνω στη βάση συγκεκριμένης αιτιολογίας. Περαιτέρω και όσο αφορά τους ισχυρισμούς που αφορούν τον ειδικό εμπειρογνώμονα και τα όσα το ΤΑΥ ανέφερε, από τα ενώπιόν μου έγγραφα προκύπτουν  τα ακόλουθα:

 

Η μεθοδολογία καθορισμού των ορίων της ΚΖΠ είχε ετοιμαστεί και παραδοθεί στο ΤΑΥ από τον εν λόγω ειδικό εμπειρογνώμονα στην έκθεση του με Tiτλo «Reservoir protection Zones - Method for determining the zones” (συνημμένο 1 σε αγόρευση Καθ’ ων η αίτηση) με ημερομηνίας υποβολής Νοεμβρίου 2010 στα πλαίσια της Σύμβασης Αρ. ΥΥΠ 01/2009Δ με τίτλο "Παροχή Υπηρεσιών για την κατάρτιση μεθόδου καθορισμού ζωνών προστασίας φραγμάτων. Πρόγραμμα Εφαρμογής - Πιλοτική Εφαρμογή”. Οι ΚΖΠ ακολούθως καθορίστηκαν επί χάρτου από το ΤΑΥ, προφανώς υπό την καθοδήγηση του εμπειρογνώμονα κατόπιν των όρων εντολής του (πιο πάνω συνημμένο 1) και ήταν έτοιμοι το αργότερο τον Μάιο του 2013 όπως φαίνεται στο υπόμνημα σχετικού χάρτη ημερομηνίας δημιουργίας 20.05.2013 που είχε ετοιμαστεί από το ΤΑΥ (συνημμένο 3 σε αγόρευση Καθ’ ων η αίτηση). Στον υπό αναφορά χάρτη παρουσιάζεται και η ΚΖΠ του ταμιευτήρα Κλήρου Ακάκι Μαλούντα.

 

Επαναλαμβάνεται ότι οι εν λόγω ζώνες δεν δημοσιεύθηκαν ως «Πολεοδομικές Ζώνες Ανάπτυξης» αλλά καθορίστηκαν ως γεωγραφικά καθορισμένες περιοχές προστασίας του πόσιμου νερού, πριν δε τον χρόνο αρνητικών απόψεων του ΤΑΥ στην αρχική αίτηση πέραν από τους χάρτες των ΚΖΠ που υπήρχαν, υπήρχαν και 3 εκθέσεις του ίδιου ειδικού εμπειρογνώμονα στις οποίες εισηγείτο την απαγόρευση ανέγερσης νέων πρατηρίων πετρελαιοειδών εντός ΚΖΠ με σκοπό τη διασφάλιση της προστασίας του νερού του ταμιευτήρα από κινδύνους ρύπανσης [συνημμένα 4(α)-(c) σε αγόρευση Καθ’ ων η αίτηση]. Η τελευταία εξ αυτών των εκθέσεων είναι ημερομηνίας 25.04.2013 (συνημμένο 4β σε αγόρευση Καθ’ ων η αίτηση) και αναφέρεται σε προδιαγραφές νεότερου εξοπλισμού («the standards of new equipment require the use of double skin tanks with leak detected»), συνεχίζει όμως ότι ακόμα και αυτοί, οι νεότεροι εξοπλισμοί αν και ασφαλέστεροι δεν μπορούν να απομακρύνουν εντελώς τον κίνδυνο. 

 

Άλλωστε, είναι σαφές ότι, διά των εκθέσεων του, ο εμπειρογνώμονας έθεσε τις κατευθύνσεις και τους λόγους που πρέπει να αποφεύγεται η χωροθέτηση πρατηρίων πετρελαιοειδών εντός των ΚΖΠ. Οι απόψεις του εμπειρογνώμονα στην έκθεση του Απριλίου 2013, με τις οποίες δεν συστήνει την κατασκευή πρατηρίου εντός της ΚΖΠ (συνημμένο 4b) δεν βασίζονται μόνο στα θέματα εξοπλισμού ενός πρατηρίου αλλά και σε κινδύνους που προέρχονται από ανθρώπινη  αμέλεια ή ανθρώπινο λάθος ή και ατυχήματα (σημεία 3,4 και 5 της έκθεσης) που μπορούν να συμβούν κατά τη διάρκεια ζωής ενός τέτοιου έργου. Αναφέρεται για παράδειγμα ότι ρύπανση μπορεί να υπάρξει από ατυχήματα κατά τον εφοδιασμό του πρατηρίου αλλά και αμέλεια από πελάτες ή προσωπικό με απόρριψη χρησιμοποιημένων μηχανέλαιων στο έδαφος κ.α.

 

Σε συμφωνία δε με τη θέση των Καθ’ ων η αίτηση, πουθενά δεν αναφέρεται ότι ο εμπειρογνώμονας επισκέφτηκε το Φράγμα Κλήρου στα πλαίσια της ετοιμασίας της έκθεσης του 2006. Αναφέρεται ότι ο εμπειρογνώμονας επισκέφθηκε το φράγμα Κλήρου πολύ μεταγενέστερα και πριν από τον χρόνο απόρριψης της αίτησης στα πλαίσια της συνεργασίας του με το ΤΑΥ ως τεχνικός σύμβουλος για τον καθορισμό των ζωνών προστασίας και των διαχειριστικών μέτρων σε αυτές, και μάλιστα έχει ετοιμάσει ειδική έκθεση με τίτλο «Klirou Malounda Akaki Reservoir Protection Action plan and Recommendations for protection enforcement» η οποία υποβλήθηκε (σε προκαταρκτική μορφή αναφέρουν οι Καθ’ ων η αίτηση) τον Ιούνιο του 2013 και αφορά την αξιολόγηση της κατάστασης και ειδικών συνθηκών στο Φράγμα Κλήρου και στην οποία αναφέρεται και η ημερομηνία επιτόπιας επίσκεψης (σελ.5 συνημμένο 5 σε αγόρευση Καθ’ ων η αίτηση).

 

Νοείται βέβαια ότι όσα η Αιτήτρια θέτει προς αμφισβήτηση των απόψεων του Τμήματος Περιβάλλοντος (πχ ρύποι σε ποταμό Μαρουλένας, απόσταση από πρανές, μέση κλίση εδάφους κτλ) ή του ΤΑΥ ή ακόμα και της τεχνογνωσίας του εμπειρογνώμονα και άπτονται τεχνικών ζητημάτων, δεν είναι δεκτικά αποτίμησης από το παρόν, δε θεωρώ πάντως, σε αρμονία και με όσα ανέφερα ήδη πιο πάνω, ότι με την παροχή απόψεων παραβιάστηκε το άρθρο 8 του Ν. 158(Ι)/1999 ή του Περί Εκτίμησης των Επιπτώσεων στο Περιβάλλον από ορισμένα Έργα Νόμο αλλά τα εν λόγω τμήματα ενήργησαν στα πλαίσια των καθηκόντων τους παρέχοντας τις ζητούμενες απόψεις στο αποφασίζον όργανο-Καθ’ ων η αίτηση.

 

Ούτε ευσταθεί η θέση ότι ο εμπειρογνώμονας στα πλαίσια της ΚΖΠ Κούρη είχε συστήσει διορθωτικές ενέργειες για τα υφιστάμενα εκεί πρατήρια, κάτι που κατά την εισήγηση, αντιφάσκει με την αναφορά των Καθ’ ων η αίτηση ότι τα όποια μέτρα απλά περιορίζουν αλλά δεν αποκλείουν τους κινδύνους ρύπανσης του νερού. Επί τούτου, θεωρώ ότι οι διαπιστώσεις του εμπειρογνώμονα στην έκθεση του Απριλίου 2013 (συνημμένο 4b σε αγόρευση Καθ’ ων η αίτηση, στην οποία αναφέρθηκα ήδη) ξεκάθαρα εντοπίζει ότι οι κίνδυνοι παραμένουν ακόμα και σε νεότερους εξοπλισμούς, όχι μόνο διότι αυτοί αν και ασφαλέστεροι δεν μπορούν να απομακρύνουν εντελώς τον κίνδυνο, αλλά περαιτέρω συνδέονται και με άλλους παράγοντες (ανεφοδιασμός, συνεργάτες, πελάτες κτλ, μεταξύ άλλων). Επιπρόσθετα, η αναφορά σε «corrective actions» στην έκθεση του εμπειρογνώμονα ότι τα υφιστάμενα πρατήρια «after the analysis of this information corrective actions will be scheduled», μπορεί να περιλαμβάνεται και το κλείσιμο ή μετακίνηση των εν λόγω πρατηρίων, άρα δραστικά (και όχι απλά διορθωτικά) μέτρα τεκμηριώνεται και στην αναφορά του εμπειρογνώμονα στην έκθεση του με τίτλο «Kouris reservoir protection action plan and recommendations for protection ordinance enforcement» (συνημμένο 9 σε αγόρευση Καθ΄ ων η αίτηση) όπου για συγκεκριμένο πρατήριο το οποίο βρισκόταν τότε υπό κατασκευή εισηγείται τη μετακίνησή του σε άλλη θέση. Συνεπώς δε βλέπω οποιαδήποτε αντίφαση σε όσα το ΤΑΥ ανέφερε έναντι των καταγραφών των εκθέσεων του εμπειρογνώμονα.

Επίσης δε θεωρώ ότι το ΤΑΥ έσφαλλε χρησιμοποιώντας τον όρο «πηγές πόσιμου νερού» αντί για «φράγματα νερού» ούτε ότι αποτελεί αναφορά προβληματική με οποιονδήποτε τρόπο. Ο εν λόγω ισχυρισμός εκτίθεται με περισσότερη λεπτομέρεια και στο Νομικό Σημείο Γ, όπου ουσιαστικά τίθεται ότι η αναφορά αυτή αποτελεί μια εκ των υστέρων προσπάθεια αιτιολόγησης των απόψεων του ΤΑΥ και ακολούθως των Καθ΄ ων η αίτηση, ότι ο όρος αυτός δεν απαντάται στη Δήλωση Πολιτικής για την Ύπαιθρο και τον περί Προστασίας και Διαχείρισης των Υδάτων Νόμο και ότι στην πράξη, οι «πηγές» των νερών που διέρχονται από τον ποταμό Μαρουλλένας και καταλήγουν στο φράγμα Κλήρου-Μαλούντας Ακακίου απέχουν 7-9 χλμ μακριά στο Τρόοδος.

 

Θεωρώ ότι η αναφορά του ΤΑΥ και ακολούθως των Καθ’ ων η αίτηση σε «πηγές πόσιμου νερού» δεν είναι παραπλανητική ούτε προϊόν πλάνης. Οι λέξεις χρησιμοποιούνται κατά τη συνήθη έννοια τους προκειμένου να καθοριστεί ότι τα εν λόγω κοντινά ύδατα είναι πόσιμα και ότι υπάρχει κίνδυνος ρύπανσης των πόσιμων υδάτων του ταμιευτήρα του φράγματος Κλήρου-Μαλούντα-Ακάκι. Προφανώς η «πηγή νερού» δεν είναι μόνο οι πηγές του στο Τρόοδος αλλά γενικά το νερό που προερχόμενο από τις εν λόγω πηγές καταλήγει μέσω του ποταμού, ο οποίος είναι ελάχιστα μέτρα μακριά από το επίδικο τεμάχιο, στον εν λόγω ταμιευτήρα/φράγμα.  Στο Χρηστικό Λεξικό της Ακαδημίας Αθηνών αναφέρεται υπό το λήμμα «πηγή» (μεταξύ άλλων), στην πρώτη ερμηνεία:

 

πηγή πη-γή ουσ. (θηλ.) 1. σημείο, άνοιγμα γης από όπου αναβλύζει νερό· συνεκδ. το ίδιο το τρεχούμενο νερό: παράκτιες/υπόγειες/υποθαλάσσιες/φυσικές ~ές. ~ές υδροδότησης. Οι ~ές ενός ποταμού. Νερό από την ~. Στέρεψε η ~.|| Γάργαρη/δροσερή (= δροσο~)/κρύα/κρυστάλλινη ~. Πβ. κρήνη, νάμα, νερομάνα. Βλ. υδροφορέας.|| ~ πετρελαίου (= πετρελαιο~).

 

Άρα σαφώς η αναφορά σε «πηγή πόσιμου νερού» δεν μπορεί πάρα να εννοεί το ίδιο το πόσιμο νερό το οποίο καταλήγει ή βρίσκεται στο φράγμα και δεν αφορά μόνο τις πηγές που βρίσκονται στα όρη ούτε άλλωστε ο όρος αυτός παρουσιάζει οποιαδήποτε αντίφαση με τη δήλωση πολιτικής ή την αναφερόμενη νομοθεσία.

 

Συνεπώς, δεδομένων των πιο πάνω, απορριπτέοι είναι οι ισχυρισμοί στο Νομικό Σημείο Β και εκ των πραγμάτων και το Νομικό Σημείο Γ, με το οποίο ακριβώς προσβάλλεται η αναφορά «πηγή πόσιμου νερού» και από τους Καθ’ ων η αίτηση στην προσβαλλόμενη απόφαση στον λόγο απόρριψης αρ. 502.

 

Σε συνάφεια με τα πιο πάνω Νομικά Σημεία Β και Γ, απορριπτέο είναι και το Νομικό Σημείο Δ, περί σφάλματος στην επιστολή γνωστοποίησης αρνήσεως χορηγήσεως πολεοδομικής άδειας ημερ. 14.08.2019, λόγω της αναφοράς σε «επιφανειακούς ή και υπόγειους υδατικούς πόρους» (λόγος απόρριψης αρ. 503), εφόσον, κατά τον ισχυρισμό, τέτοιες πηγές και πόροι δεν υπάρχουν ούτε καθορίζονται από τους Καθ’ ων η αίτηση ενώ η χωροθέτηση αλλά και ο σχεδιασμός του πρατηρίου διασφαλίζει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος ρύπανσης των νερών. Επ’ αυτού μάλιστα η Αιτήτρια υποβάλλει εκ νέου ότι το Τμήμα Περιβάλλοντος ενέκρινε υπό αυστηρούς όρους το πρατήριο, παράλληλα δε θέτει ότι οι ισχυρισμοί των Καθ’ ων η αίτηση ότι το προτεινόμενο πρατήριο «δημιουργεί σοβαρούς κινδύνους» και ότι «ούτε λαμβάνονται ικανοποιητικά μέτρα» είναι αυθαίρετοι και αναιτιολόγητοι, οι οποίοι επιχειρούν να ενδύσουν με εκ των υστέρων αιτιολογία την προσβαλλόμενη κατά παράβαση των άρθρων 26, 30 και 58 του Ν. 158(Ι)/1999.

 

Σαφώς, βάσει των όσων ανέφερα πιο πάνω κατά την εξέταση των προηγούμενων λόγων ακύρωσης, το Τμήμα Περιβάλλοντος δεν τοποθετήθηκε θετικά αλλά το αντίθετο θέτοντας όμως αυστηρούς όρους μόνο σε περίπτωση που το αποφασίζον όργανο έκρινε ότι έπρεπε να προχωρήσει σε αδειοδότηση. Η αιτιολόγηση στη βάση και των καταγραφών του ΤΑΥ και των εκθέσεων του εμπειρογνώμονα ως προς τους δυνητικούς κινδύνους από τη χωροθέτηση πρατηρίων στην περιοχή, ακόμα και νεώτερης τεχνολογίας, δεν άφηναν θεωρώ ουσιαστικό περιθώριο λήψης διαφορετικής απόφασης εκ μέρους των Καθ’ ων η αίτηση και προσφέρουν την απαραίτητη, κατά την κρίση μου, αιτιολογία της προσβαλλόμενης. Ως ανέφερα ήδη, η παροχή απόψεων εκ μέρους του ΤΑΥ, ειδικά μετά την ακυρωτική απόφαση στην Πρ. Αρ. 1196/2014 ήταν δικαιολογημένη και σε συμμόρφωση με όσα θέτει το άρθρο 58 του Ν. 158(Ι)/1999 και αυτό αφορά τόσο το Νομικό Σημείο Δ όσο και το Νομικό Σημείο Γ. 

 

Για τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω, απορριπτέο είναι και το Νομικό Σημείο Ε, βάσει του οποίου τίθεται ο ισχυρισμός ότι το Τμήμα Περιβάλλοντος, το οποίο είναι το καθ’ ύλην αρμόδιο τμήμα επιφορτισμένο με την εφαρμογή του περί Εκτίμησης των Επιπτώσεων στο Περιβάλλον από Ορισμένα Έργα Νόμου και του περί Ελέγχου της Ρύπανσης των Νερών και του Εδάφους Νόμου ενέκρινε το εν λόγω έργο υπό τους αυστηρούς όρους που έθεσε, τις δε απόψεις του λανθασμένα και καταχρηστικά δεν έλαβαν υπόψη οι Καθ’ ων η αίτηση. Ως προανέφερα, οι απόψεις του Τμήματος Περιβάλλοντος δεν ήταν θετικές και, ως ανέφερα και στα πλαίσια του Νομικού Σημείου Α, είχαν ληφθεί υπόψη από τους Καθ’ ων η αίτηση και αυτό καταγράφηκε κατά την εξέταση της επίδικης αίτησης στα Κ. 363-361 (ή Κ. 401-399) του Τεκμηρίου 11.

 

Με το Νομικό Σημείο ΣΤ, η Αιτήτρια υποβάλλει ότι ο λόγος απόρριψης της πολεοδομική αίτησης (504) στην προσβαλλόμενη, σύμφωνα με τον οποίο «Η προτεινόμενη ανάπτυξη δεν διαθέτει, όπως απαιτείται για αυτή, επαρκή, κατάλληλη και συνεχή δημόσια ή ιδιωτική υδατοπρομήθεια, κατά παράβαση της σχετικής βασικής αρχής που διέπει την ανάπτυξη, των Γενικών Προνοιών της Δήλωσης Πολιτικής για την Ύπαιθρό (Κεφ. 3, παρ. 3.1(δ)» είναι αβάσιμος και ατεκμηρίωτος και λήφθηκε χωρίς την δέουσα έρευνα και συνιστά πλάνη περί το νόμο και τα πραγματικά γεγονότα και αποτελεί άνιση μεταχείριση σε βάρος της Αιτήτριας και παραβιάζει τις Αρχές Χρηστής Διοίκησης, εφόσον κατά την εισήγηση το προτεινόμενο πρατήριο διαθέτει δύο εναλλακτικές επιλογές υδροδότησης (δημόσια υδατοπρομήθεια και ιδιωτική υδατοπρομήθεια) όπως αναφέρεται στην πολεοδομική αίτηση και οι οποίες ικανοποιούν τις σχετικές νομοθετικές απαιτήσεις.

 

Για τη δημόσια υδατοπρομήθεια επικαλείται την ύπαρξη διασωληνώσεων του Κοινοτικού Συμβουλίου Καλού Χωριού έμπροσθεν του τεμαχίου  και τη δέσμευση από τον Σεπτέμβρη του 2013 (και ακολούθως και τον Φλεβάρη 2019) του εν λόγω Συμβουλίου να υδροδοτήσει την Αιτήτρια, η οποία μάλιστα μετουσιώθηκε περί τον Δεκέμβρη του 2019 με την παροχή υδατοπρομήθειας στο επίδικο τεμάχιο αλλά και στις εξουσίες του εν λόγω Συμβουλίου βάσει των άρθρων 81,82 (α) και 83(η) του περί Κοινοτήτων Νόμου του 1999 ως ίσχυε τον Σεπτέμβρη 2013.

 

Ως δε, προς την ιδιωτική υδατοπρομήθεια, επικαλείται τη δυνατότητα παροχής άδειας γεώτρησης, ως έχουν πολλά γεωργικά και άλλα τεμάχια της περιοχής αλλά και σε πληροφόρηση που είχε λάβει ο διευθυντής της Αιτήτριας από την Υπηρεσία Γεωτρήσεων του ΤΑΥ νοουμένου ότι θα είχε εξασφαλιστεί πολεοδομική άδεια για το πρατήριο. Οι Καθ’ ων η αίτηση, παρά το ότι η Αιτήτρια τους είχε κοινοποιήσει με την αίτησή της, την εν λόγω δυνατότητα/πληροφόρηση, εντούτοις δεν απάντησε στις επιστολές της Αιτήτριας, ούτε της έδωσε την ευκαιρία, κατά παράβαση των αρχών χρηστής διοίκησης και καλής πίστης και ισότητας αλλά και δέουσας αιτιολογίας, να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της παρ. 3.1 (δ) της Δήλωσης Πολιτικής θέτοντας τις ως όρο στην πολεοδομική άδεια, ως έπραξε και πράττει για άλλες όμοιες αναπτύξεις.    

 

Ο συγκεκριμένος λόγος ακύρωσης δεν μπορεί να ευσταθήσει για τους ακόλουθους λόγους:

 

Ως και η Αιτήτρια παραδέχεται (σελ. 21, δεύτερη παράγραφος Αγόρευσης της), το τεμάχιο βρίσκεται εκτός ορίου οικιστικής περιοχής. Το γεγονός ότι το Κοινοτικό Συμβούλιο Καλού Χωρίου υδροδοτούσε άλλα υποστατικά εκτός ορίου οικιστικής περιοχής, δεν σημαίνει ότι αυτό καθιστά την υδατοπρομήθεια «επαρκή, κατάλληλη και συνεχή» ούτε και ότι το τεμάχιο καθίσταται εντός περιοχής υδατοπρομήθειας. Σύμφωνα με την παράγραφο 3.1(δ) της Δήλωσης Πολιτικής για την Ύπαιθρο, την οποία οι Καθ’ ων η αίτηση επικαλέστηκαν, ανάπτυξη θα επιτρέπεται εφόσον:

 

«(δ) Διαθέτει, όπου απαιτείται από την κατηγορία, την κλίμακα και την ένταση της ανάπτυξης, επαρκή, κατάλληλη και συνεχή δημόσια υδατοπρομήθεια.

 

Νοείται ότι στις περιπτώσεις που η ανάπτυξη επιτρέπεται από την αντίστοιχη πολιτική της Δήλωσης Πολιτικής, η Πολεοδομική Αρχή αφού εξετάσει τα ειδικά περιστατικά κάθε υπόθεσης, μπορεί να μην απαιτήσει την εφαρμογή της πρόνοιας για δημόσια υδατοπρομήθεια, εφόσον ικανοποιηθεί ότι διατίθεται επαρκής, κατάλληλη και συνεχής υδατοπρομήθεια.

 

Νοείται, επίσης, ότι η Πολεοδομική Αρχή, αφού εξετάσει τα ειδικά περιστατικά κάθε υπόθεσης, μπορεί να μην απαιτήσει την εφαρμογή της πρόνοιας για συνεχή υδατοπρομήθεια, όπου η φύση της ανάπτυξης δικαιολογεί τέτοια εξαίρεση (π.χ. μικρής κλίμακας αγροτικές αποθήκες, αποθήκες σε Βιομηχανικές Ζώνες, λατομεία, κτηνοτροφικά υποστατικά, μικρά ξωκλήσια και αναπτύξεις παρόμοιου τύπου και κλίμακας)».

 

Περαιτέρω, στον σχετικό ορισμό "όριο ανάπτυξης χωριού" της Δήλωσης Πολιτικής προβλέπεται (η υπογράμμιση του Δικαστηρίου):

 

«"όριο ανάπτυξης χωριού" ορίζεται ως η περιοχή που περιλαμβάνεται σε Ζώνη που φέρει το χαρακτηριστικό "Η" ή "Κα" ή "Π" ή οικιστική περιοχή του χωριού (πυρήνας και η γύρω από αυτόν οικιστική περιοχή) που περικλείεται σε όριο υδατοπρομήθειας που, είτε καθορίστηκαν πριν την 1/12/90, με βάση τον περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμο, είτε καθορίστηκαν ως τέτοια με βάση Γνωστοποίηση που δημοσιεύτηκε με βάση το άρθρο 18(Α) (προηγουμένως 34Α) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου. Στην περίπτωση χωριού, όπου υπάρχει Οικιστική Ζώνη και ταυτόχρονα όριο υδατοπρομήθειας, που καθορίστηκε όπως πιο πάνω, και τα όρια των περιοχών αυτών δεν συμπίπτουν, ορίζεται ως όριο ανάπτυξης η περιοχή που περικλείεται συνολικά από την οικιστική ζώνη και το όριο υδατοπρομήθειας αυτό. Για χωριά που δεν υπάρχει καθορισμένο με οποιοδήποτε από τους τρόπους που αναφέρονται πιο πάνω όριο ανάπτυξης, ορίζεται ως τέτοιο η περιοχή που κατά την κρίση της Πολεοδομικής Αρχής θα μπορούσε να περιληφθεί σε όριο υδατοπρομήθειας».

 

Η αιτήτρια υποβάλλει ότι τον ουσιώδη με την παρούσα υπόθεση χρόνο, δεν υπήρχε (καθορισμένο) όριο υδατοπρομήθειας αλλά αυτό έγινε μεταγενέστερα. Σημειώνω ότι η εν λόγω υποβολή της Αιτήτριας επιβεβαιώνεται από το σχετικό χάρτη ο οποίος δημοσιεύθηκε το 2018 και ως αναφέρει η πλευρά των Καθ’ ων η αίτηση είναι αναρτημένος στην ιστοσελίδα του ΤΑΥ.

 

Παρά όμως το ότι, ο καθορισμός του ορίου υδατοπρομήθειας έγινε μετά την υποβολή της επίδικης αίτησης, αναγιγνώσκοντας τον ως άνω ορισμό "όριο ανάπτυξης χωριού" της Δήλωσης Πολιτικής, θεωρώ ότι στην υπό κρίση περίπτωση κατά το χρόνο που δεν υπήρχε ακόμα όριο υδατοπρομήθειας, το όριο ανάπτυξης περιοριζόταν εκ των πραγμάτων στην οικιστική ζώνη του χωριού, εν τη απουσία δε αυτής ή μη ένταξης του τεμαχίου εντός του ορίου ανάπτυξης και/ή ορίου υδατοπρομήθειας, εναπόκειτο τελικά στην κρίση της Πολεδομικής Αρχής κατά πόσο το τεμάχιο της Αιτήτριας θα μπορούσε να περιληφθεί στο όριο αυτό. Αυτό θεωρώ προκύπτει από την ανάγνωση συνολικά του πιο πάνω ορισμού και δη από την τελευταία περίοδο («Για χωριά που δεν υπάρχει καθορισμένο..») του ως ορισμού.

 

Τα δε επικαλούμενα άρθρα 81,82(α) και 83(η) του περί Κοινοτήτων Νόμου δε θα μπορούσαν να διαφοροποιήσουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ανωτέρω θεώρησή μου, άλλωστε ειδικά τα άρθρα 82(α) και 83(η), στα οποία και γίνεται ειδική αναφορά σε «υδατοπρομήθεια» (το άρθρο 81 είναι το γενικό άρθρο για τις εξουσίες των συμβουλίων δυνάμει του Νόμου) αναφέρονται σε υδατοπρομήθεια για οικιακούς σκοπούς, που δεν είναι η περίπτωση της επίδικης αίτησης.

 

Συνεπώς, με τα ως άνω δεδομένα, δε βρίσκω ότι οι Καθ’ ων η αίτηση πλανήθηκαν ή έσφαλαν ή παραβίασαν οποιαδήποτε εκ των αναφερόμενων αρχών, καθορίζοντας ότι η προτεινόμενη ανάπτυξη δεν διαθέτει, όπως απαιτείται για αυτή, επαρκή, κατάλληλη και συνεχή δημόσια υδατοπρομήθεια, κατά παράβαση της σχετικής βασικής αρχής που διέπει την ανάπτυξη, των Γενικών Προνοιών της Δήλωσης Πολιτικής για την Ύπαιθρό (Κεφ. 3, παρ. 3.1(δ). Είναι σαφές ότι, πριν τον καθορισμό ορίου υδατοπρομήθειας, το κατά πόσο ένα εκτός ορίου ανάπτυξης τεμάχιο ως το επίδικο ενέπιπτε σε όριο υδατοπρομήθειας και άρα θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι «διέθετε επαρκή, κατάλληλη και συνεχή δημόσια υδατοπρομήθεια», ενέπιπτε στην κρίση των Καθ’ ων η αίτηση ως Πολεοδομικής Αρχής και μόνον. Και επί τούτου ήταν η διαχρονική θέση (από την πρώτη κιόλας απόρριψη ημερ. 08.08.2013) των Καθ΄ων η αίτηση ότι το τεμάχιο της Αιτήτριας ήταν εκτός ορίου.

 

Το δε γεγονός ότι η Αιτήτρια επικαλείται την εκ των υστέρων, ήτοι τον Δεκέμβρη 2019 παροχή υδατοπρομήθειας από την Κοινότητα (σελ. 22 Αγόρευσης Αιτήτριας και  σχετικές επισυνάψεις 6-9) δε θεωρώ ως ικανό να διαφοροποιήσει τα ανωτέρω διότι ακόμα κι αν μπορούσε να ληφθούν υπόψη τα έγγραφα αυτό του 2019-2020 (ως έγγραφα κατά πολύ μεταγενέστερα της επίδικης αίτησης και της προσβαλλόμενης απόφασης), η μη ένταξη του τεμαχίου της Αιτήτριας εντός του ορίου υδατοπρομήθειας κατά τον καθορισμό που, δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) του περί Ρυθμίσεων Οδών και Οικοδομών Νόμου, είχε δημοσιευθεί προηγουμένως (2018), επιβεβαιώνει, εν πάση περιπτώσει ότι η εν λόγω παροχή υδατοπρομήθειας δεν ήταν «κατάλληλη» για τους σκοπούς της ως άνω πρόνοιας της Δήλωσης Πολιτικής.

 

Αναφορικά τώρα με το ζήτημα της δυνατότητας παροχής υδατοπρομήθειας μέσω ιδιωτικής γεώτρησης, το θέμα θεωρώ καλύπτεται από τις απόψεις του ΤΑΥ, στις παραγράφους 5(α) και (β) στις οποίες οι Καθ’ ων η αίτηση παραπέμπουν στην παράγραφο 4(γ) του Αποσπάσματος Μελέτης της επίδικης αίτησης (Κ. 361 του Τεκμηρίου 11) το περιεχόμενο των οποίων έχω καταγράψει πιο πάνω.

 

Εκτός από τη θέση ότι η προτεινόμενη ανάπτυξη βρίσκεται εκτός δικτύου ύδρευσης, εκεί σημειώνεται ότι η αναφορά πρόθεσης για ανόρυξη γεώτρησης για παροχή πόσιμου νερού δεν είναι ικανοποιητική δεδομένου ότι κάθε γεώτρηση ύδρευσης, ως πηγή πόσιμου νερού, επιβάλλεται δια νόμου να προστατεύεται και προβλέπονται 3 Ζώνες (Ζώνη I, Ζώνη II, Ζώνη III) όπου όλες οι δραστηριότητες εντός της Ζώνης I (ακτίνας 10-50 m) απαγορεύονται ενώ εντός της Ζώνης II (ακτίνας συνήθως 300 m) απαγορεύεται, μεταξύ άλλων, και ή «δημιουργία πρατηρίων καυσίμων». Περαιτέρω αναφέρεται ότι, για ανόρυξη γεώτρησης απαιτείται «Άδειας έργου υδροληψίας» και για λήψη/άντληση νερού από οποιαδήποτε γεώτρηση απαιτείται «Άδεια Υδροληψίας», η δε υπό μελέτη περιοχή δεν διαθέτει αυτές τις άδειες.

 

Θεωρώ τις πιο πάνω καταγραφές ως επαρκείς προς αιτιολόγηση της προσβαλλόμενης, η παραπομπή δε σε όρους άλλων αδειών δεν είναι βοηθητική, καθότι η άδεια της μίας επιχείρησης αφορούσε διαφορετική ανάπτυξη (Παράρτημα 15 σε αίτηση ακυρώσεως) ή πρατήριο σε εντελώς διαφορετική περιοχή (Παλαιομέτοχο ως αναφέρει η Αιτήτρια) με άγνωστα δεδομένα (Παράρτημα 16 σε αίτηση ακυρώσεως).

 

Δεδομένων των πιο πάνω, και το Νομικό Σημείο ΣΤ απορρίπτεται.

 

Το Νομικό Σημείο Ζ, εξετάστηκε και απορρίφθηκε ήδη στα πλαίσια εξέτασης του Νομικού Σημείου Α, ως εκ τούτου προχωρώ στο Νομικό Σημείο Η, με το οποίο η Αιτήτρια θέτει ότι η αίτηση της πληροί όλα τα κριτήρια που καθορίζονται από τη σχετική νομοθεσία που ήταν σε ισχύ κατά το κρίσιμο νομικό καθεστώς και με την απόρριψη της και πάλι από τους Καθ’ ων η αίτηση παραβιάζεται το δικαίωμα της για χρήση της περιουσίας της όπως αυτό διασφαλίζεται από το άρθρο 23 του Συντάγματος.

 

Η αδρή επιχειρηματολογία στο συγκεκριμένο Νομικό Σημείο εδράζεται σε όσα η Αιτήτρια ανέφερε ήδη στα προηγούμενα Νομικά Σημεία: Ότι το προτεινόμενο πρατήριο δεν ήταν σύνηθες αλλά διέθετε ειδικό εξοπλισμό που εξαλείφει οποιουσδήποτε κινδύνους ρύπανσης των υδάτων του ποταμού ή του φράγματος και ότι οι Καθ΄ ων η αίτηση παρέλειψαν να λάβουν αυτά υπόψη καθώς και όλα τα αναμεμειγμένα συμφέροντα.

 

Δε συμφωνώ ούτε με τους ισχυρισμούς αυτούς. Από όσα ανέφερα ήδη, θεωρώ ότι η επίδικη αίτηση αξιολογήθηκε δεόντως λαμβάνοντας υπόψη όλα τα σχετικά δεδομένα και τις απόψεις των αρμοδίων τμημάτων στις οποίες αναφέρονταν, μεταξύ άλλων, ότι οι κίνδυνοι δεν εξαλείφονται ακόμα και σε περιπτώσεις νεότερων πρατηρίων για τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω.

 

Δεν ευσταθεί δε ο σχετικός ισχυρισμός περί παράβασης του Άρθρου 23.1 του Συντάγματος άλλωστε οι Καθ’  ων η αίτηση αρνήθηκαν την έγκριση της συγκεκριμένης ανάπτυξης πρατηρίου πετρελαιοειδών και όχι γενικώς την ανάπτυξη του τεμαχίου, το δε Άρθρο αυτό στην παράγραφο 3 προβλέπει ότι:

 

«3. Η άσκησις τοιούτου δικαιώματος δύναται να υποβληθή διά νόμου εις όρους, δεσμεύσεις ή περιορισμούς απολύτως απαραιτήτους προς το συμφέρον της δημοσίας ασφαλείας ή της δημοσίας υγιείας ή των δημοσίων ηθών ή της πολεοδομίας ή της αναπτύξεως και χρησιμοποιήσεως οιασδήποτε ιδιοκτησίας προς προαγωγήν της δημοσίας ωφελείας ή προς προστασίαν των δικαιωμάτων τρίτων».

 

Συνεπώς η παράγραφος 1 του Άρθρου 23 δεν καθιστά το δικαίωμα επί της ιδιοκτησίας απόλυτο αλλά υπόκειται σε σαφείς περιορισμούς προς το συμφέρον των όσων η παράγραφος 3 προβλέπει, που θεωρώ καλύπτει και την περίπτωση της προστασίας των πόσιμων υδάτων ως στην υπό κρίση. Άλλωστε το δικαίωμα της Δημοκρατίας τουλάχιστον επί των υπογείων υδάτων διαφυλάσσεται και από την ίδια την παράγραφο 1 του Άρθρου 23.

 

Με το Νομικό Σημείο Θ, τέλος, η Αιτήτρια υποβάλλει ότι ο διοικητικός φάκελος της αίτησής της, στο Επαρχιακό Γραφείο Λευκωσίας του Τμήματος Πολεοδομίας παρουσιάζει ελλείψεις ή/και παρατυπίες ή/και πλημμέλειες κατά παράβαση της σχετικής νομοθεσίας και νομολογίας.

 

Ούτε ο συγκεκριμένος ισχυρισμός ευσταθεί. Δόθηκε το δικαίωμα επιθεώρησης στην Αιτήτρια όλων των σχετικών, ογκωδών ομολογουμένως, διοικητικών φακέλων και ουδεμία έλλειψη διαπιστώνεται, ικανή όπως θεωρήσω ότι ο φάκελος της επίδικης αίτησης ήταν ελλιπής.  Τα υπομνήματα που με οδηγίες του δικαστηρίου κατατέθηκαν μόνο για το θέμα των ισχυριζόμενων ελλείψεων και όχι ασφαλώς για εκ νέου κατάθεση αγορεύσεων, ως σε κάποια τους σημεία προφανώς αθέλητα επεκτάθηκαν, δεν στοιχειοθέτησαν οποιαδήποτε τέτοια έλλειψη ή παρατυπία, ως εκ τούτου και το Νομικό  Σημείο Θ απορρίπτεται.

 

Καταλήγοντας, κανένα εκ των Νομικών Σημείων είναι βάσιμο.

 

Η προσφυγή απορρίπτεται και προσβαλλόμενη πράξη επικυρώνεται με 2.100 ευρώ έξοδα υπέρ των Καθ’ ων η αίτηση και εναντίον της Αιτήτριας.

 

Φ. Καμένος, ΔΔΔ.