ECLI:CY:DDDP:2023:1266

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ.: 3686/22

18 Οκτωβρίου, 2023

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

C. Β. Ν.

Αιτητού,

και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ' ων η αίτηση

Γ. Κωνσταντινίδης (κα) για Μ. Παπαλοϊζου (κ.), για τον Αιτητή

Ε. Χατζηπέτρου (κ.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο Aιτητής με την παρούσα προσφυγή αιτείται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία να κηρύσσεται άκυρη και/ή παράνομη η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση, ημερομηνίας 15.3.2022, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για διεθνή προστασία, καθότι κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2020 (στο εξής: ο Περί Προσφύγων Νόμος).

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Ο Aιτητής κατάγεται από τη  Νιγηρία. Εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του στις 22.10.2020 αεροπορικώς και στην συνέχεια εισήλθε παράνομα στη Δημοκρατία στις 21.5.2021. Περί τις 26.6.2021, υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας. Στις 8.2.2022, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή από λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, ο οποίος υπέβαλε Έκθεση /Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης ασύλου του Αιτητή. Η Εισήγηση εγκρίθηκε από τον Προϊστάμενο στις 15.3.2022. Η εν λόγω απορριπτική απόφαση, η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στις 10.6.2022, αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

 

2.             Ο Αιτητής, δια της συνηγόρου προώθησε κατά την ακροαματική διαδικασία ως μόνο λόγο προσφυγής την κατ΄ισχυρισμό έλλειψη δέουσας έρευνας, υποστηρίζοντας ότι οι απαντήσεις του Αιτητή κατά το στάδιο της συνέντευξής του ήταν επαρκείς ως προς το συμβάν με τον αδελφό του. Ερωτηθείς σχετικά από το Δικαστήριο ως προς το ενδεχόμενο μετεγκατάστασης του Αιτητή σε άλλη περιοχή της χώρας του αφ’ ης στιγμής ο κατ΄ισχυρισμό φορέας δίωξής του είναι ιδιώτης, η πλευρά του Αιτητή αποκρίθηκε ότι θα μπορούσαν να τον εντοπίσουν οπουδήποτε.  

 

3.             Από την πλευρά τους οι Καθ’ ων η αίτηση υπεραμύνονται της επίδικης πράξης και υποστηρίζουν ότι αυτή ήταν προϊόν δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, καθώς ο Αιτητής προέβαλε ισχυρισμούς που να δικαιολογούν την υπαγωγή του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας, παραπέμποντας στην εισηγητική έκθεση, η οποία αποτελεί την αιτιολογική βάση της επίδικης απόφασης.

Το νομικό πλαίσιο

4.             Ο Κανονισμός 2 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έχει ως ακολούθως (η υπογράμμιση είναι δική μου):

«Ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, και οι περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου (Αρ.1) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015, τυγχάνουν εφαρμογής σε όλες τις προσφυγές που καταχωρούνται στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας από 18.6.2019, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις που αναφέρονται στη συνέχεια και κατ΄ ανάλογη εφαρμογή των δικονομικών κανόνων και πρακτικής που ακολουθούνται και εφαρμόζονται στις ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου προσφυγές εκτός αν ήθελε άλλως ορίσει το Δικαστήριο.».

5.             Ο Κανονισμός 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962 προβλέπει τα εξής:

«Έκαστος διάδικος δέον δια των εγγράφων προτάσεων αυτού να εκθέτη τα νομικά σημεία επί των οποίων στηρίζεται και αιτιολογών συγχρόνως ταύτα πλήρως. Διάδικος εμφανιζόμενος άνευ συνηγόρου δεν υποχρεούται εις συμμόρφωσιν προς τον κανονισμό αυτόν».

 

6.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (Ο περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

 

7.             Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει την έννοια του όρου πρόσφυγας και τις προϋποθέσεις υπαγωγής σε αυτόν τον ορισμό.

 

8.             Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου προβλέπει τις περιπτώσεις, όπου χορηγείται το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.

Κατάληξη

9.               Ως προς τον ισχυρισμό που προωθείται από τον Αιτητή περί έλλειψης δέουσας έρευνας είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί αντιληπτό ότι η δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές προβολής των λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο ως Δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιόν του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής, που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει την ουσιαστική ορθότητά της, de novo και ex nunc. Ο Αιτητής αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. H πιο πάνω ανάλυση λόγω της έκτασης της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου καθιστά αλυσιτελή την προβολή υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας, ορισμένες διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την έκδοση της επίδικης πράξης. Εν προκειμένω, ο Αιτητής εκπροσωπούμενος και δια συνηγόρου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς του και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14^ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552]. Ως αλυσιτελής χαρακτηρίζεται ο λόγος προσφυγής, ο οποίος ακόμα και εάν γίνει δεκτός δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης [Βλ. Η προβολή ισχυρισμών στις διοικητικές διαφορές ουσίας,  Α. ΑΘ. Αρχοντάκη, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 100]. 

 

10.          Προχωρώντας στην εξέταση της ουσίας των ισχυρισμών του Αιτητή, επισημαίνω συναφώς τα ακόλουθα: Ο Αιτητής κατά την καταγραφή του αιτήματός του δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του επειδή δέχεται απειλές για τη ζωή του από τα αδέλφια του άνδρα που ο αδελφός του τραυμάτισε θανάσιμα. Ειδικότερα, δήλωσε πως ο αδελφός του διέθετε καθαριστήριο ρούχων και ο ίδιος με έναν φίλο του βοηθούσαν στην επιχείρηση. Μια ημέρα ένας πελάτης πήγε στο καθαριστήριο του αδελφού του για να αναζητήσει κάποια από τα ρούχα του, υπήρξε μια παρεξήγηση μεταξύ τους με αποτέλεσμα ο άνδρας αυτός να σπρώξει τον αδελφό του και να ξεκινήσει καβγάς. Στην συνέχεια, ο αδελφός του χτύπησε αυτό τον άνδρα στο κεφάλι με το σίδερο με αποτέλεσμα αυτός να πεθάνει και μετά τα αδέλφια του αποθανόντος πήγαν και έκαψαν την επιχείρηση του αδελφού του και σκότωσαν τον αδελφό του και τον φίλο του και απείλησαν να σκοτώσουν και τον ίδιο. Έτσι η μητέρα του πούλησε τη μόνη γη που είχαν προκειμένου να μεταβεί σε περιοχή όπου θα ήταν ασφαλής.

 

11.          Κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξής του, ο Αιτητής δήλωσε πως προτού εγκαταλείψει την χώρα καταγωγής του διέμενε με την μητέρα του στο χωριό Umuntako, το οποίο ως δήλωσε ανήκει στην τοπική αρχή Isiala Mbano, στην πολιτεία Imo της Νιγηρίας. Αναφορικά με το εκπαιδευτικό του υπόβαθρο, δήλωσε πως ολοκλήρωσε την δευτεροβάθμια εκπαίδευση του το 2004.  Αναφορικά με την πατρική του οικογένεια ,δήλωσε ότι αυτή αποτελείται μόνο από τη μητέρα του, καθώς ο πατέρας του απεβίωσε όταν ο ίδιος ήταν σε ηλικία 2 ετών. Πρόσθεσε ότι είχε έναν αδελφό, ο οποίος απεβίωσε κατά τη διάρκεια της συμπλοκής στο καθαριστήριο ρούχων που διέθετε. Διατηρεί επικοινωνία με τη μητέρα του. Αναφορικά με την εργασία του δήλωσε ότι εργαζόταν με τον αδελφό του στο καθαριστήριο ρούχων που είχε.

 

12.          Ως τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του, δήλωσε πως δέχθηκε απειλές για την ζωή του από τα αδέλφια του άνδρα που ο αδελφός του σκότωσε κατά την διάρκεια του μεταξύ τους διαπληκτισμού στο καθαριστήριο ρούχων που διέθετε. Ειδικότερα, ο Αιτητής δήλωσε πως εργαζόταν στο καθαριστήριο ρούχων που ο αδελφός του διατηρούσε μαζί με τον αδελφό του και έναν φίλο του. Μια ημέρα τον Αύγουστο του 2020 ένας άνδρας πήγε στο καθαριστήριο ρούχων και κατηγόρησε τον αδελφό του πως κατέστρεψε τα ρούχα του, ενώ παράλληλα έψαχνε μερικά από αυτά. Στη συνέχεια δημιουργήθηκε μια παρεξήγηση η οποία οδήγησε σε καβγά, στον οποίο ο Αιτητής ήταν παρών. Κατά την διάρκεια της μεταξύ τους διαμάχης, ο αδελφός του πήρε ένα σίδερο και χτύπησε τον άνδρα στο κεφάλι με αποτέλεσμα αυτός να πεθάνει. Στην συνέχεια, ο αδελφός του με τον φίλο τους που ήταν στο καθαριστήριο  έφυγαν και πήγαν στην οικία τους,  ενώ ο ίδιος διέφυγε το βράδυ σε σπίτι φίλου του στο διπλανό χωριό. Την επόμενη ημέρα, οι αδελφοί του θανούντος έκαψαν την επιχείρηση του αδελφού του και πήγαν στο σπίτι του όπου ξυλοκόπησαν και σκότωσαν τον αδελφό του και τον φίλο του. Αυτές τις πληροφορίες ο Αιτητής δήλωσε πως τις έμαθε από τους φίλους του στο χωριό όπου είχε διαφύγει, οι οποίοι γνώριζαν τον άνθρωπο με τον οποίο είχε πρόβλημα ο αδελφός του. Στην συνέχεια, ο Αιτητής δήλωσε πως δέχθηκε απειλές από τα αδέλφια του αποβιώσαντος, οι οποίοι πήγαιναν κάθε μέρα στο σπίτι του και εξαπέλυσαν απειλές για την ζωή του στην μητέρα του. Ο Αιτητής δήλωσε πως παρέμεινε στο σπίτι του φίλου του στο διπλανό χωριό μέχρι που εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του το Νοέμβριο του 2020.

13.          Ερωτηθείς τι πιστεύει ότι θα του συμβεί σε περίπτωση επιστροφής του στην χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής δήλωσε ότι θα τον σκοτώσουν σε περίπτωση επιστροφής του εκεί.

 

14.          Αξιολογώντας τους πιο πάνω ισχυρισμούς του Αιτητή, οι Καθ’ ων η αίτηση σχημάτισαν δυο ουσιώδεις ισχυρισμούς. Ο μεν πρώτος αναφορικά με τη ταυτότητα, χώρα καταγωγής και προσωπικά στοιχεία του Αιτητή και ο δεύτερος αναφορικά με τον κατ’ ισχυρισμό φόβο δίωξης του Αιτητή από τους αδελφούς του πελάτη που σκότωσε ο αδελφός του κατά την διάρκεια μιας παρεξήγησης στο πλυντήριο ρούχων που διέθετε ο τελευταίος. Ο πρώτος ουσιώδης ισχυρισμός του Αιτητή κρίθηκε ως αξιόπιστος. Ο δεύτερος ισχυρισμός εντούτοις απορρίφθηκε ως εσωτερικά και εξωτερικά αναξιόπιστος. Ειδικότερα, κρίθηκε πως ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να περιγράψει με επάρκεια και σαφήνεια τι επακολούθησε του συμβάντος στην επιχείρηση του αδελφού του, ήτοι του θανάτου του άνδρα με τον οποίο διαπληκτίστηκε ο αδελφός του, και να προσδιορίσει, ενώ του τέθηκαν σχετικές διευκρινιστικές ερωτήσεις, τις ακριβείς αντιδράσεις και δράσεις αυτών, όταν συνειδητοποίησαν ότι ο ανωτέρω άνδρας είχε τραυματισθεί θανάσιμα, παρά δήλωσε αόριστα ότι ο ίδιος, ο αδελφός του και ο φίλος τους έφυγαν από εκεί. Ομοίως, ο Αιτητής δεν κατάφερε να εξιστορήσει με επάρκεια και πειστικότητα τι ακριβώς συνέβη κατά το χρονικό διάστημα από το θανάσιμο τραυματισμό του ανωτέρω άνδρα μέχρι και την δολοφονία του αδελφού του την επόμενη ημέρα, παραλείποντας να αναφερθεί τεκμηριωμένα και με ευλογοφάνεια σε αυτό το χρονικό σημείο, ενώ επισημάνθηκε σε αυτόν το ανωτέρω χρονικό κενό κατά τη συνέντευξη. Αντιφάσεις και έλλειψη λεπτομερειών εντοπίστηκαν, ακόμη, στις δηλώσεις του Αιτητή περί του θανάτου του αδελφού του αλλά και των συνθήκων υπό των οποίων αυτός έλαβε χώρα, ενώ ευλόγως θα αναμένονταν να γνωρίζει τις ανωτέρω πληροφορίες λαμβάνοντας υπόψη την φύση της σχέσης τους.  Περαιτέρω, ως ανεπαρκείς αξιολογήθηκαν οι επεξηγήσεις του ανωτέρω όταν κλήθηκε να διευκρινίσει πως έλαβε γνώση της δολοφονίας του αδελφού του τος αλλά και τον εμπρησμό της επιχείρησης του αδελφού από τους εν λόγω δράστες. Επίσης, αναφορικά με τις κατά τους ισχυρισμούς του απειλές που δέχθηκε από τα αδέλφια του αποβιώσαντος, ο Αιτητής δεν κατάφερε να τεκμηριώσει αυτές με συνέπεια και επάρκεια πληροφοριών, ενώ ούτε ήταν σε θέση να περιγράψει τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις του απέναντι σε αυτές τις απειλές ως ευλόγως θα αναμένονταν αφ’ ης στιγμής κλήθηκε να αναφερθεί σε προσωπικές εμπειρίες και συναισθήματα. Αναφορικά με την εξωτερική αξιοπιστία του ανωτέρω ισχυρισμού, κρίθηκε πως δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι περαιτέρω διασταύρωσης του εν λόγω ισχυρισμού με διαθέσιμες πληροφορίες από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης ένεκα της προσωπικής φύσης αυτού.

 

15.          Με βάση τους ισχυρισμούς οι οποίοι έγιναν δεκτοί από τους Καθ’ων η αίτηση αξιολογήθηκε ότι δεν συντρέχουν εύλογοι λόγοι να πιστεύεται πως ο Αιτητής, σε περίπτωση επιστροφής του στην χώρα καταγωγής του, θα αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης. Ως εκ τούτου, διαπιστώνεται ότι δεν προκύπτει δικαιολογημένος φόβος δίωξης του Αιτητού δυνάμει του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου, αλλά ούτε και πραγματικός κίνδυνος σοβαρής βλάβης αυτού δυνάμει του άρθρου 19(2)(α) (β) και (γ) του περί Προσφύγων Νόμου.

 

16.          Στο πλαίσιο της ακροαματικής διαδικασίας, ο  Αιτητής μέσω του συνηγόρου του επανέλαβε τον ισχυρισμό του περί έλλειψης δέουσας έρευνας, ως αυτός αναλύθηκε κατά την γραπτή του αγόρευση, χωρίς να προσκομίζει κάποιο έγγραφο προς επίρρωση των ουσιωδών ισχυρισμών του αλλά και να εισφέρει ουσιαστικές διευκρινίσεις επί των ισχυρισμών που συνθέτουν τον πυρήνα του αιτήματος του για διεθνή προστασία, παρά υποστήριξε πως έδωσε σαφείς και επαρκείς αποκρίσεις στις ερωτήσεις που του τέθηκαν από τους Καθ’ων η αίτηση ως προκύπτει από το πρακτικό της συνέντευξης του.

 

17.           Διαπιστώνω, ομοίως, πως ο ισχυρισμός του Αιτητή περί έλλειψη δέουσας προωθείται με γενικότητα και αοριστία κατά την γραπτή του αγόρευση, με παράθεση του γενικού θεωρητικού πλαισίου που διέπει την  διεξαγωγή συνέντευξης επί αιτήματος ασύλου, χωρίς να λάβει χώρα οιανδήποτε εξειδίκευση των ως άνω θεωρητικών αρχών σε συνάρτηση με τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης του Αιτητή, πολλώ μάλλον κατά τρόπο που να προκύπτει ο πυρήνας του αιτήματός του και να δικαιολογεί την αναγνώριση πρόσφυγα ή την απόδοση καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει των άρθρων 3 και 9 του περί Προσφύγων Νόμου. Αφ’ ης στιγμής, όπως εξηγείται ανωτέρω, το παρόν δικαστήριο εξετάζει την αίτησή του Αιτητή εξ υπαρχής, η εν λόγω ανάλυση θα έπρεπε να αποτελεί την πεμπτουσία της γραπτής αγόρευσης του Αιτητή, γεγονός που δεν παρατηρείται εν προκειμένω. Η αόριστη επίκληση θεωρητικών αρχών και οδηγιών δεν αποτελεί νομική τεκμηρίωση και ανάλυση του δικαιώματός του του Αιτητή να υπαχθεί σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.   

 

18.          Σημειώνεται ότι, η γενική νομολογιακή αρχή περί δέουσας έρευνας θα πρέπει να εξεταστεί εν προκειμένω υπό το φως του ειδικού δικαίου που διέπει τη διαδικασία εξέτασης μίας αιτήσεως ασύλου και των αρχών που θεσπίζει τόσο η εθνική όσο και η ενωσιακή νομοθεσία. Συναφές, εν προκειμένω, είναι το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα τα εδάφια (2) και (3) αυτού. Από τις εν λόγω διατάξεις απορρέει καταρχάς η υποχρέωση του Αιτητή να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση της αίτησης ασύλου του. Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Βλ. ενδεικτικώς, Υπόθ. Αρ. 1721/2011, Ηοοman & Mahiab Khanbabaie v. Aναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 30.6.2016, ECLI:CY:AD:2016:D320) αποτελεί υποχρέωση του αιτητή ασύλου να επικαλεστεί, έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά, που του προκαλούν κατά τρόπο αντικειμενικώς δικαιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για έναν από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (Βλ. επίσης νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποφάσεις αρ. 1093/2008, 817/2009 και 459/2010). Εν συνεχεία, ωστόσο, λόγω ακριβώς της δυσχέρειας των αιτητών ασύλου να τεκμηριώσουν με συγκεκριμένα στοιχεία την αίτησή τους, γεννάται υποχρέωση της διοίκησης να συνδράμει τον Αιτητή σε αυτήν την προσπάθεια προβολής και τεκμηρίωσης των ισχυρισμών του (Βλ. Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών παρ. 195 επ., Βλ. επίσης αναφορικά με την ενεργό συνεργασία Απόφαση του ΔΕΕ της 22ας Νοεμβρίου 2012, Υπόθεση C‑277/11, M. M., ECLI:EU:C:2012:744, σκέψεις 63 έως 68).

 

19.          Κατ’ εφαρμογή του άρθρου 11(3) του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμο δυνάμει του οποίου το παρόν δικαστήριο προβαίνει σε έλεγχο νομιμότητας και ορθότητας αυτής, εξετάζοντας πλήρως και από τούδε και στο εξής, θα προχωρήσω στην αξιολόγηση των ενώπιον μου δεδομένων ως προς την αίτησή του Αιτητή για διεθνή προστασία. Επισημαίνεται στο σημείο αυτό ότι οι Καθ’ ων η αίτηση διέκριναν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς ως καταγράφονται ανωτέρω. Συντάσσομαι με την ανάλυση των Καθ’ ων η αίτηση ως προς την αξιολόγηση του πρώτου ισχυρισμού ως αξιόπιστου, αναφορικά με τα προσωπικά στοιχεία και τη χώρα καταγωγής του Αιτητή, την οποία και υιοθετώ.

 

20.          Αναφορικά με τον δεύτερο ισχυρισμό του Αιτητή περί της δίωξης του από τους αδελφούς του πελάτη που σκότωσε ο αδελφός του εξαιτίας μιας παρεξήγησης στο πλυντήριο ρούχων που διέθετε ο ανωτέρω, συντάσσομαι με τα ευρήματα αναξιοπιστίας αυτού, ως αυτά εκτέθηκαν και αναλύθηκαν από τους Καθ’ων η αίτηση. Επιπροσθέτως της ανάλυσης των Καθ’ων η αίτηση επισημαίνω τα κάτωθι:

 

21.          Διαπιστώνω ως ορθά έκριναν οι Καθ’ ων η αίτηση πως ο Αιτητής δεν κατάφερε να τεκμηριώσει τον ανωτέρω ισχυρισμό του με επάρκεια, ακρίβεια και συνεκτικότητα[1], ώστε να προκύπτει από το σύνολο των δηλώσεων του μια χρονικά συνεπής και επαρκής εξιστόρηση των γεγονότων που συνθέτουν τον πυρήνα του αιτήματος του για διεθνή προστασία. Ειδικότερα, παρατηρώ πως ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να συγκεκριμενοποιήσει τις αντιδράσεις των παρόντων στην επιχείρηση ατόμων την χρονική στιγμή κατά την οποία συνειδητοποίησαν ότι ο ανωτέρω άνδρας είχε τραυματισθεί θανάσιμα, παρά μόνο δήλωσε ενώ του τέθηκαν σχετικές διευκρινιστικές ερωτήσεις, πως όλοι τους (ο ίδιος, ο αδελφός του και ο φίλος τους) αμέσως μετά το συμβάν τράπηκαν σε φυγή προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Ομοίως, συμφωνώ με τα ευρήματα των Καθ’ων η αίτηση περί της εντοπισθείσας αδυναμίας του Αιτητή να εξιστορήσει με λεπτομερή και συγκεκριμένο τρόπο τα γεγονότα που επακολούθησαν του χρονικού διαστήματος από την διαπίστωση του θανάτου του ανωτέρω άνδρα μέχρι και την δολοφονία του αδελφού του και του φίλου του από τα αδέλφια του θανούντος την επόμενη ημέρα. Ο Αιτητή αναφέρεται μόνο, ενώ κλήθηκε σαφώς να περιγράψει το ανωτέρω χρονικό διάστημα, στα γεγονότα της επόμενης ημέρας, στα οποία, εντούτοις, δεν ήταν παρών αλλά έμαθε μέσα από τρίτους. Ως μη ευλογοφανής και πειστικής κρίνεται, επιπροσθέτως, η δήλωση του Αιτητή πως ο ίδιος μετά το περιστατικό στο καθαριστήριο μετέβη σε σπίτι φίλου του σε γειτονικό χωριό, ενώ ο αδελφός του, ο δράστης, ως δήλωσε, του θανάτου του ανωτέρω άνδρα επέστρεψε μαζί με τον φίλο τους στην πατρική τους οικία, ενώ ευλόγως θα αναμένονταν να καταφύγει και αυτός σε άλλη περιοχή ώστε να μην εντοπισθεί, λαμβάνοντας υπόψη και την τελευταία δήλωση του Αιτητή πως όταν συμβαίνουν τέτοια γεγονότα στο χωριό του, είναι αναμενόμενα τα αντίποινα (Βλ. ερ.11 δ.φ.). Περαιτέρω, επισημαίνεται πως ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσει με ακρίβεια το χρόνο κατά τον οποίο έλαβε χώρα η δολοφονία του αδελφού του και του φίλου του αλλά και ο εμπρησμός της επιχείρησης του αδελφού από τα αδέλφια του θανούντος, αλλά και να επεξηγήσει με επάρκεια και πειστικότητα πως έλαβε γνώση της δολοφονίας του αδελφού του από τους ανωτέρω δρώντες στην οικία τους, ισχυριζόμενος αόριστα πως ενημερώθηκε από τους φίλους του στο χωριό που διέμενε, οι οποίοι γνώριζαν το άτομο με το οποίο είχε πρόβλημα ο αδελφός του. Καταληκτικά, ως αόριστες και γενικόλογες αξιολογώ τις δηλώσεις του Αιτητή περί των απειλών για την ζωή του από τα αδέλφια του θανούντος καθώς δεν ήταν σε θέση να συγκεκριμενοποιήσει το περιεχόμενο αυτών, να παραθέσει λεπτομέρειες σχετικά με το χρόνο κατά τον οποίο αυτές έλαβαν χώρα αλλά και να περιγράψει πως αυτές εξελίχθηκαν, παρά ανέφερε γενικόλογα, χωρίς να εισφέρει οιανδήποτε άλλη πληροφορία, πως τα αδέλφια του αποβιώσαντος πήγαιναν κάθε μέρα στο σπίτι του και εξαπέλυαν απειλές για τη ζωή του στην μητέρα του. Δεν παροράται, βέβαια, πως ο Αιτητής ως δήλωσε διέμεινε για ένα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα σε γειτονικό χωριό πλησίον του χωριού διαμονής του, χωρίς ωστόσο να εντοπισθεί από τα ανωτέρω πρόσωπα, τα οποία, ωστόσο, κάθε μέρα πήγαιναν στο σπίτι της μητέρας του και απειλούσαν να τον σκοτώσουν. Δεδομένης της υποκειμενικής φύσεως του περιστατικού, δεν μπορεί αυτό να επιβεβαιωθεί από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.

22.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση του κινδύνου που διατρέχει ο Αιτητής, στη βάση του μόνου αξιόπιστου ισχυρισμού του, ήτοι την ταυτότητα και την χώρα καταγωγής του, επισημαίνονται τα κάτωθι: Το Δικαστήριο θα προχωρήσει σε έρευνα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με την γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στην χώρα καταγωγής του Αιτητή, και ειδικότερα στην περιοχή συνήθους διαμονής του Αιτητή, ώστε να διερευνηθεί εάν συντρέχει εύλογη πιθανότητα ο Αιτητής βάσει αυτών των πληροφοριών σε συνδυασμό με τις ατομικές του περιστάσεις να υποστεί δίωξη ή σοβαρό κίνδυνο βλάβης σε περίπτωση επιστροφής του εκεί.

 

23.          Επισημαίνεται αρχικώς, πως θα διερευνηθεί η  κατάσταση ασφαλείας στην πολιτεία Imo, εντός της οποίας υπάγεται η τοπική  κυβερνητική περιοχή Isiala Mbano[2], όπου το χωριό διαμονής (Umuntako, κοινότητα Umuozu)  του Αιτητή ανήκει, στο οποίο ο ίδιος ως ανέφερε διέμεινε κατά το σύνολο της  ζωής του αναπτύσσοντας πλήθος των βιοτικών του συμφερόντων εκεί.

 

24.          Σύμφωνα με την έρευνα που διενεργήθηκε από το παρόν Δικαστήριο, ως προς τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στη Νιγηρία, βάσει του Portal RULAC (Rule of Law in Armed Conflict) της Ακαδημίας της Γενεύης, η Νιγηρία είναι αναμεμειγμένη σε δύο παράλληλες μη διεθνείς ένοπλες συρράξεις ενάντια στις μη κρατικές ένοπλες ομάδες Boko Haram και ISWAP (Islamic State in West Africa Province)[3]. Κατά το έτος 2022 η πολιτεία Borno αποτέλεσε την περισσότερο προσβεβλημένη πολιτεία στη χώρα από θανατηφόρα βία βάσει της βάσης δεδομένων Nigeria Watch, ακολούθησαν σύμφωνα με την ίδια βάση οι πολιτείες Niger, Zamfara, Kaduna και Katsina οι οποίες είναι μεταξύ των 5 πιο επικίνδυνων πολιτειών στην χώρα[4].

 

25.          Σύμφωνα με  πρόσφατα αριθμητικά δεδομένα από την βάση δεδομένων ACLED κατά την χρονική περίοδο 22/09/2022 έως 15/09/2023 στην πολιτεία Imo, όπου υπάγεται η περιοχή συνήθους διαμονής του Αιτητή, καταγράφηκαν 102 περιστατικά ασφαλείας τα οποία οδήγησαν σε 167 καταγεγραμμένες απώλειες και εξ αυτών τα 61 χαρακτηρίσθηκαν ως βία κατά αμάχων, τα 35 ως μάχες και τα 2 ως ταραχές και τα 4 ως απομακρυσμένη βία[5].  Ομοίως,  σε έτερη πρόσφατη ενημέρωση της ανωτέρω βάσης ACLED (Σεπτέμβριος 2023) στην οποία καταγράφονται τα περιστατικά ασφαλείας που έλαβαν χώρα στη Νιγηρία κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2023, στην πολιτεία Imo καταγράφηκαν συνολικά 31 περιστατικά ασφαλείας τα οποία οδήγησαν σε 71 απώλειες, ενώ το χωριό διαμονής του Αιτητή αλλά και η ευρύτερη τοπική κυβερνητική περιοχή στην οποία αυτό ανήκει δεν συγκαταλέγονται μεταξύ των περιοχών της πολιτείας που επηρεάστηκαν περισσότερο κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα^[6]. Περαιτέρω, από έτερη πηγή πληροφόρησης προκύπτει πως η πολιτεία Imo δεν συμπεριλαμβάνεται μεταξύ των περισσότερο προσβεβλημένων πολιτειών στην χώρα από θανατηφόρα βία κατά το έτος 2022 και το 2023, ενώ τα κρατίδια Zamfara, Katsina, Kaduna, Sokoto, Niger, Plateau και Benue παραμένουν τα πιο επηρεασμένα, με εκτεταμένο εκτοπισμό προς τις αστικές περιοχές^[7].

 

26.          Επίσης σύμφωνα με το Niger Delta Annual Conflict Report στην πολιτεία Imo για το 2022 καταγράφηκε εγκληματική βία σχετιζόμενη με στοχευμένες δολοφονίες από άγνωστους ένοπλους άνδρες, επιθέσεις  σε κυβερνητικές εγκαταστάσεις από αυτονομιστικές πολιτοφυλακές, συγκρούσεις μεταξύ πολιτοφυλακών και κυβερνητικών δυνάμεων ασφαλείας, στοχευμένες απαγωγές και επιθέσεις σε κατοίκους από αυτονομιστές, καταγράφηκαν, ομοίως, και μερικά περιστατικά βίας από όχλο αλλά και επιθέσεις/ταραχές με πολιτικά υποκινούμενα κίνητρα και στόχους. Η ανωτέρω έκθεση αναφέρει πως οι τοπικές κυβερνητικές περιοχές (LGAs) εντός της πολιτείας που επηρεάστηκαν από αυτονομιστική βία/ταραχές κατά την υπό εξέταση χρονική περίοδο(2022) ήταν οι Orlu, Oguta, Owerri Municipal και Owerri North[8]. Επίσης, η ίδια έκθεση σημειώνει ότι η κατάσταση ασφαλείας στην ευρύτερη περιοχή Niger Delta η οποία περιλαμβάνει και την πολιτεία Imo κατά το 2022 ήταν σχετικά σταθερή σε σχέση με το 2021[9]. Σημειώνεται δε, πως ο πληθυσμός της συγκεκριμένης πολιτείας ανέρχεται σε  5,459,300[10].

 

27.          Αναφορικά με το χωριό διαμονής του Αιτητή, ήτοι το χωριό Umuntako, δεν βρέθηκε κάποια καταγραφή κατά την ανωτέρω έρευνα στην βάση δεδομένων ACLED, ενώ στην τοπική κυβερνητική περιοχή στην οποία υπάγεται το εν λόγω χωριό, την Isiala Mbano(LGA) της πολιτείας Imo καταγράφηκαν δύο περιστατικά ασφαλείας κατά την χρονική περίοδο μεταξύ 22.92022 έως 22.9.2023, με το πιο πρόσφατο να λαμβάνει χώρα στις 20/04/2023 και να αποδίδεται σε απαγωγή ενός ιερέα από απροσδιόριστη ένοπλη ομάδα[11]. Προσθέτω δε, πως ο πληθυσμός της συγκεκριμένης τοπικής κυβερνητικής περιοχής ανέρχεται σε 275.100 κατοίκους[12].

 

28.          Από τις ως αναφερθείσες πληροφορίες παρατηρείται αρχικώς, πως η κατάσταση ασφαλείας στην ανωτέρω πολιτεία είναι σχετικά πιο ήρεμη συγκριτικά με τις υπόλοιπες πολιτείες στην χώρα. Τα περισσότερα περιστατικά ασφαλείας που έχουν καταγραφεί στην εν λόγω πολιτεία το τελευταίο έτος  αποδίδονται σε δράση αυτονομιστών μαχητών (IPOB και απροσδιόριστων), συγκρούσεις αυτών με τις δυνάμεις ασφαλείας και επιθέσεις/απαγωγές των ανωτέρων δρώντων κατά συγκεκριμένων στόχων, ωστόσο, στην ευρύτερη τοπική κυβερνητική περιοχή στην οποία υπάγεται η περιοχή συνήθους διαμονής του Αιτητή εντός της εν λόγω πολιτείας, καταγράφηκε ένας μικρός αριθμός περιστατικών ασφαλείας (μόλις 2) σε διάστημα ενός έτους, με την τελευταία αναφορά για παρουσία και δράση μαχητών IPOB στην ανωτέρω περιοχή να τοποθετείται χρονικά στις αρχές Δεκεμβρίου του 2022[13]. Ως εκ τούτου, στην προκειμένη περίπτωση λαμβάνοντας υπόψη το προσωπικό προφίλ του Αιτητή, ως αυτό έγινε αποδεκτό και ειδικότερα ότι ο Αιτητής είναι άρρεν, υγιής, μέτριου μορφωτικού επιπέδου, ικανός προς εργασία, χωρίς καμία δράση ή συμμετοχή σε ένοπλες ομάδες, κρίνεται πως σε συνάρτηση με πληροφορίες από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση ασφαλείας σε σχέση με την πολιτεία Imo και την Τοπική Κυβερνητική Περιοχή τελευταίας διαμονής του Αιτητού δεν πιθανολογείται  ο Αιτητής σε περίπτωση επιστροφής του στις εν λόγω περιοχές, να εκτεθεί σε κίνδυνο που να ισοδυναμεί με σοβαρή βλάβη ή δίωξη.

 

29.          Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, καταλήγω βάσει όλων των ανωτέρων και από τα στοιχεία του φακέλου που έχω ενώπιον μου ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητού στο καθεστώς του πρόσφυγα καθώς δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου. Φόβος δίωξης δεν προκύπτει καθαυτός από τα προσωπικά στοιχεία του Αιτητού τα οποία και έχουν γίνει αποδεκτά.

 

30.          Ούτε επίσης τεκμηριώνεται, επικουρικώς, η υπαγωγή του στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς ο Αιτητής δεν τεκμηριώνει αλλά και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

 

31.          Ειδικότερα, στην προκείμενη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό του Αιτητού δεν προκύπτει, ότι ενόψει των προσωπικών του περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32)] ότι αυτός διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του [βλ άρθρο 19(2)(α) και (β)]. Παρατηρείται ότι  ο Αιτητής, δεν έθεσε υπόψη των Καθ’ ων η αίτηση τα πραγματικά περιστατικά εκείνα που θα επέτρεπαν να αντληθούν τέτοια συμπεράσματα.

 

32.          Ούτε εξάλλου, προκύπτει ότι συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητού ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι ο Αιτητής, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94 Elgafaji, σκέψη 43].

 

33.          Επισημαίνεται ότι «το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, αναγνωρίζεται σε οποιοδήποτε Αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε Αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δε βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής». Ως  «σοβαρή» ή «σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη» ορίζεται δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) ως «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης».

 

34.          Ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν ως προς την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε σε πρόσφατη απόφασή του ότι συνιστούν «[…]μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών» (ΔΕΕ, C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

35.          Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών  8319/07 and 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011) αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών, οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

 

36.          Επιπλέον, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ, «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές, οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας» (Βλ. Απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ.17.2.2009). Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση διευκρίνισε ότι «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας».

 

37.          Επί τη βάσει των ανωτέρω ποσοτικών και ποιοτικών δεδομένων, όπως αναλύθηκαν ανωτέρω, σε σχέση με την κατάσταση ασφαλείας στην πολιτεία Imo και την τοπική Κυβερνητική Περιοχή τελευταίας διαμονής του Αιτητή, δεν προκύπτει ότι σε περίπτωση επιστροφής του  εκεί αυτός θα βρεθεί αντιμέτωπος με συνθήκες αδιάκριτης βίας λόγω ένοπλης σύρραξης οι οποίες να θέτουν σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας μόνο εκ της παρουσίας του στο έδαφος της συγκεκριμένης περιοχής εντός της έννοιας του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου.[14] Αλλά και όλως επικουρικώς των ανωτέρω, δεν εντοπίζω οποιοδήποτε παράγοντα επίτασης κινδύνου εξετάζοντας τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, διαπιστώνοντας ότι αυτός είναι, σε κάθε περίπτωση, νέος, υγιής ενήλικας άνδρας, ικανός προς εργασία, ο οποίος έχει διαβιώσει για μακρό διάστημα στην εν λόγω περιοχή, κατέχοντας συνεπώς επαρκής γνώση επ’ αυτής.

 

38.          Η πιο πάνω ανάλυση και συμπέρασμα επιβεβαιώνει το, το Διάταγμα του Υπουργού Εσωτερικών ημερομηνίας 26.5.2023 (Κ.Δ.Π. 166/2023) δυνάμει του οποίου η χώρα καταγωγής του Αιτητή ορίζεται ως ασφαλής τρίτη χώρα.

 

39.          Όλως επικουρικώς και παρά το εύρημα περί αναξιοπιστίας του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού του Αιτητή, καθώς αυτός κατάγεται από ασφαλή χώρα ιθαγένειας  και εφόσον οι κατ’ ισχυρισμό φορείς δίωξής του είναι ιδιώτες, θα μπορούσε ο Αιτητής, λαμβάνοντας υπόψη και το προφίλ του ως νέος, υγιής, μονήρης, απόφοιτος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με επαγγελματική πείρα, αφενός να ζήτηση τη συνδρομή των αρχών της χώρας καταγωγής του για προστασίας και αφετέρου να εγκατασταθεί σε μια άλλη πολιτεία μακριά από τους κατ’ ισχυρισμό διώκτες του. Σημειώνεται ότι η Νιγηρία αριθμεί περί 225 εκατομμύρια κατοίκους.[15] Περαιτέρω, ο Αιτητής, καταγόμενος από τη Νιγηρία , εάν ήθελε προκύψει οποιοσδήποτε κίνδυνος για τον Αιτητή από οποιοδήποτε μη κρατικό φορέα δίωξης αυτός θα μπορούσε να ζητήσει τη συνδρομή των αρχών της χώρας καταγωγής του, η οποία συγκαταλέγεται στις ασφαλείς χώρες ιθαγένειας και συνεπώς υφίσταται ανάλογο τεκμήριο ικανότητας των αρμοδίων κρατικών αρχών να τον συνδράμουν. Υπενθυμίζεται σχετικώς, ότι η διεθνής προστασία αποτελεί προστασία δευτερεύουσα εκείνης της χώρας καταγωγής.[16]

 

40.          Εν προκειμένω, κρίνω συνεπώς ορθή τη διαπίστωση των Καθ' ων η αίτηση ότι δεν τεκμηριώνεται φόβος δίωξής ή κίνδυνος σοβαρής βλάβης του Αιτητή σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του εξαιτίας αδιάκριτης βίας.

 

 

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με €1000 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ’ ων η αίτηση.

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.