ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ.: 6713/2022

14 Μαΐου, 2025

[Ε. Ρήγα, ΔΙΚΑΣΤΗΣ Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

E.N.

Αιτητής

-και-

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ' ων η Αίτηση

                                                                                       

 

Ο Αιτητής εμφανίζεται αυτοπροσώπως

Δικηγόρος για Καθ' ων η Αίτηση: Ελ. Ιωάννου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας

[Αντρέας Χ’’ Σάββας- Διερμηνέας, για διερμηνεία από την αγγλική στην ελληνική και αντίστροφα]

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Ε. Ρήγα, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Με την υπό κρίση προσφυγή, ο Αιτητής προσβάλλει την απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση ημερομηνίας 30.09.2022, με την οποίαν απορρίφθηκε το αίτημά του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας, καθότι κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου του 2000, Ν. 6(Ι)/2000, ως έχει τροποποιηθεί (στο εξής αναφερόμενος ως «ο περί Προσφύγων Νόμος»).

 

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

 

Προτού εξεταστούν οι εκατέρωθεν ισχυρισμοί, επιβάλλεται η σκιαγράφηση των γεγονότων που περιβάλλουν την υπό κρίση υπόθεση, όπως αυτά προκύπτουν από την αίτηση του Αιτητή, την Ένσταση των Καθ’ ων η Αίτηση αλλά και από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου ο οποίος κατατέθηκε στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας και σημειώθηκε ως Τεκμήριο 1 (στο εξής αναφερόμενος ως «ο δ.φ.» ή «ο διοικητικός φάκελος»).

 

Ο Αιτητής κατάγεται από τη Νιγηρία, την οποία εγκατέλειψε στις 13.10.2019 και αφίχθηκε παράτυπα στη Δημοκρατία στις 06.02.2020, υποβάλλοντας αίτηση για διεθνή προστασία στις 10.02.2020. Στις 13.05.2022 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη στον Αιτητή από λειτουργό της EUAA, ο οποίος ετοίμασε τη σχετική Εισηγητική Έκθεση (Recommendation Report) προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου στις 21.06.2022, εισηγούμενος την απόρριψη της υποβληθείσας αίτησης. Ακολούθως, ο ασκών καθήκοντα Προϊσταμένου λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου, ενέκρινε στις 30.09.2022 την εν λόγω εισήγηση, αποφασίζοντας την απόρριψη της αίτησης διεθνούς προστασίας του Αιτητή, απόφαση την οποία παρέλαβε αυτοπροσώπως ο Αιτητής αυθημερόν μέσω σχετικής επιστολής της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 30.09.2022.

 

ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

 

Ο Αιτητής, ο οποίος εμφανίζεται αυτοπροσώπως στο εισαγωγικό δικόγραφο της διαδικασίας δεν παραθέτει έκθεση των γεγονότων που περιβάλλουν την υπόθεση του αλλά ούτε και εξειδικεύει οποιονδήποτε λόγο ακυρώσεως της επίδικης απόφασης. Καταγράφει δε, στο χειρόγραφα συμπληρωμένο Έντυπο αρ. 1[1], την ένσταση του εναντίον της επίδικης (αρνητικής) απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ισχυριζόμενος ότι σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής θα κινδύνευε η ζωή του εξαιτίας ενός σοβαρού προβλήματος.

 

Στο πλαίσιο της γραπτής του δήλωσης την οποία προώθησε στο παρόν Δικαστήριο δια ηλεκτρονικού του μηνύματος ημερ. 15/12/2022, ο Αιτητής υποστηρίζει πως ο πατέρας του υπήρξε υψηλό στέλεχος της οργάνωσης MASSOB και από τότε που ο ίδιος ήταν παιδί, ο πατέρας του έχει συμβάλει πολύ στον αγώνα για την ανεξαρτησία της Biafra, ενώ είχε συλληφθεί και φυλακιστεί για χρόνια λόγω δραστηριότητας του ως μαχητής της ελευθερίας. Ο Αιτητής καταγράφει εν συνεχεία πως ο ίδιος όταν μεγάλωσε έγινε μέλος της οργάνωσης ΙΡΟΒ που επίσης αγωνίζεται για την ελευθερία, αναφέροντας πως η Νιγηριανή κυβέρνηση θεωρεί κάθε μέλος των εν λόγω οργανώσεων ως εχθρούς της χώρας και ισχυριζόμενος ότι ο ίδιος έκανε αρκετά πράγματα στα πλαίσια του αγώνα για την ανεξαρτησία της Biafra, τα οποία (ως επίσης αναφέρει) θα μπορούσαν να θέσουν τη ζωή του και την ελευθερία του σε κίνδυνο. Περαιτέρω, ο Αιτητής επισυνάπτει κάποια έγγραφα, παρουσιάζοντας τα ως πραγματικές αποδείξεις περί του ότι ο πατέρας του είχε συλληφθεί και φυλακιστεί, ως αυτά έχουν δημοσιευθεί σε ειδήσεις. Επιπλέον, αναφέρει ότι ο κρατικός στρατός της Νιγηρίας εξακολουθεί να βρίσκεται στο χωριό του ψάχνοντας για μέλη του IPOB, ενώ ο ίδιος χρειάζεται προστασία αφού ο πατέρας του τελούσε υπό κράτηση από τις κρατικές αρχές τα τελευταία χρόνια. Προσθέτει επίσης πως, πολλά από τα παιδιά των μεγαλύτερων σε ηλικία μελών έχουν αρπαχθεί από την κυβέρνηση της Νιγηρίας και κρατούνται ακόμα, ενώ αρκετά άλλα μέλη σκοτώθηκαν ή φυλακίστηκαν, γεγονότα που (ως ισχυρίζεται) αποκρύπτονται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Καταλήγοντας, αναφέρει ότι κατέχει έγγραφα που αποδεικνύουν την προσωπική εμπλοκή του πατέρα του στην MASSOB. Τέλος, καταγράφει ότι στην Κύπρο ο ίδιος είναι ασφαλής και μέσω των λογαριασμών που διαθέτει σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προβαίνει στην ενημέρωση του γενικού κοινού σχετικά με το τι συμβαίνει στην Biafra.

 

Στα πλαίσια της ως άνω γραπτής του δήλωσης, ο Αιτητής προσκόμισε ενώπιον του Δ.Δ.Δ.Π. τα εξής:

 

·                Επιστολή ημερ. 25.07.2003 με την οποία ορίζεται ο κ. [] ως προσωπικός βοηθός του Διευθυντή Κινητοποίησης (Director of Mobilization) της ‘Δημοκρατίας της Biafra’, υπογεγραμμένη από πρόσωπο που φέρει την ιδιότητα του Εθνικού Διευθυντή Κινητοποίησης (βλ. τεκμήριο 3 της γραπτής δήλωσης του Αιτητή).

 

·                Επιστολή ημερ. 02.08.2002 από τον Διευθυντή Κινητοποίησης του Κινήματος για την πραγματοποίηση του Ανεξάρτητου Κράτους της Biafra (Movement for the Actualization of the Sovereign State of Biafra – MASSOB), μέσω της οποίας καλεί τους τοπικούς ηγέτες στον αγώνα για την ανεξαρτησία της Biafra (βλ. τεκμήριο 4 της γραπτής δήλωσης του Αιτητή).

 

·                Κάρτα ιδιότητας μέλους του κινήματος MASSOB, στην οποία αναγράφεται (μεταξύ άλλων πληροφοριών) το όνομα [] (βλ. τεκμήριο 5 της γραπτής δήλωσης του Αιτητή).

 

·                Εικονογραφημένο ημερολόγιο του 2005/2006 το οποίο τιτλοφορείται ως ‘New Republic of Biafra – Land of the Rising Sun – Mobilization Ministry (Lagos State)’ και στο οποίο εντοπίζεται σειρά φωτογραφιών διαφόρων ατόμων και (βλ. τεκμήριο 6 της γραπτής δήλωσης του Αιτητή).

 

·                Μεγέθυνση μέρους του πιο πάνω ημερολογίου του 2005/2006, όπου μία εκ των φωτογραφιών που φαίνονται, φέρεται να ανήκει σε πρόσωπο με ονοματεπώνυμο [] και τίτλο/ιδιότητα ‘National Patron Mob.’ (bl. τεκμήριο 7 της γραπτής δήλωσης του Αιτητή).

 

·                Απόδειξη πληρωμής φορολογίας για το έτος 2005 του κ. [], η οποία τιτλοφορείται ως ‘New Biafra [Voluntary]’ (βλ. τεκμήριο 8 της γραπτής δήλωσης του Αιτητή).

 

Εν συνεχεία, ο Αιτητής καταχώρησε νέα γραπτή δήλωση ημερ. 19.03.2023 στα πλαίσια της οποίας αναφέρει πως υπάρχει μια κρυφή διαμάχη μεταξύ του ΙΡΟΒ και της νιγηριανής κυβέρνησης η οποία αποκρύπτεται από τα ΜΜΕ, προκειμένου να μην γνωστοποιηθεί πόσο επικίνδυνη είναι η κυβέρνηση εναντίον της Biafra, προβάλλοντας επίσης ότι ο ηγέτης τους (τον οποίο κατονομάζει) είχε απαχθεί από την Κένυα, κάτι που (κατά τον ίδιο) δείχνει πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η κυβέρνηση ώστε να φροντίσει όπως καταλήξει στη φυλακή ή νεκρός όποιος πιστεύει και αγωνίζεται για την Biafra. Αναφέρει επιπλέον πως η Νιγηρία είναι διεφθαρμένη χώρα που αγωνιζόταν για την ενότητα με κάθε κόστος και η οποία ως ο ίδιος απέδειξε -κατά τους ισχυρισμούς του - καταπατά κάθε διεθνή νόμο ώστε να καταστείλει την Biafra. Ισχυρίζεται περαιτέρω ότι στη Νιγηρία δεν είναι ασφαλές για κάποια άτομα που είναι μέλη του IPOB, αναφέροντας ότι τα αποδεικτικά στοιχεία που ο ίδιος προσκόμισε ήταν αυθεντικά και πως ο ίδιος κατέχει επίσης αποδείξεις της ιδιότητας του ως μέλος καθώς και της εμπλοκής του, ενώ επικαλείται πως τυχόν επιστροφή του στη Νιγηρία θα σήμαινε αυτοκτονία. Καταλήγοντας, προβάλλει ότι η χώρα του αρνείται κάθε πράξη αδικίας που γίνεται εναντίον των IPOB, ενώ επικαλείται πως κατά τη συνέντευξη του, ο ίδιος είχε αναφέρει πως τον παρότρυναν να φύγει από τη χώρα του για λόγους προστασίας, κάτι που ίσχυε (ως ισχυρίζεται). Τέλος, αναφέρει πως θα ήθελε να ζει ελεύθερος στη χώρα του, αλλά, ως ισχυρίζεται,  η κυβέρνηση ελέγχει τα ΜΜΕ στη Νιγηρία με αποτέλεσμα να μην μπορούν να βγουν προς τα έξω τα νέα για την Biafra, ενώ σε περίπτωση επιστροφής του στη Νιγηρία η ζωή του θα βρεθεί σε κίνδυνο.

 

Στο πλαίσιο της ακροαματικής διαδικασίας της 13ης Ιουνίου του 2024, το παρόν Δικαστήριο υπέβαλε επιπλέον διευκρινιστικές ερωτήσεις στον Αιτητή αναφορικά με τα όσα ισχυρίστηκε κατά την συνέντευξή του σχετικά με το αίτημα διεθνούς προστασίας του. Αρχικώς ο Αιτητής επιβεβαίωσε τον ισχυρισμό του ότι κινδυνεύει λόγω της συμμετοχής του πατέρα του στην MASSOB και της δικής του συμμετοχής στον IPOB. Αντιπαρατέθηκε στον Αιτητή ότι στη συνέντευξή του ο ίδιος ανέφερε ότι ο πατέρας του δεν έχει πλέον ενεργή δράση και ο ίδιος αποκρίθηκε υποστηρίζοντας ότι ο πατέρας του δεν έπαυσε να είναι μέλος εφόσον πάντοτε υπάρχει ενεργή συμμετοχή. Κληθείς να αποσαφηνίσει τούτο, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι ο πατέρας του είναι ενεργό μέλος και θεωρείται απειλή για την κυβέρνηση της Νιγηρίας, επικαλούμενος επίσης, ότι η συνέντευξη του είχε πολλά λάθη και πως ο ίδιος είπε ότι ο πατέρας του ήταν ένας ηλικιωμένος ο οποίος ήταν μέλος της εν λόγω οργάνωσης, ισχυριζόμενος επιπλέον πως μέλος της οργάνωσης θεωρείται και ολόκληρη η οικογένειά του. Όσον αφορά τις δηλώσεις του περί του ότι απονεμήθηκε προεδρική χάρη στον πατέρα του το 2016, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να αφεθεί ελεύθερος από τη φυλακή, ο Αιτητής υποστήριξε πως η εν λόγω χάρη του απονεμήθηκε από τον προηγούμενο πρόεδρο της χώρας αλλά όταν ανέλαβε ο νέος πρόεδρος, ανακήρυξε την εν λόγω οργάνωση ως τρομοκρατική οργάνωση. Ως προς το ότι ο πατέρας του εξακολουθεί να υποβάλλεται σε δικαστικές διαδικασίες στη Νιγηρία, ο Αιτητής ανέφερε πως αυτό συμβαίνει επειδή η κυβέρνηση της χώρας τον υποχρέωσε να υπογράψει μία δήλωση ότι δεν είναι μέλος της εν λόγω οργάνωσης και ο πατέρας του αρνήθηκε, με αποτέλεσμα να πρέπει έως και σήμερα να παρουσιάζεται στο δικαστήριο για να υπογράψει την εν λόγω δήλωση. Ο Αιτητής ισχυρίστηκε επίσης πως προσπαθούν να πείσουν τον πατέρα του να υπογράψει εφόσον δεν δέχονται μια προφορική δήλωση, ενώ σε περίπτωση που εν τέλει αυτός δεν υπογράψει ο πατέρας του, τότε θα συλληφθεί.  Κληθείς να εξηγήσει την αναφορά του, στη γραπτή του δήλωση, ότι πολλά από τα παιδιά των μεγαλύτερων σε ηλικία μελών έχουν αρπαχθεί από την κυβέρνηση της Νιγηρία, ο Αιτητής υποστήριξε ότι αυτό συμβαίνει επειδή είναι μέλη της Biafra και, άρα, αποτελούν απειλή για την Κυβέρνηση. Ο Αιτητής δήλωσε επίσης πως τα παιδιά αυτά δεν επιστρέφουν ποτέ πίσω, ενώ επικαλέστηκε πως υπάρχει σχετικό οπτικοακουστικό υλικό αναρτημένο στο διαδίκτυο σχετικά με τούτο (το οποίο το Δικαστήριο ζήτησε όπως προσκομίσει- πράγμα που έπραξε ως θα αναφερθεί στη συνέχεια). Περαιτέρω, ο Αιτητής ανέφερε πως έχει στην κατοχή του και κάρτα ιδιότητας μέλους του ΙΡΟΒ, επικαλούμενος πως η εν λόγω οργάνωση πλέον ονομάζεται ‘Biafra Government in Exile’ αφού διώχθηκαν από την κυβέρνηση της Νιγηρίας. Ως προς τη συμμετοχή του στον ΙΡΟΒ ο Αιτητής ανέφερε ότι ο πατέρας το έγινε μέλος του 2012, οπότε θεωρήθηκε ότι ήταν έκτοτε και ο ίδιος μέλος, ενώ ο ίδιος έγινε ενεργό μέλος το 2018, όπως και ο πατέρας του, προβάλλοντας επίσης πως ο ίδιος είχε ενεργό συμμετοχή σε αρκετές διαδηλώσεις που έγιναν στα νοτιοανατολικά της χώρας και συγκεκριμένα στο κυβερνείο του Anambra State της Νιγηρίας το 2018-2019, όπου τους είχε επιτεθεί η κρατική αστυνομία.

 

Ακολούθως, στις 25.06.2024 ο Αιτητής προσκόμισε ενώπιον μου τα εξής έγγραφα τα οποία καταχωρίστηκαν και σημειώθηκαν ως δέσμη εγγράφων, Τεκμήριο Α:

 

·                Κάρτα ιδιότητας μέλους της οργάνωσης ΙΡΟΒ (Indigenous People of Biafra), στην οποία αναγράφεται (μεταξύ άλλων πληροφοριών) το πλήρες όνομα του ιδίου του Αιτητή.

·                Σειρά φωτογραφιών όπου απεικονίζονται διάφορα περιστατικά με τραυματισμούς ατόμων καθώς και θύματα, που φέρεται να αφορούν μέλη του IPOB και υποστηρικτές της Biafra.

·                Σειρά διαδικτυακών συνδέσμων από διάφορες δημοσιεύσεις σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που (σύμφωνα με τον ίδιο τον Αιτητή) φέρεται να αφορούν δολοφονίες μελών του IPOB και υποστηρικτών της Biafra από τον κρατικό στρατό της Νιγηρίας.

 

Η ακροαματική διαδικασία συνεχίστηκε κατά τη δικάσιμο της 6ης Νοεμβρίου του 2024, οπότε και τέθηκαν περαιτέρω ερωτήσεις στον Αιτητή αναφορικά με τον πυρήνα του αιτήματος διεθνούς προστασίας του, ειδικότερα, ως προς τα έγγραφα που προσκόμισε ως τεκμήρια ενώπιον του Δ.Δ.Δ.Π. με την αρχική γραπτή του δήλωση. Συγκεκριμένα, όσον αφορά το τεκμήριο 3, ο Αιτητής προβάλλει πως αυτό αποτελεί επιστολή που δείχνει ότι ο πατέρας του ήταν προσωπικός βοηθός του διευθυντή του γραφείου κινητοποίησης της Biafra από το 2003. Αντιτάχθηκε στον Αιτητή ότι το εν λόγω έγγραφο φέρει ημερομηνία έκδοσης κατά το χρονικό διάστημα κατά το οποίο, σύμφωνα με όσα ο ίδιος δήλωσε κατά τη συνέντευξή του, ο πατέρας του τελούσε υπό κράτηση. Ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι ο διορισμός του πατέρα του έλαβε χώρα ενώ εκείνος βρισκόταν στη φυλακή, λόγω της ιδιότητάς του ως μέλους και ένθερμου υποστηρικτή της οργάνωσης.  Αναφορικά με το τεκμήριο 4 της αρχικής γραπτής του δήλωσης, ο Αιτητής υποστήριξε ότι πρόκειται για αποδεικτικό στοιχείο της συμμετοχής του πατέρα του στο κίνημα για την ανεξαρτησία της Biafra, καθώς, όπως ανέφερε, το σχετικό έγγραφο κατέχεται μόνο από υψηλόβαθμα μέλη της οργάνωσης, όπως και ο πατέρας του. Σε σχέση με το τεκμήριο 5, ο Αιτητής δήλωσε ότι πρόκειται για κάρτα μέλους που ανήκει στον πατέρα του, ενώ όσον αφορά τα τεκμήρια 6 και 7, επεσήμανε ότι αυτά αποτελούν ημερολόγια με φωτογραφίες των Υπουργών Κινητοποίησης της Biafra, σημειώνοντας ότι στο τεκμήριο 7 απεικονίζεται και ο πατέρας του. Ερωτηθείς σε ποιον ανήκει η απόδειξη πληρωμής φορολογίας στο τεκμήριο 8, ο Αιτητής ανέφερε ότι ανήκει στον πατέρα του και αφορά οικονομική ενίσχυση προς την οργάνωση, μετά την αποφυλάκισή του. Αναφορικά με τον λόγο μη προσκόμισης των εγγράφων αυτών σε προγενέστερο στάδιο ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου, ο Αιτητής προέβαλε ότι διέθετε περιορισμένο χρόνο προετοιμασίας πριν από τη συνέντευξή του, ενώ τα περισσότερα εξ αυτών τα είχε μαζί του ο πατέρας του.

 

Σε σχέση με τα πρόσθετα έγγραφα που κατέθεσε ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας στις 25.06.2024 (ως δέσμη τεκμηρίων -"Τεκμήριο Α"), ο Αιτητής ανέφερε, αναφορικά με την κάρτα μέλους που προσκόμισε, ότι οι νεότερες ταυτότητες δεν φέρουν ημερομηνία έκδοσης. Σχετικά με τις φωτογραφίες που παρέθεσε και στις οποίες εμφανίζονται τραυματισμένα ή/και νεκρά άτομα, δήλωσε ότι απεικονίζουν ενέργειες του νιγηριανού στρατού κατά των πολιτών. Τέλος, για τους διαδικτυακούς συνδέσμους που προσκόμισε, οι οποίοι παραπέμπουν σε αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο Αιτητής ανέφερε ότι πρόκειται για οπτικοακουστικό υλικό που παρουσιάζει τις ενέργειες των αρχών στη Biafra, όπου, όπως είπε, γίνεται αναζήτηση μελών του IPOB με χρήση τεθωρακισμένων οχημάτων.

 

Οι Καθ’ ων η Αίτηση, αγορεύοντας προφορικά, ανέφεραν πως σε σχέση με το τεκμήριο 3 (της αρχικής γραπτής του δήλωσης) και στις ερωτήσεις που του τέθηκαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ο Αιτητής φαίνεται να υπέπεσε σε αντιφάσεις, ενώ δεν κατέστη εφικτό να στοιχειοθετήσει κατά την προφορική του συνέντευξη τον ρόλο και τα καθήκοντα του πατέρα του ή του ιδίου στις εν λόγω οργανώσεις, αφού δεν ήταν σε θέση να δώσει σχετικές λεπτομέρειες. Ειδικότερα δε, παρατηρήθηκε πως ενώ ο Αιτητής φαίνεται να γνώριζε τα καθήκοντα του πατέρα του βάσει του εν λόγω τεκμηρίου 3 που προσκόμισε, εντούτοις δεν τα είχε αναφέρει στην Υπηρεσία Ασύλου ώστε να στοιχειοθετήσει τους ισχυρισμούς του. Όσον αφορά το τεκμήριο 4, οι Καθ’ ων η αίτηση θεωρούν πως ο Αιτητής δεν απάντησε στη σχετική (διευκρινιστική) ερώτηση που του υποβλήθηκε από το Δικαστήριο. Περαιτέρω, οι Καθ’ ων η αίτηση υποστήριξαν ότι τα έγγραφα που κατέθεσε ο Αιτητής και που αφορούν τη συμμετοχή του πατέρα του στην οργάνωση Biafra είναι επομένως πεπαλαιωμένα εφόσον η συγκεκριμένη οργάνωση (MASSOB) δεν υφίσταται πλέον. Επιπροσθέτως, αναφέρουν ότι τα εν λόγω έγγραφα δεν προσκομίστηκαν εγκαίρως στην Υπηρεσία Ασύλου, ούτε σε κάποιο προγενέστερο χρονικό σημείο παρά μόνο στην αρχική γραπτή του δήλωση, από υπαιτιότητα του ιδίου του Αιτητή, καθώς πρόκειται για έγγραφα που είχε αρκετό χρόνο να τα εξασφαλίσει εφόσον δεν υπήρχαν ήδη στην κατοχή του. Περαιτέρω, οι Καθ’ ων η αίτηση υποστηρίζουν πως τα περισσότερα από τα τεκμήρια που προσκόμισε ο Αιτητής στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας δεν έχουν σχέση με τους ισχυρισμούς του καθώς δεν τεκμηριώνουν οτιδήποτε που να αφορά τον ίδιο προσωπικά. Ειδικότερα, ως προβάλλουν, οι φωτογραφίες που ο ίδιος προσκόμισε καθώς και οι σύνδεσμοι που παρέθεσε (στις 25.06.2024, ως μέρος της δέσμης εγγράφων ως τεκμήριο Α) απεικονίζουν σωρεία αγνώστων προσώπων και παραπέμπουν σε μια γενική κατάσταση όπως και ο ίδιος ο Αιτητής παραδέχεται. Περαιτέρω, όσον αφορά τις κάρτες ιδιότητας μέλους που προσκόμισε ο Αιτητής (τεκμήριο 5 της αρχικής γραπτής δήλωσης του Αιτητή και πρώτο έγγραφο ως μέρος της δέσμης εγγράφων ως τεκμήριο Α), οι Καθ’ ων η Αίτηση επισημαίνουν ότι αμφισβητείται η γνησιότητά τους, ενώ είναι ξεκάθαρη η υπαιτιότητα του Αιτητή σχετικά με τη μη έγκαιρη προσκόμισή τους εφόσον πρόκειται για παλαιότερα έγγραφα. Καταλήγοντας, αναφέρουν πως θεωρούν ότι όλα τα στοιχεία που προσκομίστηκαν από τον Αιτητή δεν έχουν καμία αξία για την υπόθεσή του, ενώ παράλληλα σημειώνουν ότι ο Αιτητής υπέπεσε σε ασάφειες και απαντούσε γενικά στις ερωτήσεις του παρόντος Δικαστηρίου, χωρίς να δίνει επαρκείς λόγους για να αιτιολογήσει τους ισχυρισμούς του.

 

Τέλος, οι Καθ΄ ων η Αίτηση υπεραμύνονται της ορθότητας της επίδικης απόφασης, υποβάλλοντας ότι ο Αιτητής έχει το βάρος απόδειξης των ισχυρισμών του, καθώς και ότι ορθά έκρινε η Υπηρεσία Ασύλου επί της αξιοπιστίας του Αιτητή, αφού ο ίδιος δεν έχει καταφέρει να αποδείξει ότι είναι μέλος κάποιας οργάνωσης, ενώ (συνάμα) αποτελεί θέση τους ότι, ο Αιτητής δεν πληροί τις προϋποθέσεις για αναγνώριση του ως δικαιούχου διεθνούς προστασίας, εφόσον δεν έχει αποδείξει οποιονδήποτε βάσιμο λόγο που να αφορά προσωπικά τον ίδιο και να μπορεί να τον εντάξει στις διατάξεις των άρθρων 3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου.

 

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΚΑΤΕΡΩΘΕΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ

 

Ως έχω ήδη παρατηρήσει και ανωτέρω, κανένας συγκεκριμένος λόγος ακύρωσης δεν προβάλλεται και κατά μείζονα λόγο δεν αιτιολογείται από τον Αιτητή στο πλαίσιο του εισαγωγικού δικογράφου της διαδικασίας. Δεδομένου ωστόσο του γεγονότος ότι ο Αιτητής εμφανίζεται ενώπιον του Δικαστηρίου προσωπικά, ο  Κανονισμός 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Δικαστηρίου του 1962 (στο εξής αναφερόμενος ως «ο Διαδικαστικός Κανονισμός») τον απαλλάσσει από την υποχρέωση καθορισμού των νομικών σημείων, εφόσον δεν εκπροσωπείται από δικηγόρο.

 

Ανάλογη όμως χαλάρωση, δεν προβλέπεται αναφορικά με την υποχρέωση για συμμόρφωση με την πρόνοια του Κανονισμού 4 του Διαδικαστικού Κανονισμού (ως έχει τροποποιηθεί), ο οποίος διέπει τον καταρτισμό και καταχώριση της αίτησης ακυρώσεως, καθώς είναι ο αιτητής που έχει ιδιάζουσα γνώση τόσο των γεγονότων της υπόθεσής του όσο και των λόγων για τους οποίους η προσβαλλόμενη πράξη ή απόφαση θίγει τα συμφέροντα του. Δεν θα ήταν άλλωστε παραδεκτό για το Δικαστήριο να παρέμβει στην ανίχνευση του παραπόνου του προσφεύγοντος, προσδιορίζοντας και το επίδικο θέμα της δίκης.

 

Συνεπώς ο Αιτητής δεν απαλλάσσεται από την υποχρέωση, τουλάχιστον με την γραπτή του αγόρευση, να παραθέσει τους λόγους για τους οποίους αντιτίθεται στην προσβαλλόμενη απόφαση και να συγκεκριμενοποιήσει γιατί η επίδικη πράξη είναι λανθασμένη καθώς και γιατί αυτή θα πρέπει να ανατραπεί, λαμβανομένης υπόψη της δικαιοδοσίας του παρόντος δικαστηρίου.[2]

 

Όσον αφορά δε, τα όσα ο Αιτητής προέβαλε (προφορικά κατά την ακροαματική διαδικασία ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου) περί πλημμελειών στη συνέντευξη του ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου, λόγω της (κατ’ ισχυρισμόν) μη ορθής καταγραφής των απαντήσεών του ή/και παρερμηνείας των δηλώσεών του, καταρχάς αναφέρεται ότι δεν εντοπίζεται οποιαδήποτε λυσιτέλεια στην προώθηση ενός τέτοιου ισχυρισμού. Ειδικότερα, καθώς ο Αιτητής, ο οποίος άσκησε το δικαίωμα του για καταχώριση προσφυγής εμπρόθεσμα και προωθώντας την παρούσα προσφυγή, ήταν σε θέση (αφού του δόθηκε η ευκαιρία) στα πλαίσια αυτής της διαδικασίας να παραθέσει τα πραγματικά δεδομένα που κατ’ ισχυρισμό δεν είχαν καταγραφεί ορθά κατά τη συνέντευξή του, χωρίς ωστόσο να παρουσιάσει οτιδήποτε ουσιώδες και που να είχε επηρεάσει την απόφαση του διοικητικού οργάνου.

 

Ειδικότερα, είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί αντιληπτό ότι η δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής τέτοιων ισχυρισμών. Τούτο διότι, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιόν του κατά το νόμο και κατά την ουσία, δίχως να περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει την ουσιαστική ορθότητα της επίδικης πράξεως (στο πλαίσιο πάντα που καθορίζουν οι ισχυρισμοί του εκάστοτε αιτητή). Συνεπώς, η απλή επίκληση πλημμελειών ή παραλείψεων, δεν επαρκούν από μόνα τους για να ανατρέψουν την επίδικη απόφαση. Ο Αιτητής, θα πρέπει να προβάλει, στο πλαίσιο της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Το γεγονός ότι, όπως κατ’ ισχυρισμό προβάλλει, δεν καταγράφηκαν επακριβώς και στην ολότητά τους τα λεχθέντα του κατά τη συνέντευξη ενώπιον του αρμόδιου οργάνου, ουδεμία σημασία μπορεί να έχει πλέον υπό το φως της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου.

 

Εν πάση περιπτώσει, οι ισχυρισμοί αυτοί του Αιτητή υπόκεινται σε απόρριψη με παραπομπή στο περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου. Ειδικότερα, ανατρέχοντας στο σχετικό πρακτικό της συνέντευξης (βλ. ερ. 35-24 του δ.φ.), προκύπτει ότι ο Αιτητής επιβεβαίωσε, υπογράφοντας στο τέλος (αλλά και σε κάθε σελίδα) του εν λόγω πρακτικού, ότι καταγράφηκαν επακριβώς και ορθά οι δηλώσεις του κατά τη συνέντευξη, καθώς και ότι τα όσα καταγράφηκαν αντικατοπτρίζουν με ακρίβεια τα λεχθέντα του (βλ. ερ. 24 του δ.φ.). Εξάλλου, στο τέλος της συνέντευξης, έγινε ανάγνωση του σχετικού κειμένου και ο Αιτητής επιβεβαίωσε, συγκεκριμένα, ότι τα όσα καταγράφηκαν είναι σύμφωνα με τις δηλώσεις/αιτιάσεις του (βλ. ερ. 24/1Χ του δ.φ.).

 

Δεδομένης δε, ως προαναφέρθηκε, της καταχώρισης προσφυγής αλλά και υπό το φως της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου, το οποίο αξιολογεί με βάση τα δεδομένα που τίθενται ενώπιόν του, την ορθότητα της επίδικης απόφασης, ο Αιτητής είναι σε θέση να προβάλει τους όποιους ισχυρισμούς και να παραθέσει τα όποια στοιχεία, που (κατ’ ισχυρισμό) παρερμηνεύθηκαν ή δεν καταγράφηκαν, ή/και που δεν του δόθηκε η ευκαιρία να εκθέσει, προσκομίσει ή καταθέσει ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου (αιτιολογώντας συνάμα ταύτα πλήρως). Περαιτέρω, το βάρος ανατροπής του τεκμηρίου αυτού της κανονικότητας της επίδικης απόφασης το φέρει ο ίδιος ο Αιτητής, ο οποίος δεν έχει προσκομίσει οτιδήποτε το οποίο να το ανατρέπει.

 

Δεδομένων των ως άνω, και ενόψει της μη συμπερίληψης οιουδήποτε νομικού ισχυρισμού στην παρούσα αίτηση, απομένει η επί της ουσίας εξέταση της παρούσας αιτήσεως ακυρώσεως, αφού η προσβαλλόμενη πράξη εκδόθηκε κατόπιν αίτησης διεθνούς προστασίας η οποία υποβλήθηκε στην αρμόδια διοικητική αρχή μετά την 20ή Ιουλίου 2015 [άρθρο 11(3)(β)(α) του Ν. 73(I)/2018] και συνεπώς το Δικαστήριο διατηρεί εξουσία να εξετάσει και επί της ορθότητάς της, την προσβαλλόμενη απόφαση, εξετάζοντας πλήρως και από τούδε και στο εξής τα γεγονότα και τα νομικά ζητήματα που τη διέπουν, καθώς και την ανάγκη χορήγησης διεθνούς προστασίας σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Προσφύγων Νόμου.

 

Επί της ουσίας της παρούσας υπόθεσης

 

Στη βάση λοιπόν των ως άνω, έχω εξετάσει την προσβαλλόμενη απόφαση υπό το πρίσμα όλων των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, λαμβάνοντας επίσης υπόψη το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου καθώς και τις σχετικές πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου.

 

Ειδικότερα, παρατηρώ ότι ο Αιτητής κατά την υποβολή της αίτησής του για διεθνή προστασία δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του επειδή το χωριό του αντιμετώπιζε ένοπλους της Boko Haram και ένεκα του ότι ο ίδιος ήταν ο μόνος υιός στην οικογένεια, τον παρότρυνε η μητέρα του να φύγει ώστε να αποφύγει τον κίνδυνο να τον σκοτώσουν (βλ. ερ. 1 του δ.φ.).

 

Κατά το αρχικό στάδιο της συνέντευξής του, ο Αιτητής δήλωσε στα πλαίσια των εισαγωγικών/αρχικών ερωτημάτων ότι βρίσκεται σε καλή κατάσταση για τη συνέντευξη (βλ. ερ. 33/1Χ του δ.φ.), καθώς και ότι σε γενικά πλαίσια, δεν αντιμετωπίζει οποιαδήποτε ιατρικά προβλήματα ή ζητήματα υγείας (βλ. ερ. 33/1Χ του δ.φ.).

 

Κατά τη συνέντευξη του και σε σχέση με τα προσωπικά του στοιχεία, ο Αιτητής ανέφερε αρχικά ότι είναι Χριστιανός Καθολικός (βλ. ερ. 33/4Χ του δ.φ.), καθώς και ότι ανήκει στη φυλή των Igbo (βλ. ερ. 33/5Χ του δ.φ.). Αναφορικά με την καταγωγή του, δήλωσε ότι είναι υπήκοος της Νιγηρίας, με τόπο καταγωγής και συνήθους διαμονής το χωριό Uli (τοπική διοικητική περιοχή – Ihiala LGA) της πολιτείας Anambra (βλ. ερ. 33/3Χ και 31/1Χ του δ.φ.), ενώ έχει ζήσει περιστασιακά και στο Lagos (βλ. ερ. 32/4Χ του δ.φ.). Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση, δήλωσε άγαμος και χωρίς τέκνα/εξαρτώμενα (βλ. ερ. 31/3Χ του δ.φ.), ενώ ως προς την οικογένειά του, ο Αιτητής δήλωσε ότι οι γονείς του και η αδερφή του διαμένουν μαζί στη Νιγηρία, συγκεκριμένα στο Uli της πολιτείας Anambra, και ο ίδιος βρίσκεται σε επικοινωνία μαζί τους και είναι όλοι τους καλά (βλ. ερ. 31/3Χ του δ.φ.). Ως προς το εκπαιδευτικό του επίπεδο, ο Αιτητής ανέφερε ότι έχει ολοκληρώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευσή του, αλλά δεν προχώρησε σε περαιτέρω σπουδές αφού ο ίδιος προσωπικά δεν επιθυμούσε κάτι τέτοιο (βλ. ερ. 32/2Χ του δ.φ.). Ως προς την εργασιακή του εμπειρία, ο Αιτητής ανέφερε ότι αρχικά βοηθούσε τον πατέρα του στο Lagos, που ήταν επιχειρηματίας/πωλητής ηλεκτρονικών (βλ. ερ. 31/3Χ και 30/1Χ του δ.φ.), ενώ έπειτα που επέστρεψε στο Uli, ασχολείτο με διάφορες εργασίες περιστασιακά και κυρίως βοηθούσε τη μητέρα του με αγροτικές εργασίες στη φάρμα που είχε (βλ. ερ. 30/1Χ του δ.φ.). Έφυγε από τη χώρα του μέσω του αεροδρομίου της Abuja (βλ. ερ. 30/4Χ του δ.φ.), χρησιμοποιώντας το διαβατήριό του (βλ. ερ. 29/3Χ του δ.φ.) και χωρίς να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε εμπόδιο κατά την έξοδό του από τη Νιγηρία (βλ. ερ. 29/2Χ του δ.φ.), ισχυριζόμενος επίσης, ότι το εν λόγω ταξίδι του οργανώθηκε και χρηματοδοτήθηκε από την οργάνωση MASSOB, της οποίας ο πατέρας του ήταν ηγετικό στέλεχος στο South Lagos και είχε μεσολαβήσει ώστε να τον βοηθήσουν με το ταξίδι του, ως επικαλέστηκε (βλ. ερ. 30/7Χ και 29/1Χ του δ.φ.).

 

Ο Αιτητής δήλωσε επίσης ότι κατέχει κάποια έγγραφα σχετικά με τον πατέρα του (βλ. ερ. 29/6Χ του δ.φ.) και προσκόμισε στην Υπηρεσία Ασύλου  τα ακόλουθα (4 αντίγραφα):

 

·                Έγγραφο (1) – εκτυπωμένο στιγμιότυπο οθόνης κινητού τηλεφώνου, όπου φαίνεται απόσπασμα των αποτελεσμάτων αναζήτησης από το Google, αναφορικά με δύο άρθρα ημερ. 29.11.2002 (βλ. ερ. 41 του δ.φ.)

 

·                Έγγραφο (2) – εκτυπωμένο άρθρο με τίτλο ‘Court rejects bail to MASSOB members’ και ημερ. 29.11.2002, το οποίο αναφέρεται (κατ’ ισχυρισμό) και στον πατέρα του Αιτητή, μεταξύ και άλλων μελών της MASSOB που παραπέμφθηκαν σε δίκη και απορρίφθηκε το αίτημά τους ώστε να αφεθούν ελεύθεροι με εγγύηση (βλ. ερ. 40 του δ.φ.)

 

·                Έγγραφο (3) – φωτοαντίγραφο ημερολογίου της (αυτοαποκαλούμενης) ‘Νέας Δημοκρατίας της Biafra’ του 2005/2006, στο οποίο απεικονίζονται διάφορα άτομα που φέρονται να ήταν μέλη του ‘Υπουργείου Κινητοποίησης στο Lagos’, όπου κατ’ ισχυρισμό φαίνεται και ο πατέρας του Αιτητή (βλ. ερ. 39 του δ.φ.)

·                Έγγραφο (4) – φωτοαντίγραφο σε μεγέθυνση μέρους του πιο πάνω ημερολογίου του 2005/2006 (βλ. ερ. 38 του δ.φ.)

 

Ακολούθως, κατά το σκέλος της ελεύθερης αφήγησής του και ως προς τους λόγους για τους οποίους φέρεται να εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής, ισχυρίστηκε ότι ο πατέρας του ήταν μέλος του κινήματος για την Biafra υπό την οργάνωση MASSOB, της οποίας υπήρξε ηγετικό στέλεχος για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ είχε συλληφθεί στο Enugu το 2002 και αφέθηκε ελεύθερος το 2006, δηλαδή μετά από 4 έτη. Έκτοτε, ως ανέφερε, ο πατέρας του έγινε μέλος του ΙΡΟΒ, ενώ και ο ίδιος, ως υιός του, έγινε επίσης μέλος του ΙΡΟΒ από τότε. Καταλήγοντας, ο Αιτητής ισχυρίστηκε πως εξαιτίας του ότι υπήρξαν αρκετά προβλήματα στο νοτιοανατολικό μέρος της Νιγηρίας προτού ο ίδιος φύγει από τη χώρα του, καθώς και επειδή ο πατέρας του αποτελούσε πολιτικό στόχο, ο ίδιος εγκατέλειψε τη χώρα του για λόγους ασφαλείας. [βλ. ερ. 29/7Χ του δ.φ.]

 

Προσθέτοντας, ως προς τους λόγους ασφαλείας που επικαλέστηκε, ο Αιτητής σημείωσε πως αφορούν στο ότι ο ίδιος είναι υιός κάποιου που υπήρξε ταραχοποιός/υποκινητής για αρκετά χρόνια και άρα δεν είναι ασφαλής στη Νιγηρία (βλ. ερ. 28/1Χ-3Χ του δ.φ.). Ακολούθως, ερωτηθείς ως προς το τι φοβάται πως θα του συμβεί σε περίπτωση επιστροφής του στη Νιγηρία, ο Αιτητής δήλωσε ότι η κατάσταση είχε ομαλοποιηθεί ελαφρώς, ωστόσο, πλέον η κατάσταση είναι χειρότερη από πριν και υπήρξαν αρκετές απειλές της κυβέρνησης κατά των μελών του ΙΡΟΒ κατόπιν της σύλληψης του ηγέτη/ιδρυτή της εν λόγω οργάνωσης (βλ. ερ. 28/4Χ του δ.φ.). Ως προς τον ίδιο προσωπικά, ο Αιτητής ανέφερε πως φοβάται ότι η νιγηριανή κυβέρνηση μπορεί να τον σκοτώσουν λόγω του ότι είναι πλήρες μέλος του ΙΡΟΒ (βλ. ερ. 28/5Χ-6Χ του δ.φ.).

 

Εν συνεχεία, σε σειρά διευκρινιστικών ερωτήσεων που του υποβλήθηκαν στη βάση των όσων δήλωσε κατά την ελεύθερη αφήγησή του, ο Αιτητής δήλωσε ότι ο πατέρας του ονομάζεται [] και πως η ηλικία του είναι περί τα 70 έτη (βλ. ερ. 28/7Χ του δ.φ.). Αναφορικά με τη σύλληψη του πατέρα του το 2002, ο Αιτητής ισχυρίστηκε πως ήταν λόγω του κινήματος για την Biafra και πως την ημέρα εκείνη λάμβανε χώρα συγκέντρωση κατά της κυβέρνησης και συγκεκριμένα ο πατέρας του συνελήφθη επειδή ήταν από τα ηγετικά στελέχη της οργάνωσης, αναφέροντας περαιτέρω ότι ο πατέρας του παράμεινε στη φυλακή για 4 χρόνια (βλ. ερ. 28/8Χ του δ.φ.). Ωστόσο, ο Αιτητής δεν γνώριζε την ονομασία της φυλακής όπου κρατείτο ο πατέρας του, επικαλούμενος πως ο ίδιος ήταν μικρός τότε σε ηλικία, ενώ ανέφερε επιπλέον, ότι ο πατέρας του αφέθηκε ελεύθερος το 2006 και συνέχισε να παρουσιάζεται σε δικαστήριο ως μέρος της ίδιας διαδικασίας υπό την οποία είχε συλληφθεί, ωστόσο, εν τέλει, περί το 2015/2016 του δόθηκε χάρη από το κράτος, με τον πατέρα του είχε παραμένει ενεργό μέλος της MASSOB (βλ. ερ. 27/1Χ του δ.φ.). Ως προς τα όσα επακολούθησαν, ο Αιτητής ισχυρίστηκε πως ο πατέρας του έκτοτε είναι μέλος του IPOB αφού το κίνημα της MASSOB διαλύθηκε, ενώ ανέφερε επίσης ότι ο πατέρας του δεν ήταν ενεργός στον ΙΡΟΒ, αφού πλέον αποτελεί γηραιό μέλος του (βλ. ερ. 27/2Χ του δ.φ.).

 

Ως προς τον κίνδυνο που διατρέχει στη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής αναφέρθηκε στο ότι η νιγηριανή κυβέρνηση δεν επιθυμεί διάσπαση της χώρας οπότε, για τον λόγο αυτό, τα κινήματα IPOB και MASSOB θεωρούνται επικίνδυνα αφού επιδιώκουν την ανεξαρτησία/απόσχιση από την υπόλοιπη Νιγηρία και άρα αποτελούν απειλή για το κράτος (βλ. ερ. 27/3Χ του δ.φ.). Ως προς τον ίδιο προσωπικά, ο Αιτητής ισχυρίστηκε πως είναι ενεργό και νεαρό μέλος της MASSOB/IPOB και για τον λόγο αυτό, σε περίπτωση επιστροφής του στη Νιγηρία, θα συμμετέχει και θα αποτελεί μέρος του σκοπού του εν λόγω κινήματος και του αγώνα μεταξύ των αυτόχθονων και της κυβέρνησης της χώρας (βλ. ερ. 27/4Χ του δ.φ). Επιπλέον, επικαλέστηκε ότι ο ίδιος θα διέτρεχε κίνδυνο εάν παρέμενε στη Νιγηρία καθώς εάν στοχοποιηθεί ο πατέρας του, αφού είναι ο υιός του, θα μπορούσε να στοχοποιηθεί και ο ίδιος, κάτι που θα αποτελούσε μακροχρόνιο πρόβλημα εφόσον ο νέος πρόεδρος της χώρας είναι πιο αυστηρός ενώ πάντοτε υπάρχουν υποκινήσεις για απόσχιση (βλ. ερ. 27/4Χ του Δ.Φ.). Σε σχετική άλλη ερώτηση, ο Αιτητής διασαφήνισε ότι η MASSOB έπαυσε να υπάρχει το 2010, άρα πλέον ο ίδιος είναι μέλος του ΙΡΟΒ ως είπε (βλ. ερ. 27/5Χ του δ.φ.).

 

Ακολούθως, σε σειρά διευκρινιστικών ερωτήσεων που του υποβλήθηκαν αναφορικά με τον IPOB, ο Αιτητής ανέφερε ότι η εν λόγω οργάνωση υπάρχει από όταν ο ίδιος ήταν παιδί, και βρισκόταν υπό το κίνημα της MASSOB, ενώ οι δύο αυτές οργανώσεις αποτελούνται από τα ίδια άτομα και έχουν τον ίδιο σκοπό, που είναι η ανεξαρτησία της Biafra από τη νιγηριανή κυβέρνηση (βλ. ερ. 26/1Χ του δ.φ.). Ο Αιτητής αναφέρθηκε επίσης στο γνωμικό/σύνθημα του IPOB που είναι η ‘ελευθερία’ καθώς επίσης στο σύμβολο του, ενώ δήλωσε πως δεν έχει κάποια σημαία/λάβαρο (βλ. ερ. 26/2Χ του δ.φ.). Ως προς τον ηγέτη του ΙΡΟΒ, ο Αιτητής ανέφερε το όνομα του εν λόγω ατόμου καθώς και ότι το πρόσωπο αυτό ήταν πλέον στη φυλακή και ακόμα βρισκόταν υπό κράτηση (βλ. ερ. 26/3Χ του δ.φ.).

 

Περαιτέρω ο Αιτητής προέβαλε πως ο ίδιος ήταν ενεργό μέλος του ΙΡΟΒ, ενώ εξακολουθεί ακόμα να είναι ενεργό μέλος και στην Κύπρο, επικαλούμενος ότι είχε ενταχθεί στον IPOB το 2012, κατόπιν ολοκλήρωσης της δευτεροβάθμιας του εκπαίδευση, όταν (τότε) ο ίδιος ήταν νεαρός και η κατάσταση δεν ήταν βίαιη, και ενώ τα μέλη συμμετείχαν σε συζητήσεις και προτάσεις για δημοψήφισμα μεταξύ των ντόπιων σχετικά με το κατά πόσο επιθυμούσαν να παραμείνουν υπό το νιγηριανό κράτος ή όχι (βλ. ερ. 26/4Χ του δ.φ.). Δήλωσε δε, ότι ο ίδιος άρχισε να έχει ενεργό ρόλο από 2018 και έπειτα (βλ. ερ. 26/5Χ του δ.φ.), όπου πραγματοποιούσαν συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις από πόλη σε πόλη, στις οποίες συμμετείχε και ο ίδιος ενεργά ως μέρος του ρόλου του αυτού (βλ. ερ. 26/6Χ του δ.φ.).

 

Ως προς το κατά πόσον ο ίδιος αντιμετώπισε κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα σε σχέση με τη συμμετοχή του στον ΙΡΟΒ υπό την ιδιότητα του μέλους, ο Αιτητής αποκρίθηκε καταφατικά, αναφέροντας ότι κατά τη διάρκεια των συγκεντρώσεων υπήρχε παρέμβαση της κρατικής αστυνομίας για καταστολή τους και η κατάσταση γινόταν βίαιη (βλ. ερ. 26/7Χ του δ.φ.). Σχετικά με το κατά πόσο αντιμετώπισε ο ίδιος οποιοδήποτε πρόβλημα ενόσω δεν συμμετείχε στις εν λόγω συγκεντρώσεις, ο Αιτητής απάντησε αρνητικά (βλ. ερ. 25/1Χ του δ.φ.), όπως αρνητικά απάντησε και στο ερώτημα κατά πόσο είχε οποτεδήποτε στοχοποιηθεί από την κυβέρνηση (βλ. ερ. 25/2Χ του δ.φ.).

 

Καταληκτικά, κληθείς να διευκρινίσει την ασυνέπεια μεταξύ των όσων κατέγραψε στη σχετική αίτηση του για διεθνή προστασία ως προς τους λόγους που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του και τα όσα δήλωσε κατά τη συνέντευξή του, ο Αιτητής ανακάλεσε ως ανακριβή τα όσα δήλωσε κατά την υποβολή του αιτήματός του για διεθνή προστασία, επικαλούμενος πως του είπαν άλλοι αιτητές να γράψει «απλώς κάτι», και λόγω τούτου ο ίδιος αναφέρθηκε στα προβλήματα με την Boko Haram (βλ. ερ. 25/5Χ του δ.φ.). Τέλος, ερωτηθείς ως προς το κατά όσο θα μπορούσε να επιστρέψει στη χώρα του και να εγκατασταθεί με ασφάλεια σε κάποια άλλη περιοχή της Νιγηρίας, ο Αιτητής αποκρίθηκε λέγοντας πως σε περίπτωση επιστροφής του στην Αφρική, θα επιθυμούσε να μεταβεί στη Γκάνα, ωστόσο δεν επιθυμεί να επιστρέψει στη Νιγηρία και ειδικότερα στο νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας, ενώ παράλληλα επικαλέστηκε πως θα κινδύνευε η ζωή του στη Νιγηρία εφόσον οι δραστηριότητές του θεωρούνται αντικυβερνητικές (βλ. ερ. 25/6Χ του δ.φ.).

 

Η αξιολόγηση των ισχυρισμών του Αιτητή από τους Καθ' ων η Αίτηση

 

Κατά την αξιολόγηση της αίτησης του Αιτητή, ο λειτουργός της EUAA στην εισηγητική του έκθεση διέκρινε και εξέτασε συνολικά δύο (2) ουσιώδεις ισχυρισμούς (βλ. ερ. 64 του δ.φ.):

 

Ο πρώτος ουσιώδης ισχυρισμός αφορούσε την ταυτότητα, το προφίλ και τη χώρα καταγωγής και τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή. Ο ισχυρισμός αυτός έγινε αποδεκτός από τον λειτουργό καθώς στοιχειοθετήθηκε η εσωτερική του αξιοπιστία (αφού οι σχετικές του δηλώσεις, κρίθηκαν ως λεπτομερείς, σαφείς και με συνέπεια) καθώς και η εξωτερική του αξιοπιστία (εφόσον τα όσα σχετικά δήλωσε, επιβεβαιώθηκαν από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης) [βλ. ερ. 63 του δ.φ.].

 

Ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός αφορούσε στο ότι ο Αιτητής έφυγε από τη Νιγηρία επειδή ο πατέρας του ήταν πρώην μέλος της MASSOB και αμφότεροι στοχοποιήθηκαν για πολιτικούς λόγους από την κυβέρνηση (βλ. ερ. 62 του δ.φ.). Ο εν λόγω ισχυρισμός απορρίφθηκε από τον λειτουργό καθώς κρίθηκε ότι οι δηλώσεις του σε ότι αφορά τα προβλήματα που αντιμετώπισε στη χώρα του (που αποτελεί και τη βάση του αιτήματός του) στερούνταν συνέπειας, λεπτομέρειας και συνοχής (βλ. ερ. 62-61 του δ.φ.), καθώς και λόγω έλλειψης εξωτερικής αξιοπιστίας στα όσα παρουσίασε ο Αιτητής (βλ. ερ. 61-60 του δ.φ.).

 

Αρχικώς, ο λειτουργός σημείωσε πως ο Αιτητής κλήθηκε να διευκρινίσει τους κατ’ ισχυρισμό λόγους για τους οποίους έφυγε από τη Νιγηρία και σύμφωνα με τις σχετικές του δηλώσεις, επιβεβαίωσε ότι ο ίδιος κινδύνευε στη χώρα του επειδή είναι ο υιός ενός ενεργού μέλους του κινήματος MASSOB (βλ. ερ. 28/2Χ του δ.φ.), ενώ επιπλέον, ισχυρίστηκε ότι ο ίδιος είναι ενεργό μέλος της οργάνωσης IPOB (βλ. ερ. 28/5Χ του δ.φ.). Περαιτέρω, ο λειτουργός EUAA επεσήμανε ότι, παρά τα όσα ο Αιτητής ισχυρίστηκε περί πολιτικής στοχοποίησης του πατέρα του από τη νιγηριανή κυβέρνηση λόγω της συμμετοχής του στο αποσχιστικό κίνημα MASSOB (βλ. ερ. 29/7Χ του δ.φ.), καθώς και του ότι ο πατέρας του είχε συλληφθεί και τελούσε υπό κράτηση για 4 έτη (βλ. ερ. 28/8Χ του δ.φ.), παράλληλα ο ίδιος δήλωσε χωρίς συνοχή ότι ο πατέρας του αφέθηκε ελεύθερος και του απονεμήθηκε χάρη από την κυβέρνηση (βλ. ερ. 27/1Χ του δ.φ.), πληροφορία που κατά την κρίση του λειτουργού οδηγεί στο συμπέρασμα πως ο πατέρας του Αιτητή δεν αποτελεί (πλέον) πολιτικό στόχο στη Νιγηρία. Επιπλέον, παρατηρήθηκε ότι και πάλι χωρίς συνοχή σε σχέση με το ότι ο πατέρας του θεωρείται (κατ’ ισχυρισμό) πολιτικός στόχος της νιγηριανής κυβέρνησης, ο Αιτητής ανέφερε ότι έκτοτε που διαλύθηκε η MASSOB και τη θέση της πήρε ο ΙΡΟΒ, ο πατέρας του δεν αποτέλεσε ενεργό μέλος του ΙΡΟΒ (βλ. ερ. 27/2Χ του δ.φ.).

 

Συνακόλουθα, αναφορικά με το ότι ο Αιτητής ισχυρίστηκε πως ο ίδιος είναι ενεργό μέλος του ΙΡΟΒ και λόγω τούτου, κινδύνευε στη χώρα του (βλ. ερ. 29/7Χ και 28/5Χ του δ.φ), ο λειτουργός EUAA παρατήρησε πως ο Αιτητής δεν υπήρξε συνεκτικός στα όσα ανέφερε αποκρινόμενος σε σειρά ερωτήσεων όπου κλήθηκε να παραθέσει πληροφορίες για τον IPOB. Συγκεκριμένα, ως σημείωσε ο λειτουργός, ο Αιτητής δεν κατάφερε να παραθέσει επαρκείς πληροφορίες για τα βασικά χαρακτηριστικά της εν λόγω οργάνωσης, όπως ο σκοπός δημιουργίας αυτής (βλ. ερ. 27/5Χ του δ.φ.), το πότε/πως ιδρύθηκε (βλ. ερ. 26/1Χ του δ.φ.), τα σύμβολα/γνωμικά της (βλ. ερ. 26/2Χ του δ.φ.), καθώς και για τη δομή της ιεραρχίας (βλ. ερ. 26/3Χ του δ.φ.). Ομοίως, ως επίσης σημείωσε ο λειτουργός, ούτε κατάφερε ο Αιτητής να δώσει επαρκείς και λεπτομερείς πληροφορίες αναφορικά με τον προσωπικό του ρόλο και δραστηριότητες ως φερόμενο ενεργό μέλος του ΙΡΟΒ, εφόσον με ασυνέπεια αναφέρθηκε στις δραστηριότητες του ως μέλος του IPOB (βλ. ερ. 26/6Χ του δ.φ.), ενώ χωρίς συνοχή, δήλωσε αρχικά πως άρχισε να συμμετέχει στον IPOB από το 2012 (βλ. ερ. 26/4Χ του δ.φ.), αλλά έπειτα, επιβεβαίωσε ότι (κατ’ ισχυρισμό) ήταν ενεργό μέλος από το 2018 (βλ. ερ. 26/5Χ του δ.φ.).

Περαιτέρω, ο λειτουργός EUAA διέκρινε ότι, κληθείς ο Αιτητής να αιτιολογήσει τους ισχυρισμούς του επεξηγώντας κατά ποιο τρόπο όταν βρισκόταν στη χώρα του είχε προσωπικά στοχοποιηθεί από τη νιγηριανή κυβέρνηση για τους λόγους που προανέφερε, αυτός αποκρίθηκε χωρίς συνοχή, αφού επιβεβαίωσε ότι ο ίδιος ουδέποτε στοχοποιήθηκε προσωπικά από την κυβέρνηση (βλ. ερ. 25/2Χ του δ.φ.). Τέλος, καταγράφηκε από τον λειτουργό και η ασυνέπεια στα όσα ο Αιτητής κατέγραψε στην αρχική αίτησή του για διεθνή προστασία ως προς τους λόγους που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του (βλ. ερ. 1 του δ.φ.), τα οποία ουδέποτε επικαλέστηκε κατά τη συνέντευξή του, ως επίσης, το ότι κληθείς ο Αιτητής να διασαφηνίσει τούτο, αποκρίθηκε αναφέροντας πως άλλοι αιτητές του εισηγήθηκαν να γράψει αυτά που κατέγραψε κατά την υποβολή της αίτησής του (βλ. ερ. 25/5Χ του δ.φ.). Συνεπώς, εκ των ανωτέρω, ο λειτουργός κατέληξε στο συμπέρασμα πως τα όσα ο Αιτητής παρέθεσε προς υποστήριξη του αιτήματός του περί του ότι ο ίδιος κινδυνεύει στη Νιγηρία λόγω (κατ’ ισχυρισμό) πολιτικής στοχοποίησης του από τη νιγηριανή κυβέρνηση, κρίνονται ως μη αξιόπιστα ως προς το εν λόγω αίτημά του (βλ. ερ. 61 του δ.φ.).

 

Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του πιο πάνω ισχυρισμού, ο λειτουργός EUAA σημείωσε ότι λόγω της υποκειμενικής φύσης του εν λόγω ισχυρισμού του Αιτητή, δεν ανευρέθηκαν πηγές που να επιβεβαιώνουν τις προσωπικές του περιστάσεις σε ότι αφορά τον (κατ’ ισχυρισμό) πολιτικό ακτιβισμό του ως μέλος του IPOB (βλ. ερ. 61 του δ.φ.). Ωστόσο, ο λειτουργός ανέτρεξε σε διαθέσιμες πληροφορίες από εξωτερικές πηγές, παραθέτοντας αρχικώς πληροφορίες γενικού περιεχομένου σχετικά με την αποσχιστική οργάνωση MASSOB (βλ. ερ. 50 του δ.φ.) καθώς και για τον ΙΡΟΒ (βλ. ερ. 51 του δ.φ.).

 

Εν συνεχεία, ο λειτουργός προχώρησε σε αξιολόγηση των εγγράφων που προσκόμισε ο Αιτητής στην Υπηρεσία Ασύλου (βλ. ερ. 61-60 του δ.φ.). Ως προς το ηλεκτρονικό άρθρο διαδικτυακής εφημερίδας (βλ. ερ. 41 και 40 του δ.φ.), στο οποίο γίνεται λόγος για την απόρριψη από το ανώτατο δικαστήριο του Enugu του αιτήματος για καταβολή εγγύησης σχετικά με την απελευθέρωση 22 ακτιβιστών του κινήματος MASSOB που συνελήφθησαν το 2002 για φερόμενη συνομωσία κατά της νιγηριανής κυβέρνησης, ο λειτουργός σημείωσε ότι αυτό αφορά στον ισχυρισμό του Αιτητή περί του ότι ο πατέρας του συνελήφθη το 2002. Κατά την αξιολόγηση του εν λόγω εγγράφου, ο λειτουργός διέκρινε σχετικώς ότι το έγγραφο αυτό δεν περιλαμβάνει οιεσδήποτε συγκεκριμένες πληροφορίες πως το άτομο που ο Αιτητής ανέφερε ότι είναι ο πατέρας του, είχε καταδικαστεί για το έγκλημα που ο ίδιος δήλωσε κατά τη συνέντευξη, καθώς αναφέρεται απλώς η άρνηση στο αίτημα καταβολής εγγύησης που υποβλήθηκε από 22 άτομα που φέρεται να είχαν συνωμοτήσει κατά της νιγηριανής κυβέρνησης και δεν προκύπτουν πληροφορίες που να επιβεβαιώνουν ότι ο πατέρας του Αιτητή είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση, ούτε και για το συγκεκριμένο έγκλημα για το οποίο κατηγορήθηκε.

 

Συνεπώς, εκ των ανωτέρω, ο λειτουργός διαπίστωσε ότι δεν θεμελιώνεται η εσωτερική και εξωτερική αξιοπιστία στα όσα ανέφερε ο Αιτητής προς υποστήριξη του αιτήματός του ως προς τους λόγους που έφυγε από τη χώρα καταγωγής του (βλ. ερ. 60 του δ.φ.).

 

Εν συνεχεία, ο λειτουργός EUAA προχώρησε σε αξιολόγηση του κινδύνου που ο Αιτητής ενδέχεται να αντιμετωπίσει σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, στη βάση των προσωπικών του στοιχείων που έγιναν αποδεκτά, σημειώνοντας αρχικώς πως βάσει πληροφοριών από διεθνείς πηγές αναφορικά με τη γενική κατάσταση στη Νιγηρία (βλ. ερ. 53 του δ.φ.), καθώς και ειδικότερα για την κατάσταση ασφαλείας στην πολιτεία Anambra (βλ. ερ. 56 του δ.φ.) και πιο συγκεκριμένα σχετικά με τις δραστηριότητες του IPOB στην εν λόγω πολιτεία (βλ. ερ. 55 του δ.φ.), επιβεβαιώνεται η απουσία οιουδήποτε πραγματικού φόβου κατά την επιστροφή του Αιτητή στη χώρα καταγωγής (βλ. ερ. 60-59 του δ.φ.).

 

Καταλήγοντας, ο λειτουργός EUAA σημείωσε ότι ο Αιτητής κατά την αφήγηση του αιτήματός του, δήλωσε ξεκάθαρα πως εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του επειδή είχε στοχοποιηθεί πολιτικά από τη νιγηριανή κυβέρνηση (που αποτελεί τον απορριφθέντα δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή). Τέλος, κατέγραψε πως με βάση τα πιο πάνω και συνεκτιμώντας το προφίλ και τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, ήτοι ότι πρόκειται για άτομο υγιές, χωρίς ενδείξεις ευαλωτότητας, με εργασιακές δεξιότητες, καθώς επίσης και χωρίς την οποιαδήποτε σύνδεση με μορφές ακτιβισμού και πολιτικές δραστηριότητες, ή ιδιαίτερες στοχοποιημένες κατηγορίες, δεν συντρέχουν εύλογοι λόγοι να γίνει αποδεκτό ότι ο Αιτητής σε περίπτωση επιστροφής του στο Uli στην πολιτεία Anambra της Νιγηρίας θα υποστεί δίωξη ή θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης. [βλ. ερ. 59 του δ.φ.]

 

Ακολούθως, κατά το στάδιο της νομικής ανάλυσης, ο λειτουργός EUAA κατέληξε ότι με βάση τα πιο πάνω, δεν στοιχειοθετείται οιοσδήποτε βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης για κάποιον από τους 5 λόγους που εξαντλητικά καθορίζονται στο άρθρο 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου, ώστε να συντρέχουν οι προϋποθέσεις υπαγωγής του στο καθεστώς του πρόσφυγα και ως εκ τούτου δεν μπορεί να του αναγνωριστεί το προσφυγικό καθεστώς (βλ. ερ. 59 του δ.φ.). Επιπλέον, κρίθηκε ότι σε περίπτωση επιστροφής του στη Νιγηρία, δεν πιθανολογείται ότι ο Αιτητής θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης (σύμφωνα με το άρθρο 15(α) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ), ούτε ενδέχεται να υποστεί βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία (σύμφωνα με το άρθρο 15(β) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ). Τέλος, κρίθηκε πως ούτε υφίσταται κίνδυνος σοβαρής και προσωπικής απειλής κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας του Αιτητή λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας (δυνάμει των προνοιών του άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ), σε περίπτωση επιστροφής του στην πόλη Uli της πολιτείας Anambra της Νιγηρίας, εφόσον η κατάσταση που επικρατούσε στη χώρα καταγωγής του δεν χαρακτηριζόταν από συνθήκες ένοπλης ή διεθνούς σύρραξης, ούτως ώστε να τύχει εφαρμογής το άρθρο 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ. Ως εκ τούτου, διαπιστώθηκε ότι ούτε συντρέχουν οι προϋποθέσεις υπαγωγής του Αιτητή στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, σύμφωνα με το άρθρο 19, εδάφια (1) και (2), του περί Προσφύγων Νόμου και συνεπώς, ο Αιτητής δεν δικαιούται (ούτε) την επικουρική προστασία. [βλ. ερ. 59 του δ.φ.]

 

Περαιτέρω, ο λειτουργός EUAA κατέγραψε ότι, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα σχετικά στοιχεία που παρέθεσε ο Αιτητής, διαπιστώθηκε πως δεν υπάρχουν ενδείξεις πως η επιστροφή του στη χώρα καταγωγής, θα συνιστούσε παραβίαση του Άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ή/και της αρχής της μη επαναπροώθησης. Ως εκ των ανωτέρω, ο εν λόγω λειτουργός εισηγήθηκε την απόρριψη του αιτήματος του Αιτητή περί χορήγησης καθεστώτος διεθνούς προστασίας. [βλ. ερ. 58 του δ.φ.]

 

Η εκτίμηση του παρόντος Δικαστηρίου

 

Αξιολογώντας λοιπόν τα όσα έχουν ανωτέρω αναφερθεί, υπό το φως και των νομοθετημένων προνοιών και μελετώντας επισταμένως τόσο την Εισηγητική Έκθεση του λειτουργού της EUAA, όσο και τους λοιπούς ισχυρισμούς του Αιτητή, ως αυτοί παρουσιάστηκαν τόσο κατά τη διοικητική διαδικασία όσο και κατά την ενώπιόν μου δικαστική διαδικασία, καταλήγω στα εξής:

 

Αναφορικά με τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό, συμφωνώ και συντάσσομαι με την κρίση των Καθ' ων η Aίτηση περί των προσωπικών στοιχείων του Αιτητή. Δεδομένα για τα οποία (εξάλλου) οι δηλώσεις του Αιτητή κρίνονται ως σαφείς, χωρίς να προκύπτουν στοιχεία περί του αντιθέτου, ενώ δε, όπου ήταν εφικτό, αυτά επιβεβαιώθηκαν και από έγκυρες πηγές πληροφόρησης στις οποίες ανέτρεξε ο λειτουργός της EUAA (βλ. ερ. 63 του δ.φ.). Ομοίως, προκύπτει ότι ορθά διαπιστώθηκε πως ο τόπος συνήθους διαμονής του Αιτητή ήταν η πόλη Uli στην πολιτεία Anambra της Νιγηρίας. Ειδικότερα δε, παρά το ότι από τα σχετικά λεγόμενα του Αιτητή παρατηρείται πως ο ίδιος για αρκετό χρονικό διάστημα και σε δύο περιπτώσεις συγκεκριμένα (αρχικά, για αρκετά χρόνια κατά την προεφηβική του ηλικία, και έπειτα, περιστασιακά για κάποια χρονική διάρκεια κατόπιν που ενηλικιώθηκε) διέμενε στο Lagos της Νιγηρίας (βλ. ερ. 32/4Χ και 31 του δ.φ), όπου και επίσης μετέβη τρεις μήνες προτού φύγει από τη χώρα του (βλ. ερ. 31 του δ.φ.), εντούτοις, διακρίνεται ότι, βάσει συγκεκριμένης και ρητής του δήλωσης (βλ. ερ. 31/1Χ του δ.φ.), ο τόπος συνήθους διαμονής του Αιτητή ήταν το Uli στην πολιτεία Anambra, που αποτελεί (εξάλλου) και τον τόπο καταγωγής του, σύμφωνα και πάλι με σχετική του δήλωση (βλ. ερ. 33/3Χ του δ.φ.).

 

Αναφορικά με τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, αυτός αφορά τον κατ’ ισχυρισμόν κίνδυνο που αντιμετώπιζε ο Αιτητής στη Νιγηρία, λόγω του ότι ο πατέρας του είχε στο παρελθόν στοχοποιηθεί από τη νιγηριανή κυβέρνηση για πολιτικούς λόγους, εφόσον αποτέλεσε μέλος του κινήματος MASSOB, ενώ πλέον και ο ίδιος παρουσιάζεται ως μέλος του IPOB και (κατ’ ισχυρισμό) λόγω τούτου, αποτελεί (μαζί με τον πατέρα του) πολιτικό στόχο στη χώρα του και κινδυνεύει από την κυβέρνηση της χώρας του. [βλ. ερ. 29/7Χ και 28/1Χ-2Χ,5Χ-6Χ του δ.φ.]

 

Ως προκύπτει δε, από την εισηγητική του έκθεση, ο λειτουργός EUAA προέβη σε επαρκή αξιολόγηση των πιο πάνω ισχυρισμών του Αιτητή, ως επίσης, προχώρησε και σε σχετική έρευνα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης. Ως εκ τούτου, έχοντας μελετήσει επισταμένα τα όσα ο Αιτητής δήλωσε, συντάσσομαι με το συμπέρασμα του λειτουργού αναφορικά με την απουσία εσωτερικής και εξωτερικής αξιοπιστίας στον ως άνω ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή, για τους ακόλουθους λόγους:

 

Στο πλαίσιο των ανωτέρω ισχυρισμών του, ο Αιτητής επικαλείται – έστω και σε επιφανειακό επίπεδο – ένα μεμονωμένο περιστατικό που φέρεται να έλαβε χώρα πριν από περίπου δύο δεκαετίες, και συγκεκριμένα το έτος 2002. Το εν λόγω περιστατικό δεν σχετίζεται άμεσα με τον ίδιο, αλλά αφορά, κατά τον ισχυρισμό του, τη σύλληψη του πατέρα του από τις κρατικές αρχές της Νιγηρίας λόγω συμμετοχής σε εκδήλωση του κινήματος MASSOB υπέρ της ανεξαρτησίας της Biafra, στο οποίο ο πατέρας του φέρεται να κατείχε ηγετική θέση. Ο πατέρας του, σύμφωνα με τον Αιτητή, αποφυλακίστηκε το 2006, ύστερα από τετραετή κράτηση. [βλ. ερ. 28/8Χ του δ.φ.]. Ωστόσο δε, χωρίς ευλογοφάνεια, ο Αιτητής επικαλέστηκε πως δεν γνώριζε το όνομα της φυλακής όπου κρατείτο ο πατέρας του κατά την πιο πάνω περίοδο, λόγω της μικρής του τότε ηλικίας (βλ. ερ. 27/1Χ του δ.φ.), παρά το γεγονός ότι αναφέρθηκε σε συγκεκριμένες άλλες πληροφορίες αναφορικά με την κατ’ ισχυρισμό σύλληψη και φυλάκιση του πατέρα του. Πέραν τούτου (ως εύστοχα παρατήρησε και ο λειτουργός της EUAA), ως ο ίδιος ο Αιτητής δήλωσε, ο πατέρας του, κατόπιν της απελευθέρωσης του το 2006, αν και συνέχισε να παρουσιάζεται σε δικαστήριο ως μέρος της ίδιας διαδικασίας υπό την οποία είχε συλληφθεί, εν τέλει ωστόσο, του δόθηκε χάρη από το κράτος (βλ. ερ. 27/1Χ του δ.φ.). Ως προς τα όσα επακολούθησαν, ο Αιτητής ισχυρίστηκε πως ο πατέρας του έκτοτε ήταν μέλος του IPOB, αφού το κίνημα της MASSOB διαλύθηκε, δηλώνοντας συνάμα για τον πατέρα του, ότι εκείνος δεν ήταν πλέον ενεργός στον ΙΡΟΒ, αλλά αποτελούσε γηραιό μέλος του (βλ. ερ. 27/2Χ του δ.φ.).

 

Επισημαίνεται πως με ασυνέπεια, κατά την ενώπιόν μου ακροαματική διαδικασία, ο Αιτητής ισχυρίστηκε πως ο πατέρας του εξακολουθεί να είναι ενεργό μέλος της οργάνωσης και άρα θεωρείται απειλή για την κυβέρνηση της Νιγηρίας, ενώ συνάμα, χωρίς συνοχή, επανέλαβε τα περί του ότι ο πατέρας του ήταν γηραιό μέλος της οργάνωσης. Περαιτέρω, χωρίς να προκύπτει συνάφεια με τα όσα δήλωσε κατά τη συνέντευξή του, ο Αιτητής προέβαλε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου νέο ισχυρισμό, κατά τον οποίο, μετά την ανάληψη της εξουσίας από νέο Πρόεδρο στη Νιγηρία και παρά το γεγονός ότι στον πατέρα του είχε προηγουμένως χορηγηθεί προεδρική χάρη από τον προηγούμενο Πρόεδρο, αυτός εξακολουθεί να υπόκειται σε δικαστικές διαδικασίες και να καλείται σε εμφάνιση ενώπιον Δικαστηρίου, ενώ, κατά τον ισχυρισμό του, διατρέχει κίνδυνο εκ νέου σύλληψης. Ωστόσο, παρατηρείται ότι ο Αιτητής, κατά τη συνέντευξή του ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου, δεν προέβαλε τους εν λόγω ισχυρισμούς· αντιθέτως, δήλωσε ρητά ότι η δικαστική διαδικασία σε βάρος του πατέρα του είχε ολοκληρωθεί μετά την αποφυλάκισή του (βλ. ερ. 22/1Χ του δ.φ.). Αξιοσημείωτο είναι δε ότι κατά τον χρόνο της συνέντευξης, ο Πρόεδρος της χώρας ήταν ήδη το πρόσωπο στο οποίο αναφέρεται ο Αιτητής – ήτοι το άτομο που διετέλεσε Πρόεδρος της Νιγηρίας από τις 29.05.2015 έως και τις 29.05.2023^[3] – το οποίο, μάλιστα, ο Αιτητής ανέφερε κατά τη συνέντευξή του, περιοριζόμενος όμως στη γενική διαπίστωση ότι «ήταν πιο αυστηρός» (βλ. ερ. 27/4Χ του δ.φ.), χωρίς να αποδώσει σε αυτόν οποιαδήποτε ευθύνη για αναβίωση της δίωξης του πατέρα του. Σε κάθε περίπτωση, ο ίδιος ουδόλως αναφέρθηκε σε οτιδήποτε συγκεκριμένα εναντίον του πατέρα του (ως συνέχεια και σε σχέση με τα πιο πάνω), ή κάποιο άλλο περιστατικό δίωξης/στοχοποίησης του πατέρα του, ενώ ούτε από τα λεγόμενά του κατά τη συνέντευξη δεν προκύπτει ότι ο πατέρας του βίωσε οιονδήποτε αποκλεισμό ή διάκριση ενόσω ήταν, κατ’ ισχυρισμόν, παράλληλα μέλος του MASSOB/IPOB. Ως μάλιστα δήλωσε ο Αιτητής, ο πατέρας του διατηρούσε δική του επιχείρηση, στην οποία τον βοηθούσε και ο ίδιος – βλ. ερ. 31/3Χ και 30/1Χ του δ.φ.

 

Όσον αφορά τις πληροφορίες σε εξωτερικές πηγές, αναφορικά με τα μέλη της MASSOB και την εν λόγω οργάνωση (γενικότερα), προκύπτει ότι: «Η MASSOB απαγορεύτηκε το 2001. Ιδιαίτερα κατά τα πρώτα χρόνια του εικοστού πρώτου αιώνα, η MASSOB επιδίωκε ενεργά την ανεξαρτησία, διοργανώνοντας συγκεντρώσεις και διαμαρτυρίες, υψώνοντας σημαίες της Biafra και χρησιμοποιώντας το δικό της νόμισμα, ταυτότητες κ.λπ. Η ομάδα αυτοπροσδιοριζόταν ως μη βίαιη και ειρηνική. Ωστόσο, όπως σημειώνει η International Crisis Group, ‘τα μέλη της, ισχυριζόμενα προβοκάτσια, συγκρούστηκαν επανειλημμένα με την αστυνομία, με αποτέλεσμα τον θάνατο αρκετών μελών’. Ο ηγέτης της, [.], φυλακίστηκε το 2005 με κατηγορίες προδοσίας και αφέθηκε ελεύθερος δύο χρόνια αργότερα.»[4]. Ειδικότερα δε, όσον αφορά την ιδιότητα μέλους στην MASSOB, σε άλλη (έγκυρη) πηγή καταγράφεται ότι: «Παρόλο που βρέθηκαν αναφορές σε κάρτες μέλους της MASSOB μεταξύ των πηγών που συμβουλεύτηκαν, δεν βρέθηκαν συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με τις κάρτες και το κατά πόσον μπορούν να επαληθευτούν μεταξύ των πηγών που συμβουλεύτηκαν»[5].

 

Ως προς τα έγγραφα που προσκόμισε ο Αιτητής στην Υπηρεσία Ασύλου και τα οποία αφορούν στον πατέρα του (βλ. ερ. 41-38 του δ.φ.), σημειώνεται καταρχάς ότι ο ίδιος υπέβαλε και κάποια (επιπλέον) έγγραφα ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, στα πλαίσια της αρχικής γραπτής του δήλωσης. Πέραν του ότι αυτά στην ουσία αφορούν πολύ παλαιότερα έγγραφα (που χρονολογούνται περί των δύο δεκαετιών) και τα οποία φέρονται να σχετίζονται με τη συμμετοχή/εμπλοκή του πατέρα του στο κίνημα για την Biafra καθώς και με την υπόθεση σύλληψής του στη Νιγηρία, ο Αιτητής ούτε αιτιολόγησε επαρκώς τους λόγους που δεν είχε προσκομίσει τα επιπλέον αυτά έγγραφα, μαζί με τα υπόλοιπα, στην Υπηρεσία Ασύλου κατά τη συνέντευξή του ή και μετέπειτα. Επί τούτου προέβαλε χωρίς ευλογοφάνεια ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου πως δεν είχε χρόνο να τα υποβάλει τότε, εφόσον τα πλείστα από αυτά τα είχε μαζί του ο πατέρας του και έπρεπε ο ίδιος να τα συλλέξει πρώτα. Ως προς τούτο δε, παρατηρείται πως τα δύο έγγραφα που αφορούν σε ημερολόγιο της Biafra για το 2005/2006, όπου φέρεται να παρουσιάζεται και ο πατέρας του, είχαν ήδη υποβληθεί από τον Αιτητή στην Υπηρεσία Ασύλου (βλ. ερ. 39 και 38 του δ.φ.), ενώ εύλογα θεωρείται ότι θα μπορούσε ο Αιτητής να υποβάλει (τότε) και τα εν λόγω επιπλέον έγγραφα που αφορούσαν τον πατέρα του αφού εμπίπτουν στην ίδια χρονική περίοδο με όλα τα έγγραφα που ο ίδιος είχε ήδη προσκομίσει στην Υπηρεσία Ασύλου.

 

Πέραν των πιο πάνω, από το σύνολο των εν λόγω εγγράφων που παρουσίασε ο Αιτητής όσον αφορά τον πατέρα του, εντοπίζονται αρκετές ασάφειες και αντιφάσεις. Συγκεκριμένα, σχετικά με το ημερολόγιο της Biafra για το 2005/2006, παρατηρείται πως δεν συνάδει η φερόμενη παρουσία του πατέρα του Αιτητή με συγκεκριμένο ρόλο στο εν λόγω ημερολόγιο που αφορά στα έτη 2005/2006, αφού κατά την περίοδο 2002-2006 ο πατέρας του ήταν (κατ’ ισχυρισμό) στη φυλακή, κατόπιν σύλληψής του το 2002 και ενώ αποφυλακίστηκε το 2006 (βλ. ερ. 29/7Χ και 28/8Χ του δ.φ.). Ομοίως, τα υπόλοιπα έγγραφα που παρουσίασε ο Αιτητής ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, σχετικά με το ρόλο του πατέρα του στο κίνημα για την Biafra, εμπίπτουν επίσης στην εν λόγω χρονική περίοδο του 2002-2006, όταν (κατ’ ισχυρισμό) ο πατέρας του βρισκόταν στη φυλακή και ως εκ τούτου, θεωρείται αμφίβολη η αξιοπιστία τους, ενώ δε, όταν αντιπαρατέθηκε τούτο στον Αιτητή ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, οι απαντήσεις που έδωσε στερούνταν σαφήνειας και ευλογοφάνειας. Ειδικότερα δε, όσον αφορά την ταυτότητα ιδιότητας μέλους του πατέρα του στο κίνημα MASSOB (που εξάλλου δεν φέρει ημερομηνία), διακρίνεται ότι το όνομα του κατόχου της (ήτοι []) παρουσιάζεται διαφοροποιημένο από το όνομα του πατέρα του Αιτητή (ήτοι [] – βλ. ερ. 28/7Χ του δ.φ.) και ως εκ τούτου, ουδόλως μπορεί να θεωρηθεί πως η εν λόγω ταυτότητα (αναμφίβολα) ανήκε στον πατέρα του. Παρομοίως, διαπιστώνεται ότι μεταξύ των εγγράφων που προσκόμισε ο Αιτητής ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, το ονοματεπώνυμο που φέρεται να αναφέρεται στον πατέρα του είτε παρουσιάζεται διαφοροποιημένο είτε καταγράφεται ελλιπώς, χωρίς πλήρη ταυτοποίηση. Επιπλέον, στο έγγραφο ημερομηνίας 02.08.2002 δεν προκύπτει σαφώς συγκεκριμένος παραλήπτης, καθότι το κείμενο απευθύνεται γενικά σε τοπικούς ηγέτες και άλλους αποδέκτες, χωρίς να κατονομάζεται συγκεκριμένο πρόσωπο ως αποδέκτης ή ενδιαφερόμενος. Σε κάθε περίπτωση, ο ρόλος και η δραστηριότητα που φέρεται να προσδίδουν τα εν λόγω έγγραφα στον πατέρα του Αιτητή, ουδόλως συνάδουν με τα όσα σχετικά ο ίδιος είχε αναφέρει για τον πατέρα του κατά τη συνέντευξή του στην Υπηρεσία Ασύλου (βλ. ερ. 28/8Χ του δ.φ.). Πρόσθετα, πέραν των αντιφάσεων αυτών που προκύπτουν, ούτε εξάλλου ο Αιτητής αναφέρθηκε σε τέτοια δεδομένα/στοιχεία κατά την εν λόγω συνέντευξή του. Πέραν τούτου, ως εύστοχα παρατήρησε και ο λειτουργός της EUAA, το διαδικτυακό άρθρο που προσκόμισε ο Αιτητής (βλ. ερ. 40 του δ.φ.), που φέρεται να αναφέρεται στη σύλληψη και κράτηση το 2002 κάποιων ατόμων (φερόμενων ως μελών της MASSOB), περιλαμβανομένου και του πατέρα του Αιτητή, πέραν του ότι αυτό αναφέρεται σε κάποιο άτομο υπό την ονομασία [] (αντί του ονόματος [] που ανήκει στον πατέρα του Αιτητή – βλ. ερ. 28/7Χ του δ.φ.), δεν προκύπτει η συνέχεια και το αποτέλεσμα της εν λόγω υπόθεσης, ούτε και κάποια καταδίκη εναντίον των εν λόγω ατόμων, αφού εκκρεμούσε η έναρξη εκδίκασης της υπόθεσης (ως αναφέρεται στο εν λόγω άρθρο – βλ. επίσης, αυτούσιο το σχετικό άρθρο που εντοπίστηκε στο διαδίκτυο[6]).

 

Περαιτέρω, ως προς τη συμμετοχή του στον IPOB, παρατηρείται πως ο Αιτητής χωρίς συνέπεια/σαφήνεια ισχυρίστηκε ότι είχε ενταχθεί στην εν λόγω οργάνωση το 2012 λόγω του πατέρα του (βλ. ερ. 29/7Χ και 26/4Χ του δ.φ.), ωστόσο, ο ίδιος άρχισε να έχει ενεργό ρόλο από 2018 και έπειτα, ως επίσης επικαλέστηκε (βλ. ερ. 26/5Χ του δ.φ.). Ούτε δε, κατά την ακροαματική διαδικασία ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, όταν κλήθηκε συγκεκριμένα να αποσαφηνίσει τα πιο πάνω, δεν κατάφερε ο Αιτητής να παρουσιάσει με ευλογοφάνεια τα εν λόγω (κατ’ ισχυρισμό) δεδομένα, επαναλαμβάνοντας (με ασάφειες) τα περί του ότι ο πατέρας του είχε κάνει την εν λόγω εγγραφή του ιδίου το 2012, αλλά ο ίδιος έγινε ενεργός το 2018. Εξάλλου, όσον αφορά τη δραστηριότητα και το ρόλο του ιδίου στον IPOB, ο Αιτητής με γενικότητα ανέφερε πως συμμετείχε σε διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις που πραγματοποιούνταν από πόλη σε πόλη κατά το 2018/2019 (βλ. ερ. 26/6Χ του δ.φ.), ενώ δε, επανέλαβε τούτα (με την ίδια αοριστία) κατά την ακροαματική διαδικασία ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου.

 

Ειδικότερα δε, όσον αφορά την ταυτότητα ιδιότητας μέλους του Αιτητή στον IPOB (που ως παρατηρείται δεν φέρει εξάλλου κάποια ημερομηνία, ώστε ευλόγως να αποδεικνύεται το πότε ο ίδιος εντάχθηκε στην εν λόγω οργάνωση), παρατηρείται ότι ο ίδιος κατά την ακροαματική διαδικασία ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου απέφυγε να διασαφηνίσει τα όσα κλήθηκε να απαντήσει σχετικά με το έγγραφο αυτό και το πότε εκδόθηκε. Εξάλλου δε, από τα λεγόμενά του φαίνεται να προκύπτει ότι η εν λόγω ταυτότητα αποτελεί παλαιότερο έγγραφο, χωρίς δε, ο ίδιος να καταφέρει να εξηγήσει με ευλογοφάνεια γιατί δεν την είχε προσκομίσει νωρίτερα ή/και ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου ή έστω γιατί δεν είχε αναφερθεί προηγουμένως στην ύπαρξη αυτού του εγγράφου, αλλά ούτε και να παρουσιάσει κάποιο νεότερο σχετικό έγγραφο. Σε κάθε περίπτωση, από διαθέσιμες πληροφορίες σε εξωτερική επίσημη πηγή, προκύπτει ότι η εν λόγω οργάνωση δεν εκδίδει τέτοια έγγραφα ταυτοποίησης προς τα μέλη της, αλλά και ότι η έκδοση τέτοιων εγγράφων πρόκειται για δραστηριότητα ‘απάτης/εξαπάτησης’ εναντίον των κατόχων τους[7]. Ως εκ τούτου, ουδόλως μπορεί να θεωρηθεί πως η εν λόγω ταυτότητα δύναται (αναμφίβολα) να αποτελέσει αποδεικτικό στοιχείο ως προς την κατ’ ισχυρισμόν ιδιότητα του Αιτητή ως μέλους του IPOB.

 

Όσον αφορά δε, τα όσα παρουσίασε ο Αιτητής κατά την ακροαματική διαδικασία ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, υπό τη μορφή φωτογραφιών όπου απεικονίζονται διάφορα περιστατικά με τραυματισμούς ατόμων καθώς και θύματα, καθώς και σειράς διαδικτυακών συνδέσμων από διάφορες δημοσιεύσεις σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που (σύμφωνα με τον ίδιο τον Αιτητή) φέρεται να αφορούν βιαιοπραγίες κατά μελών του IPOB και υποστηρικτών της Biafra από τον κρατικό στρατό της Νιγηρίας, αυτά αφορούν σε γενικότερα γεγονότα και όχι προσωπικά στον ίδιο, ως εξάλλου δήλωσε. Εξάλλου δε, ο ίδιος ουδόλως φαίνεται να επηρεάστηκε από την εν λόγω κατάσταση ή από τέτοια παρόμοια περιστατικά στη χώρα του, με βάση τις σχετικές του δηλώσεις, παρά μόνο επικαλέστηκε αόριστα ότι συμμετείχε σε αρκετές διαδηλώσεις του IPOB σε διάφορες πόλεις της Νιγηρίας (περί το 2018/2019), χωρίς ωστόσο να αναφέρει το οτιδήποτε που, ενδεχομένως, να είχε συμβεί στον ίδιο προσωπικά λόγω τούτων των γεγονότων, πέραν του ότι (γενικά) τέτοιες διαδηλώσεις αντιμετωπίζονταν από τις κρατικές αρχές με βίαιες επεμβάσεις για την καταστολή τους (βλ. επίσης, ερ. 26/6Χ-7Χ του δ.φ.).

 

Πέραν των ανωτέρω, ο ισχυρισμός του Αιτητή ότι διατρέχει κίνδυνο για τη ζωή του λόγω της φερόμενης ιδιότητάς του και του πολιτικού ιστορικού του πατέρα του δεν μπορεί να κριθεί ως επαρκώς τεκμηριωμένος ή βάσιμος. Τούτο διότι, πέραν του ότι – όπως ήδη αναλύθηκε – ο ρόλος και η δίωξη του πατέρα του εγείρουν ζητήματα αξιοπιστίας και τεκμηρίωσης, ο Αιτητής δεν κατέδειξε ότι ο ίδιος διαδραμάτισε ενεργό ρόλο ή ανέπτυξε ουσιώδη δραστηριότητα εντός του κινήματος IPOB. Αντιθέτως, από τα προσκομισθέντα στοιχεία και τις απαντήσεις του, προκύπτουν αμφιβολίες αναφορικά με το εάν υπήρξε πράγματι μέλος ή δραστήριος υποστηρικτής της εν λόγω οργάνωσης, στοιχείο κρίσιμο για τη θεμελίωση προσωπικά στοχευμένου φόβου δίωξης. Ο ίδιος δε, αναφέρθηκε με γενικότητα και αοριστία στις διαδηλώσεις/συγκεντρώσεις που κατ’ ισχυρισμό συμμετείχε στη χώρα του. Επισημαίνεται ότι, ως προκύπτει από έγκυρες πηγές, «οι δραστηριότητες του IPOB περιλαμβάνουν διανομή φυλλαδίων, ευαισθητοποίηση του πληθυσμού, πορείες και άλλες συγκεντρώσεις»[8], ενώ παράλληλα, υπάρχει ειδική αναφορά στις πορείες/εκδηλώσεις που γίνονταν για την επέτειο της ‘Biafra Remembrance Day’ περί τις 30 κάθε Μάϊου[9], και εύλογα θα αναμενόταν από ένα ενεργό μέλος να γνωρίζει για αυτά και/ή να παρίστατο στις κύριες εκδηλώσεις/συγκεντρώσεις του IPOB, αλλά ουδόλως ο Αιτητής αναφέρθηκε σε οτιδήποτε συγκεκριμένο ως προς αυτά τα δεδομένα/γεγονότα. Πέραν τούτου, ουδέν πρόβλημα αντιμετώπισε ο ίδιος ενόσω δεν συμμετείχε σε συγκεντρώσεις, ως δήλωσε (βλ. ερ. 25/1Χ του δ.φ.), ενώ εξάλλου, αρνητικά απάντησε και στο ερώτημα κατά πόσο είχε οποτεδήποτε στοχοποιηθεί από την κυβέρνηση της χώρας του (βλ. ερ. 25/2Χ του δ.φ.).

 

Ειδικότερα δε , ως εύστοχα παρατήρησε και ο λειτουργός της EUAA, ούτε ο Αιτητής γνώριζε συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με τον IPOB. Συγκεκριμένα, ενώ γνώριζε το όνομα του ηγέτη του IPOB και επίσης ανέφερε ότι το εν λόγω πρόσωπο τελούσε υπό κράτηση στη φυλακή (βλ. ερ. 26/3Χ του δ.φ.) κατόπιν της σύλληψής του στην Κένυα , ως επιπρόσθετα ανέφερε στη γραπτή του δήλωση, γεγονότα που επιβεβαιώνονται από έγκυρες πηγές, εντούτοις καταγράφονται περαιτέρω λεπτομέρειες, ήτοι πως το εν λόγω πρόσωπο «το 2017 [.] διέφυγε στο εξωτερικό αφού παραβίασε την εγγύηση, αλλά συνελήφθη και επεστράφη στη χώρα το 2021», ενώ «το 2022, ένα εφετείο στην Abuja απέσυρε όλες τις κατηγορίες εναντίον του [.] και διέταξε την απελευθέρωσή του, κατά της οποίας η ομοσπονδιακή κυβέρνηση άσκησε έφεση» και «στις 15 Δεκεμβρίου, το Ανώτατο Δικαστήριο ανέτρεψε την απόφαση του εφετείου», έτσι παρέμεινε φυλακισμένος[10] (γεγονότα στα οποία δεν είχε ενδεχομένως αναφερθεί ο Αιτητής). Περαιτέρω, ο Αιτητής δεν αναφέρθηκε επακριβώς στο έτος ίδρυσης του IPOB και το πως δημιουργήθηκε η εν λόγω οργάνωση (βλ. ερ. 27/5Χ και 26/1Χ του δ.φ.), παρ’όλο δε, που ο ίδιος κατ’ ισχυρισμό έγινε μέλος του IPOB περί το 2012- έτος που η παράταξη του IPOB αποσχίστηκε από την MASSOB, αν και ως έτος ίδρυσης της οργάνωσης IPOB αναφέρεται το 2014[11]. Ούτε και αναφέρθηκε όταν ρωτήθηκε σχετικά με τον σκοπό και τον συμβολισμό του IPOB (βλ. ερ. 26/2Χ του δ.φ.), αλλά και γενικότερα στα πλαίσια άλλου σχετικού ερωτήματος (βλ. ερ. 25/1Χ του δ.φ.), στο γεγονός ότι, ως καταγράφεται σε έγκυρες πηγές, τα άτομα της φυλής Igbo βίωναν ακόμη περιθωριοποίηση και επικαλούνταν συστηματικό αποκλεισμό τους (μετά τον πόλεμο της Biafra, 1967-1970), κάτι που οδήγησε στην εμφάνιση νέων κινημάτων για απόσχιση (όπως η MASSOB και αργότερα ο IPOB)[12], ενώ συνάμα, οι αιτίες αυτής της (νέας) αναταραχής για την ανεξαρτησία της Biafra φέρονται να περιλαμβάνουν πολιτικές και οικονομικές διαφωνίες, καθώς και ένα ουσιαστικό αίσθημα συλλογικής τους περιθωριοποίησης, μεταξύ των Igbo[13].

 

Οι ως άνω ασυνέπειες και αντιφάσεις πλήττουν καίρια τόσο την εσωτερική όσο και (εν μέρει) την εξωτερική αξιοπιστία των ισχυρισμών του Αιτητή, ήτοι περί του φόβου δίωξης του από τις κρατικές αρχές της Νιγηρίας, λόγω του ιστορικού/παρελθόντος του πατέρα του (ως φερόμενο μέλος της MASSOB) καθώς επίσης και του ότι ο ίδιος, κατ’ ισχυρισμόν, είναι μέλος του IPOB και κινδυνεύει στη χώρα του, ισχυρισμοί που ενόψει και της ανωτέρω ανάλυσης, κρίνονται ως μη αποδεκτοί και (άρα) απορρίπτονται.

 

ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

 

Λαμβάνοντας υπόψη τα όσα ανωτέρω αναπτύχθηκαν, επισημαίνω ότι σύμφωνα με το άρθρο 18(5) του περί Προσφύγων Νόμου:

«Εναπόκειται στον αιτητή να τεκμηριώσει την αίτηση διεθνούς προστασίας. Οσάκις ορισμένες πτυχές των δηλώσεων του αιτητή δεν τεκμηριώνονται με έγγραφα ή άλλες αποδείξεις, οι πτυχές αυτές δεν χρειάζονται επιβεβαίωση, όταν πληρούνται οι ακόλουθοι όροι

(α) ο αιτητής έχει καταβάλει πραγματική προσπάθεια να τεκμηριώσει την αίτησή του,

(β) έχουν υποβληθεί όλα τα συναφή στοιχεία, τα οποία έχει ο αιτητής στη διάθεσή του και έχει δοθεί ικανοποιητική εξήγηση για τη τυχόν έλλειψη άλλων λυσιτελών στοιχείων,

(γ) οι δηλώσεις του αιτούντος  θεωρούνται συνεπείς και ευλογοφανείς και δεν έρχονται σε αντίθεση με διαθέσιμα ειδικά και γενικά στοιχεία που αφορούν την περίπτωση του,

(δ) [.],

(ε) η γενική αξιοπιστία του αιτητή είναι αποδεδειγμένη.»

 

Ωστόσο, «ενώ το βάρος της απόδειξης παραμένει καταρχήν στον αιτούντα, το καθήκον της εξακρίβωσης και της αξιολόγησης όλων των σχετικών μοιράζεται ανάμεσα στον αιτούντα και το εξεταστή», ενώ «σε μερικές περιπτώσεις, μπορεί πραγματικά να πρέπει ο εξεταστής να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή του για να στοιχειοθετήσει την αναγκαία τεκμηρίωση προς υποστήριξη της αίτησης»[14].

 

Εν προκειμένω δε, ο Αιτητής εμφανιζόμενος ενώπιον Δικαστηρίου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς του και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους[15]. Ωστόσο, ουδόλως κατάφερε να τεκμηριώσει και να εξειδικεύσει επί των ισχυρισμών του ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, υποβάλλοντας τέτοιους λόγους ώστε να υποστηρίξει το εν λόγω αίτημά του. Πιο συγκεκριμένα, κατά την παρούσα διαδικασία παρατηρείται ότι ο Αιτητής, μέσω γραπτής του δήλωσης, επαναλαμβάνει τους (αρχικούς) ισχυρισμούς που ανέφερε στην ουσία και κατά τη συνέντευξή του, ενώ παράλληλα, προβάλλει και ορισμένους καινοφανείς ισχυρισμούς, χωρίς (εντούτοις) να τους τεκμηριώνει.

 

Ειδικότερα, ο Αιτητής φαίνεται (πλέον) να επικαλείται πως ανήκει στην οργάνωση που μετονομάστηκε ως ‘Biafra Government in Exile’, καθώς και ότι ο ίδιος, μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που διαθέτει, προβαίνει στην ενημέρωση του γενικού κοινού σχετικά με το τι συμβαίνει για την Biafra. Ως προς τούτα, πέραν και της γενικότητας και αοριστίας με την οποία προβάλλονται, παρατηρείται πως ο Αιτητής ουδόλως εξειδίκευσε -είτε ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου, ή/και ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου- τέτοιους ισχυρισμούς ή δράση του. Ειδικότερα δε, διαπιστώνεται ότι η οργάνωση ‘Biafra Government in Exile’ εμφανίζεται ως οργανισμός στις Η.Π.Α., όπου βρίσκονται και τα γραφεία τους[16], όπου ως προσωπικό και υποστηρικτές, αναφέρονται διάφορα άτομα Νιγηριανής καταγωγής καθώς και προσωπικότητες εκτός της Νιγηρίας, ωστόσο ανάμεσά τους δεν εντοπίζεται το όνομα είτε του Αιτητή είτε του πατέρα του[17]^,[18]. Πέραν τούτου, σχετικά με την κατ’ ισχυρισμόν ακτιβιστική δράση του εκτός της χώρας του, διακρίνεται αντίφαση στους εν λόγω ισχυρισμούς του Αιτητή κατά τη συνέντευξή του, όπου ανέφερε πως είναι ενεργό μέλος του IPOB και στην Κύπρο (βλ. ερ. 26/4Χ του δ.φ.), ενώ δε, σε ασάφεια/ασυνέπεια με τούτο, σε προηγούμενο σημείο επικαλέστηκε ότι ως μέλος της οργάνωσης, θα αποτελεί μέρος του σκοπού του εν λόγω κινήματος και του αγώνα μεταξύ των αυτόχθονων και της κυβέρνησης της Νιγηρίας σε περίπτωση που επιστρέψει στη χώρα του (βλ. ερ. 27/4Χ του δ.φ.). Περαιτέρω, από πληροφορίες σε έγκυρη πηγή σχετικά με την ικανότητα της νιγηριανής κυβέρνησης να παρακολουθεί οργανώσεις του IPOB στο εξωτερικό, προκύπτει πως «ο συντονιστής του MASSOB δήλωσε ότι οι πρεσβείες της Νιγηρίας είναι σε θέση να παρακολουθούν και [παρακολουθούν] τις δραστηριότητες όλων των υποκινητών της Biafra και των μελών του IPOB που ζουν στο εξωτερικό», ωστόσο, «αντιθέτως, δημοσιογράφος εξήγησε ότι η νιγηριανή κυβέρνηση δεν διαθέτει επαρκή μέσα για την παρακολούθηση και τον εντοπισμό μελών του IPOB που δεν ζουν πλέον στη χώρα».[19] Ομοίως, ως προς τη μεταχείριση μελών του IPOB που επιστρέφουν στη Νιγηρία, από πληροφορίες στην ίδια πηγή προκύπτει ότι «ο Συντονιστής της MASSOB ανέφερε ότι τα μέλη του IPOB που επιστρέφουν στη Νιγηρία αντιμετωπίζουν ‘συλλήψεις, κρατήσεις, βασανιστήρια, εξαφάνιση και εξωδικαστικές εκτελέσεις από την DSS’», ενώ «αντίθετα, Αναπληρωτής Καθηγητής δήλωσε ότι ‘δεν υπάρχει γνωστή παρενόχληση’ νυν ή πρώην μελών του IPOB που επιστρέφουν στη Νιγηρία».[20]

 

Επιπλέον, ο Αιτητής προβάλλει γενικά ότι τα παιδιά/συγγενείς ατόμων που υπήρξαν μέλη της MASSOB ή του IPOB ενδέχεται να στοχοποιηθούν και να τύχουν επίσης δίωξης από τις κρατικές αρχές της Νιγηρίας. Ως προς τούτο, από πληροφορίες σε έγκυρη πηγή, προκύπτει πως «σύμφωνα με τον Συντονιστή της MASSOB, ‘συγγενείς, συμπεριλαμβανομένων ανηλίκων παιδιών, χαμηλού επιπέδου μελών του IPOB συλλαμβάνονται και κρατούνται από τη νιγηριανή αστυνομία και τον νιγηριανό στρατό’», ως επίσης, ότι «αντιθέτως, δημοσιογράφος δήλωσε ότι οι απλοί Νιγηριανοί πολίτες ‘δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν’ ακόμη και αν είναι μέλη ή υποστηρικτές του IPOB και ότι μόνο τα μέλη χαμηλού επιπέδου του IPOB που εμπλέκονται σε βία και εγκληματικές δραστηριότητες θα ενδιέφεραν τη νιγηριανή αστυνομία και θα αντιμετώπιζαν σύλληψη» και «σύμφωνα με την ίδια πηγή, οι συγγενείς των νυν μελών του IPOB, καθώς και τα πρώην μέλη που εγκατέλειψαν το κίνημα πριν γίνει βίαιο ‘δεν αποτελούν κίνδυνο»’ για τις νιγηριανές αρχές».[21]

 

Γενικότερα δε, ως προς τη δράση της MASSOB / του IPOB αλλά και την αντιμετώπιση/μεταχείριση μελών ή ατόμων φερόμενων ως μέλη τους στη Νιγηρία, σε πηγές πληροφόρησης καταγράφονται τα ακόλουθα:

·                    «Η MASSOB απαγορεύτηκε από τις νιγηριανές αρχές το 2001 και τα μέλη της κατηγορήθηκαν ως ‘ένοπλοι εγκληματίες και ληστές’. Το 2017, οι νιγηριανές αρχές κήρυξαν τον IPOB τρομοκρατική οργάνωση.

Από τον Αύγουστο του 2020, η βία μεταξύ του IPOB και των νιγηριανών δυνάμεων ασφαλείας είχε κλιμακωθεί, με αναφορές για δολοφονίες αμάχων και αντίποινα σε περιστατικά ασφαλείας. Η βία έχει λάβει τη μορφή ένοπλων συγκρούσεων και ο IPOB έχει επίσης κατηγορηθεί για επιθέσεις εναντίον αστυνομικών τμημάτων. Τον Δεκέμβριο του 2020, ο IPOB ίδρυσε μια παραστρατιωτική πτέρυγα, το Eastern Security Network (ESN) και ακολούθησαν ένοπλες συγκρούσεις με τις νιγηριανές κρατικές δυνάμεις. Κηρύχθηκε κατάπαυση του πυρός τον Ιανουάριο του 2021, ωστόσο οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν.»[22]

 

·                «Το MASSOB εμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Το κίνημα επιδίωξε ενεργά την ανεξαρτησία διοργανώνοντας συγκεντρώσεις, υψώνοντας σημαίες της Biafra, χρησιμοποιώντας τις δικές του ταυτότητες και νόμισμα, κ.λπ. Παρόλο που αυτοπροσδιορίζεται ως μη βίαιο, το κίνημα έχει επανειλημμένα εμπλακεί σε συγκρούσεις με την αστυνομία. Η MASSOB απαγορεύτηκε από τις αρχές της Νιγηρίας το 2001. Με την πάροδο των ετών, η αστυνομία και οι υπηρεσίες ασφαλείας έχουν συγκρουστεί με μέλη της MASSOB, συλλαμβάνοντας και σκοτώνοντας αρκετούς, ιδίως κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων και συγκεντρώσεων.

 

·                Το IPOB προέκυψε από την MASSOB το 2014. Πλέον, το κίνημα είναι πιο ενεργό από την MASSOB. Οι δραστηριότητες του IPOB περιλαμβάνουν διανομή φυλλαδίων, ευαισθητοποίηση του πληθυσμού, πορείες και άλλες συγκεντρώσεις. Παρά το γεγονός ότι οι ενέργειες του IPOB ήταν σε μεγάλο βαθμό μη βίαιες, το κίνημα απαγορεύτηκε από τη νιγηριανή κυβέρνηση ως τρομοκρατική οργάνωση τον Σεπτέμβριο του 2017. Με βάση την απαγόρευση του IPOB από το 2017, όλες οι δραστηριότητές του κηρύχθηκαν παράνομες και μπορούν να οδηγήσουν σε σύλληψη και δίωξη. Αρκετά μέλη του IPOB έχουν κατηγορηθεί για προδοσία, η οποία τιμωρείται με τη θανατική ποινή.

 

·                Οι νιγηριανές αρχές τείνουν να αποκρίνονται στις συναντήσεις και τις διαδηλώσεις της MASSOB και του IPOB με τον ίδιο τρόπο, μεταξύ άλλων μέσω αυθαίρετων συλλήψεων, εξωδικαστικών εκτελέσεων, παρενόχλησης, διακρίσεων κ.λπ.

 

·                Το 2020 και το 2021, η νιγηριανή κυβέρνηση στοχοποίησε σκόπιμα άτομα ύποπτα για συμμετοχή στον IPOB. Από τον Αύγουστο του 2020, η βία μεταξύ του IPOB και των νιγηριανών δυνάμεων ασφαλείας είχε κλιμακωθεί, με αναφερόμενες δολοφονίες (ύποπτων) μελών της ομάδας και αντίποινα περιστατικά ασφαλείας. Τον Δεκέμβριο του 2020, ο IPOB ίδρυσε μια παραστρατιωτική πτέρυγα, το Eastern Security Network (ESN) και ακολούθησαν ένοπλες συγκρούσεις με τις νιγηριανές κρατικές δυνάμεις. Η κατάσταση ασφαλείας σε σχέση με τον IPOB στη Νοτιοανατολική Νιγηρία επιδεινώθηκε ραγδαία, όπως έχουν δείξει πολλά περιστατικά στην Abia, το Imo, το Ebonyi και άλλες νοτιοανατολικές πολιτείες. Το 2021, οι δυνάμεις ασφαλείας αύξησαν τις επιχειρήσεις κατά του ESN και τον Ιανουάριο του ίδιου έτους, ο IPOB δήλωσε ότι είχε ξεκινήσει ο ‘δεύτερος πόλεμος Νιγηρίας/Biafra’. Στις 18 Φεβρουαρίου 2021, ελικόπτερα και εκατοντάδες στρατιώτες αναπτύχθηκαν στην πολιτεία Imo, ισοπεδώνοντας αρκετά στρατόπεδα του ESN.

 

·                Η υποστήριξη των αυτονομιστικών κινημάτων, συμπεριλαμβανομένης της επίδειξης συμβόλων της Biafra, όπως σημαίες και άλλα διακριτικά, φέρεται ότι θα μπορούσε να οδηγήσει σε σύλληψη και κακομεταχείριση.»[23]

 

Σε κάθε περίπτωση, ο Αιτητής ουδόλως αναφέρθηκε σε κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό προσωπικής δίωξης/στοχοποίησής του (ή/και κάποιου άλλου μέλους της οικογένειάς του) ενόσω βρισκόταν στη Νιγηρία για αρκετά έτη (ενδεχομένως, λόγω και του ισχυριζόμενου πολιτικού ιστορικού του πατέρα του), ενώ δε, έφυγε από τη χώρα του νόμιμα και μέσω διεθνούς αεροδρομίου (βλ. ερ. 30/4Χ του δ.φ.), με το διαβατήριό του -που εκδόθηκε από τις αρχές της χώρας του το 2017 – βλ. ερ. 42 και 29/3Χ του δ.φ.- και χωρίς ενδεχομένως να αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα κατά την έξοδο του από Νιγηρία (βλ. ερ. 29/2Χ του δ.φ.).

 

Ως εκ τούτου, όσον αφορά στους ισχυρισμούς του Αιτητή, ως ήδη αναλύθηκε ανωτέρω, αυτοί παρέμειναν αόριστοι (χωρίς δε, να τεκμηριώνονται από τα όσα προβάλλει ο Αιτητής, ενώ ούτε επιβεβαιώνονται πλήρως από διαθέσιμες πληροφορίες σε εξωτερικές πηγές) και επί της ουσίας αμφισβητούνται και καταρρίπτονται στο σύνολο τους, με βάση και τα όσα διαπιστώνονται σχετικά με τη γενική του αξιοπιστία.

 

Νομική εκτίμηση της εκπλήρωσης των ουσιαστικών προϋποθέσεων για τη χορήγηση διεθνούς προστασίας

 

Έχοντας πλέον αξιολογήσει τα αποδεικτικά στοιχεία που έχω ενώπιόν μου και εξακριβώσει τα πραγματικά περιστατικά που περιβάλλουν την υπό εξέταση υπόθεση, προχωρώ στη νομική αξιολόγηση των προϋποθέσεων χορήγησης διεθνούς προστασίας και κατά πόσο αυτές πληρούνται στην υπό εξέταση υπόθεση, λαμβάνοντας υπόψη τον μοναδικό αποδεκτό ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή.

 

Σε αυτά τα πλαίσια, δέον να εξεταστεί κατά πόσο στην περίπτωση του Αιτητή υφίσταται βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης (σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου), αλλά και να εκτιμηθεί εάν με την επιστροφή του στη χώρα καταγωγής, θα αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης (στα πλαίσια των άρθρων 3Γ και 19 του περί Προσφύγων Νόμου).

 

Από το Άρθρο 1Α(2) της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 σχετικά με το Καθεστώς των Προσφύγων, συνάγεται ότι ο αιτητής οφείλει να εκθέσει στη διοίκηση, με στοιχειώδη σαφήνεια, τα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν, κατά τρόπο αντικειμενικό, δικαιολογημένο φόβο δίωξης για έναν από τους λόγους που προβλέπει η Σύμβαση. Δεν απαιτείται, ωστόσο, προκειμένου να αναγνωρισθεί ο αιτητής ως πρόσφυγας, να έχουν υποβληθεί από τον ίδιο τυπικά αποδεικτικά στοιχεία.

 

Ξεκάθαρα προκύπτει δε, από τις ως άνω πρόνοιες (άρθρο 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου και Άρθρο 1Α(2) της Σύμβασης της Γενεύης του 1951), ότι για να αναγνωριστεί πρόσωπο ως πρόσφυγας θα πρέπει να αποδεικνύεται βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης, του οποίου τόσο το υποκειμενικό όσο και το αντικειμενικό στοιχείο πρέπει να συνεκτιμηθούν από το αρμόδιο όργανο προτού καταλήξει σε απόφαση (Βλ. σχετικά, παρ. 37-38, ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ, Γραφείο του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες).

 

Επισημαίνεται δε, ότι η αξιολόγηση της νομικής προϋπόθεσης του «βάσιμου» βασίζεται στην εκτίμηση του κινδύνου, η οποία είναι μελλοντοστραφής, ενώ σε κάθε περίπτωση, διακρίνεται επίσης ότι παρελθούσα δίωξη ή σοβαρή βλάβη, «αποτελεί σοβαρή ένδειξη ότι είναι βάσιμος ο φόβος [.] ότι θα υποστεί δίωξη ή ότι διατρέχει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης, εκτός εάν υπάρχουν βάσιμοι λόγοι [.] ότι η εν λόγω δίωξη ή η σοβαρή βλάβη δεν θα επαναληφθεί» - Βλ. συναφώς, άρθρο 18(4) του περί Προσφύγων Νόμου.

 

Από τα εξατομικευμένα και αντικειμενικά στοιχεία του Αιτητή (ως ήδη έχουν αναφερθεί ανωτέρω), βάσει και των ατομικών του περιστάσεων (ήτοι, ενήλικο και νεαρό άτομο, με οικογενειακό δίκτυο στη χώρα καταγωγής του, καθώς και με βασικό μορφωτικό επίπεδο, χωρίς ενδείξεις ευαλωτότητας ή ιδιαίτερα ζητήματα υγείας και με ικανότητα να εργαστεί), δεν προκύπτει βάσιμος λόγος να θεωρείται ότι μπορεί να υποστεί ο Αιτητής μεταχείρισης που να συνιστά δίωξη κατά την επιστροφή του στη χώρα καταγωγής.

 

Υπό το φως της ανωτέρω ανάλυσης, σε συνάρτηση με τα στοιχεία του φακέλου και τις αιτιάσεις του Αιτητή που έχουν γίνει αποδεκτοί από το παρόν Δικαστήριο, κρίνω ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα, καθώς δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης ή κινδύνου για τη ζωή/ακεραιότητα του κατά την επιστροφή του στη χώρα καταγωγής, για κάποιον από τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου.

 

Εν συνεχεία, αναφορικά με την εξέταση του κατά πόσο υπάρχει δυνατότητα να υπαχθεί ο Αιτητής στο καθεστώς της συμπληρωματικής προστασίας, ως αυτό καθορίζεται από άρθρο 19, εδάφια (1) και (2), του περί Προσφύγων Νόμου, λαμβάνονται υπόψη τα εξής:

 

Έχοντας υπόψη τις περιστάσεις της υπό κρίση υπόθεσης, ο Αιτητής, ως ορθώς κατέληξαν οι Καθ' ων η αίτηση, δεν μπορεί να πιθανολογείται ότι, σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής, ο ίδιος θα εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής, ως ορίζεται στα υποεδάφια (α) και (β) του άρθρου 19(2) του περί Προσφύγων Νόμου. Ειδικότερα, ως διαπιστώνεται, ελλείψει οιασδήποτε προσωπικής απειλής και/ή στοχοποίησης του Αιτητή στη χώρα καταγωγής του, από το προαναφερόμενο ιστορικό του και ενόψει των προσωπικών του περιστάσεων, δεν προκύπτουν στοιχεία εκ των οποίων μπορεί να συναχθεί ότι κατά την επιστροφή του στη Νιγηρία, ο Αιτητής θα κινδυνεύσει με θανατική ποινή ή εκτέλεση (σύμφωνα με το Άρθρο 15(α) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ), ούτε ενδέχεται να υποστεί βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία (σύμφωνα με το Άρθρο 15(β) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ) [Βλ. συναφώς, απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32].

 

Ειδικότερα δε, όσον αφορά τη γενικότερη κατάσταση στη χώρα καταγωγής καθώς και στον τόπο επιστροφής του Αιτητή (ήτοι στην πολιτεία Anambra της Νιγηρίας), σύμφωνα με πληροφορίες που καταγράφονται σε έγκυρες πηγές πληροφόρησης, προκύπτουν τα ακόλουθα:

 

·         Σύμφωνα με την πλατφόρμα ACAPS, στη Νιγηρία υπάρχει μια περίπλοκη ανθρωπιστική κρίση, λόγω των επιθέσεων της Boko Haram και του ISIS στα βορειοανατολικά της χώρας, της ληστρικής βίας στα νοτιοδυτικά της χώρας, της διαμάχης αγροτών/κτηνοτρόφων στη Μέση Ζώνη, των εντάσεων λόγω εθνοτικών/θρησκευτικών διαφορών στα νότια και βόρεια της χώρας, τον εκτοπισμό πληθυσμού λόγω συγκρούσεων σε διάφορες περιοχές της χώρας, καθώς και λόγω του IPOB και του συνδεδεμένου με αυτό Eastern Security Network (ESN) στα νοτιοανατολικά της Νιγηρίας που πιέζουν για απόσχιση από την υπόλοιπη χώρα.[24]

 

·         Περαιτέρω, από πληροφορίες σε έγκυρη πηγή για τη Νιγηρία σε ότι αφορά τη δράση του IPOB/ESN στα νοτιοανατολικά της χώρας, με περίοδο αναφοράς τον Απρίλιο του 2021 με Δεκέμβριο του 2022, προκύπτει ότι: «Ο IPOB και η ένοπλη πτέρυγά του, το ESN, θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα και άλλους δημόσιους χώρους, όπως δικαστήρια, φυλακές και εκλογικά κέντρα, κατά την περίοδο αναφοράς.».[25] Επίσης, κατά την εν λόγω περίοδο αναφοράς, «οι νιγηριανές δυνάμεις ασφαλείας κατέστειλαν τα κινήματα ανεξαρτησίας της Biafra», όπου στην πιο πάνω πηγή αναφέρεται συγκεκριμένα ότι: «Ο αριθμός των συλλήψεων, των βίαιων εξαφανίσεων, των βίαιων περιστατικών και των θυμάτων στη Νοτιοανατολική Νιγηρία αυξήθηκε σημαντικά σε σύγκριση με την προηγούμενη περίοδο αναφοράς.».[26] Συνάμα, στην ίδια πηγή αναφέρεται ότι: «Καθώς η βία αυξανόταν, ο IPOB αντιμετώπισε εσωτερικές συγκρούσεις. [.] Εν τέλει, φέρεται ότι ο ESN είχε αποδυναμωθεί από το γεγονός ότι πολλοί μαχητές είχαν συλληφθεί ή σκοτωθεί από τις δυνάμεις ασφαλείας.».[27]

 

·         Γενικότερα, ως προς τους κύριους φορείς που εμπλέκονται σε εντάσεις στα νοτιοανατολικά της χώρας (ευρύτερη γεωγραφική περιοχή της Νιγηρίας που περιλαμβάνει τις πολιτείες Abia, Anambra, Ebonyi, Enugu και Imo), σύμφωνα με σχετική έκθεση της EUAA, το 2023 ήταν αυτονομιστικές παρατάξεις (ήτοι IPOB και ESN), άγνωστοι ένοπλοι (που ευθύνονταν για την επιμέρους βία) και κρατικές δυνάμεις ασφαλείας.[28] Ειδικότερα, στην ίδια πηγή αναφέρεται ότι: «Οι αυτονομιστές της Biafra, που βρίσκονται στα νοτιοανατολικά, περιεγράφηκαν ως ‘ο νόμος πλέον’ που έχει αναλάβει τις εξουσίες των κυβερνητικών αξιωματούχων και των παραδοσιακών ηγεμόνων στην περιοχή.».[29] Περαιτέρω, πληροφορίες που καταγράφονται στην πιο πάνω πηγή αναφέρουν ότι «κρατικές δυνάμεις ήταν επίσης παρούσες στα νοτιοανατολικά το 2023», ενώ συνδυασμένες δυνάμεις ασφαλείας ευθύνονταν για το θάνατο «μεγάλου αριθμού ύποπτων μελών του [IPOB] και της ένοπλης μαχητικής πτέρυγάς του, του [ESN], σε όλη τη νοτιοανατολική περιοχή», κατά την περίοδο μεταξύ 11 Φεβρουαρίου 2024 και 7 Μαρτίου 2024, όπου κατά τις εν λόγω επιχειρήσεις που πραγματοποιήθηκαν, «οι ‘ύποπτες’ τοποθεσίες του IPOB/ESN βρίσκονταν» σε ορισμένες κοινότητες του Orsu LGA (τοπική διοικητική περιοχή) στην πολιτεία Imo, και «κατά την ίδια περίοδο, επιπλέον τοποθεσίες καταστράφηκαν στην Ihiala LGA, στην πολιτεία Anambra», ενώ «ο Νιγηριανός Στρατός ανακοίνωσε την καταστροφή του φερόμενου ως ‘Ανώτατου Αρχηγείου’ της IPOB και του ESN στο Mother Valley στην πολιτεία Anambra».[30]

 

Απομένει συνεπώς η εξέταση των προϋποθέσεων που θέτει το υποεδάφιο (γ) του άρθρου 19(2) του περί Προσφύγων Νόμου.

 

Ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν αναφορικά με την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εφεξής «ΔΕΕ») επεσήμανε στην απόφασή του C-901/19, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, ημερομηνίας 10/06/2021 (σκέψη 43) τα εξής: «… μπορούν επίσης να συνεκτιμηθούν, μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών.».

 

Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (εφεξής ΕΔΔΑ) στην απόφασή του στην υπόθεση Sufi and Elmi κατά Ηνωμένου Βασιλείου (αιτήσεις υπ’ αριθμό 8319/07 και 11449/07), ημερομηνίας 28.11.2011 (σκέψη 241), σημείωσε ότι, ως περαιτέρω καθοδήγηση σχετικά με τον τρόπο αξιολόγησης της έντασης μιας σύγκρουσης, είχαν προσδιοριστεί τα ακόλουθα κριτήρια: «πρώτον, εάν τα μέρη στη σύγκρουση είτε χρησιμοποιούσαν μεθόδους και τακτικές πολέμου που αύξαναν τον κίνδυνο απωλειών αμάχων είτε στόχευαν άμεσα αμάχους· δεύτερον, εάν η χρήση τέτοιων μεθόδων και/ή τακτικών ήταν ευρέως διαδεδομένη μεταξύ των μερών της σύγκρουσης· τρίτον, εάν οι μάχες ήταν τοπικές ή εκτεταμένες· και τέλος, ο αριθμός των αμάχων που σκοτώθηκαν, τραυματίστηκαν και εκτοπίστηκαν ως αποτέλεσμα των μαχών», επισημαίνοντας (παράλληλα) πως: «Μολονότι αυτά τα κριτήρια δεν πρέπει να θεωρηθούν ως εξαντλητικός κατάλογος για εφαρμογή σε όλες τις μελλοντικές υποθέσεις, στο πλαίσιο της παρούσας υπόθεσης το Δικαστήριο θεωρεί ότι αποτελούν κατάλληλο μέτρο για την αξιολόγηση του επιπέδου βίας… .».

 

Όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji v. Staatssecretaris van Justitie, ημερ. 17.02.2009 (σκέψεις 33-39) [έμφαση και υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου]:

 

«33. Αντιθέτως, η κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας βλάβη, καθόσον συνίσταται σε «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας» του αιτούντος, αναφέρεται σε ένα γενικότερο κίνδυνο βλάβης.

 

34.          Συγκεκριμένα, η βλάβη αυτή αφορά, ευρύτερα, «απειλή [...]κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας» αμάχου και όχι συγκεκριμένες πράξεις βίας. Επιπροσθέτως, η απειλή αυτή είναι συμφυής με μια γενική κατάσταση «διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης». Τέλος, η βία από την οποία προέρχεται η εν λόγω απειλή χαρακτηρίζεται ως «αδιακρίτως» ασκούμενη, όρος που σημαίνει ότι μπορεί να επεκταθεί σε άτομα ανεξαρτήτως των προσωπικών περιστάσεών τους.

 

35.          Στο πλαίσιο αυτό, ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας.

 

36.          Η ερμηνεία αυτή, η οποία δύναται να διασφαλίσει ένα αυτοτελές πεδίο εφαρμογής στο άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, δεν αναιρείται από το γράμμα της εικοστής έκτης αιτιολογικής σκέψης, κατά το οποίο «οι κίνδυνοι στους οποίους εκτίθεται εν γένει ο πληθυσμός ή τμήμα του πληθυσμού μιας χώρας δεν συνιστούν συνήθως, αυτοί καθαυτοί, προσωπική απειλή που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως σοβαρή βλάβη».

 

37.          Συγκεκριμένα, μολονότι η αιτιολογική αυτή σκέψη σημαίνει ότι η απλή αντικειμενική διαπίστωση κινδύνου απορρέοντος από τη γενική κατάσταση μιας χώρας δεν αρκεί, καταρχήν, για να γίνει δεκτό ότι οι προϋποθέσεις του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, συντρέχουν ως προς συγκεκριμένο πρόσωπο, εντούτοις, καθόσον η αιτιολογική αυτή σκέψη χρησιμοποιεί τον όρο «συνήθως», αναγνωρίζει το ενδεχόμενο υπάρξεως μιας εξαιρετικής καταστάσεως, χαρακτηριζομένης από έναν τόσο υψηλό βαθμό κινδύνου, ώστε να υπάρχουν σοβαροί λόγοι να εκτιμάται ότι το πρόσωπο αυτό θα εκτεθεί ατομικώς στον επίμαχο κίνδυνο.

 

38.          Ο εξαιρετικός χαρακτήρας της καταστάσεως αυτής επιρρωννύεται, επίσης, από το γεγονός ότι η οικεία προστασία είναι επικουρική, καθώς και από την οικονομία του άρθρου 15 της οδηγίας, καθόσον η βλάβη, της οποίας τον ορισμό δίνει το άρθρο αυτό υπό τα στοιχεία α΄ και β΄, πρέπει να εξατομικεύεται σαφώς. Μολονότι είναι αληθές ότι στοιχεία που αφορούν το σύνολο του πληθυσμού αποτελούν σημαντικό παράγοντα για την εφαρμογή του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, υπό την έννοια ότι σε περίπτωση διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης ο ενδιαφερόμενος, όπως και άλλα πρόσωπα, εντάσσεται στον κύκλο των δυνητικών θυμάτων μιας αδιακρίτως ασκούμενης βίας, εντούτοις, η ερμηνεία της εν λόγω διατάξεως πρέπει να γίνεται λαμβανομένου υπόψη του συστήματος στο οποίο εντάσσεται, δηλαδή σε σχέση με τις λοιπές δύο περιπτώσεις που προβλέπει το άρθρο 15 και, επομένως, να ερμηνεύεται σε στενή συνάρτηση με την εξατομίκευση αυτή.

 

39.          Συναφώς, πρέπει να διευκρινισθεί ότι όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας.»

 

Στη βάση της ως άνω νομολογίας, ως προς τον σκοπό εξέτασης των προϋποθέσεων που διαλαμβάνει το άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, το οποίο ενσωματώνει το Άρθρο 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, κρίθηκε σκόπιμο όπως το παρόν Δικαστήριο προχωρήσει σε ιδίαν έρευνα σε διεθνείς πηγές πληροφόρησης αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας στην πολιτεία Anambra της Νιγηρίας -στην οποία υπάγεται γεωγραφικά η πόλη Uli, τόπος καταγωγής και συνήθους διαμονής του Αιτητή στη χώρα του-, όπου και αναμένεται να επιστρέψει ο Αιτητής.

 

Από την εν λόγω έρευνα, αρχικά προκύπτει ότι, σύμφωνα με τη διαδικτυακή πύλη RULAC (Rule of Law in Armed Conflict): «Η Νιγηρία εμπλέκεται σε δύο παράλληλες μη διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις εναντίον των μη κρατικών ένοπλων ομάδων Boko Haram και του Islamic State in West Africa Province (ISWAP). Επιπλέον, υπάρχει μια [μη διεθνής ένοπλη σύγκρουση] (NIAC) μεταξύ του ISWAP και της Boko Haram.»[31]. Από πληροφορίες που καταγράφονται στην ίδια πηγή, οι εν λόγω συγκρούσεις φαίνεται να περιορίζονται (κυρίως) στις βορειοανατολικές περιοχές της Νιγηρίας, ενώ δε, η πολιτεία Anambra εντοπίζεται (γεωγραφικά) στα νοτιοανατολικά της χώρας.[32]

 

Ως προς τον αριθμό των περιστατικών ασφαλείας στην πολιτεία Anambra της Νιγηρίας (όπου βρίσκεται η περιοχή συνήθους διαμονής του Αιτητή), για την πληρότητα της έρευνας παρατίθενται και αριθμητικά δεδομένα από τη βάση δεδομένων ACLED (Armed Conflict Location & Event Data). Συγκεκριμένα, κατά τη χρονική περίοδο 27.04.2024 έως 25.04.2025 καταγράφηκαν στην εν λόγω βάση δεδομένων για την εν λόγω πολιτεία, συνολικά 174 περιστατικά ασφαλείας (με 197 καταγεγραμμένους θανάτους), εκ των οποίων τα 76 αφορούσαν βία κατά αμάχων «violence against civilians» (με 66 θανάτους),  τα 70 αφορούσαν μάχες «battles» (με 119 θανάτους), τα 17 αφορούσαν διαδηλώσεις «protests» (χωρίς θανάτους), τα 10 αφορούσαν εξεγέρσεις «riots» (με 12 θανάτους) και το (υπόλοιπο) 1 αφορούσε εκρήξεις / εξ αποστάσεως βία «explosions/remote violence» (χωρίς θανάτους).[33] Ειδικότερα, όσον αφορά τον τόπο επιστροφής του Αιτητή στη Νιγηρία (ήτοι, την πόλη Uli στην Ihiala LGA), κατά την πιο πάνω χρονική περίοδο (27.04.2024 έως 25.04.2025) καταγράφηκαν στην εν λόγω βάση δεδομένων μόνο 2 περιστατικά που αφορούσαν μάχες «battles» με 5 καταγεγραμμένους θανάτους.[34] Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός στην πολιτεία Anambra της Νιγηρίας εκτιμάται στους 5.953.500 κατοίκους (σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για το 2022[35]), ενώ ο πληθυσμός στην πόλη Uli καταγράφεται στους 9.052 κατοίκους (σύμφωνα με δεδομένα του 2015[36]).

 

Λαμβάνοντας υπόψιν τα παραπάνω δεδομένα αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας καθώς και τη μορφή και αριθμό των περιστατικών βίας στην πολιτεία Anambra της Νιγηρίας (στην οποίαν ανήκει γεωγραφικά η πόλη Uli που θεωρείται ως η περιοχή επιστροφής του Αιτητή στη χώρα καταγωγής), συμπεραίνεται ότι (αν και στην ευρύτερη περιοχή παρουσιάζονται αρκετά περιστατικά και θάνατοι από μάχες και βία κατά αμάχων) δεν προκύπτει πως οι συγκρούσεις και τα περιστατικά βίας στην εν λόγω πολιτεία ανάγονται σε τόσο υψηλό βαθμό αδιάκριτης βίας, λόγω ένοπλης σύρραξης, ώστε να μπορεί να θεωρηθεί ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, ως αυτό ερμηνεύθηκε από το ΔΕΕ στις αποφάσεις C-465/07 - Elgafaji και C‑285/12 – Diakité. Ούτε προκύπτει από το προφίλ και τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή (ως αυτές ήδη αναλύθηκαν ανωτέρω) ότι παρουσιάζει ιδιαίτερα ζητήματα υγείας ή θέματα ευαλωτότητας, ή κάποιο χαρακτηριστικό ή στοιχείο που να συμβάλλει με οποιοδήποτε τρόπο στην επίταση του κινδύνου να υποστεί τέτοια σοβαρή βλάβη, ώστε να μπορεί να θεωρηθεί ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ (ως αυτό ερμηνεύθηκε από το ΔΕΕ στις αποφάσεις C-465/07 - Elgafaji και C‑285/12 – Diakité).

 

Συνεπώς, εκ της ανωτέρω ανάλυσης των δεδομένων και συναφών στοιχείων, συνάγεται το συμπέρασμα πως δεν θεωρείται ότι εγείρονται ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι ο Αιτητής θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του και συγκεκριμένα στην πόλη Uli της πολιτείας Anambra της Νιγηρίας (τόπος καταγωγής και συνήθους διαμονής του).

 

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

 

Λαμβάνοντας υπόψη τα όσα ανωτέρω αναπτύχθηκαν, είναι η κατάληξη μου ότι ορθώς κρίθηκε και επί της ουσίας ότι ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, και περαιτέρω, ορθώς θεωρήθηκε ότι δεν κατάφερε να τεκμηριώσει την ύπαρξη ουσιωδών λόγων να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη, ως αμφότερες οι έννοιες αυτές ορίζονται από την οικεία νομοθεσία (βλ. άρθρα 3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου).

 

Καταληκτικά λαμβάνω, πρόσθετα των ανωτέρω, υπόψη μου ότι η χώρα καταγωγής του Αιτητή (Νιγηρία), συμπεριλαμβάνεται στις χώρες που έχουν ορισθεί ως ασφαλείς χώρες ιθαγένειας σύμφωνα με το σχετικό Διάταγμα του Υπουργού Εσωτερικών ημερ. 31.05.2024 (Κ.Π.Δ. 191/2024), χωρίς εν προκειμένω ο Αιτητής να προβάλλει οποιουσδήποτε ισχυρισμούς ή στοιχεία που αφορούν προσωπικά στον ίδιο και οι οποίοι να ανατρέπουν το τεκμήριο περί ασφαλούς χώρας καταγωγής (βλ. επιφύλαξη στο άρθρο 12Βτρις(6) του περί Προσφύγων Νόμου). Σημειώνεται ότι, ο εν λόγω κατάλογος των ασφαλών χωρών ιθαγένειας καθορίζεται από τον Υπουργό Εσωτερικών όταν ικανοποιηθεί βάσει της νομικής κατάστασης, της εφαρμογής του δικαίου στο πλαίσιο δημοκρατικού συστήματος και των γενικών πολιτικών συνθηκών, ότι στις οριζόμενες χώρες, γενικά και μόνιμα, δεν υφίστανται πράξεις δίωξης σύμφωνα με το άρθρο 3Γ του περί Προσφύγων Νόμου, ούτε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση ή τιμωρία, ούτε απειλή η οποία προκύπτει από την χρήση αδιάκριτης βίας σε κατάσταση διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύγκρουσης (βλ. άρθρο 12Βτρις(1) του περί Προσφύγων Νόμου).

 

Με βάση συνεπώς το σύνολο των ενώπιόν μου δεδομένων και στοιχείων, όπως έχω αναλύσει ανωτέρω, η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση  επικυρώνεται, με έξοδα €500 υπέρ των Καθ' ων η Αίτηση και εναντίον του Αιτητή.

 

 

 

Ε. Ρήγα, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.