ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ                                          

                                                 Υπόθεση Αρ. 132/2021

                                             

     11 Σεπτεμβρίου, 2025

 

     [Φ. ΚΑΜΕΝΟΣ, ΔΔΔ.]

 

Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος

 

                      A. Γ. T.,

 

Αιτητή

                       Και

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω της

Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών

 

                                                      Καθ' ης η Αίτηση

......... 

 

Γεώργιος Μιντής,  Δικηγόρος για Αιτητή

Αλεξία Καλησπέρα, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας για Καθ' ης η αίτηση

 

                                               

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Φ. Καμένος, ΔΔΔ.:  Με την παρούσα προσφυγή προσβάλλεται η απόφαση της Καθ’ ης η αίτηση ημερ. 02.11.2020, η οποία εξεδόθη κατόπιν επανεξέτασης προς συμμόρφωση με την ακυρωτική απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου στην προσφυγή του (ίδιου) Αιτητή Αρ. 912/2017 Τσιαττάλα ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών ημερ. 28.06.2019 (εφεξής η «Ακυρωτική Απόφαση»), με την οποία επικυρώθηκε εκ νέου η απόφαση της Αρχής Αδειών για την ακύρωση του χώρου στάθμευσης αρ. 1 (εφεξής ο «ΧΣ1») στο ακίνητο με αρ. εγγραφής 4/18, τεμάχιο αρ. 18, αρ. σχ. 1-2910-3730 (εφεξής το «Ακίνητο»), ο οποίος είχε καταγραφεί επί της άδειας του Αιτητή οδικής χρήσης 30529/09 αστικού ταξί περιοχής Αμμοχώστου.

 

Δεδομένης της μεσολάβησης της Ακυρωτικής Απόφασης, η οποία, σημειώνεται, δεν εφεσιβλήθηκε, εκ των πραγμάτων, η παρούσα κρίνεται στην βάση του ακυρωτικού της ευρήματος και του κατά πόσο οι Καθ’ ων η αίτηση εξετέλεσαν το καθήκον τους προς συμμόρφωση με την απόφαση αυτή. Κατωτέρω παραπέμπω απόσπασμα της Ακυρωτικής Απόφασης, από το οποίο προκύπτει συνοπτικά τόσο το πραγματικό υπόβαθρο όσο και τα ακυρωτικά ευρήματα. Εκεί λοιπόν αναφέρθηκε (η υπογράμμιση είναι του παρόντος):

 

Στον αιτητή χορηγήθηκε άδεια οδικής χρήσης αστικού ταξί για την περιοχή Αμμοχώστου με διάρκεια από τις 13.8.2010 μέχρι τις 15.7.2015. Στην εν λόγω άδεια καθορίζεται ως χώρος στάθμευσης ο αριθμός 1 του τεμαχίου 18 της A.S.P. & K. Estates Ltd στη Λεωφόρο Νησσί.

 

Η Αρχή Αδειών σε συνεδρία της ημερομηνίας 28.11.2014 αποφάσισε να εγκρίνει το αίτημα του ιδιοκτήτη του τεμαχίου για ακύρωση του χώρου στάθμευσης που είχε καθοριστεί προς τον αιτητή. Κατά της απόφασης αυτής, ο αιτητής άσκησε στις 23.12.2014 ιεραρχική προσφυγή στην Αναθεωρητική Αρχή Αδειών η οποία με απόφασή της ημερομηνίας 3.9.2015 απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή.

 

Κατά της απόφασης αυτής, ο αιτητής καταχώρησε την Προσφυγή Αρ. 1689/2015. Εκκρεμούσης της προσφυγής η καθ' ης η αίτηση αποφάσισε να ανακαλέσει την απόφασή της ημερομηνίας 3.9.2015 και να προβεί σε επανεξέταση. Στις 29.3.2017 εκδόθηκε η απόφαση της καθ' ης η αίτηση μετά από επανεξέταση.

 

Οι λόγοι ακύρωσης που προβάλλει ο αιτητής αφορούν, συνοπτικά, σε παραβίαση του δικαιώματος του αιτητή σε προηγούμενη ακρόαση, πλάνη περί τα πράγματα ως προς το ιδιοκτησιακό καθεστώς του ακινήτου και έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας.

 

Σε σχέση με τον πρώτο λόγο ακύρωσης, ο αιτητής εισηγείται ότι θα έπρεπε να επανακληθούν τα μέρη ενώπιον της καθ' ης η αίτηση για να ακουστούν. Το επιχείρημα του αιτητή, όμως, αγνοεί ότι η διαδικασία που οδήγησε στην προσβαλλόμενη απόφαση ήταν διαδικασία επανεξέτασης. Η καθ' ης η αίτηση ανακάλεσε την προηγούμενή της απόφαση ημερομηνίας 3.9.2015 και προχώρησε σε επανεξέταση. Η επανεξέταση ανατρέχει στο πραγματικό και νομικό καθεστώς του ουσιώδους χρόνου, δηλαδή της 3.9.2015, και η νέα απόφαση λαμβάνεται στη βάση των δεδομένων ως αυτά είχαν διαμορφωθεί στα πλαίσια έκδοσης της αρχικής απόφασης. Συνεπώς, η καθ' ης η αίτηση ενήργησε ορθά και απορρίπτεται η εισήγηση του αιτητή.

 

Σε σχέση με τον ισχυρισμό του αιτητή για πλάνη περί τα πράγματα, σχετικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση της καθ' ης η αίτηση:

 

«Η Αρχή Αδειών περί την 28.11.2014 σε συνεδρία της αποφάσισε την ακύρωση του ιδιωτικού χώρου που αναγράφεται στην άδεια οδικής χρήσης του προσφεύγοντος.  Η Αρχή Αδειών για να καταλήξει στην ως άνω απόφαση της βασίστηκε κατά κύριο λόγο στο γεγονός ότι ο ιδιοκτήτης του εν λόγω χώρου απέσυρε την έγγραφη συγκατάθεση του για στάθμευση του αστικού ταξί με αριθμούς εγγραφής ΚΥΕ 709- ΑΟΧ 30529/09 στο πιο πάνω τεμάχιο.

 

[.]

 

Περί την 21.4.2010 η Αρχή Αδειών ενέκρινε την μεταβίβαση της ΑΟΧ 30529/09 από τον Στέλιο Πίτσιλλο στον Προσφεύγοντα με τον ίδιο χώρο στάθμευσης, αφού ο Προσφεύγων προσκόμισε επιστολή συγκατάθεσης χρήσης του επίδικου χώρου στάθμευσης από τον Διευθυντή της εταιρείας A.S.P & Κ Estates Ltd κ. Αντώνη Πασχάλη ημερομηνίας 30.3.2010.  (Η υπογράμμιση δική μας)

 

Εξετάζοντας την ίδια την ΑΟΧ του Προσφεύγοντος διαπιστώνουμε στο σώμα της να φέρει την ακόλουθη αναφορά και όρο:  «Χώροι Στάθμευσης : 1.  Στον χώρο στάθμευσης με αρ. 1 του τεμαχίου 18, ιδιοκτησίας της A.S.P & Κ Estates Ltd...»

 

Παρατηρούμε λοιπόν ότι ο Προσφεύγων κατά τον χρόνο αγοράς του αστικού του ταξί από τον κ. Πίτσιλλο αιτήθηκε από την Αρχή Αδειών να μεταβιβασθεί επ' ονόματι του η άδεια οδικής χρήσης με τον χώρο στάθμευσης της προσκομίζοντας προς τούτο την έγγραφη συγκατάθεση της ως άνω αναφερόμενης εταιρείας (ημερομηνίας 30.3.2010) ως της ιδιοκτήτριας του χώρου στάθμευσης και όχι του κ. Πίτσιλλου και της συζύγου του.

 

Έκτοτε δε αναγνώριζε και αποδεχόταν ως ιδιοκτήτρια του χώρου στάθμευσης επί της άδειας οδικής χρήσεως του την εν λόγω εταιρεία και αυτό φαίνεται και από το σώμα της ίδια της ΑΟΧ.  Κατείχε δε και χρησιμοποιούσε τον εν λόγω επίδικο χώρο στάθμευσης επειδή ακριβώς υπήρχε εντός του διοικητικού φακέλου η εν λόγω έγγραφη συγκατάθεση, εν γνώσει του προσφεύγοντος.

 

[.]

 

Στο σημείο αυτό πέραν των ανωτέρω στοιχείων και εγγράφων που υπάρχουν εντός του Διοικητικού φακέλου παραπέμπουμε και στο πιστοποιητικό έρευνας ακίνητης ιδιοκτησίας ημερομηνίας 17.11.2014 ιδιοκτήτης του ακινήτου με αριθμό εγγραφής 4/18, Τμήμα 4, Φ/Σχ 1-2910-3770, τεμάχιο 18 στην Αγία Νάπα της επαρχίας Αμμοχώστου είναι η εταιρεία A.S.P & Κ Estates Ltd.  Σε σχέση με το εν λόγω ακίνητο φαίνονται επίσης κατατιθέμενα διάφορα πωλητήρια έγγραφα διαφόρων προσώπων, πλην όμως δεν έχουμε διαπιστώσει να αναφέρεται το πωλητήριο έγγραφο που έχει επικαλεστεί η πλευρά του προσφεύγοντος.

 

[.]

 

Αυτό όμως που υπάρχει ως δεδομένο είναι ότι ο Προσφεύγων για να λάβει έγκριση από την Αρχή Αδειών να κατέχει και να χρησιμοποιεί τον επίδικο ιδιωτικό χώρο στάθμευσης προσκόμισε την έγγραφη συγκατάθεση του κ. Πασχάλη εκ μέρους της εταιρείας A.S.P & Κ Estates Ltd ημερομηνίας 30.3.2010.  Είναι στη βάση αυτή που η Αρχή Αδειών χορήγησε την άδεια χρήσης του επιδίκου χώρου ΧΧΧ Ευσταθίου (όπως και στην παρούσα) ακύρωσε την άδεια για χρήση του επίδικου ιδιωτικού χώρου στάθμευσης.»

 

Ως Παράρτημα 4 στην ένσταση της καθ' ης η αίτηση επισυνάπτεται επιστολή ημερομηνίας 9.5.2014 η οποία απευθύνεται στον Πρόεδρο της Αρχής Αδειών από την εταιρεία Yiannis Efstathiou Shopping Centre Ltd με το ακόλουθο περιεχόμενο[1]:

 

«Εγώ ο υποφαινόμενος ΧΧΧ Ευσταθίου ιδιοχτήτης της εταιρίας Ευσταθίου Γιάννης Shopping Center Κατ. 9 Λεωφ. Nisi Αγ. Νάπα Τεμ. 93/13./Φ.Σχ. 42/22 (πρώην τεμάχιον) και νέο τεμ. 18

 

Σας αναφέρω ότι δεν επιθημώ να σταθμεύει στον πιο πάνω ιδιωτηκό μου χώρον ο κυρ. ΧΧΧ Τσαττάλας με αρ. taxi KYE709.»

 

Επισυνάπτεται, επίσης, ως Παράρτημα 5 επιστολή ημερομηνίας 15.9.2014 από την εταιρεία A.S.P. & K. Estates όπου αναφέρονται τα ακόλουθα:

 

«Εγώ ο υποφαινόμενος ΧΧΧ Πασχάλη πρώην ιδιοκτήτης του χώρου στάθμευσης του τεμαχίου 93/13 Φ/ΣΧ42/22 το οποίο έχω πωλήση στον Γιάννη Ευσταθίου από Σωτήρα κατόπιν απαιτήσεως του επιθυμώ την ακύρωση της στάθμευσης του ιδιοκτήτη του ταξί με αρ. εγγραφής ΚΥΕ709 ΧΧΧ Τσιαττάλα κατόπιν επιθυμίας του νέου ιδιοκτήτη.»

 

Ως Παράρτημα 7 επισυνάπτεται πιστοποιητικό έρευνας ακίνητης ιδιοκτησίας ημερομηνίας 17.11.2014. Σύμφωνα με το πιστοποιητικό, εγγεγραμμένος ιδιοκτήτης του Τεμαχίου 18, με αριθμό εγγραφής 4/18, Τμήμα 4, Φ/Σχ. 0/1-2910-3720, Μερίδιο 1/1 είναι η εταιρεία A.S.P. & K. Estates Ltd. Η εταιρεία A.J.S. Efstathiou Ltd εμφανίζεται, με αριθμό άλλων φυσικών και νομικών προσώπων, ως κατέχουσα επιβάρυνση επί του ακινήτου με βάση πωλητήριο έγγραφο που κατατέθηκε στις 12.5.1998 με πωληθέν αντικείμενο τα καταστήματα 3 και 4 και με μεσοπάτωμα.

 

Καμία αναφορά δεν γίνεται στο πιστοποιητικό εγγραφής σε σχέση με δικαίωμα  της εταιρείας A.J.S. Efstathiou Ltd σε χώρους στάθμευσης.  Το όποιο δικαίωμα με βάση την επιβάρυνση που καταχώρησε στο κτηματολόγιο περιορίζεται στα καταστήματα 3 και 4 και το μεσοπάτωμά τους τα οποία φαίνεται να αγόρασε από τους νόμιμους ιδιοκτήτες του τεμαχίου δηλαδή, την εταιρεία A.S.P. & K. Estates Ltd.

 

Το πιστοποιητικό εγγραφής αποτελεί και το μόνο κατάλληλο έγγραφο από το οποίο όφειλε τόσο η Αρχή Αδειών όσο και η καθ' ης η αίτηση να λάβουν καθοδήγηση και όχι να εμπλακούν σε ερμηνείες ιδιωτικών συμβάσεων. Οι ιδιοκτησιακές εκκρεμότητες μεταξύ των εταιρειών A.S.P. & K. Estates Ltd και A.J.S. Efstathiou Ltd δεν αφορούν, βέβαια, τη διοίκηση και η διοίκηση λαμβάνει καθοδήγηση μόνο από το αρμόδιο προς αυτό τον σκοπό τμήμα που είναι το Κτηματολόγιο.

 

Η καθ' ης η αίτηση δεν φαίνεται να ερεύνησε τα πιο πάνω αλλά περιορίστηκε σε απλή αντίκρουση των ισχυρισμών του αιτητή σε σχέση με το πρόσωπο που κατείχε προηγουμένως την άδεια χρήσης του συγκεκριμένου χώρου στάθμευσης. Συνεπώς, η απόφαση πάσχει λόγω έλλειψης δέουσας έρευνας.

 

Για τους πιο πάνω λόγους, καταλήγω ότι η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται».

 

Κατόπιν της Ακυρωτικής Απόφασης, η Καθ’ ης η αίτηση ζήτησε και έλαβε νεότερο Πιστοποιητικό Έρευνας Ακίνητης Ιδιοκτησίας από το Κτηματολόγιο για το Ακίνητο (βλ. Πιστοποιητικό Σεπτεμβρίου 2020 με συνοδευτική επιστολή ημερ. 10.09.2020 στο Ερ. 79-72 διοικητικού φακέλου που κατατέθηκε ως Τεκμήριο 1 στη διαδικασία), στο οποίο βρίσκεται ο ΧΣ1.

 

Από το έγγραφο αυτό  προκύπτει ότι η εταιρεία A.S.P. & K. Estates Ltd (εφεξής η «Εταιρεία») είναι ιδιοκτήτρια του όλου Ακινήτου, ουδεμία δε ειδική αναφορά γίνεται ως προς την ιδιοκτησία ή άλλο δικαίωμα επί του ΧΣ1. Ανεξάρτητα των όποιων ενδεχόμενων δικαιωμάτων των συμβαλλόμενων της Εταιρείας στη βάση των πωλητηρίων εγγράφων (ή άλλως), το ακυρωτικό εύρημα στην Ακυρωτική Απόφαση, το οποίο χρήζει σεβασμού και συμμόρφωσης είναι ότι όφειλε η Καθ’ ης η αίτηση να λάβει καθοδήγηση από το πιστοποιητικό έρευνας ακίνητης ιδιοκτησίας και όχι να εμπλακεί σε ερμηνείες ιδιωτικών συμβάσεων.

 

Σημειώνεται μάλιστα ότι το επικαιροποιημένο Πιστοποιητικό Σεπτεμβρίου 2020 διαφοροποιείται μεν ως προς τους κατέχοντες επιβαρύνσεις (ως και τα πωλητήρια) επί του Ακινήτου όμως δεν αναφέρει κάτι διαφορετικό ως προς το ιδιοκτησιακό καθεστώς του Ακινήτου (ή ως προς τον ΧΣ1) σε σχέση με το προηγούμενο Πιστοποιητικό Έρευνας έτους 2014 (Παράρτημα 10 σε ένσταση Καθ’ ης η αίτηση) που αναφέρθηκε στα πλαίσια της Ακυρωτικής Απόφασης.

 

Έχοντας υπόψη τα ανωτέρω, στη συνεδρία της ημερ. 02.11.2020 η Καθ’ ης η αίτηση αναφέρθηκε στα δεσμευτικά συμπεράσματα της Ακυρωτικής Απόφασης και αναφερόμενη στο πρώτο Πιστοποιητικό Έρευνας έτους 2014 (αλλά και σε αυτό που ακολούθησε την Ακυρωτική Απόφαση) ανέφερε τα ακόλουθα:

 

«Τα ευρήματα μας βασίστηκαν ακριβώς στο Πιστοποιητικό Έρευνας που υπήρχε ενώπιον μας και σύμφωνα με το οποίο (όπως ορθά διαπίστωσε το Διοικητικό Δικαστήριο Ιδιοκτήτρια του επίδικου ακινήτου φαινόταν να είναι η εταιρεία A.S.P & Κ Estates Ltd η οποία εταιρεία με επιστολή της ημερομηνίας 15.9.14, υπογεγραμμένη από τον Διευθυντή της ενημέρωνε ρητά για την απόφαση της να άρει την συγκατάθεση της να χρησιμοποιεί ο προσφεύγων τον επίδικο χώρο στάθμευσης ζητώντας την ακύρωση της άδειας.

 

Έχουμε αξιώσει από το Επαρχιακό Κτηματολόγιο Αμμοχώστου με επιστολή μας ημερομηνίας 1/9/2020 να μας αποστείλει εκ νέου Πιστοποιητικό Έρευνας Ακίνητης Ιδιοκτησίας. Περί την 10.9.2020 ελήφθη νέο Πιστοποιητικό το οποίο έχει ακριβώς το ίδιο περιεχόμενο όπου δηλαδή παρουσιάζεται ιδιοκτήτρια του ακινήτου η εταιρεία A.S.P & Κ Estates Ltd.

 

Η οποία εταιρεία ως έχουμε αναφέρει ήδη είχε αιτηθεί ή και συγκατατεθεί στο να ακυρωθεί η άδεια στάθμευσης του προσφεύγοντος στον επίδικο χώρο στάθμευσης που ευρίσκεται εντός του ακινήτου ιδιοκτησίας της.

 

Δεν θα αναφερθούμε στο γεγονός ότι και η εταιρεία που φέρεται αγοράστρια των καταστημάτων είχε υποβάλει το σχετικό αίτημα. Σημασία έχει ότι το αίτημα της εύρισκε έρεισμα ακριβώς στην απόφαση της ιδιοκτήτριας με βάση το Πιστοποιητικό Έρευνας να ανακαλέσει και να άρει την συγκατάθεση της για να σταθμεύει ο Προσφεύγων στο επίδικο χώρο στάθμευσης.

 

Η άδεια στάθμευσης σε ιδιωτικό χώρο έχει την νόμιμη βάση της στην συγκατάθεση, στην σύμφωνη γνώμη του ιδιοκτήτη να παραχωρήσει αυτήν την άδεια αυτό το δικαίωμα.

 

Στην παρούσα υπόθεση ο Προσφεύγων απώλεσε αυτήν την δυνατότητα. Τόσο ο φερόμενος ως αγοραστής αλλά πρώτα και κύρια ο ιδιοκτήτης του ακινήτου στο οποίο ευρίσκεται ο επίδικος χώρος στάθμευσης όχι μόνο δεν συμφωνεί αλλά αντιθέτως αιτείται της ακύρωσης της άδειας.

 

Με βάση αυτά τα δεδομένα δεν έχουμε άλλη επιλογή από του να απορρίψουμε εκ νέου την παρούσα ιεραρχική προσφυγή και να επικυρώσουμε ξανά την απόφαση της Αρχής Αδειών με την οποία ακυρώνεται η άδεια χρήσης του ιδιωτικού χώρου στάθμευσης ως αναγράφεται στην άδεια οδικής χρήσης του προσφεύγοντος. Ο Προσφεύγων καλείται να παρουσιάσει άμεσα την άδεια οδικής χρήσεως του για τη σχετική διόρθωση».

 

Από τις ανωτέρω καταγραφές, θεωρώ ότι ορθά η Καθ’ ης η αίτηση απεφάσισε συμμορφούμενη με την Ακυρωτική Απόφαση. Στηρίχθηκε στο Πιστοποιητικό Έρευνας όπου ιδιοκτήτρια του όλου Ακινήτου εμφανίζεται η Εταιρεία και στην επιστολή του διευθυντή της με την οποία πληροφορεί περί τη μη συγκατάθεση στη χρήση/ακύρωση του χώρου στάθμευσης της άδειας ταξί ΚΥΕ 709- ΑΟΧ 30529/09.

 

Τα όσα αναφέρει ο ευπαίδευτος συνήγορος του Αιτητή στην αγόρευσή του ότι η Εταιρεία ουδέν δικαίωμα είχε επί του ΧΣ1 ή ότι έπρεπε η Καθ’ ης η αίτηση να είχε λάβει υπόψη ότι η Εταιρεία πώλησε το κατάστημα, μέρος του οποίου ήταν ο ΧΣ1 στα πρόσωπα που συγκατατέθηκαν στη χρήση του από τον Αιτητή, δεν υποστηρίζονται από το Πιστοποιητικό Έρευνας και σε κάθε περίπτωση, εάν είχαν ληφθεί υπόψη θα οδηγούσαν την προσβαλλόμενη σε αντίθεση με την Ακυρωτική Απόφαση, στην οποία αποφασίστηκε, και μάλιστα τελεσιδίκως, ότι το εν λόγω Πιστοποιητικό αποτελεί το μόνο κατάλληλο έγγραφο από το οποίο όφειλε η Καθ' ης η αίτηση να λάβει καθοδήγηση και όχι να εμπλακεί σε ερμηνείες ιδιωτικών συμβάσεων.

 

Ως εκ τούτου, δε συμφωνώ με τον ισχυρισμό του Αιτητή ότι η προσβαλλόμενη είναι αναιτιολόγητη, αόριστη, παράνομη ή ασαφής ότι δεν λαμβάνει υπόψη τις νομικές και πραγματικές περιστάσεις της υπόθεσης καθιστώντας ανέφικτο το δικαστικό έλεγχο αλλά, αντιθέτως, θεωρώ ότι είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη και εξεδόθη αφού η Καθ’ ης η αίτηση έλαβε υπόψη τα ενώπιόν της έγγραφα του φακέλου σε συνάρτηση όμως και με τον δεσμευτικό λόγο της Ακυρωτικής Απόφασης, που αναφέρθηκα πιο πάνω.

 

Απορριπτέος τέλος είναι και ο ισχυρισμός του Αιτητή, ο οποίος ετέθη εισαγωγικά στην αγόρευση του ευπαίδευτου συνηγόρου του ότι έπρεπε ο Αιτητής να είχε επανακλητευθεί από την Καθ’ ης η αίτηση κατόπιν της Ακυρωτικής Απόφασης. Εκτός ότι δεν παρατίθεται οποιαδήποτε νομοθετική,  κανονιστική ή νομολογιακή βάση που να υποστηρίζει ένα τέτοιο δικαίωμα (ή υποχρέωση της Καθ΄ης η αίτηση) επανακλήτευσης, είναι σαφές ότι η επανεξέταση πρέπει να γίνεται αφού ληφθεί υπόψη το πραγματικό και νομικό καθεστώς που ίσχυε κατά το χρόνο που εκδόθηκε η σχετική ακυρωθείσα απόφασή και ασφαλώς στη βάση του διατακτικού/ευρημάτων της Ακυρωτικής Απόφασης [σχετικά τα άρθρα 58-59 του περί Γενικών Αρχών Διοικητικού Δικαίου Νόμου Ν. 158(Ι)/1999], που εν προκειμένω δεν περιλάμβανε οτιδήποτε που να υποχρέωνε (έμμεσα ή άμεσα) σε επανακλήτευση του Αιτητή.

 

Η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη πράξη επικυρώνεται.

 

Τα έξοδα επιδικάζονται σε 1.400 ευρώ υπέρ της Καθ’ ης η αίτηση.

 

 

Φ. Καμένος, ΔΔΔ