ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
(Υπόθεση αρ. 329/2025(K))
7 Μαΐου 2025
[ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ AΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΡΘΡΟ 11 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΗΣ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ 2015 (131(Ι)/2025)
N. P. N.
Αιτητής
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθ’ ων η αίτηση.
……………………………
Θεανώ Γεωργίου, για Δρ Χρίστος Π. Χριστοδουλίδης, για τον αιτητή.
Μαρίνα Φιλίππου, Δικηγόρος, για το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.: Με την υπό εκδίκαση προσφυγή, προσβάλλεται η νομιμότητα της απόφασης των καθ’ ων η αίτηση, ημερομηνίας 24.3.2025, με την οποία ο αιτητής κηρύχθηκε απαγορευμένος μετανάστης, λόγω παράνομης παραμονής στη Δημοκρατία, από τις 11.7.2023, ημερομηνία που η προσφυγή που άσκησε ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας, κατά της απορριπτικής απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, σε σχέση με την αίτηση διεθνούς προστασίας, απορρίφθηκε, ως επίσης, προσβάλλεται η νομιμότητα των εναντίον του εκδοθέντων διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, ίδιας ημερομηνίας.
Ο αιτητής είναι υπήκοος Νιγηρίας. Εισήλθε παράνομα στη Δημοκρατία, σε άγνωστο χρόνο και στις 25.4.2023 υπέβαλε στην Υπηρεσία Ασύλου, αίτηση για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Η Υπηρεσία Ασύλου απέρριψε την υποβληθείσα αίτηση στις 9.5.2023. Προσφυγή που άσκησε κατά της προαναφερόμενης απορριπτικής απόφασης, ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας, επίσης απερρίφθη στις 11.7.2023. Στις 23.3.2025, ο αιτητής συνελήφθη για το αδίκημα της παράνομης παραμονής στη Δημοκρατία κι εναντίον του εκδόθηκαν τα εδώ προσβαλλόμενα διατάγματα κράτησης και απέλασης, ημερομηνίας 24.3.2025, αφού κηρύχθηκε απαγορευμένος μετανάστης.
Προς ακύρωση των προσβαλλόμενων διοικητικών αποφάσεων, διατείνεται πως στην Ένσταση δεν περιέχονται όλα τα έγγραφα που σχετίζονται με τις ενέργειες στις οποίες ο ίδιος έχει προβεί προκειμένου να του παραχωρηθεί άδεια παραμονής στη Δημοκρατία. Κατά τις εισηγήσεις, ο αιτητής υπέβαλε αίτημα ημερομηνίας 1.6.2023 προς το Τμήμα Μετανάστευσης, προκειμένου να του δοθεί άδεια να υποβάλει αίτηση για έκδοση δελτίου διαμονής, ως μέλος της οικογένειας πολίτη της Ένωσης, δυνάμει του άρθρου 4(2)(β) του Ν. 7(Ι)/2007, λόγω της σχέσης του με την Ελβετίδα σύντροφό του, με την οποία διαμένουν στην ίδια στέγη, σε δικό της ιδιόκτητο διαμέρισμα. Επιπρόσθετα, στις 23.8.2023, ο αιτητής μαζί με την σύντροφό του, παρέδωσαν προς το Τμήμα ένορκη δήλωση της συντρόφου του, με όλα τα σχετικά γεγονότα, προκειμένου να του επιτραπεί η υποβολή αίτησης για παραχώρηση δελτίου διαμονής, με σκοπό τον γάμο, καθώς επίσης και πρόσθετη επιστολή ημερομηνίας 25.7.2024, με όμοιο περιεχόμενο. Κατά τις εισηγήσεις, μέχρι σήμερα, τα εν λόγω αιτήματα δεν έτυχαν εξέτασης, ενώ υποβάλλεται η θέση πως, εφόσον οι καθ’ ων η αίτηση αμφισβητούν την αποστολή τους, τότε θα υποβληθεί αίτημα για προσκόμιση μαρτυρίας.
Σύμφωνα με την ευπαίδευτη συνήγορο του αιτητή, οι προσβαλλόμενες διοικητικές αποφάσεις, εκδόθηκαν χωρίς να προηγηθεί η εξέταση των εκκρεμουσών αιτημάτων του με ημερομηνίες 1.6.2023, 23.8.2023 και 25.7.2024, ενώ δεν εξετάστηκε ούτε κι η σχέση του με την Ελβετίδα σύντροφό του, ενώ είχαν υποχρέωση να την εξετάσουν. Διατείνεται πως έχει σταθερή διεύθυνση διαμονής και πως όλα τα πιο πάνω αναφερόμενα γεγονότα, αγνοήθηκαν από την διοίκηση και υπό πλάνη ο αιτητής θεωρήθηκε απαγορευμένος μετανάστης. Υποβάλλεται εισήγηση περί έλλειψης αιτιολογίας των προσβαλλόμενων αποφάσεων και πως η έκθεση της ΥΑΜ είναι ελλιπέστατη, από πλευράς γεγονότων.
Αναλώνεται, επίσης, μεγάλο μέρος στην γραπτή αγόρευση του αιτητή, με αναφορά σε ισχυρισμούς περί παραβίασης της αρχής της απαγόρευσης της επαναπροώθησης, στέρησης του δικαιώματος της προηγούμενης ακρόασης και αναφορικά με το διάταγμα κράτησης, πως εσφαλμένα κρίθηκε πως υπήρχε κίνδυνος διαφυγής.
Έχοντας μελετήσει τα ενώπιον μου δεδομένα, υπό το φως του διοικητικού φακέλου, ο οποίος κατατέθηκε στη διαδικασία και σημειώθηκε ως Τεκμήριο 1, διαπιστώνω πως η προσφυγή δεν πρέπει να έχει επιτυχή κατάληξη.
Από την προσβαλλόμενη διοικητική απόφαση ημερομηνίας 24.3.2025, προκύπτει πως ο αιτητής κηρύχθηκε ως απαγορευμένος μετανάστης, δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 6(1)(κ) του Κεφ. 105, λόγω παράνομης παραμονής στη Δημοκρατία από την 11.7.2023, ημερομηνία που η προσφυγή που καταχώρησε ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας, κατά της απορριπτικής απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, απορρίφθηκε. Με την δικαστική επικύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, στις 11.7.2023, σε σχέση με την αίτηση για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας και την μη ανανέωση της άδειας προσωρινής παραμονής του αιτητή στη Δημοκρατία, ορθά και νόμιμα κηρύχθηκε ως απαγορευμένος μετανάστης.
Όλες οι ενέργειες τις οποίες διατείνεται η ευπαίδευτη συνήγορος του αιτητή πως έχουν λάβει χώρα, με την αποστολή τριών επιστολών με ημερομηνίες 1.6.2023, 23.8.2023 και 25.7.2024, καίτοι δεν αποτελούν μέρος του διοικητικού φακέλου που κατατέθηκε ως Τεκμήριο 1, δεν προσδίδουν νομιμότητα στην παραμονή του αιτητή στη Δημοκρατία. Ακόμα και εάν εκφράστηκε η πρόθεση του να υποβάλει αίτηση για έκδοση δελτίου διαμονής, ως σύντροφος ευρωπαίας πολίτιδας, το γεγονός και μόνον αυτό, δεν μπορεί να αποτελέσει έρεισμα πως ο αιτητής διέμενε ή διαμένει νόμιμα στη Δημοκρατία.
Αντιθέτως, αυτό που διαπιστώνεται από τα ενώπιον μου γεγονότα, είναι πως από την 11.7.2023, ημερομηνία που εκδόθηκε η απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας, δεν ελήφθη κανένα μέτρο προς νομιμοποίηση της παραμονής του αιτητή στη Δημοκρατία. Συνεπώς, ορθά και νόμιμα, κατά την σύλληψη του αιτητή στις 23.3.2025, προωθήθηκε η έκδοση των εδώ προσβαλλόμενων διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, ημερομηνίας 24.3.2025, ενόψει της κήρυξης του αιτητή, ως απαγορευμένου μετανάστη, λόγω παράνομης παραμονής του στη Δημοκρατία, από 11.7.2023.
Απορριπτέοι κρίνονται οι ισχυρισμοί του αιτητή σε σχέση με τα ζητήματα που θέτει, αναφορικά με την παράβαση της αρχής της απαγόρευσης της επαναπροώθησης, ζητήματα τα οποία δεν εμπίπτουν στη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου, αλλά αφορούν θέματα που τέθηκαν και εξετάστηκαν κατά την ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου διαδικασία, στα πλαίσια της οποίας αυτοί οι ισχυρισμοί εξετάστηκαν κι απορρίφθηκαν και ακολούθως, επικυρώθηκαν δικαστικώς από το αρμόδιο Δικαστήριο, στα πλαίσια εκδίκασης της προσφυγής με αρ. Τ1767/23 του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας.
Ομοίως, απορριπτέες κρίνονται κι οι θέσεις του αιτητή περί παραβίασης του δικαιώματος της προηγούμενης ακρόασης. Η κήρυξη του αιτητή ως απαγορευμένου μετανάστη, λόγω παράνομης παραμονής του στο έδαφος της Δημοκρατίας από την 11.7.2023 ημερομηνία απόρριψης της προσφυγής με αρ. Τ1767/23, αποτελεί ένα αντικειμενικό δεδομένο, το οποίο προκύπτει ευκρινώς από τον φάκελο του αιτητή (σελίδωση 89 Τεκμηρίου 1) και συνεπώς, δεν χρειαζόταν να του δοθεί δικαίωμα ακροάσεως.
Εξάλλου, κατά τις διατάξεις του άρθρου 43(1) του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου, Ν. 158(Ι)/99, δικαίωμα ακρόασης, εκτός από τις περιπτώσεις που προβλέπεται ρητά στο νόμο, παρέχεται σε πρόσωπο που θα επηρεαστεί από την έκδοση απόφασης ή από τη λήψη διοικητικού μέτρου που είναι πειθαρχικής φύσεως. Είναι σαφές ότι και στην υπό κρίση περίπτωση, η προσβαλλόμενη απόφαση δεν εμπίπτει στην εμβέλεια της διάταξης του άρθρου 43(1), αφού δεν αποτελεί αυτή ούτε κύρωση, αλλ’ ούτε μέτρο πειθαρχικής φύσεως.
Αλλά ούτε και οι θέσεις του αιτητή ευσταθούν σε σχέση με το διάταγμα κράτησης, αφού όπως προκύπτει από τις σελιδώσεις 16-15 του Τεκμηρίου 1, ήτοι την έκθεση της ΥΑΜ Αμμοχώστου, ο ίδιος δήλωσε πως δεν έχει σταθερό χώρο διαμονής, ούτε και οικογενειακούς δεσμούς στη Δημοκρατία.
Για τους πιο πάνω λόγους, ορθά και νόμιμα έχουν εκδοθεί τα εναντίον του προσβαλλόμενα διατάγματα κράτησης και απέλασης.
Η προσφυγή απορρίπτεται με €1.800 έξοδα εναντίον του αιτητή. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, δυνάμει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.
Γαβριήλ, Δ.Δ.Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο