ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
22 Μαΐου 2025
[ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.Δ.Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ AΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Υπόθεση αρ. 258/2025
G. από το Πακιστάν
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ 1.ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ, 2.ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθ' ων η αίτηση.
____________________________________________________
Χρ. Π. Χριστοδουλίδης, Δικηγόρος για τον Αιτητή.
Γ. Χατζηπροδρόμου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.Δ.Δ.: Με την παρούσα Προσφυγή, ο Αιτητής προσβάλλει την απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 9/03/2025 με την οποία κηρύχθηκε ως απαγορευμένος μετανάστης και εκδόθηκαν εναντίον του διατάγματα κράτησης και απέλασης ίδιας ημερομηνίας.
Μέσω της Ένστασης των Καθ' ων η αίτηση καταγράφονται τα γεγονότα της υπόθεσης, τα οποία και υποστηρίζονται από το περιεχόμενο των επτά (7) διοικητικών φακέλων, οι οποίοι έχουν κατατεθεί στο στάδιο των Διευκρινήσεων ενώπιον του Δικαστηρίου. Περαιτέρω, ενώ επιφυλάχθηκε για πρώτη φορά η απόφαση στην παρούσα υπόθεση στις 10/4/2025, στις 25/4/2025 με ανάρτηση αριθμού εγγράφων στο σύστημα i-justice, το Δικαστήριο ενημερώθηκε για την ακύρωση των προσβαλλόμενων διαταγμάτων. Ακολουθεί το ιστορικό της υπόθεσης περιλαμβανομένων των γεγονότων τα οποία ακολούθησαν της επιφύλαξης της απόφασης, ως προκύπτουν από τα σχετικά έγγραφα αλλά και καταγράφηκαν στο πρακτικό του Δικαστηρίου ημερομηνίας 6/05/2025, μετά από επανάνοιγμα.
Στις 05/01/2018 ο αιτητής, υπήκοος Πακιστάν με ημερ. γέννησης 01/01/1981, αφίχθηκε παράνομα μέσω των κατεχομένων περιοχών στο έδαφος της Δημοκρατία, όπου και στις 24/01/2018 αιτήθηκε διεθνή προστασία, ενώ στη συνέχεια η αίτηση του απορρίφθηκε. Στις 18/09/2018 ο αιτητής καταχώρησε διοικητική προσφυγή στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων η οποία στις 07/08/2019 απέρριψε την εν λόγω διοικητική προσφυγή. Συνεπεία τούτου, στις 04/06/2020, η αρμόδια λειτουργός του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης απέστειλε επιστολή προς τον αιτητή, και τον ενημέρωσε ότι οφείλει να αναχωρήσει από τη Δημοκρατία. Στις 07/09/2021 ο αιτητής υπέβαλε σχετική προσφυγή στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας (Υπόθεση αρ. 5816/2021), προσβάλλοντας την απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων.
Στις 17/11/2021 ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για άδεια παραμονής ως σύντροφος ευρωπαίας πολίτιδας, ενώ με επιστολή του ο δικηγόρος Χρ. Π. Χριστοδουλίδης επιβεβαίωνε ενόρκως ότι οι πελάτες του συμβίωναν. Στις 13/01/2022 το Τμήμα απέστειλε επιστολή στον αιτητή με την οποία απέρριψε την εν λόγω αίτηση του για άδεια διαμονής. Στις 19/01/2022 ο αιτητής υπέβαλε Ιεραρχική Προσφυγή στον Υπουργό Εσωτερικών, προσβάλλοντας την απόφαση του Τμήματος ημερ. 13/01/2022. Ακολούθως, στις 25/02/2022 ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για άδεια παραμονής με σκοπό την μισθωτή απασχόληση. Στις 14/09/2022, μετά από δέουσα έρευνα, το Τμήμα απέρριψε και την αίτηση ημερ. 25/02/2022 καθότι το Τμήμα εμμένει στην προηγηθείσα απόφαση του ημερ. 13/01/2022.
Στις 25/02/2022, η M. M. P. υπήκοος Βουλγαρίας με ημερ. γέννησης 13/08/1988, προσήλθε στο αρμόδιο τμήμα για να εκδοθεί βεβαίωση εγγραφής της ως ευρωπαία πολίτης, ενώ στις 17/08/2022 το εν λόγω πρόσωπο και ο αιτητής τέλεσαν πολιτικό γάμο στο Δημαρχείο Αραδίππου.
Στις 22/09/2022 ο δικηγόρος του αιτητή απέστειλε επιστολή προς την Αναπληρώτρια Διευθύντρια ΤΑΠΜ με αίτημα την έκδοση θεώρησης εισόδου για τον αιτητή και την υπήκοο Βουλγαρίας οι οποίοι θα επέστρεφαν από ταξίδι στο Πακιστάν. Η επιστολή έγινε υπό τη μορφή ιεραρχικής προσφυγής δυνάμει του άρθρου 32Α του Ν.7(Ι)/2007 και προσέβαλε την πληροφόρηση του δικηγόρου από λειτουργό του Τμήματος στις 21/09/2022, ότι απορρίφθηκε η αίτηση συμβίωσης του πελάτη του ημερ. 25/02/2022. Αντίγραφο της ιεραρχικής επιστολής επισυνάπτεται και στη προσφυγή, αφού κατά τον Αιτητή ουδέποτε εξετάστηκε μέχρι και την καταχώρηση της και αποτελεί λόγο ακύρωσης των προσβαλλόμενων πράξεων.
Ακολούθησε ενημέρωση της Αστυνομίας προς την Διευθύντρια ΤΑΠΜ στις 24/10/2022, με θέμα «Αίτημα Αρχών της Βουλγαρίας για Εξακρίβωση Αυθεντικότητας Πιστοποιητικού Γάμου και Άδειας Διαμονής Μέλους Οικογένειας Πολίτη της Ένωσης που δεν είναι υπήκοος Κράτους Μέλους της Ένωσης» ότι υπάρχει αμφισβήτηση από τις αρχές της Βουλγαρίας ως προς την αυθεντικότητα της άδειας παραμονής του αιτητή στο έδαφος της Κ.Δ. με ισχύ μέχρι 15/07/2027 καθώς και του πιστοποιητικού γάμου του ημερ. 22/02/2022. Συγκεκριμένα το ζήτημα προέκυψε κατά την άφιξη του αιτητή και της υπηκόου Βουλγαρίας στο αεροδρόμιο της Σόφιας από το Ισλαμαμπάντ, οπότε και οι αρχές της Βουλγαρίας επικοινώνησαν με τους Καθ’ ων η Αίτηση.
Στις 13/02/2023 ο αιτητής μέσω των δικηγόρων του καταχώρησε την προσφυγή αρ. 246/2023 καθότι κατά την άφιξη του μαζί με την ευρωπαία πολίτιδα από τη Σόφια, δεν επιτράπηκε στον ίδιο η είσοδος στη Δημοκρατία και διατάχθηκε η κράτηση και η απέλαση του.
Στις 26/04/2023 το αρμόδιο τμήμα εξέδωσε βεβαίωση εγγραφής στην υπήκοο Βουλγαρίας και την ίδια ημέρα ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για άδεια παραμονής ως μέλος οικογένειας πολίτη της Ένωσης. Στις 19/10/2023 το Τμήμα απέρριψε την αίτηση. Συγκεκριμένα, με επιστολή τους προς τον αιτητή ημερομηνίας 19/10/2023 οι Καθ' ων η αίτηση, τον ενημέρωναν για την απόρριψη της αίτησης του για άδεια παραμονής στη Δημοκρατία ως μέλος οικογένειας πολίτη της Ένωσης και συνακόλουθα ότι θα πρέπει να εγκαταλείψει το έδαφος της Δημοκρατίας εντός 30 ημερών. Όπως αναγράφεται στην εν λόγω επιστολή ως αιτιολογία της απορριπτικής απόφασης, οι Αρχές της Δημοκρατίας ενημερώθηκαν από την Αστυνομία της Βουλγαρίας ότι ο αιτητής κατά την άφιξη του στη Βουλγαρία ήταν κάτοχος πλαστής Άδειας Διαμονής η οποία παρουσιαζόταν να είχε εκδοθεί από τις νόμιμες αρχές της Κ.Δ., ενώ επιπρόσθετα διαπιστώθηκε ότι ο αιτητής κατείχε δύο πιστοποιητικά γάμου από το Δημαρχείο Αραδίππου με τον ίδιο αριθμό πιστοποιητικού (35640) αλλά με διαφορετικές ημερομηνίες τέλεσης του γάμου (22/02/2022 και 17/08/2022), με αποτέλεσμα οι Καθ΄ων η Αίτηση εφαρμόζοντας το Άρθρο 37 του Νόμου 7(Ι)/2007 να απορρίψουν το αίτημα του αιτητή για έκδοση Δελτίου Διαμονής. Όπως επίσης καταγράφεται ρητώς στην επιστολή απόρριψης, η Κ.Δ. έχει κάθε δικαίωμα να λάβει υπόψιν τη συγκεκριμένη πληροφορία, ενώ δεν θα προχωρούσε να προσάψει κατηγορίες για το συγκεκριμένο ποινικό αδίκημα.
Ο αιτητής, μαζί με την M. M. P. από την Βουλγαρία, καταχώρησαν ενώπιον του Δ.Δ. την Υπόθεση αρ. 1810/2023, η οποία στρεφόταν κατά της «απόφαση της κυρίας Χ. Παπαγεωργίου ημερ. 19/10/2023 των Καθ' ων η Αίτηση», δηλαδή την επιστολή των Καθ' ων η αίτηση προς τον αιτητή ημερομηνίας 19/10/2023, με την οποία απέρριψαν την αίτηση του για άδεια παραμονής στη Δημοκρατία ως μέλος οικογένειας πολίτη της Ένωσης και ενημερώνεται ο ίδιος ότι θα πρέπει να εγκαταλείψει το έδαφος της Δημοκρατίας εντός 30 ημερών.
Όπως εντοπίζεται στο διοικητικό φάκελο, την ίδια περίοδο, ο δικηγόρος του αιτητή, μεταξύ άλλων διαβημάτων του προς τη διοίκηση, απέστειλε επιστολή ημερομηνίας 13/12/2023 στο αρμόδιο Τμήμα με αίτημα για επανεξέταση της απόρριψης της αίτησης ημερ. 26/04/2023. Ακόμα, με επιστολή του ημερ. 24/01/2025 προς τον Υπουργό Εσωτερικών ζητούσε ενημέρωση για την εξέταση της ιεραρχικής του προσφυγής ημερομηνίας 22/09/2022.
Στις 27/03/2025 το παρόν Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή αρ. 1810/2023, κρίνοντας, μεταξύ άλλων, ότι τα όσα αναφέρονται από τους εκεί Αιτητές δεν τεκμηριώνονται από τους ίδιους, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ληφθούν υπόψιν από το Δικαστήριο, ενώ η απόρριψη εκ μέρους της διοίκησης της αίτησης για άδεια παραμονής του αιτητή για τους λόγους που ακριβώς αναφέρονται στο κείμενο της επιστολής ημερ. 19/10/2023, ήταν εντός των ορίων της διακριτικής της ευχέρειας και αιτιολογημένη. Όπως αναφέρθηκε στο στάδιο των Διευκρινήσεων της παρούσας υπόθεσης στις 6/05/2025 από τον δικηγόρο του αιτητή, αυτός προχώρησε σε καταχώρηση έφεσης κατά της απόφασης του Δ.Δ. ημερ. 27/03/2025.
Στις 9/03/2025 οι Καθ' ων η αίτηση κήρυξαν τον αιτητή ως απαγορευμένο μετανάστη εκδίδοντας την ίδια ημέρα διατάγματα κράτησης και απέλασης του «καθότι παρέμεινε παράνομα στη Δημοκρατία από τις 05/05/2023, όταν η αίτηση του ως σύζυγος ευρωπαίου πολίτη απορρίφθηκε». Τα εν λόγω διατάγματα τα οποία περιλαμβάνουν την απόφαση της Διευθύντριας επισυνάπτονται στη προσφυγή και φέρουν ημερομηνία 9/03/2025 και όχι 10/03/2025 όπως αναγράφεται στις θεραπείες την προσφυγής, είτε επειδή έλαβε γνώση ο αιτητής την επόμενη ημέρα είτε εξ αβλεψίας του δικηγόρου του. Ο αιτητής με την παρούσα υπόθεση, μεταξύ άλλων, προβάλει στο παρόν δικαστήριο ζήτημα παρανομίας της διοίκησης επειδή ότι κατά τον χρόνο έκδοσης των διαταγμάτων εκκρεμούσε η απόφαση του δικαστηρίου στην προσφυγή αρ. 1810/2023, αλλά και η εξέταση της ιεραρχικής του προσφυγής δυνάμει του άρθρου 32Α του Ν.7(Ι)/2007 με ημερ. 22/09/2022. Συγκεκριμένα, ο αιτητής ζητεί από το Δικαστήριο τις εξής δύο θεραπείες:
«Α. Δήλωση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη των Καθ ́ ων η Αίτηση ημερ. 10/03/2025 κηρύσσοντας τον Αιτητής ως απαγορευμένο μετανάστη και εκδίδοντας διατάγματα κράτησης και απέλασης εναντίον του είναι άκυρα, παράνομα, στερημένα οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος και/ή κατά παράβαση του Κεφ 105 και/η Νομού 7 (Ι)/2007 και/η εκδόθηκαν χωρίς την δέουσα έρευνα και/ή καθ’υπέρβαση και/ή χωρίς καθόλου Δικαιοδοσία και είναι αποτέλεσμα πλάνης περί γεγονότων και κακής εφαρμογής του νόμου και παραβιάζεται η αρχή της ισότητας. (Παράρτημα Α).
Β. Δήλωση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη των Καθ ́ ων η Αίτηση - ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Α εκδίδοντας διάταγμα απέλασης εναντίον του αιτητή ημερομηνίας 10/03/2025 είναι παράνομη ή/και και/ή άκυρη και/ή στερημένη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος και/ή κατά παράβαση του ΚΕΦ.105 και του άρθρου 11 της αρχής της μη επαναπροώθησης Ν (131(I)/2015) εφόσον εκκρεμεί η απόφαση στην προσφυγή του Αιτητή αρ. αίτησης 1810/2023 και η ιεραρχική προσφυγή του ημερ. 22/09/2022.»
Αφού καταχωρήθηκαν οι αγορεύσεις των δικηγόρων των μερών, στις 10/4/2025 πραγματοποιήθηκαν διευκρινήσεις, όπου οι δικηγόροι απάντησαν στα ερωτήματα του Δικαστηρίου αναφορικά με τις διαφορετικές ιεραρχικές προσφυγές τις οποίες καταχώρησε ο αιτητής για τις οποίες, ως η θέση του αιτητή, εκκρεμούσαν απαντήσεις της διοίκησης και η απόφαση επιφυλάχθηκε.
Στις 25/4/2025 απεστάλη προς το Δικαστήριο ηλεκτρονική επικοινωνία με την οποία ο δικηγόρος του αιτητή ενημέρωνε ότι με απόφαση της Διευθύντριας του Τμήματος Μετανάστευσης ημερομηνίας 15/4/2025, η οποία παραδόθηκε στον αιτητή στις 24/4/2025, τα προσβαλλόμενα διατάγματα είχαν ακυρωθεί και επιβλήθηκαν εναλλακτικά μέτρα στον αιτητή, ενώ κοινοποιούσε και τα σχετικά έγγραφα. Τα συγκεκριμένα έγγραφα περιλάμβαναν νέα ιεραρχική προσφυγή του αιτητή προς τον Υφυπουργό Μετανάστευσης ημερ. 24/4/2025 σε σχέση με την επιβολή εναλλακτικών μέτρων και σε αυτήν επισυνάπτονταν η επιστολή της Διευθύντριάς του Τμήματος Μετανάστευσης ημερομηνίας 15/04/2025, «Σημείωμα» της κας. Μ. Χρ. ημερομηνίας 15/04/2025, όπως και αντίγραφα των επιστολών της Διευθύντριας προς τον Αρχηγό Αστυνομίας ημερ. 9/05/2025 όπου φαίνεται χειρόγραφη σημείωση «Ακύρωση διαταγμάτων Κράτησης & Απέλασης στη βάση του σημειώματος της κα. Χρxxxxxxxx ως § 4» με το όνομα της Διευθύντριας Μ.Α. το οποίο συνοδεύει υπογραφή και η ημερομηνία 15/4/2025. Αντίστοιχη χειρόγραφη σημείωση «Συμφωνώ με εισήγηση» η οποία φέρει σφραγίδα Μ.Αxxxxxxx, ημερομηνία 15 Απριλίου 2025 και υπογραφή εντοπίζεται και στο «Σημείωμα» ημερομηνίας 15/4/2025. Όλα τα σχετικά έγγραφα έχουν αναρτηθεί από τους Καθ’ ων η Αίτηση στο σύστημα i-justice στις 25/4/2025 υπό τον τίτλο «ΑΚΥΡΩΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΡΑΤΗΣΗΣ», όπως και η νέα ιεραρχική προσφυγή από τον δικηγόρο του αιτητή στα επιβληθέντα εναλλακτικά μέτρα ημερ. 15/4/2025, και δεν τυγχάνουν αμφισβήτησης ως προς την ύπαρξη και το περιεχόμενο τους.
Δεδομένων όσων μεσολάβησαν, στις 29/4/2025 το Δικαστήριο απευθύνθηκε στους δικηγόρους των δύο πλευρών και τους κάλεσε να τοποθετηθούν ως προς την ανάγκη συνέχισης της εκδίκασης της υπόθεσης με την έκδοση απόφασης, προσκαλώντας τους σε επανάνοιγμα της υπόθεσης στις 6/5/2025.
Στις 6/5/2025, το Δικαστήριο αφού κατέγραψε στο Πρακτικό όλα τα όσα έχουν μεσολαβήσει από την επιφύλαξη της απόφασης του στις 10/4/2025, ζήτησε τη θέση των διαδίκων. Ο δικηγόρος του αιτητή επιχειρηματολόγησε ως προς την ανάγκη συνέχισης της διαδικασίας και προέβαλε ότι, «με την προσφυγή του αιτητή ζητείται ακύρωση της απόφασης ημερ. 9.3.25, με την οποία κηρύχθηκε Απαγορευμένος Μετανάστης και ως συνέπεια τούτου, εκδόθηκαν τα διατάγματα κράτησης και απέλασης. Με την απόφαση της Διευθύντριας ναι μεν ακυρώθηκαν τα διατάγματα κράτησης και απέλασης όμως, η απόφαση Απαγορευμένου Μετανάστη ισχύει, στέκει. Υπάρχει απόφαση του Εφετείου στην υπόθεση αρ. 12/24 ημερ. 15.10.24, δίνω αντίγραφο στο Δικαστήριο, η οποία λέγει ότι η κήρυξη του Εφεσείοντα ως Απαγορευμένου Μετανάστη είναι πράξη διακριτή από τα διατάγματα κράτησης και απέλασης και ότι αυτή η πράξη είναι εκτελεστή διοικητική πράξη η οποία προσβάλλεται με την παρούσα προσφυγή. Είναι η θέση μας ότι, θα πρέπει να συνεχίσει αυτή η πράξη για το θέμα του Απαγορευμένου Μετανάστη.». Στο αντίστοιχο ερώτημα του Δικαστηρίου προς τον εκπρόσωπο των Καθ’ ων η αίτηση, αυτός προέβαλε ότι, η παρούσα υπόθεση αφορά διαφορετική πράξη κήρυξης του αιτητή ως Απαγορευμένου Μετανάστη από αυτήν που εξετάστηκε ήδη και φέρει άλλη ημερομηνία, ενώ το ζήτημα του παράνομου καθεστώτος του αιτητή κρίθηκε με την απόφαση στην υπόθεση αρ. 1810/23. Τέλος ενημέρωσε ότι, ο αιτητής προχώρησε στο μεσοδιάστημα στη καταχώρηση της ιεραρχικής του προσφυγής ενάντια στα εναλλακτικά μέτρα η οποία απερρίφθη μόλις την προηγούμενη ημέρα, ήτοι στις 6/5/2025. Επί του τελευταίου, ο κ.Χριστοδουλίδης απάντησε ότι, ήδη προχώρησε και καταχώρησε την προσφυγή με αρ. 485/25 εναντίον της απόρριψης της πρόσφατης ιεραρχικής προσφυγής του με βάση τον Νόμο 131(Ι)/2015 ενάντια στα εναλλακτικά μέτρα, η οποία ορίστηκε για πρώτη εμφάνιση στις 10.6.2025.
Τα περιστατικά που μεσολάβησαν και αφορούν την προσβαλλόμενη απόφαση καταγράφονται ανωτέρω. Η Διευθύντριά του Τμήματος Μετανάστευσης ήδη από 15/4/2025, υιοθετώντας το «Σημείωμα» της αρμόδιας λειτουργού του τμήματος ίδιας ημερομηνίας, αποφάσισε την ακύρωση των προσβαλλόμενων διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, η αιτιολογία των οποίων είναι ότι ο αιτητής «παρέμεινε παράνομα στη Δημοκρατία από τις 05/05/2023, όταν η αίτηση του ως σύζυγος ευρωπαίου πολίτη απορρίφθηκε». Το εν λόγω σημείωμα με ημερομηνία 15/4/2025 αναφέρει ότι, η αρμόδια Λειτουργός Μετανάστευσης εισηγείται την «Ακύρωση των Διαταγμάτων Κράτησης και Απέλασης, καθώς αυτά εκδόθηκαν κατά παράβαση του δικαιώματος παραμονής του αιτητή που προέκυπτε από την εκκρεμότητα της Ιεραρχικής Προσφυγής». Όπως καταγράφεται ρητώς στην εισήγηση η οποία υιοθετήθηκε αυτούσια από τη Διευθύντρια, «κατά τον χρόνο της σύλληψης του αιτητή και έκδοσης των Διαταγμάτων Κράτησης και Απέλασης σε βάρος του, εκκρεμούσε Ιεραρχική Προσφυγή ενώπιον του Υπουργού Εσωτερικών, η οποία του παρείχε δικαίωμα παραμονής στη Δημοκρατία μέχρι την έκδοση της απόφασής. Συνεπώς, κατά τον κρίσιμο χρόνο, δεν υπήρχε νομική βάση για την έκδοση των εν λόγω διαταγμάτων και τη σύλληψη του».
Παρά την ακύρωση των εν λόγω διαταγμάτων, ως τονίζει ο δικηγόρος του αιτητή, επίδικο ζήτημα συνεχίζει να αποτελεί και η διαπίστωση ημερομηνίας 9/03/2025 ότι ο πελάτης του ήταν παράνομος μετανάστης επειδή «παρέμεινε παράνομα στη Δημοκρατία από τις 05/05/2023, όταν η αίτηση του ως σύζυγος ευρωπαίου πολίτη απορρίφθηκε». Η κήρυξη του αιτητή ως απαγορευμένου μετανάστη προσβάλλεται ρητά με την ενώπιον μου προσφυγή και συνεπώς υποχρεούμαι να ελέγξω τη νομιμότητα της. Όπως έχει μάλιστα υποδειχθεί από το Εφετείο στην απόφαση του στην Έφεση Κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Αρ. 12/24, ημερ. 15.10.2024 «Η κήρυξη του αιτητή ως απαγορευμένου μετανάστη συνιστά πράξη διακριτή από τα διατάγματα απέλασης και κράτησης (Αναθεωρητική Έφεση Αρ.147/2023 Stoyanov ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 2.7.2018), παρότι αυτά τ διατάγματα έχουν αυτή την κήρυξη ως υπόβαθρο. Το συμπέρασμα ότι η κήρυξη του Εφεσείοντα συνιστά διακριτή (και αυτοτελώς προσβαλλόμενη) πράξη από τα διατάγματα απέλασης και κράτησης δεν αναιρείται από το γεγονός ότι η Εφεσίβλητη επέλεξε εν προκειμένω να παραθέσει την κήρυξη και την αιτιολογία της στο σώμα του διατάγματος της απέλασης.»
Η διαπίστωση των Καθ' ων η Αίτηση, ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο δεν υπήρχε η νομική βάση για την έκδοση των εν λόγω διαταγμάτων και τη σύλληψη του αιτητή και συνεπώς η επίδικη διοικητική πράξη δεν έχει ληφθεί ορθά και νόμιμα μετά από σωστή ενάσκηση των εξουσιών που δίνει ο νόμος στους Καθ' ων η αίτηση, εύλογα οδηγούν, και σε ανατροπή της κήρυξης του αιτητή ως παράνομου μετανάστη.
Όλα τα πιο πάνω έγγραφα, διαπιστώνω, επιβεβαιώνουν τη θέση του δικηγόρου του αιτητή ότι, ενώ η διοίκηση προχώρησε στην ακύρωση των προβαλλόμενων Διαταγμάτων Κράτησης και Απέλασης, καθώς αυτά, ως γίνεται παραδεκτό, «εκδόθηκαν κατά παράβαση του δικαιώματος παραμονής του αιτητή που προέκυπτε από την εκκρεμότητα της Ιεραρχικής Προσφυγής», ως δηλαδή και ο λόγος ακύρωσης τον οποίο προτάσσει προς το Δικαστήριο, εντούτοις, η διαπίστωση αυτή της Διοίκησης παραμένει και ουδόλως έχει ακυρωθεί. Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί του ότι, και η κήρυξη του αιτητή ως παράνομου μετανάστη θα πρέπει συνακόλουθα να ακυρωθεί ομοίως, επειδή ακριβώς, ως η παραδοχή της διοίκησης, εκκρεμούσε η Ιεραρχική Προσφυγή με ημερομηνία 22/09/2022 ενώπιον του τότε αρμόδιου Υπουργού Εσωτερικών, η οποία του παρείχε δικαίωμα παραμονής στη Δημοκρατία μέχρι την έκδοση της απόφασής. Επίσης γίνεται παραδεκτό στο «Σημείωμα» ότι, απορριπτική απόφαση επί της εν λόγω Ιεραρχικής Προσφυγής ημερομηνίας 22/09/2022, εκδόθηκε μετά την έκδοση της επίδικης απόφασης της Διευθύντριας ημερομηνίας 9/03/2025.
Οφείλω ωστόσο, να σχολιάσω και την αναφορά του ευπαίδευτου δικηγόρου της Νομικής Υπηρεσίας ο οποίος επιχειρηματολόγησε ότι το ζήτημα του παράνομου καθεστώτος του αιτητή κρίθηκε με την απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου στην Υπόθεση αρ. 1810/2023. Στην εν λόγω απόφαση κρίθηκε ως νόμιμη η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση, ως η επιστολή τους προς τον αιτητή ημερομηνίας 19/10/2023, με την οποία απέρριψαν την αίτηση του για άδεια παραμονής στη Δημοκρατία ως μέλος οικογένειας πολίτη της Ένωσης και τον ενημέρωσαν ότι θα πρέπει να εγκαταλείψει το έδαφος της Δημοκρατίας εντός 30 ημερών, αφού οι εκεί αιτητές δεν απέσεισαν το βάρος απόδειξης που τους βαραίνει για την ορθότητα των ισχυρισμών τους και η απόφαση κρίθηκε αιτιολογημένη και εντός της διακριτικής ευχέρειας της διοίκησης. Όπως αναγράφεται στην εν λόγω επιστολή ως λόγος της απορριπτικής απόφασης στο εκεί αίτημα, ήταν ότι, οι Αρχές της Δημοκρατίας ενημερώθηκε από την Αστυνομία της Βουλγαρίας ότι ο αιτητής ήταν κάτοχος Πλαστής Άδειας Διαμονής η οποία παρουσιαζόταν να είχε εκδοθεί από τις αρχές της Κ.Δ., ενώ επιπρόσθετα οι ίδιες οι Αρχές της Δημοκρατίας εντόπισαν ότι ο αιτητής κατείχε δύο πιστοποιητικά γάμου από το Δημαρχείο Αραδίππου με τον ίδιο αριθμό πιστοποιητικού (35640) αλλά με διαφορετικές ημερομηνίες τέλεσης του γάμου (22/02/2022 και 17/08/2022), με αποτέλεσμα ως προνοείται στο Άρθρο 37 του Νόμου 7(Ι)/2007 να μην δύναται η έκδοση Δελτίου Διαμονής.
Εν προκειμένω, προσβάλλεται ενώπιον του δικαστηρίου διαφορετική διοικητική πράξη, ημερομηνίας 9/03/2025, όπου η Διευθύντρια διαπιστώνει αρχικά ότι ο αιτητής «παρέμεινε παράνομα στη Δημοκρατία από τις 05/05/2023, όταν η αίτηση του ως σύζυγος ευρωπαίου πολίτη απορρίφθηκε» και εκδίδει τα προσβαλλόμενα διατάγματα, ενώ μεταγενέστερα στις 15/04/2025 διαπιστώνει ότι η απόφαση της αυτή δεν έχει το απαραίτητο νομιμοποιητικό υπόβαθρο, αφού εκκρεμούσε η ιεραρχική προσφυγή του αιτητή ημερομηνίας 22/09/2023 η οποία ουδέποτε έτυχε απάντησης από τη διοίκηση. Ως εκ τούτου, αποφάσισε να ακυρώσει τα διατάγματα κράτησης και απέλασης ημερ. 9/03/2025, χωρίς όμως να αναφερθεί στο λόγο έκδοσης των διαταγμάτων αυτών που ήταν η διαπίστωση ότι παρέμενε παράνομα.
Λέγοντας όλα αυτά, κρίνω ότι, η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση της Διευθύντριας Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης ημερομηνίας 9/03/2025 ακυρώνεται.
Επιδικάζονται €1500 έξοδα πλέον Φ.Π.Α. υπέρ του Αιτητή και εναντίον των Καθ' ων η αίτηση.
Λ. Ν. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΔΔΔ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο