ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ                                 

(Αίτηση Αρ. 6/2025)

 

 3 Οκτωβρίου 2025

[ΚΩΜΟΔΡΟΜΟΣ, Πρόεδρος]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ

ΠΕΡΙ ΝΟΜΙΚΗΣ ΑΡΩΓΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ (ΑΡ. 1) ΤΟΥ 2003 ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΝΟΜΙΚΗΣ ΑΡΩΓΗΣ ΝΟΜΟ ΤΟΥ 2002 (Ν.165(Ι)/2002)

 

  ΑΙΤΗΣΗ ΑΠΟ

                 A. K.                                                                   Αιτητή

 

Ο Αιτητής εμφανίζεται προσωπικά

Λ. Βελίκοβα (κα), για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για Καθ’ ων η Αίτηση

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

ΚΩΜΟΔΡΟΜΟΣ, Π.Δ.Δ.: Ο αιτητής είναι υπήκοος Λιβάνου, ο οποίος αφίχθηκε στην Κυπριακή Δημοκρατία από άγνωστο σημείο, μέσω των κατεχομένων περιοχών της Δημοκρατίας.

Στις 17.7.2019, ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για παροχή διεθνούς προστασίας, η οποία απορρίφθηκε από την Υπηρεσία Ασύλου στις 19.8.2021, ενώ στη συνέχεια, την 21.3.2022, ως απαράδεκτη απορρίφθηκε και η μεταγενέστερη αίτηση του αιτητή για παροχή διεθνούς προστασίας.

 

Στις 18.10.2022, ο αιτητής καταχώρησε κατά της πιο πάνω απόφασης, προσφυγή στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας (ΔΔΔΠ), η οποία απορρίφθηκε στις 17.2.2023, ενώ στη συνέχεια, αυτός υπέβαλε αίτημα για επανάνοιγμα του φακέλου του, το οποίο κρίθηκε απαράδεκτο και απορρίφθηκε ως μεταγενέστερη αίτηση.

 

Προηγουμένως, την 21.9.2021, το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου είχε επιβάλει στον αιτητή ποινή φυλάκισης 18 μηνών για τα αδικήματα (α) συνομωσίας προς διάπραξη κακουργήματος, (β) πράξεων που στοχεύουν στην πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης και (γ) πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης.

 

Ως εκ των πιο πάνω, στις 23.9.2022, ο αιτητής κηρύχθηκε απαγορευμένος μετανάστης δυνάμει του άρθρου 6(1)(δ) και (κ) του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου (Κεφ. 105), ως αυτός ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο, και εναντίον του εκδόθηκαν διατάγματα κράτησης και απέλασης σύμφωνα με το άρθρο 14 του Κεφ. 105. Στη συνέχεια, το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης («το Τμήμα») παρέσχε διαδοχικές εγκρίσεις για συνέχιση της κράτησης του αιτητή, με την τελευταία εξ’ αυτών να έχει δοθεί στις 18.8.2023.

 

Στις 11.4.2023, το Διοικητικό Δικαστήριο, με απόφασή του, απέρριψε ως εκπρόθεσμη προσφυγή του αιτητή (με αρ. 218/2023) κατά των διαταγμάτων κράτησης και απέλασής του, ημερομηνίας 23.9.2022, τα οποία επιδόθηκαν στον αιτητή όταν αυτός αποφυλακίστηκε, στις 30.9.2022.

 

Στις 7.6.2023, εγκρίθηκε συνοδεία προς απέλασης του αιτητή στη χώρα καταγωγής του, η οποία παρέμεινε σε εκκρεμότητα, σύμφωνα με την πληροφόρηση που είχε το Τμήμα έως ότου παρασχεθεί η σχετική έγκριση από τις αρχές του Λιβάνου. Ωστόσο, τελικά, στις 10.10.2023 ο αιτητής αφέθηκε ελεύθερος μετά την επιτυχή έκβαση της αίτησης του με αρ. 111/23 για έκδοση προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus Ad Subjiciendum.

 

Στις 4.7.2025, ο αιτητής παρουσιάστηκε ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου και του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης τριών μηνών για το αδίκημα της παράνομης παραμονής στη Δημοκρατία.

 

Συνεπεία της προαναφερθείσας καταδίκης του, ο αιτητής κηρύχθηκε απαγορευμένος μετανάστης και στις 6.8.2025, εκδόθηκαν εναντίον του νέα διατάγματα κράτησης και απέλασης δυνάμει του άρθρου 6(1)(δ) και (κ) του Κεφ. 105, κατά των οποίων, ως ο ίδιος ο αιτητής δήλωσε, επιθυμεί να καταχωρήσει προσφυγή δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος.

 

Όπως διαπιστώνεται από τα ενώπιον μου τεθέντα έγγραφα, με σημείωμα Λειτουργού του Τμήματος, ημερομηνίας 31.7.2025, έγινε εισήγηση προς τη Διευθύντρια του Τμήματος για προώθηση των διαδικασιών απέλασης του αιτητή, με την οποία εισήγηση η Διευθύντρια συμφώνησε στις 6.8.2025. Όπως αναφέρεται στο εν λόγω σημείωμα, δεν υπάρχει περιθώριο για εναλλακτικά της κράτησης μέτρα.

 

Στις 12.9.2025, ο αιτητής καταχώρησε την υπό εξέταση αίτηση, με την οποία ζητεί τη χορήγηση νομικής αρωγής για καταχώρηση προσφυγής στο Διοικητικό Δικαστήριο, κατά των προαναφερθέντων διαταγμάτων κράτησης και απέλασής του, ημερομηνίας 6.8.2025.

 

Η Δημοκρατία έφερε ένσταση στην πιο πάνω αίτηση, για τους λόγους που εκτίθενται στο γραπτό Σημείωμα του Γενικού Εισαγγελέα, το οποίο καταχωρήθηκε στις 26.9.2025 και βρισκόταν ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου κατά την ακρόαση της αίτησης. Ας σημειωθεί ότι κατά την ακρόαση της αίτησης, ο αιτητής ήταν ενήμερος του περιεχομένου του εν λόγω Σημειώματος, τα βασικά σημεία του οποίου, κατόπιν οδηγιών του Δικαστηρίου τούτου, μεταφράστηκαν σε γλώσσα καταληπτή στον αιτητή, προκειμένου αυτός να είναι σε θέση να παρακολουθήσει τη διαδικασία.

 

Η πλευρά του Γενικού Εισαγγελέα προβάλλει ότι η περίπτωση του αιτητή δεν καλύπτεται από τις πρόνοιες του περί Νομικής Αρωγής Νόμου του 2002 (Ν.165(Ι)/2002), ως αυτός ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο (στο εξής «ο Νόμος»). Σύμφωνα με τη συνήγορο που εμφανίστηκε εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, το διάταγμα κράτησης του αιτητή εκδόθηκε δυνάμει του άρθρου 18 ΠΣΤ του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου (Κεφ. 105), το οποίο δεν περιλαμβάνεται στην εμβέλεια του άρθρου 6Γ(2) του Νόμου, όπου προβλέπονται οι περιπτώσεις που παρέχεται δωρεάν νομική αρωγή σε παρανόμως παραμένοντες υπηκόους τρίτων χωρών, ως είναι ο αιτητής.

 

Όσον αφορά στο διάταγμα απέλασης που ο αιτητής επιθυμεί να προσβάλει δια προσφυγής, προβάλλεται η εισήγηση ότι ούτε αυτό εμπίπτει στις πρόνοιες του Νόμου και δη του άρθρου 6Γ(2) αυτού, καθότι δεν υπάρχει πιθανότητα έκδοσης θετικής δικαστικής απόφασης για τον αιτητή, ως επιτάσσει το άρθρο 6Γ(2)(ββ) του εν λόγω Νόμου.  Επισημαίνει συναφώς η δικηγόρος για τον Γενικό Εισαγγελέα ότι το εν λόγω διάταγμα δεν εκδόθηκε δυνάμει των διατάξεων του εν λόγω άρθρου, αλλά συνεπεία ποινικής καταδίκης του αιτητή και της συνακόλουθης κρίσης ότι πρόκειται για απαγορευμένο μετανάστη σύμφωνα με το άρθρο 6(1)(δ)(κ) του Κεφ. 105. Καθόλα δε σύννομα η Διευθύντρια του Τμήματος εξέδωσε το διάταγμα απέλασης δυνάμει του άρθρου 14 του Κεφαλαίου 105, εφόσον ο αιτητής είναι απαγορευμένος μετανάστης, σύμφωνα με το εν λόγω άρθρο. Επισημαίνει συναφώς η κα Βελίκοβα ότι το άρθρο 6(Γ)(2) του Νόμου δεν καλύπτει την περίπτωση του αιτητή, εφόσον εναντίον του εκδόθηκε διάταγμα απέλασης δυνάμει του άρθρου 14 του Κεφ. 105 και όχι «απόφαση επιστροφής» ή «απόφαση απομάκρυνσης» ή «απόφαση απαγόρευσης εισόδου», σύμφωνα με τα άρθρα 18ΟΗ, 18Π ή 18ΠΓ του Κεφ. 105.

 

Επιπρόσθετα, η πλευρά του Γενικού Εισαγγελέα υποβάλλει ότι, σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει πιθανότητα να εκδοθεί θετική δικαστική απόφαση σε περίπτωση καταχώρησης της υπό του Άρθρου 146 του Συντάγματος προβλεπόμενης προσφυγής, ως επιτάσσει το άρθρο 6Γ(2)(ββ) του Νόμου: ο αιτητής παραμένει παράνομα στη Δημοκρατία και έχει απωλέσει την ιδιότητα του αιτητή ασύλου ήδη από το χρόνο απόρριψης της αίτησής του από το ΔΔΔΠ. Με αναφορά στη Madber v. Δημοκρατίας, Ε.Δ.Δ. 8/2022, ημερ. 17.11.2022, η συνήγορος των καθ’ ων η αίτηση επισημαίνει ότι οι μεταγενέστερες αιτήσεις που καταχώρησε ο αιτητής δεν καθιστούν αυτόν αιτητή ασύλου και δεν επιφέρουν αυτόματη νομιμοποίηση της παραμονής του στη Δημοκρατία. Ειδικότερα, η κα Βελίκοβα εισηγείται ότι ο αιτητής δεν κατέχει την ιδιότητα αιτητή ασύλου και, συνεπώς, δεν εμπίπτει στις περιπτώσεις που δύναται να παρασχεθεί δωρεάν νομική αρωγή, σύμφωνα με το Νόμο (άρθρο 6Β(7)(Α)). Αντίθετα, ο αιτητής είναι παράνομος αλλοδαπός στη Δημοκρατία και ως τέτοιο έχει κριθεί πολλάκις το καθεστώς του στη χώρα. Η δε κράτησή του κρίθηκε αναγκαία, καθότι υπάρχει κίνδυνος διαφυγής του και δεν υπάρχουν εναλλακτικά της κράτησης μέτρα.

 

Καταλήγει η κα Βελίκοβα, τονίζοντας ότι στην υπό εξέταση περίπτωση, τηρήθηκαν τα όσα καθορίζονται στο Κεφάλαιο 105 και στη σχετική νομολογία επί του θέματος, ενώ και ο αιτητής ουδένα έτερο λόγο προέβαλε που να αποτελεί πρόσφορο έδαφος για ακύρωση του διατάγματος απέλασης.   

 

Από την πλευρά του, ο αιτητής, κατά την ακρόαση της αίτησής του, ερωτηθείς υπό του Δικαστηρίου εάν επιθυμεί να αναφέρει οτιδήποτε, απάντησε ότι έχει καταχωρήσει την υπό εξέταση αίτηση, με σκοπό να του χορηγηθεί νομική αρωγή για να προσβάλει δια προσφυγής τα διατάγματα κράτησης και απέλασής του. Αναφέρθηκε επίσης ο αιτητής σε συγκεκριμένα έγγραφα, τα οποία, ως δήλωσε, επιθυμούσε να προσκομίσει στο Δικαστήριο, ωστόσο, κατόπιν εξέτασής τους από το παρόν Δικαστήριο, διαπιστώθηκε ότι τα εν λόγω έγγραφα, είτε περιέχονταν ήδη ως παραρτήματα στο καταχωρηθέν Σημείωμα, είτε αποτελούσαν ανεπίτρεπτη μαρτυρία, οπότε δεν επετράπη η προσκόμισή τους.

 

Σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στον Κανονισμό 5(1) του περί Νομικής Αρωγής Διαδικαστικού Κανονισμού (Αρ.1) του 2003[1], αυτό που θα πρέπει να εξεταστεί πρώτα, είναι κατά πόσον η περίπτωση του αιτητή εμπίπτει στις πρόνοιες του Νόμου. Το κατά πόσον είναι πιθανόν να εκδοθεί θετική δικαστική απόφαση στα πλαίσια της πρωτοβάθμιας εκδίκασης της προσφυγής, αποτελεί ζήτημα που θα τύχει εξέτασης, εφόσον προηγουμένως διαπιστωθεί ότι η παρούσα περίπτωση όντως εμπίπτει στην εμβέλεια του εν λόγω Νόμου.

 

Στο άρθρο 3 του Νόμου, προβλέπεται η παροχή δωρεάν νομικής αρωγής στις διαδικασίες που αναφέρονται στα άρθρα 4, 5, 6, 6Α, 6Β, 6Γ, 6Δ, 6Ε και 6ΣΤ.

 

Σαφώς και η περίπτωση του αιτητή δεν μπορεί να εξεταστεί ως περίπτωση αιτητή ασύλου που εξαιτείται δωρεάν νομικής αρωγής. Από τη στιγμή που υπήρξε τελεσιδικία στην απόρριψη της αρχικής (και κύριας) αίτησής του για διεθνή προστασία, ο αιτητής δεν μπορεί να θεωρείται αιτητής ασύλου (Madber ν. Δημοκρατίας, Ε.Δ.Δ. 8/2022, ημερ. 17.11.2022). Η καταχώρηση και μόνον μεταγενέστερης αίτησης ασύλου, βάσει της απόφασης στην Madber, ανωτέρω, δεν αποτελεί αυτόματη νομιμοποίηση της παραμονής του αιτητή. Μάλιστα, σύμφωνα με πιο πρόσφατη νομολογία, το καθεστώς διεθνούς προστασίας τερματίζεται με την έκδοση της απορριπτικής απόφασης του ΔΔΔΠ επί προσφυγής κατά απόφασης απόρριψης αίτησης διεθνούς προστασίας από την Υπηρεσία Ασύλου (Ruth Nash v. Δημοκρατίας, ΕΔΔ 20/2024 i-Justice, ημερ. 22.10.2024). Σε κάθε δε περίπτωση, στην υπό κρίση περίπτωση και η μεταγενέστερη αίτηση του αιτητή απορρίφθηκε, με αποτέλεσμα να τίθεται όχι μόνο ζήτημα νομιμοποίησής του αλλά και νόμιμης παραμονής του στη Δημοκρατία (βλ. και Α.Η. ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 2239/2022 (Κ) (i-Justice), ημερ. 25.1.2023 και την απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου στην D.S. v. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 578/2023 (Κ) (i-Justice), ημερ. 1.6.2023).

 

Στο άρθρο 6Γ του Νόμου, που εδώ ενδιαφέρει, προβλέπονται οι περιπτώσεις παροχής νομικής αρωγής σε παρανόµως παραµένοντες υπηκόους τρίτης χώρας. Από το λεκτικό του εδαφίου (2) του συγκεκριμένου άρθρου και τις εκεί προβλεπόμενες περιπτώσεις χορήγησης νομικής αρωγής, προκύπτει ότι η περίπτωση κράτησης του αιτητή δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της εν λόγω διάταξης, αναφορικά με την χορήγηση σε αυτόν νομικής αρωγής. Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή-

 

«(2) Παρέχεται δωρεάν νοµική αρωγή σε παρανόµως παραµένοντα υπήκοο τρίτης χώρας, ο οποίος ασκεί προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου, δυνάµει του Άρθρου 146 του Συντάγµατος κατά -   

 

(α) απόφασης επιστροφής που εκδίδεται από το Διευθυντή σύμφωνα µε το άρθρο 18ΟΗ του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόµου και αφορά τον εν λόγω υπήκοο, ή   3 του 64(Ι) του 2014.

 

(β) απόφασης περί απομάκρυνσης που εκδίδεται από τον Υπουργό Εσωτερικών σύµφωνα µε το άρθρο 18Π του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόµου και αφορά τον εν λόγω υπήκοο, ή   

 

(γ) απαγόρευσης εισόδου που εκδίδεται από το Υπουργικό Συμβούλιο σύµφωνα µε το άρθρο 18ΠΓ του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόµου και αφορά τον εν λόγω υπήκοο.».

 

Η δυνάμει του άρθρου 18ΠΣΤ του Κεφαλαίου 105 ληφθείσα απόφαση έκδοσης διατάγματος κράτησης του αιτητή, δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της πιο πάνω διάταξης, αφού πουθενά δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο. Όπως δε ρητά αναγράφεται στο σχετικό διάταγμα κράτησης του αιτητή, ημερομηνίας 6.8.2025, κρίθηκε αναγκαίο όπως αυτός παραμείνει υπό κράτηση έως ότου απελαθεί, «καθότι διαπιστώθηκε ότι υπάρχει κίνδυνος διαφυγής (Άρθρο 18 ΠΣΤ(1)(α) του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου. Λόγω καταδίκης σε ποινή φυλάκισης, δεν υπάρχει περιθώριο εναλλακτικών της κράτησης μέτρων». Θεωρώ ότι, εφόσον ο νομοθέτης επιθυμούσε να εντάξει στην εμβέλεια του άρθρου 6Γ(2) του Νόμου και την προβλεπόμενη στο άρθρο 18ΠΣΤ του Κεφ. 105 περίπτωση κράτησης, θα το έπραττε δια της ρητής συμπερίληψής της, όπως έκανε και για τις λοιπές περιπτώσεις που ρητά προβλέπονται στο εν λόγω άρθρο. Κάτι τέτοιο, ωστόσο, δεν συμβαίνει, με αποτέλεσμα η παρούσα περίπτωση κράτησης του αιτητή να μην εμπίπτει στην εμβέλεια του Νόμου (βλ. απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου στην Yilmaz, Αίτηση Νομικής Αρωγής Αρ. 2/2019, ημερ. 23.1.2019).

 

Την ίδια προσέγγιση ακολούθησε το Ανώτατο Δικαστήριο τόσο στην Αίτηση Νομικής Αρωγής αρ. 10/2013, GINA RODRIGUEZ DAMASIO, ημερ. 22.4.2013, όσο και στην Αίτηση Νομικής Αρωγής αρ. 16/2013, LOLITA JACOBE, ημερ. 13.5.2013, αλλά και το παρόν Δικαστήριο στην RASHID ALI, Αίτηση Νομικής Αρωγής αρ. 51/2019, ημερ. 6.6.2019 και στην SINGH, Αίτηση Νομικής Αρωγής αρ. 15/2021, ημερ. 30.6.2021).

 

Ως προς το διάταγμα απέλασης του αιτητή, και σύμφωνα με τα όσα αναγράφονται σε αυτό, παρατηρώ ότι η Διευθύντρια δυνάμει του άρθρου 6(1)(δ) και (κ) του Κεφαλαίου 105, κήρυξε τον αιτητή ως απαγορευμένο μετανάστη, «καθότι καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης τριών (3) μηνών». Η Διευθύντρια, ασκώντας, ως ρητά αναφέρεται, τις εξουσίες που της παρέχονται από το άρθρο 14 του Κεφαλαίου 105, αποφάσισε την απέλαση του αιτητή στη χώρα του. Καμία αναφορά δεν γίνεται σε οποιαδήποτε άλλη διάταξη, προκειμένου να τίθεται δυνατότητα υπαγωγής της περίπτωσης του αιτητή στις διατάξεις του Νόμου: η υπό του άρθρου 6Γ(2)(β) του Νόμου προβλεπόμενη απόφαση περί απομάκρυνσης που εκδίδεται σύµφωνα µε το άρθρο 18Π του Κεφαλαίου 105, καλύπτει, σύμφωνα με τις σχετικές ερμηνείες των όρων που προβλέπονται στο άρθρο 6Γ(1)(α), και το διάταγμα απέλασης που προβλέπεται στο άρθρο 14 του Κεφ. 105, ούτως ώστε να εμπίπτει στις προαναφερθείσες πρόνοιες του άρθρου 6Γ(2) του Νόμου και η εξέταση της αίτησης του αιτητή για παροχή δωρεάν νομικής αρωγής για άσκηση προσφυγής κατά της εναντίον του απόφασης έκδοσης διατάγματος απέλασης. Ωστόσο, στην υπό κρίση περίπτωση, το διάταγμα απέλασης δεν εκδόθηκε δυνάμει του εν λόγω άρθρου 18Π του Κεφ. 105, αλλά αποκλειστικά δυνάμει του άρθρου 14, με αποτέλεσμα η περίπτωση του αιτητή να εκφεύγει της εμβέλειας του πεδίου εφαρμογής των διατάξεων του Νόμου (Yilmaz, ανωτέρω, Αίτηση Νομικής Αρωγής αρ. 37/2012, KUMAR, ημερ. 25.2.2021).

 

Σε κάθε δε περίπτωση, στη βάση του συνόλου των ενώπιον μου στοιχείων και σύμφωνα με τα όσα έχουν προεκτεθεί, κρίνω ότι δεν υπάρχει πιθανότητα να εκδοθεί θετική δικαστική απόφαση για τον αιτητή, σε περίπτωση καταχώρησης προσφυγής κατά των υπό αναφορά διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, κάτι βεβαίως που, σύμφωνα με το άρθρο 6Γ(2)(ββ)[2] του Νόμου, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την έγκριση αίτησης για παροχή δωρεάν νομικής αρωγής (βλ. Αίτηση Νομικής Αρωγής αρ. 24/2012, PAPY NSATU MAMBU, ημερ. 28.6.2012, Αίτηση Νομικής Αρωγής αρ. 23/2010, FARSHAD KHAMSEN, ημερ. 14.10.2010, αλλά και τις υπό του Δικαστηρίου τούτου αποφάσεις στις Αίτηση Νομικής Αρωγής αρ. 2/2019, ανωτέρω, Αίτηση Νομικής Αρωγής αρ. 51/2019, ανωτέρω, Αίτηση Νομικής Αρωγής αρ. 4/201, SURINDER SINGH, ημερ. 28.3.2018 και Αίτηση Νομικής Αρωγής αρ. 29/2016, ανωτέρω).

 

Κατά πάγια νομολογία, κατά την εξέταση αίτησης ως η παρούσα, το Δικαστήριο έχει διακριτική ευχέρεια για απόρριψη ή έγκρισή της, χωρίς ωστόσο να προβαίνει σε οριστικά συμπεράσματα για την τύχη της ίδιας της προσφυγής ή αυτής που θα καταχωρηθεί, αλλά εξετάζεται η πιθανολόγηση έκδοσης θετικής απόφασης, στη βάση των εκατέρωθεν επιχειρημάτων, του υλικού που έχει ενώπιον του το Δικαστήριο και της λογικής των πραγμάτων (βλ. Αίτηση Νομικής Αρωγής αρ. 23/2010, FARSHAD KHAMSEN, ημερ. 14.10.2010 και Αίτηση Νομικής Αρωγής αρ. 10/2010, ALALI ABDULHAMID, ημερ. 6.5.2010). Εν προκειμένω, σύμφωνα με το σύνολο των ενώπιον μου στοιχείων και τα όσα αναφέρθηκαν κατά την ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου ακρόαση της αίτησης, δεν έχω ικανοποιηθεί ότι υπάρχει πιθανότητα να εκδοθεί θετική δικαστική απόφαση για τον αιτητή στην προσφυγή που προτίθεται να καταχωρήσει.

 

Ως έχει προαναφερθεί, ο αιτητής κατά το χρόνο της σύλληψής του, παρέμενε στη Δημοκρατία παράνομα, είχε αυτός καταστεί παράνομος μετανάστης σύμφωνα με το άρθρο 6(1)(δ) και (κ) του Κεφ. 105 και εκδόθηκαν εναντίον του τα υπό αναφορά διατάγματα κράτησης και απέλασης.

 

Σκόπιμα αποφεύγω να υπεισέλθω σε λεπτομερέστερη εξέταση της απόφασης έκδοσης των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης του αιτητή, ώστε να μην επηρεάσω τη δίκη που θα ακολουθήσει, στο πλαίσιο της προσφυγής που ενδεχομένως να καταχωρηθεί κατά της εν λόγω απόφασης.

 

Ενόψει των πιο πάνω, η αίτηση αποτυγχάνει και απορρίπτεται.

 

Τα έξοδα του μεταφραστή να καταβληθούν από τη Δημοκρατία.

 

 

 

                                                                                                  Φ.ΚΩΜΟΔΡΟΜΟΣ, Π.Δ.Δ.