ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθ. Αρ.: 7430/22

23 Νοεμβρίου 2023

[Β. ΚΟΥΡΟΥΖΙΔΟΥ-ΚΑΡΛΕΤΤΙΔΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 Μεταξύ:

A.R., εκ Καμερούν και τώρα στην οδό ΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧΧΧΧ αριθμός ΧΧ, ΑXXX ΒXXXXX, ΧΧΧΧ Λευκωσία

Αιτητή

-και-

Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Διευθυντή Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ' ων η Αίτηση

 

M. Χαραλαμπίδου (κα) για Νίκος Α. Λοΐζου & Χρίστος Γ. Χριστούδιας, Δικηγόροι για τον Αιτητή.

Παραδεισιώτου (κα) για Ειρ. Προκοπίου (κα), Δικηγόρος για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η Αίτηση.

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με την παρούσα προσφυγή ο Αιτητής προσβάλλει την απόφαση των Καθ’ ων η Αίτηση ημερομηνίας 12/12/2021, η οποία του γνωστοποιήθηκε στις 14/11/2022 και με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα του για χορήγηση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας, ως άκυρη, αντισυνταγματική, παράνομη και στερημένη οιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Σύμφωνα με τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου, ο Αιτητής αφίχθηκε παράτυπα στην Κυπριακή Δημοκρατία μέσω των μη ελεγχόμενων από τη Δημοκρατία περιοχών στις 20/11/2019 και στις 25/11/2019 υπέβαλε αίτηση για παροχή Διεθνούς Προστασίας. Στις 13/10/2021 και 25/10/2021 διεξήχθη συνέντευξη στον Αιτητή από αρμόδιο λειτουργό του Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο (εφεξής «EUAA», ως έχει μετονομαστεί). Στις 24/11/2021 ο αρμόδιος λειτουργός του EUAA ετοίμασε Εισηγητική Έκθεση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου. Στις 12/12/2021 ο εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου ενέκρινε την πιο πάνω Εισηγητική Έκθεση και αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης για διεθνή προστασία. Ακολούθως, στις 30/12/2021 ετοιμάστηκε επιστολή από την Υπηρεσία Ασύλου προς τον Αιτητή σχετικά με την απόρριψη της αίτησης και αιτιολόγηση της απόφασης, η οποία παραλήφθηκε και υπογράφτηκε ιδιοχείρως από τον Αιτητή στις 14/11/2022. Ακολούθως, ο Αιτητής προχώρησε στην καταχώρηση της παρούσας προσφυγής στις 12/12/2022.

 

ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

 

Ο Αιτητής, δια των συνηγόρων του, προέβαλε διάφορους νομικούς ισχυρισμούς, ωστόσο κατά την διάρκεια των διευκρινίσεων ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου τους απέσυρε, πλην αυτού περί αναιτιολόγητης απόφασης. Ως προς το τελευταίο, οι συνήγοροι του Αιτητή προβάλλουν (με γενικότητα και χωρίς να συναρτώνται με τα επίδικα γεγονότα) ότι η απόφαση των Καθ’ ων η Αίτηση είναι αναιτιολόγητη ως ασαφής και αόριστη και υπάρχει δυσαρμονία μεταξύ της απόφασης και του περιεχόμενου του φακέλου εφόσον δεν ανταποκρίνεται στα στοιχεία που υπάρχουν στον φάκελο.

Οι Καθ' ων η Αίτηση αντιτείνουν ότι η επίδικη απόφαση έχει ληφθεί ορθά και νόμιμα, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος και των Νόμων, μετά από δέουσα έρευνα και ορθή ενάσκηση των εξουσιών που δίνει ο Νόμος στους Καθ' ων η Αίτηση και αφού λήφθηκαν υπόψη όλα τα σχετικά γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης, είναι δε επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη.

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

Αρχικά θα πρέπει να τονιστεί ότι σύμφωνα με τον περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμο του 2018 (Ν. 73(Ι)/2018), το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας έχει την εξουσία να εξετάσει την παρούσα υπόθεση και επί της ουσίας και όχι μόνο ως ακυρωτικό Δικαστήριο. Το γεγονός αυτό, οφείλεται στο ότι η παρούσα υπόθεση αφορά αίτηση που χρονικά εμπίπτει στις προϋποθέσεις του άρθρου 11 του περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν. 73(Ι)/2018), οι οποίες δίδουν στο Δικαστήριο την υποχρέωση ελέγχου νομιμότητας και ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης.

Όπως καταδεικνύεται από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου (εφεξής Δ.Φ.) οι Καθ' ων η Αίτηση ενήργησαν σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου και εξέτασαν όλα τα ουσιώδη στοιχεία που είχαν ενώπιον τους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία στον φάκελο του Αιτητή, αυτός είναι ενήλικας από το Καμερούν. Κατά την υποβολή της αίτησής του για παραχώρηση διεθνούς προστασίας, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του εξαιτίας της πολιτικής κρίσης λόγω των προβλημάτων μεταξύ των Αγγλόφωνων και των Γαλλόφωνων, αναφέροντας πως ο ίδιος επηρεάστηκε καθότι ζούσε στους θάμνους για δύο μήνες, λόγω του ότι ήθελε να διαφύγει από τους Amba boys και τις επιδρομές του στρατού. Όπως επίσης κατέγραψε, τον είχαν χτυπήσει οι Amba boys σε τρεις περιπτώσεις και τον κρατούσαν κλειδωμένο σε κελί. Καταλήγοντας, δήλωσε πως έφυγε από την πατρίδα του λόγω του ότι φοβόταν για τη ζωή του και δεν επιθυμεί να επιστρέψει.

Στις 14/10/2021 και 25/10/2021 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή από αρμόδιο λειτουργό του EUAA), ώστε να εξετασθεί επί της ουσίας η αίτηση του. Κατά τη διάρκεια της πρώτης συνέντευξής του, ο Αιτητής δήλωσε ότι κατάγεται από την τοποθεσία Sumbe στην Νοτιοδυτική Περιφέρεια του Καμερούν, ενώ ως επίσης ανέφερε, έζησε σε διάφορα άλλα μέρη, όπως το χωριό Tinto, η πόλη Buea και η πόλη Kumba (και οι τρεις τοποθεσίες βρίσκονται εντός της Νοτιοδυτικής Περιφέρειας του Καμερούν), ως επίσης είχε μεταβεί στην πόλη Dshang (που βρίσκεται εντός της Δυτικής Περιφέρειας του Καμερούν) στα πλαίσια φοίτησης του για το πρώτο ακαδημαϊκό έτος σε πανεπιστήμιο εκεί (βλ. ερ. 50, σημείο 1Χ, του Δ.Φ.). Ως τον τόπο συνήθους διαμονής του, ο Αιτητής θεωρεί την πόλη Buea στην Νοτιοδυτική Περιφέρεια του Καμερούν (βλ. ερ. 50, σημείο 1Χ, του Δ.Φ.) εφόσον εκεί διέμενε ο θείος του που ήταν στρατιωτικός, και εκεί ο Αιτητής έζησε περίπου 3-4 έτη, ενώ όπου αλλού και αν πήγαινε, πάντοτε επέστρεφε στην Buea, ως ο ίδιος δήλωσε (βλ. ερ. 49, σημείο 2Χ, του Δ.Φ.). Δήλωσε επίσης ότι είναι ελεύθερος και δεν εργάστηκε στη χώρα καταγωγής του, παρά μόνο είχε κάποια μικρή ενασχόληση πωλώντας διάφορα πράγματα (βλ. ερ. 50, σημεία 3Χ και 4Χ, του Δ.Φ.).

Ως προς τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής αρχικά αναφέρθηκε γενικά στην Αγγλόφωνη κρίση στην απαγόρευση των συγκεντρώσεων στις Αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν και στην παρέμβαση από τις αρχές της χώρας για την καταστολή των ταραχών που ξέσπασαν περί τα τέλη του 2016 (βλ. ερ. 47 του Δ.Φ.). Συγκεκριμένα, ο Αιτητής δήλωσε πως δεν έλαβε μέρος στις εκδηλώσεις που γίνονταν, αντί αυτού παρέμεινε κρυμμένος και εντός του σπιτιού όπου διέμενε στην πόλη Buea, ενώ κατά τις βίαιες επιδρομές του στρατού στα σπίτια, ο ίδιος έτρεξε μακριά για 3-4 ημέρες ώστε να αποφύγει την ανάκριση και τη σύλληψη (βλ. ερ. 46 του Δ.Φ.). Περαιτέρω, αναφέρθηκε και στις βίαιες διαμάχες μεταξύ των κρατικών δυνάμεων ασφαλείας της χώρας και ενόπλων ομάδων αποσχιστών (βλ. ερ. 47 του Δ.Φ.). Ειδικότερα, ο Αιτητής αναφέρθηκε στις συγκρούσεις κατά την αναζήτηση των Amba boys από τις κρατικές δυνάμεις ασφαλείας, που είχαν ως αποτέλεσμα την καταστροφή χωριών στις Αγγλόφωνες περιοχές, καθώς και αρκετούς θανάτους ανθρώπων, περιλαμβανομένων και ατόμων από το χωριό του ιδίου, ενώ ανέφερε επίσης ότι ζούσαν στους θάμνους, όπου κρύβονταν από τους Amba boys που προσπαθούσαν να στρατολογήσουν συγκεκριμένα τα νεαρά άτομα (βλ. ερ. 47 του Δ.Φ.).

Στη συνέχεια, ο Αιτητής ισχυρίστηκε πως τον απήγαγαν οι Amba boys για να τον στρατολογήσουν και ο ίδιος έτυχε κακομεταχείρισης, ενώ δεδομένου ότι διέφυγε από τον καταυλισμό τους, τον αναζητούν οι Amba boys (βλ. ερ. 47 του Δ.Φ.). Επιπλέον, προέβαλε πως ούτε ο στρατός μπόρεσε να φέρει την ειρήνη στην περιοχή εφόσον όπου πήγαιναν δημιουργούνταν επεισόδια βίας με πυροβολισμούς παντού και πολλούς θανάτους, και λόγω αυτής της κατάστασης ο ίδιος δεν ένιωθε ασφαλής εκεί (βλ. ερ. 46, σημείο 1Χ, του Δ.Φ.). Ερωτηθείς τι μπορεί να του συμβεί σε περίπτωση που επιστρέψει στην χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής ανέφερε ότι η ζωή του δεν θα είναι ασφαλής καθότι τον αναζητούν οι Amba boys, ενώ ούτε ο στρατός παρέχει ασφάλεια (βλ. ερ. 46, σημείο 1Χ, του Δ.Φ.). Στο ερώτημα κατά πόσο οι αρχές της χώρας του θα του επιτρέψουν να επιστρέψει εκεί, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι θα τον συλλάβουν στο αεροδρόμιο και θα τον στείλουν απευθείας στη φυλακή (βλ. ερ. 46, σημείο 1Χ, του Δ.Φ.).

Πιο συγκεκριμένα δε, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι είχε απαχθεί από τους Amba boys περί το 2017/2018 (ενόσω ζούσε στους θάμνους όταν επέστρεψε στο χωριό του, το Tinto – βλ. ερ. 45 του Δ.Φ.), αφού προσπάθησαν με απειλές, βία και μαύρη μαγεία να τον στρατολογήσουν (βλ. ερ. 44 του Δ.Φ.) και εφόσον ο ίδιος αρνήθηκε αφού δεν μπορούσε να πολεμήσει, ως δήλωσε (βλ. ερ. 43, σημείο 1Χ, του Δ.Φ.). Οι Amba boys τον κρατούσαν σε ένα απομονωμένο σπίτι όπου τον κτύπησαν και τον νάρκωσαν (βλ. ερ. 43, σημείο 1Χ, του Δ.Φ.), ενώ η όλη διαδικασία του προκάλεσε σωματικά τραύματα, ως επίσης ισχυρίστηκε ο Αιτητής (βλ. ερ. 44 του Δ.Φ.). Έπειτα που ανέκτησε τις αισθήσεις του, κατάφερε να διαφύγει και επέστρεψε στο χωριό του, αλλά λόγω της τοπικής διαμάχης, κρυβόταν στα δάση για δύο μήνες μέχρι που εγκατέλειψε την περιοχή και μετέβηκε στην πόλη Buea για λίγο καιρό, ενώ έπειτα πήγε στην πόλη Kumba μέχρι που περί το 2018/2019 επέστρεψε στην Buea, όπου και παρέμεινε σχεδόν μέχρι που εγκατέλειψε τη χώρα του δια της πόλης Douala (βλ. ερ. 45-43 του Δ.Φ.). Ερωτηθείς κατά πόσο έκτοτε που διέφυγε από τους Amba boys, τους είχε ποτέ ο ίδιος προσωπικά ανταμώσει, ο Αιτητής απάντησε αρνητικά, ισχυριζόμενος όμως πως εκείνοι των αναζητούσαν μέσω του συζύγου της θείας του από τον οποίον ζήτησαν να τους τον παραδώσει (βλ. ερ. 41, σημείο 1Χ, του Δ.Φ.). Επιπλέον, ως ο ίδιος είπε, δέχθηκε αμέτρητες απειλές από τους Amba boys εκ των οποίων οι πιο βίαιες ήταν κατά την περίοδο που βρισκόταν στο χωριό του (το Tinto), προβάλλοντας (γενικότερα) ότι στις πόλεις, τέτοιες απειλές περιορίζονται στο να ζητούν οι αποσχιστές συνεισφορές για τον σκοπό τους και εάν κάποιος δεν έχει κάτι να δώσει τότε τον κακοποιούν και κατάσχουν προσωπικά του αντικείμενα (βλ. ερ. 41, σημείο 1Χ, του Δ.Φ.).

Πέραν τούτων, ο Αιτητής ισχυρίστηκε επίσης ότι υπήρξε θύμα σωματικής βίας και ξυλοδαρμού από τον στρατό της χώρας του (βλ. ερ. 44 του Δ.Φ.). Ερωτηθείς αναφορικά με τους λόγους για τους οποίους πιστεύει πως οι Amba boys ήθελαν τόσο πολύ να στρατολογήσουν τον ίδιο προσωπικά, ο Αιτητής δήλωσε πως ο θείος του (από την πλευρά της μητέρας του) καθώς και ο ανιψιός του είναι και οι δύο στρατιωτικοί, και ίσως οι Amba boys πίστευαν πως μέσω του ιδίου θα είχαν εύκολη πρόσβαση σε πληροφορίες που αφορούσαν τον στρατό (βλ. ερ. 39, σημείο 1Χ, του Δ.Φ.).

Κατά τη δεύτερη του συνέντευξη, ο Αιτητής αναφέρθηκε σε περαιτέρω λεπτομέρειες αναφορικά με την αρπαγή του από τους Amba boys ενόσω βρισκόταν στο χωριό του (το Tinto) περί το 2017/2018, λέγοντας ότι 6 άτομα με όπλα πήγαν στο σπίτι του και αφού οι τέσσερις εισέβαλαν μέσα δια της βίας, οι τρείς τον άρπαξαν και τον έβγαλαν έξω, όπου του ανέφεραν ότι θέλει να τον δει ο ‘στρατηγός’ τους και ενώ τον κρατούσαν, ένας άλλος του φόρεσε ένα ύφασμα στο κεφάλι για να μη μπορεί να βλέπει τη διαδρομή, καθώς οι υπόλοιποι παρατηρούσαν εάν πλησίαζαν στρατιώτες στην περιοχή (βλ. ερ. 68-66 του Δ.Φ.). Όταν έφτασαν στον ‘στρατηγό’ τους, εκεί του ξεσκέπασαν το πρόσωπο και αφού ο ίδιος απάντησε αρνητικά όταν ο ‘στρατηγός’ τους του ζήτησε να ενταχθεί μαζί τους, άρχισαν να τον κτυπούν βίαια (βλ. ερ. 64, σημείο 1Χ, του Δ.Φ.). Ο Αιτητής ισχυρίστηκε επίσης πως αυτή ήταν μια πολύ κακή εμπειρία για τον ίδιο, αφού τον είχαν κακομεταχειριστεί με πολύ σκληρό τρόπο, ενώ έπειτα τον νάρκωσαν, κλείνοντας τον μέσα σε μια ξύλινη καλύβα (βλ. ερ. 62, σημείο 1Χ, του Δ.Φ.). Αφού παρήλθε κάποιο (άγνωστο) χρονικό διάστημα κατά το οποίο ο Αιτητής βρισκόταν εντός της καλύβας αναίσθητος, όταν ανέκτησε τις αισθήσεις του και σιγά σιγά άρχισε να επανέρχεται η δύναμη του (αν και ακόμη ήταν αδύναμος όπως είπε), κατάφερε να μετακινήσει μια από τις ξύλινες σανίδες από τα τοιχώματα της καλύβας και να συρθεί έξω μέσα από το κενό αυτό (βλ. ερ. 62, σημείο 2Χ, και ερ. 59, σημεία 2Χ και 1Χ, του Δ.Φ.). Έπειτα τράπηκε σε φυγή προς το δάσος, αλλά με δυσκολία αφού σερνόταν λόγω του τραύματος που του προκάλεσαν οι Amba boys στο πόδι αλλά και λόγω του ότι ήταν ακόμη αδύναμος (βλ. ερ. 61, σημείο 4Χ, του Δ.Φ.), όμως κατάφερε να φτάσει στο δάσος (χωρίς να συναντήσει κάποιον από τους Amba boys, όπως είπε – βλ. ερ. 60, σημείο 1Χ, του Δ.Φ.) και εν τέλει συνάντησε μια γυναίκα που τον καθοδήγησε πίσω στο χωριό του (βλ. 58, σημείο 1Χ, του Δ.Φ.).

Στη συνέχεια, ο Αιτητής επανέλαβε τα όσα ισχυρίστηκε περί του ότι οι Amba boys ήθελαν να τον στρατολογήσουν ίσως λόγω του ότι έχει συγγενείς στρατιωτικούς, ούτως ώστε να έχουν πρόσβαση σε πληροφορίες, ενώ δήλωσε πως εφόσον ο ίδιος αρνήθηκε να ενταχθεί μαζί τους, οι Amba boys θα τον σκότωναν εάν δεν κατάφερνε να διαφύγει (βλ. ερ. 58 του Δ.Φ.). Ως προς τον λόγο της άρνησης του να πολεμήσει, ο Αιτητής εξέφρασε φόβους για τη ζωή του και ότι μπορεί να πάθει κάποια βλάβη ή να οδηγηθεί στη φυλακή, εξαιτίας των μαχών λόγω της Αγγλόφωνης κρίσης (βλ. ερ. 58, σημείο 2Χ, του Δ.Φ.). Επιπλέον, ο Αιτητής ισχυρίστηκε πως (κατόπιν που διέφυγε από τους Amba boys και αφού παρέμεινε για δύο περίπου μήνες κρυμμένος στους θάμνους κοντά στο χωριό του) κατά τη μετάβαση του από το χωριό του (το Tinto) στην πόλη Buea ο στρατός τον είχε σταματήσει και αφού έλεγξαν την ταυτότητα του (από την οποία οι Amba boys είχαν αποκόψει και αφαίρεσαν το κομμάτι με τη σημαία της χώρας, ως ανέφερε), τον παρενόχλησαν αλλά δεν τον συνέλαβαν (όπως δήλωσε) (βλ. ερ. 57, σημείο 1Χ, του Δ.Φ.).

Καταλήγοντας, ο Αιτητής επανέλαβε πως οι Amba boys τον αναζητούσαν κατόπιν που τους διέφυγε, λέγοντας επίσης ότι ανέκριναν τον θείο του στο χωριό του, ζητώντας του να τους τον επιστρέψει. Για το λόγο αυτό, όπως δήλωσε, φοβάται για τη ζωή του και δεν μπορεί να επιστρέψει στη χώρα του (βλ. ερ. 57, σημείο 3Χ, του Δ.Φ.). Ανέφερε επιπλέον πως οι Amba boys θα τον βρουν σε περίπτωση που επιστρέψει πίσω στο χωριό του (το Tinto), ενώ εάν πάει κάπου αλλού, ίσως τον εντοπίσουν και εκεί, προβάλλοντας ότι βρίσκεται σε κίνδυνο η ζωή του στη χώρα του και δεν είναι ασφαλής εκεί και για αυτό το λόγο έφυγε από τη χώρα του (βλ. ερ. 57, σημείο 2Χ, του Δ.Φ.). Όσον αφορά την προηγούμενη δήλωση του πως με την επιστροφή του στη χώρα του θα τον συλλάβουν οι κρατικές αρχές εκεί, ο Αιτητής προέβαλε πως οι αρχές θεωρούν όσους εγκατέλειψαν τη χώρα και αναζητούν διεθνή προστασία ότι ψεύδονται, καθώς και ότι είναι αυτοί που χρηματοδοτούν τους Amba boys (βλ. ερ. 57, σημείο 3Χ, του Δ.Φ.).

Ολοκληρώνοντας, ο Αιτητής δήλωσε πως οι μόνοι συγγενείς που έχει στη χώρα του είναι η θεία του και ο σύζυγος της που ζουν στο χωριό του (το Tinto), ενώ θεωρεί πως δεν θα είναι ασφαλής η ζωή του σε κάποια άλλη πόλη στη χώρα του και άρα δεν πιστεύει πως μπορεί να ζήσει κάπου αλλού στη χώρα του, προβάλλοντας επίσης πως ούτε η πόλη Buea είναι ασφαλής ενώ ο θείος του που ζούσε εκεί έχει αποβιώσει (βλ. ερ. 56 του Δ.Φ.).

Τέλος, ο Αιτητής δήλωσε πως αφού πέθανε ο θείος του, ο ίδιος κατέφυγε στο σπίτι ενός φίλου του (στην πόλη Buea), όπου, ως ο ίδιος ισχυρίστηκε, περί τον Μάρτιο του 2018 μέλη του στρατού πήγαν εκεί και αφού ερεύνησαν τον κινητό του Αιτητή παρατήρησαν ότι υπήρχε μια ανάρτηση σε ΜΚΔ για την πορεία της 01/10 και ως εκ τούτου, αρχικά τον κτύπησαν, ενώ έπειτα παρατήρησαν πως η εν λόγω ανάρτηση δεν ήταν καν από το προφίλ του Αιτητή στο εν λόγω ΜΚΔ, αλλά είχε αναρτηθεί στην προσωπική σελίδα κάποιου άλλου, και έτσι τον άφησαν ελεύθερο (ο Αιτητής επιβεβαίωσε πως δεν συνέβη οτιδήποτε περαιτέρω σχετικά με το πιο πάνω συμβάν) (βλ. ερ. 55 του Δ.Φ.).

Κατά την αξιολόγηση των πιο πάνω, ο αρμόδιος λειτουργός ανέλυσε την εισήγηση του επί της βάσης τριών ουσιωδών ισχυρισμών (βλ. ερ. 137 του Δ.Φ.). Ο πρώτος αφορούσε την ταυτότητα, το προφίλ και τη χώρα καταγωγής του Αιτητή, ο δεύτερος το ότι ο Αιτητής καταδιώκεται από τους Amba boys επειδή είχε διαφύγει μετά που τον είχαν πιάσει, και ο τρίτος ότι οι αρχές της χώρας καταγωγής του θα τον στείλουν στη φυλακή. Ο πρώτος ισχυρισμός, που δεν αμφισβητείται, έγινε αποδεκτός ως εσωτερικά και εξωτερικά αξιόπιστος (βλ. ερ. 137-136 του Δ.Φ.). Ωστόσο, οι άλλοι δύο ισχυρισμοί δεν έγιναν αποδεκτοί καθότι ο Αιτητής κρίθηκε αναξιόπιστος κατά την αξιολόγηση της αξιοπιστίας των δηλώσεων του στη βάση και διαθέσιμων δεδομένων για τη χώρα καταγωγής του από πηγές πληροφόρησης (βλ. ερ. 136-131 του Δ.Φ.).

Βάσει του μόνου ισχυρισμού ο οποίος έγινε τελικά αποδεκτός, ήτοι ως προς την ταυτότητα, το προφίλ και τη χώρα καταγωγής του Αιτητή, και αξιολογώντας την κατάσταση ασφαλείας στην Νοτιοδυτική Περιφέρεια του Καμερούν, προέκυψε ότι παρίστατο εύλογος βαθμός πιθανότητας ο Αιτητής να εκτεθεί σε μεταχείριση η οποία θα μπορούσε να συνιστά δίωξη ή σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του στο Καμερούν (βλ. ερ. 130 του Δ.Φ.). Ωστόσο, κατά τη νομική ανάλυση κρίθηκε πως δεν προκύπτει βάσιμος φόβος δίωξης βάσει του άρθρου 3 του Περί Προσφύγων Νόμου αλλά ούτε και πραγματικός κίνδυνος σοβαρής βλάβης στο πλαίσιο του άρθρου 19 του Περί Προσφύγων Νόμου (βλ. ερ. 129-127 του Δ.Φ.). Συνεπώς, κατόπιν των πιο πάνω και της συναφούς εισήγησης του αρμόδιου λειτουργού (βλ. ερ. 127 του Δ.Φ.), η Υπηρεσία Ασύλου απέρριψε το αίτημα διεθνούς προστασίας του Αιτητή.

Από το σύνολο των στοιχείων που έχω ενώπιόν μου, διαπιστώνω ότι ορθώς η Υπηρεσία Ασύλου, ως προς τον δεύτερο και τρίτο ουσιώδη ισχυρισμό, έκρινε τον Αιτητή ως αναξιόπιστο. Πράγματι, οι δηλώσεις του σε μεγάλο βαθμό ήταν γενικόλογες, χωρίς συνέπεια και συνοχή, αλλά και αόριστες ή αντιφατικές.

Πιο συγκεκριμένα, αναφορικά με την κατ’ ισχυρισμό καταδίωξη του από τους Amba boys, συντάσσομαι με τα ευρήματα και τις παρατηρήσεις των Καθ' ων η Αίτηση, ότι η αφήγησή του στερείται συνοχής και εξειδίκευσης/λεπτομέρειας. Παρά δε, το γεγονός ότι όντως ο Αιτητής ήταν σε θέση να εξηγήσει πως οι φίλοι του ζήτησαν από τον ίδιο να ενταχθεί μαζί με τους Amba boys (βλ. ερ. 40, σημείο 1Χ, του Δ.Φ.), εντούτοις κατά την περιγραφή του συμβάντος όπου μέλη των Amba boys τον απήγαγαν από το σπίτι του και τον οδήγησαν σε μια απομονωμένη καλύβα, ο Αιτητής υπέπεσε σε αντιφάσεις σχετικά με το ότι γνώριζε μεν ότι τα εν λόγω άτομα ήταν μέλη των Amba boys, αλλά δε, δεν γνώριζε σε ποιον ‘στρατηγό’ θα τον οδηγούσαν, ήτοι του κρατικού στρατού ή των δυνάμεων των Ambazonians (βλ. ερ. 65, σημείο 1Χ, του Δ.Φ.). Πέραν τούτου, ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει περαιτέρω λεπτομέρειες αναφορικά με τα όσα έγιναν κατά τη μεταφορά του από τους Amba boys στον ‘στρατηγό’ τους (παρά το ότι, όπως είπε, του είχαν καλυμμένο το πρόσωπο για να μην βλέπει, ο Αιτητής ανέφερε μόνο ότι ήταν μεγάλη η διαδρομή και ο ίδιος άκουγε τους Amba boys που τον απειλούσαν και φοβόταν) (βλ. ερ. 66, σημείο 1Χ, του Δ.Φ.). Ούτε μπορούσε να αναφέρει συγκεκριμένες πληροφορίες ή περαιτέρω λεπτομέρειες αφότου έφτασαν στον προορισμό τους και του αφαίρεσαν το κάλυμμα από το πρόσωπο, παρά μόνο κάποιες περιορισμένες και αόριστες πληροφορίες (παρά το ότι του ζητήθηκε κατ’ επανάληψη να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες), ενώ όταν σε αρκετές περιπτώσεις ρωτήθηκε κατά πόσο γνωρίζει κάτι περαιτέρω από το συμβάν, ο Αιτητής απάντησε αρνητικά. Συγκεκριμένα, ο Αιτητής δεν γνώριζε περαιτέρω πληροφορίες αναφορικά με τον ‘στρατηγό’ που συνάντησε (βλ. ερ. 62, σημείο 1Χ, του Δ.Φ.), τα άτομα που ήταν εκεί τη δεδομένη στιγμή καθώς και την τοποθεσία (βλ. ερ. 63, σημεία 1Χ, 2Χ και 3Χ, του Δ.Φ.), και το σπίτι όπου τον είχαν οδηγήσει (βλ. ερ. 42, σημείο 2Χ, του Δ.Φ.). Ούτε ο Αιτητής ήταν σε θέση να αναφέρει λεπτομέρειες για τα όσα συνέβησαν κατά την παραμονή του εντός της καλύβας (βλ. ερ. 62, σημεία 1Χ και 2Χ, του Δ.Φ.), αλλά και κατά την επακόλουθη διαφυγή του (βλ. ερ. 62, σημείο 3Χ, και ερ. 59, σημείο 2Χ, του Δ.Φ.), ειδικότερα όσον αφορά τον τρόπο που έπειτα και με τη βοήθεια μιας άγνωστης εν τέλει κατέληξε στο χωριό του (βλ. ερ. 58, σημείο 1Χ, του Δ.Φ.). Επιπλέον, εντοπίστηκαν ασάφειες και αντιφάσεις στις διάφορες του δηλώσεις σχετικά με την αρνητική απάντηση που έδωσε όταν του ζητήθηκε από τον ‘στρατηγό’ να ενταχθεί μαζί με τους Amba boys, ως επίσης και για τους λόγους που είχε αρνηθεί. Πιο συγκεκριμένα, ο Αιτητής αρχικά δήλωσε πως για να δικαιολογήσει την άρνηση του να ενταχθεί μαζί με τους Amba boys, είπε στον ‘στρατηγό΄ ότι απλά δεν μπορεί να πολεμήσει (βλ. ερ. 43, σημείο 1Χ, του Δ.Φ.). Εντούτοις, έπειτα όταν ρωτήθηκε ξανά για την απάντηση που έδωσε στον ‘στρατηγό΄, ο Αιτητής δήλωσε πως του είπε απλά ότι δεν ήθελε να ενταχθεί μαζί με τους Amba boys και χωρίς να του πει τον λόγο της άρνησης του (βλ. ερ. 42, σημείο 2Χ, του Δ.Φ.). Μετέπειτα δε, ο Αιτητής ανέφερε και πάλι πως είπε στον ‘στρατηγό’ ότι δεν ήθελε να ενταχθεί μαζί με τους Amba boys επειδή δεν μπορεί να πολεμήσει (κάτι που είχε επαναλάβει τρείς φορές ως είπε) (βλ. ερ. 62, σημείο 1Χ, του Δ.Φ.). Εν τέλει, ο Αιτητής, εξήγησε (στη συνέντευξη του) ότι ο λόγος που δεν ήθελε να ενταχθεί μαζί με τους Amba boys ήταν επειδή φοβόταν για τη ζωή του (βλ. ερ. 58, σημείο 2Χ, του Δ.Φ.). Περαιτέρω, ο αρμόδιος λειτουργός διέκρινε πως όταν ρωτήθηκε για τους (πιθανούς) λόγους για τους οποίους (ενδεχομένως) ήθελαν τόσο πολύ οι Amba boys να τον στρατολογήσουν, ο Αιτητής δεν κατάφερε να δώσει κάποια συγκεκριμένη και εύλογη απάντηση, εικαζόμενος απλά ότι ίσως να τον ήθελαν για να παίρνουν πληροφορίες για τον στρατό εφόσον ο ίδιος είχε συγγενείς στρατιωτικούς (βλ. ερ. 39, σημείο 1Χ, και ερ. 58 του Δ.Φ.). Καταλήγοντας, ο αρμόδιος λειτουργός επεσήμανε πως μετά που ο Αιτητής διέφυγε από τους Amba boys και αφού παρέμεινε για δύο περίπου μήνες στο χωρίο του όπου κρυβόταν στους θάμνους, ο ίδιος έπειτα μετέβηκε στην πόλη Kumba και μετά στην πόλη Buea (βλ. ερ. 44 του Δ.Φ.), ήτοι παραμένοντας εκεί συνολικά για δύο τουλάχιστον έτη προτού εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, χωρίς πλέον να αντιμετωπίσει οτιδήποτε με τους Amba boys κατά την εν λόγω περίοδο, ως ο ίδιος δήλωσε (βλ. ερ. 41, σημείο 1Χ, και ερ. 57, σημείο 1Χ, του Δ.Φ.).

Αναφορικά με την κατ' ισχυρισμό δίωξή του από τις αρχές της χώρας καταγωγής του διότι θα τον στείλουν στη φυλακή με την επιστροφή του, παρατηρώ ότι ευλόγως οι Καθ΄ ων η Αίτηση κατέληξαν στα πορίσματά τους, καθότι ο εν λόγω ισχυρισμός είναι γενικόλογος, ασαφής και στερείται περαιτέρω λεπτομερειών. Συγκεκριμένα, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι με την επιστροφή του οι κρατικές αρχές θα τον συλλάβουν στο αεροδρόμιο και θα τον στείλουν απευθείας στη φυλακή (βλ. ερ. 46, σημείο 1Χ, του Δ.Φ.), ενώ κληθείς να επεξηγήσει τους λόγους για τη δήλωση του αυτή, ο Αιτητής (απλά και γενικά) ανέφερε πως οι αρχές της χώρας θεωρούν όσους εγκατέλειψαν τη χώρα και αναζητούν διεθνή προστασία ότι ψεύδονται, καθώς και ότι είναι αυτοί που χρηματοδοτούν τους Amba boys (βλ. ερ. 57, σημείο 3Χ, του Δ.Φ.). Ως διαπίστωσε ο αρμόδιος λειτουργός, κατόπιν έρευνας σε εξωτερικές πηγές, από τις διαθέσιμες πληροφορίες δεν προκύπτει μια τέτοια συγκεκριμένη μεταχείριση από τις αρχές της χώρας (ως προβάλλει ο Αιτητής) αναφορικά με όσους επιστρέφουν στο Καμερούν (βλ. ερ. 132-131 του Δ.Φ.).

Πέραν των πιο πάνω, τα οποία προκύπτουν από την ανάλυση του αρμόδιου λειτουργού, από περαιτέρω αξιολόγηση των δηλώσεων του Αιτητή, διαπιστώνονται (επιπλέον) τα ακόλουθα.

Όσον αφορά τα περί δίωξης του Αιτητή από τους Amba boys και καταρχάς σχετικά με την κατ’ ισχυρισμό απαγωγή του και συνακόλουθα τη διαφυγή του (που ο Αιτητής προέβαλε ως το λόγο που τον καταδιώκουν οι Amba boys), διακρίνεται πως στερείται αληθοφάνειας η περιγραφή της διαφυγής του από την καλύβα όπου τον κρατούσαν οι Amba boys, εφόσον με βάση τα όσα ανέφερε, ήτοι αν και αδύναμος ακόμη και με τραύμα στο πόδι, καθώς και ενώ μέλη των Amba boys βρίσκονταν πλησίον της καλύβας, ο ίδιος κατάφερε να μετακινήσει μια από τις ξύλινες σανίδες από την τοιχοποιία και να συρθεί έξω, και επιπλέον στη συνέχεια να συρθεί στο δάσος (κάτι που στο σύνολο του θα απαιτούσε αρκετή σωματική δύναμη και χρόνο, ενώ θεωρείται πως θα ήταν πολύ δύσκολο να περάσει κάτι τέτοιο απαρατήρητο από τους Amba boys που βρίσκονταν εκεί). Επιπλέον, ο Αιτητής δεν υποστήριξε οτιδήποτε που να παραπέμπει σε στοχοποίηση (ή σε λόγο στοχοποίησης) του ιδίου προσωπικά από τους Amba boys. Χωρίς ευλογοφάνεια δε, ενώ ο Αιτητής δήλωσε πως είχε κάποιους συγγενείς στο στρατό (προβάλλοντας γενικά και αόριστα ότι αυτός ίσως να ήταν και ο λόγος που οι Amba boys ήθελαν να τον στρατολογήσουν), εντούτοις σε άλλη περίπτωση ανέφερε γενικά πως δεν ένιωθε ότι ο στρατός μπορούσε να τον προστατεύσει από τους Amba boys.

Όσον αφορά δε, το προφίλ των ατόμων που αποτελούν (ενδεχομένως) στόχους για τους ένοπλους αποσχιστές που δρουν στις Αγγλόφωνες περιοχές, βάσει πηγών πληροφόρησης για το Καμερούν προκύπτει ότι οι ένοπλοι αποσχιστές στοχεύουν κυρίως κρατικές υποδομές της υγείας και της εκπαίδευσης[1], ενώ παράλληλα, στοχεύουν άτομα που υποπτεύονται για συνεργασία με τις κρατικές δυνάμεις ασφαλείας ή για μη συμμόρφωση με τις επιβαλλόμενες εντολές τους, συμπεριλαμβανομένων καθηγητών/δασκάλων, μαθητών, δημοσίων υπαλλήλων, κυβερνητικών αξιωματούχων, παραδοσιακών ηγετών και μελών του κυβερνώντος κόμματος[2].

Ειδικότερα δε, όσον αφορά τις τακτικές που χρησιμοποιούνται από τους Amba boys, αν και σε σχετική πηγή πληροφόρησης γίνεται αναφορά μεταξύ άλλων και στην μέθοδο της απαγωγής, εντούτοις προκύπτει ότι οι πιο συνηθισμένοι στόχοι περιλαμβάνουν κυβερνητικούς αξιωματούχους της χώρας, στρατιώτες και προσωπικό ασφαλείας (αν και η εν λόγω ομάδα είναι επίσης γνωστό ότι στοχεύει πολίτες, αλλά όχι τόσο συχνά)[3]. Παράλληλα, από την ίδια πηγή προκύπτει επίσης πως ελλείψει επαρκών προμηθειών και όπλων, καθώς και του ότι μειονεκτούν σε μεγάλο βαθμό σε εξοπλισμό και αριθμό από τον στρατό του Καμερούν, για να αντισταθμίσουν αυτή την κατάσταση, οι μαχητές Amba boys έχουν στραφεί σε μια παραδοσιακή μαγεία προκειμένου να αποκτήσουν πνευματική προστασία[4] (στα πλαίσια αυτής της πρακτικής, ως ισχυρίστηκε ο Αιτητής του χορηγήθηκε κάποια ναρκωτική ουσία δια της βίας). Αυτή όμως η πρακτική, ως διακρίνεται από τις διαθέσιμες πληροφορίες, αφορά τα πιστεύω και έθη των μελών των Amba boys και δεν διακρίνεται ότι χρησιμοποιείται (ενδεχομένως) για άλλους σκοπούς ή/και εναντίον τρίτων (ή έστω ως μέσο στρατολόγησης).

Σχετικά δε, με τη στρατολόγηση ατόμων (γενικότερα) από τις Αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν, σε έγκυρη πηγή καταγράφεται ότι ‘οι άνδρες που αρνούνται να συμμετάσχουν στην ένοπλη σύρραξη μπορεί να θεωρηθούν ως κατάσκοποι και να μην έχουν άλλη επιλογή – είτε εντάσσονται, είτε κρύβονται ή εγκαταλείπουν την κοινότητά τους’[5].

Σε κάθε περίπτωση, οι πιο πάνω ισχυρισμοί του Αιτητή αφορούν συγκεκριμένα το χωριό Tinto, ενώ η τελευταία περιοχή συνήθους διαμονής του Αιτητή (όπου αναμένεται να επιστρέψει) είναι η πόλη Buea (βλ. ερ. 50, σημείο 1Χ, του Δ.Φ.), όπου ο ίδιος διέμενε για τουλάχιστον δύο χρόνια προτού εγκαταλείψει τη χώρα του, χωρίς να αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα ή οτιδήποτε που να σχετίζεται με τους Amba boys (βλ. ερ. 41, σημείο 1Χ, και ερ. 57, σημείο 1Χ, του Δ.Φ.).

Αναφορικά με τον ισχυρισμό που προβάλλει ο Αιτητής περί δίωξής του από τις αρχές της χώρας καταγωγής του και ότι θα τον στείλουν στη φυλακή με την επιστροφή του εκεί, αυτός κρίνεται καταρχάς ως αβάσιμος καθότι, προβάλλεται γενικά και αόριστα, χωρίς οιανδήποτε τεκμηρίωση. Σύμφωνα δε, με έγκυρη πηγή, το σύνταγμα και ο νόμος της χώρας προβλέπουν την ελευθερία μεταξύ άλλων, των ταξιδιών στο εξωτερικό, της μετανάστευσης και του επαναπατρισμού, και πιο συγκεκριμένα, η ίδια πηγή αναφέρει ότι ‘οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να εγκαταλείπουν τη χώρα χωρίς αυθαίρετους περιορισμούς’, ως επίσης ότι ‘για να αποκτήσουν άδειες εξόδου, οι πολίτες χρειάζονται έγκυρο διαβατήριο και βίζα για τη χώρα προορισμού τους’ (ωστόσο, οι μετακινήσεις ορισμένων πολιτικών αντιπάλων και οφειλετών ελέγχονταν και συχνά κατάσχονταν τα ταξιδιωτικά τους έγγραφα ώστε να περιοριστούν στη χώρα)[6].

Ούτε ο Αιτητής υποστήριξε οποιουσδήποτε ειδικούς λόγους που να αιτιολογούν ενδεχόμενη στοχοποίηση του από τις αρχές της χώρας του. Εξάλλου όπως ο ίδιος δήλωσε, δεν είχε κάποιο ρόλο στις επετειακές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας της 01/10 που γίνονταν εναντίον της κυβέρνησης της χώρας, ούτε έλαβε μέρος σε τέτοιες εκδηλώσεις που γίνονταν, αλλά παρέμεινε κρυμμένος εντός του σπιτιού που έμενε στην πόλη Buea, ενώ κατά τις βίαιες επιδρομές του στρατού στα σπίτια, ο ίδιος έτρεξε μακριά για κάποιες ημέρες ώστε να αποφύγει την ανάκριση και τη σύλληψη.

Σχετικά δε, με τα περιστατικά στα οποία αναφέρθηκε, όπου (κατ’ ισχυρισμό) αντιμετώπισε συγκεκριμένα ζητήματα με τον κρατικό στρατό σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις, στην μεν πρώτη περίπτωση (ήτοι κατά τη μετάβαση του από το χωριό Tinto στην πόλη Buea κατά το 2017/2018), κατόπιν σχετικού ελέγχου και ταυτοποίησης του από τον στρατό, ο ίδιος αφέθηκε χωρίς να συλληφθεί, ενώ στη δεύτερη περίπτωση (ήτοι όταν περί τον Μάρτιο του 2018 εισέβαλε ο στρατός στο σπίτι όπου ο ίδιος διέμενε στην πόλη Buea για έλεγχο), εν τέλει τον άφησαν ελεύθερο και δεν συνέβη οτιδήποτε περαιτέρω σχετικά με το πιο πάνω συμβάν (ως επίσης ο Αιτητής επιβεβαίωσε). Επιπλέον, από πληροφορίες σε έγκυρες πηγές, προκύπτει ότι οι δυνάμεις ασφαλείας της χώρας στοχεύουν (κυρίως) τις ένοπλες ομάδες αποσχιστών που δρουν στις Αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν (αν και κατά τις ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ του κρατικού στρατού και των ομάδων αποσχιστών προκύπτουν ενδεχομένως και άλλες απώλειες ή/και βία κατά αμάχων)[7].

Σε κάθε περίπτωση, ως ο Αιτητής δήλωσε, ο ίδιος έφυγε νόμιμα από τη χώρα καταγωγής του (μέσω του αεροδρομίου της Douala), χρησιμοποιώντας το διαβατήριο του και χωρίς να αντιμετωπίσει ιδιαίτερα προβλήματα (βλ. ερ. 48 του Δ.Φ.).

Εκ των ανωτέρω, πράγματι επιβεβαιώνεται η ύπαρξη ενόπλων ομάδων αποσχιστών (ειδικότερα γνωστών ως Amba boys ή Ambazonians) που δρουν στις Αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν, με τις οποίες βρίσκονται σε ένοπλη διαμάχη οι κρατικές δυνάμεις ασφαλείας της χώρας. Ωστόσο από την αφήγηση του Αιτητή, λαμβάνοντας υπόψη και την πιο πάνω ανάλυση, δεν θεμελιώνεται η γενική του αξιοπιστία ως προς το φόβο δίωξης του από τις αρχές του Καμερούν και τους Amba boys. Πέραν τούτου, ούτε προκύπτει οποιαδήποτε διασύνδεση/συμμετοχή του Αιτητή σε κάποια από τις αντιμαχόμενες πλευρές. Τα όσα δε, παρουσίασε ο Αιτητής δεν θεμελιώνουν πραγματικό κίνδυνο δίωξης του προσωπικά στη χώρα καταγωγής του και συγκεκριμένα στην περιοχή συνήθους διαμονής του που βρίσκεται στη Νοτιοδυτική Περιφέρεια του Καμερούν. Εξάλλου, τα όσα προέβαλε ο Αιτητής αναφορικά με την Αγγλόφωνη κρίση στο Καμερούν, αφορούν τη γενικευμένη κατάσταση που επικρατεί στις Αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν λόγω της (εσωτερικής) ένοπλης σύρραξης μεταξύ του κρατικού στρατού και ομάδων αποσχιστών που δρουν στις εν λόγω περιοχές[8].

Συνεπώς, υπό το φως των ανωτέρω, τάσσομαι υπέρ της κρίσης της Υπηρεσίας Ασύλου ότι δεν πληρείται η γενική αξιοπιστία του Αιτητή και δεν θεμελιώνεται βάσιμος φόβος δίωξης, ώστε να υπαχθεί αυτός στο προσφυγικό καθεστώς βάσει του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου.

Περαιτέρω, από το σύνολο των στοιχείων του προφίλ του Αιτητή και των ισχυρισμών του, δεν προκύπτει περίπτωση υπαγωγής του σε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας βάσει του άρθρου 19(2)(α) του Περί Προσφύγων Νόμου, αφού ο κίνδυνος που ενδέχεται να αντιμετωπίσει ο Αιτητής κατά την επιστροφή του στο Καμερούν δεν συνιστά πραγματικό κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης (σύμφωνα και με το άρθρο 15(α) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ).

Ούτε προκύπτει ενδεχόμενο υπαγωγής του Αιτητή στο άρθρο 19(2)(β) του περί Προσφύγων Νόμου, αφού ως προς το κατά πόσο στη χώρα καταγωγής του υφίσταται πραγματικός κίνδυνος βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας για τον Αιτητή (σύμφωνα και με το άρθρο 15(β) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ), παρατηρούνται τα ακόλουθα.

Καταρχάς παρατηρείται ότι κατά την εισαγωγή της συνέντευξης του ο Αιτητής επικαλέστηκε πως αντιμετωπίζει απώλειες μνήμης και σύγχυσης (βλ. ερ. 51 του Δ.Φ.), εν μέρει επικαλούμενος ότι είχε υποβληθεί σε μια τραυματική βιωματική εμπειρία και κακοποιήθηκε στη χώρα καταγωγής του, ως το λόγο για αυτό. Επίσης, ο Αιτητής ανέφερε σε αρκετές περιπτώσεις κατά τη συνέντευξη του ότι λόγω της όλης τραυματικής εμπειρίας που είχε, δεν μπορούσε να θυμηθεί λεπτομέρειες από το εν λόγω συμβάν (βλ. ερ. 44, 40 και 39, του Δ.Φ.). Πέραν τούτων όμως, καθώς και του γεγονότος ότι οι εν λόγω ισχυρισμοί του δεν έγιναν αποδεκτοί (ως αναλύθηκε ανωτέρω), δεν εντοπίζεται στον προσωπικό φάκελο του Αιτητή και ούτε ο ίδιος προσκόμισε κατά την παρούσα διαδικασία, οποιοδήποτε τεκμήριο που να υποστηρίζει ότι είναι θύμα βασανιστηρίων ή/και ότι πάσχει από ψυχική/νοητική διαταραχή (λόγω, ενδεχομένως, βιώματος τραυματικής εμπειρίας).

Πέραν των πιο πάνω, παρατηρείται ότι σύμφωνα με τις αρχικές ιατρικές εξετάσεις που του έγιναν στην Κύπρο, ο Αιτητής βρέθηκε θετικός στον ιό HIV (βλ. ερ. 21 του Δ.Φ.), κάτι που εξάλλου και ο ίδιος δήλωσε κατά την εισαγωγή της συνέντευξης του, ενώ ανέφερε επίσης πως ο ίδιος ουδέποτε γνώριζε οτιδήποτε για αυτό όταν ήρθε στην Κύπρο (βλ. ερ. 51, σημείο 2Χ, του Δ.Φ.). Ως επίσης ανέφερε, του είχε χορηγηθεί φαρμακευτική αγωγή στην Κύπρο, ενώ ο ίδιος έχει πρόσβαση σε περαιτέρω φαρμακευτική αγωγή σε περίπτωση που χρειαστεί (βλ. ερ. 51 του Δ.Φ.). Διακρίνεται δε, ότι πέραν τούτων, ο Αιτητής δεν παρέθεσε/προσκόμισε οποιαδήποτε περαιτέρω στοιχεία για εν λόγω θέμα, ενώ ουδόλως προβάλλει οτιδήποτε που να αφορά το εν λόγω ζήτημα μέσω και της παρούσας διαδικασίας.

Σε κάθε περίπτωση, το παρόν Δικαστήριο προέβη σε ειδική έρευνα σε έγκυρες πηγές πληροφόρησης αναφορικά με την αντιμετώπιση ατόμων που είναι θετικά στον HIV στο Καμερούν. Ειδικότερα, από την εν λόγω έρευνα προκύπτουν τα ακόλουθα:

-       Γενικότερα, το HIV/AIDS θεωρείται ένα από τα πιο σοβαρά ζητήματα υγείας στο Καμερούν, ενώ η πρόσβαση σε υπηρεσίες HIV/AIDS στη χώρα επηρεάζεται από τον φόβο της έκθεσης/αποκάλυψης (κάτι που ισχύει ειδικότερα στην περίπτωση ομοφυλοφιλικών ατόμων). Όσον αφορά δε, τη διαφορά στη μεταχείριση προς τα άτομα με HIV/AIDS, μεταξύ των αγγλόφωνων και γαλλόφωνων περιοχών στο Καμερούν, δεν βρέθηκαν σχετικές πληροφορίες.[9]

-       Επίσης, σε γενικά πλαίσια, τα άτομα με HIV συχνά αντιμετωπίζουν κοινωνικές διακρίσεις και απομόνωση από τις οικογένειές τους και την κοινωνία, εν μέρει λόγω έλλειψης μόρφωσης/γνώσεων σχετικά με τη νόσο. Ωστόσο, δεν καταγράφονται συγκεκριμένες περιπτώσεις διακρίσεων στην εργοδότηση, αν και ορισμένες αναφορές υποδεικνύουν ότι σημειώθηκαν κάποιες διακρίσεις σε σχέση με άτομα με HIV, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα.[10]

-       Αναφορικά με το επίπεδο, διαθεσιμότητα και προσβασιμότητα στη θεραπευτική αγωγή για τον ιό HIV στο Καμερούν, σε έγγραφο όπου  παρατίθενται σχετικές πληροφορίες από διάφορες πηγές, καταγράφονται συγκεκριμένες προσπάθειες, ενέργειες και δράσεις που είχαν ως αποτέλεσμα την πρόσβαση περισσότερων ατόμων σε θεραπευτική αγωγή, ενώ στο εθνικό στρατηγικό πλάνο του Καμερούν, είχε ενσωματωθεί η γεωγραφική ανισότητα στην επιδημία του HIV ώστε να προσαρμοστούν κατάλληλα οι σχετικές υπηρεσίες και πόροι. Ειδικότερα, από το 2007, η σχετική θεραπεία για τον ιό HIV στο Καμερούν προσφέρεται δωρεάν, κάτι που έγινε εν μέρει για να καταπολεμηθεί η κοινή πεποίθηση ότι τα άτομα με HIV είναι ‘καταδικασμένα σε θάνατο’ (αν και παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να καταστήσει δωρεάν τη σχετική θεραπεία, να αποκεντρώσει τα κέντρα θεραπείας και να δημιουργήσει προγράμματα υποστήριξης για το HIV/AIDS για ασθενείς, εξακολούθησαν να υπάρχουν ευρέως διαδεδομένοι μύθοι και διακρίσεις που σχετίζονται με τη νόσο). Επίσης, στο Καμερούν έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στον έλεγχο του HIV/AIDS εφόσον η χώρα έχει δημιουργήσει ένα σύστημα για τον έλεγχο του HIV/AIDS και έχουν εκπονηθεί προγράμματα ιατρικής και ψυχοκοινωνικής φροντίδας που παρέχουν στους ασθενείς δωρεάν πρόσβαση στη βασική φαρμακευτική αγωγή καθώς και ορισμένα φάρμακα σε μειωμένες τιμές (αν και παρέμεναν κάποιες δυσκολίες που αφορούσαν κυρίως τη διαχείριση των αποθεμάτων φαρμάκων και σε ορισμένες περιπτώσεις την ανεπάρκεια όσον αφορά στα αποθέματα φαρμάκων, στον αριθμό των υπηρεσιών/μονάδων για τον HIV, καθώς και στους ανθρώπινους πόρους στο ιατρικό σύστημα της χώρας, γενικότερα).[11]

-       Σύμφωνα δε, με την τελευταία έκθεση για το Καμερούν του World Food Programme του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών – UNWFP, η επικράτηση του HIV στον ενήλικο πληθυσμό ηλικίας 15-49 ετών βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία από το 2004. Επίσης, αν και το σύστημα κοινωνικής προστασίας του Καμερούν βρίσκεται σε ένα εκκολαπτόμενο στάδιο, ωστόσο, η αυξημένη δέσμευση των αναπτυξιακών εταίρων και η χρηματοδότηση από την Παγκόσμια Τράπεζα έχουν αυξήσει τις προσπάθειες για την επέκταση της κοινωνικής βοήθειας στους πιο ευάλωτους. Επιπλέον, το UNWFP συνέχισε να υποστηρίζει μια εθνική πολιτική κοινωνικής προστασίας για τον συντονισμό των προσπαθειών για την επέκταση του συστήματος κοινωνικής προστασίας. Σε αυτά τα πλαίσια, το UNWFP ξεκίνησε την εφαρμογή του νέου Στρατηγικού Σχεδίου (2022-2026) για το Καμερούν τον Μάρτιο του 2022, στη βάση του οποίου συνέχισε να αντιμετωπίζει τις βασικές ανάγκες των ευάλωτων ατόμων σε περιοχές που πλήττονται από συγκρούσεις μέσω άνευ όρων επισιτιστικής βοήθειας και χρηματικής βοήθειας, ενώ παράλληλα, συνέχισε να συμβάλλει στις προσπάθειες της κυβέρνησης της χώρας να αποτρέψει τον υποσιτισμό, μεταξύ άλλων, σε άτομα που ζουν με HIV. Περαιτέρω, σε συνεργασία με το Joint United Nations Programme on HIV/AIDS (UNAIDS), κρατικούς φορείς στο Καμερούν (όπως την Εθνική Επιτροπή για την καταπολέμηση του HIV, το Υπουργείο Δημόσιας Υγείας) και άλλους εταίρους, το UNWFP συνέχισε τον σχετικό προγραμματισμό και την υποστήριξη της διαβίωσης σε ευάλωτα άτομα που ζουν με τον ιό HIV, μεταξύ άλλων, και στις νοτιοδυτικές περιοχές του Καμερούν.[12]

Ειδικότερα δε, σε πρόσφατη εθνική αναφορά του Καμερούν στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, καταγράφονται συγκεκριμένες ενέργειες προς την προαγωγή του τομέα της υγείας στην χώρα, ενώ γίνεται και ειδική αναφορά στην ίση πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και καταπολέμηση των διακρίσεων σε βάρος των ατόμων που ζουν με HIV-AIDS στη χώρα.[13] Ως προς το τελευταίο, καταγράφεται  (μεταξύ άλλων) συγκριμένα ότι (σε μετάφραση από το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο)[14]:

«Η ίση πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη είναι εγγυημένη. Ο Ποινικός Κώδικας τιμωρεί τις διακρίσεις λόγω κατάστασης υγείας (άρθρο 242). Η καταπολέμηση των διακρίσεων περιλαμβάνεται στο Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο Ελέγχου του HIV-AIDS και των ΣΜΝ (2021-2023).

Οι προκλήσεις που σχετίζονται με τον στιγματισμό και τις διακρίσεις βασικών πληθυσμών στις δομές υγείας οδήγησαν στο άνοιγμα κέντρων ‘Drop-in’, τα οποία προσφέρουν μια σειρά από υπηρεσίες πρόληψης και προσυμπτωματικού ελέγχου.

Προκειμένου να προωθηθούν οι βέλτιστες πρακτικές με έμφαση στην καταπολέμηση του στιγματισμού και των διακρίσεων, το υγειονομικό προσωπικό και οι επιθεωρητές εργασίας ευαισθητοποιούνται και εκπαιδεύονται στις ηθικές και νομικές προκλήσεις που σχετίζονται με το HIV/AIDS.»

Πέραν των πιο πάνω, διακρίνεται πως υπάρχει συγκεκριμένη διαδικασία για τον εθελούσιο επαναπατρισμό μεταναστών στα πλαίσια κοινής πρωτοβουλίας του ΔΟΜ και της ΕΕ, που αποσκοπεί στη διευκόλυνση της επιστροφής μεταναστών στις χώρες καταγωγής τους, ως επίσης στην υποστήριξη για την ομαλή επανένταξη τους στη χώρα τους[15]. Η εν λόγω πρωτοβουλία ΔΟΜ-ΕΕ στοχεύει στην αντιμετώπιση των οικονομικών, κοινωνικών και ψυχοκοινωνικών αναγκών των επιστρεφόντων.[16] Επίσης, η Κοινή Πρωτοβουλία ΔΟΜ-ΕΕ υποστηρίζει πρωτοβουλίες προστασίας και βοήθειας (όπως, μεταξύ άλλων, βοήθεια για βασικές ανάγκες, ιατρικές υπηρεσίες και υποστήριξη, καθώς και ψυχολογική υποστήριξη) σε μετανάστες σε ευάλωτες καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένων μεταξύ άλλων των μεταναστών με σοβαρές ιατρικές παθήσεις (συμπεριλαμβανομένου του HIV/AIDS) και άλλων κατηγοριών ατόμων που μπορεί να κινδυνεύουν.[17] Ειδικότερα, κατά την άφιξή τους στις χώρες καταγωγής τους, οι μετανάστες σε ευάλωτες καταστάσεις λαμβάνουν υποστήριξη προσαρμοσμένη στις συγκεκριμένες ανάγκες τους, συμπεριλαμβανομένης ιατρικής και ψυχοκοινωνικής υποστήριξης σε ατομικό και οικογενειακό επίπεδο.[18] Συγκεκριμένα δε, για την περίπτωση του Καμερούν (σύμφωνα και με το σχετικό ενημερωτικό έντυπο του ΔΟΜ-ΕΕ για τη χώρα), η βοήθεια/υποστήριξη για την επανένταξη γίνεται σε συνεργασία με αρμόδιες κρατικές αρχές του Καμερούν και αφορά διευκολύνσεις κατά την άφιξη στη χώρα, συμβουλευτική υποστήριξη μετά την άφιξη, καθώς και βοήθεια για τη μετέπειτα επανένταξη στη χώρα, που περιλαμβάνει ψυχολογική και κοινωνική υποστήριξη, ιατρική βοήθεια και καθοδήγηση/εκπαίδευση για περαιτέρω κατάρτιση και για ευκαιρίες απασχόλησης (ενώ μεταξύ άλλων, αναφέρεται ότι σε άτομα που χρειάζονται ιατρική και ψυχολογική υποστήριξη θα παρέχεται ειδική βοήθεια).[19]

Περαιτέρω, θα εξετάσω ενδεχόμενη υπαγωγή του Αιτητή στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου (αντίστοιχο άρθρο 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ), παραθέτοντας επικαιροποιημένες πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής.

Από έγκυρες πηγές πληροφόρησης επιβεβαιώνεται η συνεχιζόμενη κρίση στις Αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν, ενώ παράλληλα, από τα δεδομένα σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας που επικρατεί (ως καταγράφονται στις εν λόγω πηγές), διακρίνεται πως στις εν λόγω περιοχές υπάρχει εσωτερική ένοπλη σύρραξη.[20] Σημειώνεται δε, ότι στις Αγγλόφωνες περιοχές περιλαμβάνεται η Βορειοδυτική Περιφέρεια του Καμερούν, καθώς και (ειδικότερα όσον αφορά την παρούσα περίπτωση) η Νοτιοδυτική Περιφέρεια του Καμερούν (όπου ανήκει γεωγραφικά η τελευταία περιοχή συνήθους διαμονής του Αιτητή στη χώρα καταγωγής του, ήτοι η πόλη Buea).

Στα πιο πάνω πλαίσια, χρειάζεται να εκτιμηθεί το επίπεδο του (γενικού και ειδικού) κινδύνου που μπορεί (ενδεχομένως) να αντιμετωπίσει ο Αιτητής, ως άμαχος πολίτης στις Αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν, λόγω αδιάκριτης βίας (γενικότερα), λαμβάνοντας όμως υπόψη και τις προσωπικές του περιστάσεις (ειδικότερα).[21]

Ως προς τα καταγεγραμμένα περιστατικά ασφαλείας στη Νοτιοδυτική Περιφέρεια του Καμερούν (εντός της οποίας εντοπίζεται και η πόλη Buea, τόπος τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή), σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED (The Armed Conflict Location & Event Data Project), κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ 10/11/2022 και 10/11/2023, καταγράφηκαν συνολικά 109 περιστατικά ασφαλείας στην εν λόγω περιφέρεια, εκ των οποίων προέκυψαν 154 ανθρώπινες απώλειες[22]. Ειδικότερα, 37 εξ αυτών καταγράφηκαν ως μάχες (με 72 θύματα), 37 ως περιστατικά χρήσης βίας εναντίον των πολιτών (με 70 θύματα), 7 ως εκρήξεις ή εξ αποστάσεως βία (με 6 θύματα), 13 ως εξεγέρσεις (με 6 θύματα) και 15 ως διαδηλώσεις (με  κανένα θύμα)[23]. O πληθυσμός δε, της Νοτιοδυτικής Περιφέρειας του Καμερούν καταγράφεται στους 1 553 300 κατοίκους, σύμφωνα με την πιο πρόσφατη επίσημη εκτίμηση που έγινε το 2015[24].

Ως εκ των ανωτέρω, συμπεραίνεται ότι οι συγκρούσεις στο Καμερούν δεν ανέρχονται σε σημείο που στοχοποιούνται αδιακρίτως άμαχοι πολίτες αποκλειστικά και μόνο λόγω της παρουσίας τους στις Αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν, και συγκεκριμένα (στην παρούσα περίπτωση) στη Νοτιοδυτική Περιφέρεια της χώρας. Αναλύοντας δε, τα προσωπικά στοιχεία του Αιτητή, σημειώνεται ότι πρόκειται για νεαρό άτομο, μορφωμένο, ικανό προς εργασία και με υποστηρικτικό δίκτυο στην χώρα καταγωγής (από τα στοιχεία της συνέντευξης διακρίνεται ότι έχει συγγενείς στη Νοτιοδυτική Περιφέρεια στην χώρα του, και επιπλέον προκύπτει ότι στην τελευταία περιοχή συνήθους διαμονής του, ήτοι την πόλη Buea του Καμερούν, ο Αιτητής έχει κάποιο φίλο που τον φιλοξενούσε στο σπίτι του εκεί κατόπιν που πέθανε ο θείος του). Λαμβάνεται δε, υπόψη, ότι ο Αιτητής είναι ευάλωτο μεν άτομο (λόγω του ότι είναι φορέας του HIV), χωρίς όμως να εντοπίζεται κάποια ανικανότητα στο πρόσωπό του (από τα στοιχεία που έδωσε κατά τη συνέντευξη του).

Λαμβάνοντας υπόψη τα προαναφερθέντα δεδομένα όσον αφορά την κατάσταση ασφαλείας στην Νοτιοδυτική Περιφέρεια του Καμερούν, καθώς και τη (γενικώς σταθερή και σε σχετικά χαμηλά επίπεδα κατά τους τελευταίους 12 μήνες) τάση της έντασης των περιστατικών ασφαλείας στην εν λόγω περιφέρεια (που είναι ως αποτέλεσμα της Αγγλόφωνης κρίσης στη χώρα), συνάγεται εύλογα και με ασφάλεια το συμπέρασμα ότι η φύση και η έκταση της κρίσης δεν φθάνει σε τέτοιο (σαφώς χαμηλότερο, λόγω ευαλωτότητας του Αιτητή με βάση το ατομικό του προφίλ) επίπεδο που, με βάση και την έννοια της «αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας» (ως η σχετική νομολογία του ΔΕΕ σύμφωνα με τις αποφάσεις C-465/07 – Elgafaji, βλ. παρ. 39, και C‑285/12 – Diakité, βλ. παρ. 31), θα συνιστούσε την ύπαρξη ουσιώδεις λόγων να πιστεύεται ότι ο Αιτητής, σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του και συγκεκριμένα στην πόλη Buea της Νοτιοδυτικής Περιφέρειας του Καμερούν, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας του ως άμαχος πολίτης, λόγω αδιάκριτης βίας, κατά την έννοια του άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ.

Μετά από προσεκτική εξέταση των όσων ο Αιτητής ισχυρίστηκε κατά την διάρκεια της συνέντευξής του στα πλαίσια της αίτησης του για διεθνή προστασία, διαπιστώνω ότι ορθά η απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση καταλήγει ότι ο Αιτητής δεν αντιμετώπιζε οποιουδήποτε είδους δίωξη στη χώρα καταγωγής του και ότι η περίπτωσή του δεν πληρούσε τις υπό του Νόμου προβλεπόμενες προϋποθέσεις για αναγνώριση του καθεστώτος του πρόσφυγα ή της συμπληρωματικής προστασίας. Περαιτέρω, κρίνω ως ορθά τα πορίσματα της εισηγητικής έκθεσης του αρμόδιου λειτουργού.

Ακολούθως, θα προχωρήσω με την εξέταση του ισχυρισμού των συνηγόρων του Αιτητή περί του ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι δεόντως αιτιολογημένη.

Όπως έχει διατυπωθεί και νομολογιακά, η αιτιολόγηση των αποφάσεων της διοίκησης είναι επιβεβλημένη ώστε να επιτρέπεται ο δικαστικός έλεγχος της νομιμότητάς τους αλλά και για να παρέχεται η δυνατότητα να αντιληφθεί το Δικαστήριο σε ποια στοιχεία στηρίχθηκε το αρμόδιο όργανο για να καταλήξει στην απόφασή του (Γρηγορόπουλος κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, (1997) 4 ΑΑΔ 1414). Μέσα από την αιτιολογία του οργάνου θα πρέπει να διαφαίνεται ο συλλογισμός του, ο οποίος οδήγησε στην προσβαλλόμενη απόφαση ή τουλάχιστον να υπάρχουν στοιχεία στον φάκελο της υπόθεσης που να μπορούν να συμπληρώσουν την αιτιολογία της απόφασης του αρμόδιου οργάνου (βλ. άρθρο 29 του Ν. 158 (Ι)/1999, Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου κ.α. ν Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 1171, Διογένους ν. Δημοκρατίας (1999) 4 Α.Α.Δ. 371, και Στέφανος Φράγκου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, (1998) 3 ΑΑΔ 270).

Ως προκύπτει από το ίδιο το περιεχόμενο της επίδικης απόφασης, η Υπηρεσία Ασύλου έλαβε την απόφαση της υπό το φως των όσων δήλωσε και παρουσίασε ο Αιτητής στα πλαίσια της αίτησης του για διεθνή προστασία. Από το ίδιο το κείμενο της επίδικης απόφασης των Καθ' ων η Αίτηση προκύπτει ότι προβάλλονται με λεπτομέρεια οι ισχυρισμοί του Αιτητή καθώς και η αξιολόγηση τους, ενώ καταγράφονται εκτενώς οι λόγοι που οδήγησαν τους Καθ' ων η Αίτηση στην απόρριψη της αίτησης του. Διακρίνεται, συναφώς, τόσο από το περιεχόμενο της ίδιας της επίδικης απόφασης όσο και από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου της Υπηρεσίας Ασύλου καθώς και από την εισηγητική έκθεση του αρμόδιου λειτουργού, ότι η επίδικη απόφαση είναι πλήρως και δεόντως αιτιολογημένη σε συνάρτηση με τα γεγονότα και τους ισχυρισμούς του Αιτητή που αξιολογήθηκαν.

Συνεπώς, ο ισχυρισμός ότι η απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση είναι αναιτιολόγητη και/ή μη δεόντως αιτιολογημένη διότι είναι ασαφής και αόριστη και δεν ανταποκρίνεται στα στοιχεία που υπάρχουν στον φάκελο, δεν ευσταθεί και απορρίπτεται.

Με βάση το σύνολο των στοιχείων που τέθηκε ενώπιον μου και αφού εξέτασα τόσο τη νομιμότητα, όσο και την ουσία της παρούσης, καταλήγω ότι το αίτημα του Αιτητή εξετάστηκε επιμελώς σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και ορθώς η Διοίκηση, απέρριψε την αίτηση του για διεθνή προστασία, αιτιολογώντας πλήρως την απόφασή της.

Συνεπώς, κρίνω, με βάση τα ανωτέρω, ότι οι λόγοι ακυρώσεως της προσβαλλόμενης απόφασης δεν ευσταθούν.

 

Η παρούσα προσφυγή αποτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με €1000 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ΄ ων η Αίτηση.

 

 

Βούλα Κουρουζίδου - Καρλεττίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.