ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ                                          

                                                 Υπόθεση Αρ. 527/2021

                                             

    30 Σεπτεμβρίου, 2025

 

[Φ. ΚΑΜΕΝΟΣ, ΔΔΔ.]

 

Αναφορικά με τα Άρθρα 6, 28, 146 του Συντάγματος

 

Αρέστης Αρέστη

Αιτητή

                          Και

 

Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου

 

                                                      Καθ' ης η Αίτηση

......... 

 

Αργυρώ Σ. Χαραλάμπους για Argiro S. Charalambous LLC, Δικηγόροι για Αιτητή

Άννα Κ. Χρίστου διά Ιωαννίδης Δημητρίου ΔΕΠΕ, Δικηγόροι για Καθ' ης η αίτηση

       

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Φ. Καμένος, ΔΔΔ.: Με την παρούσα προσφυγή ο Αιτητής προσβάλλει την απόφαση της Καθ΄ ης η αίτηση να προάγει αντί του ιδίου τον Αντώνη Δημοσθένους (το «ΕΜ») στη θέση Ανώτερου Τεχνίτη/Βοηθού Ανώτερου Τεχνικού Δικτύου, Κλίμακα Α8, Επιχειρηματική Μονάδα Δικτύων, Διεύθυνση Διανομής Περιφερειακού Γραφείου Πάφου από 01.04.2021.

 

Με την αγόρευση της ευπαίδευτης συνηγόρου του, ο Αιτητής εγείρει ότι η προσβαλλόμενη είναι αναιτιολόγητη, ότι δεν εφαρμόστηκε ορθά η πρόνοια του Κανονισμού 23(2) των περί Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (Όροι Υπηρεσίας) Κανονισμών του 1986 (ΚΔΠ 291/1986)(εφεξής οι «Κανονισμοί») και ότι είναι προϊόν πλημμελούς έρευνας.

 

Προς υποστήριξη των επιχειρημάτων  της υποβάλλει ότι η Καθ’ ης η αίτηση στην απόφασή της περιορίστηκε σε γενικούς και αόριστους χαρακτηρισμούς χωρίς να παράσχει συγκεκριμένη αιτιολόγηση. Περαιτέρω υποβάλει ότι σε αντίθεση με τον Κανονισμό 23(2)  Κανονισμών δεν έλαβε ξεχωριστά υπόψη τα κριτήρια δίδοντάς τους την ίδια βαρύτητα αλλά απέδωσε υπέρμετρη βαρύτητα στο κριτήριο της αρχαιότητας ενώ σε περιπτώσεις άλλων υποψηφίων δεν το έπραξε. Συναφώς, υποβάλλει ότι η Καθ’ ης η αίτηση δεν έλαβε υπόψη ότι ο Αιτητής ήταν που υπερτερούσε σε αρχαιότητα έναντι του ΕΜ λόγω ότι κατείχε τη θέση «Ανώτερος Τεχνικός/Βοηθός Ανώτερου Τεχνικού Δικτύου (Εναέρια) ως αναπληρωτής από  τις 09.03.2015 καθώς και ότι διέθετε πιστοποιητικό Ικανότητας για 11.000 βολτ, το οποίο το ΕΜ απέτυχε να αποκτήσει ενώ παράλληλα υπερείχε κατά 2Α περισσότερα έναντι του ΕΜ.

 

Η πλευρά της Καθ’ ης η αίτηση, μέσω των έγγραφων υποβολών της ευπαίδευτης δικηγόρου της, υπεραμύνεται της προσβαλλόμενης απόφασης.

 

Εξέτασα τις εκατέρωθεν θέσεις έχοντας υπόψη και το περιεχόμενο των διοικητικών φακέλων που κατατέθηκαν. Δε θεωρώ ότι οι ισχυρισμοί του Αιτητή ευσταθούν.

 

Είναι σαφές ότι ο Κανονισμός 23(2) των Κανονισμών δε δίδει μεν προτεραιότητα σε ένα κριτήριο έναντι άλλου όμως αυτό που οφείλει να πράξει η Καθ’ ης η αίτηση κατά την προαγωγική διαδικασία, είναι να σταθμίσει όλα τα κριτήρια ώστε να καταλήξει σε μια εύλογα επιτρεπτή και αιτιολογημένη επιλογή.

 

Στην παρούσα περίπτωση ο Αιτητής προήχθη στην αμέσως προηγούμενη της επίδικης θέσης κατά τρία έτη και τρεις μήνες μετά το ΕΜ ενώ διέθετε 2 Α περισσότερα έναντι του ΕΜ. Θεωρώ άρα ότι  η επιλογή της Καθ’ ης η αίτηση ήταν και εύλογα επιτρεπτή και εντός των πλαισίων που καθορίζει τόσο ο ως άνω Κανονισμός 23(2) όσο και η νομολογία. Ως αναφέρθηκε στην απόφαση Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου ν. Kυριάκου Λοΐζου (2017) 3 ΑΑΔ 883:

 

«Είναι γεγονός ότι υπεροχή σε αρχαιότητα «δύναται» να ισοζυγίζει ελαφρώς καλύτερες εμπιστευτικές εκθέσεις (Δημοκρατία v. Βασιλείου (1990) 3 Α.Α.Δ. 226). Αυτό, όμως, δεν επιβάλλει υποχρέωση στο διοικητικό όργανο να ακολουθήσει αυτή την πορεία. Πρόκειται για δυνητική πορεία η οποία ανήκει καθαρά στο διοικητικό όργανο.

 

Αποτελεί πάγια νομολογία πως το Δικαστήριο δεν υποκαθιστά τη δική του κρίση για την επιλογή του καταλληλότερου υποψηφίου με την κρίση του αρμόδιου οργάνου όταν η κρίση του οργάνου είναι εύλογα επιτρεπτή (Christou a.o. v. P.S.C., 4 RSCC 1, 6, Piperi a.o. v. Republic 3 C.L.R. 1306, Petrides v. Republic (1984) 3 C.L.R. 341, 350 και Eliades v. Republic (1985) 3 C.L.R. 1904, 1909)».

 

Η Καθ’ ης η αίτηση κατέγραψε τις βαθμολογίες των πλέον πρόσφατων ετών 2015-2019 τόσο του Αιτητή (37Α και 8Β+) όσο και του ΕΜ (35Α και 10Β+) αλλά και των υπολοίπων υποψηφίων. Τώρα, οι επιμέρους συγκρίσεις άλλων υποψηφίων δεν παρέχουν οποιαδήποτε υποστήριξη της θέσης ότι η προσβαλλόμενη είναι αναιτιολόγητη. Εμφανώς είχαν διαφορετικά δεδομένα. Συγκεκριμένα η αναφορά της ευπαίδευτης συνηγόρου ότι σε άλλη περίπτωση (σύγκριση Σαββάκη Λιασίδη με Μιχαήλ Μ. Ονησιφόρου στην έκτη παράγραφο[1] της δέκατης σελίδας του Παραρτήματος 5 στην Ένσταση), δε λήφθηκε υπόψη η αρχαιότητα έναντι της διαφοράς σε αξία δεν ευσταθεί ούτε είναι ακριβής καθότι σε εκείνη την περίπτωση δε λήφθηκε υπόψη η ημερομηνία πρόσληψης στην αρχή και όχι η αρχαιότητα στην αμέσως προηγούμενη της επίδικης θέση, η οποία διαπιστώνω, ήταν η ίδια (01.08.1995) για τους εκεί συγκρινόμενους υποψηφίους.

 

Δεν πρέπει δε να αγνοείται ότι η όποια διαφορά σε βαθμολογημένη αξία της τάξεως των 2Α μεταξύ Αιτητή και ΕΜ σε εύρος τόσων ετών, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι προσδίδει υπεροχή σε αξία ούτε θα μπορούσε να καταστήσει ως αναιτιολόγητη μια απόφαση ακόμα και εκεί όπου για μια τέτοια διαφορά εντοπίζεται κατ’ ουσία ισοτιμία σε αξία. Ως αναφέρθηκε στην Αναθ. Έφ. Αρ. 112/2008 Νίκος Αττά κ.α. ν. Δημοκρατίας, 29.11.2012:

 

«ο εφεσείων Δαμιανού υπολείπεται μόνο δύο «εξαίρετος». Πρόκειται για οριακή διαφορά. Όπως έχει κατ' επανάληψη λεχθεί μικρές διαφορές στις αξιολογήσεις συνιστούν οριακές διαφορές μη δυνάμενες να προσδώσουν υπεροχή σε αξία στα Ε.Μ. Αντίθετα, αναδεικνύουν υποψήφιους ουσιαστικά ισοδύναμους σε αξία. (Βλ. Republic v. Roussos (1987) 3 C.L.R. 1217, Βασιλειάδης κ.ά. ν. Τσιάππα κ.ά. (2005) 3 Α.Α.Δ. 403, Λοϊζος Παναγή ν. Δημοκρατίας,Α.Ε.156/2008, ημερομηνίας 29/9/2011 και Νίκος Αττάς κ.ά. ν. Δημοκρατίας (πιο πάνω).)»

 

Ομοίως αναφέρθηκε από τον Έντ. Πρόεδρο του ΔΔ Φ. Κωμοδρόμο στην πρόσφατη απόφαση στις Συν. Υπ. Αρ. 846/2020 και 539/2021 Ι. Σ. κ.α. ν. Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου ημερ. 28.02.2025[2].

 

Ούτε ο ισχυρισμός του Αιτητή ότι η Καθ΄ ης η αίτηση αστόχησε να λάβει υπόψη ότι υπερείχε ο ίδιος σε αρχαιότητα και πείρα λόγω ότι είχε αναλάβει καθήκοντα ως αναπληρωτής Ανώτερος Τεχνικός/Βοηθός Ανώτερου Τεχνικού Δικτύου (Εναέρια), θεωρώ ότι ευσταθεί. Αυτό διότι αφενός το ίδιο το έγγραφο βάσει του οποίου ανέλαβε τα καθήκοντα αυτά (Ερ. 114 Τεκμηρίου 1), ανέφερε ρητώς ότι δεν θα αποκτήσει «οποιοδήποτε προβάδισμα για την μελλοντική πλήρωση της θέσης» αφετέρου κάτι τέτοιο θα έδιδε προβάδισμα βάσει των καθηκόντων που ανατέθηκαν στον Αιτητή από τη διοίκηση κάτι που και νομολογιακά είναι ανεπίτρεπτο. Συγκεκριμένα στη Σταυρινίδης Παναγιώτης ν. Kυπριακής Δημοκρατίας (2000) 3 ΑΑΔ 145 κρίθηκε ότι η φύση των καθηκόντων που ανατίθενται σε υπάλληλο δεν αποτελούν νόμιμο κριτήριο για την προτίμηση υπαλλήλου έναντι συναδέλφου του, στη δε Γεωργιάδης Tάκης ν. Aρχής Hλεκτρισμού Kύπρου (1996) 3 ΑΑΔ 249 επιβεβαιώθηκε, με αναφορά σε πάγια νομολογία ότι (η υπογράμμιση του Δικαστηρίου):

 

«Οι αρχές της χρηστής διοίκησης επιβάλλουν την ίση μεταχείριση των υποψηφίων για προαγωγή, αρχή η οποία απαιτεί την αξιολόγηση του κάθε υποψηφίου σύμφωνα με τα καθήκοντα τα οποία του ανατίθενται στο πλαίσιο του σχεδίου υπηρεσίας.  Διαφορετικά, θα αφήνετο στη Διοίκηση να επαυξάνει τις πιθανότητες για προαγωγή υπαλλήλων που υπηρετούν στην ίδια θέση, ανάλογα με τα καθήκοντα τα οποία τους ανατίθενται - (βλ. Ioannides v. Republic (1986) 3 C.L.R. 1089, 1095. Δρουσιώτη v. Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου - (Υπόθ. Αρ. 524/88 - 31/8/1990). Στεφάνου v. Δημοκρατίας (Υπόθ. Αρ. 512/89 - 19/9/1990))».

 

Η πιο πάνω νομολογία έχει υποδειχθεί και στην πρόσφατη απόφαση του Εφετείου στην Ε.Δ.Δ Αρ. 20/2021 Χρυσάνθη Σταυρινού ν. Δημοκρατίας ημερ 12.11.2024.

 

Σημειώνω, τέλος, ως προς τον ισχυρισμό  του Αιτητή ότι το ΕΜ δεν διέθετε συγκεκριμένο πιστοποιητικό ικανότητας, το οποίο ο ίδιος διέθετε ότι δεν παραπέμπομαι σε οποιοδήποτε έγγραφο του φακέλου που να τεκμηριώνει τον ισχυρισμό αυτό. Ως έχει επαναδιατυπώσει και η λίαν πρόσφατη νομολογία, είναι ευθύνη του έχοντος βάρος απόδειξης ενός ισχυρισμού να παραπέμψει σε στοιχεία του φακέλου που υποστηρίζουν τους ισχυρισμούς του και όχι έργο του παρόντος. Σχετική η πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου στην Ε.Δ.Δ 80/2020 Βραχίμης Ι. Χατζηχάννας ν. Δημοκρατίας μέσω Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας ημερ. 15.09.2025[3].

 

Συμφωνώ λοιπόν εν προκειμένω με τις υποβολές της Καθ΄ης η αίτηση αλλά και εν πάση περιπτώσει και λαμβάνοντας υπόψη και τους φακέλους που ετέθησαν ενώπιόν μου, ότι αμφότεροι Αιτητής και ΕΜ διέθεταν συγκεκριμένα πιστοποιητικά ικανότητας. Τα πλέον πρόσφατα εξ αυτών ήταν αυτό του Αιτητή ημερ. 19.07.2018 και του ΕΜ ημερ. 30.07.2018. Δε βρίσκω άρα ούτε να ευσταθεί ο ισχυρισμός ότι το ΕΜ δε διέθετε πιστοποιητικό ικανότητας, ούτε να πλανήθηκε η Καθ΄ ης η αίτηση στο να τα λάβει υπόψη. Ούτε, με δεδομένο ότι η ερμηνεία του σχεδίου υπηρεσίας ανήκει στο διοικητικό όργανο, με τη δικαστική παρέμβαση να δικαιολογείται μόνο όταν η ερμηνεία δεν ήταν εύλογη υπό τις περιστάσεις (βλ. Ε.Δ.Δ Αρ. 35/2020 Έλενας Παπαδοπούλου v. Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου ημερ. 19.02.2025) επεξηγείται αλλά ούτε διαπιστώνεται για ποιον λόγο όφειλε η Καθ’ ης η αίτηση να είχε πιστώσει υπέρ του Αιτητή το πιστοποιητικό ικανότητάς του ως υπέρτερο έναντι του ΕΜ.

 

Δεδομένων των πιο πάνω, θεωρώ ότι η προσβαλλόμενη είναι επαρκώς αιτιολογημένη, προιόν δέουσας έρευνας και συμμόρφωσης με την πρόνοια του Κανονισμού 23(2) των Κανονισμών.

 

Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα 1.700 ευρώ πλέον Φ.Π.Α υπέρ των Καθ’ ων η αίτηση.

 

Φ. Καμένος, ΔΔΔ