ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
3 Ιουλίου 2025
[ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.Δ.Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ AΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Υπόθεση αρ. 408/2025
A. B. από το Πακιστάν
Αιτητής,
v.
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω
Διευθύντριας Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης του Υφυπουργείου Μετανάστευσης και Διεθνούς Προστασίας
Καθ' ων η αίτηση.
____________________________________________________
Παναγιώτης Πιερίδη, Δικηγόρος για τον Αιτητή.
Μαρίνα Φιλίππου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.Δ.Δ.: Με την παρούσα Προσφυγή, ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 26/03/2025 με την οποία κηρύχθηκε ως απαγορευμένος μετανάστης και εκδόθηκαν εναντίον του διατάγματα κράτησης και απέλασης ίδιας ημερομηνίας.
Τα γεγονότα της υπόθεσης προκύπτουν από το περιεχόμενο των ενώπιον του Δικαστηρίου διοικητικών φακέλων, εν πολλοίς καταγράφονται στην Ένσταση των Καθ' ων η αίτηση και συνοψίζονται στα εξής.
Ο αιτητής, υπήκοος Πακιστάν με ημερομηνία γέννησης 09/08/1986, αφίχθηκε στο έδαφος της Δημοκρατίας με άδεια εισόδου με σκοπό να φοιτήσει σε ιδιωτικό κολλέγιο. Μέχρι τις 31/01/2019 κατείχε άδεια παραμονής ως φοιτητής, οποία ανανεωνόταν διαδοχικά, ενώ σε μεταγενέστερο στάδιο το κολλέγιο ενημέρωσε τους Καθ' ων η αίτηση ότι ο αλλοδαπός αποβλήθηκε λόγω μη παρακολούθησης των μαθημάτων. Στις 14/02/2019 υπέβαλε αίτηση ασύλου, η οποία αποσύρθηκε σιωπηρά στις 20/08/2019 καθότι στις 07/06/2019 είχε τελέσει γάμο με Ρουμάνα υπήκοο και είχε υποβάλλει αίτηση για να του παραχωρηθεί άδεια παραμονής ως σύζυγος ευρωπαίας πολίτιδας. Η αίτηση του απορρίφθηκε λόγω μη προσκόμισης των ζητηθέντων εγγράφων και κλήθηκε να αναχωρήσει από τη Δημοκρατία, κάτι που δεν έπραξε με αποτέλεσμα τα στοιχεία του να καταχωρηθούν στον κατάλογο αναζητούμενων προσώπων στις 28/12/2021.
Ως σχετική βεβαίωση των εργοδοτών του η οποία εντοπίζεται στο διοικητικό φάκελο (Ερυθρά 101 και 137), ο αιτητής διέμενε σε συγκεκριμένη διεύθυνση στη κοινότητα Αγρού και εργαζόταν στο Ξενοδοχείο Ρόδον από 21/01/2020 μέχρι 18/07/2024, οπότε το Γραφείο Εργασίας ενημέρωσε ότι πλέον δεν μπορούσε να εργάζεται επειδή είχε αλλάξει το καθεστώς διαμονής του.
Στις 15/06/2023, μέσω δικηγόρου, ζήτησε να αφαιρεθούν τα στοιχεία του από τον κατάλογο αναζητούμενων προσώπων, αίτημα το οποίο απορρίφθηκε στις 7/08/2023 και κλήθηκε να αναχωρήσει από τη Δημοκρατία. Ο αιτητής δεν συμμορφώθηκε αλλά στις 25/07/2024, μέσω άλλου δικηγόρου, ζήτησε να του δοθεί κατ' εξαίρεση άδεια παραμονής ως επισκέπτης για να τελέσει γάμο με ομοεθνή του αναγνωρισμένη πρόσφυγα, με την οποία απέκτησε δύο ανήλικα τέκνα με ημερομηνίας γέννησης 27/5/2017 και 12/09/2023. Σημειώνεται ότι, εντός του φακέλου εντοπίζεται πιστοποιητικό εξέτασης γενετικού υλικού όπου το Ινστιτούτο Γενετικής Κύπρου το οποίο επιβεβαιώνει ότι ο αιτητής είναι ο βιολογικός πατέρας των δύο τέκνων της συμπατριώτισσας του και το οποίο απεστάλη στους Καθ’ ων η αίτηση με επιστολή του δικηγόρου του αιτητή. Αποτελεί παραδεκτό γεγονός ότι, η εξέταση του εν λόγω αιτήματος εκκρεμεί.
Στις 28/02/2025 ο αιτητής συνελήφθη για το αδίκημα της παράνομης παραμονής από 29/01/2022 τη Δημοκρατία και με εισήγηση της Αστυνομίας εκδόθηκαν διατάγματα κράτησης και απέλασης στις 01/03/2025. Ο αιτητής με την προσφυγή αρ. 277/2025 ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου προσέβαλε τη νομιμότητα των διαταγμάτων ημερομηνίας 1/03/2025. Εκκρεμούσης της δικαστικής διαδικασίας, στις 26/03/2025 τα εν λόγω διατάγματα κράτησης και απέλασης ακυρώθηκαν από την Διευθύντρια ώστε να εξεταστεί και επιβεβαιωθεί η σχέση του αιτητή με τα ανήλικα τέκνα και τη μητέρα τους. Την ίδια ημέρα εκδόθηκαν πανομοιότυπα με τα προηγούμενα διατάγματα τα οποία προσβάλλονται με τη παρούσα προσφυγή.
Ο αιτητής, μέσω του δικηγόρου του, προβάλλει σειρά λόγων ακύρωσης των προσβαλλόμενων διαταγμάτων. Πρωτίστως ισχυρίζεται, έλλειψη δέουσας έρευνας και/ή ορθής αξιολόγησης των γεγονότων, ύπαρξη πλάνης περί τα πράγματα και πλάνη περί το νόμο. Ειδικότερα, με επίκληση του διοικητικού φακέλου, προβάλει ότι εσφαλμένα εκδόθηκε το διάταγμα κράτησης στη βάση του άρθρου 18ΠΣΤ(1)(α) δηλ. στην ύπαρξη κινδύνου διαφυγής, ως η αναγραφόμενη αιτιολογία επί του διατάγματος. Σχετικά υποδεικνύει ότι, όσον αφορά τη διεύθυνση διαμονής του αιτητή αυτή ήταν δηλωμένη στο σύστημα του Τμήματος Μετανάστευσης και στο φάκελο του αιτητή υπάρχουν επιστολές και άλλα στοιχεία ότι αυτός συμβιώνει με τη μητέρα των παιδιών του σε σταθερή διεύθυνση (Ερυθρά 138, 139, 149). Επίσης τονίζεται ότι, από μόνος του παρουσιάστηκε στις αρχές και συγκεκριμένα στον Κεντρικό Αστυνομικό Σταθμό Λευκωσίας για να δηλώσει απώλεια εγγράφων, οπότε από τη συμπεριφορά του δεν μπορεί να εξαχθεί συμπέρασμα ότι ο αιτητής κρύβεται από τις αρχές και ότι έχει σκοπό να διαφύγει. Συνεπώς υποδεικνύει, δεν τηρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 18ΟΔ για ύπαρξη κινδύνου διαφυγής, ενώ στην περίπτωση του αιτητή δεν έχει εξεταστεί η εφαρμογή εναλλακτικών της κράτησης μέτρων και δεν εφαρμόστηκε η αρχή της αναγκαιότητας και της αναλογικότητας. Από τα γεγονότα προκύπτει, υποστηρίζει, ότι ουδέποτε ο αιτητής επέδειξε πρόθεση να εξαφανιστεί εντός του εδάφους της Δημοκρατίας και να παραμείνει παράνομος, αλλά αντίθετα ανέμενε την απόφαση στο αίτημα του για εξασφάλιση άδειας παραμονής ως επισκέπτη, ούτως ώστε να τελέσει γάμο με τη μητέρα των δύο τέκνων του και να αποκτήσει καθεστώς νόμιμης παραμονής ως σύζυγος αναγνωρισμένης πολιτικής πρόσφυγα που ήταν το πρόσωπο αυτό.
Ακόμα προβάλει ότι, η Διευθύντρια η οποία εξέδωσε τα προσβαλλόμενα διατάγματα, ενήργησε χωρίς να διεξάγει τη δέουσα έρευνα και έχοντας πλάνη περί τα πράγματα. Αυτό αφού, προ της έκδοσης των επίδικων διαταγμάτων δεν προηγήθηκε η ετοιμασία έκθεσης - εισήγησης ή άλλου έγγραφου που να δηλώνει την οποιαδήποτε επεξεργασία/αξιολόγηση της εισήγησης της ΥΑΜ Λευκωσίας για κράτηση και απέλαση (Ερυθρό 186) από λειτουργό του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης και/ή του προσώπου που αποφάσισε την κράτηση, ενώ τονίζεται πως, από την εν λόγω επιστολή εισήγησης της ΥΑΜ Λευκωσίας παραλείπονται να αναφερθούν τα διαβήματα στα οποία προέβη ο αιτητής για τη νομιμοποίηση της παραμονής του, και προπαντός η ύπαρξη οικογένειας και συγκεκριμένα η ύπαρξη δύο ανήλικων τέκνων τα οποία διέμεναν μαζί με τον αιτητή και τη μητέρα τους. Δεδομένης της έκδοσης των νέων επίδικων διαταγμάτων με την ίδια δικαιολογία, την ίδια μέρα που ακυρώθηκαν τα παλαιά διατάγματα, και ενώ εκκρεμούσε δικαστική διαδικασία για ακύρωση τους, ο αιτητής υποστηρίζει ότι, η διοίκηση ενήργησε με τρόπο ασυνεπή, αντιφατικό ή κακόπιστο απέναντι στο διοικούμενο (άρθρο 51(1) του νόμου 158(I)/1999) ταλαιπωρώντας τον αιτητή και επιμηκύνοντας τον χρόνο κράτησης του.
Αντιθέτως, η θέση η οποία προβάλλεται από τους Καθ' ων η αίτηση είναι πως, οι ισχυρισμοί του αιτητή θα πρέπει να απορριφθούν από το Δικαστήριο στο σύνολο τους αφού η διοικητική πράξη θεωρείται νόμιμη, βάσει της αρχής του τεκμηρίου της νομιμότητας και της κανονικότητας, ενώ το βάρος απόδειξης των λόγων ακυρότητας το έχει ο ίδιος ο αιτητής χωρίς να επιτυγχάνει κάτι τέτοιο. Αφού υποδεικνύει ότι, οποιοιδήποτε ισχυρισμοί γεγονότων εκτίθενται από τους δικηγόρους του αιτητή και οι οποίοι δεν συνάδουν με το περιεχόμενο του σχετικού διοικητικού φακέλου και/ή δεν περιέχονται στο διοικητικό φάκελο θα πρέπει να αγνοηθούν, τονίζει ότι τα επίδικα θέματα προσδιορίζονται από τη δικογραφία και ότι η προφορική ή γραπτή αγόρευση δεν αποτελεί δικόγραφο, ούτε αποδεικτικό μέσο.
Σε κάθε περίπτωση υποβάλλει ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις λήφθηκαν νόμιμα, κατ' ορθήν ενάσκηση των εξουσιών που παρέχει στους Καθ' ων η Αίτηση η οικεία νομοθεσία (ΚΕΦ. 105) και ουδεμία κατάχρηση εξουσίας έχει συντελεστεί. Ακόμα, υποστηρίζει η δικηγόρος των Καθ’ ών η αίτηση ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις λήφθηκαν κατόπιν δέουσας έρευνας, ενώ ουδεμία πλάνη εμφιλοχώρησε κατά τη λήψη αυτών. Εντούτοις, ενώ μέσω της αγόρευσης της επαναλαμβάνει τα γεγονότα της Ένστασης των Καθ' ων η Αίτηση και συγκεκριμένα ότι, στις 26/03/2025 τα προηγούμενα διατάγματα κράτησης και απέλασης ακυρώθηκαν ούτως ώστε να εκδοθούν άλλα μετά που θα λαμβάνετο υπόψη η ύπαρξη των δύο ανηλικών, ουδόλως απαντά στο τι μεσολάβησε την ίδια μόλις ημέρα ούτως ώστε να εκδοθούν εκ νέου πανομοιότυπα διατάγματα κράτησης και απέλασης, με το τελευταίο μάλιστα να αναστέλλεται μέχρι να αξιολογηθεί η σχέση του αιτητή με τα δύο ανήλικα πρόσωπα.
Η προβαλλόμενη μη διεξαγωγή δέουσας έρευνας εκ μέρους της διοίκησης, ως προς τις προσωπικές περιστάσεις του αιτητή, αλλά και τι μεσολάβησε της ακύρωσης των διαταγμάτων ημερ. 1/3/2025 και της έκδοση των επίδικων αυθημερόν, στις 26/3/2025, αποτελεί το ουσιαστικό ζήτημα, το οποίο και θα εξετάσω αμέσως μετά.
Τα ουσιώδη γεγονότα της υπόθεση δεν επιδέχονται αμφισβήτησης και καταγράφονται ανωτέρω. Μελετώντας και συγκρίνοντας τα διατάγματα ημερ. 1/3/2025 με αυτά ημερ. 26/3/2025, επιβεβαιώνω τη θέση του αιτητή ότι είναι πανομοιότυπα. Από την ακύρωση των πρώτων μέχρι την έκδοση των νέων – επίδικων, δεν εντοπίζω να μεσολάβησαν οιαδήποτε γεγονότα τα οποία να δικαιολογούν την έκδοση τους, την ίδια ημέρα. Εντοπίζεται ότι στάλθηκε μία επιστολή προς τις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας (Ερ. 191) ωστόσο τα επίδικα διατάγματα εκδόθηκαν προτού ληφθεί απάντηση στην επιστολή. Συνεπώς, εκ του περιεχομένου του διοικητικού φακέλου προκύπτει ότι, μετά την ακύρωση των διαταγμάτων ημερ. 1/03/2025 οι Καθ’ών η αίτηση δεν προέβησαν σε περαιτέρω εξέταση του θέματος της οικογενειακής κατάστασης του αιτητή, όπως όφειλαν. Η Διευθύντριά του Τμήματος Μετανάστευσης, αποφάσισε στις 26/03/2025 την ακύρωση των προσβαλλόμενων διαταγμάτων κράτησης και απέλασης τα οποία και εκδόθηκαν 01/03/2025 ενώ εκκρεμούσε δικαστική διαδικασία για ακύρωση τους με την προσφυγή 277/2025. Την ίδια ημέρα εξέδωσε τα επίδικα διατάγματα με την ίδια ακριβώς αιτιολογία. Όπως καταγράφεται ρητώς στη σημείωση της Διευθύντριας επί του διατάγματος ημερ. 1/3/2025, αποφασίστηκε «Ακύρωση διαταγμάτων κράτησης και απέλασης εν αναμονή απόψεις από ΥΚΕ, σύμφωνα με σημείωμα της λειτουργού Μ. Χριστοφόρου. (υπογραφή) Μ. Αδαμίδου 26 ΜΑΡΤΙΟΥ 2025»
Ωστόσο, πουθενά στο διοικητικό φάκελο φαίνονται αυτές οι απόψεις από τις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας οι οποίες αναμένονταν από τη Διευθύντριά του Τμήματος Μετανάστευσης και οδήγησαν στην ακύρωση στις 26/03/2025 των προσβαλλόμενων διαταγμάτων κράτησης και απέλασης ημερ. 01/03/2025 και κυρίως δικαιολογούσαν την έκδοση αυθημερόν των νέων, πανομοιότυπων, διαταγμάτων ενάντια στον αιτητή. Το παρόν Δικαστήριο διαπιστώνει ότι, στην παρούσα υπόθεση τα διατάγματα ημερ. 1/3/2025 ακυρώθηκαν για τον συγκεκριμένο λόγο που καταγράφεται ανωτέρω και εκδόθηκαν αυθημερόν νέα χωρίς να προκύψουν νέα γεγονότα και χωρίς να διεξαχθεί οποιαδήποτε έρευνα και/ή επεξεργασία γεγονότων. Συνεπώς, η διαπίστωση των Καθ' ων η Αίτηση, ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο δεν υπήρχε η νομική βάση για την έκδοση των εν λόγω διαταγμάτων και συνεπώς οι διοικητικές πράξεις 01/03/2025 δεν είχαν ληφθεί ορθά και νόμιμα μετά από σωστή ενάσκηση των εξουσιών που δίνει ο νόμος στους Καθ' ων η αίτηση και οδήγησαν στην ακύρωση τους, παραμένει και κατά το χρόνο έκδοσης των ενώπιον του Δικαστηρίου προσβαλλόμενων διαταγμάτων, την ίδια πάντα μέρα.
Το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου της υπόθεσης, επιβεβαιώνει τη θέση του δικηγόρου του αιτητή ότι, ενώ η διοίκηση προχώρησε στην ακύρωση των προβαλλόμενων Διαταγμάτων Κράτησης και Απέλασης, καθώς αυτά, ως γίνεται παραδεκτό, εκδόθηκαν χωρίς να αναμένουν τις απόψεις των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας, προχώρησαν στην έκδοση των νέων χωρίς να τεθούν ενώπιον τους αυτές οι απόψεις. Προκύπτει εν προκειμένω ότι, οι Καθ' ων η Αίτηση εξέδωσαν τις προσβαλλόμενες αποφάσεις, ενεργώντας υπό πραγματική πλάνη, χωρίς να διεξάγουν τη δέουσα έρευνα και να προβούν στην ενδεδειγμένη εξατομικευμένη αξιολόγηση της υποκειμενικής συμπεριφοράς του αιτητή. Κρίνω ότι, μέσω του διοικητικού φακέλου, δεν τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου τα συγκεκριμένα και απαραίτητα στοιχεία, επιδεκτικά δικαστικής εκτίμησης, τα οποία ακριβώς επιτρέπουν τη διενέργεια του δικαστικού ελέγχου, ως η ημεδαπή νομολογία πάγια και διαχρονικά απαιτεί (Μιχαλάκης Κωνσταντινίδης ν. Δημοκρατίας (1967) 3 Α.Α.Δ. 7, Στέφανος Φράγκου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 270, Χρίστος Πετρώνδας ν. Δημοκρατίας (1969) 3 Α.Α.Δ. 214 και Παπαγεωργίου ν. Δημοκρατίας (1984) 3 Α.Α.Δ. 1348).
Στην απόφαση του παρόντος δικαστηρίου στην Υπόθεση 693/2024(Κ), T. S., v. Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω, Διευθυντή Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, ημερομηνίας 4 Ιουνίου, 2024 κατέγραψα τα εξής σχετικά:
«Δεδομένου ότι δεν εξετάστηκε η άμεση μετά τη σύλληψη του αιτητή πληροφόρηση του Αιτητή προς τη διοίκηση ότι έχει νεογέννητο τέκνο και κατ΄επέκταση τα βέλτιστα συμφέροντα του παιδιού του και η οικογενειακή ζωή, με τη συνδρομή των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας θα συμφωνήσω με τη θέση του δικηγόρου του ότι οι Καθ΄ων η Αίτηση έχουν παραβιάσει τον περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμο και την Οδηγία 2008/115/ΕΚ. Εν προκειμένω η Καθ' ης η Αίτηση εξέδωσε τις προσβαλλόμενες αποφάσεις, ενεργώντας υπό ουσιώδη νομική και πραγματική πλάνη, χωρίς να εφαρμόσει τις πρόνοιες του Άρθρου 18ΟΖ του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου, Κεφ. 105.
Σχετική είναι και η απόφαση της αδελφής δικαστού Ε.Μιχαήλ, ΔΔΔ στην Υπόθεση αρ. 2278/22(Κ)(iJ) M.V.R. ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 1.2.2023 η οποία κατέληξε ως εξής:
«Πρόσθετα, είναι ορθή η εισήγηση του αιτητή ότι δεν φαίνεται να ερευνήθηκε ούτε κατά πόσο εφαρμόζεται η αρχή της μη επαναπροώθησης ως αυτή προνοείται στο Άρθρο 18ΟΖ: «Κατά την εφαρμογή των άρθρων 18ΟΔ μέχρι 18ΠΘ, ο Ανώτερος Λειτουργός Μετανάστευσης τηρεί την αρχή της μη επαναπροώθησης και λαμβάνει δεόντως υπόψη - (α) τα βέλτιστα συμφέροντα του παιδιού, και (β) την οικογενειακή ζωή, με τη συνδρομή των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας, και (γ) την κατάσταση της υγείας του συγκεκριμένου υπηκόου τρίτης χώρας, στη βάση έκθεσης του Τμήματος Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας.» Είχαν τεθεί ζητήματα που εμπίπτουν στην παράγραφο (γ) πιο πάνω υπόψη της καθ' ης η αίτηση αλλά επειδή ακριβώς, υπό πλάνη δεν ολοκλήρωσε η καθ' ης η αίτηση την εξέταση του αιτήματος που βρισκόταν σε εκκρεμότητα και αφορούσε στην νομιμοποίηση της παραμονής του, δεν έγινε ούτε σε σχέση με αυτό το θέμα η δέουσα έρευνα. Οι πιο πάνω διαπιστώσεις οδηγούν σε επιτυχία της προσφυγής και ακύρωση των προσβαλλόμενων αποφάσεων με έξοδα €2000 πλέον Φ.Π.Α. υπέρ του αιτητή και εναντίον της καθ' ης η αίτηση.»
Σχετικά με την πιο πάνω διαπίστωση μου θα σχολιάσω και τη θέση του Αιτητή ότι, οι προσβαλλόμενες διοικητικές πράξεις αποτελούν προϊόν έλλειψης δέουσας έρευνας, πλάνης περί τα πράγματα και τον νόμο και παράλειψης άσκησης ή κακής άσκησης της διακριτικής ευχέρειας της Καθ' ης η αίτηση και των γενικών αρχών του διοικητικού δικαίου. Όσον αφορά, στο θέμα της δέουσας έρευνας, πηγή πληροφόρησης της διοίκησης αλλά και στη συνέχεια του Δικαστηρίου και υλικό για την οποιαδήποτε επιχειρηματολογία αποτελεί ο φάκελος και το μαρτυρικό υλικό που είχε ενώπιον του το διοικητικό όργανο κατά τον ουσιώδη χρόνο λήψης της επίδικης απόφασης (βλ. ΡΟΥΣΟΣ v. ΙΩΑΝΝΙΔΗ Κ.Α. (1999) 3 Α.Α.Δ. 549 και ΡΑΦΤΗ Κ.Α. v. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (2003) 3 Α.Α.Δ. 335). Ωστόσο, όπως έχω καταγράψει ανωτέρω στα γεγονότα της υπόθεσης, προκύπτει από τα έγγραφα του διοικητικού φακέλου ότι ο Αιτητής, στα πλαίσια της συνέντευξης η οποία ελήφθη από αυτόν αμέσως μετά τη σύλληψη του την 1/05/2024 και πριν την έκδοση των προσβαλλόμενων διαταγμάτων,
προέβαλε την ύπαρξη του νεογέννητου τέκνου του. Όπως εν προκειμένω διαπιστώνεται από το φάκελο της παρούσας υπόθεσης, όταν εκδοθήκαν τα διατάγματα δεν λήφθηκαν υπόψη τα προβλεπόμενα στο άρθρο 18ΟΖ του ΚΕΦ. 105, ήτοι τα βέλτιστα συμφέροντα του παιδιού, η οικογενειακή ζωή του Αιτητή και ούτε ζητήθηκε
η προβλεπόμενη συνδρομή των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας. Στην εξεταζόμενη περίπτωση η διοίκηση δεν πραγματοποίησε την οφειλόμενη έρευνα για τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή και δεν λειτούργησε ως όφειλε συμφώνως των αρχών της χρηστής διοίκησης. Αντίθετα, παρόλο που ο Αιτητής ενημέρωσε, τουλάχιστον σε μια περίπτωση η οποία καταγράφεται από τους Καθ' ων η Αίτηση, για το γεγονός ότι είναι πατέρας νεογέννητου τέκνου, η διοίκηση κώφευσε και δεν εξέτασε τον ισχυρισμό του Αιτητή. Όπως επανειλημμένα έχει λεχθεί από τη νομολογία, το δικαίωμα μιας χώρας να ρυθμίζει την είσοδο και παραμονή αλλοδαπών στο έδαφος της αποτελεί σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο έκφραση της κυριαρχίας της. Η διακριτική αυτή εξουσία περιορίζεται μόνο από την υποχρέωση της διοίκησης να εξετάζει την κάθε περίπτωση με καλή πίστη και εφόσον η ευχέρεια αυτή ασκείται στα πλαίσια αυτά, οπότε το Δικαστήριο δεν έχει περιθώρια αμφισβήτησης της απόφασης (Βλ. Ήρωα ν. Δημοκρατίας (2005) 3 Α.Α.Δ. 307, Slavova v. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 1272/2000, ημερομηνίας 18/4/2002, Moyo and another v. Republic (1988) 3 C.L.R. 1203, Amanda Marga Ltd v. Republic (1985) 3 C.L.R.2583) και (Suleiman v. Republic
(1987) 3 C.L.R. 226).
Εν προκειμένω, διαπιστώνω ότι, οι προσβαλλόμενες αποφάσεις δεν λήφθηκαν με ορθή άσκηση της εξουσίας από τους Καθ' ων η Αίτηση και με πλήρη εφαρμογή των αρχών της χρηστής διοίκησης. Με βάση δε τα όσα έχουν προεκτεθεί, κρίνω ότι έχουν έρεισμα και οι ισχυρισμοί περί πλάνης και υπέρβασης εξουσίας εκ μέρους της Διοίκησης. Αντίθετα, επαναλαμβάνω, κρίνω ότι η επίδικη απόφαση δεν λήφθηκε κατ' ορθή εφαρμογή των επιταγών τη νομοθεσίας, δηλαδή κατόπιν της απαιτούμενης εξατομίκευσης της περίπτωσης του Αιτητή, αλλά και κατ' ορθή ενάσκηση της διακριτικής εξουσίας των Καθ' ων η Αίτηση. Με τούτα ως δεδομένα, καταλήγοντας, θεωρώ ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις θα πρέπει να τύχουν ακύρωσης.»
Αντίστοιχες διαπιστώσεις κάνω και για την παρούσα υπόθεση.
Περαιτέρω, ως προς τη μη διεξαγωγή της δέουσα έρευνας εκ μέρους της διοίκησης, διαπιστώνω ότι επιβεβαιώνεται και ο έτερος ισχυρισμός ο οποίος προβάλλεται από τον κ. Πιερίδη, όσον αφορά δηλαδή την εξέταση εναλλακτικών μέτρων της κράτησης του πελάτη του. Όπως επιβεβαιώνεται από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου, ο αιτητής διέμενε σε συγκεκριμένη διεύθυνση μαζί με τα δύο του τέκνα και τη βιολογική τους μητέρα, εν αναμονή της απάντησης στο αίτημα του να του δοθεί κατ' εξαίρεση άδεια παραμονής ως επισκέπτης για να τελέσει γάμο με τη συγκεκριμένη ομοεθνή του η οποία είναι κάτοχος καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Ακόμα, όπως καταγράφεται ρητά στην επιστολή της ΥΑΜ ημερ. 22/02/2025 η οποία εισηγείται την έκδοση των αρχικών διαταγμάτων, ο ίδιος αυτοβούλως εμφανίστηκε στο αστυνομικό τμήμα όπου και συνελήφθη, με σκοπό να δηλώσει την απώλεια της ταυτότητας του. Συνεπώς, υπό αυτές τις συνθήκες, η διαπίστωση των Καθ' ων η αίτηση περί κινδύνου διαφυγής του αιτητή δεν επιβεβαιώνεται.
Για τους πιο πάνω λόγους, τα προσβαλλόμενα διατάγματα κράτησης και απέλασης κρίνονται ως αποτέλεσμα μη δέουσας έρευνας εκ μέρους της διοίκησης αναφορικά με τις προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις του αιτητή και η έκδοση αυτών δεν φαίνεται να λήφθηκε κατ' ορθή εφαρμογή των επιταγών τη νομοθεσίας, δηλαδή κατόπιν της απαιτούμενης εξατομίκευσης της περίπτωσης, αλλά και κατ' ορθή ενάσκηση της διακριτικής εξουσίας των Καθ' ων η Αίτηση και συνεπώς άκυρα.
Ωστόσο, η ακύρωση των διαταγμάτων για τον συγκεκριμένο λόγο δεν συνεπάγεται και ανατροπή της νομιμότητας της κήρυξης του αιτητή ως παράνομου μετανάστη «καθότι παρέμεινε παράνομα στη Δημοκρατία από 29/01/2022, μετά που απορρίφθηκε η αίτηση του για άδεια παραμονής από το Τμήμα Μετανάστευσης και παρήλθε η προθεσμία αναχώρησης του από τη Δημοκρατία». Ακριβώς, εξετάζοντας το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με τους Καθ' ων η αίτηση ότι, η διαπίστωση της διοίκησης ότι ο αιτητής παρέμενα παράνομα στο έδαφος της Δημοκρατίας είναι ορθή, αφού εν τω μεταξύ ουδεμία αλλαγή του καθεστώτος διαμονής του μεσολάβησε έκτοτε.
Συνοψίζοντας τα πιο πάνω, κρίνω ότι, η προσφυγή επιτυγχάνει εν μέρει ως προς τις θεραπείες (β) και (γ). Τα προσβαλλόμενα διατάγματα εκδοθέντα από την Διευθύντριας Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης ημερομηνίας 26/03/2025 ακυρώνονται. Αντίθετα, η θεραπεία (α) της προσφυγής, με την οποία ο Αιτητής προσβάλλει την απόφαση με την οποία αυτός κρίθηκε ως παράνομος μετανάστης, απορρίπτεται.
Επιδικάζονται €1000 έξοδα πλέον Φ.Π.Α. υπέρ του Αιτητή και εναντίον των Καθ' ων η αίτηση.
Λ. Ν. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΔΔΔ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο