ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
Υπόθεση Αρ. 568/2025
16 Οκτωβρίου, 2025
[ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΔΔΔ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Y. L.
Αιτητής,
και
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, 2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ, 3. ΥΦΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΣΥΛΟΥ
Καθ' ων η Αίτηση
Σ. Αργυρού για Σωτήρης Αργυρού & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., δικηγόρος για τον Αιτητή.
Φ. Χριστοφίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, δικηγόρο για τους Καθ' ων η Αίτηση.
___________________
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΔΔΔ.: Ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή στρέφεται κατά απόφασης των Καθ’ ων η Αίτηση ημερομηνίας 19.05.2025, η οποία αφορούσε την κήρυξη του ως απαγορευμένου μετανάστη, δυνάμει του άρθρου 6(1) (Δ) και (Κ) του Περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου, Κεφ. 105, του διατάγματος απέλασης του αιτητή στην Κίνα και ταυτόχρονα απαγόρευσης επιστροφής του στη Δημοκρατία για περίοδο πέντε ετών.
Ως καταγράφεται στην Ένσταση των Καθ' ων η Αίτηση και προκύπτει από τα έγγραφα του διοικητικού φακέλου ο οποίος έχει κατατεθεί στο Δικαστήριο, τα σχετικά με την παρούσα υποθεση γεγονότα έχουν ως ακολούθως:
Ο αιτητής, υπήκοος Κίνας με ημερομηνία γεννήσεως 17.06.1997, αφίχθηκε μαζί με τους γονείς του στην Κυπριακή Δημοκρατία στις 16 Οκτωβρίου 2015, ήτοι σε ηλικία 18 ετών και 3 μηνών, αρχικά με άδεια διαμονής ως επισκέπτης, ενώ στη συνέχεια του παραχωρήθηκε άδεια διαμονής ως φοιτητής αρχικά μέχρι τις 7.07.2019. Στις 20.05.2022 και ενώ είχε ολοκληρώσει το 2ο έτος φοίτησης στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Frederick University, καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 5 ετών από το Μόνιμο Κακουργιοδικείο Λευκωσίας στο πλαίσιο της υπόθεσης υπ' αριθμό 9109/2020, αφού, μετά από παραδοχή του, κρίθηκε ένοχος για τα αδικήματα της κατοχής υλικού παιδικής πορνογραφίας από το διαδίκτυο. Στις 19.05.2025 οι Καθ΄ων η Αίτηση, λόγω της σοβαρότητας των αδικημάτων τα οποία διέπραξε και για τα οποία καταδικάστηκε σε πενταετή φυλάκιση, αποφάσισαν όπως ο αιτητής κηρυχθεί παράνομος μετανάστης και διατάχθηκε η κράτηση και η απέλαση του. Η απόφαση της διοίκησης κοινοποιήθηκε στον αιτητή στις 27.05.2025 και ακολούθως, στις 29.05.2025, καταχώρησε μέσω των δικηγόρων του την παρούσα Προσφυγή.
Σημειώνεται στο σημείο αυτό ότι γεγονότα τα οποία καταγράφονται μέσω της αίτησης ακυρώσεως και ακολούθως της γραπτής αγόρευσης του αιτητή και αφορούν τις προσωπικές και οικογενειακές του περιστάσεις, τα οποία ωστόσο δεν υποστηρίζονται από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου και για τα οποία δεν έχει προσκομιστεί σχετική μαρτυρία μέσω της προβλεπόμενης από τη δικονομία διαδικασίας, ως η νομολογία των δικαστηρίων μας, δεν μπορούν να απασχολήσουν το παρόν Δικαστήριο.
Η προσβαλλόμενη απόφαση, όπως προκύπτει τόσο από το περιεχόμενο του κειμένου όσο και από τα έγγραφα που έχουν κατατεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου, εκδόθηκαν από τους Καθ’ ων η Αίτηση μέσω του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, βάσει του Κεφ. 105, λόγω του ότι ο αιτητής κατέστη απαγορευμένος μετανάστης δυνάμει του Άρθρου 6(1) παράγραφοι (δ) και (κ) του ως άνω νόμου, συνεπεία της καταδίκης του σε πενταετή φυλάκιση για το συγκεκριμένο ποινικό αδίκημα. Η αιτιολογία αυτή καταγράφεται από τους Καθ’ ων η Αίτηση στο προσβαλλόμενο διάταγμα, κρίνοντας έτσι ότι ο αιτητής αποτελεί κίνδυνο για την κυπριακή κοινωνία και την ασφάλεια της Δημοκρατίας. Περαιτέρω, σημειώνω ότι η Διευθύντρια του Τ.Α.Π.Μ. δυνάμει του άρθρου 18ΠΣΤ του Κεφ.105, έκρινε ότι λόγω ακριβώς της καταδίκης του αυτής δεν υπάρχει περιθώριο εναλλακτικών της κράτησης μέτρων, εφόσον διαπιστώνεται ότι υφίσταται κίνδυνος διαφυγής του, όπως και έπραξε εκδίδοντας το Διάταγμα Κράτησης.
Ο αιτητής, ως καταγράφει στη προσφυγή του και προωθεί με την γραπτή αγόρευση του ευπαίδευτου δικηγόρου του, προβάλει ότι η απόφαση κήρυξης του ως απαγορευμένου μετανάστη και συνακόλουθα το ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου διάταγμα απέλασης πάσχει, αφού αυτό εκδόθηκε υπό πλάνη περί τα πράγματα και το Νόμο, είναι άνευ νόμιμης αιτιολογίας και πρωτίστως, υποστηρίζει, είναι προϊόν διεξαγωγής ελλιπούς έρευνας.
Αντίθετα, η θέση του δικηγόρου των Καθ’ ων η Αίτηση είναι ότι το διάταγμα απέλασης του αιτητή είναι ορθό και νόμιμο και ότι οι Καθ’ ων η Αίτηση, δεδομένης της καταδίκης του αιτητή σε πενταετή φυλάκιση για το συγκεκριμένο αδίκημα, ενήργησαν σύμφωνα με το Νόμο και την αποφασιστική εξουσία που τους παρέχεται από το άρθρο 14 του Κεφ. 105 να κρίνουν τον αιτητή ως ανεπιθύμητο πλέον μετανάστη και να εκδώσουν διάταγμα για την απέλαση του, ως η επίδικη πράξη.
Κατά κύριο λόγο, ο δικηγόρος του αιτητή προωθεί ως λόγο ακύρωσης ότι, η προσβαλλόμενη πράξη λήφθηκε καταχρηστικά, αφού υποστηρίζει πως αυτή εκδόθηκε χωρίς τη δέουσα ή/και επαρκή έρευνα αναφορικά με τις προσωπικές και τις οικογενειακές περιστάσεις του πελάτη του τις οποίες περιγράφει και οι οποίες θα έπρεπε να τύχουν εξέτασης. Επίσης υποστηρίζει ότι, με την προσβαλλόμενη απόφαση οι Καθ' ων η αίτηση ενήργησαν υπό πλάνη και δεν εφάρμοσαν συγκεκριμένες πρόνοιες του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου.
Σημειώνω ότι ο αιτητής μέσω της απαντητικής γραπτής του αγόρευσης ισχυρίζεται παραβίαση των άρθρων 15 και 28 του Συντάγματος. Ενώ στην αίτηση ακυρώσεως προβάλλεται ως πρώτος λόγος ακύρωσης πως η απόφαση είναι αντίθετη στο Σύνταγμα, εντούτοις, ουδεμία άλλη αναφορά γίνεται για συγκεκριμένη παραβίαση του Συντάγματος, ως αορίστως υποστηρίζεται. Συγκεκριμένα, δεν φαίνεται να έχουν δικογραφηθεί, ούτε να έχουν αιτιολογηθεί στη προσφυγή οποιοιδήποτε ισχυρισμοί οι οποίοι αφορούν την ισχυριζόμενη παραβίαση των άρθρων 15 και 28 του Συντάγματος, οι οποίοι εγείρονται πρώτη φορά μέσω της απαντητικής γραπτής αγόρευσης του δικηγόρου του του αιτητη και στους οποίους επέλεξε να απαντήσει, μέσω κατάθεσης γραπτού υπομνήματος ενώπιον του Δικαστηρίου στο στάδιο των Διευκρινήσεων, ο ευπαίδευτος δικηγόρος των Καθ’ ων η Αίτηση.
Κατά τη πάγια νομολογία των Δικαστηρίων μας, ισχυρισμοί οι οποίοι δεν έχουν δικογραφηθεί μέσω της αίτησης ακυρώσεως του αιτητή δεν μπορούν να τύχουν αξιολόγησης από το Δικαστήριο, αφού παραβιάζεται ο Κανονισμός 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, ο οποίος θέτει ρητή υποχρέωση σε κάθε διάδικο, δια των εγγράφων προτάσεών του, «να εκθέτει τα νομικά σημεία επί των οποίων στηρίζεται, αιτιολογών συγχρόνως ταύτα πλήρως». Αυτό ισχύει και στη παρούσα περίπτωση. Σχετική είναι η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Χριστοδουλίδης ν. Πανεπιστήμιο Κύπρου, Αναθ. Έφεση 95/2012, ημερ. 06.07.2018, ECLI:CY:AD:2018:C344, αλλά και η απόφαση της Ολομέλειας του Διοικητικού Δικαστηρίου στην υπόθεση ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ (ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ) κ.α. ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΜΥΝΑΣ, Υπόθεση Αρ. 107/2017 ημερομηνίας 11 Δεκεμβρίου 2017, όπου γίνεται εκτενής αναφορά στο θέμα.
Προτού προχωρήσω στον σχολιασμό των υπόλοιπων προβαλλόμενων λόγων ακύρωσης, επαναλαμβάνω ότι, το διάταγμα απέλασης εκδόθηκε δυνάμει των άρθρων 6(1) (Δ), (Κ) και 14 του Κεφ. 105, λόγω του ότι «καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης πέντε (5) ετών».
Σύμφωνα με το άρθρο 6(1) (δ) και (κ) του Κεφ.105 (η έμφαση προστίθεται):
«Απαγoρευμέvoι μεταvάστες
6.-(1) Τα ακόλoυθα πρόσωπα θα είvαι απαγoρευμέvoι μεταvάστες και, τηρoυμέvωv τωv διατάξεωv τoυ Νόμoυ αυτoύ ή τωv διατάξεωv πoυ δυvατό vα περιέχovται σε oπoιoυσδήπoτε Καvovισμoύς πoυ εκδόθηκαv δυvάμει αυτoύ ή σε oπoιoδήπoτε Διάταγμα τoυ Υπoυργικoύ Συμβoυλίoυ, δεv θα επιτρέπεται η είσoδoς στη Δημoκρατία σε:-
(δ) οποιοδήποτε πρόσωπο το οποίο, χωρίς να του απονεμηθεί χάρη, έχει καταδικαστεί για φόνο ή ποινικό αδίκημα για το οποίο η ποινή της φυλάκισης έχει επιβληθεί για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα και το οποίο, λόγω των συναφών περιστάσεων θεωρείται από το Διευθυντή ως ανεπιθύμητος μετανάστης-
(κ) oπoιoδήπoτε πρόσωπo τo oπoίo εισέρχεται ή διαμέvει στη Δημoκρατία κατά παράβαση oπoιασδήπoτε απαγόρευσης, όρoυ, περιoρισμoύ ή επιφύλαξης πoυ περιλαμβάvεται στo Νόμo αυτό ή σε oπoιoυσδήπoτε Καvovισμoύς πoυ εκδόθηκαv βάσει τoυ Νόμoυ αυτoύ ή σε oπoιαδήπoτε άδεια πoυ παραχωρήθηκε ή εκδόθηκε βάσει τoυ Νόμoυ αυτoύ ή τωv Καvovισμώv αυτώv·» (η έμφαση δική μας)
Το Άρθρο 14 του Κεφ.105, προβλέπει, μεταξύ άλλων, τα εξής:
«14.-(1) Τηρoυμέvωv τωv διατάξεωv τoυ Νόμoυ αυτoύ και τωv όρωv oπoιασδήπoτε άδειας ή έγκρισης πoυ χoρηγήθηκε βάσει τoυ Νόμoυ αυτoύ ή oπoιωvδήπoτε Καvovισμώv πoυ εκδόθηκαv βάσει αυτoύ και με την επιφύλαξη των διατάξεων του περί Προσφύγων Νόμου, o Αvώτερoς Λειτουργός Μετανάστευσης δύvαται vα διατάξει oπoιoδήπoτε αλλoδαπό o oπoίoς είvαι απαγoρευμέvoς μεταvάστης ή oπoιoδήπoτε πρόσωπo τo oπoίo, αφoύ εισήλθε στη Δημoκρατία με άδεια vα παραμείvει σε αυτή για περιoρισμέvη περίoδo, παραμέvει στη Δημoκρατία μετά τηv παρέλευση της περιόδoυ αυτής ή oπoιoδήπoτε πρόσωπo τo oπoίo περιλαμβάvεται εvτός της κατηγoρίας πoυ απαριθμείται στηv παράγραφo (θ) τoυ εδαφίoυ (1) τoυ άρθρoυ 6 vα απελαθεί από τη Δημoκρατία και, εv τω μεταξύ, vα τεθεί υπό κράτηση.»
Στη παρούσα υπόθεση το επίδικο διάταγμα εκδόθηκε βάσει των ως άνω προνοιών της νομοθεσίας, λόγω του ότι ο αιτητής κατέστη απαγορευμένος μετανάστης, συνεπεία του ότι «καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης πέντε (5) ετών».
Όπως προκύπτει από τον ενώπιον μου φάκελο και εν πάση περιπτώσει είναι αποδεκτό, οι Καθ’ ων η αίτηση, εξέτασαν το συγκεκριμένο στοιχείο που αφορούσε την καταδίκη του αιτητή για τα αδικήματα της κατοχής υλικού παιδικής πορνογραφίας και της επιβολής ποινής φυλάκισης 5 ετών και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι θα πρέπει να προχωρήσουν στην απέλαση του, βάσει ακριβώς των συγκεκριμένων προνοιών της νομοθεσίας. Όπως προκύπτει από τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, οι Καθ' ων η αίτηση ενήργησαν εντός της ευρείας διακριτικής τους ευχέρειας και εύλογα αφού έλαβαν υπόψη τους το ποινικό αδίκημα για το οποίο είχε καταδικαστεί ο αιτητής, τον έκριναν ακριβώς για αυτόν το λόγο, ως ανεπιθύμητο μετανάστη. Από το σώμα δε της προσβαλλόμενης απόφασης διαφαίνεται και η απαιτούμενη αιτιολόγηση της προσβαλλόμενης απόφασης, με το συγκεκριμένο γεγονός της πενταετούς καταδίκης του από το Μόνιμο Κακουργιοδικείο Λευκωσίας. Συνεπώς, εν προκειμένω θα συμφωνήσω με το δικηγόρο των Καθ΄ων η Αίτηση ότι στη παρούσα περίπτωση έγινε η δέουσα έρευνα, αφού αυτό που απαιτείτο να εξεταστεί ήταν η διαπίστωση της καταδίκης όπως και έγινε, γεγονός το οποίο καταγράφεται στην αιτιολογία της προσβαλλόμενης πράξης.
Αναφορικά, τέλος, με τον ισχυρισμό του αιτητή ότι οι Καθ' ων η αίτηση ενήργησαν υπό πλάνη και δεν εφάρμοσαν συγκεκριμένες πρόνοιες του ΚΕΦ. 105 οι οποίες αναφέρονται σε «μέλη της οικογένειας», ως υποδεικνύει ορθώς και ο κ.Χριστοφίδης οι εν λόγω πρόνοιες του νόμου στις οποίες παραπέμπει ο αιτητής, δεν εφαρμόζονται στην παρούσα περίπτωση, αφού αυτός ήταν καθ’ ολη τη διάρκεια της παραμονής του στη Δημοκρατία ενήλικας. Επομένως, εκ των πραγμάτων, δεν εμπίπτει εντός του όρου «μέλος της οικογένειας» το οποίο προστατεύεται και καλύπτεται από τις πρόνοιες του ΚΕΦ. 105 και για τους σκοπούς της κείμενης νομοθεσίας, ο αιτητής δεν αποτελεί μέλος οικογένειας υπηκόου τρίτης χώρας που κατέχει το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντα, ως πεπλανημένα υποστηρίζεται. Ανεξαρτήτως αυτής μου της διαπίστωσης, σημειώνω εν προκειμένω ότι, ο αιτητής δεν αποτελεί μέλος οικογένειας υπηκόου τρίτης χώρας που κατέχει το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντα, αφού ο ίδιος παρέμενε στη Κύπρο ως φοιτητής και βάσει του Άρθρου 18Ζ(2)(α) του ΚΕΦ. 105, οι διατάξεις που αφορούν τους επί μακρόν διαμένοντες υπηκόους τρίτων χωρών δεν εφαρμόζονται σε πρόσωπα τα οποία διαμένουν για σκοπούς φοίτησης.
Καταλήγοντας, θεωρώ σημαντικό να τονίσω ότι σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου η διοίκηση έχει ευρεία διακριτική ευχέρεια να ρυθμίζει την είσοδο και παραμονή αλλοδαπών στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς αυτό αποτελεί έκφραση της κυριαρχίας της (Mogo and Another ν. Republic (1988) 3 CLR 1203, Reyes ν. Δημοκρατίας (1996) 4 Α.Α.Δ. 401, R.K. κ.α. ν. Δημοκρατίας, συνεκδ. υποθέσεις αρ. 1520/2024 και 1601/2024, ημερ. 281312025, J.U. ν. Δημοκρατίας, υπόθεση αρ. 1314/2024, ημερ. 31/3/2025). Σύμφωνα δε με το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο στην πρόσφατη απόφαση στην Chapa Dissanayakage Sandmali κ.α. ν. Δημοκρατίας, Ε.Δ.Δ. 126/2020, ημερ. 12.05.2025, το Δικαστήριο δεν αμφισβητεί την απόφαση της διοίκησης για απέλαση εφόσον η απόφαση λήφθηκε καλόπιστα: «Η υπόθεση αφορά στο δικαίωμα κάθε χώρας να ρυθμίζει την είσοδο και παραμονή αλλοδαπών στο έδαφος της, το οποίο αποτελεί, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, έκφραση της κυριαρχίας της. Η διακριτική ευχέρεια του κράτους στα πλαίσια του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105, είναι πολύ ευρεία, όχι όμως απόλυτη. Όρια θέτει η υποχρέωση για καλόπιστη άσκηση της. Εάν η διακριτική ευχέρεια ασκείται καλόπιστα, τότε το δικαστήριο δεν αμφισβητεί περαιτέρω την απόφαση (Mogo and another v. Republic (1988) 3 CLR 1203, Reyes v. Δημοκρατίας (1996) 4 ΑΑΔ 401).»
Λέγοντας αυτά, θα απορρίψω όλους τους ισχυρισμούς του αιτητή ότι, η απόφαση των Καθ’ ων η Αίτηση για απέλαση του εκδόθηκε υπό πλάνη περί τα πράγματα και το Νόμο, ότι στερείται της δέουσας αιτιολογίας και ότι ελήφθη χωρίς τη δέουσα έρευνα.
Ενόψει όλων των όσων έχω προαναφέρει, κρίνω ότι ουδείς εκ των λόγων ακυρώσεως που προωθήθηκαν από τον αιτητή ευσταθεί.
Η παρούσα προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται, με έξοδα ύψους 1600 Ευρώ υπέρ των Καθ’ ων η Αίτηση και εναντίον του αιτητή.
Λ. Ν. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΔΔΔ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο