ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
(Υπόθεση αρ. 857/2025(K))
17 Σεπτεμβρίου 2025
[ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ AΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
A. A.
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθ’ ων η αίτηση.
……………………………
Γιώργος Βασιλόπουλος, για Δρ Χρίστο Π. Χριστοδουλίδη, για τον αιτητή.
Φοίβος Χριστοφίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.: Με την υπό κρίση προσφυγή, αμφισβητείται η νομιμότητα της απόφασης των καθ’ ων η αίτηση ημερομηνίας 2.8.2025, με την οποία ο αιτητής κηρύχθηκε απαγορευμένος μετανάστης, δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 6(1)(κ) του Κεφ. 105 και εναντίον του εκδόθηκαν διατάγματα κράτησης και απέλασης ίδιας ημερομηνίας, λόγω παράνομης παραμονής στη Δημοκρατία, από 7.3.2024.
Ο αιτητής κατάγεται από το Πακιστάν. Αφίχθηκε στη Δημοκρατία με άδεια εισόδου ως φοιτητής. Προς το σκοπό αυτό, εκδόθηκε στις 11.11.2008 άδεια προσωρινής παραμονής στη Δημοκρατία με ισχύ μέχρι τις 30.6.2009, άδεια η οποία ανανεώθηκε δύο φορές, με την τελευταία να έχει ισχύ μέχρι τις 30.6.2011. Στις 28.2.2011, τέλεσε γάμο με υπήκοο Ρουμανίας.
Ενόψει του γάμου του με την ευρωπαία, υπέβαλε στις 20.5.2011, αίτηση για έκδοση δελτίου διαμονής, ως μέλος της οικογένειας πολίτη της Ένωσης. Η εν λόγω αίτηση απορρίφθηκε στις 16.8.2013, λόγω του ότι είχε διαπιστωθεί πως δεν διέμενε με την ευρωπαία. Κατά της νομιμότητας της προαναφερθείσας απορριπτικής απόφασης, ο αιτητής άσκησε στις 8.10.2013, την προσφυγή με αρ. 6144/2013. Εκκρεμούσης της προσφυγής, η διοίκηση αποφάσισε να ανακαλέσει την απορριπτική απόφαση στις 13.1.2014 και να προβεί σε επανεξέταση της υποβληθείσας αιτήσεως για έκδοση δελτίου διαμονής.
Στις 6.7.2015 εκδόθηκε το διαζύγιο του αιτητή με την ευρωπαία και ως εκ τούτου, επανεξέταση της ανακληθείσας αποφάσεως ημερομηνίας 16.8.2013, σε σχέση με την αίτηση ημερομηνίας 20.5.2011, ουδέποτε έλαβε χώρα. Ενόψει του ότι δεν υπήρχε σε ισχύ άδειας παραμονής του αιτητή στη Δημοκρατία, τα στοιχεία του καταχωρίσθηκαν στον κατάλογο αναζητούμενων προσώπων. Στις 22.11.2018, υπέβαλε ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου, αίτηση για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας, η οποία απερρίφθη στις 17.9.2018. Η εν λόγω απορριπτική απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, επικυρώθηκε και από το ΔΔΔΠ στις 22.2.2022, στα πλαίσια εκδίκασης της προσφυγής 4549/2021. Αίτηση ημερομηνίας 15.3.2023 που υπέβαλε εταιρεία για εργοδότηση του αιτητή, επίσης απορρίφθηκε στις 11.4.2023, λόγω του ότι ο αιτητής ήταν απορριφθείς αιτητής ασύλου.
Κρίνεται σημαντικό να αναφερθεί πως στις 25.7.2023 και 15.9.2023, ο δικηγόρος του αιτητή υπέβαλε προς τον Υπουργό Εσωτερικών ιεραρχική προσφυγή κατά της απορριπτικής απόφασης ημερομηνίας 16.8.2013, σε σχέση με την αίτηση για έκδοση δελτίου διαμονής. Η ιεραρχική προσφυγή απερρίφθη στις 6.3.2024 και δεν ασκήθηκε προσφυγή σε σχέση με την νομιμότητα αυτής. Στο ζήτημα αυτό, θα επανέλθω στη συνέχεια.
Αίτημα ημερομηνίας 5.1.2024 για αφαίρεση των στοιχείων του αιτητή από τον κατάλογο αναζητούμενων προσώπων, έτυχε απόρριψης στις 15.2.2024. Ο αιτητής συνελήφθη την 1.8.2025 λόγω παράνομης παραμονής στη Δημοκρατία κι εναντίον του εκδόθηκαν διατάγματα κράτησης κι απέλασης ημερομηνίας 2.8.2025, η νομιμότητα των οποίων αποτελεί το αντικείμενο της υπό κρίση προσφυγής.
Στην γραπτή του αγόρευση, ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή αναφέρεται σε άλλες τρεις προσφυγές που εκκρεμούν ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου, για τις οποίες υπεβλήθη αίτηση συνεκδίκασης με την παρούσα και συγκεκριμένα, τις προσφυγές με αρ. 341/2024, 856/2025 και 869/2025, αίτηση η εξέταση της οποίας ακόμα εκκρεμεί. Κατά τις εισηγήσεις του, ο αιτητής ήταν κάτοχος δελτίου διαμονής, ως μέλος της οικογένειας πολίτη της Ένωσης, από τις 20.5.2011, που υπέβαλε την αίτηση, μέχρι και το έτος 2015 που εκδόθηκε το διαζύγιό τους. Όπως αναφέρει στη γραπτή του αγόρευση, η διοίκηση ανακάλεσε την εκδοθείσα άδεια διαμονής του στις 16.8.2013 και στις 13.1.2014 ανακάλεσε την ανακλητική απόφαση, με αποτέλεσμα ο αιτητής να παραμένει μέλος της οικογένειας πολίτη της Ένωσης για πέραν των τριών ετών, έχοντας πλέον δικαίωμα προς υποβολή αίτησης διαμονής, κατά τις διατάξεις του άρθρου 26(α) του Ν. 7(Ι)/2007.
Σύμφωνα με τις θέσεις του, η απορριπτική απόφαση ημερομηνίας 16.8.2013, σε σχέση με την αίτηση που υπέβαλε για έκδοση δελτίου διαμονής, αίτηση ημερομηνίας 20.5.2011, ουδέποτε του γνωστοποιήθηκε προηγουμένως, παρά μόνον στις 23.7.2023 και στις 25.7.2023 υπέβαλε ενώπιον του Υπουργού Εσωτερικών ιεραρχική προσφυγή. Ομοίως, αποτέλεσε θέση του πως ούτε η απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής, με την απόφαση ημερομηνίας 6.3.2024, του γνωστοποιήθηκε, αφού όπως προκύπτει από την Ένσταση, αυτή απεστάλη σε λανθασμένη ταχυδρομική διεύθυνση, ήτοι στην Τ.Θ. 26606, 1640 Λευκωσία, ενώ η ορθή ταχυδρομική του διεύθυνση είναι η Τ.Θ. 12143, 2342 Λευκωσία. Συνεχίζει η εισήγηση πως, εφόσον δεν γνωστοποιήθηκε στον αιτητή η απορριπτική απόφαση ημερομηνίας 6.3.2024, σε σχέση με την υποβληθείσα ιεραρχική προσφυγή, η οποία στρέφεται κατά της απόρριψης της αίτησης για έκδοση δελτίου διαμονής του αιτητή στη Δημοκρατία, ημερομηνίας 16.8.2013, η ισχύς της απόφασης ημερομηνίας 6.3.2024, δεν έχει ξεκινήσει, με αποτέλεσμα την πλάνη της διοίκησης πως ο αιτητής παρέμενε παράνομα στο έδαφος της Δημοκρατίας από 7.3.2024 και εσφαλμένα αυτός κηρύχθηκε ως απαγορευμένος μετανάστης.
Απορρίπτοντας στο σύνολό τους, τους ανωτέρω ισχυρισμούς του αιτητή, ο ευπαίδευτος συνήγορος της Δημοκρατίας, υπέβαλε πως οι εκκρεμούσες προσφυγές που άσκησε ο αιτητής δεν σχετίζονται με την έκδοση της επίδικης διοικητικής απόφασης. Επί της ουσίας, υπέβαλε πως η απορριπτική απόφαση ημερομηνίας 6.3.2024 επί της υποβληθείσας αιτήσεως ημερομηνίας 20.5.2011, γνωστοποιήθηκε στον δικηγόρο του αιτητή, αφ΄ης στιγμής ταχυδρομήθηκε στην ορθή διεύθυνση και δεν επιστράφηκε πίσω στον αποστολέα της. Υπέβαλε πως η διεύθυνση που εστάλη η απόφαση ημερομηνίας 6.3.2024 υπήρξε ορθή, καθότι κι άλλη απόφαση της διοίκησης ημερομηνίας 15.2.2024 απεστάλη στην ίδια διεύθυνση, γνώση της οποίας έλαβε ο δικηγόρος του αιτητή, κατά της οποίας άσκησε εμπρόθεσμα την προσφυγή με αρ. 341/2024. Παρόλα αυτά, υποστήριξε πως δημιουργείται τεκμήριο πλήρους γνώσης της απόφασης, λόγω του μεγάλου χρονικού διαστήματος που έχει παρέλθει, εντός του οποίου όφειλε ο ίδιος να επιδείξει τη δέουσα επιμέλεια προς ενημέρωση ως προς την τύχη της.
Κατά το στάδιο των διευκρινίσεων, κατατέθηκαν τέσσερεις διοικητικοί φάκελοι, οι οποίοι σημειώθηκαν ως Τεκμήρια 1 -4.
Επίδικη, με την υπό εκδίκαση προσφυγή, είναι η απόφαση της διοίκησης ημερομηνίας 2.8.2025, να κηρύξει τον αιτητή ως απαγορευμένο μετανάστη, δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 6(1)(κ) του Κεφ. 105, λόγω παράνομης παραμονής στη Δημοκρατία από τις 7.3.2024, όταν η ιεραρχική προσφυγή που υπέβαλε ενώπιον του Υπουργού Εσωτερικών, κατά της απόφασης του Τμήματος Μετανάστευσης, απερρίφθη. Ενόψει αυτής της ιδιότητας του απαγορευμένου μετανάστη, εκδόθηκαν τα επίσης προσβαλλόμενα διατάγματα κράτησης και απέλασης, ίδιας ημερομηνίας.
Αυτό που πρέπει να τονιστεί εξαρχής, είναι το ασύνδετο των εκκρεμουσών προσφυγών που άσκησε ο αιτητής, με την επίδικη διοικητική απόφαση. Από τους διοικητικούς φακέλους που κατατέθηκαν στη διαδικασία, προκύπτει πως καμία εξ αυτών σχετίζεται με την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης. Στην προσφυγή 341/2024 αποτελεί επίδικο ζήτημα η νομιμότητα της απορριπτικής απόφασης ημερομηνίας 15.2.2024 σε σχέση με την απόρριψη αιτήματος για αφαίρεση των στοιχείων του αιτητή από τον κατάλογο αναζητούμενων προσώπων. Η προσφυγή με αρ. 618/2025 αφορά σε παράλειψη απάντησης επί ιεραρχικής προσφυγής ημερομηνίας 22.12.2024, ενώ με την προσφυγή 856/2025 προσβάλλεται η απόρριψη αυτής, και αντικείμενο της προσφυγής 869/2025, αποτελεί η παράλειψη παραλαβής αίτησης ημερομηνίας 9.6.2025 για έκδοση δελτίου διαμονής ως μέλος της οικογένειας πολίτη της Ένωσης.
Αυτό που διαπιστώνω από τα ενώπιον μου έγγραφα και στοιχεία, είναι πως η μοναδική άδεια προσωρινής παραμονής που παραχωρήθηκε προς τον αιτητή, αφορούσε την φοιτητική του ιδιότητα και είχε ισχύ μέχρι τις 30.6.2011. Ουδέποτε εκδόθηκε προς όφελος του δελτίο διαμονής ως μέλος της οικογένειας πολίτη της Ένωσης, ως αυτό αποτέλεσε την θέση του. Η αίτηση που υπέβαλε γι’ αυτό το σκοπό στις 20.5.2011, έτυχε απόρριψης στις 16.8.2013.
Η λήψη της απορριπτικής αυτής απόφασης ημερομηνίας 16.8.2013, αποτελεί το πρώτο επίδικο ζήτημα που τίθεται στην παρούσα. Ζήτημα, όμως, που δεν έχει σημασία, ενόψει της ανάκλησης της απορριπτικής αυτής απόφασης ημερομηνίας 16.8.2013, στα πλαίσια της ασκηθείσας από τον αιτητή προσφυγής με αρ. 6144/2013 (σελίδωση 46, Τεκμήριο 4), ανάκληση ημερομηνίας 13.1.2014.
Η ανακλητική αυτή απόφαση ημερομηνίας 13.1.2014, επανέφερε σε εκκρεμότητα την αίτηση ημερομηνίας 20.5.2011. Η έκδοση του διαζυγίου του αιτητή στις 6.7.2015 (σελίδωση 67, Τεκμήριο 1), δεν άφησε, όμως, περιθώριο επανεξέτασης της αίτησης ημερομηνίας 20.5.2011, ως συζύγου πολίτη της Ένωσης. Αντιθέτως, το διαζύγιο του αιτητή με την ευρωπαία πολίτιδα, σηματοδότησε και την παύση της ιδιότητας του, ως μέλους της οικογένειας πολίτη της Ένωσης, αίτηση την οποία ο αιτητής υπέβαλε ως «σύζυγος» της ευρωπαίας (σελιδώσεις 29-11, Τεκμήριο 4).
Ενόψει του διαζυγίου, δεν εκκρεμούσε πλέον η αίτηση ημερομηνίας 20.5.2011, υπό τα δεδομένα που αυτή υπεβλήθη, αλλά ο αιτητής όφειλε να νομιμοποιήσει την παραμονή του στη Δημοκρατία με άλλο τρόπο. Επαναλαμβάνεται πως η μόνη άδεια προσωρινής παραμονής που είχε στη Δημοκρατία, ήταν η φοιτητική άδεια, η οποία παρατάθηκε μέχρι τις 30.6.2011, αφού όπως προαναφέρθηκε, ούτε η αίτηση ασύλου ημερομηνίας 22.1.2018 είχε επιτυχή κατάληξη.
Με αυτά ως δεδομένα, κρίνονται ως άνευ σημασίας τα όσα αναφέρθηκαν και από τις δύο πλευρές, ως προς το κατά πόσον ο αιτητής έλαβε ή όχι γνώση της απορριπτικής απόφασης ημερομηνίας 16.8.2013, απόφαση η οποία ανακλήθηκε στις 13.1.2014 και κατά την κρίση μου, ορθά δεν επανεξετάστηκε η αίτηση ημερομηνίας 20.5.2011, λόγω του διαζυγίου του αιτητή ημερομηνίας 6.7.2015. Ούτε άλλωστε ο αιτητής έλαβε στο μεταξύ οποιοδήποτε άλλο διάβημα για να τύχει επανεξέτασης η αίτηση ημερομηνίας 20.5.2011 ή να υποβάλει άλλη αίτηση για έκδοση δελτίου διαμονής ως διαζευχθείς σύζυγος ευρωπαίου πολίτη.
Ομοίως, κρίνονται ως άνευ σημασίας τα όσα προβλήθηκαν σε σχέση με την κοινοποίηση της απόφασης ημερομηνίας 6.3.2024, ήτοι αναφορικά με την απορριπτική απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών σε ό,τι αφορά την ιεραρχική προσφυγή που ο αιτητής υπέβαλε στις 25.7.2024 κατά της ανακληθείσας απόφασης ημερομηνίας 16.8.2013, εφόσον δεν υπήρχε σε ισχύ οποιαδήποτε απορριπτική απόφαση κατά της οποίας να δύναται να υποβληθεί ιεραρχική προσφυγή.
Δεν παραβλέπω την πλάνη της διοίκησης ως προς την εξέταση της υποβληθείσας ιεραρχικής προσφυγής ημερομηνίας 25.7.2023 κατά της απόφασης ημερομηνίας 16.8.2013 η οποία είχε στο μεταξύ ανακληθεί. Αυτό όμως, δεν αίρει το παράνομο καθεστώς του αιτητή στη Δημοκρατία, το οποίο διήρκησε από την 1.7.2011 μέχρι και την έκδοση των εδώ προσβαλλόμενων διαταγμάτων. Αντιθέτως, παράνομη παραμονή του αιτητή διαπιστώνεται από το έτος 2011 που είχε λήξει η τελευταία άδεια παραμονής που του παραχωρήθηκε από την διοίκηση.
Όπως αναφέρεται στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929 - 1959, σελ. 268:-
«Πλάνη υπό την άνω έννοιαν συντρέχει οσάκις η επίδρασις ταύτης είναι ουσιώδης: 760 (47), 1028 (58) και αναφέρεται εις στοιχεία άτινα κατά νόμον αποτελούν προϋποθέσεις δια την έκδοσιν της διοικητικής πράξεως».
Ομοίως, στις διατάξεις του άρθρου 46(2) του Ν. 158(Ι)/99, αναφέρεται πως μόνον πλάνη που έχει επηρεάσει την απόφαση του διοικητικού οργάνου, κριθείσα ως ουσιώδης, καθιστά την πράξη παράνομη (Republic v. Argyrides (1987) 3 C.L.R, Παπαϊωάννου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (αρ. 2) (1991) 3 Α.Α.Δ. 713).
Η πλάνη αυτή της διοίκησης, να θεωρήσει τον αιτητή ως παρανόμως παραμένοντα στη Δημοκρατία, από τις 7.3.2024, δεν κρίνεται ως ουσιώδης, αφού παραμένει ως κρίσιμο πραγματικό γεγονός η παράνομη παραμονή του στη Δημοκρατία από την τελευταία άδεια που του παραχωρήθηκε κι η οποία ανατρέχει στο έτος 2011. Αποτελεί ουσιώδες στοιχείο το γεγονός ότι ο αιτητής παρέμεινε στη Δημοκρατία παράνομα, ενώ η ακριβής ημερομηνία έναρξης της παράνομης παραμονής του, ακόμα και εάν τίθετο στα ορθά πραγματικά της πλαίσια, δεν θα οδηγούσε σε λήψη διαφορετικής διοικητικής απόφασης από την Διευθύντρια του Τμήματος Μετανάστευσης.
Στη βάση των όσων έχω αναφέρει πιο πάνω, κρίνεται ως νόμιμη η απόφαση των καθ’ ων η αίτηση να κηρύξουν τον αιτητή ως απαγορευμένο μετανάστη, λόγω παράνομης παραμονής, δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 6(1)(κ) του Κεφ. 105 και νομίμως εκδόθηκαν εναντίον του τα επίδικα διατάγματα κράτησης και απέλασης ημερομηνίας 2.8.2025, τα οποία και επικυρώνονται.
Υπό τις περιστάσεις, η προσφυγή απορρίπτεται με μειωμένα έξοδα €1.200 εναντίον του αιτητή και υπέρ των καθ’ ων η αίτηση.
Οι προσβαλλόμενες αποφάσεις επικυρώνονται, δυνάμει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.
Γαβριήλ, Δ.Δ.Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο