ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
Υπόθεση Αρ. 924/2021
21 Οκτωβρίου, 2025
[Φ. ΚΑΜΕΝΟΣ, ΔΔΔ.]
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος
ASHFAQ KHAN
Αιτητής
Και
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, μέσω
1. Υπουργού Εσωτερικών
2. Διευθυντή του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης
Καθ' ων η Αίτηση
.........
Ελίνα Ταβλαρίδη για Κασσάνδρα Κουππαρή για τον Αιτητή
Παντελής Κωνσταντίνου, Δικηγόρος για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας για Καθ' ων η αίτηση.
ΑΠΟΦΑΣΗ
Φ. Καμένος, ΔΔΔ.: Ο Αιτητής είναι υπήκοος Ινδίας, ο οποίος αφίχθη στη Δημοκρατία με άδεια εισόδου ως φοιτητής σε κολλέγιο στις 06.02.2019. Στις 26.09.2019 τέλεσε πολιτικό γάμο στο Δήμο Λιβαδιών με υπήκοο Ρουμανίας (εφεξής η «ευρωπαία σύζυγος» ή «ΕΣ») και στις 27.09.2019 υπέβαλε αίτηση για έκδοση δελτίου διαμονής για μέλη της οικογένειας πολίτη της ένωσης που δεν είναι υπήκοοι κράτους μέλους της ένωσης. Στις 03.02.2020, το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης του εξέδωσε άδεια με ισχύ έως τις 03.02.2025.
Στις 23.06.2020, μέλη τής Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Μετανάστευσης (εφεξής «ΥΑΜ») Λάρνακας διενήργησαν επιτόπιο έλεγχο στη δηλωμένη διεύθυνση κατοικίας του Αιτητή και της ΕΣ και δεν εντοπίστηκαν εκεί, αλλά διέμεναν άλλα πρόσωπα. Κατόπιν τηλεφωνικής κλήσης του, ο Αιτητής ανέφερε ότι διαμένει προσωρινά στο Στρόβολο, αποφεύγονταν να δώσει τη διεύθυνση του. Επίσης, ανέφερε ότι η ΕΣ αναχώρησε για τη χώρα της από τις αρχές Φεβρουάριου του έτους 2020 και δεν γνωρίζει πότε θα επιστρέψει.
Στις 02.06.2021, σε υπηρεσιακό σημείωμα έγινε εισήγηση για ακύρωση του δελτίου διαμονής του, σε συνέχεια των ευρημάτων της ΥΑΜ. Με επιστολή ημερ. 14.06.2021, το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, πληροφόρησε τον Αιτητή για την απόφαση του να ακυρώσει την άδεια διαμονής του, απόφαση την οποία ο Αιτητής προσβάλλει με την παρούσα προσφυγή.
Με τα Αιτητικά Α-Η της παρούσας, ζητείται η ακύρωση της απόφασης ημερ. 14.06.2021. Έχει ήδη διατυπωθεί σε προηγούμενες αποφάσεις του Διοικητικού Δικαστηρίου (Πρ. Αρ. 640/2017 TΗUY ν Δημοκρατίας απόφαση ημερ. 31.8.2017, μεταξύ άλλων) ότι το αίτημα ακύρωσης της ίδιας πράξης με πολλαπλά (οκτώ εν προκειμένω) αιτητικά κατ’ επίκληση διαφορετικών λόγων ακύρωσης αποτελεί εσφαλμένη δικονομικά πρακτική, η οποία δεν εξυπηρετεί οτιδήποτε.
Ως προς τον ουσία τώρα, με την αγόρευσή του, ο Αιτητής διά της ευπαίδευτης συνηγόρου του, εγείρει ισχυρισμούς περί πλημμελούς έρευνας, κατάχρησης διακριτικής ευχέρειας και παραβίασης της αρχής της καλής πίστης. Παραπέμπει δε σε νομολογία ως προς την ανάγκη δέουσας αιτιολογίας των διοικητικών αποφάσεων. Με την αγόρευση του ευπαίδευτου συνηγόρου τους, οι Καθ’ ων η αίτηση υποστηρίζουν τη νομιμότητα της προσβαλλόμενης πράξης.
Έχοντας εξετάσει τις θέσεις των μερών καταλήγω στα ακόλουθα:
Καταρχάς, στα πλαίσια του ισχυρισμού περί κατάχρησης διακριτικής ευχέρειας και μη επαρκούς έρευνας, εγείρεται παράβαση των άρθρων 7Α και 7Β του Κεφ. 105, τα οποία δεν δικογραφούνται στην αίτηση ακυρώσεως και δεν είναι φυσιολογικά εξεταστέα.
Σε κάθε περίπτωση, σημειώνεται ότι η απόρριψη του αιτήματος του Αιτητή δεν έγινε λόγω μη γνησιότητας του γάμου του αλλά κατόπιν δέουσας διερεύνησης και ευρημάτων περί μη συμβίωσης του με την ΕΣ αλλά και μη διαμονής της στη Δημοκρατία. Επί δε αυτών, ουδόλως η έρευνα ήταν πλημμελής. Από το Παράρτημα 7 σε Ένσταση, προκύπτει ότι διερευνήθηκε το ζήτημα τόσο της συμβίωσης όσο και των όλων γεγονότων που περιέβαλλαν το γάμο. Στη δηλωθείσα διεύθυνση του Αιτητή και της ΕΣ εντοπιστήκαν να διαμένουν πλέον άλλοι αλλοδαποί, οι οποίοι ανέφεραν ότι μετακόμισαν αρχές του Φλεβάρη του 2020 και ότι δεν κατοικεί άλλος μαζί τους, ενώ ο Αιτητής σε τηλεφωνική κλήση ανέφερε ότι κατοικεί πλέον προσωρινά στον Στροβολο σε φίλους του αποφεύγοντας να αναφέρει διεύθυνση. Επίσης δήλωσε ότι η ΕΣ αναχώρησε για την χώρα της στις αρχές του Φεβρουάριου 2020 και δεν γνωρίζει πότε θα επιστρέψει και ότι ο ίδιος είναι άνεργος, όταν δε του ζητήθηκε να παρουσιαστεί στα γραφεία της ΥΑΜ Λάρνακας ανέφερε ότι δεν έχει χρήματα για να μεταβεί στην Λάρνακα.
Υπό τα ως άνω δεδομένα δε βρίσκω να υπήρξε οποιαδήποτε πλάνη, πλημμέλεια στην έρευνα, κατάχρηση διακριτικής ευχέρειας η παράβαση της αρχής της καλής πίστης κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης. Ούτε υπάρχει οποιαδήποτε σχέση με την απόφαση του ΔΕΕ στην C‑127/08 Metock όπου ο υπήκοος τρίτης χώρας είχε δύο τέκνα με την ευρωπαία σύζυγό του και εκεί τα νομικά δεδομένα/ευρήματα του ΔΕΕ (βλ ιδίως σκ. 101), ήταν επί εντελώς διαφορετικής βάσης από την παρούσα. Η εδώ προσβαλλόμενη εξεδόθη ευλόγως κατόπιν έρευνας και ευρημάτων ότι ο Αιτητής και η ΕΣ δεν εντοπίστηκαν στη δηλωθείσα διεύθυνση ούτε δήλωσαν αλλαγή διεύθυνσης, δε συμβιώνουν υπό την ίδια στέγη αλλά και ότι η ΕΣ είχε προ πολλού αναχωρήσει για τη χώρα της κατόπιν και της παραδοχής του Αιτητή ότι δε γνώριζε εάν και πότε θα επέστρεφε στη Δημοκρατία. Καμία κακοπιστία, καταχρηστικότητα ή πλημμέλεια αιτιολογίας μπορεί να αποδοθεί στην προσβαλλόμενη ή στην όλη διοικητική ενέργεια.
Σχετική με την περίπτωση είναι η απόφαση στην ΑΕ Αρ. 23/2015 Nisse v. Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Διευθυντή του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης ημερ. 04.10.2021 όπου επικυρώθηκε η απορριπτική απόφαση της διοίκησης σε παρόμοιας φύσεως αίτημα λόγω μη συμβίωσης του ζεύγους και μη διαμονής του ευρωπαίου συζύγου στη Δημοκρατία αλλά και η όλη σχετική ανάλυση που εκτίθεται εκεί αλλά και στην πρωτόδικη στην Υπ. Αρ. 1527/2012 Hermine Nisse ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Διευθυντή του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης ημερ. 15.01.2015.
Δεδομένων των πιο πάνω, ουδείς λόγος ακύρωσης ευσταθεί.
Η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη επικυρώνεται με €1.500 έξοδα υπέρ των Καθ’ ων η αίτηση.
Φ. Καμένος, ΔΔΔ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο