ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
Υπόθεση Αρ. 1553/2024
8 Ιουλίου, 2025
[ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΔΔΔ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
C. O. B. από τη Νιγηρία
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΥΦΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
Καθ' ων η Αίτηση
Γ. Βασιλόπουλος για Γεώργιος Βασιλόπουλος & Συνεργάτες ΔΕΠΕ, δικηγόρος για τον Αιτητή.
Μ. Βασιλείου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, δικηγόρος για τους Καθ' ων η αίτηση.
___________________
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΔΔΔ.: Με την παρούσα προσφυγή, ο αιτητής ζητά από το Δικαστήριο ακύρωση των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης ημερομηνίας 21/11/2024 καθώς και την απόφαση των καθ' ων η Αίτηση με την οποία αυτός κηρύχθηκε ως απαγορευμένος μετανάστης.
Ως καταγράφεται στην Ένσταση των Καθ' ων η Αίτηση και προκύπτει από τα έγγραφα του διοικητικού φακέλου, τα σχετικά με την παρούσα υπόθεση γεγονότα έχουν ως ακολούθως:
Ο αιτητής είναι υπήκοος Νιγηρίας με ημερομηνία γέννησης 03/09/1986. Ο αιτητής αφίχθηκε στην Δημοκρατία στις 16/4/2023 και του παραχωρήθηκε καθεστώς επισκέπτη μέχρι τις 15/7/2023. Στις 19/04/2023, o αιτητής υπέβαλε αίτηση για προσωρινή προστασία λόγω της ουκρανικής υπηκοότητας της συζύγου του και η οποία εγκρίθηκε μέχρι τις 4/3/2024, με αυτόματη ανανέωση για ακόμη ένα έτος.
Από έρευνα της ΥΑΜ και σχετικό έγγραφο του Κλιμακίου Καταπολέμησης Παράνομης Διακίνησης Μεταναστών το οποίο τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου ως «Εμπιστευτικό», προκύπτει ότι ο αιτητής είναι παντρεμένος με Ουκρανή υπήκοο με την οποία έχουν ένα παιδί με ουκρανική υπηκοότητα το οποίο γεννήθηκε στις 18/08/2018. Όπως καταγράφεται από την αρμόδια υπηρεσία, μητέρα και υιός αφίχθηκαν στο αεροδρόμιο Λάρνακας στις 23/08/2023 αλλά μόλις τέσσερις ημέρες αργότερα, στις 27/08/2023, η μητέρα αναχώρησε για το αεροδρόμιο Βελιγραδίου. Ακολούθως, στις 8/10/2023 ο ανήλικος αναχώρησε επίσης από την Κύπρου για το αεροδρόμιο Βουκουρεστίου, συνοδευόμενος από την γιαγιά του ομοίως Ουκρανή υπήκοο. Έκτοτε, κανένας από τους αναφερόμενους Ουκρανούς υπηκόους φαίνεται να έχουν νέα άφιξη στη Δημοκρατία. Από την ίδια εμπιστευτική έκθεση προκύπτει ότι ο αιτητής βρισκόταν εκτός Κύπρου και συγκεκριμένα στη χώρα καταγωγής του το διάστημα 17/06/2024 – 05/09/2024, ενώ αμέσως μετά την περίοδο Οκτωβρίου 2024 απασχόλησε τις αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους για ζήτημα διακίνησης παράτυπων μεταναστών.
Η Υπηρεσία Ασύλου στις 13/11/2024 ακύρωσε το καθεστώς προσωρινής προστασίας του αιτητή, καθώς η Ουκρανή σύζυγος του παρέμεινε στη Δημοκρατία για μόλις μερικές ημέρες αφού ανέχωρησε οριστικά στις 27/08/2023 και το καθεστώς ήταν παρελκόμενο αυτού της συζύγου του. Όπως προκύπτει από τα σχετικά έγραφα στον διοικητικό φάκελο, ο αιτητής ενημερώθηκε ότι το καθεστώς προσωρινής προστασίας του είχε ακυρωθεί, δεδομένου ότι οι συνθήκες διεθνούς προστασίας του έπαυσαν να ισχύουν, με ηλεκτρονικό μήνυμα από την Υπηρεσία Ασύλου στις 19/11/2024.
Στις 20/11/2024 ο αιτητής συνελήφθη στη Λεωφόρο Μακαρίου στη Λευκωσία για παράνομη παραμονή στην Δημοκρατία. Ο αιτητής κατά τη σύλληψη του δήλωσε ότι δεν γνώριζε που βρίσκεται η σύζυγος και το παιδί του. Στις 21/11/2024 εκδόθηκαν διατάγματα κράτησης και απέλασης κατά του Αιτητή δυνάμει του άρθρου 14 του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου επειδή κρίθηκε ως παράνομος διαμένων ενώ υπήρχε κίνδυνος διαφυγής, αφού δεν επιθυμούσε να επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του. Στις 30/11/2024 ο αιτητής απελάθηκε στη Νιγηρία.
Με την παρούσα προσφυγή, ο αιτητής ζητά από το Δικαστήριο ακύρωση των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης ημερομηνίας 21/11/2024 καθώς και την απόφαση των Καθ' ων η αίτηση με την οποία αυτός κηρύχθηκε ως απαγορευμένος μετανάστης. Ως ισχυρίζεται μέσω του δικηγόρου του, η απόφαση με την οποία κηρύχθηκε ως απαγορευμένος μετανάστης και εκδόθηκαν τα διατάγματα κράτησης και απέλασης ημερομηνίας 21/11/2024, αποτελούν προϊόν νομικής και/ή πραγματικής πλάνης, έχουν ληφθεί χωρίς τη διεξαγωγή της δέουσας έρευνας, ούτε έχουν τύχει εφαρμογής οι αρχές της αναγκαιότητας και της αναλογικότητας. Μεταξύ άλλων ισχυρισμών, σχετικών με τα πραγματικά γεγονότα τα οποία συνοδεύουν την παρούσα υπόθεση, ο αιτητής προβάλει και τον ισχυρισμό ότι ουδέποτε ενημερώθηκε για την ανάκληση του καθεστώτος του και συνεπώς θεωρεί ότι είναι ακόμα κάτοχος προσωρινής προστασίας
Αντίθετα, η δικηγόρος των Καθ΄ ων η Αίτηση προβάλει ότι η απόφαση κήρυξης του αιτητή ως απαγορευμένου μετανάστη είναι καθόλα νόμιμη και ορθά εκδόθηκαν τα διατάγματα κράτησης και απέλασης του. Οι δε ισχυρισμοί του αιτητή, αναφέρει, ουδόλως επηρεάζουν τη νομιμότητα των επίδικων διαταγμάτων με βάση το άρθρο 14 των περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμων αφού, μετά από εξατομικευμένη αξιολόγηση της περίπτωσης του αιτητή δεδομένων των πραγματικών γεγονότων της υπό κρίση υπόθεσης, αυτός κρίθηκε ως απαγορευμένος μετανάστη και το αρμόδιο όργανο ορθά έλαβε την απόφαση για κράτηση και απομάκρυνσή του από τη Δημοκρατία.
Με αναφορά πάντα στα γεγονότα που φαίνονται στην Ένσταση και περιλαμβάνονται στο διοικητικό φάκελο, υποδεικνύει ότι ο αναφερόμενος αλλοδαπός είναι Νιγηριανός υπήκοος και κατείχε προσωρινή προστασία δεδομένου του γεγονότος ότι είναι παντρεμένος με Ουκρανή υπήκοο με την οποία έχει ένα ανήλικο τέκνο, παρά τα όσα λανθασμένα αναφέρονται στην γραπτή αγόρευση του αιτητή περί παραχώρησης σε αυτόν προσωρινής προστασίας επειδή είναι Ουκρανός υπήκοος. Επιπλέον, το καθεστώς του αιτητή ανακλήθηκε καθότι η Ουκρανή σύζυγος του αναχώρησε, όπως και το ανήλικο τέκνο τους, από τη Δημοκρατία μετά από σύντομη παραμονή μερικών ημερών και έκτοτε δεν φαίνεται να υπάρχει νέα άφιξή τους στη Δημοκρατία. Ακόμα, όπως τονίζει, ο ίδιος ο αιτητής κατά τη σύλληψη του ερωτήθηκε από το αστυνομικό όργανο εάν γνωρίζει που βρίσκεται η σύζυγος και το παιδί του, με τον ίδιο να απαντά αρνητικά, ισχυριζόμενος ότι τους ψάχνει.
Ενόψει των ανωτέρω, τονίζεται από τους Καθ’ ων η αίτηση ότι τα μόνο πραγματικά γεγονότα τα οποία και στοιχειοθετούν την ενώπιον του Δικαστηρίου υπόθεση είναι αυτά τα οποία καταγράφονται στο διοικητικό φάκελο και οποιοιδήποτε ισχυρισμοί γεγονότων που εκτίθενται από το δικηγόρο του αιτητή και οι οποίοι δεν συνάδουν με το περιεχόμενο του σχετικού διοικητικού φακέλου θα πρέπει να αγνοηθούν και να μην ληφθούν υπόψη, καθ' ότι, ως έχει πολλάκις νομολογηθεί, η αγόρευση σε υποθέσεις διοικητικού δικαίου δεν είναι μέσο για θεμελίωση πραγματικών δεδομένων και περαιτέρω, δεν είναι επιτρεπτή η προσαγωγή μαρτυρίας χωρίς την άδεια του Δικαστηρίου.
Κύρια όμως οι Καθ’ ων η αίτηση εγείρουν προδικαστική ένσταση ότι ο αιτητής έχει απωλέσει το έννομο συμφέρον του, καθότι είναι η θέση της δικηγόρου των Καθ' ων η Αίτηση ότι, η παρούσα προσφυγή έχει απωλέσει το αντικείμενο της λόγω της εκτέλεσης των επίδικων διαταγμάτων κράτησης και απέλασης ημερ.21/11/2024, δια της απέλασης του αιτητή στη πατρίδα του η οποία πραγματοποιήθηκε στις 30/11/2024. Η δε εξαφάνιση του αντικειμένου της δίκης αναπόφευκτα, υποστηρίζει, οδηγεί σε εξάλειψη του έννομου συμφέροντος του αιτητή να συνεχίζει τη παρούσα υπόθεση. Η μόνη δε περίπτωση να υφίσταται έννομο συμφέρον και ο αιτητής να εμμένει στην ύπαρξη αντικειμένου προς εκδίκαση, είναι να αιτιολογήσει για ποιο λόγο προκύπτουν ζημιογόνες συνέπειες από την διοικητική πράξη όταν ακόμη αυτή ευρισκόταν εν ισχύ. Σε τέτοια περίπτωση, η νομολογία μας επιτάσσει όπως ο Αιτητής αποδείξει ότι έχει πράγματι υποστεί ζημιογόνες συνέπειες, προκειμένου να προωθήσει την προσφυγή του. Κάτι τέτοιο, ισχυρίζεται, δεν ισχύει στη παρούσα.
Απαντώντας στη θέση περί παράνομης απέλασης του αιτητή διαρκούσης της δίκης, η ευπαίδευτη δικηγόρος της Δημοκρατίας σχετικά τονίζει ότι, η καταχώρηση και μόνο προσφυγής εναντίον συγκεκριμένης διοικητικής πράξης, δεν συνεπάγεται αυτόματα αναστολή αυτής, μέχρι την πλήρη αποπεράτωση της υπόθεσης. Σύμφωνα με το άρθρο 11Α του Περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Νόμο του 2015 (Ν.131(Ι)/2015):
«11Α.-(1) Με την καταχώριση προσφυγής κατά διατάγματος απέλασης, απόφασης επιστροφής ή απόφασης απομάκρυνσης, που εκδίδεται δυνάμει των διατάξεων του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, αναστέλλεται η ισχύς της προσβαλλόμενης διοικητικής πράξης έως την εκδίκαση της προσφυγής από το Διοικητικό Δικαστήριο, υπό την προϋπόθεση ότι-
(α) στην αίτηση ακύρωσης παρατίθεται ισχυρισμός περί της ασυμβατότητας αυτής της πράξης με την αρχή της μη επαναπροώθησης, η οποία προβλέπεται σε διεθνή σύμβαση ή στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή στο κυπριακό δίκαιο, ή/και ισχυρισμός περί της παράβασης του Άρθρου 2 ή/και του Άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών ή/και του Άρθρου 7 ή/και του Άρθρου 8 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας ή/και του Άρθρου 2 ή/και του Άρθρου 4 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης»
Συνεπώς είναι η θέση των Καθ' ων η Αίτηση ότι για να προκύψει αυτόματη αναστολή εκτέλεσης της προσβαλλόμενης απόφασης στην περίπτωση που αυτή αφορά διάταγμα απέλασης, θα πρέπει δια της αίτησης ακύρωσης ο αιτητής, να προβάλλει ισχυρισμό περί παραβίασης της αρχής της μη επαναπροώθησης, κάτι που στην προκειμένη περίπτωση δεν έπραξε. Προβάλλεται σχετικά ότι, ο αιτητής κατείχε καθεστώς προσωρινής προστασίας ως παρελκόμενο της συζύγου του, το οποίο στη συνέχεια ακυρώθηκε λόγω του ότι η σύζυγός του είχε αναχωρήσει από τη Δημοκρατία, και συνεπώς ορθώς ο ίδιος κρίθηκε ως απαγορευμένος μετανάστης.
Τέλος, είναι η θέση της ευπαίδευτης δικηγόρου της Δημοκρατίας πως σύμφωνα με την νομολογία η προσφυγή θα παρέμενε εν ζωή νοουμένου ότι ο αιτητής θα πιθανολογούσε εκ πρώτης όψεως ζημία. Η εκ των πραγμάτων εξάλειψη του αντικειμένου της παρούσας και η εκτέλεση αυτών δεν έχει επιφέρει το όποιο ζημιογόνο κατάλοιπο στον αιτητή και ούτε ο ίδιος έχει πιθανολογήσει με στοιχεία ότι παρέμεινε ζημιογόνο κατάλοιπο στην προκειμένη περίπτωση.
Το Δικαστήριο θα εξετάσει κατά προτεραιότητα την ως άνω προδικαστική ένσταση και το ζήτημα αφενός, κατά πόσον η εκτέλεση των προσβαλλόμενων διαταγμάτων, εννέα ημέρες μετά την έκδοση τους, συνεπάγεται την κατάργηση της δίκης λόγω έλλειψης αντικειμένου προς εκδίκαση και αφετέρου, κατά πόσον διαφαίνεται εκ πρώτης όψεως κατάλοιπο ζημίας που προέκυψε από την εφαρμογή των διαταγμάτων τα οποία εκτελέστηκαν, ερώτημα που αν γίνει αποδεκτό θα διατηρήσει ζωντανή τη διαδικασία και θα ανοίξει το δρόμο για την εξέταση από το παρόν Δικαστήριο, των λόγων ακύρωσης που επικαλείται ο αιτητής.
Καταρχήν, αναφορικά με τον ισχυρισμό του δικηγόρου του αιτητή ότι, η καταχώρηση της παρούσας υπόθεσης στις 24/11/2024 προκαλεί άνευ άλλης ενέργειας αναστολή εκτέλεσης του διατάγματος απέλασης παραπέμπω στο άρθρο 11Α(1)(α) του Περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Νόμο του 2015 (Ν.131(Ι)/2015). Εν προκειμένω όπως προβάλουν και οι Καθ’ ων η αίτηση, δεν προωθείται μέσω της προσφυγής του αιτητή ισχυρισμός περί της ασυμβατότητας αυτής της πράξης με την αρχή της μη επαναπροώθησης, κάτι το οποίο εν πάση περιπτώσει δεν εντοπίζει το Δικαστήριο, προς επιβεβαίωση της θέσης της ευπαίδευτης δικηγόρου της Δημοκρατίας ως προς αυτό το ζήτημα.
Επί της ουσίας του προδικαστικού ζητήματος, η πλευρά του αιτητή τονίζει ότι υφίσταται κατάλοιπο ζημίας το οποίο επιβάλει τη συνέχιση εκδίκασης της παρούσας υπόθεσης μέχρι την έκδοση τελικής απόφασης, δυνάμει του άρθρου 146.6 του Συντάγματος, επικαλούμενη την κράτηση του μέχρι και την απέλαση.
Στην απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου Στράκκα Λτδ ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 643, διατυπώθηκε η πάγια θέση της νομολογίας ότι η δίκη καταργείται για διάφορους λόγους, στους οποίους περιλαμβάνεται η έλλειψη αντικειμένου, αφού η συνέχισή της δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό. Στην περίπτωση όμως που έχουν προκύψει στον αιτητή ζημιογόνες συνέπειες από την προσβαλλόμενη διοικητική πράξη, ενώ αυτή βρισκόταν ακόμα σε ισχύ, η δίκη δεν καταργείται. Εναπόκειται δηλαδή στον εκάστοτε αιτητή να αποδείξει ότι έχουν ήδη προκύψει σε αυτόν ζημιογόνες συνέπειες από την προσβαλλόμενη πράξη πριν την ανάκλησή της ή την ικανοποίηση της αξίωσης του αιτητή, όπου και θα συντρέχει σε τέτοια περίπτωση, λόγος για συνέχιση της δίκης (Δημοκρατία ν. Ματθαίου (1990) 3Δ Α.Α.Δ. 2452, Χρηματιστήριο Αξιών Κύπρου ν. Σάββα (2006) 3 Α.Α.Δ. 435).
Στη προκειμένη περίπτωση, ο αιτητής παρέμεινε υπό κράτηση από 21/11/2024 μέχρι και 30/11/2024 οπότε απελάθηκε στη χώρα καταγωγής του. Όπως αναφέρθηκε και προσφάτως στην απόφαση στην Αναθεωρητική Έφεση αρ.12/2024, AHMED SHBIB v. Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω 1. Υπουργού Εσωτερικών, 2. Διευθυντή Τ.Α.Π.Μ. ημερομηνίας 15/10/2024, ο αιτητής διατηρεί έννομο συμφέρον για προώθηση της υπόθεσης του εξαιτίας της κράτησής του, έστω και ολιγοήμερης. Παραθέτω το ακόλουθο απόσπασμα.
«Στην περίπτωση της ανάκλησης διαταγμάτων απέλασης και κράτησης, o θιγόμενος αλλοδαπός διατηρεί έννομο συμφέρον για προώθηση της υπόθεσης του (πρωτόδικα και κατ' έφεση) εξαιτίας της κράτησής του (έστω και ολιγοήμερης), διότι μόνο έτσι δύναται να διεκδικήσει αποζημίωση -στη βάση του Άρθρο 146.6 του Συντάγματος- για την (κατ' ισχυρισμόν παράνομη) αποστέρηση της ελευθερίας του (Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 147/2012 Stoyanov v. Δημοκρατίας, ανωτέρω).
Δηλαδή, η αποστέρηση της ελευθερίας είναι αυταπόδεικτο ζημιογόνο κατάλοιπο, τουλάχιστον στο απαιτούμενο επίπεδο του εκ πρώτης όψεως για σκοπούς του παραδεκτού της Προσφυγής Αρ. 1578/2023 και κατ' επέκταση, της παρούσας έφεσης. Εν προκειμένω, η πραγματική κράτηση του Εφεσείοντα βάση του επίδικου διατάγματος κράτησης δεν αμφισβητείται από την Εφεσείουσα, τουναντίον επιβεβαιώνεται εμμέσως από την απελευθέρωση του Εφεσείοντα σε χρόνο (11.6.2024) μεταγενέστερο και αυτής της (εκ της Εφεσίβλητης) ακύρωσης του επίδικου διατάγματος κράτησης.
Συνεπώς, η πραγματική κράτηση του Εφεσείοντα στη βάση του εδώ επίδικου διατάγματος κράτησης συνιστά το εκ πρώτης όψεως κατάλοιπο ζημίας που δικαιολογεί την εκδίκαση της παρούσας έφεσης και σε σχέση με τη νομιμότητα του επίδικου διατάγματος κράτησης, παρά τη μεσολαβούσα ακύρωση του από την Εφεσίβλητη.»
Μετά την ως άνω διαπίστωση του Δικαστηρίου ότι, εξαιτίας της κράτησής της οποίας έτυχε ο αιτητής, παρέμεινε ζημιογόνο κατάλοιπο για το οποίο, ενδεχομένως, να προκύπτει θέμα αποζημίωσης με βάση το Άρθρο 146.6 του Συντάγματος, η προσφυγή διατηρεί το αντικείμενο της. Συνεπώς, η προδικαστική ένσταση των Καθ’ων η Αίτηση ότι η προσφυγή στερείται πλέον αντικειμένου, λόγω ελλείψεως του εννόμου συμφέροντος του αιτητή αφού το αντικείμενο της υπόθεσης έχει εκλείψει μετά την απέλαση του στις 30/11/2024, απορρίπτεται.
Προχωρώ, ως εκ τούτου, στην εξέταση των λόγων ακύρωσης τους οποίους προβάλει ο αιτητής και οι οποίοι αφορούν ισχυρισμούς περί νομικής και/ή πραγματικής πλάνης, λήψης απόφασης εκ μέρους της διοίκησης χωρίς τη διεξαγωγής της δέουσας έρευνας και μη εφαρμογή των αρχών της αναγκαιότητας και της αναλογικότητας.
Καταρχήν, ο αιτητής ισχυρίζεται, ότι η απόφαση με την οποία ακυρώθηκε η άδεια προσωρινής προστασίας του και συνεπώς κηρύχθηκε ως απαγορευμένος μετανάστης και εκδόθηκαν εναντίον του τα διατάγματα κράτησης και απέλασης ημερομηνίας 21/11/2024, του απεστάλη ενάντια στα δικαιώματα του με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο στις 19/11/2024, με τον αιτητή να συλλαμβάνεται στις 20/11/2024, ήτοι την επόμενη ημέρα, δίχως να του παρασχεθεί το δικαίωμα της προηγούμενης ακρόασης. Όπως, όμως προκύπτει από τον διοικητικό φάκελο, ο συγκεκριμένος αλλοδαπός ο οποίος συνελήφθηκε στη Λευκωσία, έχει δηλωμένη στην ΥΑΜ ως διεύθυνση διαμονής κατοικία στην οδό Αισχύλου 8 στην Λεμεσό, ενώ στο έγγραφο του Κλιμακίου Καταπολέμησης Παράνομης Διακίνησης Μεταναστών ημερ.29/10/2024 το οποίο τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου ως «Εμπιστευτικό» και ετοιμάστηκε μέσα στα πλαίσια έρευνας για υπόθεση διακίνησης παράτυπων μεταναστών, καταγράφονται ως διευθύνσεις διαμονής του δύο κατοικίες στη Λεμεσό (στις οδούς Αισχύλου στη Γερμασόγεια και Προφήτη Ηλία στη Λεμεσό), όπως και διαμέρισμα στη Λάρνακα στο οποίο υπάρχουν μαρτυρίες ότι φιλοξενούνταν συμπατριώτισσες του παράτυποι μετανάστες. Συνεπώς, υπό τις προσωπικές περιστάσεις του αιτητή, η αποστολή του ηλεκτρονικού μηνύματος από την Υπηρεσία Ασύλου, στην αγγλική γλώσσα υπό τον τίτλο «Ανάκληση της Προσωρινής Προστασίας – ΤΡ23-26375» προς ενημέρωση του αιτητή στη δηλωθείσα ηλεκτρονική του διεύθυνση, κρίνεται δικαιολογημένος τρόπος γραπτής ενημέρωσης για την ανάκληση του καθεστώτος προσωρινής προστασίας, επειδή οι συνθήκες για τις οποίες του είχε παραχωρηθεί έπαυσαν να ισχύουν και ούτε προκύπτει με ποιο τρόπο παραβιάστηκαν τα δικαιώματα του.
Εξετάζοντας ακόμα τη θέση του κ.Βασιλόπουλου πως προκύπτει ξεκάθαρα πλάνη περί τα πράγματα και έλλειψη δέουσας έρευνας από τους Καθ' ων η Αίτηση, παραπέμποντας στα γεγονότα που καταγράφονται λεπτομερώς ανωτέρω, οφείλω να σημειώσω ότι οι προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις του πελάτη του είχαν απασχολήσει κατ’ επανάληψη την Υπηρεσία Αλλοδαπών και Μετανάστευσης και ως εκ τούτου, καμία πλάνη περί τα πράγματα εντοπίζεται εκ μέρους της διοίκησης.
Οι επαναλαμβανόμενες, τόσο στις αγορεύσεις όσο και κατά τις διευκρινήσεις ενώπιον του Δικαστηρίου, αναφορές του ευπαίδευτου δικηγόρου του αιτητή ότι αυτός είναι υπήκοος Ουκρανίας δεν επιβεβαιώνονται από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου, αλλά αντίθετα φαίνεται ότι αυτός καθ’όλον τον ουσιώδη χρόνο παραμένει υπήκοος της Νιγηρίας, και ως τέτοιος αντιμετωπίστηκε από τους Καθ' ων η Αίτηση μέχρι και την απέλαση του. Οι δε διαπιστώσεις της ΥΑΜ ότι, η Ουκρανή υπήκοος με την οποία είναι παντρεμένος ο αιτητής παρέμεινε στην Κύπρο μόλις 4 ημέρες και αναχώρησε για άγνωστο για τον αιτητή μέρος διαμονής, όπως και το ανήλικο τους τέκνο, κρίνω πως δικαιολογούν την απόφαση για ανάκληση του καθεστώτος προσωρινής προστασίας. Αυτό επειδή ακριβώς οι συνθήκες για τις οποίες του είχε παραχωρηθεί τέτοια άδεια διαμονής, αφότου υπέβαλε αίτηση στις 19/04/2023 η οποία του δόθηκε μέχρι 4/03/2024 με αυτόματη ανανέωση για ένα έτος, έπαυσαν να ισχύουν. Συνεπώς, σε καμία περίπτωση η διοίκηση τελούσε υπό πλάνη όσον αφορά τις προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις του εν λόγω προσώπου.
Εξετάζοντας τον ισχυρισμό περί έλλειψης αιτιολογίας της προσβαλλόμενης απόφασης, κρίνω ότι και αυτός είναι ανυπόστατος αφού μέσα από μια απλή ανάγνωση του κειμένου της επίδικης απόφασης και του λεκτικού των διαταγμάτων, αναδεικνύεται η πλήρης αιτιολογία της απόφασης των Καθ' ων η Αίτηση. Σε κάθε περίπτωση, σημειώνω ότι, οι αποφάσεις των διοικητικών οργάνων πρέπει να περιέχουν πλήρη, επαρκή και σαφή αιτιολογία, η οποία όμως δεν είναι απαραίτητο να εμφαίνεται εξ ολοκλήρου στο κείμενο της προσβαλλόμενης απόφασης, αλλά μπορεί να συμπληρώνεται από τα στοιχεία του φακέλου, όπως διαπιστώνω συμβαίνει και στη παρούσα (Δημοκρατία ν. Χατζηγεωργίου (1994) 3 Α.Α.Δ. 574).
Ακόμα, διαπιστώνω ότι, ο αιτητής ενώ γνώριζε πως το καθεστώς προσωρινής παραμονής που του δόθηκε είναι παρελκόμενο της προσωρινής προστασίας την οποία δικαιούται η σύζυγος του ως Ουκρανή υπήκοος και αυτή παρέμεινε στην Κύπρο μόλις μερικές ημέρες, εντούτοις ο ίδιος ουδέν έπραξε όσον αφορά την διευθέτηση της νόμιμης παραμονής του στη Δημοκρατία, αφότου υπέβαλε στις 19/04/2023 αίτηση για προσωρινή προστασία η οποία του δόθηκε μέχρι 4/03/2024, με αυτόματη ανανέωση για ένα έτος, μέχρι που ανακλήθηκε στις 13/11/2024.
Καταλήγοντας, όσον αφορά τους ισχυρισμούς του αιτητή και τη θέση ότι δεν τηρήθηκε η αρχή της αναγκαιότητας και αναλογικότητας κατά την έκδοση του διατάγματος κράτησης, διαπιστώνω ότι αναγράφεται ξεκάθαρα στην διοικητική πράξη πως λόγω του γεγονότος ότι ο αιτητής δεν συναινεί στον επαναπατρισμό του, υπήρχε πιθανότητα διαφυγής του, συνεπώς δεν υπήρχε περιθώριο εναλλακτικών κράτησης μέτρων. Η ορθότητα αυτής της απόφασης επιβεβαιώνεται και από το σύνολο των προσωπικών περιστάσεων του αιτητή ως εξάγονται από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου. Συνεπώς και αυτός ο ισχυρισμός απορρίπτεται ως αβάσιμος.
Τέλος, ενόψει των όσων έχω προαναφέρει, κρίνω πως η προσβαλλόμενη απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση με την οποία ο αιτητής κηρύχθηκε ως απαγορευμένος μετανάστης και τα διατάγματα κράτησης και απέλασης ημερομηνίας 21/11/2024 είναι ορθά και νόμιμα.
Η παρούσα προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται, με έξοδα ύψους 1800 Ευρώ υπέρ των Καθ’ ων η Αίτηση και εναντίον του αιτητή.
Λ. Ν. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΔΔΔ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο