ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
Υπόθεση Αρ. 163/2021
24 Σεπτεμβρίου, 2025
[Φ. ΚΑΜΕΝΟΣ, ΔΔΔ.]
Αναφορικά με τα Άρθρα 1Α, 23, 25, 28, 30, 35 και 146 του Συντάγματος
Α.Μ.
Αιτητής
και
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Υπουργικού Συμβουλίου
Καθ’ ων η Αίτηση
.........
Ξένια Ευγενίου για Ανδρέας Σ. Αγγελίδης δ.ε.π.ε, Δικηγόροι για Αιτητή
Νικολέττα Νικολάου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας για Καθ' ων η αίτηση
ΑΠΟΦΑΣΗ
Φ. Καμένος, ΔΔΔ.: Με την παρούσα προσφυγή, ο Αιτητής προσβάλλει την απόφαση των Καθ’ ων η αίτηση να εγκρίνουν, κατά παρέκκλιση των προνοιών της Δήλωσης Πολιτικής, την αίτηση του ΕΜ για προσθήκες/μετατροπές σε υφιστάμενο θεματικό πάρκο και πρατήριο πετρελαιοειδών στην Κοινότητα Μαζωτού.
Τα γεγονότα στην αίτηση ακυρώσεως καταγράφονται ως ακολούθως:
«(α) Στις 9.4.2014 ο Αιτητής υπέβαλε αίτηση για προκαταρκτικές απόψεις, αναφορικά με τη δυνατότητα ανέγερσης Πρατηρίου Πετρελαιοειδών στο Τεμ. Αρ. 170 Φ/Σχ. 2- 243-352 που ευρίσκεται στην Αναφωτία.
(β) Στις 28.1.2015 αφού εξασφάλισε τις προκαταρκτικές απόψεις, του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και στις 27.10.2015, υπέβαλε την πολεοδομική αίτηση ΛΑΡ/00436/2015, για έκδοση άδειας για την ανέγερση Πρατηρίου Πετρελαιοειδών και Πλυντηρίου Αυτοκινήτων.
(γ) Η αίτηση απορρίφθηκε στις 22.1.2017 κατ’ επίκληση όρων που είναι αντιφατικοί σε σχέση με τις προκαταρκτικές απόψεις που προγενέστερα διατύπωσε το ίδιο αυτό τμήμα.
(δ) Ο Αιτητής με επιστολή του ημερομηνίας 24.3.2017 υπέβαλε τεκμηριωμένη ιεραρχική προσφυγή προς το Υπουργείο Εσωτερικών απορρίπτοντας όλους τους λόγους που επικαλέστηκε το Τμήμα Πολεοδομίας στην απορριπτική του απόφαση. Συγκεκριμένα ο Αιτητής με επιχειρήματα κατέδειξε ότι πληροί όλους τους όρους και προϋποθέσεις του Περί Πολεοδομίας Νόμου, Κανονισμών ή εγκυκλίων και επίσης τις προϋποθέσεις της παραγράφου 9(7) της Δήλωσης Πολιτικής.
Πρόσθετα τόνισε το σημαντικό γεγονός ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς (Τμήμα Περιβάλλοντος, Αρχηγός. Αστυνομίας, Διευθυντής Τμήματος Δημοσίων Έργων, Διευθυντής Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, Διευθυντής Ενέργειας κ.λ.π.) ήταν θετικοί στην έκδοση της άδειας.
(ε) Στις 30.10.2017 και 10.9.2018 αντίστοιχα ο Αιτητής απέστειλε νέα στοιχεία προς τον Υπουργό Εσωτερικών και ζήτησε όπως ληφθούν υπόψη κατά την εξέταση της Ιεραρχικής Προσφυγής.
(στ) Με επιστολή ημερομηνίας 17.1.2019 γνωστοποιήθηκε στον Αιτητή η δυσμενέστατη γι’ αυτόν απορριπτική απόφαση χωρίς καμιά αιτιολογία αλλά και χωρίς προηγουμένως να ακουστεί επί των όσων η Πολεοδομική Αρχή έθεσε ενώπιον του καθ’ ου ο οποίος αποφάσισε σε άγνοια του Αιτητή την Ιεραρχική Προσφυγή.
(ζ) Εναντίον της πιο πάνω απόφασης καταχωρήθηκε η προσφυγή αρ. 167/19 η οποία εκκρεμεί.
(η) Μεταξύ των λόγων που απορρίφθηκε η πολεοδομική αίτηση του Αιτητή υπήρξε και το γεγονός ότι σε απόσταση 3000 μέτρων από το τεμάχιο του Αιτητή βρίσκεται σε λειτουργία εγκεκριμένο και αδειούχο πρατήριο πετρελαιοειδών. Ιδιοκτήτης του πρατηρίου αυτού είναι το ενδιαφερόμενο πρόσωπο. Όμως το εν λόγω πρατήριο λειτουργούσε εδώ και χρόνια παράνομα. Γι’ αυτό και το 2017 ο Αιτητής υπέβαλε αίτηση για έκδοση άδειας κατά παρέκκλιση.
(θ) Όμως προηγήθηκε ακατανόητα στις 5.9.2019 η δημόσια ακρόαση ενώπιον του [Συμβουλίου Μελέτης Παρεκκλίσεών της αίτησης που υπέβαλε το ενδιαφερόμενο πρόσωπο, κατά της οποίας ο Αιτητής υπέβαλε γραπτή και τεκμηριωμένη ένσταση με επιστολή του ημερομηνίας 21.8.2019 με την οποία μεταξύ άλλων ζήτησε όπως αναβληθεί επ’ αόριστο η εξέταση της πολεοδομικής αίτησης του ενδιαφερομένου προσώπου. Όμως απορρίφθηκε αυτή η Ένσταση του Αιτητή.
(ι) Το Συμβούλιο Μελέτης Παρεκκλίσεων αντίθετα στο Νόμο και Κανονισμούς, υπέβαλε εισήγηση που έπασχε πολλαπλώς προς το Υπουργικό Συμβούλιο για έγκριση της αίτησης κατά παρέκκλιση. Ενώ παραβιάζει την παράγραφο 9.7.5 της Δήλωσης Πολιτικής αφού το Πρατήριο έχει λιγότερη από 200 μέτρα απόσταση από το θεματικό πάρκο.
Το Υπουργικό Συμβούλιο όμως υιοθέτησε παθητικά την εν λόγω εισήγηση του Συμβουλίου χωρίς περαιτέρω έρευνα.
(ια) Είναι ο ισχυρισμός του Αιτητή ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αποτέλεσμα, υπέρβασης εξουσίας έλλειψης δέουσας έρευνας, καταχρηστικής ευνοϊκής μεταχείρισης και πλάνης περί τα πράγματα και το Νόμο.
Ο Αιτητής επιφυλάσσει το δικαίωμα να προσθέσει και/ή να διαφοροποιήσει τους ισχυρισμούς του και/ή να παρουσιάσει κατά την ακρόαση μαρτυρία και/ή πρόσθετα γεγονότα και/ή ισχυρισμούς».
Οι Καθ’ ων η αίτηση, με την ένσταση της ευπαίδευτης συνηγόρου τους, εγείρουν προδικαστικές ενστάσεις ότι η προσφυγή είναι απαράδεκτη καθότι ο Αιτητής δεν έχει έννομο συμφέρον να αιτείται ακύρωσης της προσβαλλόμενης και καθότι είναι καταχρηστική ως αλυσιτελής. Οι εν λόγω ενστάσεις εξετάζονται κατά προτεραιότητα.
Ο Αιτητής, διά της ευπαίδευτης συνηγόρου του, απορρίπτει τις προδικαστικές ενστάσεις επιχειρηματολογώντας ουσιαστικά ότι το έννομο του συμφέρον συνδέεται με το ότι μεταξύ των λόγων που απορρίφθηκε η αίτηση του Αιτητή για ανέγερση πρατηρίου πετρελαιοειδών ήταν ότι σε απόσταση 3000 μέτρων από το τεμάχιο του Αιτητή βρίσκεται σε λειτουργία το πρατήριο πετρελαιοειδών του ΕΜ.
Εξέτασα τους εκατέρωθεν ισχυρισμούς και καταλήγω στα ακόλουθα:
Ως αναφέρεται και πιο πάνω στα γεγονότα της αίτησης ακυρώσεως, ο Αιτητής καταχώρησε την προσφυγή αρ. 167/2019 εναντίον της άρνησης της διοίκησης να εγκρίνει την αίτησή του για ανέγερση πρατηρίου πετρελαιοειδών στην Αναφωτία (εφεξής η «πολεοδομική αίτηση του Αιτητή»). Η εν λόγω προσφυγή, η οποία αφορούσε την απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής του Αιτητή εναντίον της απορριπτικής απόφασης στην πολεοδομική αίτησή του Αιτητή, είχε ακυρωτική έκβαση με την απόφαση ημερ. 06.02.2023 της Έντ. Προέδρου (τότε) του Διοικητικού Δικαστηρίου κας Καλλιγέρου (εφεξής η «ακυρωτική απόφαση») και, ως αναφέρθηκε κατά τις διευκρινίσεις, εφεσιβλήθηκε.
Κατά πρώτον λοιπόν παρατηρώ ότι ενώ ο Αιτητής θέτει ότι ένας εκ των λόγων άρνησης της πολεοδομικής αίτησής του ήταν η εγγύτητα του πρατηρίου πετρελαιοειδών του ΕΜ, εντούτοις ουδέν στοιχείο παρατίθεται ούτε παραπέμπομαι σε τέτοιο, που να δεικνύει ότι πράγματι το πρατήριο που αναφέρθηκε στον λόγο άρνησης της πολεοδομικής αίτησης του Αιτητή, ήταν αυτό του ΕΜ. Κατ’ ακρίβεια, ενώπιον του παρόντος δεν βρίσκεται καν ως έγγραφο η απόρριψη της πολεοδομικής αίτησης του Αιτητή αλλά η όλη πληροφόρηση του Δικαστηρίου αντλείται από όσα αναφέρονται στην ακυρωτική απόφαση.
Η γενική αναφορά, ως αυτή τουλάχιστον προκύπτει από το κείμενο της ακυρωτικής απόφασης, εντός του λόγου άρνησης αρ. (503) περί «πρατηρίου ευρισκόμενου περί τα 3000 μέτρα από το τεμάχιο της αίτησης» δε σημαίνει ότι εννοεί ή υπονοεί το πρατήριο του ΕΜ. Από όσα τουλάχιστον ετέθησαν ενώπιόν μου ελλείπει μια τέτοια πληροφόρηση και η ευθύνη για απόδειξη του ισχυρισμού με παραπομπή στο περιεχόμενο του φακέλου (ή με δέοντα δικονομικά μέτρα), ανήκει στον έχοντα το βάρος απόδειξης, εν προκειμένω τον Αιτητή. Σχετική η πρόσφατη Ε.Δ.Δ 80/2020 Βραχίμης Ι. Χατζηχάννας ν. Δημοκρατίας μέσω Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας ημερ. 15.09.2025[1].
Ανεξάρτητα όμως του πιο πάνω συμπεράσματος, το οποίο οδηγεί σε αποδοχή της προδικαστικής ένστασης ως προς την έλλειψη εννόμου συμφέροντος, θεωρώ ότι και ο συναφής ισχυρισμός των Καθ’ ων η αίτηση περί μη πιθανολόγησης επηρεασμού του Αιτητή αλλά και αλυσιτέλειας της προσφυγής ευσταθεί. Αυτό διότι, ακόμα και αν ήθελε γίνει δεκτό ότι το πρατήριο του ΕΜ ήταν το αναφερόμενο στον λόγο άρνησης (503) της πολεοδομικής αίτησης του Αιτητή, δε βλέπω πως, με την υπό κρίση προσβαλλόμενη επηρεάστηκε ο Αιτητής δεδομένου ότι αυτή, αφορούσε προσθηκομετατροπές σε υφιστάμενο πρατήριο πετρελαίου (και μάλιστα ήδη λειτουργούν) και όχι πχ σε ανέγερση νέου.
Οι Καθ΄ων η αίτηση παραπέμπουν σε συγκεκριμένα στοιχεία του φακέλου που δεικνύουν ότι η πολεοδομική άδεια για πρατήριο του ΕΜ είχε αδειοδοτηθεί από το έτος 1999 και η άδεια οικοδομής από το 2004 και είχαν υλοποιηθεί (σχ. Παράρτημα ΙΙ σε ένσταση, σελ. 6, μεταξύ άλλων) ως εκ τούτου δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό πώς με την ακύρωση της εδώ επίδικης, ο Αιτητής θα αντλούσε οποιοδήποτε όφελος και εν πάση περιπτώσει, δε θα ακυρώνονταν οι (αρχικές) άδειες ανέγερσής του ούτε θα έπαυε η λειτουργία του ως πρατηρίου πετρελαιοειδών.
Η ευπαίδευτη συνηγόρος του Αιτητή παραπέμπει στην παράγραφο 9.7.4(α) της Δήλωσης Πολιτικής, στην παράγραφο 6 της Εγκυκλίου 1/2013 και στους ορισμούς της ΚΔΠ 451/2014 υποδεικνύοντας ότι δεν έπρεπε να ληφθεί υπόψη το πρατήριο του ΕΜ κατά την απόρριψη της πολεοδομικής αίτησης του Αιτητή καθότι ήταν παράνομο και ότι με την προσβαλλόμενη γίνεται προσπάθεια εκ των υστέρων νομιμοποίησης του.
Επί τούτων να σημειώσω ότι δε μπορώ να συμφωνήσω ότι, με την προσβαλλόμενη, επιχειρείται η νομιμοποίηση του πρατηρίου του ΕΜ δεδομένου ότι αυτό, ως ανέφερα, είχε ήδη άδειες πριν την κατάθεση της αίτησης που οδήγησε στην επίδικη αλλά και πολύ πριν την κατάθεση της πολεοδομικής αίτησης του Αιτητή. Αυτό που επιχειρήθηκε ήταν η κατά παρέκκλιση κάλυψη επιμέρους υπερβάσεων που, ως τουλάχιστον αφορά το πρατήριο πετρελαιοειδών, αφορούσαν πλυντήριο αυτοκινήτων, υπόστεγο αλλαγής λαδιού, χώρους υγιεινής και compresser. Σχετική είναι η σημείωση (xii) στη σελ. 8 του Παραρτήματος ΙΙ στην ένσταση.
Περαιτέρω, τα όσα αφορούν την ισχυριζόμενη παρανομία του πρατηρίου του ΕΜ και την επίπτωσή της ως προς τη νομιμότητα του λόγου άρνησης της πολεοδομικής αίτησης του Αιτητή[2], είναι σαφές ότι αφορούν την εν λόγω διακριτή διοικητική πράξη, η οποία προσεβλήθη επιτυχώς με συγκεκριμένη αιτιολογία στα πλαίσια της προσφυγής αρ. 167/2019, εναντίον της οποίας εκκρεμεί έφεση. Όχι την παρούσα. Δε θα επεκταθώ λοιπόν στις πρόνοιες της Δήλωσης Πολιτικής, της Εγκυκλίου 1/2013 και της ΚΔΠ 451/2014.
Στη βάση των ανωτέρω, οι προδικαστικές ενστάσεις επιτυγχάνουν. Η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη με 1.900 ευρώ έξοδα υπέρ των Καθ’ ων η αίτηση.
Φ. Καμένος, ΔΔΔ.
[1] «Δεν αποτελεί έργο του Δικαστηρίου να εξετάσει το περιεχόμενο όλων των διοικητικών φακέλων για να διερευνήσει το βάσιμο των ισχυρισμών του εφεσείοντα σε προσφυγή, το οποίο παραλείπει να αναπτύξει με σαφήνεια(..)».
[2] Αν πάντα ήθελε γίνει δεκτό ότι το «εγκρινόμενο πρατήριο» του λόγου άρνησης αρ. (503) είναι το πρατήριο του ΕΜ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο