ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ                                                                        

(Υπόθεση Αρ. 1767/2022 (i-Justice))

 

 8 Σεπτεμβρίου 2025

[ΚΩΜΟΔΡΟΜΟΣ, Πρόεδρος]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

1.   W. R. F.

2.   D. F.

                                                                             Αιτητές

                                                  ΚΑΙ

                                ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ

1. ΥΠΟΥΡΓΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

2. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ

3. ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ

 

Καθ’ ων η Αίτηση

 

Α. Σοφιανού (κα), για Αντωνία Χρ. Σοφιανού Δ.Ε.Π.Ε., για Αιτητές

Σ. Καρασαμάνης, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για Καθ’ ων η Αίτηση

         

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

ΚΩΜΟΔΡΟΜΟΣ, Π.Δ.Δ.: Με απόφασή της, ημερομηνίας 24.4.2019, η Πολεοδομική Αρχή (Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως Πάφου) αρνήθηκε την χορήγηση Πολεοδομικής Άδειας για προσθηκομετατροπές σε υφιστάμενη κατοικία σε τεμάχιο ευρισκόμενο στην περιοχή Ψαθί της Επαρχίας Πάφου («το τεμάχιο»). Την αίτηση για χορήγηση της σχετικής Άδειας, είχαν υποβάλει οι αιτητές στις 17.5.2018, οι οποίοι ήσαν, κατά πάντα ουσιώδη χρόνο, οι ιδιοκτήτες της κατοικίας.

 

Κατά της πιο πάνω απόφασης άρνησης χορήγησης Πολεοδομικής Άδειας, υπεβλήθη από τους αιτητές, Ιεραρχική Προσφυγή στο Υπουργείο Εσωτερικών, ημερομηνίας 4.6.2019, η οποία απορρίφθηκε ομόφωνα από την αρμόδια Υπουργική Επιτροπή, στη συνεδρία της τελευταίας, ημερομηνίας 6.5.2022, με ταυτόχρονη τροποποίηση του λόγου άρνησης (500) ως προς τον επηρεασμό του τεμαχίου από τη διεύρυνση του εφαπτόμενου υφιστάμενου δρόμου στα 7,90 μέτρα.

 

Η εν λόγω, επίδικη, απορριπτική απόφαση γνωστοποιήθηκε δι’ επιστολής του Υπουργείου Εσωτερικών, ημερομηνίας 11.7.2022, προς τους αιτητές, οι οποίοι αντέδρασαν, καταχωρώντας την υπό εξέταση προσφυγή, στις 16.9.2022.

 

Με τον πρώτο προβαλλόμενο λόγο ακύρωσης που προωθείται, η ευπαίδευτη συνήγορος των αιτητών προβάλλει ότι παράνομα και/ή κατά παρερμηνεία των διατάξεων του περί Πολεοδομίας και Οικήσεως Νόμου (Ν. 90/1972), ως αυτός ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο («ο Νόμος»), οι καθ’ ων η αίτηση δεν έλαβαν υπόψη τους το σχέδιο ανάπτυξης της περιοχής όπου βρίσκεται το τεμάχιο, «επιβάλλοντας ανεφάρμοστους όρους χωρίς να λάβουν υπόψη ουσιώδεις παράγοντες», όπως είναι η επιτόπια κατάσταση, η ύπαρξη μη εγγεγραμμένου δρόμου και η ανάγκη αντιστήριξης απότομης πλαγιάς.

 

Σε άμεση συνάρτηση με τα πιο πάνω, προωθείται και λόγος ακύρωσης που έγκειται στον ισχυρισμό περί μη διενέργειας δέουσας έρευνας εκ μέρους των καθ’ ων η αίτηση και εμφιλοχώρησης πλάνης, καθώς και λόγος ακύρωσης περί έλλειψης επαρκούς και/ή δέουσας αιτιολογίας της επίδικης απόφασης.

 

Τέλος, στη βάση των πιο πάνω, προωθείται ως αυτοτελής λόγος ακύρωσης, ο ισχυρισμός περί παραβίασης της αρχής της χρηστής διοίκησης.

 

Από την πλευρά τους, οι καθ’ ων η αίτηση, αντικρούοντας τους εγειρόμενους λόγους ακύρωσης, ισχυρίζονται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε ορθά και σύννομα, μετά από διενέργεια της δέουσας έρευνας, κατ’ ορθή ενάσκηση της διακριτικής εξουσίας της Διοίκησης και ουδεμία πλάνη εμφιλοχώρησε κατά τη λήψη αυτής. Όλα τα γεγονότα αξιολογήθηκαν δεόντως και η αιτιολογία της προσβαλλόμενης απόφασης υπήρξε πλήρης και/ή επαρκής. Γενικότερα, ως υποβάλλει ο ευπαίδευτος δικηγόρος της Δημοκρατίας, όλες οι ενέργειες της Διοίκησης υπήρξαν σύννομες και η προσφυγή των αιτητών δεν έχει πιθανότητες επιτυχίας, υποβάλλοντας ωσαύτως την εισήγηση για απόρριψή της.   

 

Έχω εξετάσει την προσβαλλόμενη απόφαση υπό το πρίσμα των οικείων διοικητικών φακέλων και, γενικότερα, όλων των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, τα οποία αποτέλεσαν το υπόβαθρο για προώθηση των εκατέρωθεν θέσεων, είτε κατά είτε υπέρ της νομιμότητας της προσβαλλόμενης πράξης.

 

Όπως αναφέρεται στους Λόγους Άρνησης Χορηγήσεως Άδειας (παράρτημα 1 στο δικόγραφο της ένστασης), η αίτηση των αιτητών απορρίφθηκε, καθότι-

 

«(500) Η προτεινόμενη ανάπτυξη (Προσθηκομετατροπές σε υφιστάμενη κατοικία και τροποποίηση της διεύρυνσης του δημοσίου δρόμου) δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή γιατί η συνολική διεύρυνση πoυ τέθηκε στα πλαίσια των αρχικών Αδειών για το τεμάχιο με τελικό πλάτος δρόμου σε 9,00 μ. κρίνεται αναγκαία για την εξυπηρέτηση της περιοχής και την ορθολογιστική λειτουργία της περιοχής γενικότερα, (Πολιτική 3.1(α), των Γενικών Προνοιών Πολιτικής τον Κεφαλαίου 3 της Δήλωσης Πολιτικής). Συγκεκριμένα, η προτεινόμενη από εσάς μείωση της διεύρυνσης θα έχει ως συνέπεια ο υφιστάμενος δρόμος να παραμείνει πολύ στενός στο εύρος του οποίου έχουν κατασκευαστεί ψηλοί τοίχοι αντιστήριξης και ράμπα, με αποτέλεσμα να μην διασφαλίζεται η άνετη και ασφαλής διακίνηση των οχημάτων.

 

(501) Οι τοίχοι αντιστήριξης έτσι όπως έχουν κατασκευαστεί επιτόπου, έχουν ύψος πολύ μεγαλύτερο από το επιτρεπόμενο των 2,00μ., σ' αντίθεση με τις πρόνοιες της Παραγράφου 10.5.1.7 των Αρχών και Κατευθυντήριων Γραμμών για την αισθητική βελτίωση και Αναβάθμιση της Ποιότητας του Δομημένου Περιβάλλοντος, του Κεφαλαίου 10, της Δήλωσης Πολιτικής. Συγκεκριμένα, το ύψος τους υπερβαίνει το ύψος των 1,50μ. και 1,70μ. όπως αυτά εγκρίθηκαν με την χορηγηθείσα Πολεοδομική Έγκριση με αρ. ΠΑΦ/[.], ημερ. 13/07/2005.

 

(502) Τμήμα της ράμπας πρόσβασης στο xώρο στάθμευσης έχει κατασκευαστεί εντός του δημόσιου δρόμου, ο οποίος εφάπτεται του υπό ανάπτυξη τεμαχίου, σ' αντίθεση με τις πρόνοιες της Παραγράφου 24 (Λειτουργικά και Γεωμετρικά Χαρακτηριστικά) του Παραρτήματος β, της Δήλωσης Πολιτικής. Συγκεκριμένα η αφετηρία της ράμπας βρίσκεται εντός του δημοσίου δρόμου αντί να απέχει 3,00μ. από το οδικό σύνορο, όπως καθορίζεται στην Παράγραφο 24(η) πιο πάνω και όπως έχει εγκριθεί στα σχέδια της Πολεοδομικής Έγκρισης με αρ. ΠΑΦ/[.], ημερ. 13/07/2005.

 

(503) Τμήμα της ράμπας και οι τοίχοι αντιστήριξης οι οποίοι έχουν κατασκευαστεί βόρεια και ανατολικά του υπό ανάπτυξη τεμαχίου, επεμβαίνουν στην διεύρυνση τον δημόσιου δρόμου, η οποία επιβλήθηκε στο υπό ανάπτυξη τεμάχιο, κατά την χορήγηση της Πολεοδομικής Άδειας με αρ. ΠΑΦ/[.], ημερ. 04/04/2005 (κατοικία με κολυμβητική δεξαμενή), σ' αντίθεση με τις πρόνοιες της Παραγράφου 3.1 (β), των Γενικών Προνοιών Πολιτικής, του Κεφαλαίου 3, της Δήλωσης Πολιτικής και του Άρθρου 20(1) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου, Ν90/72.

 

 

    ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΠΡΟΣ APMOΔΙA ΑΡΧΗ:

 

Ο ψηλός τοίχος αντιστήριξης, ο οποίος έχει ανεγερθεί μέσα στο εύρος τον δημοσίου δρόμου, παρεμποδίζει την άνετη και ασφαλή των οχημάτων. Για το λόγο αυτό, η Αρμόδια Αρχή και το Κοινοτικό Συμβούλιο όπως επιληφθούν του θέματος καθώς τίθεται θέμα οδικής ασφαλείας.».

 

Κατά της πιο πάνω απόφασης της Πολεοδομικής Αρχής, υποβλήθηκε Ιεραρχική Προσφυγή από τους αιτητές, σύμφωνα με το άρθρο 31 του Νόμου, στο πλαίσιο εξέτασης της οποίας, ετοιμάστηκε σχετικό Σημείωμα προς την Υπουργική Επιτροπή, ημερομηνίας 28.4.2022 (παράρτημα 3 στο δικόγραφο της ένστασης). Όπως προκύπτει από το εν λόγω Σημείωμα, στο οποίο καταγράφονται οι ενέργειες που έγιναν από τους καθ’ ων η αίτηση, εξετάστηκαν και λήφθηκαν υπόψη οι προεκετεθέντες Λόγοι Άρνησης Χορήγησης της Άδειας, τα επιχειρήματα των αιτητών που είχαν προβληθεί δια της Ιεραρχικής τους Προσφυγής, τα επιχειρήματα και οι εισηγήσεις της Πολεοδομικής Αρχής και του Έπαρχου Πάφου, καθώς και οι απόψεις και εισηγήσεις του Διευθυντή Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως, ο οποίος και εισηγήθηκε την απόρριψη της Ιεραρχικής Προσφυγής με τροποποίηση του λόγου άρνησης (500), ως έχει αναφερθεί ανωτέρω. Η εν λόγω εισήγηση, ως προκύπτει από τα ενώπιον μου τεθέντα, διαμορφώθηκε μετά και την προηγηθείσα εισήγηση της Πολεοδομικής Αρχής για απόρριψη της Ιεραρχικής Προσφυγής με τροποποίηση του λόγου άρνησης (500), θέση με την οποία είχε συμφωνήσει και ο Έπαρχος Πάφου.

 

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο εν λόγω Σημείωμα προς την Υπουργική Επιτροπή (βλ. παράγραφο 6.9), «[.] η Πολεοδομική Αρχή (Επαρχιακός Λειτουργός Πάφου του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως) κρίνει ότι, η προσβαλλόμενη Πολεδομική Αίτηση μελετήθηκε με βάση τις πρόνοιες του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου Ν.90/72, λαμβάνοντας υπόψη τις πρόνοιες του εφαρμοστέου Σχεδίου Ανάπυξης της Περιοχής (Δήλωση Πολιτικής) αντικειμενικά και ολοκληρωμένα, μέσα στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων αυτής, και ότι η απόφαση ήταν ορθή, δίκαιη και επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη από τα αρμόδια όργανα ως προνοείται από την παράγραφο 6 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου (Εκχώρηση Εξουσίας) Διατάγματος του 2007, καθώς και από το Νόμο 158(Ι)/1999. Ως εκ τούτου, γίνεται εισήγηση όπως η παρούσα Ιεραρχική Προσφυγή απορριφθεί και τροποποιηθεί ο Λόγος Άρνησης (500) [.]».

 

Όπως επίσης προκύπτει από το περιεχόμενο του υπό αναφορά Σημειώματος, η Πολεοδομική Αρχή μελέτησε ένα προς ένα όλα τα επιχειρήματα και/ή ισχυρισμούς που είχαν τεθεί δια της Ιεραρχικής Προσφυγής των αιτητών και έδωσε επαρκή απάντηση και/ή εξήγησε επαρκώς για ποιούς λόγους οι εν λόγω ισχυρισμοί δεν ευσταθούσαν (βλ. παραγράφους 6.1 μέχρι 6.5 του Σημειώματος).

 

Από το σύνολο των όσων αναφέρονται στο εν λόγω Σημείωμα, αλλά και από το σύνολο των ενεργειών στις οποίες προέβησαν οι καθ’ ων η αίτηση και γενικότερα από το σύνολο των όσων έχουν τεθεί ενώπιον μου, προκύπτει ότι οι καθ’ ων η αίτηση, πριν από τη λήψη της επίδικης απόφασής τους, προέβησαν σε ενδελεχή έρευνα κάθε στοιχείου και/ή παραμέτρου που είχαν ενώπιον τους και παρέσχαν ικανοποιητική και, εν πάση περιπτώσει, επαρκή αιτιολόγηση αναφορικά με την απόρριψη της αίτησης και της Ιεραρχικής Προσφυγής των αιτητών. Ως έχει ήδη προεκτεθεί, λήφθηκαν υπόψη οι σχετικές διατάξεις του Νόμου, οι πρόνοιες του εφαρμοστέου Σχεδίου Ανάπυξης της Περιοχής (Δήλωση Πολιτικής), η επιτόπου υφιστάμενη κατάσταση και/ή τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της περιοχής, οι διενεργηθείσες τοπογραφικές εργασίες και ζητήματα που σχετίζονται με την κυκλοφοριακή ρύθμιση της περιοχής.

 

Στη βάση των όσων ενδελεχώς αναφέρονται στο Σημείωμα και γενικότερα λαμβάνοντας υπόψη τις ενέργειες των καθ’ ων η αίτηση στο πλαίσιο εξέτασης της Ιεραρχικής Προσφυγής, υπό το φως βεβαίως και των νομολογιακών κατευθυντήριων όσον αφορά στην έκταση της έρευνας της Διοίκησης και την εμβέλεια του δικαστικού ελέγχου, κυρίως επί τεχνικών θεμάτων, δεν διαπιστώνεται κενό έρευνας.

 

Είναι δε εδώ το κατάλληλο σημείο να υπομνησθεί αυτό που έχει πολλάκις νομολογηθεί, ότι δηλαδή η μορφή της έρευνας είναι άμεσα συνυφασμένη με τα ιδιαίτερα γεγονότα της κάθε υπόθεσης. Η έκταση, ο τρόπος και η διαδικασία που θα ακολουθηθεί ποικίλλει ανάλογα με το υπό εξέταση ζήτημα και ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια της Διοίκησης (Κυριάκος Φυρίλλα ν. Δημοκρατίας, Ε.Δ.Δ. 40/17, ημερ. 1.11.2023, Χριστάκης Κωνσταντινίδης ν. Πανεπιστήμιο Κύπρου, Ε.Δ.Δ. 93/2016, ημερ. 11.9.2023, Δημοκρατία ν. Κοινότητας Πυργών κ.α. (1996) 3 Α.Α.Δ 503, Ράφτη ν. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 345, 366). Το κριτήριο για την πληρότητα της έρευνας έγκειται στη συλλογή και διερεύνηση των ουσιωδών στοιχείων, τα οποία παρέχουν βάση για ασφαλή συμπεράσματα (Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ν. Ζάμπογλου (1997) 3 Α.Α.Δ. 189).

 

Εξίσου δε σημαντικό είναι να υπομνησθεί ότι η κρίση της Διοίκησης σε ζητήματα τεχνικής φύσης ή σε θέματα που απαιτούν τεχνικές γνώσεις, όπως είναι εν πολλοίς οι ισχυρισμοί των αιτητών στην υπό κρίση περίπτωση, είναι γενικά ανέλεγκτη και εκφεύγει του ακυρωτικού ελέγχου του Δικαστηρίου (FIRST ELEMENTS EUROCONSULTANTS LTD ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 34/2012, ημερ. 15.12.2017, Κυριάκου Ανδρέα Κκαḯλα ν. Οργανισμού Γεωργικής Ασφάλισης, Α.Ε. 268/2012, ημερ. 1.11.2018, WTE WASSERTECHNIK GMBH ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 118/2011, ημερ. 23.1.2018, ECLI:CY:AD:2018:C38, Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου Επικρατείας 1929-1959, σελ. 227). Όπως τονίστηκε και στην απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην LELLA KENTONIS INVESTMENT CO LTD ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 138/10 κ.α., ημερ. 21.12.2016, η ουσιαστική κρίση της Διοίκησης σε τεχνικά θέματα και θέματα που απαιτούν ειδικές γνώσεις, γίνεται καταρχήν αποδεκτή, εκτός αν αποδειχθεί πλάνη περί τα πράγματα ή κακή χρήση της διακριτικής ευχέρειας. Η αυτή προσέγγιση επιβεβαιώθηκε πιο πρόσφατα από το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο στην Δήμος Λευκωσίας ν. Κοινοπραξία CYBARCO LTD-A.ARISTOTELOUS CONSTRUCTIONS LTD, Ε.Δ.Δ. 19/17, ημερ. 31.10.2023, αλλά και στην Χρίστος Πρωτοπαπάς ν. Δημοκρατίας, Ε.Δ.Δ. 39/17, ημερ. 17.10.2023, όπου επισημάνθηκε ότι δεν ελέγχονται από το ακυρωτικό Δικαστήριο θέματα τεχνικής φύσεως και ότι η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου εξαντλείται στην εξέταση τυχόν πλάνης περί τα πράγματα, κακής χρήσης της διακριτικής ευχέρειας, καθώς και έλλειψης αιτιολογίας (βλ. και Δημοκρατία ν. Παπαξενόπουλου κ.α., Α.Ε. 114/13 ημερ. 6.10.2016, Αν. Οικονομίδης κ.α. ν. Α.Η.Κ., Α.Ε. 140/2013, ημερ. 8.5.2020, ECLI:CY:AD:2020:C147 και Ολυμπία Πιερίδη ν. Δημοκρατία κ.α. (2007) 3 Α.Α.Δ. 543).

Δε χωρεί αμφιβολία ότι και στην υπό εξέταση περίπτωση, πολλά από τα ζητήματα που έχουν εξεταστεί από τους καθ’ ων η αίτηση, προκειμένου να διαμορφωθεί η τελική, επίδικη, κρίση τους, ως άλλωστε αβίαστα προκύπτει από τα ενώπιον μου τεθέντα και δη το από το προαναφερθέν Σημείωμα, είναι ζητήματα τεχνικής φύσεως που απαιτούν ειδικές και/ή τεχνικές γνώσεις και επί των οποίων, εκ των πραγμάτων αλλά και ως εκ της θέσεως του, το Δικαστήριο τούτο δεν μπορεί να προβεί σε «ιδίαν κρίση»: η εξουσία του Δικαστηρίου περιορίζεται σε έλεγχο νομιμότητας της διοικητικής πράξης, ως εύλογα επιτρεπτής υπό τις περιστάσεις και δεν επεκτείνεται στην ουσιαστική κρίση του διοικητικού οργάνου, έστω και αν το ίδιο θα μπορούσε εύλογα να καταλήξει σε διαφορετικά συμπεράσματα.

 

Συνεπώς, ενόψει των πιο πάνω, ο ισχυρισμός περί μη διενέργειας δέουσας έρευνας δεν στοιχειοθετείται και απορρίπτεται.

 

Περαιτέρω, με βάση τα όσα έχουν προαναφερθεί, κρίνω ότι ως αβάσιμος θα πρέπει να απορριφθεί και ο ισχυρισμός περί έλλειψης αιτιολογίας της προσβαλλόμενης απόφασης. Έχει ήδη λεχθεί ότι, για κάθε έναν εκ των ισχυρισμών που είχαν προβάλει οι αιτητές δια της Ιεραρχικής τους Προσφυγής, οι καθ’ ων η αίτηση παρέσχαν επαρκή αιτιολογία, προτού τον απορρίψουν. Με αποτέλεσμα η αιτιολογία της επίδικης απόφασης, ως αυτή εκτίθεται στο σώμα της απόφασης, να κρίνεται σαφής και τεκμηριωμένη, μπορεί δε αυτή να ενισχυθεί και/ή συμπληρωθεί από τον οικείο διοικητικό φάκελο και τα παραρτήματα του δικογράφου της ένστασης (Salamis Shipping Ltd v. Επιτροπής Προστασίας Ανταγωνισμού κ.α., Α.Ε. 39/16, ημερ. 28.6.2023, ECLI:CY:AD:2023:C228). Ήδη δια των Λόγων Άρνησης Χορήγησης της Πολεοδομικής Άδειας, οι καθ’ ων η αίτηση είχαν αιτιολογήσει τους λόγους της απορριπτικής τους απόφασης. Αυτή δε η απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής κρίθηκε εν συνεχεία ορθή από την Υπουργική Επιτροπή, η οποία, ως ήδη ελέχθη, διαμόρφωσε την δική της, επίδικη, κρίση, στη βάση της έρευνας και των ενεργειών που έλαβαν χώρα στο πλαίσιο εξέτασης της Ιεραρχικής Προσφυγής, περιλαμβανομένου και του Σημειώματος ημερομηνίας 28.4.2022, όπου λεπτομερώς εκτίθενται οι λόγοι διαμόρφωσης της επίδικης κρίσης, μετά από εξέταση όλων των ισχυρισμών της πλευράς των αιτητών. Επιπρόσθετα, τόσο από το πρακτικό της συνεδρίας της Υπουργικής Επιτροπής ημερομηνίας 6.5.2022, όταν και λήφθηκε η επίδικη απόφαση, όσο και στην επιστολή που εστάλη στους αιτητές, ημερομηνίας 11.7.2022, εκτίθενται οι λόγοι απόρριψης της Ιεραρχικής τους Προσφυγής. Όπως αναφέρεται, λήφθηκαν υπόψη το προαναφερθέν Σημείωμα, τα πραγματικά και νομικά γεγονότα της υπόθεσης, την αρχική απόφαση και τα επιχειρήματα της Πολεοδομικής Αρχής, τις απόψεις και/ή εισηγήσεις του Διευθυντή Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και του Έπαρχου Πάφου, καθώς και τις θέσεις και/ή τους ισχυρισμούς των αιτητών. Γίνεται επίσης αναφορά στη νομική βάση της απόφασης και δη στις πρόνοιες του Νόμου, αλλά και αυτές του εφαρμοστέου Σχεδίου Ανάπτυξης της περιοχής (Δήλωση Πολιτικής).

 

Από τα πιο πάνω προκύπτει με επαρκή σαφήνεια το σύνολο των ενεργειών της Διοίκησης που έλαβαν χώρα στο πλαίσιο εξέτασης της Ιεραρχικής Προσφυγής των αιτητών, καθώς και το σύνολο των στοιχείων που λήφθηκαν υπόψη  για τη διαμόρφωση της τελικής κρίσης των καθ' ων η αίτηση, με αποτέλεσμα η επίδικη απόφαση να κρίνεται ως επαρκώς και/ή δεόντως αιτιολογημένη, δυνάμενη να υπαχθεί στον απαιτούμενο δικαστικό έλεγχο, ως η νομολογία πάγια και διαχρονικά επιτάσσει (Στέφανος Φράγκου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 270), εφόσον εκτίθενται σε αυτήν οι νομικοί και πραγματικοί λόγοι και αποκαλύπτεται το σκεπτικό, επί των οποίων στηρίχθηκε η τελική κρίση της Διοίκησης (L.A.S. BOATING LTD ν. Δημοκρατίας, Ε.Δ.Δ. 37/2017, ημερ. 26.10.2023, Λ. Σκυλλουριώτης v. Δήμου Λευκωσίας, Ε.Δ.Δ. 38/2016, ημερ. 1.7.2022, Eurofarm (P. Neophytou) Ltd ν. Δημοκρατίας Α.Ε.142/2015, ημερ. 4.4.2023, ECLI:CY:AD:2023:A121, ANDRELIA PAPHOS LTD ν. Δημοκρατίας, Ε.Δ.Δ. 49/2019, ημερ. 23.10.2023).

 

Επιπρόσθετα δε, και στη βάση των πιο πάνω διαπιστώσεων, καθίσταται απορριπτέος και αβάσιμος και ο ισχυρισμός περί εμφιλοχωρήσασας πλάνης στην κρίση των καθ’ ων η αίτηση. Είναι αρκετό στο σημείο αυτό να υπομνησθεί ότι σύμφωνα με τον περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμο (Ν.158(Ι)/1999, άρθρο 46(3)), αλλά και κατά τη νομολογία, δεν υπάρχει πλάνη περί τα πράγματα όταν η Διοίκηση σταθμίζει, αξιολογεί και εκτιμά στοιχεία και γεγονότα που παρουσιάζονται μπροστά της για κρίση (Δημοκρατία κ.α. ν. Χρυσοστόμου Καλού, (1992) 3 A.A.Δ. 242), εφόσον η επιλογή στην οποία κατέληξε ήταν λογικά επιτρεπτή (Νιόβη Παπαιωάνου κ.α. (Αρ. 2) ν. Δημοκρατία (1991) 3 A.A.Δ. 713, 724, Παναγιώτα Αβάνη ν. P.I.K. (1994) 4 A.A.Δ. 687). Το δε βάρος απόδειξης της ύπαρξης πλάνης, δεδομένης και της ύπαρξης του τεκμηρίου υπέρ της υπό της Διοίκησης ορθής εξακρίβωσης των πραγματικών γεγονότων που έχουν οδηγήσει στη λήψη της απόφασης, φέρει ο διάδικος που προβάλλει τον σχετικό ισχυρισμό (Μολέσκη ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 118/2014, ημερ. 2.6.2020, ECLI:CY:AD:2020:C190). Εν προκειμένω, δεν στοιχειοθετήθηκε από την πλευρά των αιτητών ο ισχυρισμός περί εμφιλοχώρησης πλάνης στην επίδικη κρίση και το σχετικό βάρος δεν έχει αποσειστεί.

 

Τα αμέσως πιο πάνω, βεβαίως, απαντούν και καθιστούν ανεδαφικό και υποκείμενο σε απόρριψη και τον ισχυρισμό της συνηγόρου των αιτητών περί παράβασης των διατάξεων του Νόμου και δη του άρθρου 26(1)[1] αυτού, καθότι, κατά τον σχετικό ισχυρισμό, δεν λήφθηκαν υπόψη το σχέδιο ανάπτυξης της περιοχής που βρίσκεται το τεμάχιο, καθώς και άλλοι σχετικοί παράγοντες.

 

Τέλος, ενόψει των πιο πάνω διαπιστώσεων, απορρίπτεται ως αβάσιμος και ο ισχυρισμός περί παραβίασης της χρηστής διοίκησης. Ούτε και έχει καταδειχθεί οποιοδήποτε στοιχείο που εύλογα θα μπορούσε να οδηγήσει σε διαφορετική κατάληξη.

 

Κατά συνέπεια, δεν στοιχειοθετείται λόγος ακύρωσης και, συνακόλουθα, δε χωρεί επέμβαση του Δικαστηρίου

 

Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με €1600 έξοδα υπέρ των καθ’ ων η αίτηση και εναντίον των αιτητών. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται συμφώνως του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.

 

 

                                                                                                    Φ.ΚΩΜΟΔΡΟΜΟΣ, Π.Δ.Δ.