ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

    Υπόθεση Αρ.: 4136/23

 

2 Δεκεμβρίου, 2024

 

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

 

D. N.

Αιτητού

και

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου

 

 

Καθ' ων η αίτηση

 ........

 

Ο Αιτητής εμφανίζεται αυτοπροσώπως 

 

N. Ιερωνυμίδης (κ.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

 

(κ.) Η. Φανούς για πιστή μετάφραση από γαλλικά σε ελληνικά και αντίστροφα

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο Αιτητής με την παρούσα προσφυγή στρέφεται κατά της απόφασης των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 30.9.2023,  με την οποία απορρίφθηκε η αίτησή του για διεθνή προστασία.

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Ο Αιτητής κατάγεται από την Ακτή Ελεφαντοστού. Περί τις 7.12.2016, ο Αιτητής υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας. Στις 9.11.20217, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη στον Αιτητή από, ο οποίος υπέβαλε σχετική Έκθεση/ Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: o Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης ασύλου του Αιτητή. Στις 9.1.2018, ο Αιτητής υπέβαλε διοικητική προσφυγή ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, η οποία εξετάστηκε από τον Προϊστάμενο δυνάμει του άρθρου 33(2)(i) των περί Προσφύγων Νόμου του 2000 έως του 2022 (στο εξής: o περί Προσφύγων Νόμος) και απορρίφθηκε στις 30.9.2023.  Η τελευταία αυτή απόφαση, η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στις 17.10.2023 αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

Νομικοί Ισχυρισμοί

2.             Ο Αιτητής στο εισαγωγικό δικόγραφο της προσφυγής του καταγράφει ότι είναι αδύνατο να επιστρέψει στη χώρα του από τότε που δραπέτευσε πριν από επτά χρόνια. Ως αναφέρει, η χώρα είναι ανήσυχη, χωρίς νόμο και συστήματα και παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαίωμα τα ενεργώντας παράνομα εναντίον του λαού. Εάν επιστρέψει θα φυλακιστεί και κινδυνεύει η ζωή του.  

3.             Στο πλαίσιο της γραπτής του αγόρευσης, ο Αιτητής δηλώνει ότι η ζωή του κινδυνεύει εξαιτίας διότι έλαβε μέρος σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών συμμοριών, στο πλαίσιο του οποίου διέπραξε πολλά αδικήματα. Υπάρχουν ως αναφέρει οικογένειες που δεν έχουν ξεχάσει και λάμβανε απειλές από κάποια πρόσωπα.

4.             Κατά την ακροαματική διαδικασία, υποβλήθηκαν ερωτήματα στον Αιτητή αναφορικά με τον τόπο συνήθους διαμονής του, την οικογενειακή του κατάσταση και τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα του. Ο Αιτητής δήλωσε μεταξύ άλλων ότι το ταξίδι του χρηματοδότησε ένας φίλος του από τη Γαλλία.

5.             Από την πλευρά τους οι Καθ' ων η αίτηση υπεραμύνονται της επίδικης απόφασης και αντικρούουν τους ισχυρισμούς του Αιτητή, παραπέμπουν στις δηλώσεις του κατά το στάδιο της διοικητικής διαδικασίας τις οποίες χαρακτηρίζουν ασαφείς και αντιφατικές, καταλήγοντας ότι ορθώς κρίθηκε ως αξιόπιστος ως προς τους ισχυρισμούς που αφορούν τα άμεσα κίνητρα εγκατάλειψης της χώρας του. Εισηγούνται ότι δε δικαιολογείται η υπαγωγή του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας καθώς ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο λόγο δίωξης για τους λόγους που αναφέρονται περιοριστικά στο άρθρο 3(1) το περί Προσφύγων Νόμου. Εξετάζοντας τις δηλώσεις του σε συνδυασμό με πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής που αφορά την κατάσταση ασφαλείας και τις προσωπικές του περιστάσεις, εισηγούνται ότι δεν μπορεί να υπαχθεί στο προστατευτικό καθεστώς των διατάξεων του άρθρου 19(2) του περί Προσφύγων Νόμου καθώς δεν αναμένεται ευλόγως να αντιμετωπίσει σοβαρό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη εξαιτίας των λόγων που αναφέρονται  στην εν λόγω διάταξη.

Το νομικό πλαίσιο

6.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (Ο περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

7.             Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου ορίζει τα ακόλουθα:

«Πρόσφυγας

3.-(1) Ως πρόσφυγας αναγνωρίζεται το πρόσωπο που, λόγω βάσιμου φόβου καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, είναι εκτός της χώρας της ιθαγενείας του και δεν είναι σε θέση, ή, λόγω του φόβου αυτού, δεν είναι πρόθυμο, να χρησιμοποιήσει την προστασία της χώρας αυτής, ή πρόσωπο, που δεν έχει ιθαγένεια, το οποίο, ενώ είναι εκτός της χώρας της προηγούμενης συνήθους διαμονής του ως αποτέλεσμα αυτών των καταστάσεων, δεν είναι σε θέση ή, λόγω του φόβου αυτού, δεν είναι πρόθυμο να επιστρέψει σ' αυτή και στο οποίο δεν έχει εφαρμογή το άρθρο 5.».

8.             Το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου ορίζει τα εξής:

«Υποχρεώσεις αιτητή κατά την εξέταση της αίτησης και συναφής υποχρέωση αρμόδιων αρχών

16.-(1) Κατά την εξέταση της αίτησής του, ο αιτητής οφείλει να συνεργάζεται με την Υπηρεσία Ασύλου με σκοπό την εξακρίβωση της ταυτότητάς του και των υπόλοιπων στοιχείων που αναφέρονται στην παράγραφο (α) του εδαφίου (2).

(2)  Ιδίως, ο αιτητής οφείλει-

(α) να υποβάλει το συντομότερο δυνατό όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για την τεκμηρίωση της αίτησης, τα οποία στοιχεία συνίστανται σε δηλώσεις του αιτητή και σε όλα τα έγγραφα που έχει ο αιτητής στη διάθεσή του σχετικά με την ηλικία του, το προσωπικό του ιστορικό, καθώς και το ιστορικό των οικείων συγγενών του, την ταυτότητα, την ιθαγένεια, τη χώρα και το μέρος προηγούμενης διαμονής του, τις προηγούμενες αιτήσεις ασύλου, το δρομολόγιο που ακολούθησε, το δελτίο ταυτότητας και τα ταξιδιωτικά του έγγραφα και τους λόγους για τους οποίους ζητεί διεθνή προστασία∙

 [.]

9.             Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου προβλέπει τα εξής:

«Αναγνώριση καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας

19.-(1) Ο Προϊστάμενος, με απόφασή του αναγνωρίζει καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, σε οποιοδήποτε αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δεν βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής.

(2) Για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου, "σοβαρή βλάβη" ή "σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη" σημαίνει-

(α) θανατική ποινή ή εκτέλεση, ή

(β) βασανιστήρια ή απάνθρωπη  ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία του αιτητή στη χώρα καταγωγής του, ή

(γ) σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης...».

Κατάληξη

10.          Είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί αντιληπτό εκ προοιμίου ότι το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει και την ουσιαστική ορθότητά της  (στο πλαίσιο πάντα που καθορίζουν οι ισχυρισμοί του εκάστοτε αιτητή).

 

11.          Προχωρώντας στην εξέταση της ουσίας των ισχυρισμών του Αιτητή, επισημαίνονται συναφώς τα ακόλουθα. Ο Αιτητής κατά την καταγραφή του αιτήματός του για διεθνή προστασία ανέφερε ότι είναι ορφανός από το 1998 και διέμενε με το θείο του μέχρι που ο τελευταίος απεβίωσε. Στη συνέχεια ένας γείτονας τον έθεσε υπό τη φροντίδα του, ωστόσο στη συνέχει άρχισε να τον εκμεταλλεύεται με αποτέλεσμα ο Αιτητής να καταλήξει στους δρόμους ως παραβατικός έφηβος. Με την έναρξη του πολέμου στρατολογήθηκε αναγκαστικά από το Front Populaire Ivoirien (στο εξής: FPI,  στα ελληνικά "Λαϊκό Μέτωπο της Ακτής Ελεφαντοστού), όπου έλαβε μέρος σε εχθροπραξίες και αναγκάστηκε να σκοτώσει 6 άτομα στο πλαίσιο επιθέσεων στα χωριά. Οι εχθροί του κόμματος τον εντόπισαν  και άρχισαν να τον διώκουν.

12.          Κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξης, ο Αιτητής  δήλωσε ότi γεννήθηκε στο Bouake, της Ακτής Ελεφαντοστού (γεννηθείς το 1996), ενώ σε νεαρή ηλικία μετοίκησε στην Abijan. Δήλωσε ότι δεν ακολουθεί κάποια θρησκεία και ότι ανήκει στην εθνοτική ομάδα Dioula. Ως προς το εκπαιδευτικό του υπόβαθρο, δήλωσε ότι δεν έχει πάει σχολείο και ότι ουδέποτε εργάστηκε στη χώρα του. Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση, ανέφερε ότι και οι δύο γονείς του απεβίωσαν, δεν διαθέτει αδέλφια και ότι μεγάλωσε με το θείο του. Όταν ο θείος του απεβίωσε τον φρόντιζαν κάποιοι γείτονες. Αφίχθη στη Δημοκρατία με πλαστό διαβατήριο, κατά τη δήλωσή του το Νοέμβριο του 2016. Ερωτηθείς για τον τρόπο που κάλυψε τα ταξιδιωτικά του έξοδα, ο Αιτητής δήλωσε ότι το 2011 βοήθησε στη μεταφορά κάποιου καταστήματος και φύλαξε τα χρήματα που έλαβε από αυτή την εργασία.

13.          Ερωτηθείς αναφορικά με τους λόγους για τος οποίους εγκατάλειψε τη χώρα του, ο Αιτητής, κατά την ελεύθερή του αφήγηση, δήλωσε ότι γεννήθηκε στη Bouake και έζησε τον πόλεμο στην Ακτή Ελεφαντοστού. Οι γονείς του απεβίωσαν το 2002, και κατέληξε να ζει με έναν θείο του που πέθανε επίσης από τύφο. Μια γειτόνισσα τον φρόντισε, αλλά δεν πήγαινε σχολείο λόγω κακομεταχείρισης. Το 2010 έως το 2011, ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των Αλασάν Ουαταρά και Λοράν Γκμπαγκμπό. Η κατάσταση ήταν επικίνδυνη, με συγκρούσεις, βομβαρδισμούς και διώξεις. Σε κάποιο στάδιο έπαυσε η εμφύλια διαμάχη και ο Γκμπαγκμπό  συνελήφθη. Ο Αιτητής έφυγε από την Ακτή Ελεφαντοστού γιατί η κυβέρνηση θεωρούσε τα παιδιά του δρόμου "μικρόβια", και αν τους έβρισκαν, τους σκότωναν. Ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι εάν επιστρέψει στη χώρα του θα τον σκοτώσουν, ως πρόσωπο ο οποίος πολεμούσε με τον Gbagbo. Ακολούθως υποβλήθηκαν διερευνητικής φύσεως ερωτήματα στον Αιτητή αναφορικά με τις περιστάσεις και το χρονικό του θανάτου των γονέων του εξαιτίας της έκρυθμης κατάστασης που επικρατούσε στη γενέτειρά του το Bouake και τη μετάβασή του στην Abidjan, του θανάτου του θείου του και τη φύλαξή του από μία γειτόνισσα. Ο Αιτητής διευκρίνισε ότι από δέκα ετών εγκατέλειψε τη γειτόνισσα εξαιτίας της κακομεταχείρισης που υφίστατο και έκτοτε έμεινε μόνος του. Ακολούθως, ζητήθηκε από τον Αιτητή να εξηγήσει τις περιστάσεις του εμφυλίου και τη συμμετοχή του στα γεγονότα ως πολεμιστής του Gbagbo, κατόπιν καταναγκαστικής στρατολόγησής του το Δεκέμβριο του 2011. Στο πλαίσιο των αποκρίσεών του, ο Αιτητής δήλωσε ότι ο ίδιος δεν σκότωσε κάποιο πρόσωπο αλλά δολοφονίες έλαβαν χώρα ενώπιόν του και ιδίως το 2011. Στο ίδιο στάδιο διευκρίνισε ότι δεν ήταν ορθή η καταγραφή των δηλώσεών του στο έντυπο της αίτησής του.  Το διάστημα στρατολόγησής του, ο Αιτητής ανέφερε ότι διέμενε στην περιοχή Yopoygon, και η βασική εργασία που του ανέθεταν είναι στην κατασκευή οδικών εμποδίων (roadblocks). Στη συνέχεια ζητήθηκε από τον Αιτητή να εξηγήσει πώς κατόρθωσε να διαφύγει από την ένοπλες ομάδες του Gbagbo το Δεκέμβριο του 2011. Ο Αιτητής δήλωσε ότι αφότου αντιλήφθηκε ότι η Forces de Secourite Interieur (στο εξής: FSI) άρχισε να συλλαμβάνει κόσμο και να σκοτώνονται άτομα, ο Αιτητής αποφάσισε να αλλάξει τη στάση του. Στο πλαίσιο διευκρινιστικού ερωτήματος, ο Αιτητής δήλωσε ότι από το 2011 έως το 2016 παρέμεινε στην Abijan. Ωστόσο, η κυβέρνηση της χώρας τους κατηγορούσε τα παιδιά του πολέμου που παρέμεναν στους δρόμους ως «μικρόβια», τα οποία χρησιμοποιούσαν όπλα και σκότωναν τον κόσμο. Ερωτηθείς στο πλαίσιο αυτό ο Αιτητής γιατί φοβάται να επιστρέψει στη χώρα του, ανέφερε ότι θα το συλλάβουν εξαιτίας της συμμετοχής του στα γεγονότα του εμφυλίου ή διότι θα τον αντιμετωπίσουν ως «μικρόβιο»

14.          Ο ίδιος φοβάται ότι σε περίπτωση που επιστρέψει πίσω στη χώρα του τα άτομα αυτά θα τον βρουν και θα τον σκοτώσουν. Επίσης, κατόπιν σχετικής ερώτησης, ο Αιτητής ανέφερε ότι πιστεύει ότι εξακολουθούν τα πρόσωπα αυτά να τον αναζητούν διότι η μητέρα του αισθάνεται ότι άγνωστοι την κατασκοπεύουν.

15.          Αξιολογώντας τις δηλώσεις του Αιτητή, οι Καθ' ων η αίτηση πέραν της ταυτότητας, του προφίλ και της χώρας καταγωγής, απομόνωσαν ως ισχυρισμό συνδεόμενο με τον πυρήνα του αιτήματός του τη συμμετοχή του στις ομάδες υποστήριξης του πολιτικού Gbagbo μεταξύ της περιόδου 2010 έως 2011 και ότι έζησε από το 2011 έως το 2016 έκτοτε στην Abijan.

16.          Αξιολογώντας τις δηλώσεις του Αιτητή, αυτός κρίθηκε αξιόπιστος ως προς το σύνολό τους. Ωστόσο προχωρώντας στο στάδιο της αξιολόγησης του μελλοντικού κινδύνου που τυχόν διατρέχει ο Αιτητής σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του διαπιστώθηκε ότι δεν υφίσταται, με βάση και την τότε τρέχουσα κατάσταση ασφαλείας, οποιοσδήποτε σοβαρός κίνδυνος να υποστεί βλάβη ή να διωχθεί. Ως εκ τούτου, αποκλείστηκε το ενδεχόμενο υπαγωγής του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.

17.          Κατά την επανεξέταση της αίτησής του το 2023 από τον Προϊστάμενο, στο πλαίσιο της οποίας ο Αιτητής δεν προσκόμισε οποιοδήποτε νέο στοιχείο, οι ισχυρισμοί του κρίθηκαν εκ νέου στο σύνολό τους ως αποδεκτοί ενώ στη βάση επικαιροποιημένων δεδομένων αναφορικά με την πολιτική κατάσταση και τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας που επικρατεί στη χώρα καταγωγής του Αιτητή, κρίθηκε ότι αυτός δεν διατρέχει οποιοδήποτε σοβαρό κίνδυνο και αποκλείστηκε η υπαγωγή του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.

18.          Στο πλαίσιο της ακροαματικής διαδικασίας ενώπιον του Δικαστηρίου, ο Αιτητής δήλωσε όσα καταγράφονται ανωτέρω, υπό τον τίτλο «Νομικοί Ισχυρισμοί».

19.          Προχωρώντας στην de novo και ex nunc εξέταση των ενώπιόν μου δεδομένων, όπως υπαγορεύουν τα εδάφια (3) και (4) του άρθρου 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου και αξιολογώντας τους ισχυρισμούς του Αιτητή, οι οποίοι συνδέονται με τον πυρήνα του αιτήματός του για διεθνή προστασία, επισημαίνονται τα εξής. Για τους λόγους που καταγράφονται στην έκθεση εισήγηση του, θεωρώ ότι οι δηλώσεις του Αιτητή ως προς τα προσωπικά του δεδομένα, το προφίλ και τον τόπο συνήθους διαμονής του ορθώς έγιναν αποδεκτά, καθώς οι αναφορές του υπήρξαν συνεκτικές και συγκεκριμένες. Ομοίως γίνεται αποδεκτό ότι ο Αιτητής μη διαθέτων οικογενειακό υποστηρικτικό δίκτυο στη χώρα καταγωγής του στρατολογήθηκε υποχρεωτικά για ένα διάστημα μεταξύ 2010 έως 2011 από τις ένοπλες ομάδες υποστήριξης του πολιτικού Gbagbo και πως μετά το τέλος του πολέμου το 2011, διαβιούσε στην Abidjan ως άστεγος.

20.          Πράγματι και όσον αφορά την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στην χώρα καταγωγής του Αιτητή το επίμαχο διάστημα, καθώς και τις συνέπειες της σημειώνεται ότι μετά από έρευνα του Δικαστηρίου προέκυψε ότι η πολιτική κρίση στην Ακτή Ελεφαντοστού (2010-2011) ξέσπασε μετά τις αμφισβητούμενες προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου 2010. Η χώρα, που ήδη αντιμετώπιζε προβλήματα εθνικής συνοχής λόγω του εμφυλίου πολέμου του 2002-2007, βρέθηκε και πάλι αντιμέτωπη με ένα βαθύ πολιτικό και ανθρωπιστικό αδιέξοδο.

21.          Στον δεύτερο γύρο των εκλογών, ο απερχόμενος πρόεδρος Λοράν Γκμπάγκμπο και ο πρώην πρωθυπουργός Αλασάν Ουαταρά ήταν οι βασικοί υποψήφιοι. Ενώ η εκλογική επιτροπή ανακήρυξε νικητή τον Ουαταρά με ποσοστό 54%, το Συνταγματικό Συμβούλιο ανέτρεψε το αποτέλεσμα επικαλούμενο παρατυπίες και ανακήρυξε νικητή τον Γκμπάγκμπο. Ο Γκμπάγκμπο αρνήθηκε να παραδώσει την εξουσία, ενώ ο Ουαταρά υποστηρίχθηκε από τη διεθνή κοινότητα, περιλαμβανομένου του ΟΗΕ[1].

22.          Η διαμάχη αυτή οδήγησε σε ένοπλες συγκρούσεις ανάμεσα σε δυνάμεις πιστές στον Γκμπάγκμπο και τους αντάρτες "Δημοκρατικές Δυνάμεις της Ακτής Ελεφαντοστού" που στήριζαν τον Ουαταρά. Μέχρι τον Απρίλιο του 2011, οι αντάρτες είχαν καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος της χώρας, ενώ διεθνείς δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων Γάλλων στρατιωτών και ειρηνευτικών του ΟΗΕ, επενέβησαν στο πλευρό του Ουαταρά[2]. Στις 11 Απριλίου, ο Γκμπάγκμπο συνελήφθη στην Αμπιτζάν, σηματοδοτώντας το τέλος της κρίσης[3].

23.          Οι συγκρούσεις είχαν σοβαρές συνέπειες για τη χώρα, προκαλώντας τον εκτοπισμό εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων και σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων[4]. Η οικονομία επλήγη επίσης από διεθνείς κυρώσεις, ενώ η απαγόρευση εξαγωγών κακάο επιδείνωσε την κατάσταση[5].

24.          Η ανάληψη της προεδρίας από τον Ουαταρά τον Μάιο του 2011 έθεσε τις βάσεις για τη σταθεροποίηση της χώρας, αν και οι πληγές της κρίσης παρέμειναν ανοικτές για πολλά χρόνια[6].

25.          Περαιτέρω και σχετικά με την αναγκαστική στρατολόγηση νέων σημειώνεται πως αυτό το φαινόμενο αποτέλεσε μια ανησυχητική τάση, ιδιαίτερα μετά τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών της 28ης Νοεμβρίου 2010. Νέοι στρατολογούνταν από διάφορες περιοχές, με ιδιαίτερη ένταση στην Αμπιτζάν, Μπουαφλέ, Ντάλοα, Σαν Πέδρο και άλλες, και συχνά υποχρεώνονταν να συμμετάσχουν χωρίς τη θέλησή τους. Σε πολλές περιπτώσεις, αναφέρεται ότι οι νέοι αυτοί απήχθησαν και μεταφέρθηκαν σε κέντρα εκπαίδευσης, όπως το χωριό Ακάκρο στην Μπινγκέρβιλ, όπου υπήρχε εντατική στρατιωτική εκπαίδευση.Η στρατολόγηση αυτή περιλάμβανε ακόμη και την καταναγκαστική ένταξη νέων σε ένοπλες ομάδες για να χρησιμοποιηθούν ως ανθρώπινες ασπίδες σε περίπτωση στρατιωτικής επέμβασης των δυνάμεων της ECOWAS. Πολλοί από αυτούς τους νέους υποσχέθηκαν ότι θα ενταχθούν στην αστυνομία ή τον στρατό, αλλά στην πραγματικότητα πολλοί παρέμειναν στρατολογημένοι και εκπαιδεύονταν σε καταφύγια και ξενοδοχεία.[7]

26.          Περαιτέρω, ο Αιτητής στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας προβάλλει καινοφανή ισχυρισμό στο πλαίσιο της γραπτής του αγόρευσης ότι διώκεται και απειλείται από πρόσωπα των οικογενειών που έχασαν τη ζωή τους κατά την κρίση του 2011. Ωστόσο οι εν λόγω αιτιάσεις, πέραν το ότι προβάλλονται οψιγενώς, προβάλλονται κατά τρόπο γενικό και έρχονται σε αντίθεση με τις αναφορές του κατά τη συνέντευξή του όπου κατά τον ίδιο μόνο δυνητικός φορέας δίωξής του είναι οι δυνάμεις ασφαλείας του κράτους και ότι για τα πέντε έτη που ακολουθήσαν τις εμφύλιες διαμάχες του 2011 δεν συνέβη οτιδήποτε στον ίδιο προσωπικά (βλ. ερ. 21). Ως εκ τούτου, η αξιοπιστία του Αιτητή ως προς τις συγκεκριμένες δηλώσεις δεν θεμελιώνεται ενώ δεν μπορεί εκ της προσωπικής της φύσης και της περιορισμένης της έκτασης να εξεταστεί οποιαδήποτε εξωτερική της πτυχή.

27.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση του κινδύνου που διατρέχει ο Αιτητής αν επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του, στη βάση των ισχυρισμών που έγιναν αποδεκτοί, το Δικαστήριο προχωρήσει σε έρευνα σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη χώρα καταγωγής του Αιτητή.

28.          Όσον αφορά τη μεταχείριση που τυγχάνουν όσοι πρώην μέλη των δυνάμεων που στρατολογήθηκαν αναγκαστικά σημειώνεται ότι μετά το τέλος της σύγκρουσης, τα παιδιά που κατάφεραν να απομακρυνθούν από τις ένοπλες ομάδες συχνά βρέθηκαν αντιμέτωπα με μεγάλο στιγματισμό στην κοινωνία τους. Εξαιτίας της συμμετοχής τους στον πόλεμο, πολλοί αντιμετώπισαν κοινωνική απομόνωση και περιθωριοποίηση, καθώς θεωρούνταν υπεύθυνοι για πράξεις βίας και για τις καταστροφές που προκάλεσε ο πόλεμος. Επιπλέον, υπήρχαν δυσκολίες στην επανένταξή τους στην κοινωνία λόγω του ψυχολογικού τραύματος και των κακών συνθηκών στις οποίες είχαν ζήσει κατά τη διάρκεια της στρατολόγησης.​Ορισμένοι οργανισμοί και διεθνείς φορείς, όπως ο ΟΗΕ και η Αφρικανική Ένωση, έχουν δημιουργήσει προγράμματα αποστρατιωτικοποίησης, επανένταξης και αποκατάστασης για αυτά τα παιδιά, προσφέροντάς τους ψυχολογική στήριξη και εκπαιδευτικά προγράμματα. Ωστόσο, η διαδικασία αποκατάστασης είναι χρονοβόρα και δύσκολη, καθώς πολλά από αυτά τα παιδιά συνεχίζουν να ζουν με τα τραύματα του παρελθόντος.[8]

29.          Εξάλλου, σύμφωνα με COI report του EUAA εστιασμένο στην χώρα (2019) αναφέρεται πως το φαινόμενο των «μικροβίων» γεννήθηκε το 2012 στο Abobo(Abidjan) μετά την μετεκλογική κρίση που έπληξε την Ακτή Ελεφαντοστού  το 2010-2011.  Αυτές οι ομάδες νεαρών εγκληματιών με την ονομασία «microbes» δρουν κυρίως στο Abidjan, αν και σποραδικά έχουν επηρεάσει και άλλες περιοχές της χώρας. Το φαινόμενο αυτό συνδέεται με κοινωνικά προβλήματα όπως η φτώχεια, η έλλειψη εκπαίδευσης και η πολιτική αστάθεια^[9]. Τα μέλη αυτών των εγκληματικών συμμοριών αποκαλούνται ως «μικρόβια» εξαιτίας της ικανότητας τους να διεισδύουν στις κοινότητες και να εξαπλώνονται όπως η ασθένεια. Αυτές οι συμμορίες αναδύθηκαν από τα προάστια της Abidjan Abobo και Attécoubé, και αποτελούνται κυρίως από νέους/παιδιά από φτωχές γειτονιές ενώ στρατολογούνται  με βάση εθνοτικές ή τοπικές διασυνδέσεις και χρησιμοποιούν τη βία για να αποκτήσουν εξουσία, εμπλεκόμενοι σε εγκλήματα όπως ληστείες, εκβιασμούς και διακίνηση ναρκωτικών^[10].

30.          Όσον αφορά στη τρέχουσα πολιτική κατάσταση μετά από έρευνα του Δικαστηρίου προέκυψαν τα εξής:

31.           Σύμφωνα με την σημείωση της γερμανικής BAMF που δημοσιεύτηκε τον Μάιο του 2024, οι πολιτικοί παράγοντες της χώρας προετοιμάζονται για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές που έχουν προγραμματιστεί να διεξαχθούν το φθινόπωρο του 2025. Στις 10.5.24, το Parti des peuples africains-Côte d'Ivoire (PPA-CI) επέλεξε τον Laurent Gbagbo ως υποψήφιο επικεφαλής του κράτους σε συνέδριο του κόμματος. Ο Gbagbo είχε ήδη αυτό το αξίωμα και δεν έχει δικαίωμα ψήφου ή εκλογής λόγω καταδίκης σε σχέση με τη σύγκρουση το 2010 και το 2011. Το PPA-CI προσέγγισε ξανά την κυβέρνηση τον Μάρτιο του 2024 για να αναζητήσει πολιτική λύση στο θέμα αυτό. Άλλα μεγάλα κόμματα δεν έχουν ακόμη υποδείξει επίσημα τους προεδρικούς υποψηφίους τους. Ο Charles Blé Goudé, επιβεβαίωσε πρόσφατα τη φιλοδοξία του να αναλάβει κυβερνητική ευθύνη στη συνεδρίαση του κόμματός του Cojep. Από τον Δεκέμβριο του 2023 μετά τον θάνατο του πρώην Προέδρου Henri Konan Bédié, το Δημοκρατικό Κόμμα της Ακτής του Ελεφαντοστού (PDCI-RDA) διευθύνεται από τον Tidjane Thiam ο οποίος αναδιοργανώνει το PDCI-RDA ενόψει των εκλογών του 2025. Ο ίδιος ο Πρόεδρος Alassane Ouattara δεν έχει σχολιάσει ακόμη εάν θα επιδιώξει μια τέταρτη θητεία στην εξουσία. Υπήρξαν δηλώσεις υποστήριξης από το κόμμα του, Rassemblement des houphouëtistes pour la démocratie et la paix (RHDP). Οι αναφορές λένε ότι τελικά, ο Guillaume Soro, ο οποίος είναι εξόριστος, μπορεί επίσης να θέλει να παίξει ρόλο στις εκλογές του 2025, μετά από πρόσφατες επαφές με τον Ouattara.^[11]

32.          Σύμφωνα με το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ τον Ιανουάριο του 2024, «στην Ακτή Ελεφαντοστού, οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές καθώς και οι γερουσιαστικές εκλογές διεξήχθησαν ειρηνικά στις 2 και 16 Σεπτεμβρίου 2023, αντίστοιχα. Το κυβερνών κόμμα, Rassemblement des houphouëtistes pour la démocratie et la paix, εξασφάλισε 123 από τους 201 δήμους, 25 από τις 31 περιφέρειες και 56 από τους 66 γερουσιαστές που εξελέγησαν. Το κόμμα της αντιπολίτευσης, Parti démocratique de Côte d'Ivoire, έχασε έδαφος και το κόμμα του πρώην προέδρου Laurent Gbagbo, Parti des peuples africains - Côte d'Ivoire, δεν κατάφερε να κερδίσει καμία έδρα στις περιφέρειες ή στη Γερουσία. Μετά το μποϊκοτάζ της το 2018, αυτή ήταν η πρώτη φορά που η αντιπολίτευση συμμετείχε σε γερουσιαστικές εκλογές. Στη συνέχεια, στις 17 Οκτωβρίου, ο Πρόεδρος της Ακτής Ελεφαντοστού, Alassane Ouattara, διόρισε μια νέα κυβέρνηση με επικεφαλής τον Robert Mambé Beugré, με έξι γυναίκες να διορίζονται από 31 υπουργούς».^[12]

33.          Αναφορικά με τις προηγούμενες εκλογές, η έκθεση του Οίκου Freedom House που δημοσιεύτηκε το 2022 αναφέρει για το έτος 2021 ότι «ο Ouattara κέρδισε τις εκλογές τον Οκτώβριο αν και η εκλογική διαδικασία δεν ήταν ούτε ελεύθερη ούτε δίκαιη, αμαυρώθηκε από βία και μπλοκαρίστηκε από την αντιπολίτευση. Από τον Αύγουστο έως το Νοέμβριο, οι υποστηρικτές της αντιπολίτευσης, οι υποστηρικτές της κυβέρνησης και οι πολιτοφυλακές οπλισμένοι με μαχαίρια και όπλα συγκρούστηκαν στους δρόμους σε διάφορες πόλεις, σκοτώνοντας πάνω από 80 άτομα και ώθησαν περισσότερους από 3.000 ανθρώπους να εγκαταλείψουν τη χώρα. Οι υποστηρικτές της αντιπολίτευσης αντιμετώπισαν απειλές από την αστυνομία και τον στρατό, οι οποίοι απέτυχαν περαιτέρω να διατηρήσουν τους πολίτες ασφαλείς κατά τη διάρκεια και μετά την ημέρα των εκλογών. Περισσότεροι από 50 άνθρωποι σκοτώθηκαν από μέλη της πολιτοφυλακής που επιτέθηκαν στους πολίτες απολαμβάνοντας πλήρη ατιμωρησία. Οι υποστηρικτές της αντιπολίτευσης και της κυβέρνησης συγκρούστηκαν στους δρόμους με μαχαίρια, κλαμπ και κυνηγετικά τουφέκια στο Abidjan και τουλάχιστον οκτώ άλλες πόλεις. Επιπλέον, μετά από αρκετά χρόνια ηρεμίας, στρατιωτικές εξεγέρσεις το 2017 αποκάλυψαν την ευθραυστότητα του ελέγχου της πολιτικής κυβέρνησης στις κρατικές ένοπλες δυνάμεις. Ο πολιτικός έλεγχος δοκιμάστηκε ξανά τον Σεπτέμβριο του 2019, όταν τα μέλη των ειδικών δυνάμεων διαπληκτίστηκαν με την αστυνομία του Αμπιτζάν σε μια προσπάθεια να απελευθερώσουν έναν συλληφθέντα συνάδελφο. Αυτό το συμβάν έληξε χωρίς χρήση βίας, ωστόσο».^[13]

34.          Σύμφωνα με έκθεση της γερμανικής  Bertelsmann Stiftung του Μαρτίου 2024 σύμφωνα με την οποία από το τέλος του εμφυλίου πολέμου το 2011, η προστασία των πολιτικών δικαιωμάτων βελτιώνεται συνεχώς. Την τελευταία δεκαετία, η κυβέρνηση άρχισε να συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις αναφοράς των διεθνών συνθηκών για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η θανατική ποινή καταργήθηκε με τη μεταρρύθμιση του Ποινικού Νόμου το 2015. Η Εθνική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει επίσης ενισχυθεί, παρέχοντας εκπροσώπηση σε οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και απόκτηση διεθνούς διαπίστευσης από το 2016. Ωστόσο, με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι δράστες μαζικών δολοφονιών και σοβαρών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράχθηκαν από διάφορα καθεστώτα από το πρώτο πραξικόπημα το 1999 δεν έχουν παραπεμφθεί στη δικαιοσύνη και η γενική αμνηστία που κηρύχθηκε το 2018 έστειλε ένα τεράστιο μήνυμα ότι οι παραβιάσεις των πολιτικών δικαιωμάτων δεν θα τιμωρηθούν. ^[14]

35.          Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι πράγματι παιδιά που στρατολογήθηκαν κατά τον εμφύλιο το 2010 – 2011 βρέθηκαν αντιμέτωπα με τον κοινωνικό στιγματισμό. Εντούτοις, λαμβάνοντας υπόψη τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, ήτοι ενός προσώπου που ουδέποτε στοχοποιήθηκε στη χώρα καταγωγής του λόγω της αναγκαστικής του στρατολόγησης, το χρονικό διάστημα που έχει παρέλθει από τα γεγονότα, που υπερβαίνει τα 13 έτη, το γεγονός ότι ο ίδιος παρέμεινε στη χώρα καταγωγής του μέχρι το 2016, χωρίς να αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα, τη βελτίωση και σταθεροποίηση της πολιτικής κατάστασης που επικρατεί στη χώρα καταγωγής του, καθώς και τις κρατικές προσπάθειες για επανένταξη στη κοινωνία αυτών των προσώπων και το προσωπικό προφίλ του Αιτητή, ήτοι ενός προσώπου 28 ετών, που χαίρει υγείας, ικανό να εργαστεί, χωρίς να υπάρχουν στοιχεία που να συνηγορούν υπέρ του αντιθέτου καταλήγω ότι δεν συντρέχει εύλογη πιθανότητα ο Αιτητής να υποστεί πράξεις δίωξης σε περίπτωση που επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του.

36.          Ως προς τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας, σύμφωνα με το διαδραστικό χάρτη του portal RULAC (Rule of Law in Armed Conflict), πρωτοβουλίας της Ακαδημίας της Γενεύης για το  Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο και το Δίκαιο των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, στην Ακτή Ελεφαντοστού δε λαμβάνει χώρα οιαδήποτε ένοπλη σύρραξη^[15]. Σύμφωνα με έκθεση του Freedom House για το 2023, η Ακτή Ελεφαντοστού συνεχίζει να ανακάμπτει από μια ένοπλη σύγκρουση που έληξε το 2011 και παρά το ξέσπασμα βίας κατά την εκλογική περίοδο του 2020, οι πολιτικές ελευθερίες προστατεύτηκαν καλύτερα τα τελευταία χρόνια και η κοινωνία των πολιτών και η αντιπολίτευση λειτουργούν πιο ελεύθερα από τις εκλογές εκείνης της χρονιάς.^[16] Περαιτέρω, βάσει πληροφοριών της διαδικτυακής πλατφόρμας Crisis 24 καταγράφεται πως η ασφάλεια  της Ακτής Ελεφαντοστού έχει βελτιωθεί αισθητά από το τέλος ενός δεύτερου εμφυλίου πολέμου το 2011 και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η χώρα θα διολισθήσει ξανά σε σύγκρουση βραχυπρόθεσμα έως μεσοπρόθεσμα^[17]. Επίσης, ως αναφέρεται στην ανωτέρω πλατφόρμα, η έκθεση σε εγκληματική δραστηριότητα είναι η πιο πιθανή απειλή για τους επισκέπτες, η οποία εκδηλώνεται κυρίως με τη μορφή ευκαιριακών περιστατικών όπως μικροκλοπές σε πολυσύχναστες περιοχές, ενώ έξω από την εμπορική πρωτεύουσα, ένοπλοι ληστές αποτελούν απειλή στους αυτοκινητόδρομους της χώρας, ειδικά στα βόρεια και δυτικά της χώρας.^[18]

 

37.          Περαιτέρω, ως προς τον αριθμό των περιστατικών ασφαλείας ειδικότερα για την πόλη Abidjan, όπου αποτελεί  την περιοχή προηγούμενης συνήθους διαμονής του Αιτητή στη χώρα καταγωγής του παρατίθενται σχετικά αριθμητικά δεδομένα από τη βάση δεδομένων ACLED (The Armed Conflict Location & Event Data Project). Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ 25/11/2023 και 22/11/2024, στην εν λόγω περιοχή καταγράφηκαν στην πιο πάνω βάση δεδομένων συνολικά 14 περιστατικά ασφαλείας εκ των οποίων προέκυψαν 2 απώλειες σε αμάχους, εξ αυτών των περιστατικών τα 13 χαρακτηρίστηκαν ως εξεγέρσεις (1 απώλεια) και 1 περιστατικό βίας κατά αμάχων (1 απώλεια)^[19].Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της πόλης Abidjan σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2023 ανέρχεται στα 5,686,000.^[20]

 

38.          Τα παραπάνω ποσοτικά και ποιοτικά δεδομένα υποδηλώνουν στο σύνολό τους, ότι στην Abidjan, τόπο όπου ευλόγως αναμένεται να επιστρέψει άμα τη επιστροφή του στη χώρα καταγωγής,  δεν επικρατούν συνθήκες ένοπλης εσωτερικής σύγκρουσης ή διεθνούς ένοπλης σύρραξης και κατ΄ επέκταση συνθήκες αδιακρίτως ασκούμενης βίας κατά αμάχων, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 19 (2) (γ) του περί Προσφύγων Νόμου. Συνεπώς το Δικαστήριο κρίνει ότι παρέλκει περαιτέρω διερεύνηση των προσωπικών περιστάσεων του Αιτητή για λόγους εφαρμογής της «αναπροσαρμοσμένης κλίμακας» η οποία απορρέει από τη Νομολογία του ΔΕΕ. 

 

39.          Καταληκτικά, ενόψει των ανωτέρω και από τα στοιχεία του φακέλου δεν προκύπτει δυνατότητα υπαγωγής του Αιτητή στην προστατευτική διάταξη του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου.

40.          Ούτε επίσης τεκμηριώνεται υπαγωγή του στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς ο Αιτητής δεν επικαλέστηκε κατά βάσιμο τρόπο αλλά και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

41.          Ειδικότερα, στην προκείμενη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό και δεδομένου ότι ο Αιτητής δεν επικαλείται ειδικώς, ότι ενόψει των προσωπικών του περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32)] δεν προκύπτει ότι αυτή διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής [βλ άρθρο 19(2)(α) και (β)].

42.          Ούτε εξάλλου, προκύπτει ότι συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τελευταίο τόπο διαμονής του Αιτητή, ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι ο Αιτητής, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94  Elgafaji, σκέψη 43].

43.          Σημειώνεται συναφώς ότι «το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, αναγνωρίζεται σε οποιοδήποτε Αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε Αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δε βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής». Ως  «σοβαρή» ή «σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη» ορίζεται δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) ως «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης».

44.          Ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν ως προς την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε σε πρόσφατη απόφασή του ότι συνιστούν «[…]μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών» (ΔΕΕ, C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

45.          Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών  8319/07 and 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011) αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών, οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

46.          Επιπλέον, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ, «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές, οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας» (Βλ. Απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ.17.2.2009). Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση διευκρίνισε ότι «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας».

47.           Ενόψει των ανωτέρω ποιοτικών και ποσοτικών χαρακτηριστικών, ιδίως δε του χαμηλού βαθμού απομακρυσμένης βίας, η οποία είναι εκ φύσεως δυνατό να επιφέρει απώλειες αμάχων, καθώς και του χαμηλού αριθμού και περιστατικών βίας κατά αμάχων, σε σχέση και με το συνολικό πληθυσμό της περιοχής, δεν είναι δυνατό η επικρατούσα κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή της Abidjan να χαρακτηριστεί ως αδιάκριτη βία λόγω ένοπλης σύρραξης η οποία εξικνείται σε τέτοιο βαθμό ώστε ο Αιτητής μόνο λόγω της παρουσίας του εκεί να έρχεται αντιμέτωπος με πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης εντός του πλαισίου του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου. Tην ίδια στιγμή δεν προκύπτει οποιοσδήποτε παράγοντας επίτασης του κινδύνου στο πρόσωπο του Αιτητή, δεδομένου ότι αυτός είναι άρρεν, νεαρής ηλικίας, χωρίς κάποιο πρόβλημα υγείας, αρκούντως πεπαιδευμένος και ικανός προς εργασία.

48.          Υπό το φως των ανωτέρω, κρίνω ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα καθώς δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου. Ούτε επίσης τεκμηριώνεται υπαγωγή της στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς ο Αιτητής δεν καταδεικνύεται ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς της, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

  

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται ως ανωτέρω, με €300 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.                                                                                                            

 

 Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.