ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
Υπόθεση Αρ. 396/2021
1 Αυγούστου, 2025
[Φ. ΚΑΜΕΝΟΣ, ΔΔΔ.]
Επί τοις αφορώσι το Άρθρο 146 του Συντάγματος
Μ.Π.,
Αιτητής
Και
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω του
Υπουργού Εργασίας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων
Καθ' ων η Αίτηση
.........
Μαρία Πιερή, Δικηγόρος για Αιτητή
Τατιάνα Ιακωβίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας για τους Καθ' ων η αίτηση
ΑΠΟΦΑΣΗ
Φ. Καμένος, ΔΔΔ.: Στις 20.12.2018, ο Αιτητής, τότε περί των 55 ετών, υπέβαλε αίτηση για σύνταξη ανικανότητας.
Το ιατρικό συμβούλιο, το οποίο τον εξέτασε γνωμάτευσε ότι ήταν ικανός για εργασία και ο Διευθυντής των Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων (εφεξής ο «Διευθυντής»), υιοθετώντας τη γνωμάτευση του ιατρικού συμβουλίου απέρριψε την αίτηση για παροχή σύνταξης ανικανότητας και ο Αιτητής ενημερώθηκε με επιστολή ημερομηνίας 27.03.2019.
Ο Αιτητής υπέβαλε Ιεραρχική Προσφυγή προς την Υπουργό Εργασίας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (εφεξής η «Υπουργός») κατά της απόφασης του Διευθυντή ζητώντας επανεξέταση από Δευτεροβάθμιο Ιατρικό Συμβούλιο (στο εξής «ΔΙΣ»). Ο Αιτητής κλήθηκε στο ΔΙΣ στις 27.07.2020. Στο έγγραφο, το οποίο συνέταξε το ΔΙΣ με τίτλο «Εμπιστευτική Ιατρική Έκθεση για Σύνταξη Ανικανότητας» (Παράρτημα 3 σε Ένσταση) ημερ. 27.07.2020 στη Σελ. 11 (Ερ. 28) στο σημείο 10 «Αιτιολόγηση της Απόφασης», το ΔΙΣ ανέφερε:
«Ιστορικό Επιληψίας από παιδικής ηλικίας. Σύμφωνα με την αναφορά του θεράποντα ιατρού υπάρχει καλός έλεγχος κρίσεων (1 φορά το δίμηνο)/ Ικανός για εργασία».
Ως εκ τούτου, κρίνοντας τον Αιτητή ως ικανό για εργασία, η εισήγηση του ΔΙΣ προς την Υπουργό ήταν η απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής του Αιτητή. Η Υπουργός, υιοθετώντας την εισήγηση του ΔΙΣ, απέρριψε την Ιεραρχική Προσφυγή του και ο Αιτητής ενημερώθηκε με επιστολή ημερ. 26.02.2021, απόφαση, την οποία ο Αιτητής προσβάλλει με την παρούσα.
Με τη αγόρευση της ευπαίδευτης συνηγόρου του, ο Αιτητής εγείρει ως λόγους ακύρωσης ότι η προσβαλλόμενη είναι προϊόν πλάνης, πλημμελούς έρευνας και αιτιολογίας και ότι παραβιάζει την αρχή της χρηστής διοίκησης και καλής πίστης, ισχυρισμούς τους οποίους, με τη δική της αγόρευση, απορρίπτει η ευπαίδευτη συνήγορος των Καθ’ ων η αίτηση.
Εξέτασα τις εκατέρωθεν θέσεις σε συνάρτηση και με το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου και καταλήγω στα ακόλουθα:
Ως αναφέρθηκε πιο πάνω, η αιτιολόγηση της εισήγησης του ΔΙΣ ήταν η ακόλουθη:
«Ιστορικό Επιληψίας από παιδικής ηλικίας. Σύμφωνα με την αναφορά του θεράποντα ιατρού υπάρχει καλός έλεγχος κρίσεων (1 φορά το δίμηνο)/ Ικανός για εργασία».
Ουσιαστικά, το ΔΙΣ ανέφερε προς αιτιολόγηση της κρίσης του περί της ικανότητας του Αιτητή για εργασία ότι στηρίχθηκε στην αναφορά του θεράποντος ιατρού ότι υπάρχει καλός έλεγχος κρίσεων του Αιτητή και ότι (προφανώς) οι εν λόγω κρίσεις συμβαίνουν 1 φορά το δίμηνο.
Όμως, οι εν λόγω καταγραφές δεν φαίνεται να υποστηρίζονται από οποιοδήποτε έγγραφο, από αυτά που οι Καθ’ ων η αίτηση παραπέμπουν στην ένστασή τους ούτε από τον διοικητικό φάκελο. Δεν παραπέμπομαι ούτε προκύπτει από τα ενώπιόν μου έγγραφα που συνοδεύαν την επίδικη αίτηση του Αιτητή, ότι ο θεράπων ιατρός του Αιτητή είχε αναφέρει οτιδήποτε περί καλού ελέγχου κρίσεων ή ότι αυτές συμβαίνουν 1 φορά το δίμηνο. Αντιθέτως, στο έγγραφο-Παράρτημα 3 σε Αίτηση Ακυρώσεως (το οποίο στον διοικητικό φάκελο που κατατέθηκε ως Τεκμήριο 1 στη διαδικασία, βρίσκεται στα Ερ. 57-54), ήτοι την «Ιατρική Έκθεση Αναφορικά με Αίτηση για παροχή Σύμφωνα με τον περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμο» ημερ. 23.10.2018, την οποία συνέταξε ο θεράπων ιατρός-νευρολόγος του Αιτητή από το Ινστιτούτο Νευρολογίας και Γενετικής, καταλήγει με τις διαπιστώσεις (σημεία 6.1-6.3 στη σελ. 3 του Παραρτήματος 3 της Αίτησης Ακυρώσεως ή ερ. 55 του Τεκμηρίου 1) ότι ο Αιτητής σήμερα είναι ανίκανος για εξάσκηση του επαγγέλματος του, ότι προβλέπει ότι ο Αιτητής θα παραμείνει μόνιμα ανίκανος για άσκηση του επαγγέλματος, ότι δεν μπορεί να εργάζεται με μερική απασχόληση στο εν λόγω επάγγελμα και ότι δεν μπορεί να εκτελεί προσαρμοσμένη εργασία με πλήρες ωράριο στο επάγγελμα του. Ουδεμία αναφορά γίνεται εκεί ότι «υπάρχει καλός έλεγχος κρίσεων (1 φορά το δίμηνο)», αλλά στο σημείο 7 (σελ. 3 Παραρτήματος 3 Αίτησης Ακυρώσεως ή Ερ. 55 Τεκμηρίου 1) ως βασικοί ιατρικοί λόγοι σε συσχετισμό της πάθησης με το επάγγελμα που αιτιολογούν την παραπομπή σε ιατροσυμβούλιο καταγράφονται οι «Επιληπτικές κρίσεις».
Δεδομένων των πιο πάνω αλλά και της μη παραπομπής από τους Καθ’ ων η αίτηση σε οποιοδήποτε έγγραφο, το οποίο να αναφέρει τα πιο πάνω, τα οποία απετέλεσαν μέρος της αιτιολογίας της εισήγησης του ΔΙΣ, και κατ’ επέκταση της προσβαλλόμενης που την υιοθέτησε, θεωρώ βάσιμους τους ισχυρισμούς περί πλάνης, πλημμελούς έρευνας και αιτιολογίας της προσβαλλόμενης. Είναι σαφές ότι η υιοθέτηση της εν λόγω, πεπλανημένης και αναιτιολόγητης εισήγησης, καθιστά την προσβαλλόμενη προϊόν πλάνης αλλά και την αιτιολογία της προσβαλλόμενης πλημμελή εφόσον η αιτιολογία της υιοθετηθείσας εισήγησης αποτελεί μέρος της [βλ. Απόφαση του ΑΔ (Εντ. Δ. ΑΔ Ναθαναήλ) σε Πρ. Αρ. 1312/2012 ΚΟΙΝΟΠΡΑΞΙΑ A.D.T.-ΩΜΕΓΑ Α.Τ.Ε. κ.ά. ν. Δημοκρατίας ημερ. 25.02.2015 η οποία επικυρώθηκε στην Αναθ. Έφεση Αρ. 42/2015 ΚΟΙΝΟΠΡΑΞΙΑ A.D.T.-ΩΜΕΓΑ Α.Τ.Ε. κ.ά. ν. Δημοκρατίας ημερ. 12.1.2022 και εκεί παραπεμπόμενα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου Επικρατείας (1929-1959), σελ. 193].
Σημειώνω παρενθετικά, ότι στον διοικητικό φάκελο- Τεκμήριο 1, εντοπίζω παλαιότερα ιατρικά πιστοποιητικά και εκθέσεις που είχαν υποβληθεί στα πλαίσια προηγούμενης αίτησης του Αιτητή για λήψη επιδόματος ασθενείας (πχ Ερ. 17-15 και Ερ. 11-8 Τεκμηρίου 1), τα οποία παρουσίαζαν μεν ελεγχόμενη φαρμακευτικά την κατάσταση του Αιτητή όμως ότι τότε δεν ήταν ανίκανος για εξάσκηση επαγγέλματος. Ενδεχόμενα η πεπλανημένη κρίση του ΔΙΣ να είχε στηριχθεί στα εν λόγω έγγραφα και όχι στα επίκαιρα της επίδικης αίτησης, όπου η κατάσταση του Αιτητή παρουσιάζεται προφανώς επιδεινωθείσα. Σε κάθε περίπτωση, ελλείψει παραπομπής από τη διοίκηση σε συγκεκριμένο έγγραφο, στο οποίο στηρίχθηκε η αιτιολόγηση της εισήγησης του ΔΙΣ και ενόψει των διαφορετικών ευρημάτων/εισηγήσεων του θεράποντος ιατρού ως καταγράφονται στο ως άνω αναφερόμενο έγγραφο ημερ. 23.10.2018 (Παράρτημα 3 σε Αίτηση Ακυρώσεως-Ερ. 57-54), εκ των πραγμάτων, δεν υπάρχει εναλλακτική της ακύρωσης οδός.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη πράξη ακυρώνεται.
Τα έξοδα επιδικάζονται σε 1.900 ευρώ πλέον ΦΠΑ υπέρ του Αιτητή.
Φ. Καμένος, ΔΔΔ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο