ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ 

Υπόθεση Αρ.: 106/24

 

3 Ιανουαρίου, 2025

 

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

                                                             S. B. O.

Αιτητού

 

και

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου

 

Καθ' ων η αίτηση

 .........

 

Ο Αιτητής εμφανίζεται αυτοπροσώπως

Σ. Σταύρου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

Ρ. Ευαγγέλου (κ.) για πιστή διερμηνεία από την αγγλική σε ελληνική και αντίστροφα  

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο Αιτητής στρέφεται κατά της απόφασης των Καθ’ ων η αίτηση με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για διεθνή προστασία ημερομηνίας 30.9.2023, καθώς κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2023 (στο εξής: ο περί Προσφύγων Νόμος) και αποφασίστηκε η επιστροφή του στη χώρα καταγωγής του.

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Ο Αιτητής κατάγεται από τη Νιγηρία. Εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του και στη συνέχεια εισήλθε παράνομα στη Δημοκρατία. Περί την 1.12.2022, υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας. Στις 7.9.2023, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή από λειτουργό, ο οποίος υπέβαλε Έκθεση/Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης ασύλου του Αιτητή και την έκδοση απόφασης επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του. Η Έκθεση – Εισήγηση εγκρίθηκε από τον Προϊστάμενο στις 30.9.2023. Η εν λόγω απορριπτική απόφαση, η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στις 3.1.2024, αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

 

Νομικοί Ισχυρισμοί

2.             Ο Αιτητής, στο εισαγωγικό δικόγραφο της διαδικασία καταγράφει ότι δεν μπορεί να επιστρέψει στη χώρα του διότι κινδυνεύει η ζωή του.

 

3.             Στο πλαίσιο της γραπτής αγόρευσής του ο Αιτητής ανέφερε ότι δεν αισθάνεται ασφαλής στη χώρα καταγωγής του καθώς λαμβάνουν χώρα δολοφονίες. Η ζωή του απειλήθηκε από βοσκούς, οι οποίοι του επιτέθηκαν δύο φορές στη φάρμα του, με αποτέλεσμα να απωλέσει την όρασή του από το ένα του μάτι. Κατήγγειλε το περιστατικό στην αστυνομία, όπου του αποκρίθηκαν ότι η υπόθεση που σχετίζεται με τους Fulani τους ξεπερνά. Για το λόγο αυτό εγκατέλειψε τη χώρα του.

 

4.             Κατά την ακροαματική διαδικασία ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ο Αιτητής επανέλαβε τον πυρήνα του αιτήματός του περί δίωξής του από τους κτηνοτρόφους. Ερωτηθείς κατά πόσο θα μπορούσε να μετεγκατασταθεί στην πολιτεία Anambra όπου ήδη βρίσκεται και εργάζεται ο αδελφός του, ο Αιτητής αποκρίθηκε αρνητικά επικαλούμενος την ανασφάλεια που επικρατεί εκεί.

 

5.             Οι Καθ’ ων η αίτηση, κατά την προφορική τους αγόρευση υπέδειξαν ότι ο Αιτητής είναι αναξιόπιστος αναφορικά με την κατ’ ισχυρισμό δίωξή του. Σημείωσαν δε ότι οι περιστάσεις του Αιτητή δεν δικαιολογούν την υπαγωγή του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας και εισηγούνται την απόρριψη της αίτησής του για διεθνή προστασία καθώς δεν προκύπτει κάποιος κίνδυνος για τον ίδιο. Επισήμαναν εξάλλου ότι η χώρα καταγωγής του συγκαταλέγεται στις ασφαλείς χώρες ιθαγένειας.

 

Το νομικό πλαίσιο

6.             Ο Κανονισμός 2 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έχει ως ακολούθως:

«Ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, και οι περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διαδικαστικοί Κανονισμοί (Αρ.1) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015, τυγχάνουν εφαρμογής σε όλες τις προσφυγές που καταχωρούνται στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας  από 18.6.2019, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις που αναφέρονται στη συνέχεια και κατ΄ ανάλογη εφαρμογή των δικονομικών κανόνων και πρακτικής που ακολουθούνται και εφαρμόζονται στις ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου προσφυγές εκτός αν ήθελε άλλως ορίσει το Δικαστήριο.».

7.             Ο Κανονισμός 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962 προβλέπει τα εξής: 

 

«Έκαστος διάδικος δέον διά των εγγράφων προτάσεων αυτού να εκθέτη τα νομικά σημεία επί των οποίων στηρίζεται, αιτιολογών συγχρόνως ταύτα πλήρως. Διάδικος εμφανιζόμενος άνευ συνηγόρου δεν υποχρεούται εις συμμόρφωσιν προς τον κανονισμόν τούτον.»

 

8.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (στο εξής: o περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

 

9.             Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης προσώπου ως πρόσφυγα.

 

10.          Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.

 

11.          Το Διάταγμα του Υπουργού Εσωτερικών δυνάμει του άρθρου 12Βτρις  του περί Προσφύγων Νόμου ημερομηνίας 31.5.2024 (στο εξής: η Κ.Δ.Π. 191/2024) ορίζει τη Νιγηρία ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας.

 

Κατάληξη

12.          Είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί αντιληπτό εκ προοιμίου ότι το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει και την ουσιαστική ορθότητά της  (στο πλαίσιο πάντα που καθορίζουν οι ισχυρισμοί του εκάστοτε αιτητή).

 

13.          Προχωρώντας στην εξέταση της ουσίας των ισχυρισμών του Αιτητή, επισημαίνονται συναφώς τα ακόλουθα. Στην αίτησή του για διεθνή προστασία, ως προς τους λόγους που τον ώθησαν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής καταγράφει ότι το 2016 έχασε την όρασή του στο αριστερό μάτι καθώς κτηνοτρόφοι Fulani του επιτέθηκαν ενόσω αυτός βρισκόταν στη φάρμα του. Καταγγέλλοντας το συμβάν στην αστυνομία του ανέφεραν ότι το ζήτημα αυτό τους ξεπερνά. Την ίδια χρονιά έχασε όλη τη σοδειά του. Επανήλθαν στη συνέχεια καταστρέφοντας  τη σοδιά του Αιτητή. Στην προσπάθειά του να τους αντιμετωπίσει μια από τις αγελάδες τους τραυματίστηκαν με αποτέλεσμα να απειλήσουν ότι θα τον σκοτώσουν. Τον έψαχναν παντού και έτσι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα του.

 

14.          Κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξης, ο Αιτητής δήλωσε ότι η γενέτειρά του είναι η πόλη  Awgu, της πολιτείας Enugu της Νιγηρίας και ως τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής την ίδια πολιτεία όπου διέμεινε από το 2010 έως το 2022. Προηγουμένως, ο Αιτητής διέμενε και σε άλλες πολιτείες και συγκεκριμένα το Lagos (1994-2000), Anambra (2001-2003), Abia (2004-2008), River (2008-2010). Ως προς το θρήσκευμά του δήλωσε Χριστιανός και ως προς την εθνοτική του καταγωγή Igbo. Αναφορικά με την οικογενειακή του κατάσταση, ισχυρίστηκε ότι είναι έγγαμος. Ο πατέρας του απεβίωσε και η μητέρα του διαμένει επίσης στην πολιτεία Enugu. Με τη μητέρα του ο πατέρας του απέκτησε μία κόρη και δύο υιούς ενώ με την πρώτη του σύζυγο έξι παιδιά. Ο Αιτητής ανέφερε εξάλλου ότι έχει καλές σχέσεις με την οικογένειά του συμπεριλαμβανομένων των θείων του, οι οποίοι και οι οποίες διαμένουν στην ίδια πολιτεία με τον ίδιο. Με τα αδέλφια και τη γυναίκα του ο Αιτητής διατηρεί επικοινωνία.  Σε σχέση με το εκπαιδευτικό του υπόβαθρο, ανέφερε πως ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και εργάστηκε ως γεωργός, ξυλουργός και ως συντηρητής/ αντικαταστάτης ελαστικών.  

 

15.          Ερωτηθείς ως προς τους λόγους εγκατάλειψης της χώρας καταγωγής του, ο Αιτητής ισχυρίστηκε κατά την ελεύθερή του αφήγηση ότι εγκατέλειψε τη χώρα του εξαιτίας επίθεσης που δέχτηκε από τους κτηνοτρόφους Fulani, όντας αγρότης. Δήλωσε εξάλλου ότι αν και απευθύνθηκε στην αστυνομία, δεν έλαβαν οποιαδήποτε μέτρα. Στη συνέχεια, ο Αιτητής απάντησε σε ερωτήματα αναφορικά με τις κατ΄ ισχυρισμό τηλεφωνικές απειλές που δέχτηκε από τους Fulani, ομοίως και αναφορικά με το ενδεχόμενο μετεγκατάστασής του στην πολιτεία Anambra στην οποία διέφυγε προτού εγκαταλείψει τη χώρα του και στην οποία διαμένουν η σύζυγός του και ο αδελφός του.

 

16.          Αξιολογώντας τις ανωτέρω δηλώσεις του Αιτητή, οι Καθ' ων η αίτηση σχημάτισαν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς^. ο πρώτος αναφορικά με την ταυτότητα, το υπόβαθρο και τη χώρα καταγωγής του Αιτητή, ο δεύτερος αναφορικά με την κατ’ ισχυρισμό δίωξή του από τους κτηνοτρόφους Fulani.   

 

17.          Ο πρώτος ισχυρισμός έγινε αποδεκτός, καθώς οι δηλώσεις του Αιτητή κρίθηκαν ως ικανοποιητικές και σε αρμονία τόσο με εξωτερικές πηγές πληροφόρησης όσο και με το πρωτότυπο διαβατήριο της χώρας καταγωγής του, το οποίο προσκόμισε.

 

18.          Ως προς το δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό περί της δίωξής του από τους Fulani o Αιτητής κρίθηκε αναξιόπιστος και ο εν λόγω ισχυρισμός απορρίφθηκε καθώς μέρος των αναφορών κρίθηκαν ασυνεπείς, γενικές και αντιφατικές ενώ επισημάνουν το γεγονός ότι τόσο η αδελφή του όσο και η μητέρα του, με τις οποίες ο Αιτητής εξακολουθεί να έχει επικοινωνία, εξακολουθούν να διαμένουν στο τόπο συνήθους διαμονής του.

 

19.          Η εξωτερική αξιοπιστία των ισχυρισμών του δεν εξετάστηκε καθώς κρίθηκε ότι δεν δικαιολογείται οποιαδήποτε περαιτέρω ανάλυση των δηλώσεών του.

 

20.          Στη βάση του μόνου αποδεκτού ισχυρισμού του Αιτητή δε διαπιστώθηκε οποιαδήποτε μορφή δίωξης ή σοβαρής βλάβης σε βάρος του, καθώς και πληροφορίες αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας στον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του, κρίθηκε δε πως ο Αιτητής δεν θα βρεθεί αντιμέτωπος με εύλογη πιθανότητα να υποστεί δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης σε περίπτωση επιστροφής του στην πολιτεία Enugu στη Νιγηρία. Προχωρώντας τέλος, στη νομική ανάλυση, οι Καθ’ ων η αίτηση διαπιστώνουν ότι δεν προκύπτει βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης του Αιτητή δυνάμει του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου, αλλά ούτε συντρέχουν οι προϋποθέσεις υπαγωγής του στο άρθρο 19(2) του περί Προσφύγων Νόμου.

 

21.          Στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας, ο Αιτητής δεν προέβαλε οποιουσδήποτε νέους τεκμηριωμένους ισχυρισμούς συναφείς με το αίτημά του για διεθνή προστασία αλλά προωθεί τον ίδιο πυρήνα του αιτήματός του.

 

22.          Προχωρώντας στην de novo και ex nunc εξέταση των ενώπιόν μου δεδομένων, όπως υπαγορεύουν τα εδάφια (3) και (4) του άρθρου 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου, με βάση τα ενώπιον μου δεδομένα, επισημαίνονται τα κάτωθι:

 

23.          Όσον αφορά το διαχωρισμό των ουσιωδών ισχυρισμών, συντάσσομαι με τη διάκρισή τους από τους Καθ’ ων η αίτηση.

 

24.          Επιπλέον, συντάσσομαι με τους Καθ' ων η αίτηση ότι ο πρώτος ουσιώδης ισχυρισμός, ήτοι τα προσωπικά στοιχεία και η χώρα καταγωγής του Αιτητή, είναι αποδεκτός λόγω της συνοχή και της ακρίβειας με την οποία παρατέθηκαν τα επιμέρους στοιχεία που τον συνθέτουν. Επιπλέον, τόσο από το διαβατήριο που προσκόμισε ο Αιτητής, όσο και από τις εξωτερικές πηγές στις οποίες παραπέμπουν οι Καθ’ ων η αίτηση, επιβεβαιώνονται οι αναφορές του.

25.          Αναφορικά με το δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή, ως προς τον κίνδυνο που διατρέχει από τους Fulani, παρατηρείται ότι ο Αιτητής υπήρξε πολύ γενικόλογος ως προς τα δύο περιστατικά συμπλοκής του με τους Fulani, δεδομένο που αποτελεί αρνητικό δείκτη ως προς την αξιοπιστία του. Παράλληλα, δεν είναι σαφές πώς όντας στο χωράφι του οι Fulani κατόρθωσαν να εξασφαλίσουν τον αριθμό του τηλεφώνου του και να τον απειλούν. Αόριστες είναι και οι αναφορές του ως προς το περιεχόμενο και τις περιστάσεις των κατ’ ισχυρισμό τηλεφωνικών απειλών. Επίσης, ορθώς επεσήμαναν οι Καθ’ ων η αίτηση ότι τόσο η αδελφή του όσο και η μητέρα του με την οποία ο Αιτητής διέμενε εξακολουθούν να βρίσκονται στην πολιτεία Enugu, χωρίς έκτοτε να έχει υπάρξει κάποιο περιστατικό συναφές με τις κατ’ ισχυρισμό επιθέσεις στον Αιτητή. Υπενθυμίζεται ότι ως εισηγείται ο Αιτητής ότι ήρθαν και στην οικία του μετά τις επιθέσεις εναντίον του και ότι πιθανώς κάποιος να τους έδωσε το τηλέφωνό του, συνεπώς κατά τον ίδιο γνώριζαν που βρίσκεται η οικία του (βλ. ερ. 20 του διοικητικού φακέλου). Ο Αιτητής ωστόσο δεν κάνει καμία λεπτομερή αναφορά στις περιστάσεις γύρω από την κατ΄ ισχυρισμό έλευση των κτηνοτρόφων στην οικία του.

 

26.          Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού του Αιτητή,  επιβεβαιώνεται η δράση και η ύπαρξη της εν λόγω ομάδας στην χώρα καταγωγής του Αιτητή.[1] Σύμφωνα με το Nigeria Watch[2], οι θάνατοι που σχετίζονται με συγκρούσεις μεταξύ αγροτών και κτηνοτρόφων αυξήθηκαν από 579 το 2022 σε 860 το 2023. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, η τάση των φόνων που λαμβάνουν χώρα σε βοσκοτόπια και κατά τη διάρκεια επιδρομών σε αγροκτήματα στις κοινότητες Fulani συνεχίστηκε και το 2023. Οι πολιτείες που επηρεάστηκαν περισσότερο από αυτές τις συγκρούσεις ήταν η Benue και η Plateau στη ζώνη Βόρειας-Κεντρικής Νιγηρίας, καθώς και η Taraba στη Βορειοανατολική Νιγηρία. Ενώ οι συγκρούσεις μεταξύ Μουσουλμάνων κτηνοτρόφων και κυρίως Χριστιανών αγροτών συνδέονται με εθνοθρησκευτικές συγκρούσεις, η κλιματική αλλαγή και η επεκτεινόμενη γεωργία επίσης αποτελούν σημαντικούς παράγοντες σε αυτή τη σύγκρουση.[3]

 

27.          Παρά την επιβεβαίωση της δράσης της ομάδας των Fulani στον τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή, εντούτοις, δεδομένης της μη θεμελίωσης της εσωτερικής αξιοπιστίας του, ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός του, ο οποίος αφορά σε συγκεκριμένα περιστατικά δίωξης του Αιτητή από την ομάδα των Fulani δεν θεμελιώνεται.

 

28.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση κινδύνου στη βάση των αποδεκτών ισχυρισμών, ήτοι των προσωπικών του Αιτητή, το Δικαστήριο ανέτρεξε σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με τη κατάσταση που επικρατεί στο τόπο συνήθους καταγωγής του Αιτητή, την πολιτεία Enugu, στη βάση της φυλετικής καταγωγής, θρησκείας και επαγγέλματος του Αιτητή. Όσον αφορά στη θρησκεία του Αιτητή δεν προκύπτει φόβος δίωξης και/ή κίνδυνος σοβαρής βλάβης, καθώς σύμφωνα με έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για τη Θρησκευτική Ελευθερία στη Νιγηρία για το 2023, o χριστιανισμός είναι η δεύτερη δημοφιλέστερη θρησκεία συνολικά στη χώρα με ποσοστό 48,1% και μάλιστα, οι χριστιανικές ομάδες των καθολικών, των αγγλικανών και των μεθοδιστών, αποτελούν την πλειονότητα στην νοτιοανατολική περιοχή της Νιγηρίας, όπου συμπεριλαμβάνεται η πολιτεία Enugu.^[4]  Ούτε, επίσης, προκύπτει τέτοιος βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος λόγω της εθνοτικής καταγωγής του Αιτητή, καθώς σύμφωνα με έτερη εξωτερική πηγή, η φυλή του Αιτητή (Igbo), η οποία κυρίως εμφανίζεται στα ανατολικά, αποτελεί μία εκ των τριών κύριων φυλών στη χώρα του.^[5]

 

29.          Όσον αφορά στον κίνδυνο που ενδέχεται να αντιμετωπίσει ως γεωργός, σημειώνεται κατ’ αρχάς ότι ο σχετικός ισχυρισμός του Αιτητή περί προγενέστερης δίωξής του απερρίφθη. Περαιτέρω, από διάφορες διαθέσιμες πηγές πληροφόρησης, επιβεβαιώνονται κάποιες περιστασιακές επιθέσεις κτηνοτρόφων ενάντια σε γεωργούς[6] στην πολιτεία Enugu, στο πλαίσιο της κατάστασης που επικρατεί στη χώρα του Αιτητή μεταξύ κτηνοτρόφων και γεωργών. Τα περιστατικά δε αυτά φαίνεται να είναι σποραδικά στην πολιτεία Enugu, σε αντίθεση με βόρειες-κεντρικές και βόρειες-δυτικές περιοχές[7]. Συνεπώς, λαμβάνοντας υπόψη τη συχνότητα των επιθέσεων, την απουσία προγενέστερης δίωξης το Αιτητή, αλλά και του προσωπικού του προφίλ, ήτοι ενός προσώπου που έχει και επαρκή μόρφωση και εργασιακή εμπειρία σε τομείς πέραν της γεωργίας, όπου δύναται να απασχοληθεί, με την ύπαρξη παράλληλα επαρκούς υποστηρικτικού δικτύου, κρίνεται ότι δεν συντρέχει εύλογη πιθανότητα να εκτεθεί σε κίνδυνο, λόγω των ως άνω συγκρούσεων.

 

30.          Ως προς την κατάσταση ασφαλείας στη Νιγηρία γενικότερα, κατόπιν έρευνας του παρόντος Δικαστηρίου, διαπιστώνεται ότι η Νιγηρία είναι μια ομοσπονδιακή προεδρική δημοκρατία. Χωρίζεται σε 36 πολιτείες και η πρωτεύουσα  Abuja ανήκει στην Επικράτεια της Ομοσπονδιακής Πρωτεύουσας (FCT).^[8] H βόρεια-κεντρική περιοχή (North-Central) αποτελείται από τις ακόλουθες επτά πολιτείες: Benue, Federal Capital Territory (FCT), Ogi, Kwara, Nasarawa, Niger και Plateau.^[9] Ο εκτιμώμενος πληθυσμός για την περιοχή το 2020 ήταν 29.955.288.^[10]

 

31.          Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη συλλογή πληροφοριών της EUAA για τη Νιγηρία η οποία δημοσιεύτηκε τον Ιούλιο του 2024, «η Κεντρική Νιγηρία έχει πληγεί ιδιαίτερα από εγκληματικές συμμορίες».^[11] Αυτές οι εγκληματικές συμμορίες, ήταν παρούσες στο North-Central, ιδιαίτερα σε ορισμένες τοποθεσίες της πολιτείας FCT.^[12] Μια κοινή ομάδα ασφαλείας, αποτελούμενη από τον στρατό, την αστυνομία, τις ομάδες επαγρύπνησης και τις μυστικές υπηρεσίες δραστηριοποιήθηκε στις περιοχές Kuje και Bwari της πολιτείας FCT το 2023, περιοχές όπου οι απαγωγές ήταν ευρέως διαδεδομένες.^[13] Eγκληματικές συμμορίες κατηγορήθηκαν για επιθέσεις σε χωριά και για απαγωγές και δολοφονίες κατοίκων, καθώς και για λεηλασίες και καταστροφή περιουσιών. Ληστές εμπλέκονταν τακτικά σε μαζικές απαγωγές στα σχολεία για να ζητήσουν λύτρα από τους γονείς και τις αρχές.^[14]

 

32.          Όσον αφορά στην κατάσταση ασφαλείας στην πολιτεία Enugu, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED, για το διάστημα μεταξύ 30/12/2023 και 27/12/2024, καταγράφηκαν 85 περιστατικά ασφαλείας από τα οποία επήλθαν 75 ανθρώπινες απώλειες. Τα περιστατικά αυτά  κωδικοποιήθηκαν ως εξής: 22 μάχες (35 απώλειες), 58 περιστατικά βίας κατά πολιτών (40 απώλειες) και 5 ως ταραχές (καμία απώλεια)».[15] Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της πολιτείας Enugu ανέρχεται σε 4,690,100.[16]

 

33.          Επιπλέον, σημειώνεται ότι ο Αιτητής είναι άτομο που δεν παρουσιάζει κάποια στοιχεία ευαλωτότητας, καθότι είναι άρρεν, ενήλικας, νεαρός, υγιής και απόφοιτος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, με ικανότητα να εργαστεί και οικογενειακό και κοινωνικό υποστηρικτικό δίκτυο εντός της χώρας καταγωγής. Ως εκ τούτου, απουσία ένοπλης σύρραξης, παρά την ύπαρξη περιστατικών βίας, ο Αιτητής και εκ του προφίλ του δεν προκύπτει ότι ενδέχεται να εκτεθεί σε περιστάσεις δίωξης ή κίνδυνο σοβαρής βλάβης. 

 

34.          Περαιτέρω, σημειώνεται συναφώς, το Διάταγμα του Υπουργού Εσωτερικών ημερομηνίας 31.5.2024 (Κ.Δ.Π. 191/2024) δυνάμει του οποίου η χώρα του Αιτητή ορίζεται ως ασφαλής χώρα καταγωγής, χωρίς εν προκειμένω ο τελευταίος να προβάλει οποιουσδήποτε ισχυρισμούς/στοιχεία που αφορούν προσωπικά στον ίδιο και οι οποίοι να ανατρέπουν το τεκμήριο περί ασφαλούς τρίτης χώρας.

 

35.          Με βάση τα ανωτέρω, έχοντας ενώπιον μου τον διοικητικό φάκελο της υπόθεσης, καθώς και την ίδια την επίδικη απόφαση καταλήγω ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα, καθώς δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για κάποιον από τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου.

 

36.          Ούτε επίσης τεκμηριώνεται υπαγωγή του στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς ο Αιτητής δεν τεκμηριώνει, αλλά και από τα ενώπιον μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη. 

 

37.          Ειδικότερα, στην προκείμενη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό του Αιτητή δεν προκύπτει, ότι ενόψει των προσωπικών του περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32)], ή ότι αυτός διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του [βλ άρθρο 19(2)(α) και (β)].

 

38.          Ούτε εξάλλου, προκύπτει ότι συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τελευταίο τόπο διαμονής του Αιτητή, ήτοι την πολιτεία Enugu, λόγω της ύπαρξης διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύγκρουσης, όπου, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94 Elgafaji, σκέψη 43].

 

39.          Ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν κατά την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε σε πρόσφατη απόφασή του ότι λαμβάνονται υπόψη «[.]μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών.» (ΔΕΕ, C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

 

40.          Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών  8319/07 and 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011) αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

 

41.          Περαιτέρω, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας.» (απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ.17.2.2009) Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση διευκρίνισε ότι «ότι όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας.».

 

42.          Εκ των ανωτέρω ποσοτικών και ποιοτικών δεδομένων, δεν προκύπτει ότι υφίσταται κατάσταση αδιάκριτη βίας στον τόπο τελευταίας διαμονής του Αιτητή.

 

43.          Αλλά και όλως επικουρικώς των ανωτέρω, δεν εντοπίζεται οποιοσδήποτε παράγοντας επίτασης κινδύνου εξετάζοντας τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, διαπιστώνοντας ότι αυτός συνιστά άρρενα, νεαρής ηλικίας, απόφοιτο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, χωρίς σοβαρά προβλήματα υγείας και με ικανότητα να εργαστεί. Ακόμη κι εάν ο ίδιος δεν επιθυμεί την επιστροφή του στον τελευταίο τόπο διαμονής του, με βάση το προφίλ του, θα μπορούσε να εξασφαλίσει μία ασφαλή διαβίωση σε άλλες περιοχές εντός της χώρας καταγωγής του, η οποία και συγκαταλέγεται  στις ασφαλείς χώρες ιθαγένειας (Κ.Δ.Π. 191/2024). Άλλωστε ο ίδιος, ως ανωτέρω αναφέρεται, έχει υποστηρικτικό δίκτυο (οικογενειακό και μη) στη χώρα καταγωγής του (αδελφός και προπονητής). Επιπλέον, ο Αιτητής διέμεινε κατά περιόδους και σε άλλες περιοχές της χώρας του όπως στην πολιτεία Lagos.

 

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται ως ανωτέρω, με €300 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.

                                                                 Κ.Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.